장음표시 사용
321쪽
postulemus, quae propria sint Dei glpriae, petere debere, ipsique Deo
studium,& desideri u eius rei nostrum exponere. Quo facto manebumus in officio charitatis; qua docemur, & plus Deum, qui nos ipsi,s, diligere, & primum petere, quae Deo cupiamus, deinde, quae nobis optemus. Et quonia desiderium, S petitio sunt earu rerum, quibus
caremus; nec uero Deo, id est eius naturae seri accesso potest, aut augeri ulla re diuinasiil,statia, quae inexplicabilem in modum est omni per ione cumulata , intelligendu est, extra haec esse, quaea Dco, ipsi Deo petimus, & ad externa eius gloria pertinere. cupimus enim, di petimus, ut Dei nonae notius sit getibus; ut eius regnii amplificeturi,
ut plures quotidie obediat diuino numini quae tria, Nomi. Regnii, Obedietia, n5 in illo ipso sint intimo Dei bono, sed assumuntur ex trinsecus. Verum ut, nae petitiones qua uim habeat, &quid ualeant. planius intelligatur, Pastoris erunt partes, monere sdele populum, uerba illa, Sicut in caelo,& in terra, ad singulas referri posse primarii
trium postulationum ut, Sanctificetur nonae tuum, sicut in caelo, dc in terra citem, Adueniat regnum tuum, sicut in caelo,&in terra; similiter, Fiat uoluntas tua, sicut in cado, & in terra. Cum aute petimus,
ut sanctificetur nomen Dei, id sentimus, ut augeatur sanctitas,& pictria diuini nominis. Quo loco Parochus animaduertet, ac docebit pios auditores, non id dicere Saluatorem, ut eodem modo sanctificetur in terra, quo & in caelo, idest, u t amplitudi ne terrestris sanctificatio caeleste exaequet: hoc enim fieri nullo pacto potest: sed ut ex ch ritate, ex intimo animi studio id agatur. etsi uerissimum illud est sicuti est, diuinum nomen per se sanctificatione no egere; cum sanctum,& terribile sit, quemadmodum ipse Deus suapte natura sanctus es a neque ei ulla sanctitas, qua ab omni aeternitate praeditus non fuerit, possit accedere: tamen, quod in terris loge minori honore allicitur, qua par est, nonnumqua etiam maledictis,& nesi ijs uocibus uiol tu propterea cupimus, ac petimus, ut laudibus, honor' gloria cel bretur ad Geplum laudum, hon is, gloriae, quae illi in caelo tribuuntur; idest, ut sic honor,& cultus in meton animo, in ore uersetur, ut omni ueneratione δί intima, & externa prosequamur, omni colebritate excelsum, puru,&gloriosum Deu ad imitationem sepemorum, caelestiu ciuium coplectamur. Vt enim caelites summa sensione, gloria,& praedicatione esserui Dcu: sic precamur, ut idem contingat orbi terrarum,&omnes tes Deum c'gnoscat,colat,&uenerentur; ut nulli plane mortales reperiatur, qui non &si scipiat Christiana religionein,& se totos Deo dicates credat ex eo omnem sanctitatis sentem existere,neque quidqua esse purum,aut sanctum, quod
322쪽
soniis,lictitate diuini nominisoriatur. Testatu renitia Ahostolus', inundatam esse Eccllatam in lauacro aquae in uertio uitae lignificat '' autem, uerbum vitae, nomen patris, re stir,di spiritus sanisti, in quo baptizamur. Si sane ilicam ui :. Itaque quoniam nulla cuiusqua ex piatio, nulla munditiM& hatis itas esse Platest, super sim non sit4na. uocatum diuinum nomen ; cupirmis; ia perimus a Geoc ut omne hoininum genus, relictis impurae infidelitulli tenebris, eradiis diui nluminis illustratum,hmas uitia non inis amos dat sid, pt ioco uetan quaeraphnctitatem, dein nomine sanctie α indiuiditae Trinitatibb ptisini sacramentum suscipiens ipsius Dei dextera persecta uini san - .ht . eis actitatis'conii quatur Pertiniit uero