장음표시 사용
381쪽
Res a circuitu sanguini S pendent, quo minuto, eae plerum isque minuuntur. Os mane adeo arescit, ut cum primum
vigilaverit, homo gustando nil accurate distinguere possit. Et iam dum plurimum salivae, stimulo mercurii, secemitur, nociae parum prae die effunditur. Nemo vigilans tantillum urinae, intra easdem hora S, effundit, Quantum dormiens secernit. Memoria quidem tenendum est, copiam urinae ab ingestis multum pendere, et cum nil in somno ingeratur, quantitatem urinae necessario imminui. Ebrius,
praecipue si potus calidus sit,' subinde mingit; dum sobrius,
post longum tempus, evacuationis parum indiget. His tamen concessis, licebit nihilo minus affirmare, dormientem minus quam vigilantem excernere.
Sudor somno saepe abundans, assirmationem quam nunc illustro, refellere videbitur. Sudor est quodammodo dupleX ; alterum genus a mera relaxatione, alterum ab aucta vasorum adtione, pendet. Illud, in syncope, extremisque morborum stadiis, hoc, in exercitatione strenua, videre est. Quin igitur sudor inter dormiendum abundet, ubi nempe
cutis relaxatur, et ubi calor extrinsecus, ex onere stragulorum admodum augeatur, minime negandum, hoc tamen
non somno ipsi tribuendum. Ob minutas secretiones, ob que alias causas, qui diutius aequo dormiunt, ignavi, torpidi, et haud raro obesi evadunt. Fere omnia animalia somniculosa pinguescunt, et 'vice versa. Philosophus autem nunc vivit, qui credit somnum esse optimum rerum, cujusque somnus, ad duodecimam usque horam, saepe protrahitur. Ingenium sat viget, sed corpus pallidum ac debile videtur. Memoriae
proditur, alium philosophum, cui similis opinio olim placuit, diutissime dormivisse, unde hebes factus, et lethargo
demum correptus, obiit. Somnus per se igitur non saginat, sed cibos nutrientes adjuvat. Num licebit a Trinare, melius inter somnum concoqui i Pleraque animalia cibo plena, somnum ambire, olim dictum, et gentes plurimas, maximam copiam cibi, mox ante somnum, ingerere esse s litas, nemo ignorat. Qui fit tamen, ut post decem horas soporis, homo non tantum esuriat, quantum post sex vigiliae t Nonne hoc probat, somnum valde concocitionem impediret Minime quidem; appetitus cibi non solum ex concoctione, sed ex fatigatione et excretionibus Pendet. Ubi igitur satigatio nulla, excretionesque minutae sint, fames serius adveniet.
Quin absorptio cibi qua dant enus impediatur, non pror- sua negare audeo; actio enim ab solbentium ab actione musculor m
382쪽
musculorum magnopere pendet; musculi tamen, qui actionem lacteorum praecipue promovent, inter somnum adhuc agunt. Nonne semper respiratur Z Nonne musculi ab dominis singulis respirationibus commoventur Θ Sunt qui credunt, somnum esse tempus resorptionis, quia diar rhoea ex tenui crassescit; noxia paludum e Suvia plus habent periculi; et corporis pondus augetur n). Sed haec opinio rejecta, argumentum meum parum efficiet. Sententia quoque est Statiliana, concoctionem et absorptionem chyli optime inter somnum perfici; sed ratio qua opinio nititur adeo est futilis, ut refutationem vix mereatur. Animus rector inter somnum alibi parum occupatus, Statilio judice, ad intestina attendere poterat multo melius quam alias, ubi ad singulas partes corporis moventis erat attendendum. Ratiocinio ex toto rejecto, opinio nihilo secius quodammodo vera. Cum irritabilitas
omnium musculorum minuatur, nonne motus periit alticus erit lentior 8 Certe, sed modo concoctio bene perficiatur, sat celer erit ad absorptionem chyli promovendam Celerrimus motus intestinorum adeo nil consert ad corporis nutritionem, ut eandem multum impediat. Exemplum est lienteria. 4to, Effectus somni salutiferi reliqui sunt adeo numerosi, ut eos vix recensere possim, adeoque cogniti, ut nulla explicatione indigeant. Homo labori destinatus, perpetuae actioni omnino est impar. Musculi diutius aequo agentes tremunt, debilitantur; pulsus febricitat; mens parum viget. Dorsum dein dolet, appetitus prosternitur, et insania ipsa advenit. Et iam ferae domantur, si diuti:
si me vigilare coguntur, et tyrannis meliorem modum animum recti tenacem superandi non invenit, quam somnum
Placida quies somni tonum musculis relaxatis reddit, pulsum moderatur, et vim mentis restituit, ita ut homo aptus renovando labori in dies resurgat.
