장음표시 사용
221쪽
saeramentum Μatrimonii opponatur saeramento Ordianis, sed quod coelibatus magis conveniat statui sacerdo. tali, Ecclesita ministris suis castitatem iniunxit. Sane ij m, quo modo superius dictum est a , nonnulli ex e piscopis, & presbyteris suerunt coniugati. Verum Etaclesia dilatandae, conservandaeque fidei intenta, nec praeocavere omnia, nec rebus singulis consulere poterat. III. Vult quidem Deus quemlibet Christianum ad sanctita. tem adspirare, sed intra certos tamen fines coniuges scilicet, prout conjugalis seri status; Ecclesiasticos amtem ministros, qui Deo castitatem voverunt. servata prorsus lege caelibatus. Secus, dicendum esset aut non tenuisse votum, quod emiserunt, aut nihil de adimplendo eodem esse curandum . IV. Adlato Apostoli te tu maxime freti Novatores , relaxationem voti castitatis enixe flagitarunt. Tridentini patres nihil quidquam eis isthac in re obsecundandum duxerunt. Quoniam Paulus non de iis, qui in sacris ordinati divino seministe.rio manciparant, sed de non nuptis, viduis, quae sese continere non poterant, loquutus est Q. V. Dictum ex Hieronymo, o, solum Petrum ex Apostolis fuisse conjugatum. Esto, id etiam de aliis verum sueriti Certe, ex quo ii Christum sequuti sunt. ab uxoribus perpetuo abstinuere. Unde illud Petri ecce nos reliquimus omnia, o sequuti sumus ter quid ergo erit nobisi Cui Dominus e)d omnis, qui reliquerit domum, vel fratres , aut sorores , aut patrem , aut uxorem &c. In quae ita Hieronymus adsumti in inpostolatum, relinquunt oscium coniugale. Unde id etiam sequitur. numquam petrum secum uxorem tulisse O), sed religio. sis
222쪽
sas tantum quasdam mulieres, quae loco sororum habebantur, se ei, aliisque Apostolis, socias addidisse, sive ut victum pararent, sive ut faciliorem praestarent Evangelii praedicationem iis in locis, quae unis mulieribus patebant a). VI. Ipsa plerumque aetas & agendarum
rerum frequentia, non vero per se coniugium, hominem prudentiorem reddit. Et vero Paulus episcopum
tinius uxoris virum desiderat b , non quidem absolute, ut nemo scilicet in episcopum seligatur, nisi uxorem habeat; sed conditionate , ut nempe, si opus esset, quod primo eo Ecclesiae tempore facile usu veniebat , digniorem aliquem ad Episcopatum promovendum, qui tamen uxorem habuerit, non inde eam is oh caullam repellatur, dummodo umius uxoris vir sit, conservetque ideo symbolum unionis Christi cum una Ecclesia. Nec vero hujus, aut alterius Doctoris, sed Ecclesiae ipsius sententia esse videtur. Joannem nempe, utpote Virginem, Christo prae ceteris amari. Sisenim illa in festo ejus dieidiligebat autem eum Iesus, quoniam Derialis praerogativa castitatis, ampliore dilectione fecerat dignum r quia virgo electus ab ipso. virgo in aeυum permansit. VII. Quum multa antea de Matrimonio disseruisset Apostolus, tum de virginibus quaedam propositurus, θι coonum esse inquit, propter insantqm necessitatem, videl-cet ut omnes, sive uxorem habeant, necne, impense Domino serviant, scientes, quod praeterit'ura luius munisaei & brevi necesse sit ad aliam vitam demigrare. Ubi nam hic de persequutionibus, quas Praeterea, uti suae caussae serviat Anonymus, raro etiam in Oriente ex γ
Clementis Alexandrini auctoritate steti Fleuryus, orsi . alii
que, martyrem fuisse tradunt. Quod vero ad Petronillam pertinet, Baronius Annal. Eccles ann. Christ. 69. num. satis probavit, eam non naturalem, sed spiritualem Petri filiam fuisse.
a Natalis Alexander rest. Ecelsi saee. IV. Dig. XI K.
Prop. III. Obiect. io. b) Ι. ad Timoth. III. a. .
