장음표시 사용
191쪽
g. 35. Aetas libri Iudicum. 183
stabant. - Αrgumentum, in quo historia non modo Samuelis, sed etiam Heli, desideratur, suetorem Prodit aetati Heli propinquiorem, qui istius historiam recentem et aliunde omnibus notissim'm eg Se posuit. Scopus porro auctoris illam aetatem arguit, qua Hebraei, spe melioris sortis, regem creabant Saulum. Ll-her enim docet, meliora speranda non esse, nisi Hebraei meliores suerint. Atque id egi, quod Samuel ISam. I 2, I 4- I6, Bebraeis contestatur. Itaque liber Primis mox annis regis Sauli, sorte, ut Thalniudicias gerunt, ab ipso Samuele , cujus monita spirat, eXaratus fuit.
Librum Iudi eum non esse ab auctoro libri Jo suae conscrip tum, diversa methodus narrandi, ol diversa quoque elocutio ostendit; nam I, in libro Iosuae perpetuo respicitur ad legem Μosia, quod multo rarius est in libro Judicum, II. in libro Josuae non leguntur eonclusiones ex rebus gestis . deductae, quales in libro Iudicum occurrunt; III. stilus in libro Iosuae concinnior, et narratio magis perspicua est, atque omnia aptiori, quam in libro Judicum, ordine dige
Liber Iudicum ex antiquis monumentis excerptu gest; nam ex his Ι. carmen Deborae in testimonium expeditionis Baralii, et fabula Iothami descripta est; auctor enim, ut ex stilo et habitu libri liquet,
haec conscribere non potuit. Quaepiam etiam ex Iibro Jo sua verbolenus repetuntur. Historia Sim sonis duo
documenta prodit, quae ambo, c. 5, 20. et e. lsi, 3 l. , annis, quibus Simson regnaVit, terminantur, at- quae ollae, quam in praecedentibus, de eadem re dietioneA usurpantur. II. Plura occurrunt fragmenta, utie. 5, i. de Schamgar; e. 10, 1 - 5. de Tola et Iair; e. 12, 8 - 9. I - 13. 14. de IbZan Abesan), Elon Ahialon) et Abdon, quorum Omnium annos regiminis et
192쪽
x86 . l. 35. Liber Iudic. ex antiq. monum. exterstisilios, imo et filias , nullas Vero res gestas auctor nn vit. Quando refert, quae tribus bello lacessiverint Canaanaeos, nihil de Issachar; et quando de idololatria loquitur, nihil de tribubus trans Iordanem cognitum habet. E contrario res gestas Gideonis, Abi.
melechi, et diphtachi Iephte), qui Ephraimitas cis Jordanem devicit, suse narrat. Hinc liquet, auctorem pleraque ex genealogiis, quibus historica quaepiam inserta
Quanta cum religione auctor his documentis usus sit. liquet I. ex eo, quod duplicem documentorum de
Simsone clausulam retinuit c. I 5, 2 O. et c. 1υ, 5 I.; at que, uti stili variatio comprobat, documentorum quo-qUB Verba congervavit. II. Omnia, quae narrat, illi aevo congruunt. neque duriora, injusta, aut justo severiora, ulla ratione emollit aut excusat , ' c. 3, I 8- g3. C. 5, 2I - 22. c. 8, 136-2l., 14. e 6,, T. III.. Gesta insignia et omnia reliqua consueto rerum ordini Consentiunt. Hebraei, vix bello assuefacti in regione fertili mollescunt, canaanaeis parcunt, contenti tributarios fecisse, 'a quibus demum inducuntur. in idololatriam, quae voluptatibus in cultum deorum Vergis, molli
tiem fovebat; denique .essa eminati et ab hostibus op- Pressi gemebant. Tali rerum statu non est inauditum aut incrhdibile, ut vir, altiora spirans, fiurgat, Vel elisatur, qui populo ad arma Vocato, hostes Vincit, et putriam restituit. Viri quidem hi in . nostro libro . illustri laude condecorantur; ast et vitia eorum haudquaquam tacentur; exemplo sunto Eliud, Iiphthach. Simson, atque Oideon cum guo ullo d. IV. Denique Hiber editus et susceptus est ea aetate , qua Hebraei ex documentis illis, quae adhuc dum Ρraesto erant, fidem auctoris eXPlorare Poterant, et ipsae res gestae notis-
193쪽
I. 36. Prima appetidix libri Iudicum c. 1 - 18. 137simae erant, ut ex Ps. 8a, 10 - Ist. Id 6, 54 - 46. Iiquet.
l. 34. Prima appendix libri Iudicum c. Iz - 18.