ULLA res aut dissicilior aut inutilior, quam pleraque
de causis proximis commenta invenitur. Si igitur voluntati obtemperare auderem, hanc rem totam silentio praetermitterem; quaedam tamen adjiciam, ne ignaviae
Opiniones antiquorum hac de re erant abunde rudes ac incultae. Audacter finxerunt atque assismarunt, parum
383쪽
anxii utrum opinio naturae Veroque responderet, necne. Post motus diurnos, humores in crassescere et inde transeuntes dissicilius, foramina quibus spiritus egredi solebant,
claudere, credebant. Hinc somnia S, attenuando humores, transitus antea clausos. patefecit, et sic homines vigilando reddidit apto S. Alii causam somni a vapore e X ventriculo e Xorto, et cerebrum afficiente, petebant; alii a spiritibus partium externarum defessis, et ad cerebrum Ut quiescerent decedentibus ; quae omnia memorare, Vi , refutare, nequaquam licebit. Auctor nuperus, Graeca eruditione eo usque imbuitur, ut omnes eorum opiniones, utcunque vanas, stabilire conetur. Uti causam somni redderet, theoriis mechanicis rejectis, varias species animarum, Aristotelem imitatus, induxit; quas, iis quibus vacat et libet, expendendas, lubentissime relinquam. Parte cranii remota, cerebri membranae nudae conspiciuntur. Cerebro presio, sopor profundus invadit, qui, pressione sublata, brevi evanescit. Hoc e X perimentum, ninultis Gallorum saepius iteratum ; unde plurimis placuit, compressionem cerebri esse somni causam proximam. Sed multa huic opinioni sidem demunt. Quaerere licet, num somnus erat naturalis 8 Nonne magis a poplex iam quam somnum referebat Z Praeterea, omiserunt ostendere quomodo compressio locum habere possit. Positus erectus minime favet congestioni in capite; et quo modo aliter compressio oriatur, vix constat. Nonne tamen dormituri
plerumque decumbunt 8 certe ; sed somnus opprimit stantes, sedentes, vel equitantes, ubi nempe nulla compressio sit expectanda. Quin et, si de cubitus somnum inferat congestione et compressione, nonne mortalis debet esse somniculosior mane quam vespere, sanguine scilicet, nocturno de cubitu, congesto, et cerebrum premente 8 Haec opinio igitur omnino rejicienda est. De fluido nerveo plurimi loquuntur aeque libere et audacter, ac si oculis, aliisve sentibus, subjeciment. Si fluidum revera adsit, alia sui da, quotquot sint, parum refert. Nervus ligatus, nec ultra nec citra ligaturam tumet. Nervo resecto, nullus humor exstillat. Μultum igitur ab aquosis, vel aereis fluidis, nerveum differre videtur. Sed alia sui da restant multo subtiliora, quorum electri- eum est notissimum exemplum. Ne plura dicam, ObserVetur, si ligatura injiciatur nervo, etsi striis tura integra sit,
cursum hujus fluidi impediri; quod tamen non sit, quan Vo L. IV. 3 C ium
384쪽
tum sui dum electricum attinet ο). Licet hoc fluidum
concedatur, philosophia vera exigit ejus proprietatum explicationem, priusquam phaenomena naturae e X inde e X-plicarentur. Hoc omisio, somnus temere tribuitur ejus inopiae, diurnis enim laboribus' consumitur. Inter som- Ilum, se Cretio augetur, et homo redditur muniis vigilantis obeundis iterum aptus. Sed multa hanc seritentiam undiqne subruunt. Somnu Ssaeptis me obrepit, cum fluidum abundat, uti post prandium. Cum dissipatur, paucae horae somni ejus secretioni susticiunt. Cur igitur homines paulo post somnum inceptum non expergiscuntur 8 At sui dum accumulatur. Ubi et quomodo i Num omnes proprietates fluidorum, etiam diverso ruin, sunt ei tribuendae 8 Haec ipsa profusio, philosophis prorsus indigna, ne quidem rem explicabit. Cum