223쪽
sisse comminiscitur Z VIII. innitum sa) , uxores
scoporum, presbyterorum, aliorumque ministrorum, aispud Graecos in monasterium secedere, apud Latinos i co sororum esse consuevisse. Dictae autem Nilcopae, preMbterae &c. a gradu, ad quem ipsarum viri, earumdem consensu, promovebantur b . I x. Singulae sere gentes populosae sunt. Et vero praeter milites, qui, ut armis 1olummodo incumbant, nuptiis interdici solent, innum meri etiam ex privatis coelibes sunt. Ecquid hi λ Iem non curant Z Quo vero cives evadant moratiores.
non liberi ab Eccletiasticis suscipiendi, sed ab aliis si-
scepti antiqua severitate educandi, aut severitatis saltem opinione puniendi. Numerus demum Clericorum nimis hodie excrescere visus est. Eccur ampliorem cupis Z X. Ita melius ratiocinaberis: Petrus, ut Domino adhaereret, uxorem dimisit: nonne turpius, ut tu, postquam Domino adhaesisti, nuptias concupiscas Z Iam vero accepimus, inter ministros Protestantes eos quoque magis
populo probari, qui coelibes sunt. Adeo verum est, in ministerio Ecclesiastico non spectandum esse, an cura familiae cum regimine Ecclesiae conjungi possit; sed de. siderandum, ut sanctitas ministri sanctitati officii quam Proxime accedati f. VI. Poluamia successiva, non simultanea permissa es. suomodo veteribus Patriarebis plures simul habere licuis uxores, inissigatur. PORRO ex bono fidei, quod alterum esse diximus Matrimonii honum unitas commendatur nuptiarum, proindeque reprobatur polygamia. Circa quam nonnulla sunt distinguenda. Polygamia alia successis dici. tur, quum decedente alterutro coniuge, alter ad secundas transit nuptias; simultanea alia, quum scilicet uni
224쪽
viro plures uno tempore sunt uxores M. II. Contra Montanistas, & Novatianos, sensit quidem Ecclesia, secundas b nuptias minime esse illicitas o, quemad . modum Apostolus edixerat M.' se autem mortuus su ris vir eius, liberata est a lege viri r ut non sit adult ra, si fuerit eum alio viro. Et alibi se e quod se dommieris vis ejus. liberata es e cui vult, nubat a tantum in Domino. Verumtamen ex coasilio ipsius Apostoli, qui beatiorem adpellavit statum viduitatis σ). exoptavit ea semper, ut iisdem Fideles abstinerent. Ouare Hisronymus bρὶ ' ego etiam nunc libera voce prosamo, nomdamnari in Eeclesia digamiam, immo nec trifamiam eto' ita licere quinto. sexto, ultra, quomodo σsecundo marito nuberet sed quomodo non damnantur ULenuptiae, ita nec praedicantur. Solatia m feriae sunt, nomiaudes continentiae b . III. Polygamia smuhanea r
a Numquam licuisse, ut uni seminae plures essent viri, probat Augustinus lib. de bona conivg. cap. 17. n. am eo quod imaxime id repugnat primario fini Matrimonii, qui est bonum prolis. b) secundarum nuptiarum nomine, tertiae, quartae, &ulteriores continentur, ut optima advenit Gothostedus in Titi Codicis de foetioris nuptiis. e Hieron. Epist. XI. ad Ageraehiam de monogam. refert se, an. Ch. 384. valentiniano II. imperante , plebeium hominem vidisse, qui, quum x X. habuisset uxores, iterum aliam, cui XXI i. fuerant viri, adclamante plebe, domum dueebat
xitum Romani expectabant: & mortua demum uxore, vir superstes, coronam capi Ie, manu palmam gestans, tamquam via -ctor, eam ad tumulum sequutus est. Adite etiam ιe Beati in
225쪽
pugnat primaevae coniugii institutioni. Postquam eniti, tradidit Moyses, unum Adamum cum una Heva conjunctum fuisse, subiecit a): quamobrem relinquet homo minrrem suum,m matrem, ad rebit uxori Iuae ρο erunt Euo in carne una. Quo spectavit Christus, quum reserens Moysis verba, conclusit b d itaque iam non sunt duo , sed una caro Ad rem praeclare ipse Hieronymus υ retiam de Paradiso expuIIus dam, unam uxorem habuit. Primus Lamech maledictus , o sanguinarius , oede Cain sirpe descendens , unam costam di Disi in duas. IV. Constat tamen, Veteribus, qui ante Legem, si ve tempore Legis vixere, puta, Abrahamo, Iacobo, Davidi, aliisque, plures fuisse concubinas, seu uxores ι0. Et
