장음표시 사용
351쪽
Marib. r. Petri denique Phihcipis apostoloru, qui Urcsius seras, sevit amam Deinde cogitandum est, quo infirmiores sunt homines, de ad ino bos animi, quae sunt peccata, propensiores, eo pluribus, &frequen ..tioribus medicanactis indigere. sunt autem agro animae remedia, paenitentia, & Ericharistia. Haec igitur saepissime adhibeat fideli populus: deinde eleemosyna,quemadmodum tradunt diuinae litterae, medicina est accommodata limandis animae uulncribus. quare, qui ipie hac prece uti cupiunt, pro uiribus benigne faciant egentibus: quantum enim uim habeat ad delendas scelerum maculas , testis est in Thobia angelus Domini sanctus Raphaei,cuius est illa vox; Eleemosyna a morte liberat,&ipta est, quae purgat peccata, & facit inuenire misericordiam, & uitam aeternam. Tinis est Danieli qui Na , buchodonosor regem sic ad monobat; Peccata tua eleemosynis redime, & iniquitates tuas misericόrdiis paupcrum' optima autem largitio, & impertiendae misericordiae ratio, cst obliuio iniuriarum, de
bona uoluntas erga eos, qui trem , uel cxistimationem, uel corpus ruum, morumue uiolatim Qiucumque igiturcupit in se cile maxime misericordem iDeunx, is ipsi Dζo suasi donet illi tricitias remitratque omnem ossissionem, & pmliostibnx ibentissime deprecptur; omnem captatis occasion de illis ipsas benepromerendi. sed quoniam Eooarguinentiam cyplicaturia es 'cum homicidii locutintati imus, eo reiicimus Parochosri bi tamentia' pctitionem hoc sine concludant, nihil iniustius esse, audfingi posse; quam eum, qui cum hominibus est russit, uinomini sedet ad enitatem, id n p
-st Non dubium est, quin filii Dei post impetratam delictorum umnum, cum incensi studioadhibendi Deo cultum & uenerationem, caeleste regnuari exoptant Moinniadiuino numini tribuent pieta tis osticia. tipendenta paterna eius uoluntate se prouid&aa, tum eo magis humani generis . hostis omnes ad ubrsus illos artes excogiti .h. V e rei; Dmncs chinas paret,quibys oppugncnto sic ut uerendumst , me, labeficta es, de mutata sentciuia, rurium in uitia delabantur, elix equo dctori tres evadant. quain antea iserint iiDe quibus illud, 'Prineipis apostolorum iure dici possit; Meliu&enu illis, non cogno lscere uiam iustiti e quam ,posta tionem, retioquin conuerti ab eo, quod illis traditum est,iancto mandato: Quom nobis aChristo domino datu esthuius petitionis pneceptum, isqvbtidie hos Deo:eommedemus uiusqueparcia curam depraestarumimploremus, a tau ,. Do minime
352쪽
minime dubitantes Are, ut, si deseramur diuino patrocinio, uaserrinii hos is laqueis irretiti teneamur. Neque uero sotu in hac orandi regula iussit a Deo petere, ne patiatur nos induci in tetationem, sed
in illa etiam oratione, quam ad sic ros apostolos habuit subi sum Dan. 13. . Mortis tempus, cum quidem ipsos mundos esse dixissct, eos nutus M.tib., ε. ossicii his uerbis admonuit; orate, ut non intretis intentationem.
Quae iterum a Christo domino adhibita admonitio magnu dilige Iliae onus imponit Parochis excitandι fidelem populum ad stequentem huius usum precationis, ut, cum tanta hominibus ab houe di bolo in sinsulas horas pericula hesius generis intendantur, a Deo qui solus illa propulsare potest, petant illud assidue, Ne nos induca in tentationem . Intelliget autem fidelis populus, quantopere cya diuini huius adiumenti, si suae imbecillitatis, inscitiaeque meminerit , si recordabitur illam Christi domini sententiam, Spiritus quid Misb., s. propius est, caro autem infirma; si ei uenerit in mentem, quam Va ues sint, & exitiales hominum casus, im tellente daemone, nisi susinneantur dexterae caelestis auxilio. Quod illustrius esse possit hunianae infirmitatis exemplum, qua sacer ille chorus apostolorum, qui magno antea animo cu essent, primo quoque obiecto terrore, relicto Saluatore, diffugerunt 3 etsi illustrius etiam est illud Principis aposto Matiuis.lorum, qui in tanta prosessione singularis S sertitudinis, & amoris in Christum dominum, cum paulo ante, sibi benς fidens, ita dis ixisset; Si oportuerit me mori tecum, no te negabo 3 statim unius uo MMO, s.ce mulierculae perterritus, se Dominum non nosse iureiurando affrmauit. nimirum illi in summa spiritus alacritate non respondebant .
