장음표시 사용
311쪽
5055. 168. Psalmi Heman Is et Ethanis. factum ponti, procul dubio est ex aetate Rehabeam vel Abiae. Fortasse autem quipiam eorum, qui inscriptions auctori' earent, sunt Agaphi, ut Ρs. 9I et 97. Aliund smandatum regis Iligkiae, ut Psalmi Davidis et Agaphi in templo cantentur, plura Asaphi carmina fuisse innuit. - uic Psaltes in carminibu g didascalicis praecellit, atque Iesaiae et Habaliutio non cedit. Psalmi hi disposition
et elocutione nitent, minus quidem sua Ves quam Davidici, ast vehementiores sunt, quare suspicio nasci nequit, a Davide scriptos, et ab Asapho decantandos fuisse. q. 168. Psalmi Hemanis et Ethanis.
Inscriptiones Psalmum 88. Hemani Egrachitae. et Ps. 89. Εlhani Egrachitae tribuunt, in quo e Ognomine, Poll. I Reg. 5, II. eum I Paralip. 2, 4. 6, 18. 29. , est dissicultas, quae nunc ad nos non attinet; nam ex argumento horum Psalmorum liquet, recentiora haec esse cantica; rerum enim lacies exhibetur, qualis des. 38. 8iglitur. Psalmus 89. a quibusdam ad ultima temΡΟ-ra regni Iudae resertur.
S. 169. Psalmi Salomoni attribuli.
Salomoni ingcribuntur Psalmi 72 et 127. ἔ Verum Psalmo I 27 nomen Salomonis hae sola de caussa praefixum suisse videtur, quia V. I. mentio de aedificio domus Occurrit, quod de templo explicabatur, hinc interpres Alexandrinus inscriptionem hanc non exhibet. Psalmus Vero 72. complectitur vota pro inauguratione regis. Cf. g. I 6 I.
Beliquorum Psalmorum auctores textus Hebraeus non exhibet: versio Alexandrina aliquos nominat, sed argumentum vix unquam congruit, ut quum Ieremiae attribuit Ps. 157, cujus auctor ex exilio redux cecinii; au
312쪽
306 S. 171. collectio et partitio Psalmorum. aut quum Ps. I 46 et 147. Haggaeo et Zachariae aggignat,
ex conjectura, illum vel hunc haec carmina composuisse.
f. III. Collectio et partitio Psalmorum. Ratio partitionis Psalterii in quinque libros colligitur ex Psalmis, quos quilibet liber complectitur. Nam Psalmi libri primi sere omnes sunt Davidis; in secundo sunt 22 Psalmi Davidi, unus Asapho, et Banonymi Eorachitis inscripti. In libro tertio unicus est Psalmus 86 Davidi inscriptus, et quidem dubius; reliqui sunt partim Agaphi . partim incerti auctoris, partim anqnyini; in quarto libro duo duntaxat Davidi adscripti, unus c90mus.) Mosi tributus, et reliqui sunt a non γ mi; in quinto denique libro I 5 Ρsalmi Davidi ag-
Signantur, unu g ex conjectura Salomoni inscriptus est, et reliqui sunt anonymi. Ex his liquet, quinque Psalmorum libros totidem esse divergag collectiones, quae ordine, quo factae sunt, se excipiunt. Primus, qui collectionem instituit, Psalmos Davidis, secundu8 8Picilegium Psalmorum Davidis dedit; quare paucos alios in collectionem admisit. Tertius de Psalmis Davidis
Prorsus non cogitabat, et quum collectionem suam Priori addere vellet, addidit libro secundo claus Iam Pg. 2.: desinunt preces David, si 1ii Isai. Quartus a nonymos Psalmos colligebat; hinc nonnisi unum
rum alter Davidis non est. Quintus denique spicilegium Omnium carminum sacrorum instituit; hinc habet IsDavidicos et o anonymos. Ex his lacile perspicitur, qua re aliqua earmina, quae in priori qua piam collectione habentur, in Ρogteriori rursus recurrant, ut P8. 14. et PS. 53.; Ρs. 57. et Ρg. 108. - Αetas harum collectionum definiri vix potest, omnes tamen, aut saltem duae postremae, in quibus Chaldaica occurrunt, Post reditum ex Babylone factae sunt, cum cultus Dei in
313쪽
g. reti Collectio et partitio Psalmorum. 3oet
lemplo restitueretur. Integer Ρ8. I 8. sistitur quoque 2 Sani. 22., quod supponit, aevo auctoris sin captivi lato Babylonica) collectionem Psalmorum nondum extitis se. - Αn aetate Davidi g collectiones minores in usum templi adsuerint, dubitatur; necessariae non erant, sufficiebant enim Levitis cantoribus plura singulorum Psalmorum exemplaria. Mandatum Highiae, ut Psalmi
Davidis et Asaphi in templo cantentur, pro collectione nihil facit; decantari enim sine colle Plione Poluerunt.