APPendix Prima , c. Iz - Ι 8. , Originem indololaintriae Danitarum, qui paulo post obitum Ioauae urbem Leschem vel Lais in Coelesyria, expugnarunt. eXPonit, et commentarium in Ios. 19, 4 . praebet. - Εx ultimis Verhi3 c. 18, 5O. 3I., Posteros Ionathanig , nePO-lis Mogig, fuisse sacerdotes simuIacri in Lais , seu Dan, π, donec illa regio de ΡΟΡularetur, et quamdiu domus Dei erat Silunte, liquet, auctorem vixisse ea aetate, qua Danitae illa regione jam pulsi fuerant, et tabernaculum non erat Silunte, adeoque post exstructum templum. Id confirmatur ex designatione aetatis hujus historiae, c. I et, 6.: quum non esset rex in Israel, et qui Iibet pro arbitrio suo ageret, quod innuit, mo
narchiam non fuisse recentem. - Quacunque autem
aetate auctor, Vel qui fragmentum libro adnexuit, Vixerit, monumento tamen antiquissimo usus suisse Videtur, cujus initium detritum, vel lacerum erat; nam in media re, nem se a sermone Michae, furtum a ge DOM-
missum 'salentis, 'orditur , . praemisso: dunuxat loco , monte Ephraim , in quo erat domus Michae. Antiquitas documenti ex quibusdam quoque dictionibus elucet. uti c. I 8 . I. more Sisso ni orum, i ere, . et c. 27, 10. 18, 19. 8 a c er d O Le m e t p atr em esse. Omnia denique, et inprimis exigua . merces. Ionathianis c. IT, D. , nempe decem Sicli 4 fl. 3n crucis. j, . Vestimentum
et victus, illi antiqui tali apprime congruunt. f. 3et. Secunda appendix libri Iudicum c. I9 - 2I. Appendix secunda quoque ab historia familiae, quae prima post do suae obitum aetate, . in monte ΕΡhraim habitabat, incipit, sed in cruentum bellum civile de.
194쪽
33 Secunda appendix libri Iudi eum c. I9 - a I. init. Nam quum pellex cujusdam Levitae, ex monte Eph- 'Taim, qui in Gibea Gabaa), urbe tribus Benjamin,
Pernoctabat, ab incolis ad mortem usque constuprafasiisset: omnes reliquae undecim tribus, ut tantum
Magitium castigarent, ad arma convolarunt, et Benjamiis nitas, qui flagitiosos ad poenas tradere recusabant, bello infernea ino adorti sunt, duobus quidem praeliIs violi, tertio vero victores , totam tribum, dele erunt, exceptis duntaxat 6os viris, qui in rupem Bimmon, evaserant, et deinceps Veniam impetrarunt. - Αuctorem fragmenti his rebus multo recentiorem esse, ex eo BΡ- paret, quod nomen et urbem Levitae ignorat. et c. sto, II. dicit, arcam laederis ea aetate migge in tabernaculo Silunte, ac non fuisse regem in Israel. - Vegligia monumenti antiqui, quod auctor excers gerit, non Observantur ; ast ad confingendam historiam, genti nequaquam honorificam , vix quisquam Hebraeorum moveri paenuit . ut ad fidem narrationi conciliandum VIX Opus sit, Pro. vocare ad HOS. 9. s.
orta fame, fortasse quum Midianitae septem annos regionem Hebraeorum gregibus suis depascebant 'ud. 6, 1 - 6, , Elimelechus cum uxore et duobus filiis Bethlehemo migravit in regionem Moabitarum, ubi paulo post obiit. Duo ejus filii duxerunt uxores Mobitides, et ambo non multo post absque liberis de iuncti. gunt. Νο-omi, vidua Elimelechi, nunc orba, Bethlehemum reversura, a gre ge eum duxit nurum alteram Buth , quae , quum tempore messis, iure Mosaico. spici legio occu-Pabatur, venit in agrum Boag s Booga, filii Nahasson tribus Judae, et bene habetur. Quare suasu socru8 Suae a Boago, Elimelechi cognato, jure levi ratus nuptias Petit, et, Ροstquam propinquior cognatus solemniter renunciasset, ab eo ducitur, et Parit Obedum, a Vuln
195쪽
i s. 39. Aetas libri. 1896. 39. Aetas libri.
