장음표시 사용
201쪽
S. 46. Argumentum librorum Ρaralipomenon. I95
aliqua quidem eadem, quae in libris Samuelis et in primis capitibus libri primi Regum Ieguntur, plura tamen supplementa, inprimis quae ad cultum Dei pertinent; III. a Para Io- 56. succincta historia regni Iuda, et plura, inprimis ad reformaliones et Dei cultum spectantia, quae in libris regum desiderantur. Begnum
Israel non memoratur, nisi quando cum historia regni Iuda connexum est.
g. 47. Scopus librorum Paralipomenon.
Ex hoc librorum argumento sacile intelligitur, auc
lorem scripsisse epitomen historiae Hebraeorum Usque ad finem exilii, ea tamen lege, ut regnum Israel non
attingeret, nisi ubi historia regni Iuda postulat, supplet autem Plura , quae in libris Samuelis et Begum fruc- termissa fuerunt, alia etiam praetermittit, quae in his exhibentur. An libros Samuelis et Begum legerit, non satis constat. Delectus rerum, quae narrantUr, Prodit, auctori propositum suisse, reducibus in patriam Hebraeis sedes et agros majorum suorum indicare, et rationem tradere, qua cultus divinus restituendus esset ') ;hinc in genealogiis passim locum et sedem cujuSque sa- miliae annotat; hinc quoque genealogiam Levitarum et sacerdolum iusius exponit; hinc denique non modo ordinem cultus divini a Davide et Salomone introductum, sed etiam reformaliones, quae diversis aetatibus conis secutae sunt, diligentius enarrat.
3 Hunc seriploris finem, qui cuilibet altento Ieciori in oculos incurrit, non observavit de Wette, et hinc ei gravissimum impos turae crimen impingit, ac si quata de cultu di- .vino, Levitis et sacerdotibus refert, ipq e Levita vel sacerdos, confinxisset; ast eum candide narrare, nec sua adji-eere, postea videbimus.
202쪽
196 f. 48. Aetas librorum Paralipomenon.
S. 48. Aetas librorum Paralipomenon.
Ex hoc scriptoris scopo liquet, libros hos nommulto post exilium tempore scriptos fuisse. Cum hae aetate eonspirant, quae ObserVantur singularia, uti orthographia Chaldaica, plures matres lectionis, Voces et res recentiores, etiam Persicae: ut Pa byssus,iVVS palatium, α 5m genealogiam exhibere ἔ
Porro cubitus recentior et antiquior, et dUz 'N Da- Tici, nummi Persici aurei. Accuratius definire aetalem, desectus indiciorum prohibet. Eo minus scriptor indagari potest. Qui ex ultimis duobus versibus libri secundi Paralipomenon , qui cum primis versibus libri Egrae ii dein sunt, conclugerunt, esse Opus Earae, dig- crepantiam stili et narrationis non observarunt. Qui- Pium scriΡtorem rejecerunt in tempora Darii Codoma ni vel Alexandri magni, innixi genealogiae I Paral. 3.19-24. , ast haeo recentior aetas repugnat argumento et scopo libri, ut illa genealogia, ab alio hagiographo continuata, dicenda sit. S. 49. Fontes librorum S Amuelis, Begum et Paralipomenon. Nonumenta, ex quibus hi libri excerpti sunt, Pas. sim alleguntur; ast quaeritur. an Paralipomena ex iisdem sontibus manarint, ex quibus libri Samuelis et Re guin hausti sunt. - In libris Samuelis nulla quidem
est ut legatio; adsuisse autem illis quoque temporibus annales publicos . liquot ex x Paral. 27 , 2A- 24. , ubi diserte memorantur, et ex x Paral. 29, 29. , ubi aucto- Te 8 eorum nominantur. - In libris Begum primum allegatur historia regis Salomonia, et dein perpetuo laudantur annales regum Juda et regum Israel. - In Paralipomenis, praesertim in libro secundo, frequentes sunt allegationes monumentorum, ex quorum collatione patet, I. historiam plurimorum regum a prophetis
203쪽
