장음표시 사용
191쪽
3M, D R 'Τ Μ o u I. G ae N T I r i. λώθεη- , Dicendum 3. Indulgentiae defunctis concessae. 'eia in de- non habent semper enectum infallibilem. Prob I 'st tur hoc ex continua Ecclesiae praxi, qua post plu-znis .i rimas applicationes missarum pro Defunctis, pro Etam iu- Iisdem de caetero orare non desinit: facile innuens, Indulgentias defunctis datas non prodesse illis in- fallibiliter , sed pendere a misericordiae divisae acceptatione. Ulterius, indulgentiae defunctis conacessae generaliter, non prosunt in fallibiliter animae, cui Sacerdost vel alii indulgentias illas applicant , sed aliquando aliis, qui hic magis meruerunt, nee de caetero amicos habent, qui pro ess orent. Ali senim animae egenorum etiam justiores, essent hie deterioris eonditionis. Unde & S. Augustinus lib. de cura pro mortuis, cap. 4. dicit Ecclesiam interis dum orare pro mortuis generaliter, ut illi, pro quibus amici non orant habeant suffragium de communi jure , & communi Ecclesiae thesauro.' Censetur igitur Ecclesia dando Indulgentias deis iunctis , applicationem illarum relinquere miseriis cordiae divinae, ut de iis iuxta suam providentiam, disponat. Si vero indulgentiae concederentur alleui in paristiculari, etiam illi proderunt, s caetera adsnt reisquisita, cum tune uti alia pro Defunctis su Tragia illi prosint; cui applicantur. Et hine in Bulla indictionis Iubilaei Alexandri UI. M Clementis VII. habetist illas indulgentias extendi per modum sitffragii ad animam Patris, Matris, aut altersus paristicularis , pro qua suscipiuntur: quod & in aliis inisdulgdnitarum formulis aliquando conspicitur. causis Dicendum 4. Ad indulgentiam Defunctis conis requisita chssanti requiritur etiam causa pia , rationabilis , &. kisis, . op xtionata. Patri ex antedictis. Et hine Soto
L Uanssis. in a .r art. δἰ postquam talem causam requisisset, ita scribit: Nostris temporibus usque adeo piorum clementia erga animas, qxae in Purgatorio cru
192쪽
gendo qκemdam beηedictam calculum , AVE MARIA, vel PATER Nos TER recitaret, animam inde, quantocumque tempore cruciari deberet, eriperet, .st proin evolaret. Hane ego, non dicam, piam
faudem, haerei icorum verbκm est, sed tamen elis 3ra religionis injuriam posset hoc populo dissuaderi. ruasta in ιero causa pia in eommunem utilitatem Ecclesiae , nam pim affect s in defunctos non reputatur ea de illa enim ratione Deus per se animas omites inde liberaret. 2. Duia neque ex parte saeientis, quod indulgentia iube ι, aliquid praestatar, quod ad tam inge tem effectum ustim sis momenti. stuid enim refert diacere PATER NOSTER , ut anima a tam immodieis toris mentis erμatur φ Profectis dirae erudelitaι is argueretur Deus, si animam tribus annis tam atrociter eonιorqAeoret , euim tamen liberaιio ex uno PATER NOSTER
penderet, G- ex ealculi tactu. Praesemini quod Papa non posiι defunctis indulgeηι iam conferre per modum
absistationis, ut rivis, sed per modum si ruit, omiam mirabile est, quod per anum PATER Nos TER thesauνο Eeclesiae iam insignis effectus appliceta . Praterquam, quod illa oratio piarimum ab iis, qui sunt in peeeaιο moνιali, qua apud Deum nullius Desistoris est concessit Papa . quantum eoncedere potuit, sed non es credendam, eredidisse suam contesmem tanιι esse, quanti supplicatorer valere puιabant. At ut, si sub hae populari opinione, nihil aliud nocumenii lateret, quam quod forte populum fastit, nullum esset peri Iam illam relinquere propter imaginem religionis, suam habet sed tamen istis qui istam erederent, metu. purgatorii radiciιm evellere ιur. Id autem, quod praeter infernum homines a peccato arcet, est purgatoriam et tamen, si . ιam facilὸ evaderetuν uiarum