uires. Quod si uiri sanctissimi humanae naturae stagilitate, cui confiis debant, grauiter peccauerunt: quid non timendum est ceteris, qui ab eorum sanctitate absunt longissimet. Quare proponat fideli por ipulo Parochus proelia, ac pericula, in quibus assidue uersamur,dum anima est in hoc mortidi corpore, quos undique caro, mundus, dc Satanas oppugnat. Quid ira, quid cupiditas in nobis possit, quotu, quisque est, qui magno suo malo non experiri cogatur is non . his lacessitur stimulis 3 quis hos no sentit aculeos quis sublinis no uritur ardentibus ficibus de quidem tam uarii sunt ictus, tam diuer . . . sae petitiones, ut dissicillimum sit grauem aliquam plagam non accipere. Ac, praeter hos inimicos, qui habitant, & uiuunt nobiscum,
sunt praeterea illi hostes acerrimi, de quibus scriptum est; No ςst i AM .
bis colluctatio aduersus carnem, dc sanguinem, sed aduersus Princup , α potestates, aduersus mussi rectores tenebrarum harum cotra
353쪽
spiritualia nequitiae in caelestibus. Acced ut enim ad intimas pugnas externi impetus,&impressiones daemonu ; qui & aperte nos petunt,& per cuniculos insu ut in animas nostras, uix ut ab illis cauere poL-ολι. sinus. Illos & Principes appellat Apostolus propter naturae excellentiain: nam natura hominibus, & ceteris, quae sub sensum cadunt,
creatis rebus antecellunt in&potestates uocat, quod non solum n tu rae ui, sed potestate etiam Imperant: & rectores nominat mundi tenebrarum: non enim clarum, Millustrem mu dum regunt, id est bonos, & pios, sed obscurum, & caliginosum, nempe eos, qui stagia. tiosae, de facinorosie uitae sordibus, ac tenebris obcaecati, duce tenebrarum Diabolo delectantur. Nuncupat etiam daemones spiritualia nequitiae: est enim & carnis, &spiritus nequitia. Carnalis quae dicitur nequitia, incendit appetitum ad libidines ,& uoluptates, quae percipiuntur sensibus: Spiritualia nequitiae sunt mala studia,&prouae cupiditates, quae ad uiperiore pertinent animae partem ; quae tanto peiores sunt, quam reliquae, quanto mens ipsa, & ratio altior est atque praestantior. Quae Satanae nequitia quia maxime spectat illuc, ut caelestinos hereditate priuet; propterea dixit Apostolus, Incale. stibus. ex quo licet intelligere, magnas esse hostium uires, inuictum animum, immane in nos, & infinitum odium. Bellum etiam perpetuum eos gerere nobiscum, ut nulla pax esse cu illis, nullae indutiae Uaei . fieri possint. Quantum uero audeant, declarat Satanae apud Prophetam uox, In castum coscendam: aggressus est primos homines in paradiso: adortus est Prophetas: appetiuit apostolos, ut, quemadmO- .i,. dum loquitur apud Euangelistant Dominus, Cribraret eos sicut triticum: ne ipsum quidem Christi domini os erubuit. itaque eius in explebilem cupiditatem,&immensam diligentiam sanctus Petrusi .pes.s. expressit, cum dixit; Aduersarius uester Diabolus, tam quam leo rugiens, circuit, quaerens, quem deuoret . Quamquam no unus modo tentat homines Satan, sed fregatim interdum daemones in singulos impetum ficiunt: quod ille consessus est daemon, qui rogatus a Maiib. 1. Christo domino, quod sibi nomen esset, respondit, legio mihi no-ι est; nempe daemonum multitudo, quae miserum illum diuex
rat. & de alio scriptum est; Assumit septem alios spiritus secum, nequiores se, & intrantes habitant ibi. Id ulti sunt, qui, quod impulsus, atque impetus daemonum in se minime sentiunt, totam rem falsam esse arbitrantur; quos ipsos a daemonibus non oppugnari mira
non est, quibus se sponte dediderunt. non est in illis pietas, no cli ritas, non uirtus illa Christiano homine digna. qmire fit, ut toti sint in po