optatuin, &paulatio nostriciatilinus etiam ad eos, qui flagitiis, nserietibus combi si punii baptistiti inlinitatem, &innocentiae sto alniserunt . quare ut in illiquiiserrimis suam iterium sede inipulistinuisa Diuus collodarit. Optamus igitur, & precamur a Deo ait in ipsis etia tinctificetur nomen eius ; ut ad cor,&ad sanitaten a Mileuntes faciamento paenurentiae redimat pristinam sanctitato; sequeipsos puruiri ac sanctum Deo templum, ac domicilium praebeant Oramusdenique, lume ut suum Deus praeferat omnium mentibuς quo uidere possint, omne datum optimum,& omne donum persectum, descenuens a Patre tu minum, ad nos diuinitus esse delatum; quo temperantia, iustitiam, .ut uitana, salute, omnia deniq. animi, corporis, extetis uualia ac salutaria bonae illi accepta' referant , a quo, quemadmoduin praedicat . r. i pclesia, bom cuncta procedunt: si quid luce sua sol si quid resiqua sodera motu, & cursu prosunt hominum generi; si cireumfuso hoc alimur spiritu; si terra magum, defrudiuum ubertatis uua sustinet --nium , si opera magistia uu quiete,ac tranquillita resuinium & hindi huius generis bona innumerabilia nobis suppiati it 4mmeia Dei benignitas. Quin etiam quas philosopli secundas causas appaeant, interpretari debemus,narrabilitere is quasdaμ ad usum nostruaccomodaias Dei manu', quibus nobis sua bona distilibuit, ac loge; lateque dissundit. Quod aute maxinterem cotinet in hac petitione illud est, ut omnes agit'scanti & uenerentur sinetissimam Iesu Christi sponsam; α parentem nostram Ecclesiam: in qua una es fons ille amplissimus, atque perpetuus, ad eluendas, de expiandas omnes peccatorum soraex, unde hauriuntur uniuersa salutis, & sancti fi cationis sacramenta ; quibus quasi caelestibus quibusdam solis invios a Deo ille sanctitatis:rosi,. dc liquor effunditur et ad quam solim,&ad eos, quos suo sint , &gremio et inplexa est, pertin
323쪽
diuini illius imploratio nominis, quod unum sub caelo datum est
hominibus, in quo oporteat nos saluos fieri. Verum Parochi maxime hunc locum urgere debebunt, boni esse filia, non solum ira, trem Deum orare uerbis, sed re etiam, actione conari , ut eluceat in ipso sanctificatio diuini nominis. Vtinam non essent: qui, cum oratione hanc Dei nominis sanctificationem assidue postulet, iactis, quantum in ipsis est, illud uiolant,atque contaminant: quorum culpa interdum ipsi etiam Deo maledicitur. in quos dictum est ab Apoholo: Nomen Dei per uos blasphematur inter gentes . Et apud Er xi. b. 1ι. chielem legimus: ingressi sunt ad getes, ad quas introierunt, & polluerunt nomen sanctum meum ; cum dicereturde eis, populus D mini iste est,&de terra eius esi sunt. Qualis enim est uita,& ut sunt eorum mores,qui religionem prostentur; sic de religione se, deq. eius auctore religionis multitudo imperita iudicare solet. Quare qui uiuunt ex Christiana religione, qua susceperunt.&adeius rogulam orationem, & actiones dirigunt suas, magnam ficultate praebent aliis laudandi nomen caelestis paretis, Somni honore,&gloria celebrandi. Nobis enim ipse has partes imposuit Dominus viillii stribus uirtutis actionibus excitemus homines ad laude, & praedica tionem diuini nominis: ad quos loquitur in hunc modii apud Euanai lib.r. gelistam: Sic luceat lux uestra coram hominibus, ut uideat operau stra bona,& glorificent patrem uestrum, qui in caelis est Et princeps apostolorum: Convertationem uestxam in tergetes habentes bona, ut ex bonis operibus uos considerantes , gloriscent Deum
