장음표시 사용
171쪽
De Extrema Unctione. I. Extrema Unctio es verum no- Legis sacramen. tum , ab Apostolis in curandis infirmis adumbratum , a Chrisso pos Resurrectionem institutum , a Iacobo
UT Christus Evangelio fidem conciliaret & Eccleis
siae primordia dilataret, edendorum miraculorum potestatem Apostolis concesserat. Ita enim ad eos criusirmos curate. mortuos suscitate, leprosos mundate, dae.. mones ejicite. Potissimum autem oleo infirmi curabantur, quod in gaudii, ac spei symbolum, apud Hebraeos adhiberi solebat. Hinc illud bb) : exeuntes praedicabant, ut paenitentiam agerent ζ daemonia multa viis eiebant , ungebant oleo multos aegros, o sanabant. Porro quum Apostoli necdum essent sacerdotes, atque aegros ungerent, nec baptiZatos, nec credentes; facile est eruere, non sacramentum tum eos Unctionis contuli Gse, sed adumbrasse dumtaxat, atque obscure significasse. Institutum contra illud a Christo fuit, & probabilius post Resurrectionem, quo sane tempore superius demo stravimus institutionem factam fuisse sacramenti Poenitentiae; praesertim quum Extrema Unctio persectio qumdam illius sit. & consummatio. Quare in iis diebus, teste S. Leone, etiam diximus, magna fuisse confrmata sacramenta, magna revelata seria c). Oportebat denique, ut institutum sacramentum Fideli hias aperiretur, dc commendaretur. Atque hoc a Iacobo factum est, ubi inquit d): in matur quis in vobis. Inducat
172쪽
presbteros Ecelesiae , oe orent super eum, ungenιes eum. oleo in nomine Domini , oe oratio Mei Disabit ius mum , O alleviabit eum Dominus V o , s in peccatis
sit, remittentur ei. Quibus in verbis vera elucet dignitas sacramenti. Adest enim I. Anum sensibile in unctione cum oleo , quod habet rationem materiae: & oratione presbyteri, quae est loco formaet constans illud Praeterea , ac perpetuum , tum quod ita semper faciendum iubetur, tum quod semper ab Ecclesia retentum est. II. Promisso gratiae: nam dicitur se in peccatis si, remittentur ei. III. Institutio disina: non enim Jac hus adfirmate dixisset, exteriore illa unctione & alleviari infirmum, Sc peccata dimitti, in homine tamen apte praeparato. Quae enim, nisi divina virtus, signo externo gratiam conciliaret Μerito propterea Tridem tinum a): s quis dixerit, Extremam Unct onem non esse vere, oe proprie sacramentum , a Chriso Domino nostro insiturum , O a B. Jacobo Apostolo promulgatum , sed ritum tantum acceptum a Patribus , aut Α- mentum husanum ς anathema A. ' , f. II. Sasema Ioannis Dallaei. IOANNEs Dallarus, quocum plus vice simplici su. perius concertare licuit ob), veritatem sacramenti Extremae Unctionis hoc loco adgreditur o. Nobis, quihrevitatem amamus, errorem odimus, hosti nunc parumper ex . adverso stare, illiusque impetus, quantum fas est, sustinere adridet. Principio ita testimonium , de quo apud Iacobum, elevare conatur. I. Unctio a. pud Marcum prodigiosa corporum curatio suit,' non
173쪽
seramentalis se . Atqui unctio Iacobaea eadem est, aequae Marci. Nam eadem utrobique res, eadem rei caussa, materia eadem , idem Inis , idem denique esse tum b). Neque haec igitur erit sacramentalis. II. Extremam Unctionem, quae hodie obtinet apud Catholicos, disparem esse ab Unctione apud Iacobum sic adstruit . quod illa ad animorum, haec ad corporum curationem reseratur c ; quod sacramenri effectus certus debeat esse, ac constans, Iacobus vero conditionale tantum remissionem peccatorum pollicetur: si in peccatis D rit , remittentur ei Q,' 'uod per Jacobum eos, qui nonduperate aegrotant, ungi liceat, Catholici vero nullos tingi volunt, nise in summis morbis, extremoque vitae
periculo se ς & quod plures presbyteros Iacobus induci
iubeat, contra vero nullam mortis, nullam sementis eatis eaneo in tantis, nutiam periculorum , quae homines iusupremis versantes urgear, nullam denique praeparationis ad alterius vitae ingressum necessariae mentionem facere,
