장음표시 사용
141쪽
f. V. Quadrupliciter sacrificium distinguimν
quod san te etiam pro defunctis Uyrtur. Τκi A autem hoc loco observanda censemus. I. Qu. druplicis simul generis sacrificium est, Latreuticum, ouo latriae cultus per Christum Deo exhibetur, & qu stamQuam omnium creatori, ac Domino, in rec 'n, tionem supremi ipsius dominii, offertur aὶ; Euchar sistim quo pro acceptis beneficiorum muneribus gratiatum' Deo actiones habentur; Propitiatorium, quo reis missionem petimus peccatorum. Impetratoriura quo nova gratiarum beneficia precamus b). II. Quum pro iis qui capaces sunt fructus redemtionis, non pro aliis'. fieri sacrum liceat he ; hinc merito semper Eccle. si a pro illis, qui pie in Christo decessierunt, & in Ρur. statorio igne detinentur,' offerre sacrificium consuevit. Exemplum olim dederat dux inchisaeorum Iudas, de In hoe saerifieii genere, victima apud Hebraeos tota
omnino igne cremabatur. Quare holocaustum sacrinciorum
mnium nobilissimum . - . . . .is
Quadruplex haec sacrificu distinetio quatuor praecipuis Dei persectionibus respondet; supremae 'Μa sati, sub cuius
dominio omnia eontinentur . & a originem , & conserva. tionem agnoscimus; immensae Bonitati , qua nos Deus cominplectitur, praesertim ob Unigeniti sui incarnationem; infinitae Iustitia, quam ingrato. animo laedimus; persectae Beatuudina, cuius nos esse participes desideramus. e) Nullo modo pro damnatis sacrum peragi debet, nee vero pro Caelite aliquo, nisi tamen Euchariseisum. Licet a tem sacrificium propitiatorium pro omnibus viventibus, etiam scelestissimis, aut infidelibus, offerrῖ, saltem indirecte, quia di .L pε es funduntur pro bono publico Ecclesiae. Non liceis bit pro excommunicatis , publica scilicet, & speciali oratione; quamvis privatim orare pro iisdem quis poterit. Pariter pro catechumenis haud repugnabit, si cum voto Baptismi decesso
142쪽
quo dieitur Q' duodecim milia drubmas argenti misit Hierosolymam osserri pro peccatis mortuorum sacri elum ... sandia ergo , γ' salubris est cogitatio pro Munctis exorare , ut a peccatis solvantur b) . Tuin a primi usque saeculis Ecclesia praxim hujusmodi observavit, ut pleno calculo fidem faciunt Tertullianus e e oblationes pro defundiis , pro natalitiis annua die facimus Cyprianus, qui d), occasione, quod Victor Faustinum presbyterum tutorem testamento scripserat, ait: quod epihec pi antecessores nostri religiose eonfiderantes , salubria
ter prmidentes censuerunt, ne quis uater excedens, ad tutelam, vel curam clericum nominaret: ae si quis hoc
fecisset, non Osrretur pro eo, nec sacrificium pro dormiatione ejus celebraretur Chrysostomus eὶ et non frustra haec ab inpostolis sunt legibus constituta, ut in veneranisaeis , inquam , atque horrificis steriis memoria eorum
flat, qui decesseruntς aliique s . Quapropter merito
a II. Machab. XII. 4ῖ. 46. 5 Solent reponere Reformatores , quod G. Uber M
chabaeorum non sit Canonicus. Nos Tom. I. pag. zoo. monuimus, plerosque tum Veteris, tum Novi Testamenti Libros, ni a principio Proto-eanonicos, postmodum saltem muter,cais nonicos extitisse; seu sacros semper fuisse, divinitus scilicet rein velatos, expresse autem non ita declaratos, nisi sequuto dei de tempore, & re maturius ventilata. e Lib. de eor a militia cap. I.