Regnum caeleste,quod altera bac petitione postulamus,eiusmodi est, ut eo referatur,ac terminetur omnis evagelii praedicatio amam &inde exorsus est ad paenitentiam cohortariS. Ioannes Baptista, dum. Misi. 3 Paenit iam,inqui agite: appropinquabitin regnum caelorum. Nesaliunde fecit initiu suae praedicationis siluator humani generis; &in illo salutari sermone,quo beatitudinis uias discipulis in monte monstrauit,tamqua proposito orationis argumento principiu duxit a re λωιb.s. gno caelorum: nam, Beati,inquit,pauperes spiritu: quoniam ipseruest regnum caelorum. Quin etiam eum retinere cupientibus, attuli e illa causam necessariae profectionis: Et aliis civitatibus, oportet me euangelizare regnum Dei: quia ideo missus sum. Hoc id postea re
h '' gnum praedicare iussit apostolos;&illi, qui seire ad sepeliendum paLM.f. trcm suu uelle dixerat, respondit, Tu vade, annuncia re num Des
Cum uero resurrexissetamortuis,per illos quad inravies, quibiri Uparuit
324쪽
apparuit apostolis, loquebatur de regno Dei . Quare Parochi huc s. Au. 1.cundae pollulationis locu diligetissime tractabunt, ut fideles auditores, quata sit in hac petitione uis,ac neces stas,intelligat. Primum autem ipsis ad rescienter,subtiliterq. explicadam magna sicultatem dabit ea cogitatio, quod,etsi haec petitio coniuncta sit cum reliquis omnibus, ea tamen teparatim etia adhiberi iusserit a ceteris, ut,quod petimus, summo studio quaeramus: inquit. n. Quaerite primum regnuDei,& iustitia eius, S: haec omnia adiicientur uobis. E quidem lata uis, & copia caelestium munerum hac postulatione cotinetur, ut oinnia c5plectatur, quae ad corpoream,&spiritualem uita tuendam sint necessaria. quem autem regio nomine dignum dicemus, cui ea curae non sint, quae regni salutem cotineant quod si sunt homines de ri ita et regni sui incolumitate solliciti: quata regem regum Omnium cura,&prouidentia tueri credendum est, Muitam,&salutem hominu
igitur regni Dei petitione comprehensa sint omnia, quibus cumq. in hac peregrinatione,uel exilio potius indigeinus quae coces.surum se Deus benigne pollicetur: nam statim illa subluxit: Ethaeo omnia adiicientur uobis. Quibus omnino declarauit, se eum elleregem, qui generi hominum copiose omnia, largeque suppeditati in cuius innnitae benignitatis cogitatione infixus David ceciniti Dominus regit me ; &nihil mihi deerit. Uerum minime satis est, uehementer petere Dei regnum, nisi ad petitionem nostram adlii beamus omnia tamquam instrumenta, quibus illud quaeritur, de inuenitur . nam&quinque tituae uirgines studiose illae quidem p
tierunt ad hunc modum; Domine Domine aperi nobis : uerumta. Masib. ar.
men, quod illius postulationis praesidia noliaberent, exclusae sunt:
nec iniuria: est enim illa Dei ore pronunciata sententia Non om nis, qui dicit mihi, Domine Domine, intrabit in risnum caelorum: Math. . Quamobrem haurient animarum curatores Sacerdotes ex uberri .
nais diuinarum litterarum sentibus ea, quae fidelibus desderium 1 1 studiumque commoueant regni caelorum, quae calamitosam status nostri condicionem illis ob oculos ponant; quae sic eos assiciant, ut respicientes, decolligentes se, in memoriam redeant summae beati- tuainis, de inexplicabilium bonorum, quibus redundat aeterna parentis Des domus. Exules enim sumus, & plane esus loci incolae, iii quo habitat daemones: quorum odiu in nos nulla ratione mitigari potest : nam sunt infestim , dc implacabiles in genus humanum. Quid domestica, intestinaque proelia, qtiae inter se corpuS,N antima.