354쪽
in potestate Diaboli; nec ullis tentationibus opus est ad eos euertendos, in quorum iam animis, ipsis libentibus, commoratur. At uero, qui se Deo dicauerunt, in terris caelestem uitam agentes, ij maxime omnium Satanae incursibus petuntur, hos acerbis lime odit, his in singula temporis momenta struit insidias. plena est historia diuinarum litterarum sanctorum hominum; quos praesenti etia animo stantes, uel ui, uel fraude peruertit. Ada, David, Solomon, aliique, quos enumerare dissicile sit, experti sunt daemonum uiolentos impetus, S: callidam astutiam, cui resisti non possit consilio, aut hominum uiribus. Quis igitur se suo praesidio satis tutum existimet Itaque pie, casteque petendum a Deo est, ne nos tentari sinat supra id, quod possiimus, sed faciat etiam cum tentatione pro uetum, ut pΟΩumus sustinere. Verum hic fideles cosirmandi sunt, si qui animi imbecillitate, aut rei ignoratione daemonum uim perhorrescunt, ut ipsi tentationum fluctibus agitati, in hunc precationis portum confugiant. Non enim Satan in tanta & potentia,& pertinacia in capit ii odio nostri generis, nec quantum, nec quam diu uulsi telare nos, aut uexare potest, sed omnis eius potestas Dei nutu, & permissu gubernatur . notissimum est exemplum Iob: de quo nisi Diabolo di xisset Deus Ecce uniuersa, quae habet, in manu tua sunt; nihil eius Satanas attigisset: cotra uero nisi addidisset Dominus, Tantu in eum ne extendas manum tuam: uno Diaboli ictu, cum filijs ipse, secultatibusque concidisset. Ita autem alligata est daemonum uis, ut ne in
porcos quidem illos, de quibus scribunt euangelistae, non permittente Deo inuadere potuisseti Sed ad intelligendam huius petitionis uim dicendum est, quid hic tentatio significet, quid item, induci intentationem. Est autem, tentare, periculum ficere de eo, qui tentetur, ut ab ipso, quod cupimus, elicientes, uerum exprimamus. qui tentandi modus in Deum minime cadit. quid enim est, quod ne sciat Deus Z Omnia enim, inquit, nuda,&aperta sunt oculis eius. Est alterum tentandi genus, cum, logius progrediendo, aliud quaeri solet in bonam, uel in malam partem: in bonam, cum ea re letatur alicuius uirtus , ut, illa perspecta, & cognita, is commbdis, & hono ribus augeatur, ciusque exemplum ceteris imitandum proponatur, ac denique omnes o Didipsum ad Dei laudes excitentur. quae tentandi ratio laco uenit in Deum. huius exemplum tentacionis est illud in Deuteron. Tentat uos dominus Deus uester, ut palam fiat, utrum diligatis eum, an no. Quo modo etiam tentare dicitur suos Dςus, cum inopia, morbo, oratiis calamitatum generibus pre ni
355쪽
quod probandae eorum patientiae causi facit, & ut aliis documetum lint Christiani ossici j. In lianc partem legimus Habraam esse tentatis, ut filium immolaret . quo facto, fuit is obedietiae, & patientiae exeinplum singulare ad memoriam hominum sempiternam. In eandem Tis.1,. sententiam dictum est de Thobia; Quia acceptus eras Deo, iacccsse
fuit, ut tentatio probaret te. In malam partem tentantur homines,
cum ad peccatum, aut exitium impelluntur: quod proprium Di boli ossiciu est. is enim eo animo tentat homines, ut deciniat, agatq. Mutb. . praecipites. quamobrem Tentator in diuinis litteris appellatur. In iis uero tentationibus modo intimos nobis admoues stimulos, animae assectiones, & commotiones adhibet administras; modo nos exagitans extrinsecus, externis rebus utitur, uel prosperis ad efferendos,
