장음표시 사용
171쪽
1eges, historiam Vero notariis Publicis is qui prophetae dieii fuerint, scribendam reliquisset, fa) stilus pro variis diversorum auctorum scriptis magis variaret. b, Notarii prophetae nunqUam commemorantur, nec genealogi, Proprie Scribae, unquam nomine
prophetarum salutantur. Esto autem so), ut hi quaepiam consignaverint, Uti e. g. tabulam receptarum partium tabernaculi EXOd. 36, 8-59, 3I., catalogum Populi et Levitarum, castra et ordines Hebraeorum, dona principum Num. I, 1 - , 49. et , I 88. 26, 3-6I., et quaepiam alia, quorum stilu8 acta sublica redolet; Noges tamen, ea acceptando fecit sua. Ex quibusdam autem locis adparet, Nos en nonnunqUam, more Olim valde usi talo, noluriis dictasse. Denique sd . castra Israe turuin atque adeo his lorica, teste loco Num. 35. 2. a Mose congerista suerunt. - Quae R. Si in On protulit Iosephi Fl. . Babbinorum et Patrum ecclesiae loca, nec edicunt, quae vult Simon , nec factum tam anti-
quum contestari Possunt. Us. 15. Genesis ex antiquis documentis collecta. Quum I. omnis hi qtoria antiquioris aevi, ex statiquiori hus documentis hauriatur: exceptio pro Genesi. quae historiam Mose priorem exhibet. Iocum habere nequit. II. Diversae ingeriptiones, quae in Primis capitibus Gen. 2, 4. 5, 1. 6, 9. ID, I. 11, 1Ο. 27. .recurrunt, monent lectorem, haec totidem antiquiora esse docuis menta. Idem confirmat III. stili variatio, quae saltem
usque ad historiam Iosephi observatur, nee characterem Mosaicum refert. Cons. in primis Gen. c. 34. et e. 23. Re e. 5 et c. IO. , et IV. constans in locis etiam ;fusioribus nominum poni et usus. CL CaΙm et praelat in Pentat. Toben Z Instit. S. Script. Ρ. II. P. I 5. Nomen quidem primum Exod. 3 , lέ. 6, 2, seqq. ortum
fuisse videri posset; ast observandum est, nomen hoc dia Aramaeum radicem πiri vcl , accedere, et Exod. 3, I
172쪽
166 S. I S. Genesis ex antiquis documentis collecta. duntaxat per Hebraicum Ἀκ τΠ:7η, oro qui fui, et
n erit, explicari. Altero vero loco Exod. 6, 2. non
dicitur , nomen prius fuisse ignotum, sed id , quod hoc nomine significatur, non fuisse experientia cognitum, nempe, Deum non ipso Opero Patriarchis ostendiq- fle, se esse din, Seu semper eundem, qui opere promissi-
ones compleat, quod aetate demum Ilosis apparuit. Quamquam autem nomen hoc Dei mullo est Μο se antiquius, minus tamen frequens, et in lingua quidem primaeva prorsus Ignotum fuisse videtur, ut Gen. c. 2 et 3. e. 4, 1. 34, 22. etc., eum alio obsoletis nomine Dei permutatum suerit, sicut et alia Hebraica nomina propria, quae ex aetate ante diluvium, quando nondum erat lingua hebraica, occurrunt, eRantiquiori lingua con Varga sunt. Cf Toben 2 l. c. P. I 7.
