장음표시 사용
51쪽
ait o 'Uneat linteiso DE PASTO E. Tpotest cum sit in aliis gloriae, stare Christiana liti milita S. Hanc inanem gloriam Bern hardus basilisco comparat. Ita enim ait De basilisco quid dicemus monstrosius caeteris, solo visu hominem inficeres interficere perhibetur. Ni fallor vana gloria est. Videte ne cinquito itisticiam vestram faciatis coram hominibus , ut videamini ab iis . Ac si dicat Cauete oculos basilisci. Sed cui nocere dicitur basiliscus atriti non viderit basiliscum alioqui si prior eum videas, iam non tibi nocet it aiunto magis moritur ipse. Ita est fratres, non videntes necat inanis gloria, caecos, donegligentes, qui se ei ostentant, qui se exponunt, non potius ipsi inspiciunt, non attendunt, non disicutiunt illam , non vident deniq3 quam sit friuola, quam sit caduca, quam Vana, quam inutilis. Si quis eum intueatur hoc modo, moritur basiliscus. Nec iam occidit eum gloria, sed occiditur magis, occidit ei, quodammodo versa in puluerem, imo redacta in nihilum. Haec scite Meleganter a Beriali ardo sunt dicta, quibus satis graphice turpitudo inanis gloriae describitur. Huc addamus vocem prophetaru IeremiaS ait Arrogantia tua decepit te, superbia
cordis tui. Cum venit inquit Salomon
52쪽
superbia, venies ignominia. Et Petrus Deus superbis restistit. Dominus in Euangeli, Qui se exaltat, humiliabitur. Haec e huiusmodi alia oracula Dei, pastorem refrenare debent, ne sinat se inaniS gloriae stimulis incitari. Quae si viderit parum proficere, consideret suas sordes, consideret poenam imminentem, proponat sibi exempla sanctorum patrum, qui istam
beluam confecerunt cogitet eam ecte nunciam Satanae, & praenunciam mortis . Ad extremum confugiat ad seriam inuocationem, heminerat illius dicti, qui se exaltat, humiliabitur. Tertius finis, cur auarus animus sibi diuitias cumulandas censet, et propulsatio futura inopiae , quae a diffidentia oritur.
Hac ergo impulsus homo, sibi in futurum prospicere cogitat O quam iniquum est
tantam corporis habere curam,abieci a omni salutis solicitudine. Diffidentiam damnat Christus tu qui vice Christi fungeris, diffidentia tua excitaris, ad quaerendas opes per fas & nefas. An non aperte contemnis mandatum Christi an non mani feste promissionem ipsius conculcas pedibus' mandatum esto nolite soliciti esse, quid edatis. quo vestiamini. Mandatuna est quaerite primum regnum Dei. iusticiam
53쪽
ciam eius, hoc est, Dei. Promissio est Pater coelestis alit volucres coeli, nonne vos multo praestatis eis Otem Nouit Pater vester coelestis quod indigeatis his omnibus Promissio est ter omnia ad ij- cientur vobis Sequatur ergo pius verbi minister mandatum pastoris ui Ne sitis soli citi de crastino. Abiiciat Ethnicam diffidentiam, ac certo statuat, quod Christus non velit se deserere, praesertim cum scriptum sit, Non in abundantia hominis vita eius. Avarus enim tartan inter medias opes esurit. Solent homines auari, vitae suae praesidia in opibus collocare, adeo ut quo quis militior est, eo minus omnia pericula, atq; adeo ipsam mortem reformidet. Huc illa diuitum arrogantia iis initas, Quasi Deum ipsam in cistis torreis inclusum , habeant in potestate. Contra vero ostendit Dominus Lucce a vi quispiam sit locupletissimus, adeo ut omni opum genere redundet tamen quod vivit, hoc minime debere acceptum opibus suis, cum ipsius vitam, ne temporis quidem Omento, possint vllae bonorum copia conseruare. Vnus enim Deus qui vitam dedit, eam scilicet quamdiu libuit, foueret extinguere, pro suo iure potest. Quorsum
igitur quispiam a diuith pendeat, ut si
54쪽
solent, qui iis accumulandis tantopere sunt soliciti. Memineris ergora patior, huius summi pastoris praecepti: Videte lauete ab avaritia. Abijce itaque diffidentiam,
Claristum veracem est e statue. Aic hi sunt fines, cur homines stud an cumulandis diuitiis , voluptas , inanis gloria,& propulsatio imminenti Sinopiae. Hos qui extreme contemserit, facile animum suum ab avaritiae sordibus purgabit. Sed qui sit, quod haec tria, quae scriptura abij cienda esse monet, adeo tamen hominum an I OS moueant, ut quam paucissimi inueniantur, qui istis non capiantur Θ Caro nostra illa amat, ijs' men excaecatur eo magis , quo caro minus imperio spiritus subi)ciatur Excitetur proinde spiritus, Ut magis magis' a actus viribus, carnis ferociam domare suo imperio subiicere possit. Haec sint breuiter dicta, de affectibus corporalibus, de philautia eiusq; filiabus, a quibus omnia oriuntur mala, vicia: de remedio aduersias venenum, quo homines incautos ista pestis inficere soleat.
