장음표시 사용
211쪽
tum in lege Mosaica bi , in Evangelita tandem a Chri
sto ad rationem sacramenti evectum fuit. Denegarunt hanc illi dignitatem Duumviri impietatis, Lutherus,& Calvinus. Ille enim adfirmavit M.' Matrimonium non es sacramentum , sed ab hominibus ἰn Ecelesia inventum . Hic vero ita scripsit c : postremum est m-
trimonium , quod ut a Deo institutum fatentur omnes, ita pro saeramento datum nemo usque ad Gregorii tempora viderat . Et cui umquam sobrio in mentem venisset Sed verum esse tamen sacramentum, nemini dubitandum est. Adest enim signum sensibile, mutuus scilicet conjugum consensus, externe expressus, qui quidem sym
que ebncupiscentia, fuisset, ob praecipuum eius sinem , h. e. bonum prolis. Unde S. Thomas in Addit. ad Parr. quaest. XLI. art. I. inquit, Matrimonium esse de jure naturae ; &que'. XLV. Art. a. probat, eumdem ob finem, institui deinbuisse ante peccatum. Et Augustinus lib. XIV. de Civit. Dei cap. 2'. quisquis autem dicit. non fuisse coituros, nee generaturos , nisi peccassent, quid dicit, nisi propter numerositatem Sanctorum necessarium hominis fuisse peccatum λ Videte eumdem lib. I. Retract. ωρ. Io. & II. atque Estium in A. lib. a. Dist. ao. g. l. oe seqq. II. In lege Naturae, aut Scripta, dici potest , latiore sensu , Matrimonium sacramentum suisse, prout nempe sumbolum fuit unionis futurae Christi cum Ecclesia. Quo spe istant Patres, quum inquiunt, Adam e somno expergefactum , prophetico adflatum spiritu, pronunciasse: hoc nune os ex ol 5 s meis &c. inter quos est Tertullianus lib. de anima cap. XI. Hieronymus Comment. in Epi'. ad ules. ωρ. s. Augustinus lib. t X. de Gen. ad litter. cap. i. & confirmavit Tridentinum S g. X xl V. in dοεῖν. de acr. Matr. a) Sic Deuteron. Xx V. s. quando habit relat fratres fiam&ι, o renires ex eis absque liberis mortuus fuerit, tiκον destinis Eli non nubet alteri, sed accipiet eam frater eius , s suscitabis lenam fratris sui . Et primogenitum ex ea filium nomine illitis adpellabit, tit non deleatur nomen ejus ex Israel. Advertendum , quod Matrimonium sicut ante peccatum fuisse osticium naturae , sic post praevaricationem versum fuit in remedium concupiscen tiae, non nova constitutione, 'sed rei mutatione. ' bὶ Lib. de Captivit. MDI. eam de Matrim.
212쪽
bolum est rei sacrae, unionis scilicet Christi cum Ecclesia. Unde Paulus a et sacramentum hoc magnum es,
go autem dico in. Christo. oe in Eccle b . Tum grariae collatio. inquit Apostolus 9 o haud scatus essenim vir infidelis per mulierem Melem: O sancitis tae' mulier infidelis per υirum Metem : alioquin siti infriimmundi essent, . nunc autem sancti sunt. In quae sic Mal- donatus λ: quo loco, manifessum es, Divum Paulum non agere de Ianctitate personarum propria: nam in Oιis , propterea quod sit matrimonio conjunct.s fideli, nouaccipit uuam veram sanctitatem gratiae . . . Neque loquitur de De . . . quasi dicat Dem 6se , ut vir in elissau Iscetur per mulierem elem Icilicet , id est, convertatur, quia addit statim . Utilus alioquin filii vestri immundi essent, nunc . autem sancti sunt.' ubi filios vocat Dηd os, quas natos de legifimo matrimonio. sumeυο de illis generaliter loquatur, o tamen non omnes fili unius parentis Cbriniani, alterius in elis, serent Chrisiani necesse est, ut loquatur de Matrimonio, quod semper erat sanctum , quamvis. alter coniux esset insta lis. Et denique institutio divina. Diserte enim' Patres, & Concilia adseruerunt, in Cana, oppido Galilaeae, nuptiis, quas descripsit Joannes o, Christum' per se adfuisse, ut praesentia sua eas honestaret, & henedictione
b) Contendunt Protestantes non Matrimonium, sed uni nem Christi cum Ecelesia , esse magnum sacramentum. Sed I. convincuntur a particula demonstrativa hoc, ut proptereasacrais mentum hoc reseratur ad Matrimonium Christianorum, de quo prius dixerat Apostolus propter hoc relinquet homo &c. II. a Graeco textu eis. Dip. ad Ephes. V. gr. qui sc habet: εγω
in Christum, Ecclesiam, nempe quod Matrimonium magnum est haeramentum, prout tamen refertur ad Christum, &Ecclesiam , tamquam ad rem significatam . e I. ad Corinth. VII. I 4. Θ Dissimi. de Der. Tom. II. quaest. I. de Matrim.