quae sine fagitis omitti tali loco non poterant, s Iacobo mens fuisset hoc a ersariorum miserium ab sa unice
institutum , ac comparatum commendare f . Arma deinde impius contra traditionem convertit. Ac I. nullam fuisse apud Veteres Extremam Unctionem probat ex silentio antiquiorum Scriptorum,' in ritibus etiam
Christianae Ecclesiae enarrandis ); aut in pilorum modite describenda, ut Constantini, Athanasii, Antonii, aliorumque in ; praesertim quum Eucharistiae, sive ab
a In eis. Disput. lib. I. cap. IV. oe V. pag. 13. ει seqq. Genmae 16sq. . Ubi confutatur opinio Ioannis Maldonati,
adfirmantis Commem. in Mare. VI. II. Apostolos ea in occasione sacramentuin Extremae Unctionis ministrasse.
174쪽
iis sive poenitentibus ipsis in mortis periculo
aliquando concessae , meminerunt b) . Tum II. investigans, undenam lac. potissimum XII . sacramentum Extremae Unctionis ortum sit, adfirmat mc. VII. ac sequentibus, ad morbos depellendos, usurpatum saepis. fime oleum fuisse: &, quoniam mirae inde curationes evenere, factum hinc esse, ut per ea Barbarorum lacu. la , oleo, quod ad fugandas infirmitates extraordinariae,
miraculose sanationis 1 mbolum erat dumtaxat, spiritualis vis sacramenti tributa sit, seu, ut ait, alipticum dogma exsurrexerit sc . .
Spla audax Dallius veritatis oppugnator, non felix expugnator i Quod enim I. attinet, ultro consessi sumus unctionem apud Μarcum non fuisse quidem sacra. mentalem, sed sacramentum adumhrasse M . At verum contra est, Marcum, non tamen Iacobum, praecipue de curatione corporum loquutos fuisse. Si enim hic etiam sani Iatem corpoream unice, aut primario intendi Dset, non aegrotos certe solum decumbentes, sed miseros Gmnes, puta, visu, pedibus, auditu, aliove graviore malo laborantes, ungi iussisset, utpote ad quos etiam sanandos donum miraculornm spetiasset V Voluit vero Jacobus sacramentum Extremae Uructionis a Christo in stitutum contestari, eiusque virtutem, remissionem scilicet peccatorum, quae erimario , constanterque inde sequitur , edocere a m s in peccatis sit, remittentur ei. Quo satis eruitur, Iacobaram unctionem non e mdam plane esse, ac quae apud Μarcum occurrit. II. Porro
175쪽
get; quum utraque, quantum in se est, remissionem primario operentur delictorum. Nec verba δε in pece tis set, incertum arguunt effectum. Ostendunt enim, quud praeter sanitatem corporis, si expediat, & levamen animi ob metum imminentis mortis; consertur etiam aegroto remissio suorum peccatorum a . Additur autem particula se, non ex parte sacramenti, sed suscipientis sacramentum , si nimirum aegrotans aliquo implicitus sit peccato, quod ignoret, si in eo eluendae supersint reliquiae, seu temporales poenae delictorum , Ecclesiae clavibus subjectorum, vel si venialia sint dimitatenda. Quoniam haec adesse possunt, vel abri in anima, scilicet innocentissima, & quae persectissima conflagrat caritate : idcirco non ad rem dubiam, sed ad rei certae concessionem denotandam , quod a neces,are, & praeparatione tantum nascitur subjecti , recte dictum fuit se in peccatis si &c. Iam vero dicens Jacobus insi matur quis in vobis, tum docuit, nonnisi infirmis, in periculo vitae, hoc sacramentum medicinae loco praestandum esse, non autem sanis, et sit discrimen
capitis sunt adituri; sive probabile, ut si bellum gesturi sint, sive certum, ut si patibulo suspendendi: tum generali voce infirmitatis, & eos, qui in proximo mortis periculo versantur, & qui periculose decumbunt, ' ungendos esse significavit. Quare semper Ecclesia requisivit, aegrotum, quum in eo adhuc integra mens ,
ratio viget, 'demque, o religiosam animi voluntatem erre potes, sacro oleo esse liniendum b . Denique per Enallagen dictum est inducendos esse presbieros, h. e. unum ex presbyteris; quo pacto dicimus presbyteris com fiteri peccata, h. e. uni ex presbyteris cc . Licet a
a Inserius g. IV. seq. hac de re dicetur.
