장음표시 사용
161쪽
que non laicis solum, sed seminis bipsis a , dc Abbatissis jus suisse , consessiones scilicet excipiendi b : id
autem Gnsuetudo declarat eam probationem necessariam esse , tirnultus si conseius mortalis peccati, quantumias fidi contritus videatur, absque praemissa sacramentali confessione ad sacram E Marsiam accedere debeat . Porro sacerdoti non aliam ob rati nem in eis. exemplo sacris operari permittitur, nisi ob grave scandalum, certo mox, ni sacrificet, oriturum; quod aberat in publico poenitente, & qui sibi contra persecta eontritione consulere poterat. Consentaneum igitur erat, ut per diaponum Ecclesiae reconciliaretur, non necessarium tamen, ut sine abs lutione sacramentali Eucharisticam ille dapem susciperet. III. Placuit Albaspinaeo Lib. H. Obse ar. XXVII. poenitentes hujusmodi absolutos iam Iaeramentaliter fuisse a Conlitaribus iis, qui supplices litteras ad Cyprianum scripserant , ut propterea nulla sacerdotis praesentia requireretur, sed suffieeret nihilominus diaconus, per quem externa cum Ecclesia reconciliatio perageretur. Conjicit id vero ex eo, quod plerique omnes, qur in fossinis, aut triremibus detinerentur, sacerdotes essent, aut preseisteri. Sed neque haec, ingeniosissima ceteroqui coniectatio, recto stare talo videtur. Tum enim nihil ea de re mentionis est in litteris Cypriani, & integro lib. de lapsis 8, tum apud omnes constat, id tantum a cypriano Consessores illos petere consuevisse, ut scilicet ob pra clara sui ipsorum merita in martyrio, & tormentis subeundis, disciplinae vigor relaxaretur, &poenitentibus venia condonaretur; tum denique dissicilius vid tur ingentem lapsorum numerum a parvo sMerdotum Conserularum numero sicile ad carceres , annuentibus magistratibus , ac
satellitibus, & excipi, & absolvi potuisse. Nota sunt ea Cyrriani verba Epist. quoniam XX. ad Clerum Romanum , in quaoquitur de importunitate, qua libelli a Consitaribus petebam
162쪽
υνe ignorant i dans S. Thomas, page a 33. de la tro*k- me partis , Edition de Linon i738.: confesso ex defectu sacerdotis, laico D sa, sacramentalis es quodam modo. Ignoreq-vous combiem ae Abbesses confesserent leun Relia
his piscopus, cum presbyteris, diaconis, ac plebe praesente, canonice primum, tum Iacramen AEliter, si opus esset, poenitentem, emenso publice poenitentiae curriculo, absolvere, ut ita pace eon uuta ad Eucharistiam accederet. Furente Deciana persequutione, & Cypriano absente, hoc osticium commissum fuit presbyteris, quibus absentibus, modo poenitens in extremis lainboraret, concessum etiam diaconis; h. e. ut reconciliationi cum
Ecclesia aliquis quoque Ecclesae nomine interesset. Dixi so- εpus esset. Quandoque enim, quod sum. pag. 249. er seq. nimadversum ), accidere poterat, ut absolutione potirentur poenitentes, ante ipsam delictorum satisfactionem. Porro Cyprianus, latens in secessu, a Confestaribus, & poenitentibus ipsis vehementer per Epistolas efflagitabatur, ni aliquid de rigore disciplinae remitteret. Scripsit itaque Epistolam miνον δε- pr. eis. ad presbyteros, & diaconos Carthaginenses. Et quoniam ministerium ii suum optime callebant, non e re esse ipse putavit, proprias iis partes enucleate, & distincte designare . Credidit nimirum satis esse, si utrisque generalem quamdam
regulam traderet, qua ea in occasione procedendum esset, adcommodate. scilicet, & intra fines distinctae eorum potestatis.