uel ad stangendos aduersis ; non numquam habet emissarios, & excursores perditos homines, in primisque haereticos, qui sedentes in cathedra pestiletiae, malarum doctrinarum mortifera semina disper gunt, ut illos, qui nullum delectum, aut discrimen habent uirtutis,
ct uitiorum, homines per se procliues ad malum, nutantes, ac praecipitantes impellant. Dicimur autem induci intentationem, cum tentationibus luccumbimus. In ducimur uero in tentatione dupliciter; primum, cum de statu dimoti, in id ruimus malum, in quod tentando nos aliquis impulerit. At nemo quidem a Deo hoc modo in tentationem inducitur. quia nemini est peccati auctor Deus, immo uevsu. s. ro odit omnes, qui operantur iniquitatem. Sic uero etiam est apud i. sanctum Iacobum: Nemo, cum tentatur, dicat, quoniam a Deo tentatur: Deus enim inretator malorum est. Deinde dicitur nos intentationem inducere is, qui etsi non tentat ipse, neque operaandat quo tentemur, tentare tamen dicitur, quia, cum possit prohibere; ne id accidat, aut ne tentationibus superemur, non impedi C. Hoc modo Deus bonos, &pios tentari quidem sinit, uerumtamen sua gratia sustentatos non deserit. Nec uero non interdum iusto, & o
culto Dei iudicio, nostris id sceleribus postulantibus, nobis ipsi relicti, concidimus. Praeterea nos in tentationem Deus induceretur, cum eius beneficiis, quae nobis ad salutem dedit, abutimur ad
perniciem, & patris substantiam, ut prodigus ille filius, dissipamus,
L Τ' uiuendo luxuriose, nostris cupiditatibus obsequentes. Quaobrcinia Ium. . id dicere possumus, quod de lege dixit Apostolus ; Inuentum est nulli mandatum, quod erat ad uitam, hoc esse ad mortem. Opportu num rei exemplum est Hierosoly ma, teste Ezechiele; qua Dcus omni ornamentorum genere locupletara ut eius oreProphetae diceret Deus , δ
356쪽
Deus; Persecta eras in decore meo, quem posueram super te:&tamen illa ciuitas diuinis cumulata bonis, tantum abest, ut optime dele merito, ac merenti Deo gratiam habens, caelestibus beneficiis ad beatitudinem consequendam, cuius gratia ea acccpcrar, ut
retur, ut, ingratis lima in parentem Deum abiecta spe, cogitati ne cael citium fructuum , tantum praesenti abundantia luxuriose. ac perdite fiueretur. quod Ezechiel eodem capite pluribus uerbis, persecutus et t. Quare sunt eodem loco ingrati in Deum homines, qui praebitam sibi ab eo diuinitus uberem materiam recte factorum, ad uitia, illo permittente, conuertunt. Sed oportet hunc diuinae scripturae morem diligenter attendere, quae Dei permissionem his interdum uerbis significat, quae proprie si accipiantur, tamquam actionem in Deo significant: nam in Exodo siceiti Indurabo cor Pharaonis:& apud Isaiam: Excaeca cor populi huius: de ad
Romanos scribit Apostolus: Tradidit illos Deus in passiones ignominiae,& in reprobum sensum. Quibus in locis, alijsque simili bus, non id omnino esse actum a Deo, sed permissum, intelligendum est. His positis, non erit difficile scire, quid in hac precationis parte postulemus. Nec uero petimus, ne omnino tentemur. Est enim sominum uita, tentatio super terram. Est autem ea res
utilis ,& fructuosa hominum generi . nam in tentationibus nos ip-ses, id est uires nostras, cognoscimus. quamobrem etiam humiliamur sub potenti manu Dei, uiriliterque decertantes, expectamus immarcescibilem coronam gloriar. Nam & qui certat in agone, non coronatur, nisi i iti me certauerit; & , ut inquit sanctus Iacobus, Beatus uir, qui suffert tentationem; quoniam, cum probatus fiseririt, accipiet coronam uitae, quam repromisit Deus diligentibus se. Quod si urgemur nonnumquam hostium tentationibus; magnae nobis erit leuationi illa cogitatio, habere nos adiutorem pontificem, qui possit compati infirmitatibus nostris , tentatum ipsum per omnia. Quid hic igitur petimus t ne diuino praesidio deserti, tentationibus uel decepti assentiamur, uel cedamus afflicti; ut praesto
