장음표시 사용
291쪽
De Su,diatonata Diaconatu. DIcENDUM r. Subdiaconatus, graech hypodiaconatus, vero similiter institutus est in ultima coena quando Chi istus linteo se praecingens lavit pedes Discipulorum suorum, Ne extersit. Hujus ordinis meminerunt omnes antiqui Patres, uti etiam pleraque Concilia. Olim non erat Subdiaconatus ordo sacer , siquidem tempore Siricii papae post S. Petrum annis 4o. licebat Subdiaconis unicam virginem ducere. Et Urbanus II. cap. Nullus in Episcopum Dist. 7o
dicit: Sacros aatem Ordιnes dιcimus Diaconatam,
Presbyteraιum. Hos si quidem solos primitiva legi tuehabuisse Ecclesia. Dicendum a. Subdiaconi , uti nomen innuit , subsunt immediate Diacono ad Altare , ut ait Caterichismus Concilii Trid. de Ordine s. l9. Sacra enim lintea, vasa, paηem, em vinum, ad Sauficii usum necessὸria parare debet. Nune Episeopo is Sacerdoti aquam praebet, cum manuου iis Missae Sacrificio abluint. Epistola etiam , quae olim a Diacono in Mihsa recita batsν , Subdιa conm legit, ae tamquam testis ad Sa- eram assistit, prohibetque, ne Sacerdos Satra faciens , a quopiam periurbari possit. Aliud munus Subdiaconi assignat Pontificale Romanum his verbis et Subdi eouum vorι et primὸ aquam administerium Aharis pν parare. Seeundis , Diacono ministrare. 3. Pallaν Aharis em corporalia abluere. 4. calicem patenam iuusam Saerseit eidem Verre. s. Panem eonsecrassim pro 'vato in ιari ponere. Addunt alii, munus Subdiaconi etiam esse crucem gestare in supplicationibus. Et apud Clementem Romanum lib. I. constitui. cap. II. dicitur, Subdiaconorum officium . luissa
292쪽
D s. Ο Η D I N g. 28 Iliasse ad portas templi, quas ingrediebantur mulie res invigilare , scuti ad portas templi , per quas ingrediebantur viri, advigilabant Diaconi.
Dicendum 3. Materia Subdiaconatus remota est S bdiaco Calix vacuus & parena vacua, ut constat ex Con ciliis Carthaginensi 4. cap. s. Toletano 6. Can. 27. Florentino post se T. ultimam decreto , b. 6. materia proxima est eorumdem traditio. Forma autem sunt verba huic traditioni correspondentia. Verius
itidem est, librum Epistolarum non esse materiam substantialem Subdiaconatus , prout docent ali qui: tum , quia iuxta Catechismum Romanum ibi supra, Epistola olim legebatur a Diacono, adeo ut notant alii, haec potestas Subdiaconis data sit solummodo post Conc. Remense Ca n. q. tum , quod potestas legendi Epistolam non competat Subdiacono vi ordinis sui , sed iantum ex statuto Ecclesiae, adeo ut subinde Epistolam ex consuetudine legat Acolythus, quale etiam privilegium dicuntur habere Minori lae, de alii r tum etiam, quod Concilia ante dicta Carthaginense & Toletanum assignantia materiam Subdiaconatus , assignent pro ea Calicem Vacuum cum patena , nihil adserentia de libro Epi- solarum , tum denique , quod non sit verisimile, quod liber Epistolarum novi Testamenti, & signanter Apostoli Pauli, extiterim ab exordio nascentis Ecclesiae. Unde etiam D. Thomas 3. p. in addit. . quaestionis 37. art 4. ad 3. dicit, actum legendi Epistolam, esse Subdiacono secundarium. An autem Calix hic debeat esse consecratus de necesssitate Sacramenti , non conveniunt DD. alii negant cum Soto , ex eo, quod nullo iure requiratur consecratus Calix , sed solummodo assignant Calicem vacuum cum patena pro materia Subdiaconatus, uti constat ex Concilio Constantiensi Se Toletano. Alii e contra docent, & quidem tutius, requiri hic Calicem consecratum , idque eX eo,
quod calix non consecratus non sit vas protinE aptum
293쪽
tiga DE ORDINE.tum ad continendum Eucharistiam , ubi tamen Iriordinatione Subdiaconi , debet tradi Calix aptus ad continendam Eucharistiam, Et illud probat ipsa
