장음표시 사용
341쪽
s3s D B ORDINE.ministram ordinationis ordinarium esse EpIse puna r quod etiam ab initio Ecclesiae observatum salsie constat, tum ex scriptura saera, sanctis PP. A Conciliis. Et novissime ex Concilio Τrid sess a 3. p- declarante ad Episcopos Apostolorum se Cenores pertinere , regere Ecclesiam Dei , ministros Ecclesiae ordinare . &c. Ac subditi stuarum sin oram potestaιem reliqui inferioris ordiuis uullam fabor. Unde etiam ibidem Can. i . subditur e Si
x dixeris Episeopos non esse Pras teris superiores. vel non habere pote uatem confirmandi ἄν ordinandis via illam , quam habent , illis esse eum Haesisteriscae munem ; vel ordines ab ros eollatos De pvasi , ves potestatis Iae laris consensen , ara vocatione irriιos esse , a ιbema f.
Et ratio D. Thomae In 4. Dist. Σ . q. r. a. r.est haec . quod potestas Episcopalis se habeat in E esia . scat se habet potestas absoluti Principis in Republiea , ad quam spectat designare magi
stratus, di alios ministros ue adeoque etiam ad Episcopum spectet designare ministros Ecclesiae. Dicendum a. requiritur in Episcopo ordinante, non solum , ut sit electus & eonfirmatus ; sed
etiam, ut sit consecratus: adeo ut ante consecrationem habeat quidem potestatem iurisdictionis.
non tamen potestatem ordinis , adeo ut ante conis
secrationem non possit exercere illa officia , quae sunt ordinis Episcopalis, potest tamen ante consecrationem illa, quae sunt ordinis Episcopalis , alteri Episcopo delegare , cum delegatio illa pertianeat ad iurisdictionem. Hinc ulterius inferunt , quod Episcopus ille ,
qui necdum est Sacerdos , non possit valide ordinare e eo quod potestas in eorpus mysticum , quod est Ecclesia , ad quam pertinet constituere Eccle-sae ministros ; praesupponat potestatem in corpus Christi verum ι puta . ad consecrandum , quae habetur per sacerdotium. Di
342쪽
Dicendum 3. potest Episcopus , etIam haeretiis TuS , excommunicatus, degradatus, schismaticus Valide conserre ordines. Innuitur hoc sufficienter in sacra scriptura quae potestatem ordinis a pra vis ministrIs non ausereI, satis declarat. Unde Matth. 23. super cathedram Moysis foderunt Seribae s Pharisei , Sc. Deinde , potestutem conferendi Sacramenta non dependere a probitate vel fide ministri, si de caetero adhibeant essentialia Sacramenti, constat ex dictis de Sacramentis in genere & sufficienter colligitur ex Conc. Constantiens damnania
te hane Nichles numero 4. Nullas Episcopxs vel sacerdos exi sens is peceato mortali baptigat, ordinat, eo eerat, absolvit. Vis etiam hane i s. nullus es dominar eivilis, nullus est Praelatus , nuctus est Episcopas , dum est in pereato mortali. Denique Concilium Trid. sess. 7. can. 32. Si quis dixerit ministrum in peetato mortali existentem, mora omia e stentialia,
quae ad Sacramenιum eonfitiendum . aut ereferendum pertinent , servaverit , non coasicere , Mi eonferre sacramentum s anathema sit.
