장음표시 사용
61쪽
54 g. 47. Thargum Ionathanis in Propheta . vix posuisse seculo tertio et quarto innotescere OrigenI et Hieronymo in Palaestina, quum Mischna Thalmudis,
In Palaestina ab anno I9ο uqque 22o conscripta, in Ba-hylonia. parum nota, seculo demum quinto Gemaram obtinuerit.
Principales editiones sunt Iή83. Bononiae; I 9o. absque loco; έ9l. I isbonae; 3515 - I5 7. in polygloltis Complutensibus; Is 8 et I 525 - I526. Veneliis in officina Bombergiana, ex
qua editione sere omnes sequentes manarunt.
S. 4et. Τhargum Ionathanis in Prophetas. Ionathan filius Ugielis, in Thalmuds Babyl. Ba ha
h ath ra c. 8. p. 134. et Succoth. Ρ. 28. , dicitur discipulus Hillelis et collega Simeonis, atque Tract. N e g i l l o th. c. l. Ρ. 3. plura de eo reseruntur miranda. ex quibus liquet, Ionathanem longo tempore Τhal-mudico q Ρraecessisse, adeoque non Vixi Sse, Pro ut nonnulli opinati sunt, seculo Vlo et Iuto, quo historia ejus notior fuisset. Id ipsum confirmatur per allegationem hujus paraphras eos; in Palestina congcriptae, in
Gemara Babylonica; cum autem non commemoretur in Gemara Ierosolymitana, anno 282, quo hujuου Gemarae 'auctor Obiit. Vel recens, vel nondum edita erat. Lingua hujus paraphra se Og, quae complectitur libros Io- suae, Judicum, Samuelis , Regum, Iesaiae, Jeremiae. Ezechielis et 1 et prophetarum, non est quidem aeque pura ac in Onketoso. neque tamen scatet tot exoticis Verbis , quae in recentioribus Thargumim offenduntur. Caret quoque frequentibus illi A commentis et di gressionibus recentiorum Thargum im. His indiciis ag- signata aetas operis amplius confirmatur. Ceterum ne lingua, nec ratio interpretandi in omnibus libris est eadem in libris historicis textus accurratius translatus est; in aliquibus prophetis, uti in Zacharia, interpretatio magis sapit Babbinica et Thalmudica. Ex hac Variatione merito colligimus, opus esse ex interpretati O
62쪽
S. 3. Pseudo - Ionathanis Thargum Pentaleuchi. 55
nibuq diversorum eruditorum Vergente seculo III. colis lectum.
Εditiones sundamentales sunt Leiriensis 'cet duae Bombergianae, quas in Onheloso memoravimus.
q. 48. Pseudo - Ionathanis Thargum Pentaleuchi. Huic Ionathani inscriptum est quoque Thartuna in
Pontaleuphum. quod vero ipsius non esse, Pomprobat non modo lingua, pluribus exoticis dictioni hirq scatens, et stilua deterior, sed etiarn plura, quae inserta sunt commenta, colloquia, ctique errore8 quoque, qui erassam linguae Hebraicae ignorantiam. aut insignem negligentium produnt. Accedit commemoratio Constantinois Ρolis, Turcarum. Gen. ID, Q. et Lombardorum. Num. 24. 24. . quae argumento sunt, DPug hoe non ante se- euluin septimum aut octavum conscriptum suisse, videtur autem ex antiqui Oxibus interpretationibus collectum esse.
49. Thorgum Ierosolymits num Pentateuchi.
Thargum Ierosolymitanum Pentateuchi non compleolitur nisi interpretationes quorundam locorum. quae pleraeque eum Pseudo - Ionathane concordant; quae discord snt, non sunt meliores. Lingua Graecis. Latini κ' et Perqici verbis scatet. OΡug est pseudo-Ionathan e rscentiu , aut Prosecto non antiquius; ceterum ex antiquioribus collectum esse videtur; hinc plures complectitur sententias, quae in novo quoque laedere occurrunt. Editiones landamentales Thargum i pseudo - Ionathanis et Ierosolymitani sunt eaedem quae Ono et o si.