Ex adlecta genealogia stirpis regiae liquet, auel rem non ante, sed post DaVidem, et quidem recentio- ei aevo scripsisse; nam I. praefinitio temporis: quum Iudices regerent populum Israel, c. I, 1., arguit, jam longiori aevo regnasse reges, quod II. etiam prodit explicatio ritus, emtionem et Venditionem iraditione sandaliorum firmari solitam fuisse, e . 4, et . , ignotum nomen Propinquioris cognati, qui per ἡ,o aliquis certus, designatur. III. Denique Chaldaica, quibus lingua intermixta est, ultimum saltem regni Iuda seculum innuunt. CL T o b e n g I. o.
. S. 40. Liber Bulli fido dignus.
Librum ex monumentis antiquis, geneaIOgicis, excerptum esse , innuit Ι. retenta obsoleta denominatio secundi cognati VRim, c. 2, 2O.; II. nomen Pro Pinquioris cognati praetermissum , quia in documento deerat; III. sermo Bnth, et colloquium Boagi cum cognato propinquiori, indoli personarum accurate respondens, ut fingi vix potuerint. - Haec monumenta auctor integra fide excerpsit; nam I. non assentatur familiae regiae. sed candide refert, eam a matre Moabitide, quae ad incitas redaota erat, descendere. ΙΙ. Bona BO agi indoles ipsis his nuptiis, quas Propinquior recusarat, et ad quas nec ipse stricto jure tenebatur, confirmatur. III. Omnia, quae attinguntur adjuncta, illi aetati consentanea 8unt, ut Pauseries nequaquam conte inta, iudicium in janua urbis, firmatio emtionis et Venditionis per traditionem sandali orti m. - Genealogia a Naha88one usque ad Davidem exhibens per 5oo annos quinque duntaxat generationes, nullam creat difficultatem, quia orientales in genealogiis, quibus non inflerunt chronologiam, gemnerationes Pro arbitrio omittunt, id unum curantes,
ut Posteri a Fera stirpe deriVentur.
196쪽
I9o g. 4 I. Aetas Iudicum dun est heroica. f. 41. Aetas Iudicum non est heroica. Si aetas heroica, qualem permulti contendunt essa
aetatem Iudicum ι intelligitur ea, qua gurgunt heroes, et Patriam tuentur: nomen hoc aetati Iudiis eum non congruit. Qui enim surrexerunt, erant
oppido pauci; e contrario Barali a Debora sae minavo o a tu g suit, nec magnum ostendit animum; Gideon a Deo Vocatus , lente admodum obsecutus est Iiphlach per legationem rogatus, tandem Consensit, ut imperium susciperet; Τola, Iair, . IbZan, Elon, et Abdon, ut de Heli et Samuele taceam, non erant heroes, sed rectores reipublicae. - Quod si aetas heroica est ea, quae Ρ er P e tui g hellis turbatur:
hoc nomen aetati Iudicum eo minus convenit; nam
longa temporis Interkalla erant tranquilla. Jud. 3ή 1 r. 30. 5. 1 I. eth. : bella omnia. quae hoc 45b annorum spatio, ab aliquibus duntaxat tribubus gesta
,unt, Iil annos, adeoque vix quartam partem hujus Periodi occupant. -- Si denique aetas heroica dicitur illa, quae est rudis, aspera et immanis, sine 1lteris, sine politura, et gine moribus: no-oc aetati Iudicum similiter repugnat; etsi enim quaedam rudita lis et crudelitatis exempla in hostes, O currunt, non suhi tamen alia, quam quae Davidia quoqNe aetate Occurrunt, et his contraria offenditur morum probitas mentibus alte infixa, ex qua illud interno cinum in Beniaminitas bellum exarsit ; responsuri
Perpolitum . quod pater Gideonis civibus pro filio suo reddidit; Gideon magno animo regnum deprecans, ' ut Deus solus Israelitarum rex esset; BO ag vit humanus Et mitis: judicia in janua civitatis nequaquam intermissa; Iiphtach ante bellum de pace tractans; indicia manifesta culturae. De Iiteris testatur canticum Deboras
et sabula Jolhanii. - Si aetas Judicum suisset adeo ruis eis, qualem singunt nonnulli: non Potuisset gens post
197쪽
3. 41. Aetas Judicum non est heroica. 19 hae brevi tempore adeo mansuescere et excoli, et ad eum humanitatis gradum, quem gub Davide deprehendimus, eluctari.