Enim vero in eis. Epistol. quoniam Clerum Romanum eadem de novitate certiorem reddens, inquit: nee is Me legem dedi, aut me avflarem temere constitui. Quare quum se absente, coram quocumque presbytero , s incommodo aliquo, s infirmia raris periculo occupatus quis fuerit, exomologesim libenter fieri posse permisit, ita accipiendus est, sive caeremonialis illa tantum esset, sive huic sacramentalis etiam adiungenda foret, quacumque scilicet tum pinnitens indigeret, & quam donare sacerdos potuisset. Quum vero absente presbytero, & ubi mortis urgere 'exitus coeperit, apud diaconum quoque exomologesin
institui adjecit, concessisse id fatendum est , intra diaconalis
tamen muneris limites, ut scilicet per eum non sacramentalis absolutio, cui impar, sed caeremonialis, cui par erat, conserinretur, seu exterior reconciliario cum Ecclesia fieret, quae pignus esset interioris cum Christo ς distributa praeterea Euch ristia , si quo fortasse casu, puta, ob iurorem persequutionis , saeramentaliter ab alio Primum sacerdore poenitens absolutus
163쪽
eisules 8 Verum qui alium a ignorantiae notat, ignorantem se, & impudentem manifestati Non enim de sacramentali , sed de humili consessione ibi asit Angelicus οῦ quum , admonente Iacobo c constemini ergo
alterutrum peccata vestra, m orate pro invicem , ut DL memini) , solerent Fideles, in periculo mortis constituti, & deficiente copia sacerdotis, adstantibus laicis peccara confiteri, eaque detestari, non ut sacramentaliter absol verentur, sed ut, eorum apud Deum orationibus misericorditer adjuvarentur. Quare ipse S. Thomas subjecit γ ideo oportet, quod iterum consteatur sacerdoti , quum copiam habere potueris, praecipue, quia sacramentum Paenitentiae perfectum non fuit c . Porro effrons iactavit Volterius mulieres etiam, &Abbatissas praesertim, confessiones excepisse, nullumque
interea probationis adfert testimonium. Quid Z Nonne iuisisset, ant si non ex delicti conscientia, sed Christianae humiis litatis caussa , publicae se quis Poenitentiae subiecisset; negata eadem, si nullam adhue, qua opus esset, absolutionem obtinuisset. a Is est Cl. AbN. Nonnottus, qui in eis. lib. les Eris νεανι, Volterium de innumeris convicit erroribus, & responis dentem, iterum in Refmmse adix gelaire emenis resutavit. bὶ Dubitant Eruditi, an Additiones ad pari. genuinus Aquinatis scelus sint, utpote quae post illius mortem collectae, atque operi adiunctae suerunt. e Iae. V. i5. Variae tamen huiusce textus sunt expositiones apud Theologos, quae huc non faciunt. Nos, quod neosari omnino non potest, littεMIi illum sensu accipimus. In est. Addis. ad Pan. quaest. VIII. an. I l. ad g./ o Vide Bened. xlv. de Do. Dioeres. VII. cap. XVI. ubi num. Io. inquit, morem hunc confitendi laico petatiis
rasse usque ad saec. XV. initiam; subiicitque num. με. nisi
excusetur ab ignorantia , in praesenti rerum statu, grawter eum pecca Te, qui etiam in easu neresstatis peccata sua confitetur latis
cor Dia sine ulla causa semerinum infamat, o fortasse praebet Mitis occasionem de se sus eandi , quia adhaereat Iintheranorum haeres.
164쪽
in numerato habet mendacia, ceu qui in foro olera venum offert, aut placen as io , Paenitentiae ministri. Poea
Uvis igitur sacerdotibus ius competit administrandae vinnitentiae, utpote quibus potestas clavium tradita est Apostolis enim, eorumque in sacerdotio successoribus dictum quaecumque Iolvemis dcc. quemadmodum Patrum traditio tenuit, & Tridentinum definivit Q. jam vero ad valide absolvendum potestas praeterea juris ionis requiritur. Quod facile suadetur ex superius dictis. Poenitentiam scilicet institutam suisse in forma iudicii. quod sine iurisdictione in subditos exerceri non potest o.