Ecclesiae praxis , quae in rebus moralibus & dubiis diligenter est attendenda. Dicendum 4. Diaconi ossicium volunt adversarii e se mere prophanum , Sc ex sua institutione suisse solum eleemosinarios , uti modo sunt ministri mensae Spiritus sancti. quorum ossicium est, providere pauis
peribus. Verum tamen certum est, eorum ossicium
esse spirituale , ad quod Apostoli quaerebant eos, qui essent pleni Spiritu sancto, quibus sua ordinaistione conferebatur gratia ad digne ossicium suum persolvendum, unde statim post ordinationem suam baptizabant, praedicabant, dic. quos proinde Vult, Apostolus, ut sint habentes mysterium fidei in con scientia pura , & ab Ignatio Martyre vocantur Miniastri J E s u chriai, m Ecclestiae Dei, Epistola ad Tralistianos. Si vero aliquando dicantur esse mensa rua ministri , uti appellantur a S. Hieronymo & aliis, partim innuitur finis secundarius institutionis Diain
Conorum e partim retunditur eorumdem superbia,
qui se Sacerdotibus pares, imo superiores jactitabant. Ratio autem quare antiquitus Diaconi Sacerdotiis bus sese comparabant , imo ultra eos sese effere bant , erat iuxta Spondanum ad annum Dominisso a. quod Diaconi Ecclesiae bona administrarent, unde majori obsequio a populo honorabantur, qui solet lucrum honorare et ex quo , insolentia Diaconorum adversus Presbyteros , ut etiam in conviviis vellent prassidere , dare benedictionem, dcc. ad quam insolentiam retundendam indictum est Concilium Nicaenum , in quo lege sancitum est, ut Diaconi sese Sacerdotibus inferiores agnoscerent, quod & eidem malo repullulanti secuta sunt alia Concilia. De eadem causa quoque differit S. Aug.
quaest. ex utroque mixt. i o r. & Hieron. Epist. 8 3.
Ossicium Diaconorum aperte indicat Scriptura sacra
294쪽
DI ORDINI lacra , dum post Episcopos salutantur Diaconi, ad
Philip . r. &act. 6. ubi ordinantur impositione manuum. Imo in V. T. Levitae ut Diaconi Sacerdotio inserviebant. Solebant vero antiquitus Diaconi instigare auditorium ad attentionem, distribuere Saninguinem Christi, absente Episcopo dc ex commi isto ne Baptizare, recitare Evangelium, illudque veluti Catechisimum populo exponere , aliquando e Commissione concionari, Catechumeni baptizandi nomen Episcopo rechare, oblatos thesauros pauperibus erogare, dic.
Dicendum s. MaterIa Diaconatus verosmillus duplex est , scilicet impositio manus, & traditio libri Evangeliorum, cuius meminerunt Concilium
Cartha g. relatum Can. Diaconm Dist. 23. & Pontificale Romanum. Prius enim dicit: Diaconis, cum Materia
ordinatar , DIm Episcopus , qui eum benedicit manus super caput istius ροηaι; 5e Pontificale Romanum: Dra- ' conatus, ait, per libri Evangeliorum dationem conseris tur. Alii hic docent, quod materia Diaconatus adaeis quata sit traditio libri Evangeliorum: impositio autem manus sit solummodo caeremonia accidentalis ab Apostolis introducta: & ratio illorum est, quod
Conc. Florent. asserat Diaconatus materiam esse dationem libri Evangeliorum, nihil habens de impositione manuum. Et cap Presbιer de Sacramentis non iterandis, dicitur, manuum impositionem esseritum ab Apostolis introductum: Insuper Catechi Lmus Rom. de Ordine s. ao. dicit, quod Diaconis Evangeliorum liber tradatur his verbis: Mecipe po-ιestatem legendi Evangelium in Eeclesia Dei, tam pro vivis, quam desunctis, in nomine Domini. Alii e contra docent , materiam Diaconatus essentialem esse impositionem manuum t & ratio illo. rum est, quod Apostoli ordinaverint Diaconos sola impositione manuum, non traditione libri Evangeliorum. Deinde, illud est Sacramentum, per quod con 'fertur gratia, quod fit per impositionem manuum, juxta