quidem nonnisi ex divina dispensatione υ); sive ad so
d) Con binarum nomine non hic veniunt mulieres domi retentae, quarum usum lex civilis aliquando permisit, Canones semper abhorruerunt ; sed legitimae quaedam uxores , minoricum sollemnitate duri. &ad suscipiendatri tantnm prolem admissae. quae inferiores erant uxore piscipua, auelliae propterea etiam dictae, quarumque filii non ad hereditatem paternam , sed ad legata quaedam uocabantur. Huiusmodi suerunt Amr, C thura, Bala, Zelpha, aliaeque, quae apud Genesim modo α - ω, modo em binae nominantur. Nec aliter dicendum de .co cuianis Salomonis, ob quas, non prout illegitimas uxores, sed in ex Gentibus ductas, & quae eidem caussa suerunt apostasiae, ille in Scripturis reprehienditur. De iisdem pariter accipiendus est Canon Concit. Toletani apud Gratianum Can. is qui II. Dist. 34. e Vestigium huiusce dispensationis adparet, ubi Gen.XXI. ra. dixit Dominus ad Abrahamr' omnia , quae dixerit tibi S
6, audi vocem eius. Dixerat autem Sara ad Abraham eap. xvI. a. ecce conclusit me Dominus, ne parerem .' ingredere ad auriliam meam, si fine saltem ex illa suseipiam filios . Quinim- mo communem inde eam fuisse consuetudinem apud Hebraeos,rinnuit ipse Deus, ubi inquit ad Moysen Detit r. XXI. M. si habuerit homo uxores duar c. Neque dicendum, toleratam eam
226쪽
bolis multiplicationem: unde Augustinus υ : eo tempore, quando multiplicandae posteritatis caussa plures uxores sex nulla probibebat ; sive ad mysterium aliquod significandum: qua proter Paulus b : Abraham duos Alios habuit, unum de ancilla, oe unum de libera . . . haec eis
nim sunt duo testamenta c . V. Verum, quum polygamia adversetur juri naturali, & primaevae Μatrimonii institutioni, ut dictum est: qua ratione, inquies, ea iure a Deo potuit dispensarit Sane, quae natura intrinsece mala sunt, &, seclusa etiam divina prohibitione, inseperabilem habent turpitistinem, nulla dispensatione honestari possunt, eo quod per se turpia dominio Dei nocisubjiciuntur , cujusmodi est idololatria, luxuria, o c.
Quae vero non repugnant primario naturae fini, sed natura mala esse dicuntur, eo quod naturali inclinationi consentanea non sunt; ea certe, quibus malitia non ex
se inseparabitis est, sed ex voluntate Auctoris naturae, nova ejusdem dispensatione, ob novas temporum , &locorum circumstantias, honesta evadunt . Hujusmodi est uxorum pluralitas, quae, licet contraria aliis Matri-
potius suisse. Numquam enim facinus eiusmodi a Prophetis o
3ectum Iudaeorum genti deprehendimus. Quare merito Innocen tius III. in cap. gaudemus VIII. Extri de disertiis: protes mur, quod nulli umquam licuerit insimul plures uxores habere , nisi cui fuit divina revelatione concessum .
a) Lib. XVI. de Cisit. Dei eam 38. Idem adfirmavit
Chrysostomus Homit. 36. in Gen. num. 3.
b) Ad Galat. IV. 22. . seqq. ι e Cessante duplici hae ratione, nemo non videt per te gem Evangelicam cessasse etiam hujusmodi privilegium . Qua te iummum nefas filii Lutheri, Melane honis , aliorumque, Philippo Landgravio Hassiae, superstite adhue ejus uxore Christina, Georgii Saxoniae Ducis filia, alteram permittere, h. e. Margaritam de Saal. Adire Boisuetum in Hilor. stariat. Tom. II. lib. VI. ubi & Instructionem, quam tandgravius Martino Bueero dedit ad hane veniam a Luthero obtinendam, & Conis stillationem, quam per discipulum Melancthonem Lutherus scripserat, retuli I.