l. 50. Boli quae paraphrases Chaldaicae. Beliquae paraphrases Chaldaicae nec antiquiores sunt neque meliores, plenae digressionibus et figmentis. Sunt autem paraphrages Psalmorum, Iobi et Pr
63쪽
66 I. 5o. Reliquae paraphrages Chaldaicae.
verbiorum, quae a Iudaeis Iosepho caeco, qui seculo tertio Sorae in Babylonia docuisse sertur, attribuuntur; ast multa continent, quae hac aetate sunt recentiora et non raro duas diversas ejusdem loci interpre-
lationes exhibent, unde apparet, eg se Colle tionem Pn- .
liquiorum interpretationum. Proverbiorum paraphrasim ex Versione Syriaca Phegohito fluxisse, Dathius inodus c. s. 1O6-329 ostendit. Adgunt porro tres paraphrases libri Esther, et quarta additamentorum hujus libri; Thargum quinque Megilloth, ninnpe librorum Bnth, Esther, Cantici, Τhrenorum et Ecclesiastis; denique Thargum Paralipomenon. Daniel, Egra et Nehemia paraphrasi Carent. g. M. Versio Syriaca Pheschilo. Versionem Syriacam, quae Pheg chito, i. e. simple X, dicitur, Syri jam a temporibus Sulo monis, iam ab aeVo eVergionis regni Israel, jam ab ae- itale Thaddaei Apostoli repetunt. - Ιd unum constat, eam circa dimidium seculi I v. ab Ephraemo Syro si Z 9. , ut late divulgatum et omnibus notissimam, usurPatam fuisse, adeoque multo esse antiquiorem, et fortasse seculo secundo deberi. Id eo Verisimilius est, quod hoc seculum sere dici possit seculum Vergionum, quo ecclesia Syriaca iam laete floruit, Edessae templum habuit ad formam templi Ierosolymitani exstructum , atque vix
carere potuit versione antiqui laederis, . cujus lectio ab Apostolis in ecclesias introducta suerat. - Fontem Verinsionis esse textum Hebraicum, Plures lectiones, nonnisi ex Hebrai O explicandae, comprobant; elucet tamen quaepiam affinita 8 cum Versione Alexandrina, partim quod interpres vel interpretes illam hinc inde consuluerint, et partim quod Syri deinceps Versionem suam passim ad versionem Alexandrinam re finxerint. - Ver gio est oppido bona, neque tamen in omnibus libris ae
qualis ; in Pentateucho rutio interpretandi est alia quam
64쪽
o. 52. Vers Iones Syriacae mediatae. 5 In Paralipomonis; et in Ecclesiaste et Cantico, uti et in
Primo capite Genes eos, quaepiam Chaldaica occurrunt; hinc versio non ab uno, sed a pluribus auctoribus Prosecta esse videtur.
Editio fundamentalis est in polygloltis Parision sibus, sed ex mari- eo desumta codice, cuius lacunas Gabriel Sion ita ex Lalina Vulgata vertendo, male supplex:t. Hic textus transiit inpo- ivglotta Londinensia, ad quatuor tamen codices emendatus.
g. 52. versiones Syriacae mediatae. Beliquae Vergiones Syriacae manarunt ex Versione Alexandrina; praecipuae, quae innotuerunt, gunt: I. Syriaca H e x a p l a r i g cuin omnibus signis editionis Eusebii et Pamphili. a Paulo Telensi anno 61 si subscriptioni codicis Parisiensis libri secundi regum, fides est traducta fuit, Eich horn et Bruns in Re per t. surhihi. und morgent. Literat. VII. Τ h. S. 225 - 250. v n d VIII. Th. S. 85 - 112. Hasse Specimen libri IV. Regum Syro Hexapl. 1782. Ienae. CO de X 8eculi VIII. vel IX. asservatur in Bibliotheca Mediolani. qui tamen nonnisi secundam hibitorum partem exhibet. Eich horia Res e r t. Ιl I. Th. S. 166 - 213.; prima Pars legebatur in Masii codice, qui huc usque reperiri non potuit L. II. seu IV. Reg. et Dan. reperitur quoque in eo dice 5. reg Bibl. Paris. Editus est Ieremias et Egechieleura Norbergi 1 87. in Suecia. et Daniel cura Bugati 1788. Mediolani. - ΙI. Vergio Philoxeniana. COgnominata a Philoxeno , episcopo Hierapolitano in provincia Halehensi seu Ales pensi 4v8-515. qui Polycar-Ρum ad elucubrandam hanc ver ionem animavit. - ΙΙΙ.Anonyma Verbio Syrorum occidental vim, quae alias
ex Pocockii lectione et interpretatione textus Abulsaragii QAARA UI , dicta est figurata; ast Celeberr. de Sacy, Prosess. lingv. Arab. et Persic. Parim si is, datis ad me 24. Ianuarii 18OS. literis, docuit, hae ein codicibus Abulsaragii, qui Parisiis asservantur, haud-
65쪽
o 3 f. 52. Versiones Syriacae mediatae. quaquam ita haberi, sed in duobus legio Q
ut Ahulsaragius dicat, Syris oce identalibus esse duas Versione g. alteram Pheschito, ex textu Hebraeo juxta. aliquos tempore Apostoli Thaddai, juxta alios aetate Salomonis si ii Davidis et Hi rami regis Tyri. saetam. et alteram septuaginta Viralem. Domino de Sacy. a quo haec versio examinata fuit, videtur ex seculo tertio vel quarto descendere; ast per Iacobum Edesse num 7 8 VeΙ et12. in monasterio Τele densi ad textum Hexaptarem , et passim quoque ad Versionem Phe- schito reficia fuit.