sit nobis Dei gratia, quae, cum desecerint nos propriae uires, in m lis recreet, ac reficiat 3 Quare & generatim Dei opem implorare debemus in omnibus tentationibus, & nominatim, cum singulis asiligimur , ad precationem confugere oportet. quod a Dauidesectum legimus pene in unoquoque tentationum genere : nam in mendacio sic precabatur: Ne auferas de ore meo uerbum ueri-
357쪽
tatis usquequaque . in auaritia ad hunc modum; Inclina cor me- P .ris. um in testimonia tua, & non in auaritiam. In rebus uero inani
bus huius uitae, & illecebris cupiditatum, hac prece utebatur:
Niuris. Auerte oculos meos, ne uideant vanitatem. Ergo postulamus, nemorem geramus cupiditatibus, neue defitigemur in tentationibus iustinendis, ne declinemus de uia Domini, ut tam in rebus incommodis, quam in prosperis aequitatem animi, constantiamque seruemus, & nullam nostri partem Deus sua tutela uacua relinquat. Petimus denique, ut Satanam conterat sub pedibus nostris. Reliquum est, ut fidelem populum ad ea Parochus cohortetur, quae in hac precatione maxime cogitare,&meditari oporteat. in quaeriti
illa optima ratio, si, quanta sit hominum infirmitas, intelligentes, uiribus nostris dissidemus, &, omni spe nostrae incolumitatis in Dei benignitate collocata, eo freti patrocinio, uel in maximis periculis magnum animum habuerimus, praesertim cogitantes, quam multos hac spe, atque hoc animo praeditos ex hiantibus Satanae Eucis. 3ς. i. cibus liberarit Deus. An non Ioseph undique circumdatum ardentibus insanae mulieris facibus, e summo ereptum periculo, ad gloriam extulit 3 non Susannam a Satanae ministris obsessam tum, cum nihil propius esset, quam ut neficiis sententiis interficeretur, se uauit incolumem λ neque mirum: erat enim, inquit, cor eius fiduciam habens in Domino. Insignis est laus, & gloria Iob, qui de mundo, de carne, de Satana triumphauit. Plurima sunt huius generis exempla, quibus Parochus diligenter pium populum ad eam spem fiduciamque cohortari debebit. Cogitent etiam fideles, quem
in hostium tentationibus ducem habeant, nempe Christum dominum, qui uictoriam ex illo certamine retulit. Vicit ipse Diab lum. est is ille sertior, qui superueniens seriem superauit armatum; ruem & armis nudavit, & spoliis. De eius uictoria, quam de muno reportauit, est apud sanctum Ioannem ;Confidite, ego uici mun ovis. 6. dum. & in Apocalypsi dicitur ipse leo uincens,&exisse uincens, ut uinceret: qua in uictoria suis etiam cultoribus ficultatem uincenadus. ii. di dediti Est Apostoli ad Hcbraeos epistola plena uictoriis sanctorum
hominum, qui per fide devicerunt regna, obturaverunt ora leonu:&quae sequuntur. Ex his uero, quae sic acta legimus, eas uictorias cogitatione complectamur, quas quotidie reportant ex intimis, Mexternis daemonum proeliis homines fide, spe, & charitate praestantes . quae tam multae sunt, tamque insignes, ut, si sub aspectum
358쪽
caderent oculorum, nihil stequentius accidere iudicaremus, nihil gloriosus; de quorum hostium clade his uerbis scripsit sanctus Io annes: Scribo uobis, iuuenes, quoniam series estis, & uerbum Dei manet in uobis, & uicistis malignum. Vincitur autem Satanas non otio, somno, uino, comessatione, libidine, sed oratione, labore; uigilia, abstinentia, continentia, castitate. Vigilate, & orate, inquit, ut iam diximus; ut non intretis in tentationem. Qui ijs amnis ad illam pugnam utuntur, in fugam conuertunt aduersiarios: qui enim resistunt Diabolo, is sedet ab eis. In his tamen sanctorum lio minum uictorijs, quas diximus, nemo sibi placeat, nemo se efferat in lentius, ut se suis uiribus hostiles daemonum tentationes, im petusque sustinere posse confidat. non est hoc naturae nostrae, non humanae imbecillitatis. Hae uires, quibus prosternimus Satanae s tellites, dantur a Deo ; qui ponit, ut arcum aereum, brachia nostra;