193쪽
ita DE I. N LGENT II s. omniam peccatorum remissionem , dopasio est , non dilbensatio iudκ tiarum. Et aliquibuS interis ectis, subdit idem auctori Verumιamen, μι cum omni reverentii loquamuν, negari non pose' , quin ι dulgentia um nimia stequentra, maximὸrn ιaχιa coinpia, ut passim coucedaιαν iηdulgentia plenarra e reddemptio animaram a purgatoria, nisi causa sol mav festa, non potest non deeorem auctoritaιu Eecιesia aliqua ex parιe obfin re in Quaerunt plurimi Doctores, sed indiscreti, an Pontifex possit tantas concedere indulgentias pr. Defunctis, ut posset totum Purgatorium evacuain Te: alii negant, alii assirmant. Rectius mallius Dinor Sorbonicus q. unic. de indulg, a. I a. ad hanc quaestionem monet, quod haec quaestio 'aram populo pro concionibus non sit pertractanda; , quia nihil hie certi potest decernit ubi tantum illa, quae certa sunt, populo proponi debeant. dum, quia quidquid statuatur . nihil populo utilitatis aQ- ferre potest, sed potius detrimenti. Si enim nais tuatur pars affirmativa et conquereretur popinstar haereticorum, cur ergo Pontifex purgatorium non exhaurit a Ubi ejus charitas ubi eius zelus &e. Si vero statuatur φars negativa, lu- spicabiturI populus , vel thesaurum Eccusiae aci e non suffieere, vel Pontificem carere plenitudine potestatis circa huius thesauri distributionem
quorum utrumque, ait, praeterquam unum eo
rum necessario debet esse salsum, etiam Ecclesiae est maxime pernieiosum. Addi tamen potest , quod iam dudum a Faeultate Parisiensi contra Angelum apud Maiorem in . dist. ao. q. a. condemnatae e haec propositio e ae in purgatorio existentes Iuη
de jurisdictione Papa, si vellet, posset totum ρη
gatorium maestare. Censura ejus. erat haec, ac ρ -
positio isse est dubia, in ad mentem assere modum furisdictionis mordinaria potestatu , de Di
194쪽
δlieὸ ρνaedieanda.. Ubi obiter nota . quod dicit cenissura ordinaria potestatis et Innuens, quod sorte id possiet Pontifex loquendo de potestate extraordianaria interim , ut diximus, nihil hia certi.
cipiens sit in statu gratiae, cum remissio poe-1 vi σε nae supponat remissionem culpae. Deinde , ut succipiens sit Ecelesiae membrum, & subditus illi, a quo indulgentias acquirit. Denique, ut omnia illa .Xequatur, quae Pontifex. praeseribit , adeo ut si aliquid deesse eontingat, etiam sine culpa , tamen Indulgentias non percipiet. Dicendum a. Probabilius videtur, quod totum. Ni mopus, quod praescribitus, non debeat fieri in gra. ia r Ratio est, quod opus illud non sit indulgen- iugialia. tiae meriιum, sed solum dispositio ad illam, qualis potest esse opus factum extra statum gratiae e Unde ieiunia . eleemosynae, &e. in statu inimicitiae cum Deo, aliquando iuvant ad avertendam Dei iram 'εc poenas temporales, uti patuit in Ni- nivitis, Achab, &c. Quos putant plurimi, per pinu nitentiam solam non fuisse iustificatos. . Valent insuper ejusmodi operae, ad hominem Deo reconciliandum & ad eum promovendum , ad quod concedens indulgentias spectat.' Denique quando indulgentiae dantur in se a iubilaei, usus fidelium habet quod triduo ante ieiunent, postea
confiteantur & communicent , alias certe deberent antea confiteri. Adde, quod anno Iubilas prae .