Ira S Concupiscentia, de quibus nonnulla breuiter adiiciemuS.IR A quid sit notum est , eius genera tria
55쪽
r ASTORE. 32 tria numerantur. Bilis, χόλο . Iractindia, μηνις Et Infensio, oboe. nilis cito Tacile commouetur, sed deuiter sedatur. Iracundia , diuturnior animi commotio ex frequenti mali illati , iniuriae 3 recordatione contriatium sumit pabulum, maius Incrementum: haec magis animo occultatur , abditat latet, quam exteriori procatur maicio. Infensio est exulcerati animi perturbatio grauior, opportunitatem vindicandi illatam iniuriam, de industria quaerens, nancisci studens. Atq; ideo dicitur, quia κωτου, hoc est, iacet, donec occasionem fuerit nacta. Ratirigenu , fa 'pe necessarium est pastori debet
enim irasci viciis. AEACvNDubi genus malum est, quo alienum meum pastorem Opto tum est pessimum, quod in 1 ancitis duiturnum esse non potest. Pugnat enim cum lenitate, patientia Christiana. Qtiare velim pium pastorem meminisse diciti Pythagorici Olla: vestigium cinere turbato. Quo symbolo significat irae non indulgendum esse. Et huius Pauli Ephesq. Sol non occidat super iracundiam vestram. Hic Paulus vult, ne nos nox iracundos deprehendat. Quoniam autem fieri non potest, quin in hac infirmitate saepe irascamur, sequatur pastor consilium Dauidis
56쪽
uidis latili Irascimini. nolite peccare: hoc est, sit contigerit irasci, iram ita cohibete, ut ad facta non prostiliat, aut moram aliquam in vestris animis faciat. Verum ut hoc malitia studiosius caueri possit, pastor iniuria laesus, haec meditetur. ' Μ, Μ, cogitet, quoties ipse Deum offenderit, & tamen veniam expetierit. V DO, meminerit, lubdubi non sit remissio irae offensae, illic nec venia peccati apud Deum iuxta parabolam dedebitore, auethaei 18. ira, recolat se etiam ho-nainem esse . posse alios offendere, ideo poportere se aequiore esse in alios. Q AR- o, perpendat, quod iratus sibi ipsi maxime noceat, turbando animum o, aestimet malum , quod inde sequi potest. Vir iracundus, inquit Salomon rixas prouocat qui vero patiens est, mitigat suscitatas. 4 sciat quod magna sit virtus, iram reprimere. Vnde Ambrosius: Praeclarum est, motum temperare consilio, nec minoris virtutis dicitur, cohibere iracundiam , indignationem in compescere, quam omnino non irasci, cum plerun Q hoc leuius, illud fortius aestimetur. SEPTIMO, de damno , quod sequitur iram, cogitet. Per iram, inquit Gregorius, sapientia perditur, ut quid quoue ordine agendum sit, ne
57쪽
sit , nesciatur. Idem Per iram , Spiritus sancti splendor excutitur, qui super humilem quietum requiescere dicitur. Quia cum ira subtrahit quietem, Spiritu sancto habitationem claudit. Haec quae hactenus de ira a me dicta sunt, volo intelligi de ira, quam impatientia generat, non de illa laudabili ira, quam zelus pius excitat. Illa enim ex vici, haec
ex virtute generatur. Ira pervicium, oculos mentis excaecat Ira per zelum , turpitudini irascitur, ut Phinees, Paulus, Christus, Tancti multi saepe elo Dei saneto irasci leguntur. Verum cauendum est, ne vicium virtutis larua pingamus, fallentes nosmetipsos. Videat ergo pastor,&diligenter examinet cor suu an ira, qua aestuat, ex amore Dei sit, an ex vici impatientiae. Affectus animalis, qui Concupiscentia dicitur,est duplex maturalis. non naturalis
CONCUPIsC4NΤIA naturalis triplex est. Aut enim circa cibum solum, aut circa αλυ ria , ut quis dolore omni sit Vacuus, aut circa amorem Venereum versatur. Hi affectus naturales quidem sunt, quatenu φόβω, νοαω, ο)θω λογω, Vt Plato ait, roguntur irenantur. Nam alias naturam
corrumpunt, Meum grauiter offendunt.
