장음표시 사용
41쪽
Vto ad finem perductus suit, omnes hi libri sine ulla
haesitatione in canonein Iudaeorum reseruntur. - Idem
testatur II. Hieronymus desinente seculo Iulo in Prologo Galeato, et in epistola ad Pauli nu m. III. Epiphanius seculo IVlo refert Haeres XXIX.
ΟΡΡ. T. I. P. Ita. 8 e q., eundem ea non em Sagarenorum, qui erant Iudaeo - Christiani. - IIuno Iudaeorum ea-nonem testatur IV. Origenes Exp. in Ρ8. I. T. lI. OPP.P. 529. et apud Eugeb. II i g t. E c o l. L. VI. 25.; nam omissio I 2 Prophetarum apud Eusebium non est nisi mendum librariorum; Origenes enim ipsos non modo crebro allegat, sed integros quoque ex Canone Judaeorum in sua Hexapta descripsit. - V. Melito Sardensis, circa annum Chr. Iz2. de canone Iudaeorum in Palaestina edoctus, eosdem libro g canonicos ad One - .simum rescribit, unicum omittit librum Esther, quem et alii plures Patres silentio praetereunt, aut disertis verbis canone excludunt, qua de re divergae sunt eruditorum sententiae. - VI. Aquila, Symmachus, TheOdotio, auctores versionis Syriacae Pheg chito, imo et interpretes Alexandrini, omnes hos Ithros tanquam Oanonica Judaeorum scripta verterunt. In primis Aquila et Alexandrini interpretes sunt testes maXimi momenti.
Ab Aquila usque in ultima Apostulorum tempora, non sunt nisi sto vel Eo anni; a Melitone 8O Vel IOO; ab Origine IIo vel 13o anni, quorum decursu Iudaei canonem mutare non potui8sent, quin Melito, et inprimis Origenes, qui permultas Plagas orbis peragraVit, resci- isset. Judaei his temporibus libris quoque suis adeo addicti erant, ut ab omni novatione abhorrerent. C O II LJ o s e Ρ h u m c o n t r. Α Ρ i ο n. L. I. g. 8. Quare recte concludimus, nec Judaeos aevo Christi et Apostolorum alium habuisse canonein, et hunc etiam a Jesu et APO stolis fuisse comprobatum.. ni libri, si omnes, et quidem Mosis quoque librisiugillatim computentur,. sunt 59. do gestius Vero, qui
42쪽
L. I. contra Ap. g. 8. eos in tres classes dividit, numerat duntaxat 22, nempe libros 5 M se sis, 15 Pro ph et as, et 4 alios libros; verum advertendum
est, Iudae Os numerum librorum sacrorum, ut Graeci partes Iliados et Odysseae, ad numerum literarum a commodasse , t hinc, ut Origenes et Hieronymus le- g tantur, saepius libros duos aut plures pro unico computasse, ut libros Judicum et Ruth, duos libros Sa- .muelis, Regum, et Paralipomenon, Ieremiam et Lamentationes, Ezram et Nehemiam, et duodecim prophetas minores.' Hae computandi ratione, Iudaeis usitata. a Iosepho libri sacri hoc ordine numerali sunt: quinque libri Mosis, nempe : I. Genesis. s. Ε x O d u g, 3. L e V it i c u s, 4. L. Numeroru in , 5. ue uteron Omium. a Tredecim Prophetae, nempe: a. Josua. 2. LL. Iudi- eum et Ruth, 3. I L. Sa in uelis, 4. LL. Regum, 5 LL. Ρaralipomenon, 6. Egras et K ehem i as, . E s i h e T, 8. I e s a i a g, 9. I e r e tu i a s oum Threnis. IO. EZechiel, II. Daniel, I v. duodecim Prophetae minore8, 13. I O b. Denique quatuor alii libri sunt: i. P s a i in I, 2. Pro Verbia. 5. E c c t e-siastes, 4. Canticum. - Dieronymus in Prologo=Galeato libros quidem ad eundem numerum redigis, annotat autem, quosdam Judaeos separare Buth a libro Judicum , et Lamentationes a Jeremia . et numerare 24 libros, atque id quidem manisus lejuxta numerum literarum Graecarum. His adstipulontur auctores Thalinudis; quare Judaei quipiam eX more,
Vocem geribendi Per com Pendium v, extorserunt,/ Hebraeis esse tria JOd, ut nempe numerus literarumia, Hebraicarum numero literarum Graecarum aequetur.