195쪽
tieas , quod moraliter loquendo non potest regula. rite 'fieri in statu gratiae pb omnibus. Unde Navarrus dicit hane sententiam esse communissimam. Cum ero contraria. sententia sit quoque fundata satis, securissimum erit & consultissimum , ut totum Opus
fiat in gratia. Dicendum 3. Non conveniunt auctores , an
necesse sit eum esse in statu gratiae, qui pro alio vult lucrari indulgentias, quando id concedit i dulgentiarum formula. Alii assirmant, alii 'negant, inter quot est Navarrus de indulg. notab. 2 a. idisque ex eo, quod indulgentia non innitatur illi operi, quod faeit peccaror , neque tamquam merito, neque tamquam dispositioni: sed solummodo tamquam conditioni extrinsecae . qua posita , Pontifex applicat defuncto satisfactiones Christi,' quod interdum etiam sine opere vivorum facer potest ; adeoque non attenditur status illius, quε con itionem implet, sed tantum illius, qui inisdulgentias recipit, quem etiam oportet esse in grais
Alit. tamen e eontra docent, quod tam unus , quam alter debeat esse in gratia ι quia si unus sit in peccato mortali , opus illius est mortuum , nec in ordine ad gratiam aut bona supernaturalia potest quidquam prodesse,' adeoque nec etiam quoad re ΙεXationem poenae temporalis. Deinde, etsi illud opus tantum sit conditio sine qua Christi merita non applicarentur, famen ipsa conditio & per sena illam adimplem debet eme Deo accepta, quia si sit Deo exosa , Deus potius ab illo opere se avdr-
Iet, quam convertet. Denique , quod non minus requIratur gratia in eo, qui pro altero hicratur
indulgentias , quam qui illas lueratur pro se ipχὰ cum utrobique sit' eadem ratio. Et haec sententia vere probabilis est, εe longe securior, adeoλque etiam in praxi amplectendM . . . . . e, Dicendum 4. Si in forma indulgentIae dIcatur.
196쪽
eam concedi terὲ eontritu em confessis, requiritur An re omninb consessio, tum quod illam expresse exigat Ponti sex ; tum quod una ex praecipuis utilitatibus invindulgentiarum sit , inducere homines ad consis sonem. Quod etiam locum habet in iis, qiii non habent peccatum mortale; cum venialia lassicienter confiteri possint. Si vero consessio non exprimatur in sormula Indulgentiarum sum ciet contritio cum proposito suo tempore eonfitendi: Hinc generaliter notandum est, quod opera praescripta debeant fieri iuxta proprietatem verborum, quae forma indulgentiarum . continet , adeoque opus praescriptum debeat fieri per ipsum lucrantem indulgentias, nisi aliud indulis gentiae expresse permittant , aut ab ipso lucrante moraliter fieri censeantur, v. g. eleemosyna data per servum, visitatio Ecclesiae, quam non posset intrare, cum talis moraliter censeatur dare eleemo-sInam & Ecclesiam talem visitasse Dicendum s. Cum vero indulgentiae non sint deis strualvae poenitentiae, sed potius completivae: sequi videtur, quod iis tantum prosint, qui student Deo per poenitentiam satisfacere t iniquum enim est, velle a Deo sperare remissionem peccati sine Poenitentia, quam semper ad reconciliationem necessariam esse, declarant SS. PP. dc Ecclesia.
