장음표시 사용
291쪽
l. i 5. Libe, Danielis impugni fur. 285 huius Introduc f. g. 28. Siracides vero c. 49 , 6
10. eos duntaxat laudat prophetas, qui de exilio Babylonio vaticinati sunt; quare et Iesaiam praetermittit. qu m non nisi Occagione Uighiae e. 48, 20. 22. memorat. Signatura Dan. 8, 26. c. 12, 4. nequaquam novitatem libri excusat, ut autumant nonnulli, sed propheta, ut eX e. 8, 26 - 27. c. I 2, 9-.10. liquet, jubetur annunciare, vali cinia haec usque ad tempus eventuum, ita re intellectui impervia, non secus ac si sigillo clausa, aut occultata essent; num prophetae, Ut ex Ieg. 6, 10. Jer. I, 1 D. Ponstat, id, quod juhentur sacere, suturum es-SΡ. dul lixat an nunciant. - Nec quidquam et siciunt , qui dicunt. librum. MAccabaseiq exoptalum. Canoni iacile in 'eri potuisse, quod, libris sacris jussu Antiochi Epiphani R eombra glis. nunc ignotum es Ret, quinam suerint et mi in solus P ntat Delius conquirebatur, sed nee hujus . nec reliquorum librorum exemplaria Omnia Com- hiati poterant . quis permulta erant in regionibus o Ceidentali hi q. Antiocho Epiphani non sui, lectis, uti in Ae- Vpto, Cyrene et Asia, minori. et in Palaestina quoque exemplaris profecto pleraque flammis erepta sunt; nam huju modi ci melia eo cautius custodiuntur, quo Curiosiu' ad perditionem conquiruntur. Maccabaei, Ρ alernarum traditionum lenacissimi , libros sacros , quoso i i in juvenes legebant, et nune maximi faciebant, Osti- me noverunt, et tum laciles non erant, ut librum, nunc Primum ex tenebris emergentem, Danieli attribuerent, et libris sacris accen Serent.
S. 146. krgumenta contra primam Danielis partem.
Argumenta Pontra Drima sex Danielis capita. magnaeX Parte consternΠnt plura extraordinaria et mirabilia, quae narrantur; ast quum auctor. eXCesto primo capite . illa duntaxat referrρ Noluerit . quae De UR extraordinem prae titit, ut Hebraei exquies in avita religione Perseverarent, et ethnici de Vero Deo monerentur:
292쪽
et 86 g. 146. Argumenta contra primam Danielis Partem.
alia omnia, quae erant ordinis naturalis exspectanda non gunt. - Dialectus Chaldaica 2, 4. 7, 28. in secundam quoque libri partem extenditur, et non creat difficuΙ-tatem ἰ nam quaecunque sit caussa duarum in libro extinguae molis dialectorum, a Daniele ict men u8us earum sol iug, quam a qu0cunque alio repeli potest; recentior enim scriptor hanc dialectorum diversitatem cavisset, quae, deficiente simili prophetarum eXemplo, ORfendere lectores potuisset. - Voces , quae Graecae Originis esse perhibentur, Orientaleg esse, jam SVPra Ob8ervavimu8, in argumentum itaque recentioris aetatis trahi non possunt, uti e contrario Verba Zendica. ΡehΙ- Vica et Pargica sapere antiquius, quam Antiochi Epiphanis aeVum, diximus. Putundum enim non est, Babylonios intor et Medos atque Elamitas seu Persas ante Cyrum, nullum, aut exiguum intercessi R se commercium. Et si enim dubio non caret, Zoroastrem etiam Ba-hylone docuisse : multos tamen Babylone suisse Mehe-8lanos, et doctrinam eorum etiam ante Zoroastrem Valuisse, ex eo apparet, quod Nebue adne Z'r Praesectum,
ministrorum religionis Meliestanorum , aῖ dictum, in expeditionibus suis comitem habuit. Jer. 39 . 5. Equi ei currus solis ab antecessoribus Iosiae Ierosolymis constituli, argumento sunt in dubio , has superstitiones, non modo Zoroastre longe antiquiores, sed etiam late propagatas fuisse. Nec omittendum est, jam olim Belesyn, praesectum Babyloniae, cum Arbace, rege Medorum, antiquius Assyriorum regnum eVertis Se , uii Ρostea Nabos Olassar, Chaldaeus regi Medo rum foedere junctus, secundum χμsyriorum regnumeXPugnavit. Idem hoc Babyloniorum cum Mediget Pergis commercium ostendit quoque similis cuneatus scripturae character, qui in ruderibus Perses O. litanis et in lateribus Babyloniis Oh servis tur. Cons.