Et ratio hujus est , quod potestas Episcopalladi Sacerdotalis sit omnino indelebilis , nec ab Eeclesia introducta , sed sit ex institutione divinar adeoque Ecclesia non potest hanc potestatem ab Episcopis , vel sacerdotibus auserre e Deinde, vis Sacramentorum non dependet a ministro . sed a
Christo Domino, qui est minister principalis iuxta illud Joan. r. hie ea . qui baptiat. Et hinc inserunt , quod nec ipse Ponti sex possit auferre ab Episcopo potestatem ordinandi di confirmandi,
uti nec a lacerdote potestatem consecrandi: adeo
ut , si Episcopus degradetur, & tradatur brachio saeculari , non Ideo privetur suo ordine , sed solummodo ob culpam privetur privilegiis Ecclesia sicis , quibus eximebat ut a potestate laicall. Aliud est de sacramentalibus, quae Ponti sex ab
Episcopis auferre potest v. g. circa consecrationem
343쪽
ga a D E ORDINE. lieIs, altarium, de c. adeo ut, si Episeopus possinhibitionem Pontificis illa attentaret . nihil efficeret. Quod quidem communiter dicitur , maxime in illa sententia . quae tenet, quod minores ordines sint Sacramenta e quia supposito, quod sint sacramentalia , & non sacramenta de quo antea omnino dicendum est , quod nequidem exerciatium illorum sacramentalium , quorum vis est ex institutione divina , pendeat a potestate Pontificis, adeoque Episcopus contra inhibitionem Pontificis illa sacramentalia exercens , valide eadem conis
Dicendum 4. exeommissione tamen summi Poniatificis potest quilibet sacerdos non Episcopus conferre primam tonsuram & minores ordines et undEdicitur a Concilio , Episcopum esse ministrum oris dinarium ordinis, cui competit haec adminis ratio vi suae ordinationis ι insinuans ministrum extraoris dinarium posse esse sacerdotem.
Quaestio tamen est ι an possit Pontifex dare potestatem simplici saeerdoti ad ordinandum alium
sacerdotem , item an possit simplex sacerdos ex commissione Papae conferre subdiaconatum Ze Dia- Conatum. Respondet ad primum sanctus Thomas A. p q. 38. a. I. ad 3 . ad tertium dicendum , quod
ferre minores ordines er eonfirmare; non autem aliquis non faeertas ι nee iteram Deerdos maiores ονώ- .ex , qui babeκι immediatam relationem ad eorpus
chrissi, Fupra quod consecrandum Papa non habeι mainjorem φοιestatem , quam simplex sacerdos. Sanctum Thomam secuti sunt plurimi Theologi. Verius t men est , quod Pontifex possit dare commisso.
nem simplici sacerdoti ordinandi imprimis Diaconum
344쪽
num & Subdiaconum e cujus ratio est, quod simis plex sacerdos ex commissione Pontificis possit conferre sacramentum Confirmationis, ut antea agenis do de Confirmatione probavimus et ergo etiam Ω-cramentum ordinis , cum potestas conserendi utrumque sacramentum resultet ex consecratione Episcopali. Deinde satis constat, quod quidam Abisbates Cistercienses privilegium habeant de potestatem ordinandi Subdiaconos Ae Diaconos religiosos sibi subjectos. Praeterea nemo negat, quin simplex sacerdos ex eommissione Papae possit conserre minores ordines , sed non est major ratio pro minoribus ordinibus , quam pro maioribus hic conis serendis a simplici sacerdote. Ratio enim , quam supra adsert sanctus Thomas , quod sacerdos maiores Ordines conferre nequeat , qui habent immeis diatam relationem ad corpus Christi, non videtur hic urgere ; cum constet , quod Subdiaeonus MDiaconus non habea ot immediatam potestatem iacorpus Christi. Adde , quod olim Chorepiscopi, qui juxta ante dicta suerunt simplices sacerdotes.
Diaconos 5c Subdiaconos creaverint, ut constat ex Concilio Antiocheno can. IO. Imo non desunt, qui afferant etiam simplicem Sacerdotem ex concessione Papae posse ordinare. Presbyteros ex eo , quod sit par utriusque ratio .