caro, dc spiritus assidue gerunt i quibus, perpetuo tunendym eist, Et 3 neco
325쪽
ne concidamus: timendum aute immo uero statini conciderenui nisi propugnaculo diuinae dexterae defenderemur. Quam uim mise-R-. . riarum cum sentiret Apostolus: Infelix, inquit, ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius Θ Haec infelicitas nostri generis , quamquam per se cognoscitur, tamen ex contentione reliquarum naturarum, & creatarum rerum ficilius intelligi potest. In illis siue rationis, siue etiam sensus expertibus raro fieri videmus, ut aliqua natura a propiijs actionibus, a sensu, uel motu insito declinet sic, ut a proposito, & constituto fine deflectat. Hoc apparet in bestiis agrestibus, nantibus, uolucribus, ut res declaratione non egeat. Quod si caelum suspexeris, non ne uerissimum id esse intelligis, quod a Darmi l . vide dictum est In aeternu Domine, uerbum tuu Permanet in caelo. Nempe illud continenti motu, &perpetua uersione fertur, ut neminimum quidem a praefinita diuinitus lege discedat. Si terram, dereliquam uniuersitatem consideres; secile uideas, aut nulla, aut exigua ex parte deficere. At miserrimum hominum genus saepissime lobitur; raro, quae recte sunt cogitata, persequitur; plerumque susceptas bonas actiones abijcit , atque contemnit; quae modo placuerat optima sententia, subito displicet, &, illa reiecta, ad turpia consilia, si Dique pernicio delabitur. Quaenam igitur est huius in costantiae, . nil seriaeque caussa Contemptio plane diuini afflatus . claudimus enim aures Dei monitis: oculos tollere nolumus ad ea, quae nobis lumina diuinitus praeseruntur, nec caelestem patrem salutariter prae cipientem audimus. Quare huc incumbendum crit Parochis , ut demiserias oculis subi jciant fidelis populi, & commemorent causas miseriarum, & remediorum uim ostendant. quorum omnium illis focultas non deerit, comparata ex uiris sanctiminis, Ioanne Chrysostomo,&Augustino, maxime uero ex ijs, quae in Symboli expositione posuimus . nam, illis cognitis, quis erit e sicinorosorum hominu in Luciis. numero, quin adiumento Dei gratiae praeeuntis, euagelico illo prodigi filij exemplo conetur exurgere, & erigere se, atque in caelestis regis, patrisque cospectum uenire t His explicatis, quae sit fidelium fructuosa petitio,aperient, quid sit, quod his uerbis a Deo postulemus, praesertim cum uocabulum regni Dei multasgnificet: quorum declaratio & ad reliquam scripturae intelligentia non erit inutilis,& est ad huius cognitionem loci necessaria. Communis igitur quaedam regni Dei significatio, quae stequens est in diuinis litteris, est non solueius potestas, quam habet in omnem hominum, rerum'. uniuera. sitatem, sed etiam prouidentiae, qua cuncta riSit, ω moderatur.
326쪽
In manu enim eius, inquit Propheta, sunt fines terrae. Quibus finibus intelliguntur etiam, quae occulta sunt, & abdita in intimis te rae, ac rerum omnium partibus. In hanc sentcntiam Mardochaeus loquebatur illis uerbis: Domine Deus, rex omnipotens: in ditionc enim tua cuncta sunt posita; &no est, qui possit tuae resistere uoluntati. Dominus omnium es; nec est, qui resistat maiestati tuae. Item Dei regno declaratur praecipua illa, ac singularis prouidentiae ratio, qua Deus pios, & sanctos homines tuetur, & curat. de qua propria,& eximia quada Dei cura dictum est illud a Dauide: Dominus regit me, & nihil mihi deeriti tum ab Isaia: Dominus, rex noster, ipse uabit nos. In qua Dei regia potestate, etsi praecipua ratione sunt in hac uita ij, quos diximus, sancti, ac pii homines: tamen monuit Pi latum ipse Cnristus dominus, regnum suum non esse ex hoc mudo, hoccst, minime ex hoc mundo, qui & conditus est, & interiturus, ortum habere . nam eo, quem diximus, modo dominantur impera tores, reges, respublicae, duces, omnesque ij, qui uel expetiti, ac delecti ab hominibus praesunt ciuitatibus, atque prouinciis: uel per vim, & iniuriam dominatum occupauerunt. Christus