장음표시 사용
71쪽
Sacramento ad justificationem obtinendam. OSTENso ex Conc. Trid. SS. PP. ratione de aliis , necessarium esse ad justificationem in poenitentiae Sacramento obtinendam, aliquem Dei Propter se amorem quaeri posset e qualis sitit iste amor, quam evicax Sc quis sufficiat. Ad quod respondeo. Primo certum est , non omnem Dei propter se amorem esse sussicientem, ut etiam cum Sa- cramento iustificet. Probatur , quia amor ille debet excludere voluntatem peccandi , ut ex Conc. Trid. satis est declaratum t atqui hoc non omni Dei propter se amori competit, prout in se idem testatus est S. Augustinus l. s. confessi c. s. ubi ait : MisIunt M autem nova, quae mihi esse coeperat, uι ι e graintis colerem, fruique te vellem nondum erat 1donea ad superaudam priorem Demstate roboratam. Ex quo sequitur, quod non omnis bona voluntas, id est charitas excludat continuo voluntatem peccandi,
nec consequenter si sussiciens ad justificationem in
Respondeo secundo sicuti alli requirunt in attritione timorem supernaturalem essi cacem , ita reis quiritur hic quoque amor Dei propter se essicax, sive praedominans voluntati peccandi, sive qui excludit omnem affectum inordinatum, quo homo in haeret creaturae tamquam ultimo fini illumque ad Deum convertat: hoc autem amor ille facere potest vel se solo, vel auxilio alterius motivi, v. g. tim Oris. . Si priori modo id faciat, erit amor Dei propter se persectus, non necessarius in attritione salutarit
fi vero posteriori modo id faciat, erit amor Dei pro
72쪽
DE CONTRITIONE. Stpter se impersectus, sussiciens tamen in attritione sacramentali ad iustificationem obtinendam. Quanta vero debeat esse intentio charitatis , ut vel se sola vel auxilio alterius motivi excludat talem affe- - Etum inordinatum & ad Deum convertat, soli Deo notum est , nec nostrum est determinare, uti nec aliorum de timoris intentione, ut sit quoque efficax. 'Hoc tamen addo . eumdem Dei propter se amorem in uno posse esse efficacem & praedominantem, di non in alio , si scilicet diversa sit poenitentium illorum dispositio. Sicuti enim a SS. PP. de gravioribus peccatis requiritur gravior poenitentia et ita quoque poenitens, quo gravius in eo fuit odium Dei par Peccatum, majori amore debet redire ad Deum. Imo etiam in poenitentibus aeque magnis, poterit in uno esse efficax amor Dei dc non in alio , si sci- licet in uno sit major gehennae timor v. g. quam in alio, cujus auxilio, in uno expellitur omnis affectus graviter inordinatus & convertitur ad Deum ,
non itidem in alio, in quo est timor minor, etsi sit
Respondeo tertio, quamquam omnis amor aevicax seu praedominans etiam imperfectus excludat omnem affectum graviter inordinatum, & converintat ad Deum, quae converso debet fieri per amorem et non omnis tamen talis amor ante Sacramentum iustificat. Ratio ejus est, quod etsi tali amore
tollatur voluntas peccandi & fiat conversio ad Deum , adeoque tollatur peccatum quoad affectum, cum iam displiceat peccare et non ideo tamen tollit peccatum quoad reatum, ad quod requi ritur , quod non tantum homini displiceat peccatum , & ad Deum se convertate sed insuper requiritur aliquid , quod mereatur amic tiam divinam , qualis est amor Dei perfectus vel imperfectus cum
Sacramento. Quomodo vero non omnis charitas se
sola justificet, digimus a. a. agendo.
73쪽
sa DE CONTRITIONE. Actas Ex quo clare patet contritionis actum esse arri, tritia- duum & dissicilem , quod pulchre declarat S. Bermisi ita nardinuS tom. I. serm. I 2. a. Σ. c. a. qui etsi c. I.
s. dixerat, facile es ex parιe nostra contritionem habere, quia ex libera votaηιate procedit qua voluntate quilibet liberὸ uii potest. Subdit capite sequenti hunc titulum: Magua atque dissicilis res est, habere eontriarionem. Et rursum et licet in libertate voluntatis rationis, electio eoκιήιionis consistat: tamen ex alte parte disseisiimum est, habere veratem contritionem enam secundum' Bonavenιuram in A. dist. I 6. a. a. dolor, in quantum eβ duplicentia raιionis , in vera contri-rione mensuratur secundum qualitatem charitatis.
hoc quod habeaι charitatem , necesse est, quod super omnia diligaι Deum, etiam supra se ipsum. Hoc autem sit, ctim pro nullo commodo vel incommodo Deum offfendere velit r-boe intelligendum es de displicentia rationis; unia tantum debet peccatum disssicere rarioni , quod nullo pacto, nulla commodo vel incommois do velit tonyentire vel consensesse in ipsum. Ex quo colligitur probatio fundamentalis, quare dissicile sit habere contritionem, etsi contritio sit in liberistate voluntatis & rationis: puta egeo, quod amor ille Dei praedominans affectui peccati, sit actus fatis arduus, maxime contra nitente concupiscentia in homine corrupto e qui tamen amor ad veram contritionem est necessarius, uti est declaratum.
