Opuscula medica

111쪽

nint monimenta, GALEN Vs, maXime L. de Tremore, Cap. 3. δε motu music. L. I. Cap. I. et alibi. Sensus et motus instrumenta is saepe appellauit neruos. Cor paucos habere neruos, et tamen ab his regi, idem L. de usu partium edixit, non secus ac nuper dixero nonnulli, minores et paucos nonnunquam sufficere nervos regundis musculis. Collegit Ipse Ill. HALLE Rus in poetea. Aoerinvii L. B. I738. 8. T. ld. p. 3IS ex GALENO nostro loca illa, quibus neruis tribuit motum mul scularem. GLisso NIus de rate finis Cap. III. defendit neruorum in musculos imperium, et Ill. HALLE Rus Phy I. T. IV, p. 556. nervos caustam occasionalem contractionis musculorum pronunciauit. Coniectura quae olim fuit BoERHAA- II, si bras musculorum ipsas a neruis originem habere, notissima est omnibus. Is in Proete t. l. c. p. 234. ait: Ufl omuem arteriam, Neuiarii, piriguedinem, de musculo demseris, id, seqrisa superes, videtur neruus esse. Neruus, futtii, quantis in visculum se demist, nuimis quam prodit, sed euauescit in muscula, neque sevi uin eis visibile punctum, quod non sentiat

, t morteatur VPlacet vero nuperis discrinaen neruorum, Ut

alii sint sentientes, alii mouentes, sic quidem,

112쪽

ut motuq sine sensu existere possit, et ab eo discrinii ne repetunt mirabilia illa phaenomena in oeco uomia animali et doctrina de musculorum p ralysi ubi nunc aut sensus tantum, aut motus seorsim perit. Nemo cupit negare, irritamenta neruorum consensias lege propagare latius effectum suum, et musculos simul

exstimulare, ut nunc oriatur contractio horum, aut lege naturali, aut maiorem in modum, ita, ut nunc spasmus et conuulsio dira vexet membra. Sed qui tanti faciunt neruorum potestatem in musculos. et vix aliam vitri agnoscunt, quam quae neruis tribuenda videtur ex peramata hypothesi, hi non animadvertere videntur rem obscuram per aeque Obscuram illustrari. Incredibile aiunt esse, vim eam mollis musculorum delitescere posse in ipsa fibrarum, ex

quibus componitur musculus, natura, sed unice per neruos aduehi. Ego vero censeo, naturam, quae ut pulchre ait GALE Nus,

incomprehensibilis est, non permittere, Ut animo concipere possimus, stupendum illud miraculum motus musculorum a solis neruis prouenire. Sunt enim multa, quae dicenda in promtu habeo. An melius perspicimus motus caussam, si neruis tribuimus, quam nausculis ipsis ' An probabile . a neruorum quodam succo tanta miracula produci, quem tot

113쪽

iot multi hodie negant existere.. Si enim verum , quod multi opinantur, non secerni fui dum quoddam in cerebro, mobilissimum et ligneae potes alis, atque per neruos in omnes corporis partes distribui, tunc actum esset, de

pulcherrima hypothesi, quae statuit, fulmineo lictu liquidi neruorum rapidissimi, eX stimulariimusculos. An torpida fibra, vi propria destis tuta, irritabilis foret via quanx' Si irritabidi tauia neruis solis, quid, quaeso, facit neruus icum musculum irritati' Vim itaque propriam, tinnatam, fibris musculorum' inesse debere. quae ab illa vi longe aliena, quae a neruis adluenit, quorum vim in musculis irritandis ipsor agnouit HALLERVS noster, valde vero .sλ:mile est: nonne enitia vim illam musculi ne ivus exstimulat: vis itaque nerui ab illa, quas musculus exstimulari patitur, longe diuersa si

ii et vice versa, necesse videtur. Sunt multa.

t quae in physiologietis admirationem nostra in

i merentur,. quaeque vix ullam explicationein admittunt. Docent physiologi, motum mu-

se uti ab adfluente liquido neruorum oriri illudque tunc a glutine absorberi. Sed cum illud fluidum quamquam ex hypothes subtilissima materies imperio voluntatis nostrae, obediat, cum instrumenta sua tractat muscus

incredibili fere celeritato, qui fit, ut pro lubitu musculis imperare possit quisque homo, atque enicere, ut illico nulla supersit irritatio

