장음표시 사용
271쪽
a64 Cap. VII. Quemadmodum servitutes
De Iuterdictis ad tuendam servitutum consuetisdinem constitutis. Eam esse sorvitutum poss Sionem ot naturam, ut , - dis redas quaeso a Iogum Voluntate ,
usucapi posIint, quislpe quae non in obligation consti tunt, sed in jurct, neque, ex obligationctioriantur Praecedonte, nocesse Sit, . eXceptis Pro hibendi servitutibus, - id supra docuimus. Sed ex legibus bene compositis sorvitutum.capionem Per tempus et usum curre t debere, id mihi quidem Pursuusissimum habeo. 'Niam si bono publico, ne sei licet reniam dominia diu ot fere semper incerta
essent, usucapionem dominii introduci, necesso erat; an minas ueCesse esse statues, servitutum
capionem, quae ad ipsum dominii jus pertinent, quasque dominii et rerum ipsarum inhaerent desinivimus qualitates 7 An maris incorta esso jura aquarum es itinerum, quamvis per Iongum tempus laudo debila fuerint 7 'Numne in ipsa longi temporis pracscriptione , ---εi quidem res
272쪽
ejusmodi est, quam capi usu Et tempore Posse, monstravimus, - notio et praesumtio justae omonis et adquisitionis inest 2 Et fortius quidem hanc praesumi ionem pro justa servitutis originocertare putem. Nam Variae sunt reS, Utputa error, ignorantia, et similes, quibus impeditus esse possitis, qui, omittendo agere per statutum tempus, domini actionem, id est, vindieationem amisit; quod quidem actionis et juris persecutionis impedimentum cum in servitutibus vix possit obtinere,fit,' ut is, qui servitutem in suo exerceri passu,
fuerit, semper fere ipse sibi tribuere debeat, si agere Supersedendo, si pationdo, si quasi permittendo amisit jus suum prohibendi, quod in dominio fuit.
Haec fere sunt, quae o re consequantur, nunc, quid jus Romanum post legem Scriboniam hac de re statuerit, videbimus. Quoniam lex noluit servitutum usucapionem,
haud facile fieri potuit, ut legi ρcriptae ita der
Invaluit igitur mox praescriptio, id est, ex juris antiqui mente, longi temporis exceρti . . Quam quidem ant morem esse, quam Plerique putant, id mihi persuasissiinum est; idque existimo, antiqui em esse, quum pleriquo si tuant, Publicianam aliquam in rem actionem.
273쪽
a66 Cap. VII. Quemadmodum servitutes
Nam, si quid video, ager Publicus populi Romani
nullo tempore usucapi potuit. Usucapionem d minium sequebatur; ast publici agri possessor, quamvis per quemlibet alienationis titulum posses,ionCm , quam domini animo Prope exercebat, in alterum transserre posset, tamen ipsum dominii jus, quod in aeternum penes Populum seu rem publicam remanebat, in alterum transferre non potuit δ). Ita certe ante Gracchorum rogationesis Cum igitur in his et ante et post Ieges Sextias Licinius nulla currebat usucapio, an etiam putas, nullam fuisse in iis longae possessionis prae scriptionem 3 haud quidem contra rempublicam, sed contra eum, qui jus sibi assumeret 2 Haec conjectura ΝΙ--RUM R) sane.habet asse i torem, icta Interdicti: Uti possidetis: rationem Mortum ad hanc rerum Conditionem eSSe referendum, visum est Uuo quoque periinet locus CIORA
Nis ῆ : - Quid prodesι fundum habere, si, qua . iacentissime descripta a majoribus jura salam, pos'
sessionum, aquarum, itinerumque ιunt, haec periar hari aliqua ratione, commutarique possunt 8 . a Sed haec minus ex ro Esse videntur. Sussicit enim scire, - et aperiissimi quidem juras est, Praescriptionem et interdicta legis Scribonia esse antiquiora.