f. 49. Fontes librorum Samuelis, Regum et Pares. 197 scriptam fuisse ; II. plures a prophetis scriptas historias
rogum, in annales regni insertas suisse, a Paral. 20, 34. Cons. c. I 2, 5. IS, 22.24, 27. 52, 32.; III. frequentissimam esse allegationem annalium Regum Iuda et Israel, in quos mox memorata historica prophetarum scripta inserta suerunt; IV. nec tamen Omnia, quae allegantur hi glorica Ρrophetarum scripta, in annales illos assumta fuisse ; interdum enim scripta prophetarum historica ab Illis annalibus distinguuntur, uti. 2 Parol. 33, 18., ut adeo auctor Paralipomenon plerisque quidem iisdem , sed tamen aliis quoque libris usus git, quam au lor Iibrorum Regum. -Αllegatos autem in Paralipomenis annales regum Iuda et Israel, non esse nostros libros regum, nullum est dubium; nam auctor lectorem, Plura cus lentem, ad annales hos remittit, ubi In nostris libris Regum non plura, sed pauciora habentur . velut 2 Paral. II, I-2O, 34. cons. I Reg. IS, 24. 22, 2 - 33. 4I-5 . Quare annales auctoris Paralipomenon sunt libri antiqui et coaevi, plerique a prophe-
lis scripli. Quia Vero, quae ex illis adducuntur, fre-
quentissime ad Verbum eadem sunt, quae in nostris, libris Regum, aeque ex annalibus regum Iuda et Israel excerpta, leguntur: dubio Vix locus est, eosdem annales esse sontes librorum Begum et Paralipomenon.
S. 5o. Fides librorum Samuelis, Regum et Para
Quum historia in his libris narrata, maxima parte ex iisdem, et partim ex aliis. coaevis documentig exmeersta sit, et auctores fidem suam, remittendo lectoves ad sontes, comprobent: nulla est ratio, de Veritale narrationis dubitandi. quia I. coaevi auctorum nostrorum lectores, qui illa antiqua monumenta conferre. et fidem eorum explorare poterant, excerpta haec tanta censuerunt fide esse digna, ut antiqua illa coae Va
204쪽
is 3 3. 50. Fides librorum Samuelis, Reg. et Parat.
documenta temporum iniuriis reliquerint; quia II. aucistores tenacissime ad hae gerunt monumentis, quae excerpebant; nam stili et linguae character variat, prout indocumentis illis pro diversitate scriptorum variabat; unde liquet, verba documentorum, uti aliunde historicis orientalibus mos est, retenta suisse; uti quoque ex eo assaret, quod multo pauciora occurrunt chaldaica et verba recentiora, quam alioquin ex hac aetate expectanda forent; quia III. plures sormulae aetati eorum non Congruunt, et manifeste ex monumentis illis coaevis gerupulo ge retentae sunt, cons. 1 Reg. 9, 2I.; quia I v. permulta reseruntur genti et gummis quoque viris contumeliosa, et sermones Personis, quae loquentes inducuntur. accuratius conveniunt, quam a fictione aut refictione auctorum expectari Possit, cons. ISam. 9, 5 - 8. II - 14. 13 - 24. I 2, 1-go. 25 , 95- 3I. 2 S a m. 7, 18 - I9. I Paral. I7, 16 - 27. ESam. I 4, 4 - 2O. 17 , T - 15. 29, 55 -38. I R e g. 3, 5 - 3. 9. 1 - 9. 8, I 4 - 53. a Para I. 6.1 - 42. EBeg. 19, I 5- I9.; quia V. haec tota historia confirmatur testimonio aliorum geris torum eo aevorum, ne in , po Psalmistarum et Pro Phetarum, qui de aetate sua eadem reserunt, quae in his libris legimus.
Beothoidus in Introd. P. III. g. 276. contendit, auctorem Paralipomenon hausisse quoque ex monumentis recentioribus, in quae jam assumtae erant traditiones depravatae, seu mythi; verum auctor, amans allegationis fontium suorum, recentius documentum nullum adducit, et argume ista Berthol-di ad suspiciones redeunt. Ceterum auctor I Paral. I. I 3. neque Tyrum adjicere ausus est; unde patet, eum documentis religiose u Sum esse.
