장음표시 사용
121쪽
atqRe adaequatam constare voluerunt. III. Missis praeis terea quae de forma a diversis diverse dici solent, cum eodem Tournelyo b adserimus, tum orationem Omnipotens , quae impositioni manuum respondet, tum Ver-
ob quamdam eum externa illa similitudinem. Praeterea, quom doci,mque haec sint, constans Ecclesiae traditio, quam alteram fidei regulam esse evicimus Tom. I. cap. VI. , unctioni, qua de agimus, sustra natur. Satis enim Theolopi, ac praesertim Juenin supr. cit. Digeri. III. de Confirm. q. II. cap. III. art. 2. demonstrariant, quovis saeculo ab aetate ipsa Apostolorum in Ecclesia tum Orientali, tum incidentali uiretione obtinuisse. Immo S. Th. p. q. LXXII. art. 2. in cor Apostolos comm . niter chrismate in exhibitione Iacramenti Confirmationis usos sui iase testatur, ut proinde ab iis ili haec Ecclesiarum consuetudo eri io sit arcessenda. IX. Ex dictis deniqne adparet, quanta diligentia cavendum si episcopis, ut neminem ungant, nisi adfuerit orationi, quae antea in manus impositione recitatur.
Jam vero id obtinebunt, si confirmandos in distinctos ordines, aut in certa veluti claustra distingui iusserint, ita ut primis recedentibus, super aliis, Postmodum introeuntibus, denuo cum
impositione manus consuetam repetant orationem .
a) Chrisma conficitur ex oleo, quod ut ait Eugenius IV. in Deeret. seu ins A. Armen. nitorem significat conscientiae , in balsamo, quod odorem significat bonae famae. Graeci 33. alian romatum genera admiscent; quae tamen ii desint, modo oleum
ti balsamum ad snt, lite confici chrisma Benedictus XIV. docidit Const. ex ςαο an. IIs6. Porro oleum necessitate sacrame ti, balsamum ex usu tantum Ecclesiae requiri videtur, cujus ante G teporii M. tempora baud certum extat monumentum.
Pius V. Constit. digna an. Is 7 l. episcopis Indiarum pro bausamo, quod ibi non reperitur, succum quemdam miri odoris, qui pro vero balsamo communiter habetur, adhibendum concessit. Et Xystus V. Constit. cum bassumum an. Is . episco. pis Porrugalliae, & Algarbiorum permisit, ut pro balsamo vallis Hierico, quo Romana Ecclesia semper consuevit chrisma conficere, ialsamo Orientali uterentur. b Ibid. an. . Miror tamen Bertium, qui impositionem,
S unctionem adaequatam materiam Confirmationis iacit, pom habita nunc oratione, praecedente impositionem, adfirmare, sola verba Signo te &c. quae unctioni conjunguntur, adaequarames Ie roi mam hujus sacramenti. Dissiliam by Cooste
122쪽
ba illa Signo te signo crueis &c. quae unmonem comi tantur, totalem simul ess e, dc adequatam formam sacramenti. Nimirum non solum, ut dictum est, apud Scripturas, & Patres, cum impolitione semper etiam oratio commemoratur I sed etiam sorma Signo te &c.
in antiquissimis Sacramentariis , & ab ipso Eugenio IV. resertur a : forma autem esse Signo te signo crucis confirmo te chrismate salutis , in nomine Fa-
XII. ubiqne usurpata est, nec ante saec. VIII. ullum illius adhuc extat monumentum: II. Eugenius IV. de ritibus, quos Romana Ecclesia servat in ministrandis sacramentis, Arinenos edocere voluit, quod certe ad solam pertinet disciplinam. III. Mira extitit varietas quoad verba , quae chrismationem comi tantur, ut ex antiquis paret Ritualibus. Forma igitur to&e. non ad sentiam pertinet Confiimationis. Sed ad I. reiarcindetur, ex diiciplina areani, quae summa religioni primunobseruabatur, ne Religionis mysteria Gentilium. & Iudaeorum derisioni paterent, fieri potuisse, ut de serma hac Confirmationis altum haberetur flentium . Ad posite Innocent ins I. qui initio saec. V. floruit, D. I. XXV. ad Decret. episco'. ta b.