sve considerando plenissimam potestatem Pontificis , si ve qualitatem delegati , sive considerando
causam talis delegationis. Verior tamen 6c communior opinio adhaeret hie D.Τhomae ante citato, quod scilicet simplex Saee dos non possit conferre ordines etiam ex commissiori re, qui habent immediatam relationem ad Corpus Christi. Deinde consecrando Sacerdotem , conceditur ordinato facultas aliqua spiritualis supereminens, puta consecrandi , absolvendi , dcc. atqui
hoc proprie pertinet ad Principes Ecclesiae, qui sunt
345쪽
334 D n o R D N E. Contra dicta objiciunt aliqui, quod illa , qua
sunt ordinis, non possint committi illis , qui tali ordine carent; sed ordinare est ordinis Episcopalis aergo: Pontifex enim non potest immutare illa, quae proveniunt ex iure divino , qualis est potestas ordIis nis i ad quod responderi potest, negando in Pontifice talem esse potestatem e neque enim Pontifex in tali casu immutat proprie ius divinum, sed solummodo potestatem ordinarie datam Episcopis, iusta de causa committit Sacerdoti non Episcopo 3 adeoque potius ius divinum implet , prout sit dum Pontifex dispensat in votis , iuramentis, dic. quae sunt etiam juris divini. Dicendum s. Abbates habentes iurisdictionem quasi Episcopalem , quamvis non ex vi solemnis
benedictionis, tamen ex concessione Ecesesiae ha. hent potestatem conserendi sibi subditis tonsuram , di minores ordines. Ita cap. Quoniam de .eιate erqualitater & satis innuit Conc. Trid. sessi. a 3. cap. I o. reform. dicens, Abbatibus , quantumvis exemis piis non licere impostersim Regularibus non sibi subditis tonsuram vel minores ordines conserre s sa
tis significans, quod possint Religiosis sibi subditis
Requiritur autem , ut talis Abbas habeat Abbatiam in titulum ; unde talis potestas Abbatibus comis mendatariis non competit, uti nee caetera privile-gla Abbatibus Regularibus concessa. a. Olim rea quirebatur, ut essent benedicti , ut patet ex cap. sam costiuaι de aetate qualitaιe t modo tamen talis conditio non requiritur, cum Abbates trien
nates , qui non benedicuntur possint etiam suis subis ditis ςonferre minores ordines. 3. Ut sit Sacerdos collatio enim ordinum est actus ordinis, qui actus non potest exerceri ab eo, qui ordine caret. 4. Quod
ordines illos conferat Regularibus sibi subditis. Circa hoc ultimum notandum est , quod iure communi antiquo poterant Abbates saeculares sibi
346쪽
D E O R B I N E. . Is 'subdItos ordinarer hoc tamen illis per Concilium Trid. sess. 2 3. cap. Io. est inhibitum. Et quamquam Tamburinus de iure Abbatum tom. a. disp. z.quaesito 7 asserat, a sacra Congregatione Cardinalium Trid declaratum fuisse , quod Abbates habentes usum Pontificalium possint minores ordines conferre μcularibus. dummodo aecedat consensus Episcopi.& ab eo habeant dimissoriales , addens pro haesententia varios AA. imo etiam Cone. Mediolanens s. p. 3. de Ordmer subdit tamen, hodie Abbates a similibus ordinationibus abstinere , idque propter dubium, iussu Clementis VIII. decisum anno a s9α ubi hac questione proposita , resolutum est, quod per Tridentinum supra , Abbatibus talis faculintas auseratur respectu Clericorum saeculari , quorum ordinationem voluit pertinere ad solos Episcopos. Quaerunt autem , an etiam Novitii censeanturiae subditi respectu Abbatum. Respondeo, aliqua
cum Layman dc aliis lib. s. tract. s. cap. num. Σ. aD firmant; eo quod in favorabilibus Novitii veniant nomine Regularium: addunt tamen, hoc non exis pedire. Alii tamen rectius negant , maxime post Tridentinum, quod requirit, ut ordinandus ab Α
bate, sit regularis Abbati subditust atqui Novitiet non sunt absolute subditi Abbatibus, quoad susIliendos ordines sed solummodo in ordine ad proisationem. Quae etiam sententia communis est de praxi confirmata 1 maxime, cum nulla necessitas
id cogat, cum post annum probationis possint ab
Abbate ordinari. Et licet Provinciales, Guardiani, & alii Mendia cantium Superiores soleant communicare in privilegiis aliorum ordinume non ramen in hoc priviis legio communieant, ed quod specialiter tale priviis legium a sancta Sede concessum sit Abbatibus ratio
ne Abbatialis dignitatis, de quidem dictis qualitatibus vestitis. o
347쪽
3 36, D E ORDIN g. DIeendum ultimo, pertinet ad Episcopum , ut