D Jam Gm. I. pag. 6. ex Augustino exsontiam pureaistorii evicimus, qui quidem in multis suorum operum locis laeispe illud aut probat, aut supponit. supervacaneum iam est ad aliorum patrum . dc Theologorum scripta provocare. Ipsa enim Genevensis Ecclesia, quae In sernum admittebat , Purgatorium, negabat , atque hac etiam de causa a Rom. Ecelesia desecit, nunc Infernum negare supra pag. II. ), Purgatorium admittemre videtur. Ita in Descriptiou Abregis da gomaemement de Ge noriuo dig. ῖ82. apud iniunges de litterature. Tom. II. AA redam i7 7se γ' emient dono qu'u 3 a des peines dans une autre vis, mair ρων an remps; at i is rigariare, qui a
143쪽
Tridentinum docuit υ), Purgatoriam esse, animasque ibi detento . Melium suffragiis, potissmum vero acceptabili altaris sacri cis , iuvari. . f. VI. Bolivbro ius mendacii redarguitur. QUIE personatus polingbrokius b contra divinitatem
sacrificii recens effutiit, nec reticenda hic, nec serenda. Nimirum a solo dominandi Ecclesiasticorum studio ortum hoc Missae figmentum audacissimus scripsit. Ita ipse e t it ne fani pas croire que les nouisaux dogmπinvento chaque iotir , ne contribuassent beau - ὰ fomifer les usurpations des pans . Le hocus, cus, ou larransubstantiation , dona Ie novi fui es νidicule, s' Dabiit peti is peti. res amir etέ inconnu aux premiera fὸ-eles du Chrissianisme. On peut se figurer quelle vineration es attirais tin peste , un moine, qui Disait Mn Disu, avec quatre parotis &c. At liceat , quaeso, garruli hominis temeritatem paucis castigare, ut nec garrire mindo , sed & ipsum insanire adpareat. I. Religio opus dextrae Dei est, non hominum inventum Q. Ecclesiae autem suae Christus fidei depositum commisit, ut usque in
i teν ὰ r histolis des contradictions humainer. a SUP. XXV. in meret. de Purgat. b) Libellus Examen imponant, apud Volterium in Pi eri Disaeh- Tom. III. ), haud quidem genuinum opus Mianistri Angliae Misita Bolirebra e esse putatur, sed Volterii iapsius; qui, quoniam fortasse pudebat horrendas illve, nefandasisque congessisse blasphemias, alieno potius ore virus evomuisse. adsectavit.' e In eis. Examen important eo. Advertendum, quod illa hocus pocus, ex verbis hoe est comus meum male contracta derivent, ac in Missa transubstantiationem significent.
d) De hoc argumento alibi in nostris Iuris Naturalis, s
144쪽
in finem saeculorum , contra omnes prosanas vocum n vitates , ac nequitias Diaboli, tutum jam illud, de illibatum tueretur. Insurgenti hus porro haeresea n procellis , quidnam illa curavit, praestititque t Pro credita officii potestate, impugnatam Magistri dom inam, in
Synodos coacta , nullis parcens laboribus, nullisque deterrita periculis, explicavit, adseruit, docuitque . Es ad , quaeso dogmata invenire, & potestatem sibi urpare, an acceptam fidem declarare magis, ac caute custodiret II. Vox transubstantiatio nec antiqua est , nec Latina, sed veritatem a Christo traditam , ab Apostolis praedicatam, ab universa Ecclesia quovis saec io ad nos usque conservatam, clarius docet, ac certius designat. Certe sanus quisque concedet, non res verbis , sed rebus verba servire oportere a l Immo quaelibet a tium , ac scientiarum studia , peculiaria stibi passim fa-hricari vocabula , ad novas subinde res explicandas, mos obtinuit, obtinetque. Quonam igitur pacto ridicula ea vox , quae ad novum configendum errorem , & antiquum Christianum dogma custodiendum , communiter
. . . licuit, semperqMe tieuit, Signatum praesente nora procudere nomθη.
bὶ Graece μια, Latine substantia, non interiorem propria naturam rei, sed exteriores, & sensiles proprietates significabant. Denotandae itaque Eucharistiae adcommodatae eae voces non erant, in qua, remanentibus accidentibus , tota substantia panis, & vini, in Christi corpus, ac sanguinem transmutatur. Nec Graeci hinc antiquiores με ristriωσιν, nec Latini transubsta
nationem; sed aequivale tria vocabula, Puta, ιρεταβολην, conυενα fionem; aut etiam transmutationem , sive tranfelementationem adin
hibuerunt. Porro quum labentibus temporibus transAbstantiatio mutationem significaret unius substantiae in alteram, & Lutherani imparationem , & eo ubstantiationem pag. iast. confingerent a ad clariorem antiqui dogmatis dilucidationem , novam vocem, usu iam inductam, contra novos Haereticos, ut omnis tergi versandi via iis praecluderetur, Tridentinum consecravit.