295쪽
a 84 DE ORDINT. iuxta Apostolum l. ad Timoth. 4. Insuper, quod si materia Diaconatus esset liber Evangeliorum , fuisset a Christo instituta, adeoque iuris divini esset,
quod Diaconi in Missa canerent Evangelium, cuisius contrarium constat: denique, quod initio naccentis Ecclesiae liberEvangeliorum scriptus non estet. Uerum ad haee respondent aliqui, antea dispensatione divina ordinatos fuisse Diaconos sola manuum impositionet alii dicunt, eos ordinatos esse traditione membranae cuiusdam , in qua praecipua Fidei rudimenta essent conscripta ι Vertim , cum illa gratis asserantur, re ctius doeent alii, quod Ecclesia aliter determinaverit materiam ordinationis Diacois ni primis temporibus, quam modo determinaverit,
quod Ecclesiae relictum esse, diximus agendo de
Et quamquam Concilium Florent. In quo prima
sententia se fundat, impositionis manuum non meis minerit. non tamen ideo illam negavit, ut essentialiter requisitam, cum solum instrueret Armenos, qui circa impositionem manuum non errabant Cain techismus autem Rom. etiam absolute meminit impositionis manuum. Quod denique cap. Praeb ter ,
habeat quod impositio manuum sit ritus ab Aposto- Iis introductus, nihil aliud innuitur, quam quod Apostoli ex Christi praeseripto incaeperint uti impositione manuum , nihil definiens, an illa impositio
in ordinatione Diaconi sit essentialis, an non. Dicendum 6. varias qualitates in Diaeonis exigit Apost. I. ad Timoth. 3. dicens et Diaconos similiter pudicos, non bilingues. non multo vino deditos, no tWpe lueram sectanies, habenies mysterium fidei in conis felenii 4 pard. Hi autem ρroben ιαν primum, em Femi-πictrent, nullam erimea habentes. Ubi t. nota, si mris Iem sere morum integritatem a Diaconis hic exigere Apostolum, qualem exegerat iam antea ab Episcopo et unde dicit Diaeοηοssimillier pudieos r hoc enim
significat alba , qua induuntur , ut sancta sancte
296쪽
D E o R D I M E. 28 tractent e Non biliηgues, ne quod ore d eunt & assi mant, corde negent. Non multo vino deditos . id est, non ebriosos , dic. de quibus dispositionibus
Huic Diaconorum ossicio adjungi posset, ossicium Diae Diaconissarum, quas tam in Ecclesia Graeca, quam us Latina dudum viguisse testantur scriptores. Praeci Pua earum ossicia erant, illa ossicia exhibete semiis nis, quae exhibebant Diaconi x iris. Hi ne custodiebant portas, per quas ingrediebantur mulieres , illarum consessus in Ecclesia ord nabanr, ptima fidei rudimenia dc Baptismi ritus explicabant, seminis aderant dum ad baptisma nudabantur, Episcopi iusisa ad seminas deferebant, virginum egentium una cum Diacono curam gerebant, dcc. earum ordinaistio ante Goo. circiter annos in occidente cessavit , in Oriente diu ante. Benedictionem earumdem praestris bit ordo Romanus. & antiqua ritualia.
De Sacerdotio m aliis. SA cerdotum ossicium , ad quod caeteri ordInes neerritis destinantur & inserviunt , est offerre Deo in cruentum novae Legis sacrificium, de quo vide dicta de Eueharistia. Vocantur aliquando Presisteri, id
est Seniores, non tantum ob aetatis maturitatem ,
ad hune Sacerdotii gradum requisitum , sed ob moiarum gravitatem , prudentiam Sc doctrinam requisitam e cani enim μηι sensus bominis . em sen Eutis vita immaculata. Gradus Sacerdotii dividi solet, in simplices Sacerdotes le Episcopos. Et si enim iniistio nascentis Ecclesiae commvni Sacerdotum de Episcoporum consilio Ecclesia gubernaretur, seminpor tamen illorum ossieta suerunt jurisdictione distincta.