S. 16. ΜOnumenta in Genesi collecta.
Astruo ITA A primus observavit, in Genesi antiquiora documenta esse collecta, et quidem numero 12.ao ex his capita quoque prima Exodi hausta esse contendit, quod vix quisquam cordalus ipsi dabit. - D. Eich horn E in I e i t. ins A. T. II. Th. g. 416 - 42 . haec ita refinxit, ut documenta duntaxat duo, alterum Dei nomine nur, et alterum nomine Dei tri bis insigne, ε latuat. - D. Ilgen Ur Lunden des Ierusalem i- scheia Tempe larchius 1 98. tria documenta, quo rum duo nomine Dei , tertium Dei nomine mi , distinguit. -- Ηaec quidem omnia subtiliter excogitata sunt, nequaquam vero res eo deducta est, ut una Om
nibus probaretur sententia. Quaelibet a) innititur Opinionibus a longe quaesitis et arbitrariis, et b) collectorem sistit sere talem, qualis iΡ e est hypotheseos cuiuslibet auctor. Possent sc) alias hujusmodi hypothe fles eXOrnari, uti reapse novam proposuit Aelle 18 Ἀ- 12. Voruxilietis freye Wiudigung der Mosai schen Schris len); neque iam en ulla unquam omnibu8 arridebit: quod si dὶ aliqua subtilioribus argumentis stabiliri P Obset, emolumentum tamen id esset unicum, ut do-
173쪽
g. II. Aetas horum documentorum.
tumenta ex quibus Genegis collecta est, numerare possemus. CL Τ O b e n g l. c. P. 15 et 16 , I a n s s e n 8 1. c. Vol. I. P. 16S.
S. II. Aetas horum documentorum./Aetatem horum documentorum definire, indiciorum desectus prohibet; id tamen ex indole et charactere eorum liquet, esse antiquissima, et priora quidem multo antiquiora quam postrema. Nam I. Lingua in primis fragmentis est jejuna, pauper et pagglm duriuscula, in progressu dilescit, et sit magis flexibilis, ubique tamen offenduntur voces obsoletae et antiquitate Obscuratae, quae nonnunquam paucis explicantur, uti π Gen. 2, 25. S, . . nudu8 et o allidus, Gen. 6, 14. et pxla Gen. 13, 2.; d an Gen. 17, 5. addita expositionem Uen. 39, sto. addita explicatione d 'dR ' η Nnn; Gon. 1i, I.; du pro Signo:
Gen. I, 4., Gen. 5, 26. Cum notione, quae aliis Is dis Iob 9, 27. Pg. I 29, II. non congruit. Ita quoque Phrases peculiares: Gen. 9, 19.: GeΠ. 10, 8. mno se ac Gen. io, 4. d N pdi etc. Hinc quoque est illa obscuritas geographica in Gen. loet I 4. II. Vitae ratio simplicissima, de Aegypto dunta Xat in sequentibus major resertur luxus, de quo etiam Prosani scriptores, et rudera aedificiorum testantur. III. Quaepiam primis Iectoribus notiora suisse ponuntur, uti de Lamecho Gen. 4, 25 - 24., de gigantibus
Gen. I, 4.; de Nimrod O Gen. lo, 9., quae arguunt, haec documenta ex aetate descendere, qua de his viris Plura perVulgata erant. Cf. Iangstens t. c. P. Idi.
Quae pro recentiori aetate horum documentorum proseruntΠΠ, jam sexcenties ab interpretibus repulsa sunt, ut cum dicitur, Canaanaeos lum fuisse in region o Gen. 2. 6. , ac ui, recentiori aevo id suisset ignotum quod nec simplicissimus Hebraeorum nescivit; verum indicatur, jam tum adsuisse. aut cum prolepsis nominum Bethel, Zoar Gen. Ia, s.