. , Iudaei oontendunt, canonem a Synagoga magna constitutum esse; ast quum ad hanc magnam Syrio gogam, quae nullo antiquorum testimonio nititur, reserant omnes ilios viros celebres a reditu ex Babylonia usque ad Simonem justum,' . . ' qui 292 mortuus est: patet, eos nihil aliud velle, quam ea-
43쪽
36 S. 29. Canon Ρrimitivae Ecclesiae.
non enχ his ultimis temporibus, et partim quidem a Haggaeo. Zacharia, Eetra. Nehemia et Malachia, quos ad Synagogam magnum reserunt, constitutum, et ad initium tertii ante Christum seculi per Simonem justum, quem ultimum Synagogae magnae praesidem faciunt, clausum suisse. Cons. 2. Macc. 2, 13. Atque id salis certum ost, siquidem jam interpres Siracidis seu Ecclesiastici in prologoaon modo claulum canonum, sed etiam partitionem ejus in tres partes, u notissimam, adeoque jam tum antiquam reserat. CL Μare Ii in i Trael. de Divinit. SS. Bibl. Taurini 1777 ήto p. 3 sqq.
5. 29. canon primitivae Ecclesiae Hi quidem libri actate Christi dubio procul in ca
none Iudaeorum erant. et a Christo approbati, atque ab Apostolis eccles s traditi sunt. An autem in Versione Alexandrina, quam Apostoli ecclesiis tradiderunt, non fuerint alii etiam libri, et aeque ut divini ab Apostolis ecclesiis traditi, acuta est quaestio, de qua in antiqua jam ecclesia disceptabatur; sunt autem sequentes t I. Baruch, 2. Iesus si lius S rach, seu Ecclesiasticus, 3. S a P i e n f i a, 4. Τ o h 1 a s, 5. I u d i t h, 6. Primus et secundus liber Maccabaeo-'
x uni. I. 'Additamenta ad L. Est h. a. c. 10, 4. usque ad C. I 6, 24., 8. Canticum trium Ρue-x O r u m D a n. 3, 24 - 9O., 9. Narratio de Susanna, Dan. a 3. - IO. Neaeratio de Belo et dracone D a n. I 4. Haec scripta de utero canonica appellamus. - . Qui arbitrantur Saeculo secundo , aut primo ante Christum a Judaeis canonem alterum instructum '
fuisse, in quem Serista mox recen8 ita relata .essent, nullo laeti sunt scriptoris fide digni testimonio. Ast tamen suppetunt pro divina auctoritate horum scriptorum argumenta gravissima, et quidem I. In omnibus codicibus antiquis versionis Alexandrinae illa scripta omnia, vel fere omnia reperta sunt. Neque, quod sedulo animadvertendum, locum pesti ratum a caeteris S. Scripturaenb ris Obtinebunt, sed inter illos s parsim collocata sunt
44쪽
f. 29. Canon primitivae Ecclesiae. 3
Pro Vario argumento, quod tractant. Cum igitur in exem-Plaribu8 graecis, quibus primitiva Ecclesia usa suerat, isti libri simul cum aliis occurrerent, satis clarum est, eos in codicibus Hellen istarum locum habuisse. Constat enim antiquiores codices S. Scripturae in Ecclesia adhibitos, vel eos ipsos fuisse, quos Hellen istae ad Ecclesiam transtulerant, Vel ad exemplarium Helleni 'tarum normam descriptos. II. In Versionibus antiquis-sImis ad fidem versionis Alexandrinae ad Ornstis P. R.
antiqua Latina . et Aethiopica hi libri pariter inveniuntur. Imo in ipsa versione Theoclolionis hominis juduigantis scripta deutero canonica habebantur. III. Thalnau-
diei, et jam longe ante eos Scriptores Ν. F. libris his
ut9n tur, etsi eos nunquam noni ineEnus laudant Matthia 7, 32. Lue. 6, 13 coli. Tob. 4, 36. Luc. I, da coli. Iudith 23. 25. I. Cor. ID, 9. ID. Coll. Iudith. 13, 25. Apoc a . uecoll. Tob. 13. 21. 22. IV. Hieronymus praes. in Tob. et Iudith refert, apud Hebraeos hos duos libros inter hagiographa. i. c. sacra scripta legi; eodem redit, quod Origones' epist. ad Asric. testitur. Judaeos .librum Tobiae nec in canonem, nec in AΡocryphorum ordinem ponere. V. Iunii ius de Partit. Divin. legis c. a ait hos libros a Iudaeis cum aliquo discrimine recipi. VLI O g e s h u s contra Ap. L. I. g. 3. dicit; hos libros
non censeri tanta fide dignos, quanta Priores, quod successio prophetarum . seu scriptorum inspirat0rum, non satis certa est. Ver Osimillime coli. I Muco. IV, 16Judaei exspectabunt testimonium alicujus prophetae, qui doceret hos Iibros vere inspiratos esse. VII. idem lue M aibxb cum reliquis in versione Alexandrina ab Apostolis traditi suisse; nisi enim id factum suisset, vix Percipi posset, ecclesias Plerasque hos libros a Iudaeis sine dissidentia suscepisse. VIII. Denique hos libros su D fragio Apostolico non caruisse in Primis patet ex usu antiquiorum Patrum, qui ante concilium Nicaenum Primum floruerunt et eos sine discrimi ue ita allegant, ut
45쪽
3. g. 29. Canon primitivae Ecclesiae.