227쪽
monii commodis, ac finibus, non est tamen contra pra cipuum illius bonum, seu, ut inquit Augustinus a
contra naturam nuptiarum. Nimirum , ut idem mo.
nuit b), plures feminae ab uno viro faetari possunt, unaetaero a pluribus non potest. f. VII. Multiplici iure Matrimonium est in. dissolubile, praecipue tamen ex ν tione sacramenti. TERT 1UM denique Μatrimonii bonum est indigua. h litas. Nascitur ea Ι. quidem ex iure ipso naturali, save ut animorum, corporumque conjunctio, in indivi. dua vitae societate arctius, ac certius conservetur, qua in re natura Matrimonii sita est ζ sive ut certae proli, eiusque necessariae educationi provideatur, qui quidem finis est nuptiarum e . II. ex ipsa sui institutione, quum Adamus e somno, in quo Deus costam ab illius
latere extractam in mulierem aedificarat, excitatus pronuntiavit d) d hoc nunc os ex usibus meis ... quam brem νelinquet homo patrem suum , o matrem , m -- haerebit uxori Iuae: erunt duo in carne una. Quod& Tridentinum etiam confirmavit e . Tum III. ex iure
a) LA. de bono conivg. eap. 7. num. 2Oa b) uia. eis. Ioc. y Dices: aliquando eoniuges discordes inter se sunt, aut nulla iis suscipiendie Molis s es est, ob aegritudinem, senectutem, captivitatevi. Ecquid non solvitur tum Matrimonii vinoeulum At enim I. in oninibus legibus divinis, humanisque, -attendendum quod omnibus prosit, non quod aliquibus peraco ridens noceat. I 1. Semper aliquid inde commodi nihilominus habetur. Nam In sterilibus ni ossicium naturae, aut remedium est infirmitatis, aut individua vitae societas. discordibus proles etiam suscipi potest. Finge vero ob aliquod eiusmodi i commodum facultatem dari conjugibus sese invicem dimitte
228쪽
χ reti κiure divino, quod statuit Christin iis verbis r quod
xrgo Deus conjunxit, homo non separet. Quo spmavit quoque Apollotus b : iis autem , qui matrimonio juntii Junt , praecipio non ego , sed Dominus, uxorem a vioeo non aiycedere. Attamen, si verum amamus, ex rM.tione potissimum sacramenti majorem Matrimonio si mitatem accedere dicendum est. Unio enim perpetua.
atque indissolubilis Christi cum Ecclesia, perfectius, ac nobilius in Matrimonio Fidelium exprimitur. Quare
Augustinus c): non tantum foecunditas, cuius fructus in prole es, nec tantum pudicitia, cujus vinculum esses c verum etiam quoddam sacramentum nuptiarum commendatur fidelibus conjugatis , unde dicit Apostolus et viti diligite uxores vestras, sicut & Christus dilexit Ecclesiam . Huius procul dubio sacramenti res es, ut mas: femina connubio copulati, quamdiu viυunt i insep νabiliter per1everent. Et Eugenius IV. M: tertium b
sacramentum non sit, latiore tamen sensu sacramentum eoniugii ab Innocentio III. vocatur e , prout nempe
signum est unionis Christi cum Ecclesia. Si autem, ut inquit idem Innocentius σ), aher in etiam conjugum
229쪽
ώ Mem Catholicam convertatur ἔ altero vel nullo modo , vel saltem non me blaspbemia divini nominis .