di ad quemvis Ministrum sacrae ordinationis, attenis te considerare regulam ab Apostolo Tim. datam, dum dicit i. cap. s. Manus cito nemini imposueris, neque eommunieaver- peeeatis alienis et quasi diceret, ne aliquem facile & imprudenter ordines , sed tantum diligenti examine praevio de vita & moribus ordinandit quod si secus seceris, omnia mala ex tali ordinatione se euia tibi imputabuntur, quorum ordinando suisti auctor. Exemplum habent in prima ordinatione 7. Diaconorum ab Apostolis facta . Act. 6. dicentibus Apostolis et considerate fratres viis res ex Oobis boηi testimonii q. plenos Spiritu μηθο ω sapienti/, quos eo ituamussuper hoc opas. Ex hoc Scripturae loco satis liquet, consideranis dos esse, qui volant ordinari ; eorum vitam, de scientiam examinandam z a quo examine nullus oris dinandus, tametsi regularis sit, est exemptus. Neisque etiam Conc. Trid. seis. 23. cap. I 2. resorm. illos eximit, sed expresse dicit: Seiant tamen Episeopi, non singulos, in ea aetate confliιator, debere ad bor diues assumi sed dignos dumtaxat, . quorum proin baia vita senectus sis. Regulaνes quoque, nec tu minori Haiet nee sine diligenti Episeopi examine ordinentin e privilegiis quibasumque, quoad hoc, penitus exelusis. Et ut certius de capacitate & dignitate ordinandorum Episcopo constaret , statuit idem Concilium eadem sess. cap. s. ut promovendi ad minores ordiis nes bonum testimonium habeant a Parocho Sc a Mais gistro scholae, in qua educantur: initiandi vero ma toribus ordinibus mense ante ordinationem Epist pum adeant. , qui Parocho aut alteri committat, ut illorum nominibus in Ecclesia publice propositis, de illorum natalibus, aetate, moribus, de vita Rfide dignis diligenter inquirat, quod testimonium postea Episcopo reserant. Unde etiam antiquitus Diaconus ante ordinationem in Ecclesia publice
Proclamabat, ut quicumque sciret aliquod de ordinando
348쪽
D a Ο Η I N R. 337 nando erimen , libere id posset illi obileere, prout patet ex origine lib. g. contra Celsum in fine. Unde etiam sancti PP. similem considerationem ordinanis
dorum enixe semper commendarunt.
Sanctus Chrysost. lib. 4. de Sacerdotio disserit, quod si quis mancipium empturus sit, illud medico ostendit, ut sciat, si sit fanum corpore t vicinos, quibus illud notum est, de eo interrogat: imo Ionisgum tempus exposcit, quo illud probe te aeuani3, igituν magis, ait , erit raιioni eonsentantam ad eoais piandos hujusmodi saeros Ecclesiae Misipros non sequἐeoram testimonium , qui ex favore, aκι invidia illud proferuul. Et sanctus Leo Epist. 8 s. ad Episcopos Africanos e In persona , ait , Timothei omηium Sa- Cerdotum christi uumerus eruditar, σε proinia unicatisque nostrom dieitur: manus Memini eito imposueris, neisque eommunieaveris pereatis alienis. fluid es , euomanus imponere , nisi aηιe matArtiatem aetatis , ante tempus examinis . anιe meritum laboris, ante experientiam diseiplinae, Sacerdotalem honorem tribuere non probaιis quid erip communieare peccatis alienis . nisi talem inci ordinantem, qRalis iste ea, qui non meis νHι ordinaνi sicut enim boni operis sibi eomparat stactum. qui rectam tenet in eligendo Sacerdote iudieiam: ita
gravi semet pseum incit damno , qui ad sacrae digniΑtaιis coaegium sublimat indi num. Neque hic sussicit, quod Episcopus nesciat alia
quem esse indignum, sed ipsi debet moraliter ceristo , & positive constare de dignitate ordinandi. uti habetur cap. Nullus, Dist. 24. alias enim Episiscopus exponet se periculo indebitae ordinationis. Unde recte Chrysost. supra r neque electares sublevare quidquam poterit et si postquam elegerint indigηum
allaem, se ignorasse eum, quem eleg runι, haec enim , quae istis videtar exe alio, aecusationem auget et reneis hanmr enim , quem eligere voluerant, prius bene e
gnovisse. Quod vero ad examen scientiae attinet, spectan- Tom. IV. Υ da
349쪽
da non solum est scientia dc doctrina . sed etiam do. ctrinae sanitas: non enim in sussicit doctrina falsis re perniciosis dogmatibus innixa & suffulta , sed
doctrina sana de incorruptae si alia imbutos ordia nant , ineommoda dc damna fidelibus ex eorum doctrina obvenientIa, ordinanti re examinanti, nesque contradicenti imputabuntur.