Deinde cum lex divina semper-ubique serE pro peccatis exigat poenitentiam, fructus dignos poenitentiae, &c. sequi videtur, quod indulgentiae non dentur, nisi iis, qui per poenitentiam se Deo student reconciliarer non enim indulgentiae sunt legis divinae de poenitentia facienda abolitio, sed eona. .' rementum , nee legis illius dispensatio , sed auxi- tum & adjutorium satisfaciendi, quo fit, ut qui necdum de se dignos fructus poenitentiae ponit , illa de thesauro Ecclesiae suppleantur. . Sic etiam ex S Cypriano .nstat, quod indulgentiae MartFrum non possene cdncedi , nisi poenismi, ait, Veran- .
197쪽
it 6 D E Ι N D D L. G E N T I I s. ri, roganti. Istis, ait idem Doctor , potes De clementeν ignoscere, potest acceyum ferre , quidquid pro talibuε petierint Mart res γ' fecerint Saceris dοι es. Hi ne ab Ecclesia solet plerumque addi in concessionibus indulgentiarum , verὸ eoiariικ in confessis r vera autem contritio importat, ut fiant fructus digni poenitentim Imo in serma declarationis indulgentiarum Portiunculae a S. Francisco
promulgata , ego volo vos omnes mittere ad Paraiadisum , &c. additur illas indulgentias dari eorde conirito eonfess. vide speculum vitae S. Francisci
cessatio. Dicendum 6. Cessant Indulgentiae, dum vel eic--. - ' p ςM Vel implicite revocanture non tamen morte concedentis, quia est gratia .. Cessant quoque indulgentiae concessae certo loco , si locus ille deva- . stetur . secus si locus ille sensim destructus repareis tur , cum hoc casia censeatur locus ille moraliter perseverare. Imo si Ecelesia nova loco prioris aediscetur, verius est, non cessare indulgentias priorἔloco concessas, uti & indulgentiae, quae sunt data
Religiosis , qui alio migrant. Quaeret aliquis,an si Pontifex det Indulgentias in dIasesto, & festum illud propter rationes differatur in
alium diem, etiam in illum diem transferantur inindulgentiae. Varii regant transserri etiam indulgentias . ex eo, quod illa: ea intentione Pontificis annexae sint certae diei, adeoque non possint in alium diem transforri nisi id specialiter concedatur. Alli tamen melim distis guunt dc die unt, si indulgentiarum forma hais . beati quod tali die v. g. a. Augusti arunt tales indes,
gentiae , tunc omnino eo die esse lucrandas Indulge .. tias, nec posse eo casu transferrit si vero dicatur
concedi indulgentias visitantibus Ecclesiam hane vel illam, in die t lis vel talis Sancti , &contingat se . . stum talis Sancti ob aliquod impedimentum transis serri, qμod tali cassi etiam .transferatur indulgen-
tia , quae data est pro sesto talis Samii , qui dies
198쪽
Hoc tamen certum sit, non sufficere hic consen μὴ sisy sionem aut communionem sacrilegam, pro obtiis cit inc-nendis indulgentiis aut jubilaeo. Certum enim est, nspq Ecclesiam non esse eontentam opere sacrilego, cui mira cura est , dueere subditos suos ad aeternam salutem , qui simili opere dueuntur ad damnati is inem. Unde falsa sunt ejusmodi principia bc condent- nata, Quod nae ιο annue confessisno satisfiat per . COUe sonem voluntariὸ nullam i aeuod satisfai Ierio communionis per eommtinionem feerilegam, Ste. Quasi Eeclesiae satisfactum seret sacrilegio. Recte ergo . alibi dictum est ,. illud ut pseudo axioma esse rejiciendum quod Ecclesiastica lex solum imponat actus substantiam , non itidem modum, put3 ut
bene di decore fiat illud, quod praecipit. S E C T I O XXV.
annus quinquagesimus Sc dicebatur Annm re. bilaum. isonis, quo cessabant agri culturae & sustenta isbantur frigibus praecedentis annit Agri , domus di-Vendit ne revertebantur eo anno ad priorem dominum, servi donabantur libertate, &c. LeVit. 2 s. 27. dc num. ultimo cap. ad hunc modum Ecelesia N. T. respiciens, iubilaeum celebrat', & varia priovilegia eo tempore suis subditis concedit. Bonifacius illud instituit celebrari anno centesimor Cleia mens UI. Hebraeorum mole ad quinquagesimum reduxit e Paulus ΙΙ. & Sixtus IV. ad annum P . .