I. In Versione Alexandrina et nostra Vulgala Psalmi 9 et 1 o. in unum conssali sunt; hinc numeri subsequentes unitate deficiunt usque ad Ps. IIέ, qui rursus. eum Ps. II 5. conjungitur: a si quum mox Ps. H6. iterum in duos dividatur, rursus unitas in subsequentibus numeris deficit; sed Psalmus demum 347tus in duos dividitur, ut numerus 15O complea
tur. Allegationes meae autem sequuntur lexlum Hebraeum. Ceterum Ps. l. in 7 codicibus, tanquam eXordium, non habet numerum; et Hieronymus testatur ab Hebraeis nota. fuisse numeratum, unde Ps. 2dus Act. Ap. 13, 33. dicitur primus. 2. De voce vel lileris quae saepius recurrunt , diversa. sunt eruditorum sententiae; verisimilior est eorum, qui notam musicum esse statuunt; fortasse aequalem nostro dat capo.
Quindecim Psalmi I 20-134. ingera pli sunt
quod verti solet, eanticum graduum, verti autem quoque Potest, canticum age ensionum, nempe peregrinationum Ierosolyma. quod vix reditum e Babylonia indicat, ut taceam . Ps. 126. aliquo post reditum temΡOre edi aratum esse; sed innuit consueta itinera adsesta Ierosolymis celebranda; non enim singillatim, sed 'more orientali, plures collecti proficiscebantur, et carmina fortasse haec decantabant. Compellatio ag censionum opprime pro nis itineribus facit; orientales enim
314쪽
So8 S. IIci. An in Psalmis sint chori.
s. III. An in Psalmis sint chori.
S. II 4. Proverbia Salomonis. Liber Proverbiorum inscribitur ubi
ut ex Uiabo patet, nequaqum proprie sic dicta Dro Verbia, sed sententias gignificat quales reapse exhiben-lus de probitate et improbitate, de administrandi8 rebus domesticis , oeconomicis et publicis, de institu-lione Ρrolium, de regimine civitatis, de ossiciis libero-orum, Parentum, subditorum, judicum, magistratuum et regum, de finibus seu bono seu malo, solicitate et infelicitate. q. 125. Argumentum libri Proverbiorum. Libri pars I. c. I -9. est commendatio sapientiae et probitatis; II. 10, 1-22, 16. exhibet gententias hre.
Ves gine nexu; et II l. 22, 17- Ar , 3 I. seX gegmenta, mi ΠΟra, quorum fimum 22, 1 - 22'. orditur ab alia commendatione sapientiae, et dem sententias complec-
315쪽
I. I S. Argumentum libri Proverbiorum. 309
litur longiores , quae sere divites et magnates' concernunt; adum 24, 25 -54. peculiarem inscriptionem Prae- fies eri. et sententias breves sine nexu exhibet; Stium c. 2o-29., ex ingeriptione, gententias Salomonis refert,
ab eruditis sub rege IIigkia collectas; 4tum 3O, 1-35, sententias continet A guri filii Ialie 5 tum 3 i , I - 9. institutionem refert, qua regina filium suum imbuit;
otum denique EI, IO-- i. descriptionem mulieri 9 Pro-
hae sistit, in qua versus literis initialibus ordinem ΑΙ- pliab ethi sequuntur.