autem domi nus constitutus est rex a Deo, ut ait Propheta: cuius regnum,ex Apostoli sententia, iustitia est: inquit enim: Regnum Dei est iustitia, pax, & gaudium in spiritu sancto. Regnat autem in nobis Christus dominus per uirtutes intimas, fidem, spem, charitatem, quibus uir tutibus regni quodam modo partes efiicimur,d: Deo peculiari quadam ratione labicisti, ad eius cultum ac uenerationem cosecramur Iut, quemadmodum dixit Apostolus; Vivo autem, iam non egq; uiuit uero in me Christus; ita nobis dicere liceat; Regno ego, iam non ego; regnat uero in me Christus. Id autem regnum iustitia dictitur, quia Christi domini iustitia costitutum est. Ac de hoc regno sic loquitur apud sanctum Lucam Dominus ;Regnu Dei intra uos est. Nam etsi Iesiis Christus per fidem regnat in omnibus qui gremio, ac sinu sanctissimae matris Ecclesiae continentur, praecipuo tamen m
do regit eos, qui praestanti fide, spe, & charitate praediti, se tamquapura quaedam, & uiua membra Deo praebuerunt; & in his Dei gratiae regnum esse dicitur. Est uero etiamDei gloriae regnum illud, de ruo Christum dominum apud sanctum Matthaeum loquentem auaimus; Venite benedicti patris mei ; possidete paratum uobis regnua constitutione mundi. Quod idem ab eo regnum, apud sanctum Lucam latro admirabiliter, sua scelera recognoscens, expetebat in hunc modum: Domine memento mei cum ueneris in regnum tuu
327쪽
D -3. Sanctus etiam Ioannes meminit huius regni: Nisi quis renatus si1Grit ex aqua, & spiritu, non potest introire in regnum Dei. Meminit με .s. item Apostolus ad Ephesios: Omnis fornicator, aut iminudus, aurauarus squod est idolorum seruitus) non habet hered itate in regno Matth. 13. Christi,&Dei. Eodem pertinent aliquot similitudines Christi domini loquentis de regno caelorum. Necesse est autem prius ponere regnu gratiae . neque enim seri potest, ut in ullo regnet Dei gloria r nili eiusdem gratia in illo regnarit. Est uero gratia, ipsius sententia Saluatoris, sens aquae salietis in uitam aeternam. Gloriam aute quid esse dicemus, nisi gratiam quadam perfectam, &absolutami quamdiu enim fragili hoc, & mortali corpore uestiti sumus, dum in hac caeca peregrinatione, & exilio vagi, & imbecilles absum usa Domiano, saepe labimur, & cadimus, abiecto regni gratiae adminiculo, quo nitebamur: cum autem regni gloriae, quod perfectiam est, lux
nobis illuxerit, firmi, ac stabiles perpetuo consilicinus. Omne enim&uitium, & incommodum exhaurietur, omnis infirmitas confir-inata roborabitur: ipse deni q. nostra in anima, re in corpore regia bit Deus. quae res uberius in Symbolo tractata est, cum de rosurr Gone carnis ageretur. His igitur expositis, quae communem regni
Dei sententiam declarant, quid sibi haec petitio proprie uelisi dicendum est. Petimus autem a Deo, ut regnum Chri iti, quod est Eccle-sa, propagetur; ut se ad fidem Christi domini, & ad accipiendam ueri Dei cognitione conuertant infideles,&Iudaei;&schismatici, achaeretici redeant ad sanitatem, &ad Ecclesiae Dei communionem, aqua desciuerunt, reuertantur; ut compleatur,&ad exitum peia Istis . catur, quod Isaiae ore dixit Dominus: Dilata locum tentorii tui ; dc pelles tabernaculorum tuorum extende; longos fac iuniculos tuos & clauos tuos consolidae ad dexteram enim,&ad laeuam penetrabis O. εο. quia dominabitur tui, qui fecit te. Et idem: Ambulabunt gentes inlumine tuo reges in splendore ortus tui: leua in circuitu oculo; tuos, & uide, omnes isti congregati sunt, uenerunt tibi: filii tui de longe uenient, & filiae tuae de latere sursent. Verum quia sunt in E ad Tit r. cleua, qui uerbis confitentes Deum, factis negantes, deformatam
fidem praeseserant, in quibus propter peccatum daemon habitat, ac dominatur tamquam in propriis domiciliis ; petimus etia, ut ad eos ueniat regnum Dei; quo illi, peccatorum discussa caligine, & radiiς diuinae lucis illustrati, restituantur in filiorum Dei pristinam dignitatem ; ut, omnibus e suo regno, caelestis parens, sublatis haereticis, atque schismaticis, esectisque ostensionibus, ac scelerum causis,