ωρ. 3. num. 6. postquam de unctione, quae per cinfirmationem datur , disseruerat e verba autem dicere nisu Possum , ne magis prodere videar, quam ud consulictionem ref sndere. Si e.ι
seeini religio per illam tempestatem P qtiae , rogo. prioribus ipsis Ecclesiae saeculist Quoad vero II. speetat. Eugenius in eit. Deerra. satis diserte inquίt, se sub quodam breυi comρ ndio thodoxae fidei veritatem. quam Romana Ecclesia profitetur, per illud Dreretum tradere. Immo, ubi sacramenta omnia I erfici ait ex materia, forma, & intentione ministri, haec tu dii: quorum s aliquod desit, non perficitur sacramentum . M onifestum est itaque, se non de accidentaliuedis solian. , sed egenis rialibus praesertim ritibus saeramentorum loqui . AJ I l. denique dicimus , quod mutatio iit haec quoad verba suerit. non
autem quoad sensum. Semper enim is uerborum contextus ad inhibitus est , quibus effectus sacramenti E . . a ' Quare suis perius pag. seq. tradidimus, larm lacra me rum noumicto sub eerra verborum clausula sed Potins qua ad aliquemidarum senium suisse praescriptas. H a
123쪽
IN UlRAΜUs modo , quinam minister Confirmationis, cui eadem administranda, ac qualis proprius ejusdem effectus sit. Et quoad I. satis ex iis , quae dicta sunt, colligitur, solum episcopum ministrum esse ordinarium hujus sacramenti. Non enim alia de ratione Petrus, & Joannes Samariam perrexerunt, ut iis, quos Philippus baptizaverat, manus imponerent, niv quod, ut Chrysostomus observavit , , Philippus haud erat Apostolus. Idem Cyprianus adfirmavit, praepositis Ecclesiis confirmandos offerri oportere in , & eosdem ad episcopum perducendos Eliberitanum sanxerat sc . Ac Hieronymus C.' non quidem abnuo hane esse Eeclesiarum consuetudinem , ut ad eos , qui longe in mino ribus urbibus per presbieros, m diaconos baptigati sunt, episcopus ad invocationem Spiritus. antili manus imposiaturus excurrat. Et deinde e s Scripturae auctoritas non
subest , totius Orbis in hanc partem consensus , inflaν praecepti, obtineret. Quare Tridentinum se): δε quis di. xerii. sandiae Consermationis ordinarium mini'rum non
esse solum episcopum, sed quemvis semplicem saeerdotem, anathema si f . Quod vero II. spectat, non est ca
presbyteros Confirmationem administrasse. A saec. V. aut muluto ante Photii schisma, seu ante ise. IX. mos istiusmodi obistinuisse videtur. Placuit nonnullis Theologis, & ex recentio. ribus etiam Estio, ae sam vio, haud valide eo modo Conis firmationem conserri. Sed obstat tum praxis Rom. Ecclesiae, quae confirmatos a Graecis presbyteris, atque ad ipsius communionem revertentes, numquam iterum confirmari permisit;
124쪽
pax Confirmationis, nisi baptizatus. Quemadmodum enim oportet hominem primum nasci, ut postmodum adolescat; ita non potest quis ingratia corroborari, nisi prius sit per Bapti sinum ad eam regeneratus . in mobrem prioribus XII. Ecclesiae saeculis, quod & apud Graecos etiam observatur , Baptismus, una cum Comfirmatione, & Eucharistia, ipsis etiam insantibus ministrari consuevit ca) . Atque etiam hodie , tametsi ju
stis de caussis a prisca ea disciplina discessum si b ,