274쪽
Licet ipsa se ritutum natura Capionem usu et tempore non poposcisset; nihilo minus tamen, ut arbitror, effectum fuisset, ut lege quodammodo derogata, iterum introduceretur. Initium enim tollendae legis duci debet ab interdictis Praetorum ad tuendum servitutum usum constitutis; id que JΛUOLENUs annuisso Videtur, cum usum juris pro traditione possessionis accipiendum, ideoque Into dicta veluti possessoria constituta esse, alti Q u niam doctissimus Vir, SAVINNIUs '), uberrimo de intordictorum ratione disseruit, ea tuntummodo adferre in animo est, quae aut omitti non debent,no desiderentur a lectoribus, aut quae ab am Plissimo viro parum exercita Sunt.
Sunt aurem interdicta ad tuendas shrvitutes
Proposita retinendae possessionis, instar Interdicti: Uti possidetis. In eo autum disserunt ab In te dicto : Uti possidetis; quod hoc quasi ad obligationem ex delicto δ) rehpicit; illa ad obligationcm ex delicto non respiciunt. - ami qui interdictum
instituit, ne sibi vis At, justam habere debet
Praesumtionem et formidinem alteri res delicti; eique, qui injuriam ex molimine passus est, intra annum,
quo primum experiundi potetras fuerit, de iis, quae ibi labast . quanti res erit, agere permittitur,
275쪽
268 Cap. VII. Quemadmodum servitutes
propter delicti obligationem. - At Vero, qui de via detrusus est, aut Interdimo contendero potest, aut actione. Si interdicto agit, ea erit intentio, ut caveatur sibi tranquilla possessio. Nam quamvis vi sit de Via dejectus, tamen injure suo remansisse accipitur, quoniam de mero juro nemo detrudi potest q). Νeque delictum commisisse Videtur is, qui detrusit, quoniam is quoque, quamdiu lis duraverit, quasi suo jure u intelligitur. Igitur in interdicti intentione nihil amplius venit, quam, ut retineatur juris Possessio, tanquam interdictum instituens de possessione dejectus non sit 7 . - Semper autem hoc interdictum duplex est, quia incertum est, uter obtineat; et praeparat semper hoc interdictum litem, scilicet actionem confesso
riam 'aut negatoriam, nisi interdicto victus a quieverit. Qui actione consessoria agit, eum juris petit rem esse apparet, ideoque jus suum demonstraro debesbit. Quodsi probaverit de juro suo, in haci actione etiam fructus umiunt, id est, quanti intersit actoris, se servitute non esse prohibitum ηὶ; - qui quidem fructus, quod ad inter' i . dictum attinet, venire non possunt. Ad quom
276쪽
autem onus Probandi portineat, si alter in juris posscssione Interdicto defendatur, vidobimus.
De interdictorum conceptione. Illud monuisse juvat, perobscurum rideri interdictorum conceptionem. Ait enim Haetor:
quo itinere actuque privato, de quo agitur, vel via, hoc anno nec Ui, nec clam, nec pr cariot ab illo usus es: quo minus ita utaris, vim seri veto. Nisi haberemus ULPIANI aliorumque huius late dicti interpretationem, - Ictorum autem inte pretationes usum fori continent; - an alitor statueres, quam litatio in modum 3 - , eum, qui interdictum institueret, docere debere, se non Ut, non clam, non precario ab a Itero usum fuisse. Quae quidem explicatio omnem i
277쪽
a o Cap. VII. Quemadmodum servitutes
terdicti sensum corriperet, corrumperetque. Minnon vi se usum docere, idem erit, ae: docere, justum se exercuisse usum; nec clam, idem, ac: consentiente altero: Quisnam autem docere poterit,
se precario non possedisse, nisi juxta docuerit, qua est caussa, quove ex titulo possideat' Quibus
editis id ipsum videbitur: jus sit possindendi hahendive, nec ne; - quo facto nihil praestaret
interdictum actioni confessoriae. At vero UL-PIAN Us hunc in modum Verba interpretatur . )., hoe Interdicto non inquiri, virum habeat jure servitutem impositam, an non: sive igitur jus habeat, sive non habeat, agentem in ea esse conditione, ut ad tuitionem praetoris pertineat, si modo anno usus sit, veI modico tempore, id est, concisso anno non minus quam triginta diebus. Neque ad praesens tempus referri usum, sed annui temporis spatio demum concludi. la igitur, qui por hoc tempus in usu itineris fuerit, defenditur quasi in possessione, nisi adverIarius docuerit, alterum a se aut vi, aut clam aut precario possedisse. Hanc meram esse Itorum interpretationem exHio Interdicto apparet, quod ad refectionem viae Pertinet. Ait maetor ): -