cuius beneficio arcus sertium superatus est,& infirmi accincti sunt robore; qui dat nobis protectionem salutis; cuius nos dextera susciliit; qui docet manus nostras ad proelium, & digitos nostros ad belum: ut uni Deo pro uictoria sint agendae,&habendae gratiar, qud uno&auctore,&adiutore uincere possumus. quod iacit Apostolus: inquit enim: Deo autem gratias, qui dedit nobis uictoriam per dominum nostrum Iesum Christum. Eundem auctorem uictoriar praedicat caelestis illa uox in Apocalypsi: Fachi est salus, & uirtus, ®nu in Dei nostri, & potestas Christi eius ; quia proiectus est accusator fratrum nostrorum, &ipsi uicerunt eum propter sanguinem agni. Testatur idem liber, Cnristi domini, partam ex mundo, cam aeque, uictoriam eo loco; Hi cum agno pugnabunt, & agnus uincet illos. Haec de causa,& de modo uinciai . Quibus cxpositis, pro ponent fideli populo Parochi a Deo paratas coronas,dc constitutarn uictoribus sempiternam praemiorum amplitudincm.quoi um ex e dein Apocalypsi diuina proserent testimonia; Qui uicerit, non laedetur a morte secunda. & alio loco; Qui uicerit, sic uestietur uestime ltis albis, & no delebo nomen eius de libro uitae. Confitebor no me eius coram patre meo, & coram angelis eius. N paulo post Dei is ipse ac Dominus noster ita loquitur ad Ioanem: Qui uicerit, ficiani illum columnam in teplo Dei mei, deseras non egredietur amplius Tum inquit: Qui uicerit, dabo ei sedere mecu in throno meo, scut& ego uici, & sedi cum patre meo in throno eius. Denique cum sanctorum gloriam, & perpetuam illam bonorum utim, quibus in caelo Gentur, exposuisset, adiunxit ; Qui uicerit, possidebit haec. . Id H 1 sau
359쪽
Postrema haec petitio est instar omnium, qua Dei filius diuinain
hanc orationem conclusit ; cuius ctiam vim, & pondus ostendens, ea usus eli oradi clausula, cum e uita migraturus, Deum patrem proibis. im. hominum salute deprecaretur: Rogo, enim: inquit, ut scrucs eos
malo. Ergo hac precationis sermula, quam &praecepto tradidit, &exemplo coiirmauit, quasi quadam epitome summatim complexu cli vim, & rationem ceterarum petitionum. Cum enim id, quod ea prece continetur, impetrauerimus, nihil, auctore sancto Cypriano, remanet, quod ultra adhuc debeat postulari: cum semel protecti
nem Dei aduersus malum petamus: qua impetrata, contra Omnia,
quae Diabolus & mundus operantur, securi stamus, & tuti. Quare, cum tanti sit haec petitio , quanti diximus, debebit Parochus in ea fidelibus explicanda summam adhibere diligentiam. Differt auterin haec, & proxima petitio, quod illa uitationem culpae, hac poenae liberationem postulamus. Quare non iam monendus est fidelis populus, quantopere M laboret ex incommodis & calamitatibus, ει caelostis egeat adiumenti. Nam quot & quantis miseriis proposita sit limminum uita, praeterquam quod & sacri & profani scriptores hoc a gumentum sunt copiosissime persecuti, nemo fere cit, quin intclligat &suo Salieno periculo. persuasum enim est omnibus, quod IAiρ exemplum patientiae Iob memoriae prodidit, Homo natus demuliere, breui uiuens tempore, repletur mulsis miseriis, qui quasi sto egreditur,&conteritur, & sugit uelut umbra, tanumquam in co-dcm statu permanet. Nec uero ulli riri praeterire diem, qui propri