Asiati scheg Maga et in i 80a. 6t es Stuck. Haec Prosecto Plura sunt, quam desiderari Possunt, Rrgu
293쪽
ι46. Argumenta contra primam Danielis partem. 287 menta mutuae communicationis Babyloniorum cum orientalibus gentibus, Medis inquam et Ρersi 8. ex quorum dialectis itaque aliqua in Daniele Babylonio Occurrere,
Nebucad negar quidem Danielem e. 2, 46. ad Orat, seu ad pedes ejus procumbit; ast haec humiliatio, postquam Daniel ignotum regis FOmnium et interpretationem Bn nunciasset, juxta superstitionem illivg seculi, non est adeo exorbitans, ut jure gus Pecta e 88e Possit. Statuam auream Dan. S., altitudine Sexaginta, et latitudine sex cubitorum, nihil cogit, credere e solido auro lasam; deaurata erat os. EXOd. 2 , 10. II. 10, 1 5. 39, 57., et illa proportio altitudinis ad latitudinem. a sorma humana recedens, Ve1 augustior credebatur, vel ex rudi antiquitate retenta suit. - Daniel, qui sor-laqse eo tempore, quo statua adoranda erat, aegrota. hut . vel Babylone aberat, ad adorationem statuae VO- calus non fuit: inanis igitur est quaestio, quare soli . tres amici Danielis extremum periculum subierint. Silentium historiae de Daniele, polius arguit, librum eoaeVo scriptum fuisse, quo omnibus lectoribus nolumerat, qua ratione Daniel periculum effugerit. Qui vero quaerunt, qua ratione reliqui Iudaei se subtraxerint, obliviscuntur, non alios, quam summos praesectos Teipublicae ad dedicationem statuae suisse vocatos, Dan.
In relatione de Νehucadnegaris insania c. 4., dissicultas redit ad septem annos, quos insania durasse Putatur. Quodsi I S., quod proprie tempus quodlibet, etiam momentum gignificat, de mensibus, Vel de partibus anni. quas orientales sex numerant, intelligatur, ut Nehuc ad negar Per 8eplem Partes seXtas anni, seu 14 menses insani verit. dissicultates disparent. Si I, 25. l2, et . et notione Ρrophetica sunt onni, nequaquam ad 4, I 3. trahendum est, ubi anni
vel ideo intelligi nequeunt, quia ex narratione 'PParet,
294쪽
88 f. 246. Argumenta contra primam Danielis partem.
hanc in gantam Nehuc adnegari post omnes demum bellicas expeditiones, et post amplifieatam et exornatam urbem Babylonem, anno igitur regni 40 vel 41 , acci- . disse , ultra quem Nebucad negar nonnisi duos vel tres
annos ixit, ut adeo insania vix ultra I 4 menses Protendi potuerit. - Ja in quaeri non Ρotest, qua ratione . regnum instino conservatum fuerit; aulici enim, de suas Orte Fub successore dubii, omnem profecto OP erom dederunt , ut regnum ipsi servarent. -- Nee Verendum e8t, ne rex inSanus victu herbarum perierit, aut a bestiis discerptus fuerit; nam , Nebuoad negar laborans fixa idea, se in belluam esse commutatum, et e regno pelli, fugam parabat; quare custoditus et catenis Vinctus suit, tandem sorte eIapsus, consortium beμiis rum. quae in Vicinia urhis regiae, paucae aut nullae suere, quaesiVit, et herbas, quae relaxando Ventrem sanatio nem Promovere solerant, manducavit; sed ab aulicis
. quaesitus, et demum inventu g. ad sana in mentem re , diit. - Historia pro sana de Nebuc ad negare pauca con servaVit, ut mirum non esset, si de hac insania nec Vestigium Occurreret; quaepium nihilominus habet Me- ga8thenes et Berosus a Dud josephum contr. ADio-
: n e m L. I. g. 20. et Archaeo l. L. X. C. II. g. I., et apud Euseb. P r a e p. L v a n g e l. L. IX. c. 4 i . Nec quaeri potest, cur Se huc ad negar haec omnia in literis publicis narraverit; nam lacile cernitur. regem annunciare Voluis Se populo se rurgus regni gubernacula ca-
Ρegsivi 88e. - KO tari meretur, totam hanc narrationem naturae rei ita con Venire , ut vix ita singi potuerit. CLCalmet Dic f. de la Bible art. Lycantropie ei. dissert. de metamorph. Nabuchodon. Jans gens I. c. Vol. I. Pag.