De libris sam uelis, Regum et Ρaralipomenon.
3- 42. Argumentum librorum Samuelis et Begum.
Libri Samuelis ordiuntur a conceptione, insantia, mu nere Prophetico et politico illius, cujug nomen adepti sunt: Narrant deinde mutationem regiminis . et tegis Sauli inaugurationem et gesta, quae mandatis Dei Begia non respondebant, quare annunciatum suit, regnum ad alium devolutum iri. Besertur porro, Samuelem Unctio. ne symbolica Davidi promisissi regnum, qui demum in aulam Vocatus est, ut Saulum, de jactura regni insanientem, musica recrearet. Postquam autem Daxid Goliathum vicisset, Saulus ex acclamationibus gratulantium mulierum suspicionem cepit, Davidem esse. ad quem regnum devolvendum laret; quare eum e me dio tollere molitur . et eo adegit, ut In Philistaeam Commigraret. -- Saulo a Philistaeis in praelio inter- secto. David a tribu Iuda rex eligitur: ceterae tribus undecim Sauli filio Isch hos chel adhaerebant, et illo a suis anno mox secundo interemto, sine rectore persistebant, donec Leptimo demum a Sauli morte alino Davidi se subjicerent, qui nunc expugnata arce Ierogo ly-
morum sedem regiam Hebrone transtulit Sionem p at- .
que arcam quoque foederis illuc deportavit; ab aedificando guidem templo, quod meditabatur, prohibitu et
198쪽
lget S. 4a. Argumentum librorum Samuelis et Begum. .
suit; ast hac occasione a Deo promissionem de regnos uti effamiliae sempiterno obtinuit, a Sam. I, 29. Se-
quitur succinctu historia regni Davidis, a Sa m. 8. I 2o 26., cui adjectae sunt sex appendices, 2 Sum. 2I, 1 - 24, 25. - Liber Primus Regum initio tefert, Davi-dem senem, anno stat imperii 4 O , regno cessisse, atque illud filio Salomoni tradidisse, post. cujus glori Osum 4O annorum regnum, schisma decem tribuum con- ligit, I Reg. I, - 12 , 53. - Historia regni Iuda ebregni Israel per 253 ann0s, I Reg. I 3, 1 - 2. R eg. 17,. 25. , est Parallela, quiam, a Reg. 18. I - 23. 5O. , re ', : sidua 15b annorum hi8toria regni Iuda sequitur.
3. 43. Libri Samuelis et Begum 'rebus gestis non
Libros hos non essu annales rebus gestis eoaeVOS, comprobat I. elocutio, et tenor narrationis non ubiquU
quidem Prorsus idem, neque tamen adeo varius, qualis esset, si a diversis vuctoribus, aetate se sequentibus,
' Ρrosectus esset; ΙΙ. lingua pluribus Chaldaicis insecta;
. II l. explicationes consuetudinum et dictionum obsoletarum, quae Inullo recentiorem aetatem . produnt,
cons. 1 Sam. 9, 9.; Iv. recentiora, quae diserte memorantur, uti urbem Zihlag Siceleg spectare ad regε s
Juda usque ad Praesentem diem, L Sam. 2I, 6., quod . sute schisma scriptum esse nequit; V. ablegatio lectoris ad libros alios, quo auctor se ipse multo recentiorem e88e Prosilietur. -
S. 44. Libri Samuelis et Bogum ab eodem auctore
scripti. Libros duos Samuelis ab antiquioribus Judaeis, ut . unum, ot duos Begum libros quoque ut unicum numexatos suisse, testantur Hieronymus , Origenes. Nellio Sardensis, et Iosephus Flavius; reapse liber Samuelis Primus cum secundo, et liher Primus Regum eum se.