Versio Μar Ab hae t 552, Harhuphengia via Harhaphengis dicta, et Nestorianis, qui in montanis degunt, u gitata; versio Th oma e Heracleensis ' 533, et versio Psalmo rem abbatis Simo on is ex monasterico S. Licinii, nonnisi de nomino nolae sunt. Bar Hebraeus seu Abulta ra-gius in Horreo mysteriorum, Asse mani Bih
S. 55. Vorsiones Arabicae immediatae. Versiones Arabicae, quae ex textu Hebraeo manarunt, sunt: Ι. Vergio Vel paraphrasis Pentateuchi et Iesaiae, auctore Saadia Haggaon Aegyptio Phyj jumensi, qui in Babylonia docuit, et 94g obiit. Pentaleuchus I 546. Constantinopoli characteribus Hebraicis, Arabicis autem in Polyglottis Parisiensibus et Londinensibus prodiit; Iesaias ab Eberh. Gotll. Paulus I 79O- 179t. editus est, Stilum non esse Purum, Ob SerV8Vi, eum Versionem auditoribus explicarem, et posthac id jam a Bich. Simon Hist. Criι. L. II. Ch. I9. observatum suis se reperi. Saadias vertit etiam Jobum et Psalmos, prout reserta bullara g. in Chrestoni. Αrab. de Sacy T. H. P. 496. Iobi versio inuenta e hi in cod. Huting. 511. Biblioth Bodley. in Anglia. II. Versio Pentateuchi ab Emenio
66쪽
f. 54. Versiones Arabicae mediatae. 5916ω. Lugd. Bat. edita, quae a Iudaeo Africano seculi XIII. prosecta esse videtur, textum Hebraeum Pres ges equitur.
Reliquae versiones Arabicae immediatae parum notae sunt, ut versio Penia teuchi, Psalmorum et Danielis in codice 55M. Μusei Britanniel auctore Saadia Ben Levi Asue noth ε seculo XVII. ; versio Psalmorum in codice Bodleyano 28 l. Oxonii; versio Pentateuchi e textu Samaritano auctore Abu Sald, qui Ia57. decessit; de hae legendus de Sacy Memo ire suria version. Arabe de Ilures de Moi se a rusage des Samari- aina Paris I 8O9. '
q. 54. Versiones Arabicae mediatae. Ex Syriaca Phego hilo manavit I. vergio Ara. hic a Iobi, excusa in Polyglottis Parisiensibus et Londinensibus; Il. Vergio Psalterii 1610., in monasterio S. Antonii dioecesis Tripolitani e impressa; et III. alia Psalterii versio in codice Mus ei Britannici 546 p. Ex Vergio ne Alexandrina, I. juxta recensionem Hesychii manavit versio Arabica reliquorum librorum V. F. excepto Penia teucho et Iob o), expressa in polyglottis Parisiensibus et Londinensibus; II. iuxta recensionem Luciani vergio Arabica Psalmorum in Psalterio octaplo Iustiniani, et altera a Gabriele Sionita et Victore Scia tali 16i . edita, atque Vergio psalmorum poenitentialium edita Parisiis 1679. III. iuxta r e censionem Melchiticam vergio Psal. terit 170 ., Ualebi impressa, quae habetur quoque in codice Bibliothecae Parisiensis, ex quo Starii in ProtegOmenis ad Psalterium quaepiam excerpsit.