tum Gregorium M. qisi, quum Epist. IX. lib. 3. Calaritanis id presbyteris primum prohibuisset, tum Dist. XXVI. denuo rescripsit: si omnino bae de re aliqui eontristantur, ubi episco,
desunt, ut i presbieri etiam in frontibus baptizatos ebri materangere debeant, concedimus. Adde Eugenium M. in Decret. Armen. legitur tamen aliquando , per Apostolica sedis diomueritionem ex ratimabili, s urgente admodum caussa, ρlicem
sacerdotem Arimare per episcopum confecto, hoc admini'am Confirmationis sacramentum . Immo ipsum Tridentinum , ubissi. VII. de Consem. Cam solum episcopum definivit esse Confirmationis ordinarium ministrum, non obscure innuit buisiuis I ministerium posse etiam presbyteris specialiter delega. ri. Quippe accepimus Tridentinos Patres sere tum omnes in S. Thomae sententiam inclinasse, qui Pan. quaest. LXXII. p. XL ad I. adfirmavit, Gregorium Papam ex plenitudinerrestriis privilegium hoc meris sacerdotibus eoncedere potuisse. Ex quo adparet, consuetudinem in Ecclesia orientali, ut presbyteri quoque eonfirment, tacito saltem consensu a Rom. Seda probatam, probarique , . in occidentali vero nullum presbyterum chrismare posse, nisi ex expressa delegatione . Quod ei. Iam de Italo-Graecis presbyteris intelliges, a quibus baptizatos per episcopum Latinum, si non adsit Graecus, eonfirmari praecepit Benedictus XIV. Const. etsi pastoralis an. I 1. Ἀ- rarum de ministrando chrismate hactenus dicta aeeipienda sunt, non de eonficiendo. Diserte enim Eugenius suri est. Decretichrismare pre vis nam eonfecto. Unde S. H. ibid. an. 3. een. set de necessitate eda hujus saeramenti, ut chrisma prius pee
125쪽
licebit, ut adfirmat Angelicus , , parvulis in extremo vitae periculo constitutis Confirmationem ministra. re. III. Duplex denique effectus est Confirmarionis. Alter ut plenitudinem conserat Spiritu sancti , qua Ch fist anus ad spiritualem pugnam contra visibiles emiam fidei hostes communitur. Unde Augustinus b d
eson sene ea ba signum suum Chrsus in fronte nobis
fioi υoluit, tamquam in sede pudoris, ne Chrisei υρν, b ia Chrisianus erubescat. Alter est, ut imprimat cha. racterem, qui est, ut ait S. Thomas c , fgnum dias ad ioum fidelis a ceteris fidelibus. Eum autem non Paulus solum designat Q, unxit nos Deus, qui Ahuaυit nos, m dedit pignus Spiritus tu cordibus noseris ;ouam ut omnia Graecorum Euchologia testantur, hoc etiam
tempore antiqua consuetudo servatur. Caussae vero mutationis
disciplinae quoad Confirmationem eae sunt. I. Quum sollemnis Baptismos obsolescere c*pisset, necesse suit, ut ille a presbyteris. Confirmatio ab episesipis, & quidem diverso tempore,
ae ritu eonferretur. ἐI. Quum puerilis aetas incapax sit tentationum satius visum in rationis tempus sacramentum illud diis ferre quoad bene pugnandum robur donaretur. III. Ita etiam iterandi Confirmat nam facilius periculum evitatur. IV. D bita sacramento reverentia Praestatur, quum iis, qui ratione utuntur , conseratur . Quod Porro ad Eucharistiam pertinet, mutata dilaiplina est, tum ut maiori sacramenti honori prosis piceretur , tum ne insantibus occasio daretur una Cim. laete Eu.chatillicas species evomendi.