278쪽
. usu et tempore capiuntur. 27 I
Quo itinere actuque hoe anno non vi, non clam non precario ab alio usus es, quo minu3
iter actumque, ut tibi jus esset rescias, vim
Nam in hoc laterdicto ULPIANUs statuit: - qui Interdicto de itinere uteretur, illud tantummodo probare debere, se usum fuisse anno; neque injuriam seri ei, qui cogeretur pati, quod paἄsus esset per
totum annum. - Λt vero, qui Interdictor de itinere refletendo, uteretur, duas res debere docere: et, se hoc anno usum, et, urvitutem sibi competere. Rationem Ictus adfert: quia, qui rescere velut, novi aliquid faceret ). Rectet probet Ast in Interdicto hunc inesse sensum nego, nisi idem concesseris, eum, qui Interdicto utatur eo itinere simpliciter, Probare debere. Interpretatio igitur Icti est, sive fori. ULPIANUS quidem confugit ad verba interdicti: ut tibi Dresset, hoc est ex ejus explicatione: sicuti per semvitutem impositam licet '). Quem sensum haberct haec verba non concedo, primum, quia si de viae servituto constiterit, jus viam reficiendi tacito sequetur, nisi reficiendi modus diserto additus sit servituti: - Interdicti igitur utilitas cessabit b): deinde quia verbis Interdicti, quae dedimus,
Praetor haec addissit: qui Interdicto hoc uti volet,
279쪽
:72 Cap. VII. Quemadmodum servitutes
is adversario damni infecti, quod per ejus vitium datum sit, caveat. - Imino profecto i qui de juro suo servitulis, qui de jure et modo reficiendi docuerit, damni infecti cavere non dobobiti verba i tur: ut tibi jus esset, hoc loco prorsus nihil aliud possunt denotare, quam: utut tibi Mim, merit, nisi Vanam et inutilem propositi Interdicti esse rationem, statuerimus. ΝΘ tamon servitutem habenti alius, quam servitute imposita liceat, refectionis modus placeat, damni inferti cautione opus est, dorieo quaestio fini tur. - Longe aliam habet conceptionem Interdictum de aqua publica, quo voluit Praetor ab actore aut iustam concessionem aquae probari aut usus immemorans praerogativam =ὶ. Interpretatio, inquam, interpretatio fori et latorum est ab ipsius Haetoris monte Profecta,
et per id, quod res ipsa poscit, stabilita, et ex re
Firmissima autem ratio, cur Interdictum retinendae possessionis instituens non debeat pr hare, se non vi. non clain, non precaris usum ab
altcro, illa est, quam ULPIANUS adfert: --.
Quid enim perdit . qui patitur asterum hoe facere, qui hoc anno fetu P - En, habes justae originis
Praesumtionem et Praerogativum Possessionis.
280쪽
Eadem ratio est Interdicti de aqua, nisi haeo dissimilitudo est, quod de itinere Interdictum ei tantum competat,.qui hOC anno nou minus, quam triginta dierum spatio itinere usus est; de aqua Interdictum autem uno die anni aquam ducenti non clam, non Ut, non precario, prosit si). - Sed anni spatium extendi potest Paene in annum et sex menses. Est enim Interdictum Praetoris do aqua aestiva. Qui igitur aqua usus est initio aestatis, etiam sequente aestate habebit Interdictum pridio aequinoctium autumniae δ). Nam sciendum omnino est, serrituteS, quae Per Continuum tempus exerceri non debent, duplicato demum eo tem-
pore amitti, intra quod alias non utendo servitutea amittantur. Ideoque interdictorum utilitas in his servitutibus duplicato demum tempore deperit. Idquo ULPIANO etiam in proposita specie placuit,
tempus protendi posse paene in biennium.
De risis Interdictum competit ei, qui, cum non i, non clam, non precario aqua usus ait, rivum purgare Viat. Dissert in eo ab intιrdicto de itinere rejiciendo, quod non debet in hoc probari d jure aquae ducendae. Animadvertere quoque licet, interdicta de aquis proniora esse facilioraque, quam, quae rimum usum tueantur. S