장음표시 사용
161쪽
bitretur, veluti alio in coelo alioque homi
Ut itaq: ille his praecipue in scriptis, quantus
medicinae sit magister, ostendit ; ita ego in iisdem explicandis, non inanem mihi operam posuisse videbor, si quam late pateant in omni febrium acutarum tractatione, quamque facillimo in usis nostrativiri deduci possint exempla haec Hippocratica, paucis indicavero. Neque enim Hippocratis Interpretem me profiteor; maneat sua gravi hoc opere perfunctis laus: multi sane ingenio atque eruditione praestantes viri Verba & sententias non satis habuerunt fideliter exponere, nisi dc cum caeteris Hippocratis locis diligenter contulissent: inter quos primas sibi merito vendicat Fosus. Galenus quidem de his Didemiorum libris integra confecit Commentaria ; in quibus tamen id sibi unice proposuisse videtur, ut Dierum, quos Graeci
Vocant Ks χας, doctrinam traderet, atque hac potissimum i Authoritate confirmaret.
Etiam in libris, quos de dissicili respiratione
Contexuit, omnes aegrotantium historias, e primo & textio Hippocratis, recensuit atque illustravit ; ita tamen, ut ea tantum, quae
162쪽
ad spirandi rationem pertinerent, attin
Alium longe mihi finem constituo, atque aliam insisto viam: id nempe unum mihi ob oculos habens, quod a caeteris plane praeteritum video, ut ostendam, ex hoc ipso fonte hauriri posse, quae desiderantur adeo in febribus acutis, medendi indicia. uadraginta duas febre acuta laborantium historias nobis exhibet Hippocrates: ex his mortui sitnt viginti quatuor; ex reliquis, qui salvi evaserunt, nemo, nisi evacuatione aliqua interveniente, ad sanitatem perductus
est. Perspicue hinc liquet, quid in hisce
morbis depellendis moliatur natura, & qua demum via Ars, quae ad naturae regulam dirigenda est, debeat incedere. Igitur ut rem omnem brevi expediam, liceat mihi macuationes illas, quibus hae febres solutae sunt, percurrere: & deinde, quae de praecipuis evacuandi generibus, qua potissimum ad curandi artem spectant, usu atque observatione explorata sunt, subjicere. Evacuationum, quas in his aegrotis recenset Hippocrates, modi sunt septem. Fiunt e-
163쪽
r. Per sanguinis eruptionem; uti lib. I. AEgr. 7. lib. 3. sect. 2. AEgr. 7, II, I 2.2. Per Sudores, uti lib. X. AEgr. 3, 6, 7, 13, 1 . lib. 3. AEgr. S. se x. z. AEgr. 6, 7,
3. Per Vomitum, lib. I. IEgr. I 3. . Per Abscessum, lib. 3. AEgr. I. 1. Per Sputorum Excreationem, lib. 3.
6. Per Urinae pro vium, lib. I. AEgr. 6. lib. 3. AEgy. I, F. sect. 2. AEgr. 6, 9, IO. . Per Aloi fluxionem, lib. I. IEgr. Io. lib. 3. AEgr. 3. sect. 2. AEgr. 9. 1llud hic observatione dignum Videtur, quod sepius notat Hippocrates, quodque ex eo, aliud agens, haurit intelligentissimus Author Lommius ς, morbi liberationem plu-ν - Oaeuationibus, non semper unica per
sci consu/sse; ut δε ea forte per febrem M
eri ardentem, sanguine e naribus fuso, coeperit quam mox effusi sudores eo lent, absolvuntque, ut lib. I. AEgr. p. lib.
164쪽
Sed antequam aggrediar ad ea quae proposita sent, haud alienum erit de curandi ratione, qua his in febribus usi is est Hippocrores, pauca praefari. Remediorum sane apud eum mentio occurrit rarissima: in lib. I. AEg. I. lib. 3. 2Eg. 7. sect. 2. A g. 3.
praescriptum esse legimus G erem: in lib.
K, aeg. 3, 4, J. lib. 3. aEg. 3, 7. Balanum: in lib. I. AEg. 7. capitis lotionem in lib. 3. sect. r. 2Eg. 8. adhibita fomenta,& venam sectam invenimus. In caeteris quo nam medicinae genere usses sit, omnino tacet uppocrates: nisi fortasse lib. I. AEg. 2, 12. dejectiones, quae irritatione prodierunt, non naturali humorum acrimonia, sed medicamenti ope factas cum Hieronγmo Mercuriali intelligimus. Sane quod ad par illud aegrotantium attinet, quibus crapula febrim induxerit, materiaeque paululum fluens alvus quotidie fere expresserit, medicinae, quae Ventrem duceret, locus fuisse vi
Hoc Hippocratis silentio inducti, aliqui
eum nullis curandi instrumentis, nisi quae in singulis aegrotis recensentur, usum esse contendunt, & proinde Elidemiorum com
165쪽
mentarios scripsisse, ut eos tanquam sui in febribus tractandis instituti exemplar, relinqueret. Sed sententiam hanc refellit ipse H pocrates, qui, etiam ubi de medendi genere conticeat, medicamenta fuisse exhibita dii. serte docet, veluti cum lib. 3. AEg. 9. &seci . 2.2Eg. F. Ut in re desperata, nulla profecisse scribit. Igitur si scire Volumus, qua lem in quoque morborum genere curatio nem instituerit, ex caeteris scriptis discendum est. Sed ut huic argumento plenius satisfiat, Galeni, in Hippocratis medicina versatissimi judicium afferamus. aeuia vero non in Pγthione tantum, edis in abiis aegris multis, qui sanguinis missionem, quantum nos ex sesius scri- is conjicimus, videbantur requirere, non
Moenitur ascribere eam, alterutrum ne-
otife est cogitemus, aut non detractum H Γι hominibus sanguinem, aut hoc eum auxilii in narratione omisisse. Atqui ne- mini eorum, qui id requirebant, missum
fuisse, s improbabile, ille re-
166쪽
medium illud amares: ut iis germanis
mis suis libris Agnificavit, in Aphori is,
in Ibro de fictu in morbis acutis, in librb de articulis, ipsoque adeo in hoc tertio de vulgaribus morbis libro, ubi is quodam aegro in hunc modum scripsit: Octavo die cubitum secui i multum, ut debebat, suebat. Nam cum octavo die sangmnem illi detraxerit, multo sane prioribus He- bus magis hoc usum praesidio censeas. uod autem singulis non ascripserit, qui bus hoo adhibuit remessium aegris, cum meminerit eo minorum, ipsiusque adeo
suppositionis Balani, improbabile est.