iam morituris hoc sacrament m dandum es, ut in resurrectione prefecti adpareant . . . uude etiam pueri confirmati decedentes,
maiorem floriam consequuntur, H- hic maiorem obtinentreratiam. Idem cum pluribus alus fatetur Bened. I IR de S . Dioeces. lib. cap. X. nμm. I. Et nostro hoc tempore C rolus Pergamus, episcopus CRjet nus, doctrina, ac pietate praeclarissimus , quacumque adeatur hora, infantibus morii proximis Confirmationem ministrat. bὶ Enarrat. IV. ru Naim. 3o. Som. III. num. D e g. Parr. quaest. LXXII. art. s. ad I. i Q ll. ad Corinth. I. 22. ε
126쪽
sed Cyprianus ceterique antiquiores Patreq. Quare merito Tridentinum b d se quis dixerit, in tribus fac mentis , Baptismo scilicet, Consirmatione , m ordiane. non imprimi cbaracterem in anima , h. e. fgnunt quoddam spirituale, o indelabile, unde ea iterari no possunt, anathema sit. -
I. In secunda vespeνa Lmnae XIV.. mensis Ian, prisdie mortis sebali.caena celebrata, Chrisus Eucha V Itiam inuituit. Quaedam. quoad materiam formam, Neritatem ipsius , breυiter obser ntur. Voluerat Deus, ut quotannis eo ipso tempore, adversperam sci licet diei XIV. mensis Nisan, h. e. Martii, quo populus Iudaicus ab Angelo percussore AEgypti, servatus fuerat, Pascha, seu Phase, aut)tram situs, in accepti gratiam beneficii celebraretur c . Inmemoriam insuper egressionis ab AEgypto, sollemnitati' Paschatis sollemnitatem alteram aZymorum conjungendam iussit M. Accedente interea prima die aZym
rum, seu Luoa XIV. o, Servator, qui non solism, e sed
- . SUν. pM. IO'. t b, Seg. VH. de fama-. in g n. Can. ρ. ' Ο Od. XII. Ig. H Ibid. v. is. Duae itaque erant Festivitates, q uae etsi simul incipiebant, distinguebantur tamen non solum ob diveris' sum praeceptum, & significationem, sed etiam obdurationem, ae 'ritum. Altera enim a vespera diei i . ad vesperam diei l . extendebatur, ita tamen, ut in nocte inter utramque 'esedi,' agnus Pasthalis comederetur; altera diebus septem perdurabat o quibus panes tantum mymos vesci licebat . e At enim Lue s XXII. I. venis autem prima dies ad 'mortim. . . ev mse Pereum, oe Ioannem, diseus: euntes par re nobis Pascha. Et Matthaeus ore et . prima autem dis a.
127쪽
χ iro κfed adimplere αὶ venerat legem, in Ierusalem γ) pedi
rexit, ibique cum XII. discipulis suis o, eadem n die, h. e. exeunte vespera Lunae XIV. & inchoante vespera Lunae XU. , quemadmodum mos erat Hebraeorum d), eelebrato veteri Pascha e , pridie quam pateretur f), Eucharistiam instituit. Aperta autem ea sunt
morum accesserant discimili ad Iesum, dicentes e usi vis pareismtis tibi comedere PaseMλ Uenerat igitur prima dies arymorum, seu dies is. ut proinde in ipsa is . die Christus & par ri Pascha jusserit, &. celebrarit. Verum νο venit , E prima dies, populari loquendi modo accipere oportet, eo quod instabat iam, & ante Solis occasum azymi panes erant praeparandi, atque omne sermentatum, e domibus abiiciendum. Quare Lucas uia. υ. I quum facta esset hora, & Matthaeus υ. zo. veo re uatem facto, nonnisi dixerunt venisse Iesum,
discubuisse. a) Matth. V. I . ιγ Hierosolymis tantum Phase immolabatur, eoque P
schali tempore Iudaei undique conveniebant. e Ad ecenam paschalem neque pauciores decem, ne ueplures viginti epulatoribus convenire poterant, ut testatur Iosephus lib. VI. de Beli. Jud. eap. o. Huc spectat, quod dicitur Exod. XII. 4. Iin autem minor est numerus , ut suscere possit ad vestendum agnum , adsumet vicinum suum, qua 1unctus es Eomur suae, iuxta numerum Mimarum , quae susscere possunt ad
O A vespera ad vesperam celebrabantur selli dies apud Iudaeos, ni iusserat Dominus Lisit. xx III. ra. e Tridentin. Sess. XXII. eap. I. de in M. Mig. Leris. Jὶ Dieitur I - XxIII. i. ante diem fastum Pa a Chriastus ecenam secisse, & Eucharistiam instituisse. Monuimus auri rem sei ivitates celebrari a vespera ad vesperam. Igitur Paschain Ie tempus Christus antevertit, nimirum celebravit cinnam Luinna g. atque hine biduo antequam pateretur. verum notandum est, quod, etsi prima vespera ad Festivitatem spectabat, s quens tamen proprie dies sollemnis vocaretur. Ita secunda vesis rem diei ad fessum a morum pertinebat quidem .' nihil minus L ib. XXIII. 6. sollemnitas agymorum dier s. esse dicitur: quintadecima die mensis luitis sollemnitas a mονum minmisi. est. Hoc pacto sensu vulgari, ac ritu Eccleuastico, prima vespera in pervigilio 4licujus sollemnitatis ad festum ipsum