Historia pro sana nullum quidem memorat regem Chaldaeorum Belschagarem, id tamen non impedit, re- 'stem huius nominis exstitiου se: Orientales enim, in primis
ν Greges, Pluribu8 non roro nominibus insigniuntur; e con
295쪽
5. 346. Argumenta contra Primam DanIel Is partem. 289trario auctor recentior, prout supra monuimus, nomen
historiae ignotum, sedulo cavisset. Belscha Zar ultimus est Chaldaeorum rex, qui alias Nabonia edus, Nab Onnadus, Nabannido Phus , Naboandelus , Labynetus compeIIatur, quae nomina magis corrupta sunt, et minus cum ali is proprie Chaldaicis Vocibus consonant. quam Belingehagar. Neque Megasthenes apud Eusebium P r a e p. ΕVang. L. IX. c. 41. Ρ. 453. Nahanni dochum e familia Nebucad negari g. e qua Belgehazar Dan. 5, 2. 11. 5. 22. descendit, suisse negat, sed id solum dicit, Labo- rogoras eo antecessori crudelitate non fuisse similem. Quod si Daniel c. g, IT. geqq. Belgchagarem, sere ut regem Iudaeum in republica theocratica, alloquitur, cogitandum est, Danielem tunc suisse venerabilem senem prope 85 annorum, a pietale, sapientia et revelationibus divinis clarissimum. et loqui nunc Paulo ante expugnationem urbis ad regem scriptura, subito in Pariete comparente, exterritum. Ast cur ultimis horis regni Chaldaici tantum in pariete miraculum' - ut Danieli Occasio praeberetur. rurgus suam legationem divinam comprobandi, et ut per idipsum victoribu g Medis et Pergis, et inprimis Cyro, commendaretur, a quo dimissionem Hebraeorum impetrare debebat.
S. I 4et. Argumenta contra alteram Danielis partem.
Vaticiniis Danieli g, quae ultimis sex capitibus comprehenduntur, opponitur distantia eventuum, qui tam accurate praedicti sunt, neque tamen ultra Antiochum Epiphanem progrediuntur, ut Vaticinia aetate hujus regi g, de eVentibus, quae jam conligerant, scripta esse videantur. - Αst accuratio horum Valle intorum vix major est, quam in aliis quibuqdam vaticiniis eventus longinquos praedicentibus, ut Iurem. o. 5O - 51. ΕZe h. c. 2 - 28. Zaeli. 9, I-8. 9. 11. - IO, I 2. Iudaei
aetate Epiphanis profecto noverunt normam vaticinio,
296쪽
9o g. I 47. Argumenta contra alteram Danielis partem.
rum, et librum nostrum, si, nunc primum apparens, ab ea norma nimium abhorruisset, rejicissent, aut Saltem non sine controversia Omnes Ubique terrarum unanimes suscepissent. Α8t si tanta, quanta jactatur, eg set claritas: tam diversae interpretationes oritie nunquam suis sunt. Vaticinia autem haec ultra aetatem An-
lio iihi Epiphanis nihil portendere, Veritali non consonates. 7, I 3. Seqq. 9, 25. sqq. - Si angeli in Daniele prorsus tales essent, quales a Rabbinis describuntur: Rabbini qui ex Bibliis, non semper rite explicatis, hauriunt, ex Da.
niele deprom sisse censendi essent. Idem respondemus si dicatur, librum in his similem esse apocrypho recentiori libro Egrae, hujus nempe scriptorem hausisse ex Daniele. - Si Neqsias Danielis. Messiae Rabbinorum gl-milis est: Rabbini rursus ex Daniele hauserunt. - Denique de reditu ex captiVitate nequaquam . ut praetenditur , siletur; nam de ea sermo est Dah. e. 9., et consecratio novi templi promittitur 9, 24. Recentiora occurrere , ut contend1t Beriholdus .