l. 51. Indoles textus librorum Samuelis, Regum
et Paralipomenon. Textus horum Iibrorum pluribus, quam alii antiquiores quoque libri, mendis laborat. Occurrunt Pas-
205쪽
6.51. Indoles text. libr. Sam. Reg. et Paralis. I99
sim lectione g sensum tandentes, qui Omnem fidem gu-purat, aut aliis locis repugnat. ut i Sam. 13, 1. filius anni erat Saul. ubi numerus annorum excidit; ita quoque I Sam. 13, 5. currus hellici Philistaeorum 3000O; x Paral. II, 3. 4, 17. eXercitus 40o, Oso et 80O. 00O irorum; 2 Paral. 14, I 8. exercitus 58o. Osuet 1 ouo, ood; a Para . II, 24 I9. exercitus 1, 6OO,so O; I Reg. 5. 6. Salomonis 40, 00O tui' stabula vel praese-Pin equorum, quae 2 Par3l. 9, 25. duntaxat 4ΟOO numerantur; fitque a Paral. 22, 2. Acha Ziag rex 42 anno Tum in Oriente patre 40 annorum, ubi 2 Beg. 8, 26. recte dicitur, Achagiam, regnum auspicantem, sui S 82 22 sn-
g. 52. Collatio librorum Samuelis et Begum cum
libris Paralipomenon. Quum libri Samuelis et Begum eandem, quam Il-hri Paralipomenon, hi gloriam reserant: utrique perpetuo conferendi sunt, non modo, ut historia plenius Cognoscatur, sed etiam, ut ea, quae in alterutro libro obscura aut mendosa sunt, ex altero illus irentur aut emendentur. Sic quod in secundo libro Samuelis offenditur, cur David adeo reveritus sit Ioabum, et dolo. sum homicidam non sunt verit, lumen capit ex x Ρarat. II, .6. VOX 2 Sam. 8, 18. de filiis Davidis, permulatur 1 Paral. I 8, 1'. cum Lectio a Sam. S. IT.
206쪽
D e libris Egrae et Nehemiae. q. 53. Argumentum libri Ezrae.
Prima pars libri Egrae c. I -6., complectitur historiam 2 O annorum, a primo anno Cyri usque ad annum 6 tum Darii Hystaspis cab anno 536 usque 5 15 ante Chr.); nempe reditum Hubraeorum in Patriam et restaurationem cultus divini templique Ierosolymitant. Altera pars C. z- ID. narrat gesta Egrae, qui septimo anno Artach-schastae seu Xerxis, 478 ante Chr. aliam exulum coloniam in Iudaeam deduxit, ampla a rege Instructus auctoritate , res Iudaicas ad legem Mosaicam exigendi. Inter primam et secundam partem libri est lacuna 3Tε annorum. Cyrus per praecones et literas publicas provocavit Omnes e ultores IEho Vae , ut Ierosolyma reverterentur, et . templum restituerent; eiusdem tenoris literas Egras obtinuit. Quare dubitandum non est, multos quoque ex decem tribu bus pedetentim reversos esse, qui, quia saepius et nunquam magno numero adveniebant, in historia non commemoran tur. Hinc aetate Μaccabaeorum, Μacab. 5, 9 -5έ. , ut que tempore Christi, Gilead et Galilaea incolas habebat Hebraeos. Itaqu8 vaticinia de reditu decem tribuum suum sortita sunt effectum, ut frustra indagarint eruditi, quid decem tribubus factum sic
g. 54. Artach schasta Egr. et , I. est Xerxes. I. Ordo historiae postulat ; ut rex Artach schasta , qui Ezrae c. et , I. seqq. amplissimam auctoritatem con
tulit, sit ille, qui post Darium Hystaspis Egr. 5, 6.