ς sueta Protestantium cantilena a novi nominis usurpam
145쪽
Nirandum, qua fronte adfirmari possit, primis Eccle. sae saeculis incognitum fuisse transubstantiationis mysterium . Iam ex iis, quae hactenus disputata sunt, liqui. do illud constat. Tum nemo certe dubitabit, qui vix ad Ignatii, Irenaei, Tertulliani , Cypriani, Cyrilli Hi rosolymitani, Chrysostomi, Ambrosii, aliorumque Patrum opera accesserit, a quibus nunc in Eucharistia idem Christi corpus essὰ , quod ex Virgine natum , &in Cruce immolatum fuit; nunc Christum de pane corpus suum effecisse; nunc post consecrationem nulla panis naturam superesse, tametsi aliter sensus innuant, di. serte praedicatur. Quum haec tamen Bolingbrokius neget , ignarum eum dices , an audacem t IV. Potestatem consecrandi, offerendique. Apostolis, Ecclesiaeque suae ipsum per se Christum contulisse , superius probavi. mus a . uaenam igitur fraus haec, aut venerationis Praetextus, quem falsus, falso obtrudit Bolingbrokiux Quod autem tantopere ipsemet miretur, rideatque, ruον videlicet verbis panem in Christi corpus converti; exilitatem, crede, id demonstrat ingenii Bolinorohia. ni, non sublimitatem l Tum enim 1ufficiens per se est quaevis sacramentorum s arma , dummodo per eam istorum effectus significatur; tum ad digne de divina Omni. potentia sentiendum , dignamque in nobis excitandam erga Deum fiduciam, breviores formulae cὀmparatae esse videntur. f. VII. Insigniores quaedam Benedicti XIV. Conis Risutiones recensetur. AD calcem huius Capitis varias Benedicti XIV. Con. stitutiones , quae huc spectant, eo, quo emanatae sunt, annorum ordine, reiicimus. I. Velantur quilibet, ac
tionei Pluries de hoc argnmento quaedam illevimus. Videte
146쪽
cepta a quocumque eleemosyna maioris pretii pro celebratione Missarum , curare, ut alibi, ubi minora sunt stipendia, celebrentur , aut sacerdoti alteri celebraturo eleemosynam minoris pretii erogare, etiamsi accipiens hic sciat, & consentiat. Secus, laicus, seu saecularis, colligendi Μissas, excommunicationem ς clericus, seu qui cumue sacerdos, suspensionem, a solo Rom. Pontifice, in mortis tantum articulo absolvendam , ipso sacto incurret 60 . II. Missam celebrantes non tenentur Eucharistiam petentibus intra eamdem actionem ministrare, si eo ipso tempore facilis, o O ia suppetit ratio ad eamdem mensam accedendi pluνibus aliis Ioeis euitas instructam ub). III. Militibus Hierosolymitanis facultas inest habendi in navibus altare portat iis , in quo Missa dicatur, dummodo naves sint aneboratae, serenum iam caelum . quietum mare, & ad latera altaris presbyter adsit, vel diaconus, ad evitandam calicis es- fusionem e)'. Eadem facultate gaudent naves Pontimciae d). Iv. Surripientes, adsportantes, retinentes sacras hostias, non iuvantur exceptionibus, h.e. non fuisse eas consecratas, aut se non id ad malum finem heisse: quas quidem ad declinandam poenam o proponere solebant.
ad Constit. quanta an. I r. Ibi duo adnotantur, & sia tnm id esse , cui obligatio inest restitutionis; & ex tacita esse Osterentium Missas voluntate, ut in eodem loco, quo datae iulae sunt. aut in quo quis se tumulari iussit, iisdem satisfiat. Porro Alexander VII. an. I 65s. hanc damnaverat Propositi nem .' post decrerum Urbani potest sacerdos, mi Mistae relebranda traduntur, per alium satisfacere, collato illi minora stipendio, Iia parte stipendii sibi retento.