199쪽
rsa D et I o B I L AE O. . Eo anno conceditur ultra indulgentiam plenissi .mam, iacultas absolvendi a reservatis, vota comis mutandi , componendi super male ablatis incertis,
uti in bullis compositionum fieri solet , Incipit autem hie annus Jubilari a primis vesperis nativitatis usque ad primas easdem vesperas sequentis anni ,
adeo ut interea omnes indulgentiae plenariae vivis concessae extra urbem commorantibus. suspendantur. Addunt aliqui non suspendi Portiunculam, prout declaravit Urbanus VIII. anno Jubilaei Ioas. quod alii verum esse intelligunt, de indulgentiis illis concessis Ecclesita Mariae Angelorum, non itiis . dem alibi. Non tamen suspenduntur IndulgentIae defunctIs concesse , cum hie eesset finis suspensionis , puta
ut plurimi Romam confluerent neque etiam revo
eantur indulgentiae Episcopales, sed solum Papales,
imo nec Papales concessae in articulo mortis, prout
declaravit Urbanus VIII. Indulge. Dicendum a. Post annum Iubilaes, uti etiam post ἰώ, coronationem Papae, & in gravi Ecclesiae necessiis ζι. tale, Pontifex coneedere omnibus ubique fidelibus , qui Ecclesias aliquas visitaverint, oraveis rint, dic. indulgentiam per formam Iubilaei in anno sancto. Si vero quis ob. aegritudinem vel prolis sionem non possit opus praescriptum eXequi , p - . test Confessarius illud opus in aliud commutare item datur omni Consessario approbato potestas ab- ΩIvendi ab omni censura, poena , a iure vel ab
homine in soro conscientiae inflicta , etiam contenota in Bulla Coenae. Non tamen datur potestas disipensandi superi irregularitate quomodolibet contrais . eta e datur tamen facultas commutandi vota, ex. cepm voro castitatis & religionis.
Jubilaeum hoc solum semel poterit obtineri, utἔpatet ex tenore Bullae: consuli E tamen opera praestripta saepius quis exequetur, ut. si 'rte una Vice indulgentias lucratus non sit, alia vice easdem lu-
200쪽
D E PURGATORIO. Iis Eleemosynae hic praescribi solitae, non debent dari iuxta cujusque facultates, sed juxta cuiusque bene placitum , uti declaravit Innoc. X. Constit. I. Imin
Si quis ex ignorantia aut inadvertentia usque ad ultimum diem omisit lucrari indulgentias poterit Opera ad eas requisita, quae neque una die fieri posisunt, in alia commutare Confessarius , cum tal Is fuerit moraliter impeditus et secus est .de eo , qui ex malit Ia eo usque neglexit indulgentias luerari, cum talis non fuerit legitime impeditus, de quo solo intelligitur bulla. Si vero quis tempore Iubilaei omiserit confiteri reservata , Poterit elapso Jubilati tempore ab iliadem absolvi, modo eadem intenderit tempore I bilaei confiteri, sed in vincibiliter eadem omiserit.
teres Theologos dc Magistrum sententiarum omisisse hanc quaestionem, an detur Purgatorium, tamquam de eo certo constaret e dc solum indagasse Purgatorii qualitates, quid sit, ubinam sit, dcc. Videtur tamen illud negasse Aerius, contra quem scribit S. August. haere- si s 3. Imo idem negarunt quidam tempore S. Berunardi, dicti Apostolici, contra quos seribit serm. 66. in Cantica. Hos secuti sunt Waldensesi, de no xissime Luther de Calvinus et ratio eorum erat,