174쪽
I68 . . f. Aetas horum doeumentorum.
um obtinet, quae tantum arguit, non ante exorta haec no-anina; non autem multo recentiori aevo scripta esse; ita etiam
si Gen. 36, 31. dicitur, Edomitis suisso reges, antequam Hebraei reges haberent, quod respioit ad Gen. I7, 6. 16. , ubi reges ex posteris Abrahami ori iuri promittuntur etc.
g. 18. Fides historica horum documentorum. 'Documenta haec. utcunque antiqua, ge*tis tamen, quae reserunt, recenti Ora sunt, ut notitiae hae hi ς toricae aliquo tempore, et sartim multis seculis traditione orati propagatae fuerint; narrationis tam n substantia non suit depravata; nec sunt sic tiones aut allegoriae, quibus antiquissimi sapiente q philosophemata sua tegere oluerint; neque sunt mythi, qui historiae mythis mixtae, similes illis, quas gentes aliae de aevo antiqui9simo reserunt, sed historiae sunt certae; nam relatione ghae I. mille sere annis citiuq, quam mythi antiquiqsima-Tum gentium, scripto exaratae suerunt. Antiquiori autem aetate adeo longaevi erant homines, ut Opus non merit, ea ' Per Ora multarum generationum transire; nam Me thus chelach primis 245 vitae annis Adamum , et Postremis 6Oo annis Noachum coaevum vidit, qui et ipse rursus Postremis 58 annis Abrahamo coaevus vixit. - Η istoria Abraham i, Isaaci et Iacobi paulo post literis maiI-' data fuit, ut taceam, a Jacobo usque . ad Mosen non
intercessisse nisi quatuor generationes. Vide infra not. 1 et 2.3 Accedit religiosos illos patriarchas, nolitius has ut tandamentum religionis, maximi se eis se, filiis inculcasse, et senes centies repetitas rursu fi sae-Ρius repellisse, ut non facile minus recte intelligi aut Perverti potuerint. Quae in carmina redacta erant, quorum Vehtigia occurrunt Gen. 4, 23 - 24., multo adhue facilius memoria tenebuntur, et perverti non Ρoterant, quin membrorum parallelismus turbaretur, aut melodia dissentiret, et mutatio mox Obser aretur, et eorrigeretur. II. Quo antiquiores et diutius traditione congese
175쪽
S. 18. Fides historica horum documentorum. 169
vatae sunt hae relationes, eo pauciora reserunt, et eo quoque sunt obscuriores; quo vero sunt recentiores, eo etiam sunt locupletiores; ex quo liquet, . collectOTem Omnia incerta et suspecta, quae ex antiquiori ae Psorsan Plura aderant, repudiasse, nec recepi 88e ni Si certa, atque ad dispellendas hinc inde tenebras vix quassiam minutias adjicere ausum es ge. III. Bes et ge-εla, quae narrantur, simplicissima sunt, et illis, quae ab aliis gentibus de antiquissimo aevo reserUntur, Pror
sus dissimilia; quod si in quibusdam tenuis quaepiam cum eisdem deprehenditur similitudo, apparet tamen, haec ficta aut figmentis aucta et perversa esse, nostra autem simplicem veritatem edicere, prout illi ethnici, illiterali non minus quam literati, qui primis fidei lem soribus ad his mythis a Biblia accesserunt, sine haesitatione agnoverunt. IV. Myihi seu narrationes incertae aut figmentis auctae, Vel si placet, philosophemata allego
riis Vestita; singularia sunt fragmenta, quae nec ad Rein Vicem, neque ad historiam, ullam realem dicunt ra tionem ; in nostris vero documentis omnia inter se et cum historia certa in dissolubili nexu cohaerent. V. Nythi scatent figmentis, inprimis de diis et deabus, de
semidiis, eorumque omnium bellis et . obscoenis etiam commerciis cum foeminis et viris; porro de daemonibus, heroibus, nymphis, metamorphosibus, de inventoribus rerum utilium, et auctoribus seu stirpibus familiarum illustrium, quos ex concubitu deorum dearumVe cum hominibus, descendere sabulantur; in nostris vero stagmentis nihil simile, sed unus Deus creator et rector universi, qui religionem et morum probitatem curat, Perpetuo laudatur, et omnia ad condendam, luendam et promovendam hanc eandem religioni innixam probitatem conspirant, atque felicius aliquando Bevum annuum ciant, quo Vera religio et probitatis studium ad omnes gentes Propagandum esset, quod et opere completum es Fe, neque pertinacissimus negare audet. VI, Quod si
176쪽
17o g. 18. Fides historica horum documentorum.