G ue fluidi

114쪽

sluidi noruei, et musculus quiescat iterum. iHaec omnem fere fidem superant 'quae de natura et indole fluidi neruorum Phu solo i

docent, saltim nemo videtur perspexisse, longe dissicilius explicari phaenomenon illud, ut

musculus ex voluntate quiescat, quam Vt m mveatur. Sic incomprehensibilis natura ingenii liumani aciem es fugere videtur, ut nemo mo

talium intelligere possit primas rerum caustas. Sed haec obiter dicta sunto. Discrimen illud paralyseos nemo ignorat,

nunc perire solam neruorum aut solam musculorum functionem. Ad haec responderunt aequidem aduersarii, ese discrimen neruorum, ut alii solummodo sentiant, alii absque sensu Inoueant membra. Nos qui defendimus omnes discrimen virium irritabilitatis et sensi. bilitatis, hanc neruis, illam musculorum fibris solummodo tribuentes, statuimus, destructa vel irritabilitate vel sensibilitate, vel motum vel sensum perire a Nolunt aduersarii haec Nobis concedere, sed videant, quo iure velint persuadere nobis, longe sacilius intelligi veram paralyseos utriusque caussam, si adsumamus, irritabilitatem et sensibilitatem unice a neruis prouenire. Saepius legi et relegi Cl. aduersariorum dogmata φraecipua, quibus maxime nititur horum doctrina. Nisi omnia me fallunt, uniuersae doctrinae, quam nunc exami-

115쪽

nare meelam decreui, sutrama haec est: per neruos nutriri fibras musculorum, et nutri- . mento illo per neruos Communicato, deberi omnem motum vitalem, quem in musculis . animaduertere licet. Sed notae nuper demum . cognouero niuiti, neruorum illud liquidum,

i quod non pauci existere negant vix esse idoneum nutritioni. Est itaque hoc axioma nihil aliud, quam mera hypothesis, et ex mea et aliorum sententia, ne quidem verotis milis. Neque enim eas dotes habet fluidum neruorum, quae ad veram nutritionem requiruntur, neque in nutriendis musculis opus esse vid tur liquido illo, cum aliunde, per arterias, quae sanguinem et spiritum vitae aduellunt, materies copiose satis aduelli possit, ut nutrimentum capiant musculi. Vetusta, bene scio, est hypothesis, ipsum cordis motum, neruis cardiacis deberi, quos falso ex cerebello oriri credidere nonnulli, sed olim iam cognouerunt multi, cor, quod movet sanguinem, ex quo liquidum neruorum secernitur, praecipuam et primariam esse causam omnium functionum in uniuersa oeconomia animali; ut itaque nullum in cerebro secerni pos t nemvorum liquidum, nisi cor ipsum, vi propria animatum, sanguinem per cerebrum distribueret. Tanta est efficacia irritabilitatis in conseruanda oeconomia animali 'ut nemine contradicente fluidi neruorum secretio sit irritabilitatis

116쪽

tatis effectus, iustaque oriatur suspicio, neruosi regi potius. a vi nausculorum, quam musculosa neruis. Est enim irritabilitas praecipua caussa omnium functionum, quae in corpore animali peraguntur, certe omnis humorum motus, ut sanguis omnino non circumiret, nisi cor irritabile. Est denique in variis o ganis diuersa omnina irritabilitas, quae facit υt ipsa secretio nunc copiosa, nunc parca sit Fluidum vero in iis maiori copia secerni videtur, quibus a primordiis irritabilitas maior Non ignoro. Cl. aduersarios selitentiam plane contrariam tueri, scilicet, a cerebro motum omnem oriri. sed quod pace horum dictumst, nostra sententia aeque vero similis videtur. Nullum musculum carere neruis, axioma est, et veros mile argumentum, magnam esse neruorum potestatem in musculos, sed nonne ad neruos simili inodo abeunt vasa, quae sanguinem aduehunt, lut iure eodem affirmare possis, omne principium vitae in sanguine delitescere. Certe in sanguine latere id, quod robur auget musculorum, edocti scimus multitis argumentis, ut victu crasso vel tenui nunc augeri, nunc minui possit facile irritabilitas

et musculorum robur. Etiam medicamenta non pauca, quae vix mutant vim neruorum sentiendi, mirifice mutant irritabilitatem, et contrario modo alia medicamenta, venena.

117쪽

neruorum vim augent, destruunt, illaesa si uitate musculo tum, quod antea iam monuit l. HALLE Rus, ut inde colligere possis, elle omnino magnum discrimen irritabilitatem inter et sensibilitatem. Nec adeo improbabile idetur, Vires diuersas in eodem corpore la-

ere simul. Phy sica docet, idem corpus esse graue, elasticum, durum, vim habere quam 'ocant inertiae, et longe plures. Quis quaeso nobis persuadere velit, tot phaenomena, sibi

adeo dissimilia, vim quandam communem, ceu veram et unicam prodere. Veros milestaque mihi videtur, vitam animalem non niti unica vi, eaque simplici, sed contrarias potius equiri vires, ut vita animalis per tot annos durabilis, continuare possit, quae flatim per ret, si vasa irritabilia et cor quiescerent. Ro-our musculorum longe maiorem et magis el5 acem vim prodit, quam quae videtur a neris uis expedianda viaice. Concipere itaque non ossiun mente, lubenter fateor, haec omnia Dirabilia, quae in musculorum motu observantur, unice neruis deberi, et propter vim ueruorum nullam aliam in corpore animali

reperiri.