g. 55. Versio Persica. Iacob ben Ioseph, ex Thus in Persia Oriundus, Pen. lateuchum ex Hebraico vertit in linguam Persicam, non ante initium seculi ΙX.; nam Gen. IO, IO. pro BabeleXhibet Bagdad, quae urbs anno et 2 condita fuit. Vedi
67쪽
6Oct. 35. Versiones Aegyptiaeae. his, ut Aquila, inhaeret, verba difficilia In Versione
retinet, et plerumque cum Onheloso lacit. Ceterumgistit nostrum textum magorethi eum. Versio edita est
in Polyglottis Londinensibus ex editione Constantinopo. litana de anno 1546, cuius desectus ab Hyde quidem suppleti, supplementa tamen cante uncinis inclusa suerunt. F. F. C. Rogen mulier de versione Persica 1813.
In recentiores dialecto g Aegypti, quae ex antiqua Iingua Aegyptiaca, et ex Graeca per Ptolemaeos inducta, eoaluerunt, Vetus testamentum, forte seculo II do aut IIIlio, ex versione Alexandrina traductum est. Quae hucusque nobis innotuerunt versiones, sunt: I. Coptica Vergio Pentateuchi a Villiinsio I 3I. ex tribus codicibus edita Londini; II. Copti cum Psalterium a congregatione de propaganda fide. Romae 1744 et 1749.; III. Memphiticum et Sahidicum caΡ ut nonum Danielis a Miantero editum Romae I 386.; et I v. Ieremiae e. 9, 27- c. I 3. in Minga relli reliquiis Aegyptiorum codicum in Biblioth. Nan lana asser Vatis 1 85. Bononiae. Alii libri in Bibliothecis latent, cs. Qua tre-
mere Becherches fur la langue et literature d'Egypte P. II 6 - 14O.
Vergio Aethiopica seu Habes sinica, quae innotuit, eadem esse Videtur, quae a Chrysostomo Hom. II. in Joh. memoratur, et eX Vergi One Alexandrina manavit. Τypis excusum egi: I. Psalterium et Canticum 15 IS.
Romae. 1518. Coloniae, et in polyglottis Londinensibus III. liber Ionae et prima quatuor capita Genes eos 166o, Iro6.; III. Ioe I. Malac hia g. et
68쪽
I e g a l a e c. 56, I - . 1661.ς IV. Sophonias et Bulli . I 6 . , ac aliqua fragm en ta 1 55. Helm stadii, et 1 88. Beglomoniti. Integra Bibliorum Versio , a Bruce allata , asservatur in Mus eo Britanico Londini. l. 58. Versio Armenica. Versio Armenica a Niesrobo, literarum Armenicarum inventore, facta quidem egi eX Versione Alexandrina, Verum Postea sa88im, non modo ad Versionem Syriacam Ρheg chito, sed etiam ad Vulgatam Latinam re ficta, non quidem a rege Haithone vel Haetone seculo XIII., quod jure negat Baglainantius in Alteri Miscellis 1 99. P. 14O. seqq. , sed ab episcopo Yugchlian seu Ug- .Lanio, qui eam 1666. Amflelodami edidit. - Εditio Constantinopolitana de anno IIO5. Pro Holmesio collata est a Bredencampio.' . f. 59. Versio StaVonica. Seculo IV, inventor literarum Stavonicarum, Cyrillus Τhessalonicensis, qui cum fratre Methodio Bulgaris et YOravis EVangelium an nunciavit, Versionem Alexandrinam in linguam Stavonicam traduxit. Edilio prima saltem Pentateuchi prodiit Pragae 1519. . et Omnium librorum Pragae ab Io.; in Russia sundamentalis editio est de anno 1581. Ostrogi. g. 6o. Versiones Latinae ante Ilieronymum.