eonogdere quis Vellet, has nostras historias alteratas suisse, praecipua tamen capita, quibus subseque Iag historia innititur, suspecta esse nequeunt, ut addita aut scia sola essent illa mirabilia, nempe revelationes di- inae; ast repugnat. homines illos quos cun qne, qui
has revelationes finxisse Putantur, , Praefictgire Potuisse, Posteros suus religionem hanc non modo esse Constanter retenturos, sed etiam quondam ad Omnes alias gentes Propagaturos; Gen. 12, 3. 18 , 18. 22, I 8. 26, 4. 28 , I 4. Illio viri illi neque per gemet ipsos hanc 'Dei id eam , quae in his documentis ubique obvia est, inve- nire potuerunt. VI l. Si hae narrationes, ut mythi aliarum gentium, mutatae fuissent, Prose et O , quum morum probitas ubique inculcetur, illa, quae offendere Possent, improba, aut a m b i gu a , Personis Primariis parum honorifica omissa fuissent; debi
litas Isaaci silii parentum senum in majorem ejus
senectutem relata suisset; sermones Iacobi Gen. 45, 1 - 14. et Iudae Gen. 44, 18 34. non forent ser-εonis adeo accommodati; quae gis litur indoles sersonarum, exorbitaret, neque sibi similis per omnem aetatem cujuslibet Persisteret; anni 4oo Gei. 15, II. mutati essent In 45O.; assarentes anti logiae compositae essent; denique tota narratio illi rerum cursui, qui in historia alia g Observatur, non egs et Per
I. Longaevitatem bominum primae mundi aetatis permulti quidem m his accensent , hac sola ratione ducti , quod
corpus hominis tot annos subsistere nequit: ast illa aetate, imprimis anta diluvium omnia suisse eadum, quae nunc sunt, affirmare nemo satius potest: hinc eandem fuisse hominum aetatem, quae nunc est, quis affirmare ausit 8 Quum omnes aliae gentes longaevi latem hominum illius aetatis plurium millium annorum reserant: nostra documenta, longaevitatem minimam statuentia, in suspicionem adduci non possunt. 2. Communis sententia seri, Exod. T, Iέ - 19. aliquas generationes esse omissas, quia 43O annis non quatuor, sed I 3.
177쪽
I, 18. Fides historica horum documentoram. 171
generationes respondont; verum oum Gen. I 5, 13. disertia Verbis quatuor generationes 4Ο0 annis aequiparentur, et illi quoque 215 anni, quibus Abrahamus, Isaacus et Jacobus in Canaan versali sunt, duus tantum generationes exhibeant: Iiquet, generationem eo aevo, non, ut aevo multo recentior 3έ, sed loci annis absolutam suisse. CL Num. 27, I.
S. 19. Argumenta pro mythis in Pentateucho.
Argu monta, quae contra sidem horum documen lorum proferuntur, non efficiunt, fuisse alteruta, sed duntaxat alterari potuisse, id vero est, nihil efficiunt; a possibili enim ad holum non est legitima concludendi ratio. Quae producta sunt, ut doceretur, narratione fi Sincera' esse non Posse,. Vandi sunt. Si e e. g. quum aggeritur, proto parentes ea, quae Gen. 2, 5 3, 25. reseruntur, desectu Verborum non potuisse narrare, et, quum lingua Verbi 8 aucta esset, non potuisse re Cordari eorum, quae annis primis insantiae contigerant, quia sine Verbis non est rerum memoria nisi Oh8Cura.