297쪽
copi. gnomodo subliati sint chora.
piscopi. z86 DE ORDINE.stincta, Porro, quamvis omnes Episcopi sint ordia natione δι consecratione aequales, iurisdictone laismen de aut horitate sunt diversit alii enim sunt Episcopi . alii Archiepiscopi sive Metropolitani aliis Episcopis praepositi, alii sunt primates, id est tam Episcopis, quam Archiepiscopis alicuius regni Praefecti, alii Patriarchae, qui Primatibus, Archiepiccopis, de Episcopis alicuius orbis partis praesunt, ut Constantinopolitanus Asiae minori r Jerosolim liat anus orienti, Alexandrinus, Asiae, Zce. quibus omnibus su perior est Romanus Pontifex, tamquam Ecclesiae caput. Cardinatatus, et si non sit proprie ordo , ad simul tudinem tamen L. V. nunc abolitae, Sixtus IV septuaginta Cardinalium numerum constituit, uti etiam ad similitudinem discipulorum a Christo deiss gnatorum , eosdem vocat S. Sylvester coadjuιο-rer, ex quo Videtur consequens Cardinales etiam tempore S. Petri extitisse, quatenus Sc tunc temporis erant aliqui, ex clero electi. quorum consilio Pontifices uterentur, numerum Vero eorumdem deis signare, erat Pontificis, quem tamen moderatum
esse voluit Concilium Basileense sessa 3. ne superflua numerositate vilesceret Cardinalium dignitas , uti etiam quod constare deberet litteratis in Theologia vel iure ae illustrium Principum filiis. . Leguntur quoque in Ecclesia fuisse Choreplse pi, qui ut volunt plurimi fuerunt ordinatione solum simplices Sacerdotes , uti colligunt ex Damaso epistola 4. dc s. ita tamen , ut parvulis opis pidulis aut villis praesiderent , unde de Episcopi ruis rates le villarum sunt appellati , cum speciali tamen iurisdictione ipsis ab Episcopo communicata. Quomodo autem At qua ratione sublati s ne Chorepiscopi , declarat Morinus p. 3. de sacris
298쪽
DA ORDINE. 287oeatione desum eΗ. Nomen Episcopi, quod nomini suo insertam erat, inanem gloriolae affectum animu eois
xum inspirabat, semperque Episcopi videri em esse avebanι ι bale malo Episcopi non aliιer se posse mederi,
quam ipsoram extinctione erediderunt. Hanc tamen existinmonem magno eum temperamento fecerunt. Nomen
primum sustulerunι, ne amplius superbiendi istis occastionem daret di deindὶ ineia bipertiti μη t. Quae Episcoporum erant propria, ut oνdinare, Ecelesiae eonseerais re, eonfirmare, ejusmodi eum nullo Presistero ab eo tempore amplius eommunica aut, sed sibi solis referavarunt. catera vero , quae ad jurisdictionem ω Eeclesiae regimen pertinent , frchipresbyteris Deeaianis νuralibus poti mam attribuerunt. Uno etiam antiquit pauIo post chorepiscoporum extinctionem , Arischipresbieri a muliis Deeani rurales toeabantur , ut notat Innoe. III. extrav. de Ustcio Archid. e. ad haec. Hactenus Morinus.
Abbates quoque in Ecclesia dudum viguisse con- Abbates.star. Aliquibus ex Apostolico privilegio conceditur usus mitrae & baculi, tonsurae & minorum ordinum collatio, Presbyteri solemnis degradatio cum Epis.copo , iurisdictio episcopalis in suos , de quorum
Aliorum insuperfossi cla In Ecclesia fuisse referunt ' ' scriptores, v. g. Episeoparώm, id est illarum, qua . Dissa: rum viri erant Episcopi creati. Presisterarum, qua Prasbri rum viri erant Presbyteri: Regionariorum, id est ilis ra. Iorum qui Pontifici in aliqua regione celebranti in. ferviebant; Staιionariorum, qui Pontifici in sua sta. Ita sinis tione celebranti serviebant i Basilicariorum seu Pa. rii. Iatinorum . qui In Basilica Lateranensi per vices ser sic vire debebant, denique oblaιionariorum, qui Obla - οι isti .-tiones suscipere & Archidiacono deserre debebant. narii. s EQ
299쪽
i An omnes ordines sint Sacramentum.