accumulatio sit maxima, primo mane, homines tunc magis, quam circiter meridiem, vividi ac vegeti sint oportet. Hoc tamen adeo non fit, ut, per aliquantum temporis vix vigilent, oscitent, et, ni res aliqua corpus animumve excitet, in somnum iterum relabantur. Sententia in Encyclopaedia Britannica tradita, ei jam memoratae haud absimilis. Ibi a stirmatur, non modo cerebrum, sed nervos Omnes, sui dum a sanguine absorbere. Hujus copia somnum arcet, inopia allicit, motus inaequales somnia gignunt. Auctor attamen oblitus fuit dicere, quamobrem, post copiam cibi, mortales sint ad somnum adeo proclives, etsi, quantum videtur, fluidum abundare debeat. Debilitas in directa, pro causa proxima somni proposita, multis ejus phaenomenis abunde convenit; sed quid explicat λ Quomodo ab opinione eorum quibuS placet, Causam somni proximam esse fatigationem, vel vim nervorum imminutam, distert 8 Numquam lucem novam huic rei obscurae affunditi Lingua est obscurior, ut Oraculo convenit; sententia tamen omnino eadem. Quin somnus oriatur a quadam mutatione nervorum,
Nemo, re re Cie Considerata, dubitabit. Cum vasa capitis Dimis sanguine abundent, vel cum vasorum actio fiat enormis, ut in phrenitide, cerebrum, Uti videtur, Ultra ira dum excitatur. Hinc delirium serox, vis muscularis insolita, mira frigoris resistendi vis, et somni fuga. Cum
o) Quid ex hoc experimento dummodo unquam rite suerit institutum i colligi debeat ,.vix novi : 'Nervus enim, prae serro. tanto est mollior, ut pressuram: salva structura. ferre nequeat. Si tamen, mox Post ligaturam sublatarn, sensus motusque redeant, eorum absentiam
compresioni soli tribuere licebit. Elee tricum fluidum autem, eo ci tius movetur, quo solidius fit metallum.
385쪽
cerebrum comprimitur, ut in apoplexia, motus voluntarii cessant, soporque profundus invadit. Multa, quae somnum movent, majore gradu adhibita, syncopen inferunt, ut in narcoticis Odoribus, relaxatione partium corporis subita, multisque hujusmodi aliis, conspicitur. Omnia quae cerebrum stimulant, vel excitant, somni adventui inimica fiunt. Attentio ad rem quamvis, cere brum sine dubio excitat, somnumque certissime fugat; impressiones validae a re externa seu interna ; sensus in grati, uti durus asperve lectus, Prava Concoctio cibi, ver mes in intestinis, et similia insuper multa. Ex his multis que hujusmodi phaenominis, Cullenus peritissimus, cui nulla pars medicinae non multum debet, considerat som-DUm, syncopen, ac mortem, tanquam diversos effectus ejusdem causae, non nisi gradu inter se differentes. Statum somni igitur collapsui vel immobilitati vis nerveae; vigiliae, excitationi, vel mobilitati ejusdem, tribuit; quae forma loquendi, quippe a nulla theoria de nervis pendens, est forsan omnium adhuc excogitatarum optima. Si tamen longius quaeratur de natura hujus collapsus atque excitationis, omnino conticeo. Hic omnes theoriae deficiunt. Ad finem, vel si lingua rudi uti licebit, ad ultima fas Iu ubi scientiarum perveniatur Oportet. Quo propius
tamen causas rerum accedamus, eo uberiore S labores, excultiores scientiae, vitaque humana ornatior et felicior, evadet. Interea, ea quae de somno explorari possunt, negligere vel vili pendere, quia omnia nondum plene deteguntur, foret aeque stolidum ac demonstrationes Newtonianas si parvis magna componere liceat) respuere, quia causa attractionis adhuc latet.