Extr de verb. fan. Ubi m. m. 7. variis Scripturarum testiis moniis, pluralem numerum Pro sinsulari positum quandoque suisse observavit.
176쪽
tem in Ecclesia Graeca septem ii advocantur 9 & aliquando etiam in Latina plures sunt adhibiti θ unum tamen ad sacramenti valorem sufficere satis est in compertis c . Nec vero quid facessunt negotii, quae adversus traditionem obiecit Dallaeus. I. Falsum est lentium hoc, quod obtruditur. Vetustiorum Scriptorum. Passim enim de Extrema Unctione meminerunt Origenes, Chrysostomus, Innocentius I. Gregorius Μ. aliique, quorum testimonia a Theologis, & praesertim a Juenino bo recitantur. Quia vero in piorum morte describenda, res communes. & usu vulgatas omittere satius duxerunt, ita nec de Viatico, nec de oleo apud Eusebium, Nyssenum , Ambrosium , Meta rastem . Sulpitium, aliosque, mentionem invenimus. Hinc siquid concluderes contra Extremam Unctionem ' nonne pariter dicendum nec datam morientibus tum fuisse Eucharistiam 3 Ad haec, nihil mirum, si legamus concessam aliquando, nec tamen semper, poenitentibus E charistiam ς & numquam Unctionem factam esse lega. mus. Quum enim consummatio 'uaedam poenitentiae, de complementum ipsius haec sit, ulos ea maxime delia hutos esse oportebat, qui intra poenitentiae curriculum vitae cursum finiebant. II. Scriptores, & Synodi ab Dec. inde VII. de Unctione dixerunt, non perinde ac
per eam extraordinaria unice speranda esset corporum medela. Sed eam, prout sacramentum est, commendarunt, atque usurpandam voluerunt, quo nimirum pacto ab Apostolo Iacobo inculcata, atque usu tradita fuerat e . Nonne hinc fabulatorem esse Dallarum com-Periest, f. IV.