Hinc etiam eadem de causa subditidem S. c. ex parte Spiritos facilὸ ess contritionem habere , ex parie vero carnis discith , dicente Domino e SPIRITUS QUIDEM PROMPTUS EST , CARO AUTEM IN FIRMA. Et Apostolo. CARO CONCUPISCIT ADvER-5US SPIRITUM, ET SPIRITUS ADvERSUS CARNEM ,haee enim sibi invicem adversantur , ut non quaectimque Uultis, faciatis. Unde Zc concludit: quaκto igitur caro
74쪽
DE CONTRITIONE. 63Ηane quoque contritionem in eXtremo VItae mais xime dissicilem esse docet idem Sanctus . i. serm. discisis 13. a. I. c. a. ubi ait et Augustinm scribit : Sc RisTu M es inor
GLORIA. Ex terbis igitur Augustini patet, quod licee homo timeat poenam , timori tamen praeponere debeat eburitatem vitinam. Dioteile est iu tali extremitate habere hune actum hae principali eircumstantid intentionatum m regulatum, oe' hoc maximὸ propter o. Priamum est, quia timet infernum, nam qui usque tunc fuit impaenitens, non videtur ιunc a se ino extorquere phse diluentiam novam peceatorum suorum , nisi timore
imminentis poenae, non charitatis divinae .... secun ,
quia ιimeι mortem. Nam saltem aliquid simpliciter involuntarium videtur eausa istim dist licentiae , scilicet expectario mortis propinquae, mors enim ista intolun
taria est , quod non βι nisi ex suppositione cujus
dam involuntarii, non simplither voluntarium diei po- est , sicut per exemplam patet e non enim omnina voluntariὸ quis projicit merces suas in mare , nisi ex suppositione euodam periclitationis , quam noPet. suod autem sis, nisi se voluntarium, non est mulιum acceptabile isti , cui sit, quia non videtur propter ejus amorem fieri. Ita S. Bernardinus scholae Scotisticae
decus. Unde Jc consequenter art. 3. c. I. subdit rLiceι quandoque talis sundat lacrImas, tundat pectuε , m misericordiam poscat , adhue sint dubia hae mgna. Sunt enim saepe illi similes, ut resonaκs dea iissimis montibus Echo , de qua ait Sapiens c. I 7 nuod descientes faciebani prae timore. Neque hic objici potest communis illa S. Scrupturae VOX, In quacumque hora ingemuerit peccator I
peccatorsim uim non recordabor amplius , Egecb. I S.
Quia , ut ait S. Anselmus de similitud. c. II s. Licet Deu4 veniam promiserit paeniιρηιι, non tamen θνρη
75쪽
M DE CONTRITIONE.dit delinquemi, ut ei daret voluntatem paenitendi. Et Hugo a S. Victore de Sac. fidei c. s. ad illud idem respondens: Nam quamvis, ait , etiam tune tibi venia , si verὸ paenitueris, promittatur: non tamen tibi , ni tane verὸ paeniιerε debeas , promitιιιaν. Valde dis sicile ess , ιιι iune vera sit poenitentia. Imoeconiatra teste Innocentio III. Iusso Dei judicio saepe βι , ιι quia eum potest homo converιi m non vult r eum et is , orth converti non possit. Tunc enimsecarum et
ait L H ICENDU Μ primo, AttritIo potest fieri eo natio ptisu M tritio: Probatur, quia amor ille imperfectus, sera con ex quo oriri debet attritio, potest fieri persectus, y ΠR adeo ut fiat persecta contritio. Ao a tri- Dicendum 2. Attritio sussiciens in Sacramentorio ali- aliquando se sola justificat absque reali perceptione tiris βῆς δ menti, idque in casu mortis , dum deest cois .f.' pia Consessarii, quando, ut ait S. Bern Epist. 77. Voluntaε pro facto reputataν , quando factum exeludit necessitas. Idem docet S. Aug. l. . de bapt. c. 22. coni. Donatist . ubi ait e Invenio non tantum passonem pro nomine Christi, id quod ex Baptismo deerat , posse supplere, sed etiam sidem eonversionemque com dis, si1ονιὸ ad celebrandum mysterium Baptismi in angustus temporum succurri non potest. Haec autem attritioni initiali omnia dicto casu possunt competere. Nec ideo sollicitudo Postorum proscribitur. quasi dum ad moribundum accersuntur, subsumere pos- snt, vel homo ille est contritus & sic absque Sa- . Cramento iusticabitur: vel est attritus sufficienter.