213쪽
sanetifiearet a . Quare merito Tridentinum M' faixerit, Matrimonium non esse vere, proprie unum ex
Ieptem legis Evangelieae sacramentis a Chrso Domino institutum, sed ob hominibus in Ecclesia lawntum , ne. que gratiam conferre; anathema sit,f. II. De materia , forma , minisero , m secto; sacrameuti Matrimonii. ΜULTA hinc sequuntur. I. Materia , quam dicunt ex qua , seu qua constat hoc sacramentum , sunt actus
contrahentium , seu mutuus consensus. legitime expressus o . II. Forma est , quam proponte Tridentinum C: ego vos in Matrimonium conjungo in nom ne Patris Filii , ' Spiritus-sandit . Amen. Ea nimirum & actus contrahentium ad σο esse famamentale determinantur, & praecipuus Μatrimonii effectus exprimitur. III. Μinister sacramenti, de quo loquimur, est sacerdos, tum quia ad persectionem sacramenti, praeter materiam, & formam, intentionem etiam ministri Eu. genius IV. ut alibi diximus O , necessariam voluit, nec vero contrahentes possunt & suscipere simul, & sibi ipsis virtutem sacramenti ministrare γ ; tum quia
a) Juεκίου δε saer. Dig. xl. de Matri qu. R. I. cap. a. ss. XxIV. de sacri Matr. Can. I. e Adnotavit s. Thqmas. r. Part. quaest. LXxxIV. art. I. ad i. quod in sacramentis, In quibus plenitudo gratiae, quae eonsertur, superat facultatem actus humani, materia est res corin voralis, ut aqua in Baptismo, oleum in Confirmatione 3ce. In Poenitentia vero, & Matrimonio, quae habent effectum eora spondentem humanis actibus, in quibus scilicet gratia modum uitur dispositionis γ, ipsi actus humani locum tenent male riae e quo pacto emplastra proxime ter se operantur, exercita tiones deambulatoriae prolant sanitati pro modo earumdem. d) Sus xxiv. in meret. de Reform. cop. I. ite Supri pag. as. , f) Sola primum ratio eontractus civilis inerat Matrimonior taecessit deinde per Christum ratio sacramenti. , Quare ilialius p
214쪽
ad intriinonii celebrationem sacra semper, & sollemnis benedictio a Veteribus requisita est, ad nuptias sanctificandas, & obsiMandas; & quidem non ad sollemnjt tem ritus. sed ad effictum gratiae, S sanctificationis
consequendum it tui I ropterea merito Tridentinum edixerit. quod elandestina matrimonia Ecclesia Dei semier det*tata es , atque probi it a . IV. Quum tria uni commoda, Mae ex Μatrimonio proficiscantur, hi num scilicet prolis, fidei, i& sacra menti; triplex pariter effectus .gratiae sacramentalis esse videtur, h. e. ut Iiberi amanter suscipiantur, ac religiose educentur ; ut coniuges in pace, & casto amore mutuam sibi fidem servent; ut demum inter eosdem coniunctio, quae Christi cum Ecclesia perpetuam significat conjunctionem , perpetuo etiam perseveret, nullo modo, nisi ob mor- em, dissolvenda. III. Coelibatus ἰn mundi exordiis Aterdictus, ἰn legem alea toleratus, in Evangelica comHendatus , d , mum per Eecissam ministris suis sapienter impositus . Quo Ni ΑΜ bonum prolis . Μatrimonii utilitatem. ae necessitatem suadet; bonum fidei, Huralitatem uxorum excludit: bonum denique sacramenti, vinculumeonstituit indissolubile , hinc sigillatim singula examinanda sunt. Ac principio quidem in mundi exordiis, omnes naturali lege ad nuptias, perinde ac ad consem
tius, prout contractus est, aeque ae eeterorum contractuum ci vilium , ipsi per se contrahentes eanssae sunt, & ministri. Sed de eo , qua saeramentum est, non idem certe dicendum. Administratio enim sacramentorum nonnisi ad Ecclesiam, & administros, qui loco ipsius sunt, prorsus pertineis exemto solum Baptismo, qui in easu neeessitatis a lateo etiam. Ecclesiae locum tenente, ministratur. Qui igitur sacramenti Matrimonii ministros ipsos esse eonjuges arbitrantur, rationem contractus civilis a ratione sacramenti minime omnium distinguere vi