5. II 6. An auctor Proverbiorum sit Salomo.
Sententiae hae, exceptis illig. quae C. 5Ο-31. con tinentur, et per inscriptionem Aguro Vindicantur, Sa-IOmoni tribuuntur 1, i. IO, I. 25, I., qui I Reg. 5, 12. tria millia gententiarum protulit. Unum eundemque Buctorem arguunt non modo Verba quaepiam singula- Tia, saepius recurrentia, uti urbs, 8, 5. 9, 5. 14.1I , II., et 'Ea 'a d intima . I 8, 3. 20. 27. IO. 26, 22. eons. 7, 22.; sed etiam idem ubique stilus, ut inscrip
sint. - Librum vero, qualis est, a Salomone editum fuisse, nemo affirmaverit; nam ultima duo capita illius non e 88e, et Sententias a 25. I. ab eruditis sub Highis collectas fuisse, inscriptiones docent. - Nequidem Prima 24 capita, qualia nunc sunt, Salomo conscripsisse videtur; nam I Reg. 5, 12. nequaquam liber noster Proverbiorum Solomoni tribuitur, sed id solum resertur, Salomonem 3ODO sententias locutum esse; unde apparet, Salomonem has et plures alias sententias diversis occasionibus ViVa voce protulisse, quast regis notarius Vel cancellarius, aridim pro suo officio, annalibus intulit, annotata simul Occasione , qua reX Sen lentiam quamlibet protulit. ΙΙas sententias dein cancellarius probabilius mandato regis) ex annalibus, omissa oecasione, qua quaelibst Prolatae fuerunt, in singulare
316쪽
G1o g. r 6. kn auctor Proverbiorum sit Salomo. Volumen collegis, ad quod reX exordium C. L-9. Reri P. sit vel dictavit. Ex hoc opere, quod totum describere molestius erat, eas sorsan quilibet partes describebat, quae ipsi prae celeris placebant, ut ipsum opus integrum rarius describeretur, et tandem periret. Hinc magna pars libri deperdita est, et quum jactura Observabatur, desecius, qualenus fieri potuit, ex aliis exemplaribus suppletus est; unde habemu8, quae 22 , 1 . usque ad 29. legimuη, quibus demum ultima duo capila adjecta sunt. - Ηine Patet, eur sententiae non Paucae repetantur, ut I 4, 3 l. et II, 5.; I9, 12. et 2O, a. . 22, 14. et 24, 2 O. 22, I 8. et 23, IO.; 22, 13. et 26, 3.; I9. 24. et 26, 15.; I9, I 3. et 2T, I S.; 22, 5. et 27, ὸ2.; 2O, I 6. et 27, I S.; aliquae etiam ter, ut 14, 12. 16, 25. lli, Q. , et quaepiam quinquies recurrant, ut 17, 1. I9, 5. al, 9. 19. 25, 25. Liquet Porro, cur gen- lentiae quaepiam mox in sequentibus rursus redeant, at IO. 8. 1Ο.. 19, 5. 9. 2O, IO. 23. Quum nempe Te X eandem gententiam saepius, et interdum quoque Paulo Post alia occasione reperteret: cancellarius sententiam et hanc novam occasionem annalibus quidem inseruit; at quum ex annalibus excerperet, omissa DC-
g 1ret. Elocutio Proverbiorum o
Lingua libri Proverbiorum. aliqua quidem recentiora, nequaquam autem exolica verba habet. Stilus est simplex, acutus et interdum aenigmaticus, Pergoni fidatio sapientiae, quae in prima libri parte saepius occurrit, tropus audacior est. sed sat commodus et elegans. Ceterum gententiae metris ligatae sunt, in quibus passim aliqua rythmi ratio observatur, ut et, I 5 15. 29, 37.