328쪽
aream purget Ecclesiae, clitae, Deo cultum pie, sancteque adhibeo quieta, ac tranquilla pace perfruatur. Petimus denique, ut solus in nobis uiuat, solus regnet Deus; ne sit posthac morti locus ; sed iit illa lorbeatur in uictoria Christi domini nolui, qui, disiecto, aedis.sipato omni hostium principatu, potestate, re uirtute suo omnia sibi jciat imperio. Erit autem curae Parochis, ut, quod postu lat huius ratio petitionis, fidelem populum doceant, quibus cogitationi bus, & meditationibus instructus, has pic Deo preces: sicere possit. Ac primum hortabuntur, ut vim, ac sententiam intueatur illius si militudinis a Saluatore introductae; Simile est regnum caelorum ille fuim abscondito in agro: quem quilinuenit homo, abscondit. deprae gaudio illius uadit, &uendit uniuersa, quae habet, diremit agruillum. Nam qui nquerit Christi domini diuitias, is prae illis omnia contemnet, huic facultates, opes, potentia sordescent. Nihil enim est, quod illi summo pretio comparari, immo uero, quod in cospe,ctu eius stare possit. Quare, quibus id nosse contigerit, exclamabutilli, ut Apostolus ; Omnia detrimentum seci, & arbitror ut stercora; ut Christrum lucriticiam. Haec est illa insignis euangelii margarita, in quam qui pecuniam, ex omnium bonorum uessitione redactana; erogarit, is beatitudine fruetur sempiterna. O nos silices si tanturii luminis nobis praeserret Iesus Christus, ut illam uidere possemus di uinae gratiae margaritam, qua ipse regnat in suis: nam & nostra omnia,&nos ipsos uenundaremus, ut emptam illam tueremur. tum
enim denique nobis id non dubitanter dicere liberet: Quis nos si Iarabit a cnaritate Christii Praestatem uero regni gloriae excellentia. i, quae sit, scire uolumus, eandem de illa & Prophetae, & Apostoli uocem, atque sententiam audiamus; oculus no uidit, neque auris audiuit, neque in cor hominis ascendit quae pniparauit lacustis; qui diligunt illum. Proficiet autem ad impctrandum maxime, quod petimus, si, qui simus, ipsi nobiscum reputemus, id est Adam irco genies, iure e paradiso eiecti, & exules; quorum indignitas, ac per 'uersitas summu Dei odium, ac sempiteritas poenas postularet. Qua re demisso tum, &abiecto animo sinus oportet: nostra etia erit pie na Christianae humilitatis oratio: & omnino nobis ipsi dissidentes , illius more publicani consi ei nus in Dei misericordiam; totumq: eius benignitati tribuentes, ipsi gratias agemus immortalo, qui nobis suum spiritum sit et arsitus, quo ficti clamare audeatnus, Abbariter. suscipiemus etiam illa curam ,α eogitationem, quid agendu quid contra, uitadum sit, ut ad caeleste regnum peruenire pollinius
329쪽
nόneni A aDeo ad otium, & ad inertiam uocati sumus quin inci iinquit Regnum cadorum uim patitur, α uisitati rapiunt illud: si uis ad uitam ingredi, serua mandata. Itaque non est fui pcroorognuni Dei nisi suum ipsi etiam studium, de operam adhibeant holmines. nam adiutores sint oportet, & administri Dei gratiae in eo mirendo cursu; quo peruenitur in caelum. Nuquam nos defecit Deus. ut nobis miseraturum perpetuo pollicitus cst innum ut nobis uiendum sit, ne Deum, &nos ipsos deseramus: Acmi quidem sum in hoc Ecclesiae regno omnia, quibus & uuam tuetur hominiura H salutem perscit sempiternam, de quae subaspeetiim non cadunt angelorum copiae, & pilanissimum uirtuti caelestis uisibile hocanunii Dcramentorum. In his tantum nobis praesidi est diuinitusco stitqtum, ut non modo ab acerrimorum hostium regno tuti essis, sed is sum etiam tyrannum, ciusque nefarios latellites prostorrere dcco culcare possimus. Quare uel menter ad extremum peratori ipDe spiritu, nos ut omnia iubeat e sua uoluntate sicere ; Satanae ut tolluimperium,nullam ut in nobis summosio die potestatem habeat ut uincat, &triumphet Christus; ut uigeant eius leges totos ossicae mrum ; ut decreta seruenmr ; nullus ut proditor, aut d ertyr ei sit; sed tales se praebeant omnes, ut in regis Des conspecturni non diu tanter ueniant, &constitutam illis ex omni aeterilitate pbssessa ni