Quam plurimas Latinas Veleris Foederis versiones ex Versione Alexandrina , Primis fidei temporibus prodiisse, testatur Augustinus, de DO et r. Chr. L. II. c. II., etc. 15. addit, Italam Verborum tenacitate et sententiarum perspicuitate reliquas superasse, quam Hieronymus C O m in e n t. in Je 8. 14 e t 49. V v I g a t a m et Q o m mune ni, et Gregorius I. Epist. ad Leandr. , Veterem nuncupat. - Ηanc vergi Onum multitudinem laustra impusnuvit Sabbathier Praef. ad Bibl. Fer-
69쪽
gustinus epistola Hieronymum mones, melius de ecclesia meriturum esse, si eam scri sturam . quam
septuaginta interpretati sunt, Latinae Veritati addiderit: prosecto Latinam Veritu temnon dixit unam Versionem , sed Biblia Latina; quare mox addit, hanc Latinam Veritatem seu Latina Biblia in diversis codicibus ita variam esse, ut tolerari vix possit, et ita suspectam, ne in Graeco aliud inveniatur, ut inde aliquid pro serri dubitetur. Neo Hieronymus unicam sed Plures potius Latinas V. F. Versiones indicat, dum P r a e Lin J O s. scribit, tot esse apud Latinos exemplaria, quot codices; nam ex ipsa anthi thesi exemplarium et codicum liquet, exemplaria multiplicia totidem suisse Versiones; gi Vero addit, unum quemque pro arbitrio suo addidis e vel gubtraxi gge, quod ei Visum est, alium tantum sontem Variationum innuit, non secus ac quum Praes. in E Vang. eadem Verba repelit de Latino Evangeliorum textu, quem in pluribus versionibus adfuisse . dubitare non licet.
Ex antiqua versione vulgata, communi, Itala, Sunt Omnia fragmenta biblica in nostris Missalibus; alia permulta' collegit Flaminius Nobilius , et Ex eis versionem editionis Alexandrinae, quam ad codicem Vaticanum 1588. Romas curavit, composuit, quae demum in polyglotia Anglicana transiit; critico autem usum non praestat, quia Flaminius illa sola, quae textui Alexandrino consonabant, selegit, et reliqua ipso ex genio suo Vertit; excerpta veto Nobilii ex Patribus in crisi versionis Alexandrinae magni sunt momenti. Haec antiquissima Latina versio exhibetur quoque in Fabri. Stapulensis Psallerio quintuplici, quod 15o9 Parisiis, et dein saepius impressum est; porro in Psalterio duplici cum canti- eis juxta Vulgatam, Graecam 7O seniorum et an ii quam Latinam Italam versionem in II. Ρarte Vindiciar. Canonic. Script. Vulg. Lat. Blanchini 17 o. Romae. Haec omnia et plura alia
collegit Sabbathier in Bibliorum Latinis Versionibus antiquis, Imiemis 17 3. T. 3. in Fol.
70쪽
g. 6 I. Emendatio versionis Latinae per Hieronymum. 6361. Emendatio versionis Latinae per Hieronymum.
Ut huic confusioni mederetur Hieronymus. Versionem communem seu Itulam, ad Versionem Alexandrinam resnxit, et primum quidem Psalterium, ut ipse Ρrae L in Psall. scribit, duntaxat cursim, Postea Vero ad textum Hexaptarem accuratius exegit additis etiam obelis et astericis. Prior emendatio Romae, altera in Gallia suscepta est, unde Ρ salterium Romanum et Gallicanum descendit; utrumque exhibetur a Fabro Stapulensi in Psalterio quintuplici 1509. Parisiis, et a JOsepho Naria a S. Caro seu ThOinasio i685. Romae. Eadem xatione libros reliquos ud Hexaptarem textum reforma-Vit, edidit vero duntaxat vos, in quos habemus duplices ejus Praefationes, nempe Paralipomena, Ecclesiasten, Canticum, proverbia, et Jobum ; exemplar reliquorum, ut epist. 64. ad Augustinum scribit, mala si de cujuspi-
Nondum absoluta hac Versionis Italae emendasione coepit Ilieronymus ipsum textum Hebraeum tran8serre in Latinum, ut hujus 1 inguae homines, in Controversia cum Iudaeis doceret, quid te X- .lus Hebraeus edicat. Hieronymus ad So-Ρhronium T. I. ΟΡΡ. col. 855., ad Augustinum Τ. IV. OpΡ. c O l. 627. Praes. in Ie g. Libros singuloseo ordine Vertit, quo ab amicis postulabantur, Praes. in Ρa r a I i p., in Es P. et Neh. et in Pentat. Neque . tamen Omnia ea ratione traduxit, qua Vertenda e88eΡers Pexit, sed, ne nimia novitate Iectores offenderet, antiquiore, hinc. inde sequebatur interpreteg Graecos ,
etsi negligentiores cognoscebat, prout latetur, Ρraef. ad comment. in Eccl. et Ρrae L in Ρe ut a t.: hino
an commentariiη nonnunquam Propriam suam versionem