appareat, eos his libris eandem auctoritatem cum pro- loca nonici g tribuisse , e. g. Clemens Rom. Irenaeus, Clemens Alex. Origenes, Tertullianus, S. C y Ρ r i a n ta s. V ide Dr. Ioan . Lanig an. In
Christi. Par f. IV. Verum Athanasius, Gregorius Nazianz, Epiphanius, Cyri 11us Hiero f., Hilarius, Bus sinus et Hieronymus hos libros canone P . cludunt. - Αst Parres graecos, quod attinet, Viden tur in hanc sententiam descendisse ob auctoritatem,
quam immerito tribuebant epistolae M e 1 i t o n i se piso. Sardensis in Asia minori saec. ΙΙ., qui apud Eusebium II. E. IV., 26. ad Patrem Onesim uin sic scribit. ΜΕgο cum in Orientem prosectus essem, et ad Iocumi P8um perVenissem, in quo haec nempe ad Christum. Pertinentia) et praedicta, et gesta olim suerunt, V. T. libros diligenter didici, eorumque indicem infra subjedium ad te miri. Εqt autem ejusmodi: Mosis libri quinque et c.α Enumerat in hoc catulogo omnes libros, inlextu hebraico contentos exceptis libris Esther, et Nehemiae '). - Inde in Canon. 8S. Athanasii, et Gregorii
I Ad lHinc locum epistolae luelilonis vel Μuns cher ipse
l. e. Pὸ ZOl , et 2O2 haec notat. a Catalogus Metili nis continet, ut diserte dicit Eusebius e libros ab omnibus receptos; ex quo sponte sequitur, libros quoque extitisse, qui non ab omnibus reciperentur. Sallim tempore Eusebii de numero S. librorum V. Τ. non una omnibus communis suit sententia. M Metilo catalogum suum consecit adsidem eorum, quae in Palestina audivit: ex his vero nullo modo concludi potest, enndem canonem in aliis regionibus, at ecclesiis christianis susceptum fuisse. c) In Melitonis ο
46쪽
. f. 29. Canon Ρrimilivae Ecclesiae. 33
Nazianet. liber Esther omittitur, e contra Athanasius addit Baruchum. et epistolam Ieremiae, imo loca ex libris de utero can. tanquam ex S. Scriptura ni legant Cyrillus Hieros. catech. 4. n. 35 etc. Gregoriuη Nagian Res orat. 56 etc. Epiphanius haeres. 64 n. 54. etc. ἰ idem Observare licet in operibuq Hilarii Pictav. Ex his constat non firma η sui spe rationes, ex quibus viri quidam docticarionem V. F. definiebant. Russinus in exposit. Symb. et Hieronymia ' praes. in proverti. Salom. nostros libros
de utero ea n. canone excludunt, eosque ecclesia filico
appellant. qui in Ecclesia leguntur ,ad aedificationem Plebis, non ad auctoritatem dogmatum probandamκ - erum hoc menti antiquissimorum Patrum resugnat, neque allatum suit, nisi cum dispud tiones de numero SS. librorum serventius agitarentum et nonnulli eruditi sententiam suam do canone cum usu horum libro Tum ecclesiastico conciliare niterentur. Dis Piplina a
primis Ecclesiae temporibus derivata hos libros publice legendi aliam originem habere non potuit, Ρraetor traditionem apostolicam, qua nixue I lurimae ecclesiae hos libros a fundatoribus suis acceptos . et Commendatos susceperunt ceu canonicos, divina auctoritate pollentes. Praeterea idem Bussinus libr. l I. ΙnVectiv. contra Ilieronymum n. 32 - 35 reprehendens Ilieronymum, quod partes Danielis graecas praetermisi 88et, Conque ritur ,quod omnis illa historia de Susanna, quae casti
talogo desiderantur libri Estheris, e F Nehemiae; asserunt quidem mulli ipsum libros Estheris, et Nehemiae nomine
Esrae complexum esse, Verum hoc si obtineret, monuisset lectorem, se Domine unius libri plures complecti, sicut δε-cit respectu 12 prophetarum minorum. Forsan ratio, cur
hos libros omis orit, haec erat, quod aliqui Judaeorum dubia de iis moverint, ideoque e catalogo suo deleverint, atque Melito hos libros inter illos Iudaeos, a quibus cat logum
suum accepit, non invenerit. dὶ Εκ ejus epistola conspicuum .st, non omnes de numero librorum sacrorum consensiSae.