vel ut eum pertrahat ad mortale peccatum, ei cohabita
re volente a ; fideli ad alias nuptias transeundi b fa cultas permissa est e . Rationem ipse Pontifex adis
a) Quid si unus ex fidelibus coniugibus in haeresim , antGentilitatem labatur λ Non rumpi vinculum respondit olim Inon . III. in eis. cap. quanto VII. Extr. de diυονι. & definivit postea Tridentinum Sess XXIV. de Dor. Marr. Cun. s. Quid deinde, si uterque eonjux fidem amplectatur Remanent. etiam coniuncti, inquit in eis. cap. gaudemus idem Pontifex , quia- ρον sacramentum Baptismi non solvantur coniugia, sed eximios
b) Vinculum non rumpitur. quum infidelis baptizatur, sed quum alteras init nuptias. Quare si baptizato infideli, &nondum contracto iterum matrimonio, conjux altera ad fidem etiam devenerit. priorem in infidelitate coniugem ipse recipererampelietur , ut ait Innoc. III. in eis. cap. gaudemus VIII. Esdiυοrt. Quod non ita esset, si uxor amplius non filisset. Ex his habes . I. vir infidelis, ad fidem conversus, uxorem duinxit. Statim hae decedente, prior uxor ab infidelitate fidem quoque amplexa est. Haud ille ad eam, tum fidelem, accedere tenetur, soluto semel vinculo prioris Matrimonii. II. Infidelis coniux baptigatus haud alias contraxit nuptias. Quae in infidelitate remansit, alteri nupsi. Nunc eadem baptiZara, ab altero hoc separanda est. Remanente enim adhuc vinculo cum priore viro, non potuit ad alias nuptias in infidelitate convolare. Soluendi enim Matrimonii privilegium fideli ob periculum is velfionis, non infideli datum est . III. Fideli nuptias contrahente, vinculum ex parte etiam infidelis rumpitur, ut valide iterum nubat in infidelitate. e Dixerat Paulus I. ad Coriath. VII. 12. reteris ego diaeo , non Dominus . Si quis fiater uxorem habet infidelem, e r haeeonsentit habitare cum illo, non dimittat illam. Quibus verbis non divinum, sed Apostolicum dumtaxat mandatum adparet contineri. Congruum quippe eo tempore videbatur, ut fidelis ab infideli non discederet, modo haec pacifice, & sine contuornelia Creatoris cum eo habitare voluisset e tum ob spem Christianae instructionis, fic conversionis, tum ne ab amplectenda fide pagani avocarentur. Contra Concilium Tolet. IV. Can. oa. an. voluit, ne fideles uxores cum viris Iudaeis, nondum Diuiti do by Gorale
230쪽
gnat 9 r nam etsi Matrimonium sit verum, quia intestis eira exsat, non est tamen ratum, seu non habet eam firmitatem, ac persectionem. quae in Matrimoniis Fid
itum reperitur . II. Per libellum repudii se , coniugale vinculum apud Hebraeos, Deo sic dispensante, solvebatur. Unde qui, rite dimissa uxore sd , aliam ducebant,
dum ad fidem eonversis , remanerent, ob periculum scilicet suta versionis. Adulta itaque Ecclesia , & spe haud plerumque a fulgente conversionis, uis illicita Dicta est cohabitatio conjugis
fidelis cum infideli, quae renueret converri. pacifice autem, &siae fidεi detrimento conversari promitteret a) Cit. Cap. quanto.
b) Matrimonium vel infidelium est, & dicitnr serum ,
aut legis;mam ; vel Fidelium , atque hoc vel ratum est , vel eonis summatum. Differunt in gradu dumtaxat perfectionis, & ro boris. Nam υertim solvitur, si alteruter coniux ad fidem veniat, & vivens cum infideli periculum incurrit subversionis e solvitur etiam ratum per sollemnem religionis professionem 'numquam vero, nisi sola morte, consummatum dissolvi potest. Ratio adducitur ab Innoc. III. in Cap. debitum V. Extr. dabigamis non σω. quod scilicet Matrimonium significat uonionem Christi tum Ecclesia per caritatem, quae ob grave me eatum amitti potest; consummatum eamdem exprimit Chri Iliunionem cum humanitate per Incarnationem, quam numquam
ipse erit dimissurus. e Hujusmodi fuisse forma libelli νερudi; ereditur e ego deis di et Iibellum repudii in manu , schedam abscissionis , siaenaeultam diυisionis, tir si a me abjecta, edi abeat quocumque volueris, durique possit ab omni viro, nec eam quisquam proh
here praesumat, iuxta Constitutiones Mysis , cdi Israel. dὶ Plura requirebantur. I. Non uxori marito, sed mari to dare uxori Iibolum licebat. II. Nec nisi in scripto, ut con staret dimissam fuisse ab alio mulierem, eamque alteri nubere non prohiberi. III. A publicis scribi erat exarandus, ut sedandae iracundiae viri quid temporis daretur, & ut scribae ipsi, si legitima non seret dimissionis caussa, Abelitina non thriberirent. IV. Repudiatae uxori libellus dabatur, ut nulla adulteriis, aut litibus pateret via. V. Legisma caussa, foeditaris nomine Detiter. XXIV. r. exprimebatur . Quaeliber igitur erat turpitudo, fravis tamen, sive animi, sive corporis; quae nec oporte bat s