a Lutherus verba Christi quaeeumque fotaeritis &e. non ad Iaicos solum, sed etiana ad mulieres traxit, cujus errorem Henricus VIII Angliae Rex in Lib. Afraio septem Sacrament. 2 ij - sex Vir, & Tridentinum proscripsit SUI XIV. M Poemi. Cau Io. Sed numquam adseruit mulieres re consessionibus suisse. Errori Dogmatico Phi--ζm adiQζε ' , historicum alia
Ss. XIV. de Poenit. Can. X. . Ut BR ptismus , & ordo valide eonseruntur licet illicite, e eo, qui 3urisdictionem non habet. Sacerdostaque, Iurridictione earens, si illicite, non invalide abis .et in eorum inauguratione frustra diceretur 'te vrertuminanctum , quorum remiseνitis peccata &e Λη tamen dicimus, quod Baptismus, &orta non sint sacramenta instituta in forma 1μιω . quo pacto est Poenitentia, cujus mi-nter quum iudex sit, & per actum judicialem absolvat certo ad munus suum me, & valide obeundum . indiget i2
π- rei Πωmus, quod Apostoli Itesti
2.22. accipite viratum anctum , quorum remiseritis &e. Ouae quidem potestas presbyteris etiam iisdem verbis consertur. Data autem illis simul fuit potestas iurisdictionis, iis aliis verbis, ibid.
165쪽
Unde Tridentinum ipsum sa) e quoniam se tur natu-- ratio judicii illud exposcit , ut sententia iis furuditos dumtaxat feratur , perseuasum semper in Ecclesia Dei fuit, m Uerissimum esse 9nodus haec conflrmat ,
nullius momenti asiolationem eam espe debere, quam bacerdos iu eum profert, in quem ordinariam, aut subd Iegatam non habet jurisdiditonem. Atque hinc etiam conficitur, posse episcopos jurisdictionem hanc sacerdotibus suis mugis, aut minus extendere, & restringere, prout disciplinae, δc saluti animarum consentaneum esse arbitrantur: quo pacto in Republica graviores quaedam caussae supremis Curiis reservantur, adeo ut nulli inseriorum iudicum de iisdem liceat iudicare. Quam quidem reservandorum easuum facultatem universalis Ecclesiae praxi corroboratam, Concilium Viennense sub Clemen te V. an. I)ir. b , & Tridentinum contra Resorma tores adseruit c .
f. VI. Constitutiones quaedam Benediui XIV.
Ass re non est, si de selectioribus quibusdam Bene
dicti XIV. Constitutionibus sermo obiter interseratur. I. Tenentur consessarii monere paenitentem , quem ninuerint suisse ab aliis consessariis ad turpia sollicitatos Q,
de ibid. v. et r. Meut misit me Pater ego mitto vos. Porro quum antiquitus presbyteri in sui ipsorum. ordinatione adseriberentur etiam . seu eardinarentur peculiari alicui regendae E elesiae , tune plenam remittendorum peccatorum facultatem, sive cum potestate ordinis iurisdictiqnis etiam potestatem ae-eipiebant. Quum vero hodie ordinationes vagae obtineant, sine ieardinatione alicut Ecclesiae, de quibus aeriter in T ridenistino certatum est λ; omnino se ordinatis presbyteris adsigna di sunt subditi, in quos acceptam. tavendi, & ligandi exedierant potestatem.