215쪽
vandam cibo vitam, obligari quivis concedet γ Nulo lo enim alio modo genus humanum potuisset propaga- Ti. Crescente autem suffcienter hominum gente, inc lumi iuret divino naturali, potuerunt quidam cinii multam traducere. Quod tum Iosue, Eliam, Elisaeum, Hieremiam , aliosque tempore , legis Mosaicae, quo bsrael iricus Populus' frequentior increbuerat , Diutassi: accepimus b) p tum & Christus, eiu- , excepto tro ο , Apostoli, sui ipsorum exemplo comprotarunt. Quorum coelibatum reprehendisse at cet te Iuctat, sidiusquisque contrahendis nuptiis Obstringeretur.' In lege autem Evangelica satis diserte commendatus ille est iis
Christi Domini verbis : sunt eunuchi, qui sese
nos camaverunt propter regnum caelorum. Cui congruit
Apuliolus, scribens ad Corinthios H:. -omos esse scut meipsum. Et iterum ): igitur συ ρου matrimonio iungit virginem suam , bene facit e qui
non isngis, melius facit. Quare Tridenti num is : fi
quis aiserit flatum coniugalem anteponendum esse Batui mirginitaris, 've caelibatus, o non esse melius, ac beatius manere in virginitate, aut caelibatu, quam jungi
a) Quidam praeceptum divinum nubendi iis verbis Genes.
I. 28. erescite, multiplicamisi , s repute terram , contineri opinantur. quoniam non homini solum, sed brutis etiam animantibus id dictum potius tum benedictioneni, ac sincunaditatem creatis rebus impertitam fuisse adfirmabimus b) In veteri Testamento laus castitatis potissimum Iabe.-tur Ddiib. XU. it. &X VI. 26. nai. XLIV. I s. Sapient. IlI. a 3. & IV. I. Ecclesiastis. VI. 28. es Ita Hieronymus lib. I. -υersus Dυin. quamq*am ex-' rapto Apostolo Petro, non m manifeste relatum de aliis Apostolis, - quod uxorer habuerint f in quum ae uno scriptum si, 'c de mreris raritum , intelligere debemus sue uxoribus eos fuisse , de ρομι hus nihil tale Seriptura significet. . . dὶ Matth. XIX. I 2. . ri '
216쪽
mair monis et anatbema M. Tandem Ecclesia multis de rationibus ministris suis coelibatus legem imposuit '). Eae autem, quae apud Patres, & Synodos passim adsi
Usus Ecelesiae Graecae ab usu Latinae distinguendus est:
Sane in oriente numquam licuit episcopis, & presbyteris ux res ducere post ordinationem. Testis est Synodus Neocaesareens s. I. an. 'i4. Immo ab uxoribui ante ordinationem doctis ii etiam olim abstinere solebant, nulla quidem universali lege id necessario praecipiente, sed peculiari disciplina laudabiliter suadente, seu, ut inquit Epiphanius haeres Carbarorum LIX. lib. a. num. 4. , us Ecclesiastici Canonre adeurate θν-vantur . . Permissum nihilominus diaconis, qui in ordinatione contestati fuissent se continentiam servare non posse, ut vel ordinati nuptias inirent. Porro ex Synodo Quini sexta, seu Trullana, Cam XII. an. 6pa. sub depositionis poena prohibitum fuit episcopis cum uxoribus ante ordinatioriem ductis echabitare, & consuetudinem habere. Q iod tamen non interdictum presbyteris, diaconis, & subdiaconis; quibus ex eadem, Can. XIII. uxores, vas ante ordinationem duxerint, retinere etiamnum licet. contra in inci ente lex coelibatus severius iniuncta, & adcuratius fuit observata. Non solum enim nuin quam legimus, majoribus Clericis licuisse post ordinationem natores habere e sed iis antea ductis numquam etiam uti potuita se accepimus. Certe de unis subdiaconis varia in uariis Ercleis sis & praxis suit, & disciplina . Tournelyus do Der. Ordinis ult. art. II. Conetas. I. Tria attamen advertimus, i. Si qui maiores Clerici post ordinationem nuptias adteiriabant, deis sitione quidem plectebantur, non autem eae irritae declarantur. Primum omnium fortasse Lateran. an. IIIp. Can. I.