207쪽
6, 14. sceptrum Persiae tenuit, nempe Xerxe8, myri-lus Estheris . etsi nomini Artaxerxes Propinquius est: nomina enim regum Persarum non erant nisi honoris tituli, quibus Pergae quoslibet suos Teges insignire solebant, ut proprium eorum nomen Ta-TO audiretur. prout Pergae seculo XVII. adhuc dum consueverunt. Rremn η ex Pers. ι' .l Vel cxl strenuus,
et Zendico L hs ch e tr o, khscher ed. kheschtrae, hellator, compositum, idem est ac g tr e nu u g b el-1ator. II. Si Artach schasta Egrae esset Artaxerxe8 LOngimanus, ut quipiam contendunt: Egras venisset anno 457 ante Chr. Ierosolyma, alque Post IS anno 8, nem Pe anno 20 Artaxerxis Longimani, 444 ante Chr. . quo Nehemias Ierosolyma venit , non fuisset illa tristis rerum facies. quam Νehemias reperit. et de qua Praecedenti jam anno audierat. III. Artach schastae animus in Egram et Iudaeos convenit cum illis, quae Xerxes Estheri et Mordecia a eo praestitit, qui vel ideo in historia Judaeorum praeteriri vix potuit. IV. Artach gehagla amplam hanc potestatem Iargitus est Εgrae anno regni sui septimo, quo Xerxes ab irrita expeditione in Graeciam reversus fuit in Persiam, et, probabilius exemplis Cyri et Darii motus, beneficiis in Judaeos collatis, Deum coeli sibi propitium reddere studuit. Ita omnia Vix
Pro alio quam pro Xerxe saciunt. S. 55. Auctor libri est Egras.
Secundam sartem c. I - IO. ab Egra scriptam esse, dubio 'caret; nam scribit in prim8 Per8ona, e. 8, - 26. c. 9, 1- S., ei se nun Cupat EZrct m C. ID, I. Quae c. 7, 1 - 26. leguntur, non fuisse ab Egra scrip ta, non est probabile, nam documentum reglum C. T,11 - 26. Profecto ab Erra insertum est; quare et illa, quae c. et, I - IO. nexu in divulso praecedunt, ab eodem Prosecta suisse necesse est. Nec quidquam
208쪽
aoa f. 55. Auetor libri est Εgras.
proficiunt, qui dubium movent. quod Εgras de geipso D. I. 6. non videtur usuru suis so litulo magnifico: n na 'uno', perfectus doctor legis Μ os at o ae; nam si haeo honoris compellatio Id temporis non amplius Valuit quam nune Doctor sacrael cripturae: Egras eam sibi absque dispendio m Odestiae tribuere potuit, ut taceam, cuilibet aevo et regioni alias esse modestiae lege g. - Primam quoque partem e. I-6. ab Egra scriptam esse, eVincit I. connexio capitis sexti cum gestimo; divergitas Vero et Oe 1ionis commode explicatur, quod ΕΖ ras hi gloriam c. 1- 6. ex annalibus sere ad verbum excerpsit; II. eadem in utraque parte ratio narrationis; nam sicut in se eunda Parte d. 7, IO - 26. , regium documentum integrum dialecto Chaldaica insertum egi: ita quoque in Prima Parte, edictum Cyri, epistola Samaritanorum ad Pseudo- Smerdem, et hujus responsum Verbolonus reser tur, et Pars c. 4, 8 - 6, 18, Chaldaica dialecto exarata est, III. brevitas historiae, quae pluribus auetoribus tribui vix potest, nisi historice constet.
Iuverit in memoriam revocare, linguam Egrae multis Chaldai- eis intermixtam esse. et a lingua Mosis longe distare, ocorthographiam multo plucos habere matres lectionis. Multa offenduntur verba et notiones antiquioribus ignotae, ut no mina vasorum , R et Egr. I , Q. Detri, venia, li-
servi tum pli; c. 2, 43. 58. 70. 8, 17. 20. , ΜοSi
S. 56. Indoles textus libri Egrae.
Aliquae difficultates ex mendis oriuntur, quae in .lot nominibus proΡriis, sese insequentibus, in tot numeris , Plura adegse, mirandum non est. Sic nomina c. 2, 2 -65., numero c. 2, 6. exΡresso non congentiunt,
nec loca parallela Neh. et , 6 - 69. et L. A. Egr. 5, 8.
209쪽
g. 56. Indoles textus libri Egrae. 205 seqq. , ubi Plura nomina leguntur. Opem serunt, siqui-- dem numerus utrobique discordat. Ita quoque Εἶr. ι, 9 - Io. numerus Va Sorum majOP e fit, quam eX COMPutatione prodit. Tertius liber Egrae, qui non est pro Prie apocryphus, sed Versio canonici libri Egrae, hi noinde interpolata, in fine exhibet prolixum additamentum, quod etiam Neh. et, 13 - 10, 4O. legitur, et olim in fine no Atri libri scriptum fuisse videtur, quum Josephus Archaeolog. XIo 5, 5. historiae Egrae subjunxerit. Fortasse deinceps in Egra omissum suit, quia aliunde in Nehemia occurrebat.
q. 5et. Argumentum libri Nehemiae.