aequus rerum aestimator noti deprehendet; nam expressio si lius Dei 5, 23. de angelis occurrit Iob. 33, T. I, 6. 2, 1., et notum est, regum filios dictos fuisse fit Ios Dei aut deorum; vestigium trinae orationi g per diem, apparet Ρ8. 55, 18.; lacies orantis versus Ierusalem conversa deprehenditur ;I Reg. 8, 38. 44. 48.2Ρstrat. 6, 34. 38.; Dan. 6. II. Selius chan quidem demum regibus
Persis erat regia; erat tamen, teste Herodoto et Stratione, Perantiqua urb8, quae Ρrius ad regnum Chaldaeorum spectabat, ut Daniel 3, 2. ex quacunque cctu S gailluc se conserrb potuerit; verum locus non est, ut omnia Persequamur.
g. 148. Confor mytio libri Danielis.
Liber Danielis collectus est ex scriptis, quae Primum singillatim exaratu et edita fuerant. Prima sex capita, Praeter exordium c. 1., quatuor exhibent documen-
297쪽
f. 148. Consormatio libri Danielis. .g1ta ; nam caput 5tum cum 6to arcte cohaeret. Posteriora sex capita rurgus 4. complectuntur scripta; nam ultima tria capita unicam exhibent Visionem. Si Thalniudici in Buba Bathra c. I aggerunt, Viros Synagogae magnae scriΡ-sisse Π γ Ezechielem, duodecim minores prophetas, Danielem, et librum Esther, nihil certς aliud dicere volunt, nisi scripta haec in ordinem redegisse, uti exa a prophetis liquet; nec omittendum est, Thalmudicos viris hujus synagogae etiam Danielem adjungere. Versio Alexandrina non tantum c. 5 - 6. , sed etiam i, IO. et 9, g 5 - 27. a nostro textu Hebraico et Chaldaico passim recedit, dis gen gu8 tamen c. 3-6. est frequentior, et c. 3-4. laequentissimus. Quis iam c. 3-6. aliam quoque interpretandi rationem Observare voluerunt. Illam Vero, quam diximus 'ersionis Alexandrinae discrepantiam, quipiam orbitrantur prodere , diversas has partes separalis Voluminibus suisse descriptas , unde quarundam dupleX recensio orta fuerit, altera quam in Bibliis Hebraicis habemus, et altera, qua interΡregAlexandrinus c. 5 - 6. usus fuerit, qui ab interprete ceterarum partium Danielis alius sit. - Ast quaepiam profecto discrepantiae Verisimilius ab interprete repetuntur, uti omissio magistratum 5, 3. , quorum nomina
V. a. Praecesserant; et instrumentorum musicorum V.
1 b, quae jam bis V. I et 7. aderant; ita quoque omissio
4, 3 - 6., et transpositio Versus 8vi dubio procul interpreti tribuenda est. Aliae discrepantiae, quae ordinem aut sensum turbant, ab Oscitantiu librariorum versionis Alexandrinae descendunt, ut si c. 5, Primum V. I. g. et 5., dein Verba in Pariete exarata leguntur, tandem primi quinque Versus rursus repetuntur; ita quoque , si post nurrationem de rege exterrito 5 , 6., additur, magnates gloriatos fuisse; et omni sensu carens Ver8io 3. 21. cf. 4, 32. 35. Caeterum Vide Sec t. quartae ea P. secundum.
298쪽
nystaspis , qui 521 ante Chr. thronum Persiae conge endit. Hebraei jam 536 ante Chr. , ex eaptivitate redierant, Ierosolyma restauraVerant, et templi quoque aedificium, anno 535 ante Chr. , inceperant; agi Per Samaritanos impediti, qui a Pseudosmerde Interdictum aedificii impetrarunt, perficere non ΡOluerunt. Interim domus magnificas construebant , et tempus aedificandi templi nondum adessu, caussabantur, rati, To a Ieremia praedictos annos ad templum quoque Pertinere, a cuius eversione luno annus 68. 1abebatur. Quum itaque occiso Ρseu dogmerde, et cessante/ ejus interdicto. Porro finem et o annorum exspectarent: Haggaeus ge-
cundo Darii anno s52O ante Chr.) vaticinari coepit. g. 156. Argumentum libri Haggaei.