id est initialiter: Et sie in desectu Consessarii hoc casu
76쪽
D a CONTRITIONE. 6scasu iuxta nos salvabitur: Vel habet servilem , quae
etiam cum Sacramento est insufficiens. Illud inquam nihil obstat, cum Pastores teneantur ex ossicio subditis in tali necessitate succurrere et Neque adeo certum est,quod attritio tali casu se sola justificet, & de caetero tenentur Pastores eo casu providere ovibus modo maxime securo : Denique ab Iulio confert etiam praevie justificatis aliquid gratiae , iam: autem pastor non tantum tenetur providere subditis de necessariis, sed Sc de utilibus , dum commode potest. Unde in dicto casu etsi in articulo mortis attritio secundum se , non sit majoris
efficaciae , quam extra illum , tamen ratione occurrirentis necessitatis Deus reputat voluηtatem pro fa- νcto , & eatenus dici potest majoris efficaciae in dicto casu.
Dicendum 3. Contritio debet necessario praeis confessis cedere Confessionem e Consessio enim quae fit sine μης -ρ' contritione , non est dolorosa di sacramentalis , his, EA nec per subsequentem contritionem potest fieri Sa- Ioro .cramentalis. Si vero post Consessionem aliqui Consessarii disponant poenitentes ad contritionem, tum vel Consessarii sive eonformant probabilitati sententiae consitariae e vel dum dicunt poenitentes se conteri facta Consessione, tum conteruntur 6c quasi iterato peccata sua accusant, super quae tum cadit subsequens absolutio. Dicendum 4. Contritio non solum debet esse do- conisi Alor summus appretiative , sed & summus intensi debet eleve. Ratio est, quod ad contritionem requiratur, ήριε δε ut ex toto corde ad Deum nos convertamus, &sia '' 'reliqua, quae attulimus in probando amorem Dei ex toto corde debere esse summum intensivet Quae lectori hie revidenda relinquimus. Debet tamen dolor de peccato graviori esse maior, dolore de peciscato leviori, utpote quod est maius malum magicque detestandum. γ-c-Dicendum s. De iure naturae obligat praeceptum m. IV. E Conis
77쪽
65 DE CON TRITION T. Contritionis. Quod autem obliget, satis declarae Conc. Trid. T. I . c. 4. ubi ait motum Contritionis quovis tempore ad impetrandam veniam peccatorum necessarium. Et Scriptura Sacra Lucae a 3o NisiPoenitentiam egeritis, omnes μαι pectibilis. Quod autem sit de iure naturae patet ex eo, quod sicut tuis re naturae diligi debet summo amore summum bonum , ita fit satagendum est, ut eidem offenso rurissum reconciliemur, quod fit per contritionem. OblI-gat autem post peccatum commissum, de quo egimus de peccatis, ne manendo in tali statu, pericu Io plurium peccatorum se exponat , & differendo, divinam amicitiam contemnere censeatur. obligat quoque in periculo mortis tam spiritua lis, id est haeresis, &c. quam corporalis, cum tunc securissimo modo homo se ad Deum teneatur con verteret idem est, dum est administrandum Sacra mentum in peccato mortali r di aliis casibus, qui
Deili negotio intelligi possunt ex dictis, de tempore quo obliget praeceptum dilectionis Dei in a. a
Dic EN buri primor non requIrItur de singuis
tis mortalibus nova contritio, sed una essimae sufficit, quae omnia mortalia respicit, quae memo riae Occurtunt. Tutissimum tamen erit & considendum, de singulis mortalibus, singulas contritiones Uiceret nisi sorsan per accidens praestaret, non omnia mortalia dudum revolvere, ne labendi o casio ex tali consideratione oriatur. Sic praestat meretrici, praeteritas sornicationes non ita fixe considerare, ne eius animus in libidinem pronus . in
praeteritas libidines di delectationes iterato consentiat. . Si
78쪽
DE CONTRITIONEι 67Si vero quis sit certus se peccatum commisisse, contra ἰ, sed nescit quodnam illud sit, debet saltem gene- de oblitis.
raliter conteri. Sicuti autem dolor ac detestatio peccatorum, censentur extendi ad oblita peccata, quae post diligens examen , memoriae non occurrunt i ita etiam de oblitis intelligitur iacta contritio quae fit de omnibus memoriae occurrentibus , nec de iis specialis fieri debet contritio , etsi hoc expediat & sit consulendum. Si vero oblita postea memoriae.occurrentia confiteri velit, requiritur de
iisdem novus dolor , qui sit pars subsequentis Sacramenti. ' .