317쪽
I. II 8. Usus Proverbiorum. 3ris. 128. Usus proverhiorum. Sententiae hae non modo paralleIa membrorum conformatione, ad indolem po egeos Hebraeae inlime
Perspiciendam, multum conserunt, sed etiam foecunditate argumenti, et doctrinae, ad instructionem populi aptissimae sunt. Haec per gententias docendi methodus est antiqui gsima, et olim a sapientibus adhibita
fuit; sententiae enim breves lacili negotio menti altius infiguntur, acumine delectant, oblata occaesione recurrunt, et normam agendi offerunt. Hinc in N. F. amPlus earum est usus; apostoli enim doctrinam morum sere huic libro superstruunt, ut plura epistoIarum loca intelligi vix posgint, nisi cum gententiis Salomoni η, ex quibus depromta sunt, conserantur. Iulianus apostata , qui nostras sententias magnifice contemgit, exile Per hoc ipsum prodidit judicium. Cyrillus Alex a n d r. L. VII. contra Iulianum.
Si Proverbia Salomonis in Thalmude Bababathra c. I. tribuuntur Hietulae, id do collectione duntaxat c. 25 - 29. Valet; quodsi Μ assecheth Schabbath c. 2. p. 3o. dispulatur , an liber Proverbiorum sit canonicus, vix aliud est, quam examen dubiorum, quae uni alterius Iudaeo in mentem venerunt; nam aetate Jesu, Apostolorum et Iosephi do auctoritate libri nullum erat dubium.
l. Iz9. Argumentum libri. Prologus libri Iob, c. 1 - 2. Praeparat lectorem, Bd sequentem tractatum. Iob nempe, vir probus et di- es , calamitatibus opprimitur non in vindicationem
318쪽
PropriOPUm aut alienorum peccatorum , quorum particeps fuerit, sed ob id solummodo, ut sincera eju8 PrOBitas manifestetur. - Summa tractatu g. e. 5 - 4O., ad sequentia redit. Jobus, omnibus spoliatus, et lepra nigra affectus, invisitur a tribus amicis, qui longam cum Jobo de caussa harum calamitatum controversiam texunt, contendentes, Iobum per peccata. Dei iustulum Provocasse; Iob Vero suam tuetur innocentiam, et aliam Iicet inscrutabilem suarum miseriarum esse Pau88Bm defendit. Quartus amicus, qui non Venerat cum prioribuη, omnia tamen audiverat, adeoque jam ante hos tres aderat, multa, ab aliis dicta. aliis verbis repetit, et nul- Ium a quoquam seri responsum; ipsius gententia, etsi modestior , reapse a ceteris non discordat. Denique Deus ipse e nube tempestatig loquitur, et e X stupenda universi et creaturarum conformatione et gubernatione offendit, hominem non Posse Per8Picere normam,
ad quam Deus regimen hujus mundi exigit. - Ε Ρi1ogus refert, Jobum sanitati restitutum, duplo ditiorem factum fuisse, et porro 140 annos ViXi88e.
S. 48O. Sententiae de argumento Libri. Argumentum libri ab antiquioribus plerisque vera
historia, a recentioribus multig parabola censetur; alii mediam viam ingressi statuunt, dispositionem, et et O. eutionem ad Ornatum Poeticum pertinere, praecipua autem capita narrationis, Veram es 8e higloriam. Contra veritatem historiae gequentia producuntur argumenta: I. Illae Dei in coelo consultationes cum
siliis gen ministris angeli g, et singularis accu8ator, eju8que Ρotestas. Varia in terra patrandi, non sapiunt Ve-xitatem, neque ullum Visionis Vestigium occurrit. Si autem hic prologus, qui responsum ad quaestionem, in libro ventilatam, exhibet, fictio est: fractatio quoquo quaestionis Vera nequit esse historia. II. Dispositio et elocutio tantam artem Prodit, quanta cum veritate hi-
319쪽
. s. 180. Sententiae de argumento Libri. 315 gloriae conciliari non potest, vir aegrotus, et amici