Si fateri licet, quod res est, medici in eo

dem errore versantur, qui nuper Philosopho rum fuit, cum ex principio, ut vocabant, ab solute primo, vellent omnem veritatem dedu- cere, et principium contradictionis et nescio quae

118쪽

I Io quae alia principia , crediderunt sontem omnis

veritatis. Vis illa neruorum certe nostro te in-pore est principium illud, quod multis placet,

quodque censent primam et unicam cautiam vitae et Omnium furictionum, quae in vitiis animalibus Obseruatitur.

Ex iis, quae a me dicita sunt, facile perspiciet quisque, noluisse me ad ea argumenta prouocare, quae oli in probare visa sunt, irritabilitatem esse vim quandam innatam, ab omni vi neruorum longe alienam. Nam dicere quid vetat, nunc quidem his uti nolim, eum Cl. aduersarii subtiliter excozitatis argumentis docuerint omnino, vix susscere illa,sd thesin nostiam corroborandam. Unum erat olim ex praecipuis, cor animalium euul.

sum, per satis notabile tempus adhuc palpitare. Cor frustulatim discissunt adhuc irritabile ecte, sciuit H A R v Ε v s. Cor anguillae euulium, sub campana per horae spatium irritabile vidit BoYLE, et Idem cor Pectunculi piscis in frustula dissectum, et ab utraque parte linteo detersum, per satis longum tempus irritabile obseruauit. Et quae omnem fere fidem superat obseruatio VER v LAM II, cor hominis euulsum in ignem iniectum saltasse aliquoties, non amplius quidem declarant vim illam innatam, cum omnino a vi illa superstite neruorum provenire possit phaenomenon e . Sed haec nunc

v. Boerh. prael. T. II. p. 92.96. plura exempla.

119쪽

ipsa qinaestio principalis, quam incredibi

em ego censeo, quana quana solertiori studio aepius legerim, quae nunc ante quatuor annos Cl. VNZERVR nobiscum cona inunicauerit dubia ) qui doctissime omnium, et ma- na subtilitate hanc sententiam tueri an uisus iure enim eodem utor 'quo viri Cl. Vsi unt. Dubitant enim, irritabilitas vim esse ina simplicem musculorum, nec credunt posse demonstrari, ex natura et is dole fibrarum, quae musculos constituunt. . Sed idem argumentum quoque de neruis valet, quorum sa-orica aeque in abstruso latet quam fabric musculorum, ita ut frustra quisquetallabora-iet, vim neruorum ex fabrica illorum expli- are. Si itaque, demon strari nequit, quod

ibenter concedo, ex fabrica siue neruorum, siue musculorum, unde nam vis horum, non icet tunc ascendere altius rigore demonstrationis uam ad id summum theoremat uer is inui vib viice, quamquam ratio riss lateat. Audacter itaque sententiam contrariam Opponere liceat: misci lis ili: est vis vitae, quamquam alio me prorsus lateat, qui sat vi illis insit. Negant Cl. Viri musculos animalium, qui

Meruis carent, conuenire cum musculis hominum et brutorum, ut ius ana habeant Naustam affirmandi, omnem musculorum mo-

tum neruis ynice deberi Sed Ipse Cl. R E 1

120쪽

IIa P Lia non ausus est negare prorsus per sanguinena nausculis illud vitae principium 'communicari posse, qui certissime fons est et

origo nutritionis omnis in toto corpore animali, unde et nerui nutriuntur, et si illis

inest fluidum quoddam, quod tantam vim habet, quantam plerique illi tribuunt, omne ex

eo secernitur. Quum nostra controuersa cum aduersariislli. H A L L E Ri per experimenta nunc quidem non possit componi, sed stitimus terminus totius controuersae is sit, mosculi a neruis vim habent irritabilitatis quoniam nullus est sine neruo musculus; solis rationibus etiam nobis pugnandum est, contra hypothesin, quae a

neruis regi animal statuit. Iure itaque, ut vocant, retorsionis accusare positimus Cl. adversarios fallaciae caussae. Exinde nimirum, cum ad quemcunque musculum abeat neruus, neutiquam recte formatur conclusio, ergo omnis irritabilitas a neruis quae sine neruis nulla est. Quis negauit unquam, neruos inter simuli caussas principem fere mereri locum , non mirum itaque naturum ad musculum quemcunque misisse neruum. Sed, re peto iterum, aeque probabile manet, et fibris muscularibus vim quamdam propriam et innatam inesse, non secus ac neruis, et hoc qui