a Cis. ses eap. VII. F Clement. Religiosi eap. I. de privileg. er excus Wis. ea Ibid. Cau. XI. d) Sive sollicitatio facta sit, is actu sacramentalis confessanis Dei ante, vis immediate post confessionem, vel occasione,
166쪽
de obligarime dentineiandi Inquisitoribus e loeormis ordinaνiis personam, quae 'sollicitationem commiserit, elisiamsi sacerdos sit, qui iurisdictione ad absolutionem Naistide ἐmperi endam eareat . aut sinuisitatio inter eonfessa-ν um m paenitentem mutua fuerit , sive follieitationi pω- nitens consenserit , sis consensumi minime praestiterit , vel ιοngum tempus post sesam sollicitationem iam e suxeris, aut sollicitatis a eo essὸν o, non pro seipso, Ied pro alia peoona peracta fuerit. Absolutionem vero non imis pertient, nisi poenitenres denunciationem impositam adimpleverint, vel Ditem se, cum primum poterunt , dolaturos spondeant a '. Non potest praterea consessarius, nisi extra easum extremae necessitatis, nimiramian issius mονtis articulo , o desciente tune quocurique alio facerdote , qui confessarii munus obire possit , confessionem saeramentalem personae complicis in peccaro tu i , atque inhonesto contra sextum Decalvi praeceptum commisso erieipere. Et quidem nee etiam in vim cujuscumque Iubia ιaei, aut etiam Bullae , quae adnuatur Cruciatae. Secus absolutio nulla est, utpote impertita ab eo, qui facultate privatur. II. Licetne confessionem complicis in periculo mortis audiri, ubi tamen sacerdos est, sed non adprobatus Z Debet nihilominus ipse sacerdos simplex confessionem excipere, ae absolutionem ' mpertiri dummodo sine gravi aliqua exoritura infamia, vel scandalo id fieret. Tenetur autem peccati socius consessarius, infamiae huiusmodi, aut scandali pericula, quantum in se erit, antevertere , ves removere , opportunis adhibitis medἰis . unde sat, ut alteri cuivis sacerdoti locus pateat illius
ant praetextu eo σοπis , vel etiam extra ouasion m eo
fessonis in Confusionali , sis in alio Deo ad confusio.es avis Hendas de nato , aut Hecto eum Hatione audiendi ibidem ranis fessonem ... Me verbis, sive segnis . sve nutibus , me tactu , sue pre 'ipturam aut tune, aut post legendam. Constit. sacra
a) Cit. Constit. Deramentum. Quid tamen, si quis salsam iaciat denunciationem l Ibid. statuitur. absolvi non posse, nisi a Rom. Pontifice, in mortis articulo. A Irere
167쪽
X ino X confessonis absque ullius infamia, vel scandalo audiam
'dae. Secus, absolutio valida erit, sacerdos excommunicationem, S. Sedi reservatam, incurret. 60. III. Cautum insuper est, ut sacerdotes tam saeculares , quam regulures , vel in actu sacramentalis confessionis , sis illius occasione, aut praetextu ,. ad tu'ia Iollicitantes , vel Deri io , Musae abutentes. ad se Diegia, praeter alias poenas a iure inflictas , perpetuam etiam. inhabilitatem -- currant Ad praefati sacriscii celebrasionem b . IU. Non Potest a pamitente nomen complicis exquiri , sub cor. reetionis praetextu. Qui praxim hujusmodi liuitam es.se docebit, in e communicationem incidet, a selo Rom. Pontifician mortis articulo absolvendam ; consessarius vero, qisi de nomine complicis interrogare praesumserit,
nitra peccati letalis incursum, suspensioni ab incis audiendarum confessonum subjicitur 9 .f. VII. Ex triplici jure descendit sigillum confessonis. Miserius , Baro de Bielseld, oe Anglus eques Corus.
PRAETEREA consessionis, sigillum ex triplici iure dimanare exploratum est . Naturali , quia de iure naturae est servare sibi credita secreta, & alterius famam tueri. Divino, quia, ut inquit S. Thomas Q, in sacramentis ea , quae exterius geruntur , sunt Ana rerum, quae interius coutingunt. Et ideo confesso , qσa quis δε- .