a Ita apud Graeca Euehologia praescribitur. b Videte ne mentarium S. Gregor. apud Menardum. e) Alexander III. in eis. Cap. quaestati δε - . An. κS. Th. lib. IV. contr. Genti eam τδ. de sacr. Extra μα d) Comment. de Sara. Dig. VII. de Extr. λα
177쪽
6. IV. Reliqua , quae ad hoc sacramentum pertinent,
CETERA , quae vulgo de hoc sacramento disputari lent, brevi calamo prosequamur. I. Materia est oleum, ex olivis nimirum expressum, ab episcopo a , jure saltem Ecclesiastico, benedictum I , cui nihil ex aromatibus admiscendum. Adposite autem materia oleum est, quod, utpote lenitivum c), sacramenti virtutem in lenienda infirmi tristitia plurimum exprimit d .. II. Graeci semper usi sunt, atque utuntur serma mere deprecari e . Apud Latinos obtinuit quondam indieat attingo te oleo sanctis to dcc. aut indicatim simul, &. deprecativa. si multis tamen saeculis, sortasse a saec. XII. deprecati m adhibitam exhibent antiquiora Ritualia, ut Gemeticense : per sam sanctam unctionem ,
suam piissmam misericordiam , indulgeat tibi Deus quidquid desiquissi per visum, auditum &c. Quae quidem verbis Jacobi orent super eum, & oratis fidei san
uabit o) A pud Graecos a presbyteris benedicitur, ut fidem sa-cit Goarius in Not. in Eucholog. b Bellarminus, & Estius opinantur, episcopi benedictionem necessitate sacramenti requiri. Sola necessitate praecepti necessariam eam esse adfirmant Maldonatus, & Sambovius, in quorum sententiam descendere videtur Gurnelyus de Der. Ex-νr. Uns. quaest. II. art. I. e S. Th. in Addit ad Part. quaest. XXIX. an. 4. in m. & Catechismus Part. II. cap. Ul. num. S.
dὶ Quid, 9 oleum benedictum frequenti usu sit desectuis
rum Non prohibetur, quin oleum non consecratum consecrato possit oleo commisteri. Advertit hic tamen Rituale Rom. superinfundendum oleum debeat esse in minori quantitate. . Ejusmodi est oratio Pater Sancte, animarum, er corporum medice &c. quae Graece extat in Graecorum Euchol giis, & Latine adfertur a Juenino Dissen. VII. de re. Unct. qu es. 6.
178쪽
vabis infirmum, magis convenire videtur, nec proinde mutanda, aut contemnenda est ex Tridentino sa). III. Apud Graecos frons, mentum, ambae genae, undegnum crucis exprimitur , Pectus , manus ex utraque parte, & pedes; apud Latinos oculi, aures, nares, os, manus b pedes, & renes sc) unguntur. Ad singulas unctiones forma repetitur, expresso nomine singulorum sensuum , h. e. per visum, tum per auditum &c. Plures autem illae ad integritatem sacramenti, unica tamen unctio ad substantiam pertinere videtur; praelertim quum in mortis, aut contagii periculo, Synodi, & Ritualia, sub unica generali formula, unicam fieri unctionem in oculis, aut alio sensuum organo, magis exposito, pedimittant. IV. Effectus sacramenti ita declarantur a Tria dentino ' res porro , esse Ius hujus saeramenti illis verbis eaplicatur 2 & oratio fidei res etenim haee
gratia Spiritus ancti . cujus unctio delicta, s quae sine
adhuc expianda se , ac peccati reliquias abstergit , σaegroti animam alleviat, oe confrmat, magnam in eo dioinae misericordiae Muciam excitando, qua 'inmmus subin
a Seg. XIV. de Extr. M. Can. Quare aute Extr. Unctione forma non sit indieatisi modi, sed deprecatisi, habes ex S. Thoma in Addit. ad η. Part. quaest. XXIX. an. 8. in μυ. ubi praeter alias rationes se docet: hoe faeramentum non habet aliquem effectum , qui semper oratione ministri consequatur, omnibus , quae sunt de essemia sacramenti , etiam riseperactis, Aut characteν in Baptismo, oe Confirmatione , oerranstibstantiatio in Fueharisia, oe rem θο peceati in Paenitentia , exissente contritione, quae est de essentia sacramenti Poeniarentia , non aurem de essentia hujus saeramenti: oe ideo in hoo sacramento non potest se forma indicariυi modi, sicut in prodictis saeramenIis. o In sacerdotibus manus exterius, non interius inmis
Unctio ad renes in feminis semper; in vitis, si ob
infirmitatem moveri non possunt, omittitur.