eum consolantes, tot sublimia carmina ex arena sun de- Te non potuerunt. Et si sermones omne g, prout referuntur , ita dicti suis gent: per tachygraphum excipi debuissent, quem non adesse dolet Iob I9, 25 - 2A. III. Omnem fidem gus erat, Deum e nube sere per di
mmidiam horam locutum suisse non alio sine, nisi ut quatuor disputante 8 compesceret. . Qui librum Iobi pro historico habent, dicunt: Ι. Egechiel, I 4, 14. 16. 2O JOhum sistit ut Veram pergo nam cum ΝΟ acho et Daniele. ΙΙ. Apostolus Iacobus 5, 11 scri-hil : Susserentiam Iob audistis et finem Domini finem, quo Deus calamitates ejus coronavit) Vidistis. III. Tobiae c. 2, 12 Iegitur, genem Tobit, ut quondam Iobum, coeci tale fuisse tentatum, et 2, 25, Tobiam a propinquis, ut quondam Iobum a regibus , fuisse contemtum. IV. Patres ecclesiae consentiunt, librum Iobi Veram narrare hi gloriam. V. Urgent, Orieu tales ostendere sepulcrum Iobi. VI. Proserunt denique vergionis Pheschilo subscriptionem, jam Origeni notam, quae Iobum suis se regem Edomitarum testatur. Argumentis hucusque pro duabus prioribus genten lentiis adductis, nec existentia alicujus viri divitis, et pii, diris fortunae casibus exagitati, expugnatur, neque etiam veritas totius narrationis de Iobo confirmatur; quare statuimus: g. 181. Libro Job vera subest historia. Haec est gententia doctissimi episcopi Danielis Huelit Demonstr. E V. Prop. IV. S. 4. 24I., Bernardi Lamy ΑΡΡ ar. Bibl. p. 556. , Du Pin Prologomen. T. I. g. I 0. p. 95. , Dan. Toben Z, I. II e r m. I a n 8sens 11. cc. et aliorum eruditorum Catholicorum. Nam I. ami eorum JObi nomen, et Ρatria memoratur. II. Eli huiquaedam genealogia adjicitur, cum ex tractu Procul dissito, Syria, aut Mesopotamia c. 52, 2 advenisset,
320쪽
314 g. 18 I. Libro Job vera subest historIa. .
adeoque minus notus egget. IlI. Locus designatur. ubi
vixerit Iobus, non addita tamen vel ejus gente, vel ae- late, quia in summa viri celebritate illud scriptori su- servacaneum videri poterat. IV. Assumta historia intelligitur, unde sit, quod Iobi, ut verae cujusdam Per gonae fama per totum Orientem longe lateque dispersa fuerit. V. Duo S. Scriptores ΕΖ echiel e. 14, 24. ao et Iacobus fi , II de Iobo sic loquuntur, ut si praejudicata opinione quacunque seposita, ingenue quaera mus, non quid sors an hos dixisse Vellemus, sed quid ipsi dicere voluerint, sponte in hane inducamur sententiam , ex horum quoque scriptorum iudicio, vereoIim vixisse aliquem, nomine Iobi insignitum, talemque omnino, qualis a Scriptore describatur. VI. denique
et hoc accedit, quod antiquissimus poeta Graecus ire Iliadis et Odysseae compositione neque bellum Trojanum, neque heroes suos Achillem, Hectorem, Ulyssem, Nestorem, aliosque confinxerit, sed ex Vera historia in sua Poemata receperit, suorumque heroum indolem. et characterem ad veritatem exprimere Voluerit. Cagus Vero celebrior, quem auctor libri poetice exornandum sibi elegit, hic fuerit: Vir aliquis princeps in Valle Damascena singularis probitatis et opulentiae fama, clarissimus nomine Vel Vero, Vel eX eVentu dato Iob, postquam summa prosperitate diu usus suisset, subito gravis e imis aerumnis pressus fuit; et initio quidem rara, et inconcussa satientia, Omnes Perfert calamitates, sed cum a sui g derelictus et ab omnibus ut impius, occultorum scelerum reus tractatus fuerit, prae animi aegritudine, et dolorum acerbitate in rebementes erumpit querelas, nunquam tomen guam
in Deum fiduciam dimittens, denique in integrum restitutus est: quo Dei singulari beneficio ita commotus