Nehemias , pincerna Artach schastae regis Persarum, audita tristi Ierosolymorum conditione. licentiam Oblinet, urbem muniendi. Prosectus in Iudaeam, munitIerosolyma, adversariis Samaritanis nihil proficientibus, atque demum angere studens civium numerum, inVenit agmentum historiae ex antiquiori aetate, quod integrum libro suo c. 7, 6 - 10, 4 i. inseruit. Εlassis Iaannis in Persiam revergus, post tempus rursus Venit in Iudaeam. et abusus gustulit, Praesertim profanationem sabbathi , retentionem decimarum , et nuptias cum
S. 53. Artach schasta Nehemiae est Artaxerxes
Longim Bnus. Regem Artach schastam, cujus pincerna suit Nohemias, esse ArtaxerXem Longi manum, innuit ordo historiae, et confirmat libri argumentum. Artaxerxes enitnregnavit 4 i annos 464-424 ante Chr.), et Nehemias anno regni 20. 444 anno ante Chr. prosectus est
Ierosolyma, adeoque 35 annis post Egram, quibus la- . bentibus res per Egram restitutae, rursus collapsae erant,
inprimis, quum anno 459 et 458 ante Chr. exercitus Persici in Syria et Phoenice cogerentur , atque Megabyzus
210쪽
cto. s. 58. Artach schasta Nehemiae est Artaxerxes Long. onno 448 et 447. In Syria cum magno exercitu contra Artaxerxem pugnaret. Di Odor Sic. L. XI. Tl. 74 et r. XII. 55-34. Et es i ag in P er g ic. g. 32. 36 - 89.
Xerxes, quem Josephus Artach schastam Nehemiae Statuit. regnavit duntaxat 2I annos; Artachschastae autem annus 32 memoratur Neh. I 3. 6. Sub Artaxerxe Mnemone Vero, quem alii Artachsehastam Nehemiae esse opinantur. ab anno 377 usque 37ή id esset a filo usque ad 9 annum Nehemiae migrabant exercitus Persarum per Syriam in Aegyptum , de quo in nostro libro mentio lacta suisset. Recedit quod anno 373 ante Christ. id osa et anno io Nehemiae in mortuus est Ioiada, summus sacerdos, qui in secundo adventu Nehemiae adhuc in vivis erat. Denique hoc tempore Ionathan. summus sacerdos fratrem suum in templo interfecit, de quo Nehemias nequaquam lacuisset.
f. 59. Duo anno Nehemias secundo venerit Ierosolyma. Nehemiam non sequenti mox anno, 43 ante Chr. . ut communis seri sententia, sed dem uiti post sto Vel 24.
circiter annos 4Ia vel 4o8. ante Chr.) rediisse Ieros O-Iynaa, ex Nehem. c. 15. clare liquet. Nam I. Bbugus. quos Nehemias rursus offendit, uno anno irrepere non Ρuferant, Velut inveterata profanatio sabbathi, re- lentio decimarum tam frequens et tam diuturn R. ut Levitae et sacerdotes coacti suerint, aliis negotiis DPeram na Vare, ut acquirerent, quo Vitam tolerarent; atque nuptiae cum alienigenis tam antiquae, ut ex illis adessent silii harbali, Neh. 13, 24 - 25. Dicitur quidem c. 13, 6, Nehemiam redii gge , Verum hanc dictionem non tantum annum , sed longius
quoque temporis intervallum gignificare, dubio caret. II. In hoc secundo Nehemiae adventu summus pontifex erat IOjada Neh. IS, 28. , qui, iuxta Chronio con Alexandrinum, Elias chibo successit anno 4 Ia ante
' Chr. , quare Nehemias non ante hunc Bnnum, i. e. , Posta omum annum a suo in Persiam reditu, in Iudaeam re Verbus egi, sortasse circa annum 4 Io vel 308 ante Chr.