58쪽
NON NATvRAL 1 Coia cupiscentia, est res alienae appetitio, qua peculiari lege Dei prohibetur me concupisces domum proximi tui, nec desiderabis uxorem eius,
nec seruum, nec ancillam, nec bovem , nec asinum, nec omnia quae illius sunt Syracides Ne Zeles gloriam, opes peccatoris. Non enim scis quae futura sit illi subuertio. Hoc duplici freno volo pastoris mei concupiscentiam reprimi. Est Malia diuisio Concupiscentia an ud Paulum Gala. s. ubi ait Caro concupiscit aduersus spiritum, spiritus aduersus carnem vocabulo, per metoi ymiam intelligit corruptionem 4 victolitatem humanae naturae, impetus inde pullulantes, qualis omnium est qui nondum sunt regeniti. Si I MI significat regenerationis gratiam, quam Spiritus Dei operatur in renatis, mimpetus excitatos a Spiritu sancto in credentibus Breuiter , Concupiscentia carnis , est concupiscentia veteris hominis. Concupiscentia spiritus , est concupiscentia nouilio tramis, hoc est, regenerati, quatenus regeneratus est.
Concupiscentiam veteris hominis , deSnit Paulus Ephe. z. esse per quam clinatur homo , ad faciendum ea, quae libent
59쪽
carni de menti hoc est, ad viuendum ad ingeniimentisi arbitrium. In hac definitione Paulli, duce ponuntur partes veteris hominis caro ea est animi pars, quam Philosophi
σιλογον Vocant. νοια, mens, quam illi το λογικὸν appellant. Sed frequentissime carnis vocabulo, totus vetus homo significatur. Concupiscentiam noui hominis, definio esse, qua renati moliuntur deponere veterem hom in em induere nouum, ex quo
fit, ut iusticiae sanctimoniae vere stud ant. Effecta utriusq; hoc est,ri spiritus de carnis, recitat Apostolus, Ephes. q. Ga
Bonus itac pastor spiritum piis excitabit exercitiis, iuxta illud Pauli, et Timoth. I. Commonefacio te, ut exuscites donum Dei, quod in te est. Est autem donum Dei, uiua quaedam flamma, in cordibus renatorum accensa, quam nituntur caro ma-tan susto care. Paulus igitur suum pastorem commonefacit, ut illam flammam sopitam magis foueati extiscitet. Nam ut
flamma facile extinguitur , nisi sabello, impositis subinde nouis lignis, excitatur: Ita dona Dei spiritus in renatis paulatim dispereunt, nisi assidue exuscitantur. D a Sed di-
60쪽
Sed dicas. up modo excitentia illa dona Homo renatus, donatus est Spiritu sancto , qui non est in homine ocium, sed famina, agitatio diuina repugnanS Diabolo carni accendens motus taleS
qualis ipse Spiritus sanctus est.
Huiusmodi motus Spiritus, in UM V Momnium cogitatione doctrina mouentur. DEINDE , in inuocatione per Spiritum
tiis poenitentiae, consideratione nostrae infirmitatis , repugnando subitis incendiis affectuum, sustinendo certamina sericula in osticio S confessione. In huiusmodi exercitiis excitatur spiritus, crescunt dona, apparet imperium spiritus aduersus carnem. Quare hortor pastorem meum, ut diligenter insidias Satanae .carnis au at, ne extincta flamma Spiritus, rursus Satanae carnis laqueis implicetur. Quidam ex patrib. dehortaturus Christianos a carnali concupiscentia , hanc pulcherrimam prosopopoeiam facit. Quilibet Christianus in se habet paradisum, Adam, voluptatem paradisi, Terpentem. Paradisus est verbum Dei, quo veluti fragrantia dulcissima, afficitur pia anima.
Adam, est vetus homo S rea natura, quae