47쪽
4o g. 29. Canon primitivae ecclesiae.
tatis exemplum Arapheat Ecclesiis Dei ab illo sc. Hie-TOnymo abscissa sit, abjecta, alque posthabita; trium
Puerorum hymnus, qui maxime diebus solemnibus in Ecclesia Dei canitur, ab isto eloco suo ponituq sit era-Fus. Quis ergo in ista eruditorum virorum conia Busus est i nstrumentum divinum, quod Apostoli ecclegiis tradiderunt, et depositum S. Spiritus compilare' annon est compilare. quum quaedam immu tantur, et error dicitur corrigi' , Ad haec Hieronymus libr. II. adv. Bus. n. 33. hoc unicum respondet: v Quod autem refero, quid adversus Susannae historiam . et
nymnum trium puerorum, et Belis, draconisque sabu-Ias '), quae in volumine hebraico non habentur, He-hraei soleant dicerλ qui me criminatur, stulium se sy POPhantam probat. Non enim, quid ipse sentirem, sed quid illi contra nos dicere soleant, explicavi.α His dissensionibus inter Graecos praecipue Vigen tibus concilium Carthaginense totius Alii Iae plenariumstnno 39I. lallaciis Manichaeorum prae primis ut Oee Ur Teret, celeberrimum canonem edidit, qui sic incipit ωPlacuit ut praeter Sc Pipturas canonicas nihil in Ecclesia legatur sub nomine silvinarum geri P tu
Torum. Sunt autem canonicae Scripturae: Ge-
ne is etc. sui continentur in Vulg. latina). In fine additur , a Patrisus accepimus ita in Ecclesia legendum .e Adjecta est praeterea clausula, ut Ecclesiae trans mare consulantur, quod et sitie dubio lactum fuit; nam Innocentius I. in epist. ad Exsu p. nostros libros de uteroean Oni eos cum reliquis in Canonem resert. Eundem Ca- non ena receptum fuisse saec. VI et VII a Latinis, docent' Fabula a sando i. q. historia, quo sensu et apud Li vium, Ovidium etc. occurrit. Cicero libr. V. de fin. loquitur de sabulis si clis, ot Hieronymus epistola ad Costruti scribit ηBrevem tibi fabulam referam, quae insantiae mea.
48쪽
g. 30. Canon concili Triden lini.
praeter alios Cassi odorus Instit. div. e. 13, 14., et Is id o ru g Η i s p. Orig. VI. I. Paullatini et ipsi Graeci divinitatem librorum deutero canonicorUm ygno Verunt, Praecipue inde a tempore Cono. Trullani anno 692. eui praeter 4 Ρatriarchas interfuerunt 21l Episcopi.
Nunc sententiam. tam sancte servarunt Oriental m, ut Leelegia graeca, quam via a communione Ecclesiae Ia- tincte Feparata, congiantes tamen Doctrinae de inspiratione librorum deutero canonicorum inhaeserit , neque etiam ob ea tunc recesserit, quando sinito Concilio Flo Ten ino schisma in maxima parte Ecclesiae graecae recruduit '); ita ut inter s et Graecos aliasque Ecclesias Orientales nulla nunc exiet controversia de horum librorum auctoritate. Omnibus itote serpensis eo Stat, recte egisse Eugenium IV, cum in decreto ad Ja-Ci bitcts Priscum canonem Eoolesiae Latinae, imo totius fere Ecclesiae primitivae, confirma erit.
q. 5O. Canon Concilii Tridentini.