cerdoti se subjicit, signum es interioris subjectionis, qua
is Deo subiicitur. Deus autem peccatum illius, qui se subjicit pe/ Paenitentiam, tegit. . . ideo de necessitate sacramenti es , quod quis confessonem celet : Oxamquam violator sacramenti peccat , qui confessionem revelat. Denique humano , quia secretum servari gra-
168쪽
praecipitur I caveat autem sacerdos ne verbo , vuuerno, vis alio quovis modo prodat aliquatenus .m at rem. Qui itaque sacerdos consessionem revelaret, conis 'tra triplex is praeceptum peccaret . Atque hic plura advertas velim. I. Sollemnia mentitur Volterius, quum Gregorium XV. revelationem confessionis aliquando per imisisse adfirmet h). Certe laudatus Pontifex e , non jusserat consessarium ea, quae in confessione relate ad absolutionem accipiendam audierat, posse revelare; sed planitentibus obligationem injecit denuntiandi Pastori- hus consessarium, si sorte ab eo in actu sacramentatis. nfusionis , sis antea , vel pose, immediate , seu oceasione, seu praetextu confessionis, etiam eonfessone non quuta , in confessionario , vel loco ad confussiones audien Eas electo, ad 'turpia suerint sollicitati. Quod nec secum Drt sigilli in stamonem, quo sacerdos constringitur ι0,& sacramento ipsi reverentiam simul conciliat. II. Μale idem ratiocinatur, ab Ecclesia praecipi revelatiomem
peccati contra castitatem , non vero criminis contra
Principis, aut Reipublicae salutem e . Vel enim
a Capit. Omnis utriusque sexus XXI. Ita Preces mtachres Tom. I. verb. Confessione. s sumuisit et re eronne de quelibe Mose, onae ferais erunsi bulis dumpo G goire G . όmanis de D sa tete is 3o. Auot ibat. paria quelle it ordorine. νέυBer les eo fions en certain cas.. e Constit. eis. an. I 622. qua alia Constit. cum Aut an. istis. Pii l U. magis explicata est. d S. Th. in Addit.. ad g. Pan. quaest. XI. art. III. Pr bat solum sacerdotem, utpote qui minister Poenitentiae scit pecocata v Deus, non ut homo, teneri si gulo consessionis . . ,
169쪽
triusqe generis peccata subiecit quis Ecclesiae clavibus. S de omnibus tenetur sacerdos sigillum custodire a :
vel publicam perniciem meditans ad Poenitentiae ministrum, ea de re consulturus, accedit, quod innuit Volterius . & ad meliorem illum frugem is adducere tenetur b : vel denique non in ordine ad absoluti nem, sed prava mente ad sacerdotem veniet, quo eum
in δε ιῆa Bonum publicum praeserendum privato. Eccur publica salus non aestimanda est magis, quam sigillum 1 qud mi-
vatum poenitentis bonum spectat λ Sed I. lex sigilli totius Ecclesiae utilitatem respicit, securitatem nempe omnium Fidelium cui sibi persuasum habent, peccata sacerdotibus patefacta, nus quam alteri aperiri posse. II. Ex iure naturali secretum cessabit, si grave inde Reip. incommodum emergat. Verum sacra. mentalis sigilli obligatio praecipue nascitur ex iure divino, cui nullo pacto potest derogari. Tum enim infractio secreti huiusmodi ο αεσο immediate adversaretur naturae sacramenti, qua sacerdos, qui Christi auctoritate peccata dimittit, modum etiam tenere debet, quem ille tenet, culus ipse est minitter. Christus aurem, ut pag. ibo. dictum, dimittit, α dimi a o cultat . Tum praeterea finem dextrueret sacranienti, ut Fidiles nempe libenter eo accedant, absolutionem consequuturi. Qui isnam contra peccata sua aperirent, si pandi etiam posse formiis
δὲ Ouid , si poenitens a consilio non movetur suo, &consessarius insidias paratas novit Ecclesiae, aut societati I Nee personam, nec delictum prodere poterit: generatim quid monere non prohibetur, quo major cautio adhibeatur, oc pericu
170쪽
in sui consilium trahat abutens sacramento, atque ea tum in occasione nulla est sigilli obligatio. III. N gantur tum Iacobus Fredericus, Baro de Bielfeld , ,
dum auricularem consessionem ad consilia hominutii cognoscenda inventam esse deblaterat , nec vero, nisi arte, impositum sigillum , quod tamen, si Ecelesiae syst, mati, ac conservationi opponitur, per Catholicos vi letur bὶ , tum Anglus Uues Cornsburius. qui indecens credit, ut mulieres viris peccata confiteantur, quiaque usum ejusmodi, ut abominandum in Oriente, ab.
horret c).. Sed spernendam rabiem hanc, & calumniam ridendam lC A.