tem a proprio Episcopo ordinetur, quod ad debituri Ministrum sacramenti ordinis requiratur, quod sit Episcopus ordinandi proprius: adeo ut, si quis abalieno Episcopo ordinetur sine mandato , aut Alia missoriis Episcopi proprii, quamvis characterem ac cipiat , neque ordo possit iterari , suspendatur tamen abusu ordinum.
Potest autem censeri Episcopus proprias tripliciter, I. ratione originis, se natus Antuemiae, & alibi habitans potest ordinari ab Episcopo Antverpiensi. Ad rationem hane originis spectat baptismus t ubi enim quis baptizatus est, originem traxisse dicitur,s per librum baptismalem illud probetur. Secundo, dicitur Episcopus proprius ratione domicilite quia. siquis Antverpiae natus animo habitandi commoretur andavi, poterit ordinati ab Episcopo Gandavensi. 3. Ratione beneficii r sic natus Antverpiae habitans Candavi, obtinens beneficium in Dioecesi Brugems, poterit ordinati ab Episcopo Brugensi. Ubi nota , quod si parentes alibi in via existentes , vel alibi ad tempus ossicio aliquo iungentes, gignant
filium; quod filius non dicatur natus in illo loco,
350쪽
habent. Expositi autem quorum parentes ignorantur , censentur trahere originem in eo loco , ubi expositi suerant. Si tamen pater ipsius rescirerur,
diceretur originarius illius civitatis , ubi pater fuit
Quoad secundum notandum est , quod domisislium, & habitatio longe differant i ad habitatio.
nem enim sufficit, quod aliquis ex causia v. g. studiorum, vel litis alibi habitete ut autem aliquis diis catur domicilium figere, requiritur animus in tali loco permanendi perpetuo, sine quo non contra. hitur domitium. Unde si quis in aliquo loco, etiam per 2 o. annos habitasset animo postea discedendi, uti posset esse in studiosis non dicuntur contraiaxisse domicilium. Ita Menochius de praesumpt. lib. praesumpt. 4Σ. num. a. si tamen aliquis per decennium in aliquo loco habitasset, praesumitur in foro exteriori ibi contraxisse domi ellium. Similiter , statimae quis alibi habitare incipit, cum animo ibidem peris petuo permanendi, statim domicillum contraxisse censetur et unde constat, quod ad domicilium requiratur , & habitatio , dc animus permanendi. Animus autem ille permanendi potissimum conaiecturari solet ex habitatione in aliquo loco per deincennium t si aliquo maiorem partem bonorum suorum transportaveriti si domum habitationis causa alibi emetite si alibi saeros sestos consueverit celein brare t quibus casibus censetur talis esse ineola illius loci, nisi aliundE contrarInm constet; uti conis
stat , si solummodo ibi agant ratione studii, vel se officii, dic. Colligitur ex dictis , quod aliquis posset habere
duo domi ellia v. g. si quis aequaliter per annum habitaret in duobus locist quo casu posset indifferenter ab utrovis Episcopo ordinari , dum ratione utriusque domicilii sit illis subditus. dotandum tamen, quod Episcopus ratione do-Υ a mici-