128쪽
sunt υ): ea nantibus autem eis, accepityesux panem ,
benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, o alis
accipise, comedite, hoe es coetus meum. Laeeipiens calicem, gratias egit, . o dedit illis, dicense bibite ex hoe omnes. His est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis essundetuν in remissionem peccatorum. Plura hinc inserre licet. I. Quod Eucharistia sacrame tum est. In eo quippe habetur uegnum externum, nimirum species panis, & vini: gratiae collatio, iuxta it. lud b): qui manducat meam carnem, oe bibit meum sanguinem, in me manet, No in illo. Et iterum o
qui manducat hunc panem. viisl in aeternum P denique
insitutio divina, cum mandato sen ilibus iis signis
utendi o hoc facite ἰn meam commemorationem . ILApta sacramenti materia est panis triticeus. & vinum ex uvis expressum; qualia in communi erant usu apud Iudaeos, Christus usurpavit, & constans Ecclesiae praxis retinuit e . III. In azymo sane consecravit D minus , non sermentato. Ut enim dictum est, exeunte Lun. XIV. mensis Nisan, non Phase solum, sed sollemnitas etiam aEymorum incipiebat, in qua fermen istis uti panibus Hebraei prohibebantur u . Ea autem
tinet, Iicet praecedere etiam dicimus. Quare is ante die- festim Paschae idem est, ac ante mediam noctem Lunae is . seu quum secunda vespera dixi t4. iam iam exitura erat, quo rem
pore institutam diximus Eucharistiam, pridie Lunae as. quo die Christus eruci suffixus suit. . : a Matth. XXVI. 26. Idem habet a-. XXII. I p. b) Dan. .VI. ID e Ibid. n. 39. ου Supr. Ge. XXII. I p. o S. Th. . Pan. quaest. LXXIV. an. ad a. admittit, quod, quum siligo e grano tritici nascatur, ex tali flumentopa nis eo ectus, potest esse materia huius Iaeramenti. Ejus tamen sententiam non probamus, tum quod ex tritico avena etiam Irodueatur, tum quod in materia sacramenti, ob Propos. abnnoe. XL damnatam γ, opinione probabili uti non licet. . . f Putant Graeci Christum caussa mortis praevenisse legitimum tempus Paschalis, ob mala acceptum textum Joannis, da
129쪽
x reta de re licet varia saerit plerumque disciplina 60, in Ro. mana tamen Ecclesia ab Apostolis ipsis usus aetymi semper obtinuisse videtur b . Ceterum , ut id cumquest, ita Frirentinum edixit e : desnimus item in a. et mo, sis fermentato pane ιriticeo , corpus Christi vermeiter consci , sacerdotesque in , altero ipsum Domini comptis conficere debere , unumquemque scilicet, juxta suae Ecclesiae, sis Occidentatis, sis Orientatis consuetudinem Q. IV. Forma propria hujus sacramenti sunt ver-ha, quibus Christus usus est: hoc est corpus meum: &:
his est sanguis meus e) . Quae quidem non himrire, sed
quo paulo ante. Ute diem festim Paschae. Sed estot Sicut nihilominus comedit agnum cum lactucis, ita & eum panibus editam azymis usiam suisse dicendum erit. a Iacobus Sirmondus in a m. arbitratur o. cto prioribus saeculis, S amplius, Latinam Ecclesiam firmenistatum adhibuisse, & , nonnisi post Photianum schisma azyma observasse . Contra Ioannes lutabilionius Dissert de pano Euehais ristiso, perpetuum fuisse azymorum usum. in Ecclesia Latina, ab Apostolis profectum , propugnavit. Cardinalis Bona media incedit via, innuitque lio. I. rerum liturgis. ωρ. 23. licitum, pto varia temporum, & l a lesiarum dilaiplina, tum a mi, tum sermentati usum extitisse. I uenin rem adcuratius exegit,iamonstratque Commens. de sacram. Dissor. IV. quaest. II. art. IV. g. 4. - seq. orientales Ecclesias sex prioribus Leeulis sero mentatum cori crasse, Latinam vero Ecclesiam per idem tempus indiscriminatim aetymo & sermentato uiam Missa, licet ante ipsa Photii tempora fermentatus ab omnibus Ecclesiis O cidentis exclusus suerit.
