장음표시 사용
281쪽
' ανι Cap. VII. Quemadmodum servitutes
Similo Interdictum de fonte, id est, de aquaoliaustu competit, et eundem habet essectum et requisitis Interdicti de aqua plaue Convenit. Longe alia ratio est Interdicti de cloacis res.ciendis; quo in Interdicto placuit praetori omittere Verba: nec vi, nec clam, nec precario. Nam licet vitioso utaris ab altero, tamen reficere vel pu gare volens prohiberi non debebis, ne immunditiis cloacarum pestilens coelum fiat 8 . .
in L. i. g. 1-4. De itin. act. Pr. J L. D. D dem. aes ) L. 13. I 4. eodem. i q) Nisi forsan id utile esse dixeris, quod res non in actionis, sed in Interdicti inthiationem veniat. L. 3. 3. 4. De aqua coit. - reserendam esse ad Interdictum, quod contineatur in L. I. I. 18. eod. -
) L. i. 3. 4. II. eodem. L. i: I. 34. eodem. - L. I. Quemadm. - QuodULPiΛNus in lege I. g. 34. de aq. coli. - distin-l xerit inter aquam aestivam et pam, quae hyem ducatur, ejus rationem Capere non Possum. Lociun autem sic esse interpretandum puto: M in hoc Γι- , ter dicto annum et εex menses contineri, Si
quidem initio verni aequinoctii ducta ait aquα et sequenti aestate pridie aequinoctium interdicatur. Quin etiam in biennium extendi
282쪽
Interdicti utilitatem, Si bems interdi eatur, id est: ante initium aequinoctii verni tertii anni.
Si Interdicto contenditur, satisdari debet; sed a quo et quemadmodum, videbimus. Notissimum autem est, jure Romano antiquo nullam valuisse actionem, nisi res, de qua litig hatur, in obligationem esset deducta. Si igitur quis rei vindicationem instituebat, stipulatio judicatum solvi intercederot, necesso erat, Ut TCuS PCrsonaliter obligaretur. Sine obligatione actio nulla; obligatio mateW actionis δ). Idcirco hoc juris cmanasse princiPium videtur.
quia reus etiam actione In rem Conventus non nisi
ex co juris capite obligatus Bubebatur, quia pol. sessor erat * . Sublata enim Posscssione et in alium translata, evanuit obligatio. Postquam mutem Icti principium ex Edicto Pra torum, ut opinor, desiunium stabiliverunt: qui dolo desiissee possidere, nihilo minus pro possessore haberi ); inutilem fuisse hanc satisdationum et stipulationum judicatum solvi rationem et cautionem audacter S al
283쪽
αrs Cap. VII. Quemadmodum servitutes
contendo. Et plane, si quidem temporibus UL-PIANOUIM, ΡΛULLORUMque nihilo minus haedobtinuit consuetudo, ideo obtinuit, quia antiqui- tatis simulacra non Statim, nec subito solent corruere. Sed ante JUSTINIANUM jam hane satisdandi rationem deductam fuisse in desuet dinem, conjicero licet ). In Interdictis retinendae possessionis asia ratio esti Cum enim non de iure, sed de possessions quaestio sit, is, quem POMeSSOrem esse apparet, satisdare cogi non potest, - scilico, quod ad Interdictum attinet, Sed ab eo, qui violenter possessionem alterius invadere, seu alterum de juris quasi possessione detrudere ausus est, caveri, noporro vim laciat, ratio emagitui. ). Servitutis igitur possessori cautio Praestanda de juris posse sione non turbanda; libertatis possessori eavendum est ab altero, qui, quamVis non Possideat, tamen possessionem et uSum juriS sibi assumere vult, se non usurum, donec quaestio finiatur β). Quisnam autem in servitutis aut libertatis possessione esso
intelligatur, ex iis apparet, quae supra dicta sunt.
p. 4 II. nota I. ibique eit. auctores.
284쪽
usu et tempore capiunt i : 277-
Altera sorsan caussa erat, quod soIa Iitiseontes tione non interPAlabatur usucapio; L. 2. f. ut Pro Emtore. Ideo ex hac rati no non plane inutilis.
n Nam Imperator novi aliquid se composuisse non jactitat. vid. I. de satisdat: ' . J Sic etiam interpretandus est locus CreERONIsi in is orati Pro Caecina, cap. 32. g. 92. - vincia U-sionem, se. quain ipse vim faciens sposponderat. εὶ L. 7. De aqua cottid. et arat. - PAULLI sent. Tee. L. U. sit. s. f. 8. nota 5 I. apud Scu ULTINGIUM. .