b) Constit. certiores ari. I a. occasionem dedit controversia, orta Cremae , de obligatione, qua celebrantes adstringuntur ministrandi Eucharistiam iis, qui praesentes sacrificio. de eodem cupiunt participare. e Constit. exmni, an. I 2. Qua confirmatum est privilegium, quod Clemens XI. Constiti exponi, M. 17M. con
e) Statuerat Innoc. XI. Constit. ad nostri an. I 676. ut
147쪽
Constabit enim de consecratione, si hostiae de Pyxide sudireptae suetint.. vel in actu communionis traditae, aut postmodum retentae. inum autem de consecratione comstiterit, tamquam probata habenda est prava intentio abutendi saeramento ad malum , vel sacrilegum , finem , nisi iussa , aut excusabais ratio contrarium si eat οῦ proindeque statutis poenis reus subi j cietur ρ . V. Non promoti ad presbyteratum, sit etiamsi unam Missam,
aut partem tantum celebrarint, . modo elevationem hostiae, aut calicis peregerint, vel sine etia, prolatione formae: aut si consessiones audierint, brachio saeculari plectendi tradentur. Quod si, non peracta consecratio ne, ab altari discesserint . aut absolutionem inon prinnuntiarint, a iudice Ecclesiastico mitius pro arbitrio punientur - . VI. In altari,. in quo Pontifex celebravit,
nemini lacrificare licet, nisi ex venia ipsus Pontificis. Ita sunt in maioribus Urbis Basilicis altaria maiora. in quibus soli Cardinales, statutis diebus, coocessione Pontificis, sacro possunt operari c . VII. Si parochus longe dissitam a Parochia aliam habeat Ecclesiam ; non licebit ei, ex qua vix etiam consuetudine, sesta die duas in duabus Ecclesiis Missas celebrare, modo alias adsit
cele- raptor hostiae consecratae, uom iassante minor; aetate , dum inodo annum vigesimum attigerit, etiam pro prima vire Curiae saeculati traderetur. Alexander VII. Constit. eum alius an. I 69o. Bullam I nnocentianam ad quascumque personas, etiam Eccle-
fasticas, & Regulares, eviuscumque dignitatis, & conditionis extendit, easque poenae detradationis realis, er traditionis chis se fari obnoxias setit. a Constit. ab Augustiis O an. INq.
b, Constit. De didos an. 1 44. Quid si talis reus, in prumo Interrogatorio crimen suum confiteatur Const. Hυiha man. I7s . statuitur, ut brachio saeculari inoite plectendus nihilominus detur.
e Constit. Hismis an. oecasionem praebuit magnificum altare Romae constructum, quod Ulyssimi aem ad Regem
transferendum erat. Benedictus XIV. conleeravit, inque eos a crum peregit . Diuitiam by Corale
148쪽
celebraturus sacerdos. Licebit vero, si deficiente face dote Parochiani Μisi a carerent, seu ex sola caussa necessitatis, quae ab episcopo examinauda, & a quo venia hujusmodi danda est br). VIII. In die commemorationis Delanctorum, tum in omnibus Hispaniarum Ditionibus , tum in Regno Portugalliae . cuilibet sacerdoti tres Missas celebrare permittitur M. IX. Ad incendii im compescendam , non licet sacram Pyxidem e Ta- hernaculo extrahere, & in furentes flammas henedicti nem impertiri : sed tantum aperto Tabernaculo, & clusa adhuc Pyxide, pie fundi poterunt preces ad divinam opem implorandam c). X. Ab omnibus Orientalibus , & praesertim Armenis in Ligurno portu comminrantibus, ritus. Latinae Ecclesiae proprius, Natalitio
scilicet Christi die tres Missas celebrandi, adhibendus non est d . XI: Quum satius sit Ρontificem celebrare
Missam sedendo, quam sedentem recipere communi nem , & quum non desint exempla Romanorum Pontificum , qui Episcopis , & Cardinalibus passam hanc dederint copiam, ob pedum scilicet infirmitatem,; BGnedictus XIV. qui pedibus Jncessanter laborabat, & id licere sibi demonstravit, & in praxim deduxit in .
exc municationis poena praecipiens, ut presbyteri una tantum eleemosyna ejusdem summae, ut antea, essent contenti. Per
misit id autem in Aragonia, dummodo mos jam invaluisset pro tribus Missis eleemosynas accipiendi. e Consi. eum, ut recte an. I733. Romae in foro Montium ingens exarserat ignis, qui latius serpebat. Qui vice Parochi iungebatur, Pyxidem e Tabernaculo eduxerat,&ab Ecclesia egrestus populo, incendio benedixerat. Aliis factum id probantibus, allis improbantibus, cis. Const. edidit Bened.XlV. Λ Constit. in Iuperiori an . 17 s. e) Epist. aestas an. I s7. ad Ignatium Realem , Aposto
licarum caeremoniarum Praefectum.