Dicendum a. Quamvis peccata venialia non de- contritio beat quis necessario confiterit si tamen quis eadem venia. confiteri vellet, debet de iisdem dolere, ac serio illa detestari, id enim exigit contritio hie quoque requisita. Hinc mortale est , confiteri peccata Veis ni alia sine ullo efficaci doloret aut . proposito ab iisdem abstinendi, cum re 3dere Sacramentum iris ritum defectu Partis essentialis, sit peccatum grave. Neque ideo dici potest, nos non posse confitexi venialia, in quae vero similiter recidemus, curis talis equidem ponit elicere propos tum de se fatis firmum dc efficax ut excludat Voluntatem peccanindi talia peccata de caetero , quamdiu propositum illud maneati quod s. sorte postea relabatur, hoc non fiet desectu efficaciae talis propositi, sed ex hominis fragilitate & inconstantia.
Possumus tamen venialia, quae volumus, subinticere, cum non habeant conneXionem ad invicem,
uti mortalia et Neque unum dependet ab alio in
remissione obtinenda α - , . , - '
Requiritur tamen ad debitum )e venialibus dolo. Ad doti rem, quod ex aliquo Dei propter se amore pro . mra ve-deat et quare hic non sufficit attritio servilis, cum msst per illam non convertamur ad Deum, ut etiam in IV .c dolore venialium requiritur: Sed potius per eam vet. convertimur ad nos ipsos, neque per se potest. eK. . E a citide,
79쪽
tritio elici debeat In ordine ad
Da CONTRITIONE. cludere voluntatem peccandi venialiter, uti nee mortaliter. Unde videtur requiri hic dolor, ortus ex eo quod aliquid leviter Deum offendat. Conis stans enim est S. Augustini sententia serm. 7. de temp. Poenitentiam eertam non faeit, nisi odium perincati amor Dei. Hoc .tamen notandum est , quod motivum illud doloris quia leviter Deum offendit, sit generale, adeoque qui dolet de uno veniali, doleat de omni. Sed hoc non esse necesse, cum ponsi esse de veniali dolor, quia hoc vel illo modo leviter Deum offendit, puta contra hanc vel illam virtutem e Sicque non necessario motivum illud, extenditur ad omnia venialia, quae non omnia eOdem modo Deum offendunt. Dicendum denique , non posse peccatum Veniale remitti sine mortali adjuncto r Non enim meretur aliquam veniam, qui absoluth vult man re inimicus e Neque aliquod opus est Deo gratum usque ad infusionem gratiae, quae remissionem Venialis comitatur, ubi operans est in statu peccati mortalis. Petet aliquis, an ad singulas consessiones requi-riatur novus dolor: Item an contritio necessario elici debeat, in ordine ad Confessionem. Ad prius resp. quoq non semper hoc requiratur. V. g. in Conissessione quis obliviscitur alicuius i peccati, & mox a confessionali illius recordatur, & idem statim confitetur, non requiritur novus dolor ad illam Confessionem subsequentem , eo quod dolor ille anterior extendens ad omnia peccata etiam oblita,
Ad aliud resp. quod non debeat Id neeessario fi ri, si sit verus dolor & post illum confitetur: V. g.
ex Concione aliquis movetur ad seriam detestationem peccatorum , occasione cuius vult confiteri, talis debite confitebitur, etsi in ordine ad Confessionem dolor ille non fuerit conceptus.
Hoc ultimo hic notandum, si quis post elicitum
80쪽
DE CONFESSIONE. Esdolorem peccet mortaliter antequam confiteatur,
debet iterato de tali mortali dolere, alias non haberetur dolor de omnibus mortalibus, quod tamen ad Sacramenti validitatem requiritur.
ICEN Pu M primo, confessio est βο-- Φη
rum peccatorum legitima om voluntaria I '' accubaiio- facta Saeeν ti, tiι virtuιe elavium Ecelesiae , remisonem peccato rum impetremus. Dicitur aeeusatio , non
nuda & historica narrario, sed expositio peccato rum animo sese accusandi & peccata in se vindiis candi. Reliqua exprimunt Ministrum 6c finem Confessionis. Hanc Confessionem semper detestati sunt sectarii, docentes esse ritum a Papa introductum, antiquitus inauditum. imo Ecclesiae perniciosum e deinde sufficere generalem Confessionem Deo factam, cum partieularis si omnino impositabilis. iuxta illud Psalmistae Psalm. i8. Delicta quuiηιestigii γContra quos Catholica sententia doeet Consesa Mideiure sonem iure divino fuisse introductam. I. Quia Joan. 2o. Math. i 1. de alibi dat Christus Apostolis Ac omnibus eorum in Sacerdotio successoribus potestatem solvendi & ligandi fidelium peccata, non ita tamen ut fidelibus liberum esset, ad eos E 3 acceis