ιγ Late id probat Bertius de Theolog. dis pl. IA.XXXIII.
cap. III. propos a. e In Litteris x unionis. d Idem stitueriint Pius V. Constito μν idemia an. 1366.& Be ictus XIV. in sum. eis. Coni fit. e si pastoralis an. I M& altera Constit. adlata sunt an. Iris. Immo quum Maurus, presbyter Ecelsiae Brixiensis, eo quod nec hostiam, nα callocem habebat, in panr fermentato , ct in sopho i nos celebrasset, ab ossicio, & beneficio suspensus suis. Cap. Διιππι XIV. Extr. de celebri Mig. e Non excusaretur tamen a letali peceato, qui reliqua
130쪽
sed in persona Christi adsertiis enunciantur, utpote
ad elementum accedunt, & sacramentum conficiunt a . U. Denique in Eucharistia corpus, & sanguis Christi vere, & realiter continentur. Si enim post consecrationem panis etiam substantia remaneret, falso dixisset Christus: hoc es corpus meum b . II. Guillelmus inter Protestantes uniaster cassigatur. IMsTITUTI brevitas non patitur, ut quae omnia ad veritatem hujus sacramenti vindicandam Theologi proponere solent, huc adseramus. Ferendus autem non est
Guillelmus quidam , ex Protestantibus Theologus , &Minister, qui realem Christi praesentiam in Eucharistiae
sacram illa omitteret: noυi, s aeterna testamenti, &α quae ad perse ctam ceteroqui orationem, ac sensum pertinere videntur. In re enim multum gravi praeceptum, &Ecclesiae consuetudo vi
a) Ambrosius Catharinus, plurium Graecorum sententiam sequutus, tonsecrationem scilicet precibus perfici, Christi autem verba historiae tantum ex praecepto divino recitari, eam etiam in Synodo Trulentina sustinere ausus est, scripsitque duos in id argumenti libellos. Quae quidem opinio ita Patres omnis dir, ut pone suerit proscribenda. Ne longius hic immoremur, adite Haberi in Golog. Dumat. ubi μνt. I. de Euchar R. cap. VIII. Catharini momenta evertit.
b Advertendum, quod non dixit Christus: his panis est
corpus meum. Tum enim vel cum Lutheranis admittenda -- panario, h. e. unio hypostatica Verbi cum pane, aut consu sanitatio, h. e. panis simul, & core is Christi substantia in Eucharistia ; vel citi verba cum Calvinistis metaphorice accipi possent, quia in vero vane figurata tantum . ac per solam fidem praesens Christus ut . Dixit contra: hoe est eo us meam ;adeo ut pronomen hoc non ad panem, sed ad corpus Christi reseratur. Quo innueretur, omnem substantiam panis in Christi corpus vere, ac prorsus conversam fuisse e quo pacto non per metaphoram, sed vere ac proprieban. VI. 36. dictum fuit:. eam enim mea vere est cibus, s sanguis meus vere est potus.