ordinem sacrum esse dirimens impedimentum Matrimonii de finivit; quod Remense an. 3I . Gn. 7. aliaeque deinde parus m Synodi, de Trident. Sess. XXIV. M saer. Matri p. confimmarunt. II. Mediis plerumque iaculis Clerici, & monachi vel eoncabinas alebant, vel post ordines nuptiis studebant. RomPontifices, praesertim Leo IX. & Gregorius VII. collapsam disciplinam reuit re, & ad ecelibatum Clarnm revocare sareaei. runt. III. Apud Latinos, ii qui uxores ante ordinationem habuerant , non iubebantur eas in monasterium includere qui mos Graecorum suit; sed secum illas tamquam sorores retin re solebant. Quod quum incontinentiae locum plerumque daret, cautum fuit ab Alexandro III. in Car. sane VI. Extrido posiIur. Ecel. Tom. II l. o com
217쪽
gnantur, huc potissimum spectant. I. Divina est simctitas, ac puritas tremendorum mysteriorum, quibus i propterea contrectandis, di ministrandis, puritas, &sanctitas quanta maxima necessaria videtur. II. Monuerat Paulus Timotheum a): nemo militans Deo, impli. cat se negotiis saecularibus. Nihilne sacerdotem implica.hlt uxoris, & liberorum cura ' III. Scripsit idem A. postolus ad Corinthios, ut continentiam ii ad tempus servent , quo incumbant orationi γ : nolite fraudare
inυicem, nis forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi. Merito itaque, ab eo tantum osserendum erit,
ut inquit origenes e) , sacriscium indesinens, qui in-ὰgmenti perpetuae se devoverit cassitati. IV. Constat sacerdotes veteris Legis. tempore vicis suae, Templo ministrantes sese a coniugibus abstinere debuisse. Quanto nunc id magis de ministris novae Legis dicem
f. IV. Auctoris Id. Dei matrimonio degli Ecclesiastici, Abbatis de Mint-Pierire, declamationes.
NEQUE vero anonymo nupero Scriptori, qui necessarium hodiernis moribus , utileque quam maxime esse Matrimonium Ecclesiasticorum, edito eam in rem singulari libello e , probare adgreditur, omnino est ausculis convers. conivg. ne in episcopum quis ordinaretur, nis uxor, prius professa continentiam sacram , velamen sibi imponat, er ν opiosam vestem adsumat. a II. ad Timoth. II. q. I. ad Corinth. VII. e) mmil. XXIII. in Numer. cap. 28. d) Adeatur Hieronymus Comment. in Dip. ad Tit. ea I. ubi hujusmodi argumentum brevi gravitare prosequitur. ρὶ inscribitur Delia nerespira , ed titilitὰ matrimonio degli Ecclesiastisi &e. cui adnectitur Progotio deu' Abate di S. Pirere. Pint. I. II. an. I77o. Locus editionis, & nomen a ctoris tacentur. Opus tamen esse Itali cujusdam presbyteris
218쪽
χ iii κstultandum . Potioea huiusce systematis haec sivit . L
Deploranda calamitas multorum est , qui aut vi , aue imprudentja, aut sine dono vocationis in Clerum sunt adoptati ca . Pontifex autem quodcumque ligandi , &solvendi, a Christo habet potestatem. Ipsius igitur, utpote patris, partes sunt, ut liberos suos ab incommoda liberet castitatis b). II. Matrimonium, qua sacramearum , res laneta est, & sanctificans sacro hinc characteri nihil repugnabit. Unde & multos olim episcopos.& presbyteros, conjugatos fuisse accepimus o. III.