Ergo si quando utrinque es oratio ab se da, minus absurdum eligendum est. Cen- feo equidem auxit um in multis esse af sumptum, quod praetermissum in oratione, ut clarum. suo me ad urit potissimum, quod in iis praedictum est, quibus octavo die missus est sanguis. Etenim hoc ut 1 d- rum se ipsis i ρο sanguinis ante octavum d em missionem ut consuetam praeteriit.
Suod se iis teris fuis operibus, magnis in festantibus morbis, semper fanguinis mise sone utitur, simul cum ea duo haec respi-
167쪽
ς ciens, aetatem pariter re aegri vires: N his ipsis in libris de vulgaribus morbis octa- oo die cuidam ait missum esse sanguinem, nihil aliud excogitare pessumus , quam quod in aegris quidem non praeteritum D
erit hoc remedium, in narratione Nero ut
clarum praeteritum fuerit. ruare de is anguinis mi sone, quia oratio ad aegros spectat omnes, semel dixisse sussciat, ut es caetera quae sunt communia. Plani- usque alio loco idem, in hoc uno aegro- in primo , tertio libro descriptorum de sanguinis mi sone Hippocrates fecit men Vi tionem, non ut solo cui fanguinem miri set, sed ut octavo die solo. Nam tum e- ijam medici quasi lege certa ultra quar- tum Hem Oenam non secabant. suando igitur huic octavo He missus est sanguis, multo certe plures censeas sanguinis miss-
ς onem requirentes, secundo, tertio, quarto He auxilio hoc esse usis. Reticuit autem Hippocrates, sicut remeria alia omnia, ς tamen necesse iure dum habuit scribere, ς nihil eos ab iis quae o ferebantur adjutos
168쪽
fuisse, ut masignitatem fuggereret morbi t neque enim lucubrationem hic curationis instituit, sed praesagitionis conscribere. Haec Galenus. Quibus id unum adjiciam, mihi nunquam persuaderi posse, ut credam in muliere illa V. gr. lib. 3. I g. 7. ad quintum usque diem Anginam passa, neglectam fuisse ab Hippocrate venae sectionem, qui in hoc morbo , aegrum cito su focatum
iri pronunciat, nisi quis flatim auxilium δε-rat, venasque θ' in brachiis' sub linguis aperias. Quid in febribus ardentibus Phreniticisque affectionibus, quarum utraque Omnem fere hic implet paginam, fecisse eum verissimile est, qui, ubicunque accesserit inflammatio, millies edicit, quam nulla spes sine sanguinis detractione sit 8 In PleurAtico item, qui non ante tricesimum quintum diem febre solutus est, an nihil nifivenam semel secuerit Θ Aut in ' Puerpera, quam ad diem usque octogesimum febricula detentam legimus, nihil nisi Balanum injece rit 3 Aut in eo denique, qui febre ardente conflictatus est quique ad diem Iro traxit,
169쪽
nihil quiquam exhibuerit medicinae parens, qui in reliquis scriptis tam varia medendi genera persecutus est Z Id potius arbitremur, Hippocratem, qui rei medicae Vim penitus intellexit, eam, ubi profutura esset, minime omisisse: naturam quidem magistram esse secutum, sed tamen ita secutum, ut pro morbi necessitate artis subsidia adscisceret. Quid enim opus est medico, si omnia naturae permitti debeant ξ Aut quid causae est, cur haec Ars salutis humanae praeses audiat, si sua semper sponte morbi sanescant ρ Febres sunt quidem, quae per se nullo modo finiri possunt, quaeque curantis consilium omnino exigunt: etiam in iis, quae interdum ipso
temporis tractu solent evanescere, hoc efficit artis curatio, ut & breviores evadant, & exitu tranquilliore terminentur. Igitur de praesidiis in hoc morborum genere maxime illustribus, quae vel a natura indicata, Vel ab arte exculta sunt, singulatim pauca differam : neque enim mei est instituti de medicina integrum volumen conscribere, sed ea tantum, quae apud alios aut intacta aut non satis explicata reperio, perstringere.
170쪽
De Sanguinis Missione, praesertim
ctione. S deo primns de sanguinis detractione sermo. Quatuor aegrotos sponte facta sanguinis eruptione sanari scribit H pocrates ἰ quorum quidem Historiae ita ab eo contextae sunt, ut siquando simile incia derit morbi genus, elarissima inde patefiant Knguinis mittendi indicia. In prima quippe signata sunt haec; ' febris Nehemens, lumborum gravitas est dolor, delirium; In secunda, ' febris ardens, inquietudo, rubor, sirritas, vigiliae, ae irium. In tertia, ' δε-bris, inquietudo, vigiliae, donNusiones, dolor, coma, defrium. In quarta, ' febris ardens, acuta, vigilia, capitis gravitas, dolor, faciei rubor, delirium.