149쪽
f. I. Poenitentiae sacramentum Grissus instituit, ubi . fpostolis remittendi. oe retinendi peccata potesatem , in serma iudicii, delegavit. , NON hie poenitentia, sive , prout virtus est, & interiorem dumtaxat animi dolorem ob scelerum recordationem significat, fricte accipitur. Eam hoc sensu adultis necessariam semper fuisse necessitate medii ad salutem docuerat iam Christus b . &contra Navatores adfirmavit Tridentinum μ) . Qua ramen sacramentum est, de eadem disserimus . seu quatenus virtuti Poenitentiae Christus, certius, ac melius nobis consulturus 60, externum quemdam ritum , aut
a Maτανοια, Latine est νesi sentia. Nam πινανσων dem est, ac secunda euitare. Novatores, ut probent fidem si isne operibus iustificare. hac nominis etymologia abutuntur, quasi μιναν .e, quam Vulgata vertit Paenitentiam , mutationem tantum vitae, non dolorem signi fleet praeteritorum delictorum. Seripturis autem, & Patribus, quibus ii convincuntur , abstinemus. Ad Latinos provocamus. Ovidius de Ponto G
Paenitu o, s quia xmserarum ereditur ulli, Paenitet, facto torqueor ipse meo. Ausonius Epigri XII. in Si uerum Oceasonis , 9 Poenis. Sum Dea, quae facti, non factique exigo poenas et Nempe ut poeniteat sic Metanoea vocor . .
tiores reddimur de remissione peccatorum , iuxta illud Matth. IX. a. eonfide fit, remittuntur tibi pereata itia. II. Nonnisi Dominicae Passionis beneficio salus nobis comparanda est. Consentaneum iraque erat, ut sons quidam perennis extaret, h. e.
. Poenitentia, qua Christi sanguis ad nos deflueret, & peccata poli
150쪽
efficax gratiae signum praescripsit, quo ad dignitatem sacramerui ipsa evecta est , & qui omnibus peccantibus post Baptismum necessario omnino est observandus . Nonnisii autem in forma judicii , & vero non ad puniendum , sed ad absolvendum reum, ritus huiusmodi ex praecepto divino adhibendus, & perficiendus est. Aperte enim Christus sa)r accipite Spiritum anctum, quorum remiseritis peccata, remiιtuntur eis, ' π quorum reistinueritis , retenta sunt. Quare satis hinc recte cognoscitur , in usu traditae hujus potestatis rationem sacramenti ineludi . Adest quippe Anum externum , tum sci- 'liaet sermula absolutionis ex parte sacerdotis, tamquam iudicis. Alias, nisi externo stagno data divinitus potestas exerceretur, quo pacto homines, sibi fieri remissi nem peccatorum Intelligerent Tum pariter ex parte poenitentis, qui & confiteri debet peccata sua, & situ ea displicere testatur. Aliter, quomodo constabit, qui ligandi sint, quive solvendi 8 Gratiae collatio : quum Nnim remisso promittitur peccatorum, gratiam paritee promitti necesse est. Divina institutio: nimirum tum Apostolis, eorumque successoribus praeceptum imponitue potestate sibi data utendi: quum eum ad finem miti rentve b t Aut misi me Pater , ego mitto vos ἔtum ipsis peccatoribus ad claves Ecclesiae confugiendi. si solvi velint, & sua nolint peccata retineri. Merito hine Tridentinum e : s quis dixerit, Derba illa Domini Salvatoνis: accipite Spiritum sanctum , quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: & quorum retinueritis ,
Baptismum patrata elueret. III. vereeunda consesso legutimo Christi ministro, Et frenum quoddam est amplius non
peccandi, & pacatiorem reddit animum, tamquam soras proiecto veneno peccatorum. Iv. In veteri Lege eontritio pers cta requirebatur, ut peccata deleret. In Poenitentia vero remissio obtinetur precatotum, si initialim tantum Dei amorem