aliqua molcstia, aut incommodo notaui ivio possit, restii est illi Matib.ε. Christi domini uox, Sufficit diei malitia tua. Etsi conditionem hu, manae uitae declarat ipsuν Domini monitum illud , quo crucem LM.y. quotidie sumi, seque docuit sequi oportere in Vt igitur quisque sentit, quam laboriosa sit &periculosa haec uiuendi ratio, ita fari, te persuadebitur fideli populo malorum liberationem a D im,
plorandam esse, praesertim cum nulla re magis ad orandum adducantur homines, quam cupiditate , dc spe liberationis eoruini incommodorum , quibus premuntur, aut quae impendeant. Est enim haec insita ratio in antimis hominum, ut in inalis statim ad
Niliae. Dei auxilium confugiant. Qua de re ςst illud serj pruna ; Impla
ficies eorum ignominia, de quaerem nomen tuum Domine. Sed
si illud sere sua sponte ficiunt homines, ut in periculu-calainitatibus inuocciat Deum, certe, si umodo id relas: Gers possinta
360쪽
ab iis, quorum fidei ac prudentiae comniissa est eorum salus, in diime docendi sunt. Non enim desuiu qui contra Christi domini
iussum praepostero utantur ordine precationis . nam qui iussit nos ad se confugere in die tribulationis, idem orationis ordinem nobis praescripsit: uoluit enim ut prius quam precaremur ut nos li- PM q. beraret a malo, peteremus uti nomen Dci sanctificaretur, & adueniret regnum eius, & reliqua postularemus, quibus quasi gradibus quibusdam in hunc locum peruenitur . sed quidam, si caput, si latus, si pes condoluit, si rei familiaris iacturam faciunt, si minae, si pericula ab inimicis intenduntur, in Eme, in bello, in pestilen
tia, omissis mediis dominicae Precationis gradibus tantum petunt .ut ex illis eripiantur malis . at nuic consuetudini repugnat Clitisti domini iussum: Quaerite primum regnum Dei. Itaque qui recte pre Mari L6.ces siciunt, cum deprecantur calamitates, incommoda, malorum
depulsionem, id referunt ad Dei oriam. Sic Dauid illi precationi;
Domine ne in furore tuo arguas me; subiecit ratione qua se Dei gla tiae cupidissimum ostendit : inquiterum: Quiano est in morte, qui memor si tui, in inferno autem quis cofitebItur tibi Θ Et idem, cum . t ueoraret Deum sibi ut misericordiam impertiret, sibiungit,illud, Docebo iniquos uias tuas,& impii ad te conuertentur; Ad hac orati Psiaso. di salutarem rationem, &ad exemplum Prophetae incitandisunts deles auditores, & simul docendi, quatum intersit inter infidelium, α Christianorum hominum preces. Petunt uehenichterjlli etiam' Deo, ut possint ex morbis, uulneribusque conualescere. sibi ut hae urgentibus, uel imminentibus malis euaderς liceat; sed tamen illius praecipuam spem liberationis ponunt in remediis, i atura, ues mi.
num industria comparatis: quin etiam sibi datum ii quovis thedicii, mentum, etiam si cantionibus, si ueneficiis; si tali nuui bpera tanschum sit, sine ulla religione adhibent, modo aliqha ualetudinis spes ostendatur. longealia est ratio Christiadorum, qui in inorbi di in omnibus aduersis rebus habent laninui inperis iura,& praeli diu
silutis Deum,' unum illum annuauctorς botii liberatorem sei; agnoscunt, ac uenerantur; remediis uero quae inestadianadum uis,
insitam a Deo esse pro certo habent, tuumqucillaagrotispriscissi existimant, quantum ipse uoluerit Deus. est enim a ,Deo data. ho minum generi medicina, qua morbos sanarest. i Hi hc est ill Eccle siastici uox ; Altissimus creauit de terrai medicjnam Suir prudam non abhorrebit illam: Itaque qui Iesii Christorionaeii dederunt nota illis temediissumam spem onunt recuperandae uileuissimiu