Misopa- ICEN DuΜ primo, Episcopatus est verus ordot ε es ρη & verum Sacramentum . uti patet ex dictis sectione prima , neque ideo sunt 8 ordines , cum Episcopatus sub Sacerdotio comprehendi soleat , qua ratione dividitur Sacordotium in summum Se non summum 3 materia vero ordinationis Episco-- iEriis palis est impositio manuum , sorma vero Meeipeo Dr Spiritum Sanctam , tum quod ejusmodi materia a ' OU Paulo adhibita sit , uti constat ex s. Timoth. . tum quod sorma sit per quam opportuna ad significa dum effectum huius ordinationis. Unctio ergo manuum , impositio libri Evangeliorum inter cervicem di scapulas non spectant ad materiam ordinationis Episcopalis, tum quod illa unctio ab Apostolis non si adhibita , tum quod talis libri impositio non fiata ministro ordinis, sed a face Ilano, & olim a Diacono , unde ejusmodi ritus sunt solum accidentarii. Formam dictam Graeci variant , uti & materiam et Maestria Materia apud illos est impositio manus eum pallio Dr H super caput ordinandi. Forma est haec e Divina grais G ' ira ,---εν infirma fanai, is perfecta perficit, promovet N. amabilissimum Deo Presbieram in Episeopum a Deo custoditae civiιaιir N. oremud igiιαν pro ipso, νι veniat super eum gratia Spiriιkr Sancti. Ex quo colis lige , quod forma ordinationis Episcopalis non sit
necessario imperativa. An requi- Dicendum a. Ad ordinationem Episcopi non reis varur prσ' quiritur necessa rio praesentia plurium Episcoporum.
visa, Patet hoc eX Gregorii XIII. qui Patriarchae ισι m. Antiochiae concessit, ut ab uno dumtaxat Episcopo consecraretur. Idem fecit Innocentius X. dum conis
300쪽
DE ORDINE. 289eessit Fabio Chisio, ut solus ordinaret Arc episco. pum Ephesinum. Idem probat Exam. Pater Lupus ad canonem 4. Concilii Nicaeni, ubi refert de quodam Farrando Diacono , antiquo canonum collectore ex Synodo Zellensi , de ex sanctionibus Syrteii
Papae reserente hunc canonem, vos Episcopus Episcopum non ordines, excepιd Ecelesila Romani. Deinde Paulinus Rotiochiae Episcopus solus elegit & consecravit Evagrium successorem, quo facto, etsi canones violaverit, Ecclesia tamen Romana Evagrii comis munionem amplexata esto id est ut verum agnovit Episcopum. Ita Theodoretus l. s. Hiit. c. 23. de quamvis canone I. Apostolorum dicatur , Episcopus a 2. aut tribm Episcopis ordinetAr et Item juxta Pontificale Rom. Episcopus eonsecrans , M alii assi- ' .stentes Episcopi imponunt manus , pronuntiant fommam r Ibi enim solum indicitur praeceptum plures adhibendi Episcopos , non vero eos necessario ad valorem ordinationis Episcopalis esse requisitos , uti ex dictis constat. Adde, canones Apostolicos .
non esse adeo certae authoritatis , cum aliquando ut
apocryphi sint rejecti, di aliqua Concilia , plures de iis, alia pauciores , sint amplexata , de quo
vide Caran Zam. Dicendum 3o ordinatio Sacerdotis est quoque ordinatio erum Sacramentum, cum in illa conseratur grari Sacerdo
ria & potestas in Corpus Christi Be sanguinem conis 'secrandum , & remittendi peccata. Materia ejus Ma .riis est porrectio Calicis cum vino & patenae cum pane: cymmsItem impositio manuum , qua confertur potestas mi remittendi peccata , quae potestas est potestas Ordinis. Forma, sunt verba materiae dictae correspondentia. Et quamquam Conc. Florentinum meminerit solius porrectionis didis , non item impositionis manuum , non ideo negavit impositionem illam , ut essentialiter requisitam , sed solum inis struebat Armenos, qui circa impositionem non eris rabant ; sic etiam Conc. Trid. dicens materiam TOm. IV. T hie