Ast neutrum hic quidem locum habet; nam proto parentes primo mumento erant adulti, qui Omnes animi fa- Eultates et omnia corporis membra ad usum habebant expedita; aderat quoque facultas et stimulus loquendi, quare mox notiones capere et loqui incipiebant: et quum illa, quae primis temporibus, aetate qua erant adulta, observabant, aut a Deo quae unque ratione d Oeebantur, eo ipso, quod prima erant. Ῥehementius serirent sensus et animum: alliori quoque manebant mente repog-ta, ut tota reliqua vita eorum facillime recordarentur, et quum lingua paulisper elget locupletata, narrare possent.' CL Meyer ΑΡologie der geschichilichen Aussas fung der historis chen Bucher deg Α. Τ. i8i 1. Sula bach.
5. 2 O. An Gen. I, 1 - 2, 3. Bntiquius documentum.
Αn hiatoria creationis Gen. I, I 2, 5. . antiquio ribus quoque documentis accensenda sit, disputatur. Id quidem dubio caret, doctrinam de Deo creatore ab
178쪽
172 g. 20. An Gela. I, I - 2, 5. antiquius documentum.
que adeo etiam de creatione et ortu rerum omnium, Per totam Genesin notum esse : nam omnia haec dolumenta eo sine reseruntur, ut doceatur, doctrinam hane protoparentibus suis se revelatam, et singulari dispo9itione divina usque ad Abrahamum conservatam Blque Porro con 8ervandam , et quondam ad Omne 8 gentes pro-Pagandam esse. Quaepiam hujus hi gloriae creationis insequentibus diserte repetuntur, ut Gen. 6, 7. 5. 1 et 9,
6. 34. 19. Qua Vero aetate haec narratio literis mandata, sit, desectu historiae expediri nequit. Antiquior tamen I. eg se Videtur quam narratio diluvii; nam nihil hic de discrimine animalium mundorum et immundo rum, nulla distinctio volucrium juxta alas et ungues, nec eadem est divisio animalium , quae in historia diluvii deprehenditur. II. Annquior quoque esse videtur quam genealogia Gen. 5., et lex contra homicidas Gen. 9, 6.; nam duo lis eo documenta Gen. 5, 1 - 2. et 9 , 6. memorant imaginem Dei in homine, quae Gen. I, 26- 27. docetur. III. Videtur esse antiquior Mose et Omnibus reliquis documentis Genes eos; nam sa) non solum fundamentum est theologiae totius Genes eos, sed etiam in) lingua verborum penuria laborante conincepta est; o) omnia optice et Prout in sensus cadunt, sistit; d) d i e s non numerat, ut Moses, a Ves Pera Bd Vesperam, sed a Ve8Pera ad mane; ce) animalium duo duci taxat facit genera, alterum quidem aquatile et Volatile . alterum Vero terregi re; animalia terrestria porro dividit in cicuria, fera, et reptilia, Omnia Secus ac Moses; si) animalia immunda prorsus ignorat;
fg) denique in praecepto Sabbathi Exod. 20, 8
- 9. 31, 12-17, dissertis Verbis at Iegatur, nec Deut. 5 , 12- ι4. Ρror 8u'. siletur, neque Exod. 3l, I 5. . I. cons. EZech. 2 o. iE- 20.) excluditur, imo jam Gen. 7, 4, 1 O. 8, 10. 12. 29, 23. Obiter altingitur. Cui vero aetati haec historia creationis debeatur,
ex eo conjici aliqualenus potest, quod tota collineat ad
179쪽
c. 20. An Gen. I, 1 - 2, 3. antiquius documentum. IIS
id uti divinus creaturarum cullus, ad queIn homines primae mundi aetatis ΡroeliVe S erant, PraeeaVeatur; quare haec doctrina ex prima hominum aetate descendere videtur; literis vero mandala suerit durante coni-
moratione in Aegypto, ubi sol, luna, astra, diversa animaliu et plantae colebantur, et malus quoque deus Typho existere credebatur, et multi Israelitarum ad idololatriam seducti suerunt. Hinc haec historia creationis quae tandamentum est totius ille Ologiae Pentuteuchi . Prophetarum et Psalmoruna, non exhibet, ut quipiam opi-ndiatur, figmentum, creatio enim non est signa enium; nec e Si repraesentatio creationis Ρoetica, poeticum enim in ea nihil occurrit; neque philo sos hem a est alicujus antiqui sapientis, hujusmodi enim documenium,
teste historia, vires sapienti8simorum Virorum lolius antiqv itutis longe superat; exhibet itaque, prout et ipsa nar-xutionis ratio prorsus historica innuit, historiam. Quum vero creatio Universi a leste, qui nullus suit, reserri non soluerit. Ρatet, eam ex reVelatione divina descendere, qua primi homines eo modo , quo capere soleroni, edocli sunt, Ii i ii i l esse divinum aut colendum nisi creatorem, reliqua Vero omnia uSui hominum destinata esse, ut non sint hominum numina, sed homo illorum sit Deus.