Sanctos vult Deus esse Christianos, non perpetuae addictos virginitati r quare numquam legitur caelibatum Praecepisse. Nece larium igitur, ut episcopi, & presbyteri sancti sint non necen tium, ut coelibes vivant Q. IV. Dixerat Apostolus e t melius vi enim nubere , quam uri. Ecquid ad coelibatum & orationem exhortatus Corinthios non est σ) v. Apostoli numquam uxores dimisere, & Petrus si ve quum Antiochiam, si ve quum Romam contendit, tum coniugem, tum fi liam Petronillam secum tulit O . Quo sane spectavit Paulus cb : numquid non habemus potesatem mulierem
clitaris, cui sacerdotalis castitas in .isa nimium fuit, conficitur tum ex eo, quod praemisit: ta earita Christiana, ta e-ρassione verso gi' infelici, ii nostri' proprio tormento , sono flat i i motivi , che ei Banno in tio a dare at puMiso questo libro &c. turri ex iis, quae Part. I. pag. 8o. ω seq. habete is non se , se Dio
219쪽
rres Domini, o Cephas . VI. Conjugati plerumque m tori pollent consilio , & rerum experientia . Quare Dpse Paulus Ecclesiis praeficiendos mandat conjugatos, non coelibes. A vero autem abhorret Hieronymus, ratus Ioannem prae aliis a Christo diligi, eo quod virgo e set; quum potius singularis illa dilectio praematurum praemium esset fidelitatis, quam Joannes erga Μagustrum suum ad mortem usque erat conservaturus a). 'VII. Beatiorem putavit Apostolus statum coelibatus, scribens ad Corinthios b r exissimo ergo hoc bonum ese propter instantem necessitatem, h. e. propter Persequutiones, ne in iis non solum episcopi, & presbyteri, sed
eorum etiam uxores ad necem peterentur. Hac de caussa Graeci nubendi lihertatem sibi conservarunt, eo quod in Oriente nec acerbior umquam , nec frequentior gludius saeviit persequutionis. In hac igitur pace EccIeuge, non adeo incongruae Ecclesiasticis serent nuptiae c). VIII. Memorantur in veteribus monumentis episcopae,
presbyterae , nedum diaconissae, σ subdiaconesae , uxores scilicet Ecclesiasticorum . Quaenam igitur hodierna haec novitas d) Z IX. Anonymus tandem in suae sententiae praesidium ad Abbatem provocat, vulgo S. Petri se . cujus universum systema in his vertitur, h. e. si Ecclesiasticis connubia permitterentur, & Regna sicile subditis adimpleri, dc Regibus benemoratos fore cives ,& Ecclesiae majorem fidelium numerum comparari σ). X. Tum exemplo Petri, qui fuit conjugatus, uxores concedit Episcopis omnibus, Cardinalibus, & Romano Pontifici, eo quod non tenentur persectiores esse ipso
220쪽
Petro; atque exemplo ministrorum Protestantium, qui familiae simul, & Ecclesiae bene praesunt, idem per Eoelesiasticos Catholicos simul bene praestari posse conci
ΑΜ fatua tamen Scriptoris malignitast quam magna fatuitast Nec enim alia mente, quae saeculum conc Auet, effutit'ue, Vobis propono, Adolescentes, nisi ut& latuis sapientiam, & malignis probitatem opponatis. I. Neminem Ecclesia cogit ad sui ministerium, nec patitur quemquam ad subdiaconatum, cui votum adnectitur castitatis, accedere, nisi annum XXII. attigerit: qua aetate facile quis, quid sibi conveniat, cognoscit. Sapienter autem ministros suos coelibes esse mandavit, ut nempe sancta sancte admi ni strentur. Si cui interea onus castitatis intolerabile videtur, se potius, non Eoclesiasticam legem accuset, memoretque non esse homini impossibile donum illud; quum, ut ait Tridentinum b), Deus id recte petentibus non deneget, nec patiatur nos supra id, quod possumus, tentari. Porro Ecclesia potestate, qua pollet, ad sanctitatem sacri ministerii, non ad laxitatem fovendam, uti debet o. II. Non quod
a Ibid. cap. XII. pag. Iaa. or seq. ιγ Πg. XXIV. de Iacri Matri cure. 9. d) Philippus Melane hon, Lutheri distipulus, Epistolam ad Henticum VIII. qui secessionem a Rom. Eceleua seeerat,
ex Francoserto an. Is 3 p. naisit, rogans, ut ex se Rom. misi H 0rannide, caelibatum etiam Ecclesiasticorum tolleret. Extat apud Bnrnet Histre. Re ym. Fcis Anglis. Tom. I. inter Addenda pag. 249. oe seqq. Genm. M o. . Legati Principum Germaniae Epistesam aliam an. Isr8. Regi eidem, inter cet ra rem eamdem precantes, obtulerunt, eo quod caelibatus sie
contra Serip uram, eontra uges natura, ef contra omnem hone.
lim. Exi t ibid. apud cis. Anctotem dig. oe Ieqq. . Quid ad hae Henric t Retinendum illum respondit, opinxnumque esse probavit ea Scripturis, Patribus, α ratione cILL pag. 2ο i. o seqq. .