199쪽
s. 44. Libri Samuelis et Regum ab eodem etc. asN
eundo. indivulso nexu cohaeret. Versio Alexandrina. quam Hieronymus in Vulgata sequitur, libros qualuor numerat, et omnes compellat libros Begum, unde aΡ- pares. Omnes quatuor libros Primum non suisse divisos , sed unicum constituisse Volumen, quod confirmat arctus secundi Iibri Samuelis cum primo libro Begum nexus. Quidquid sit, I. dispositio in omnibus quatuor Ithris prorsus eadem, eundem Prodit scriptorem, qui succinctam monarchiae Hebraicae sub supremo Rege Iehova historiam sistere voluit. Hinc inchoat a Samuele, sub quo monarchia intro ducta est, ubi mox relatio monarchae ad Regem Ie-
hovam inculcatur. Quum Davidi promitteretur et demum committeretur regnum, eadem rei stio rursus omni occasione illustratur, et denique in historia Da idis auctor totus in eo est, ut O8tendat, regem hunc in omni sua ratione agendi spectasse Regem se hovam, et exemplar esse, quod sue Dessoribus imitandum suisset, quare et Omnes reges laudat Vel reprehendit, prout Davidis exemplum imitali sunt, Vel imitari neglexerunt. Ιmo in regno quoque Israel eandem rationem Observat, et quoslibet reges comΡarat regi Primo, Jeroboamo. cujus malum exemplum imitati sunt, atque etiam' suis Perarunt. Omnia quoque refert ad legem Nos is, non quidem tam frequenter, ut in libro Jo sua, longe tamen frequentius, quam in libro Judicum. Observatur . etiam ubique eadem succincta ratio narrationis inprimis bellorum, quorum generalis duntaxat , mentio fit; e contrario susior est ubique narratio eorum, quae ad theocratiarn spectant. Libri secundi Begum clausula prodit ipsa sua brevitate, auctorem, ιongo labore sessum, ad terminum Properasse. Denique, Pro ut 2 Sam. 21 - 24. . ita quoque 2 Reg. 4, I-8, 5. fragmenta Occurrunt, ut auctor sibi ubique similis deprehendatur. II. Linguae et stili sarietas non est tanta, quanta a diversis auctoribus exspectanda es.
200쪽
194 44. Libri Samuelis et Begum ab eodem etc.
set; quae ObserVatur, a monumentis Venit, quae a di- Versis conscriptu, et a no Stro sere ad Verbum excerpta sunt. Unicum digerimen libros Samuelis inter et Regum, est, quod in his allegantur libri, in quibus curiosus lector plura requirere potest, in illis autem hujusmodi allegatio non occurrit. Ast si observetur, libros Samuelis aliunde pleraque sugius referre, facile apsaret, cur auctor libros alios non allegaVerit, qui desectus, si quis est, ab auctore Paralis Omenon L. I. c. 29. V. 29. Fuppletus e St.
s. 45. Aetas librorum Samuelis et Begum.
Si hi quatuor libri ejusdem sunt scriptoris non an te excidium regni Juda, quod in sine saucis reserunt, coepti, nec ante redditam regi Io jachino libertatem, quae 2 Beg. 25, 2T - 3O. refertur, i. e. , non ante Bnnum 26 tum Post eversionem Ierosolymorum, sed neque mullo post editi sunt, quia mors JOjachini, qui, jam senex, longiori tempore ViVere non Potuit, non. De moratur. Cum hac aetate concordat, quod auctor Prodit, se vidisse templum ante eversa Jerosolyma, adeoque recentiori aetate vivere non potuit. Quis autem fuerit, nulla adstunt indicia. Locus 1 Paralip. 29, 29., qui reseri, historiam Davidis a Samuele, Nathan et Gad scriptam suisse, agit de coaevis regni annalibus, ex quibus nostri libri excerpti sunt. Neque pro auctorederemia aut Egra quidquam Droferri potest. 46. Argumentum librorum Paralipomenon. In Paralipomenis seu annalibus. zmi reseruntur 1. 1 ParaliΡ. I-9. genealogiae, quaruIn antiquio res adeo obScurae sunt, ut sine collatione Pentateuchi intelligi vix possint; recentiores sunt magis pers Picuae interposita sunt Passim, prout in genealogiis seri solebat, quaepiam historica memoratu digna; ΙΙ. I Paralis. IO, 1 - 2 Paralis. 9, 31. de Davide et Salomone