q. 21. qua ratione haec monumenta digesta sint.
Argumentum, indoles, dispositio et elocutio horum monumentorum indicia ubique exhibet, illum, qui ea collegit, eadem cum religione illis u8um es Se , qua ante eum custodita suerant; nam Ι. ea in facta reliquit, quod non modo stili Vari alio, sed usus quoque diversorum no minum Dei nur , et
PTO di Verbi tale mionumentorum, et retenti O inscriptionum Probat. In Primis undecim capitibus monumenta,
180쪽
i 4 S. 21. Qua ratione haec monumenta digesta sunt.
prout erant, in ordinem redacta sunt; in reliquis am-lior nonnihil Observatur nexus, stilus tamen passim V fiat, imprimis c. 14 et 25. Redactor nequidern d i s c r e- p a n t i a s in nominibus uxorum Esaui, Gen. 26, 34. 28. 9. 56, 2. 3. tollere, sibi permisit. In historia Iosephi stilus uniformis quidem, nequaquam tamen stilus Nos is est. Sermones, qui ad dueuntur indoli personarum adeo congruunt, ut reficii esse nequeant, cons. G en. 45 , I - l4. 44, 18 - 54. 45, 1 28, II. Quaepiam quidem praetermissa esse Videntur. ut Gen. 2, 4. , ubi inscriptio aliam historium creationis
promittit, sed demum ea tantummodo leguntur, quae Priorem c. I, I - 2, 5. SUPPlere possunt. Nullum autem est indicium , alia adjectu fuisse nisi pauca ad ex-Plicationem quorundam verborum obsoletorum, et sort- asse hinc inde Vocula ad connectendus diversa 8 partes, ac sortasse quaepiam ad supplendam reo enitorem histOriam, Ut Gen. 56, 31 - 43. - DOctrina de vero Deo eum reliquis ea ratione connexa est, ut recenti Ors aevo inserta esse nequeat. III. Hinc inde duo documenta in unum coaluerunt; si e caput quintum Genes eos insertum est documento Gen. d. 4, 1 - 26. et D. 6, 1-6.ἰ nam
que in historia diluvii duo documenta commixta sunt; nam repetitiones ejusdem rei, Variatio stili cum usu diversurum nominum Dei pari passu Ρrocedunt. IV. Nihil pro arbitrio mutatum fuisse, liquet non tantum ex repraesentatione indolis cujuslibet personae, quaesistitur perpetuo sibi constans, naturae Con Veniens, et nullibi abnormis; sed etiam ex eo; quod, quae Pa triarchis non sunt honorifica, candide reseruntur, Gen. 9, 18 - 2 T. I 2, 11 - 2O. 20, 4 - 18. 13, ὸ - II. 19, 51 -- 38. 27, 5 - 29. 3O, 37 - 42. 34 , 25 - 29. 37, 18 - ars. 38,7 27. e t c. CL Tobena. I. c. P. 16.