De novi operis nunciatione. Haec sunt Interdicta, quae ad tuendam servitutum consuetudinem spectant; nuncL videamus,
an in aliis quoque servitutibus reamedium veluti Possessorium Propositum sit. Et oquidem judico, quamvis nullum retinendae possessionis Interdictum tradatur de pecoribus pascendis, de lapide eximendo,
de arena fodienda, tamen in paribus caussis paria obtinere debere jura. Sed videndum erit, an Caeres Musfructus magis sint, quam servitutis. Si ususseuerus magis sint, Interdictum non competet; sin vero servitutis, utile laterdictum competere
285쪽
arg Ca VII. Quemadmodum strvitutes
Interdicta, quae memorarimus, Onansa ad faciendi sorvitutos pertinent; nam servitus cloa-He, quod ad reficiundi rationem, Dei PDdi est. Quid autem in servitutibus habendi obtin at, non dissicile videtur, expedire. Quoniam enim
prope ad veram rerum Possessionem uCCEdunt, nulla. potest oriri dubitatio, quiti earum PossEssio haud vitiosa ad laterdictum par sit, ita ut pro juris quasi possessore habeatur, et possessoristisneficio gaudeat, qui nec Vi, nec clam, neQPrecario in consuetudines habendi sit. Nam cum faciendi servitutum possessio Practoris ossicio et
tuitione digna duceretiae, Supervacaneum Sane fuit, Interdictum ad habendi servitutes tuondus constituore. - Quae mihi quidem manifestissima videnta. Α lioris autem indaginis sunt, quae Circa servi tuin prohibendi obtineant.
Docuimus supra δ), earum non esse originariam illam adquisitionem, Por occupationem Ata' licet; nullam esse earum Vacuam traditionem et possessionem; nullam emct earum usucapionem,
quippe quae in perpetua obligatione et debitione consistere viderentur; in faciendi et habendi servitutibus aliud obtinere; nam in his non adquiri obligationem, sed, quemadmodum et in dominii capione, extinsui et tolli quasi eam obligationem,
286쪽
quam rei dominus adversus omnes habuisset, utrem Prorsus esse Sinerent suam. Ex gui obit gationem et actionem non utendo per temptis, j tui civili pIacere posse; adquiri hoc modo obligutionem et actionem logi sanae pIacere non posse. Igit facere et habere licere id, quod juri alterius contrarium esset, tempore et Usu et mora altorius in
agendo, qui jus haberet, posse adquiri; ast proinhibendi asterum et cogendi ad aliquid facultatem
solo tempore et usu adquiri prorsuS non posse.
Haec ex ipsa rei natura philosophati sumus; nunc, an cum Sent tit' nostrorum Ictorum, quod ad servitutes prohibendi attinet, bene cohaereant, videbimus. Est autem titulus Digestorum, de novi operis nuntiatio , cujuS haec summa est:
uriatio ' a domino soli adversus vicinum, qui opus molitur novum ἰ neque necessariam habet Praetoris aditionem; neque refert, denuntians jtu habeat, necne. Si habet jus, necne, tamen is, cui denuntiatum est, in ea versabitur conditione, ut ab opere faciendo desistere debeat. Quodsi peredixerit in faciendo, quamquam aster nasivm habuitnnntiationis jus, tamen id restituere cogetur*ὶ, quod factum est opus; neque immerito, quia quaIi contumaciae opus Ferpetravit.
287쪽
28o Cap. VII. Quemadmodum servitutes
Remissio st, si Praetor missam fatis nuntiationem δ), id est, si nuntiationem, quia nullum prohibendi 1us habeat. nuntianti remittit . et ei, cui
nuntiatum est, permittit opus preMetrare aut in rotum: aut in partem. Plane, si satisdederit, ' remissis tuis titilis est, quippe quae tacite et monte sua per γe' . Proprie igitur ea dicitur esse remissio, quaein datur, ubi ex Praetoris judicio nuntiatio non tenet. Sciendum autem est. nuntiatione facta, eum. cui nuntiatum est, esset juris possessorem ' , quamvis naturaliter in possessione esse videatur is, qui nunciavit. Sed Praetor irrogat in eum onus de jure suo probandi, si is, cui nuntiatum est, remissionem
poscit. Ita juris petitor scitur is, quemomodo in possessione fuisse dixeris; alter, qui remissionem p . tivit, vi ipsa hujus petitionis, possessor scitur juris.