adeat regni caelestis; ubi beati cum Chri .sempitπω arito is tun
Cum a Christo domino dictumst; Non omnis, qurdi est mihi; Domine,Domin ' intrabit in regnu caelorum; sed, qui ficitudiunt talem patris mei qui in caelis est; ipse intrabiti in regia acina iam: quicumque in illud caeleste regnum peruenire cupiundi iii in Deo petere debent, ut fiat uoluntas eius. Q iamobremtioc loco positipcititio est statim post regni csgestis postulationem. Vtauic intellis s
fideles, quam necesiariu id nobis sit, 'u'd hac prece postulam
quantamque uim filutarium munerum ex Eius impetrarioine constquamur ; demonstrabunt Parochi , quibus miseri jι, &m umes,o' pressum fuerit hominum genus propter peccatum primi paret γλNam a principio Deus proprii boni appetition Em creatis ti busti generauit, ut naturali quadam propcnlionc situm qum e nt, rapta terent finem, a quo illaenumquam, nisi lacto taetrinsecusampe'. monto, declinant. Haec autem initio seitire mine ex Puli Dei suae beatitudinis auctorem , parentemque eo praeclario':& aestare. cor uis, quod is pos esset ratiotiis,. itque itainta, Seth Nauior
330쪽
sbi naturaliter ingeni tu, cum reliquae naturae rationis expertes conseruassent, quae ut initio procreatae fuci unt natura bonae, sic in eo statu,&c5dicione manserunt, hodieque manent; miserum hominum genus cursum non tenuit: non enim solum bona iustitiae originalis amisit, quibus a Deo supra naturae sua: facultatem auctum, orti
tumque i ierat, sed etiam insitum in animo praecipuum uirtutis midium obscurauit. Omnes, inquit, declinauerunt, si nihil inutiles fiscti sunt. non est, qui faciat bonum, noes usque ad unum. Nam sen .sus& cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua; ut inde sicile intelligi possit, neminem per se salutariter saper sed omnes ad malum esse propensos, innumerabilesque esse hominum prauas cupiditates, dum procliues sunt, Milagranti studio seruntur ad iram, ad odium, ad superbiam, ad ambitionem, ad omne fere malorum genus. Quibus in malis quam qua assidue uersemur; tamen, quae summa est nostri generis miseria, permulta ex illis sunt, quae nobis minime imala uideantur. quae res insignem arguit homunum calamisarem, qui cupiditatibus ac libidinibus obcaecati no uia deant, quae salutaria opinantur, plerumque esse pestifera, immo uero ad illa perniciosa mala, tamquam ad optabile& expetendum bonum, rapiantur praecipites, ab ijs, quae uere bona sunt, & honesta,
tamquam a contrarijs rebus, abhorreant. Hanc opinionem corruptumque iudicium detestatur Deus illis uerbis Vae, qui dicitis in
lum bonum,& bonum malum, ponentes tenebras lucem, & lucem tenebras, ponentes amarum in dulce, & dulce in amarum. Itaque nostris utrubi jciant oculis nostras miserias, in Prant nos diuinae litterae iis, qui uertim gustandi sensum amiserunt: qua re sit, ut a s lubri uictu alieni sint, appetantque contrarium. Cum aegrotis printerea noscoserunt. ut enim illi, nisi morbum depulerint, sanorum, Mintegrorum hominii ossicia ac munera obire non possunt: sc nos actiones, quae Deo gratae sint, suscipere sine diuinae gratiae adiumento nequimus. Quod si quaeda sic affecti assequimur; leuia illa sunt,&quae ad consequenda caelestem beatitudinem parum uel nihil momenti habent. At Deum , ut par est, amare, & colere, quod maius quiddam 5e altius est, quam ut nos humi strati id humanis uiribus asinuamur, numqua poterimus, nisi adminiculo diuinae gratiae subleuemur. Quamquam aptissima est etiam illacomparatio ad significandam miseram humani generis condicionem, quod similes esse dicimur puerorum, qui suo relicti arbitrio temere mouentur ad omnia; pueri, inquam, sumus, & imprudentes, ludicris sermonibus,di inanibus