179쪽
sublevatus, oe mo sit incommoda, ae labores Γυ us fert, tentationibus Daemonis, ealcaneo insidiantis , facilius re sit, sanitatem eo oris interdum , ubi Ialuti animae expedierit, consequitur .
3. I. Apostoli in ultima eaona saeerdotes Instituti. ordo es verum novae Legis sacramentum. APostolos institutos fuisse sacerdotes in ultima coena Tridentinum declaravit a . Et quidem non per virtutem sacramenti, externo symbolo adnexam , sed per concessionem potestatis Ordinis, & liheram gratiae donationem υb . Quo pacto scilicet Pentecostes die iidem Spiritum sanctum , seu Confirmationis effectum , sine
ejusdem sacramento, receperunt. Quemadmodum vero/ Confirmatio nihilominus sacramentum est , ut superius probavimus; ita idem nunc de Ordine dicendum. ΡΟ-tuit interea autem Christus Apostolis praecipere, ut successores tamen suos externo signo ordinarent , seu ut Ordinem, nonnisi per . modum sacramenti, conserrent. Et sane, ubi de Ordinatione mentio est in Scripturis. tria illa recensentur, quae ad sacramenti rationem communiter requiruntur. Ac I. Agnum externum. Nam ita
Pau- consummationem Poenitentiae, ex sui institutione, directe , ae Primario, remittere peccara, non venialia, solum, sed etiam mortalia, si qua fortasse infirmus ignoret, vel oblitus sit. &quorum confitendorum votum haberet, praeter alios Theologos, acriter propugnat Tournelyus in Praesed . Theolog. de Ex.
num. ii. inquit, ipsa traditione Eucharistiae ad manducandiam, tamquam materia traditione, er illis verbis hoc facile , tam quam lor , Iacerdorra juide a Christo coasecratot. Diuitigoo by Corale
180쪽
Paulus ad Timotheum a Gnoli negligere gratiam, qu in te est, quae data es tibi per prophetiam , cum impositione manuum presisterii b). Et iterum o: admoneo te, ut resuscites gratiam Dei, quae es in te p.r impositionem manuum mearum. ΙΙ. Gratiae collatio quam tum
probant adlata ipsa Pauli verba, tum non obscure innuit Christus, ubi dixit Apostolis aecipite Spiritum auctum: quo loco non solum potestas clavium . sed gratia ad potestatem eamdem sancte administrandam collata denotari videtur . III. Insitutio diυina . Iis enim verbis hoc facite in meam commemorationem jussi fuerunt Apostoli ministros ordinare, enimvero cum , h. e. manuum impositione. Alias, numquam per hujus. modi ritum conferri ordinatis gratiam docuissent. Pasi sim idem probant Patres, & Synodi, ut videre est apud Theologos. Merito igitur Tridentinum d): s quis dixerit , ordinem, sis Iacram ordinationem , non esse υ re, proprie sacramentum, a Chrso Domino insitutum . . . anathema set.
f. II. De materia, forma, minisero DHecto, messinu
Ordinis, multa bremiser dilcutiuntur. Juvat aliqua hic summatim animadvertere. I. Ecclesia Graeca, & Latina, qualibet aetate, in ordinatione, mpositionem manuum, quam memorant Scripturae, constanter usurpavit. Ab Dec. autem circiter X. uti conjicit Morinus se , apud Latina, ad majorem acceptae
m a Ι. Ad Timoth. IV. I 4. b) Hoc loco presisterium est coetus episcoporum . Epi scopos enim aliquando presbyteros etiam dictos fuisse inferius docebimus. Luculenter Chrysostomus XIII. in cit. Ae. ad Timotb. non de presisteris hoc in ioco, sed de miseopis i quitur: neque enim profecito presbiari ipsum ordinarent. e Il. Ad Timoth. I. 6. id) Sess. XXIII. de Iacr. Ord. Can. R. e Part. III. de sacr. ordin. Exer. VII. cap. I. uam. I6.