I. C. I. hortatur ad prosequendam aedificationem templi, quod et sactum est. Cons. Egr. 5, I - 6. 5, 4. II. c. 2. 3-9. VirO8 senes, qui, olim juVenes, templum Salomonis viderant. et nunc de templo nOVO minus magnifico contris labantur, solatur Propheta promissione, templum hoc post unicam rerum ConVersionem suturum multo magnificentius. ') ΙΙΙ. C. 2, Ω- i 9. Praedicit propheta, annos nunc lare sertiles, postquam
Celebrem locum 2, 6. 7 teste sanctio Comment. in proph. min. plurimi Patrum de Christi SerVutoris adventu explicant.
299쪽
f. 150. Argumentum libri IIaggaei. 2
cuIpam, quam neglectu templi contraxerant, diluissent. IV. C. 2, 20-25. explicat Zerubaheli, Vaticinium c. 2.2-9. Proso situm de magna rerum conVersione agere, ante quam Zerubabel moriturus est.
Haggaei oratio in arguendo quidem Vehemen g, nequaquam Vero poetica est; in locis tamen, in quibus de suturis eventibus agit, paulo altius assurgit. Lingua ad dialectum Chaldaicam accedit, et senuria Verborum Iaborat.
Ηoggaeo coaevus Zacharias, . filius Barachiae,
filii Iddo Addo , in primis capitibus, cum Haggaeo
eonsentiens, templi restaurationem urget . quare eum Haggaeo quoque ΕΖr. 5, 1. 6, I 4, commemoratur; quod si in his locis, omisso patre. filius Iddo dicitur, non est nisi consueta orientalibus genealogiae detruncatio, quae avum celebriorem patre suis se innuis. 5. 153. Argumentum libri Zachariae. Prima libri pars c. I-8., sere tota concernit eventus Proxime instantes, nempe restaurationem templi'; adjecta tamen est praedictio de suturo aliquando sacerdotum regno, et praeceptum de abolendo jejunio, quod ob calamitates praecedentes inductum suerat, c. 6, 9 -- c. 8 , 2O. Par8 altera c. 9- 14. duo Vaticinia complectitur de temporibus remotioribus, quorum Primum v. 9- 11. de Alexandro magno, de Messia, de aevo Maccabaeorum et de ultimo bello Iudaico, secundum ero e. Ig - 4. de rebus Maccabaicis, de bello Iudaico contra Romanos, et de propagatione religionis agit.
f. a 54. Elouutio Zachariae. In prima libri parte visiones stilo prosaico de-
300쪽
εcriptae sunt; agi c. 7 et 8., ubi nec Visiones, nee pymbola narrantur. Oratio quoque nonnihil Vehernen tior est. - Allera libri pars poetica quidem est, neque tamen oestro illo, quod in aliis prophe fis antiquioribus obgerVatur, exarata. Tropi et allegoriae Plu -
res novae et elegantes Occurrunt; ast non omnes, re Tum naturae accurate conveniunt. neque etiam omnes
sistuntur integrae, ut 9, 33. 13, 16. Io, S. II, II. In Dctsi te undecimo, in quo rursus visiones aut symbola Pro Ponuntur, oratio quoque minus Ornata et sere Pro-εctica egi. - Lingua per integrum librum paucis quidem Chaldaicis mixta, passim tamen duriuscula est. ue1, 7-8. 2, 12. 5, II. I, 2-5. 8. 12. 16.9, 8. 9. 12, 6.
q. 155. An secunda Pars sit Zachariae.
Ultima sex capita nunc multi Zachariae abjudicant. et alii censent esse antiquiora, alii Vero recentiora. Duo quidem haec Vaticinia, C. 9- l . et c. I 2 - I4., ab uno eodemque auctore scripta esse, e incit eadem ubique indoles linguae et elocutionis, et confidi matur rebus quibusdam singularibus, quae utrique Vaticinio communes sunt, uti quum praBsecti populum opprimentes dicuntur mercatores OVium, 14, 2 ., et II, et. II., ubi cum laterprete Alexandrino duae voces, , et D Vr , dubio procul in unam jungendae, et, ut 14, 2I., legendae sunt et -- Ambo haec vaticinia aetate Zachariae scripta esse, apparet ex conditione populi et Ierosolymorum, quae est talis , qualis a Zacharia prioribus copitibum, et ab Haggaeo coaevo sistitur: colonia Iudaeorum nondum Ρotens sed humilis, quae Venturo demum aevo
potentior et hellatrix sutura sit; Ierosolymorum inco-1ae Ρauci, qui aliquando augebuntur. Ipsa etiam inscriptio I 2, I. gu Per Israel, ut Malach. I, 1., de-