Cum Pro te hiantes libros hos ex canone eliminct revellent '') concilium Tridentinum nixum traditioni an -
tiquissimae rejecta propositione Bertani et Ser i-' Hanc suam fidem Graeci in duobus conciliis oc Aione turbarum a Prolestanti hus Excilatarum saec. XVII. altero anno I 64 2 Constantinopoli. altero Ierosolymis anno 1672 celebratis magna eum liberalitate professi sunt. Fide Ios. Barre Vindi c. libr. de utero can. Euse h. Renaudoi Perpetuits de la sol do I Eglis e catholique. Τom. V. libr. VIII. c. 7.' Ioan . Leus den Pros in Academia Ultra jeci. disse ei. 2da de vers. Belgic. χNullae Ecclesiae eos libr. de utero-Can. 3 e corpore Bibliorum adhuc ejecerant ante Lutherum et Calvinum.α D r. Leon li. 'Ber thoidi histor. - ril. Eini leti ung. Erlangen 1812. Parte I. pag. tu. ηEs ist der Bemer-hung Herili, das s die Protestanten , ob sie glei ch die Apo-hryphen deutoro can. Bucheo sur heinen integrirenden Thetides A. T. hallen, doch dies et ben mit der alteri griechi schen, und der late inis ohen Hircite Eu der Bibel PE chiren.α
49쪽
S. 10. . canon Concilii Tridentini. pandi in duas classes S. libros separandi, ut testantur Sarpi Histor. dei Conq. Trid. Lib. II., p. 13a et 15s, et Pala vicini Hist. Conc. Trid. L. VI c. 11. n. 4
canonem Concilii Carthaginensis anno 397 approbavit Sess. IV. in decreto de canonicis Scripturis, anathema Pron actans in eumst qui libros ipsos integros eum Omnibus suis partibus prout in Ecclesia catholica legi con- Sue Verunt, et in Veteri vulgata Latina editione habentur, Pro sacris et canonicis non gusceperit, et traditiones praedictas sciens , et prudens contemserit a
Aderant quidem in hac gessione tantum 5 Cardinales. et 48 Episcopi, sed decretum sicut reliqui Omnes canOnes in fidei et morum materia ab universa Ecclesia Pro-
- hatum, et receptue suit ' .H S. 31. Libri apocryphi.
Olim plures circumferebantur libri V. F. apocry-Ρhi. quorum plerique perierunt. Qui omnes temporum injurias pertulerunt, sunt: liber Iutus Egrae,
oratio M a nassis , liber III. Maccabaeorum, qui inversione Alexandrina, et priores duo etiam in Latina nostra vulgata conservati sunt. Ex damnatione horum Ithrorum liquet, antiquos Iudae Og et Christi os sine pinni discrimine suscepisse libros, sed accurate dijudicasse , an inspiratio eorum idoneis argumeniis comprobari posset. Si quipiam scriptores ecclesiis astici apocryphis usi sunt. ecclesia tamen judicio eorum non. cessit, sed libros hujus generis constanter rejecit.' Haec de Inspiratione, et Canone librorum P. T. sufficiant. eum de illis agere ad provinciam Theologorum proprie
50쪽
g. 32. Divisio his loriae librorum V. F. Postquam ostendimus, genuinos, incorruptos, si de dig
nos , et divina auctoritate praeditos e spe libros V. F., et ipsum quoque eorum catalogum produximus : iam fata examinanda Veniunt, quae tot seculorum decursulii habitu externo et in torno subierunt. Ad externii eorum fata reserimus Versiones, ad interna Vero linguam, literarum characteres , et lectiones textus. Quare hoc qui dein capite tertio . v t V i a m nobi η ad sequentia fiternamus, de Versionibus, capite Vero quarto de lingua et mediis eam intelligendi. quinto de charaeteribus, sexto de lectionibus variantibus . et septimo demum capite de arte critica agemus, qua lectiones genuinae restituendae gunt. f. 33. De versionibus antiquis notatu digna. .
Versiones antiquae, tam in exegesi. quam in critica. graVes quidem, sed non aequalis auctoritatis sunt testes; haec enim dependet partim ab aetate, patria et
i auctore; partim a textu, ex quo manarunt; et Partim a . consorinatione, indole et habitu earum ἔ quare, ut quaelibet versio rite aestimetur, necesse epi, Prae Cetcris tenere I. aetatem, et si fieri potest, quoque aucto rem et locum versioni'; II. t e X t u in , ex quo Pro secta est; et III. rationem, ad quam interpretalio