Fit autem jure nuntiatio ab eo, qui aliquod jus
prohibendi habet, aut servitutis conserUandae cau Ia,
aut damni depeliendi δ), aut publici juris tuendi
graua si). - Nuntianti coram Praetore, si priurjuraverit, non calumniae caussa id se postulara. tinum ex his tribus probandum erit, ne Praetor missam faciat nunciationem. 6 ὶυ Sed si, cum nunhians de jure suo vellet docere, alier . cui nuntiatum erat, litem deseruerit, praete
288쪽
usu et tempore capiuntur. - 28 IIapso defensionis die, nunciam possessor ' jisis
ita ut alteri incumbat onus probandi de jure suo, elaavendi, non prius se aediscaturum, quam ultro egisset, jus sibi esse alitas tollere ). - Ex lioe paret, quit sit, petitoris partes sustinere, quid
sit, possessoris beneficio uti. Haec ex juro nostro . desumta ita manifesta declarant, nullam currere in prohibendi servit libus usucapionem, ut nihil Superaddere Iubeat. Nam nunciatione. facta, styo Praetorem adierit is, cui nunciatuIn est, sive non, possessor juris ossi
citur; de quo benescisa non . nisi litis derasietione
detrudi potest. Praeterea reputa tecum, ULPI NUM Statuisse, eum, qui servitutem prohibendi sibi asserat, esse possenorem simul, . et juris petiatorem, id est, petitoris ossicio fungi. - Prohiberi
igitur poterit aedificans etiam Interdicto: quod vi aut clam, scilicet, si alter, qui petitoris ossicio fungitur, statim de jure suo probaverit. Quod quidem ex Icti verbis conjicere licet ηὶ; verum equidem magis puto, tunc demum hujus Intordicusore locum, si estor nuntiationem spernens in moliendo opere perseveraverit. Nam, qui in proposita caussa Intordicto: quod vi aut elam; con- enitur, exceptionem habet. Interdicti: Uli pop
289쪽
aget Cap. VII. Quemadmodum servitutes
Sed nunc inutile non erit ex Ictorum fragmentis in unum cogere, quisnam vi , out clam, aue precario fecisse dicatur. Vi autem iacisse non is dicitur, qui, quantumvis servitutem faciendi debeat, altorum a suo prohibuit et vi dejecit I), sed is, '
qui contra, quam prohibitus est, in faciendo per severavit. Sed non modo factis, Verum etiam verbis prohiberi potest; et vim non modo is fecisse intelligitur, qui manu contra prohibiturum obtinuit, sed is quoque, qui minis deterruit, quominus prohiberetur.
290쪽
V usu et tempore capiuntur. / 283
Hoc loco non absurdum putamus de novissimis Imperatorum constitutionibus, quod ad scrvitutum Posscssionem attinoi, Patieissimis disserere. Est enim constitutio Imperatorum VATENTINIANI
THEODOsII et ARCADII ') contra euol , qui possessori vim facit, ita ut, si dominus fuit, qui vim fecit, amittat jus suum, si dominus non fuit,
praestet ejus rei aestimationem. HOC modo ea, quam .lox Iulia de vi publica et armata constituit, poena translata est in eum, qui vim non armatam fecit. Et quaeritur, an haec poctna Etiam in sorvit
libus lacum habeat Quod negandunt ossct arbitror. Nam si dominus quis alterum de suo prohibuerit, id suo jure fecisse videbitur, quasi in liberiatis
possessione Versatus. Bed alter, qui contra, quam prohibitus est, in Lazrendo Ρerseveravit', si anteaquam prohibitus eSt, non vi, non Clam, non
precario ab altero usus est, idem jure suo uti, et possessionem juris sibi tueri intelligitur. Nam do ipsa possessione Interdicti contentio est, id est, quisnam in juris possessione esse videatur; ideoque Interdictum duplex. Altera quaestio sorsitan iam ex his, quas diximus, dijudicanda, haec est: an e Iuris mento vis inferri possit ei, qui servituto utatur 7 Quod iterum negari debet, testo et adsertore PAULLO,