DE somniis pauca adhuc dicta; sed quoniam insignes
interdum edunt effectus, quoniamque mutationes valetudinis vel sequuntur vel indicant, attentione medicorum omnino digna evadunt. Auctores metaphysici plurimas disputationes de eorum origine, natura, ac usu move Iunt, quas plerasque, quippe dubias, obscuras, inutiles, longamque orationem exigentes, silentio praeteribo. Desinitio somniorum supervacanea est, quia vocabulum nemo non intelligit. Varietas eorum est permagna; re Senim adeo absurdae ac enormes somnianti occurrunt, ut ipse, unde pro Venerint, miretur. Praeteritorum parum recordatus, cum mortuis vel absentibus colloquitur; falsaveris, ficta olim visia, mire miscet; imaginibus prorsus 3 C a ' vanis
386쪽
vanis atque ah surdis terretur; fidemque omnibus dat. Res olim actae, diuque oblitae, dolorem vel laetitiam renovant ; freqUenter tamen, quae vigilem occupa Hi, eadem somnianti observantur. Hoc in proverbium abiit apud vulgus, quod quotidie dicere solet, Narra mihi somnia, tuasque cogitationes diurnas narrabo.' Tyrannus timidusve, noctu non minus quam interdiu, periculorum ac insidiarum metu exagitantur ; dux avidus pugnae acies dimicantes cernit; amator puellam dilectam miratur, suspirat; et
Venator desessa toro cum membra reponit, Mens tamen ad sylvas, ac sua lustra redit. 'Quanto stupidior homo. quantoque profundior somniis, tanto pauciora somnia, vel saltem rarior memoria. HO-mines fatui somniorum fere nunquam recordantur. COI tra tamen, miles inter pericula degens, qui loca nova quotidie petit, mercator qui fures aut procellas pavet, et philosophus qui devia scientiarum lustrat, somniis saepissime
Matutinum tempus est somniorum seracissimum, ita ut qui hora solita expergefactus, somnum iterum ambit, is plerumque somniet. Loche meminit adolescentis, qui nunquam conscius fuerat somnii, ante annum aetatis vigesimum quintum, quo tempore, febre gravi fuit cor
Vir fama notissimus, insomniis diris ad annum aetatis quintum decimum usque, vexatus, eo se postea perduxit, ut somnia fierent multo rariora, minusque molesta. Capite tamen casu graviter icto, somnia denuo redibant. Eger ex insania convalescens, et jam adeo bene se habens, ut dum plene vigil erat, nulla vel levissima signa pristini mali ostenderet, conquerebatur aliquandiu, eadem somnia vel cogitationes, quae antea die noctuque se tentaverant, et ad furorem adegerant, dormientem adhuc vexare. Custodes autem testabantur, eum inter somnum
multum turbari, cumque insigni confussione, imo insania haud levi, sed fugace, expergisci. Somniorum plurima sensui originem plane debent; sed vix inde colligere licebit, reliqua, quorum origo sit obscurior, eandem agnoscere. EXemplorum abunde praesto est, quibus tamen pauca a observationes praeponere oportebit , omnia initio semper premunt vestigia sensus unde oriantur, licet postea mire desectant. Ille cujus pedibus caloro lino vetur, somniat se iter facere per torridas arenas, sorsan per at nam, Vesuvium ve ; cujus lingua, ardore se-1 - bris
387쪽
bris alit hesterni vini arescit, sibi videtur aquam desiderare, vel eandem a Vidissime deglutire; cujusque petiis tumet,
ς tum immundo somnia visu, c Nocturnam vestem maculant, ventremque lupinum sp) Ideae autem inter se multimodis connectuntur. Si quis advenae illustri in theatro, e X. gr. assederit, quandocunque eum viderit, vel in me mos iam revocaverit, non modo
vultus ac vestimenta hominis, sed comites, ii quibuscum colloquebatur, Oinamenta theatri, et alia multa, magis minusve vivide, pro intervallo temporis, proque vi imaginationis, sponte succurrent sq). Ea quoque est natura imaginationis, ut quamlibet seriem rerum, ad finem perducere semper laboret; et cum in somno, voluntas eam minime cohibere potest, huc vagatur et illuc effraenata omnibus quas repraesentat fides datur; imagines enim vividissime apparent, quia scilicet, rebus externis somniantem parum afficientibus, iis ex toto deditur. In isto statu vigilis, qui reetinerie nominatur, fere eadem spraeter quam quod imaginatio imperium vesuntatis magis agno 1 cat) ac in somniis deprehenduntur. Animus, dum omnia late silent, in unam rem intentus, ad finem festinat, rerumque externarum negligens, sic a pro veris habet. Sensui qui somnio originem praebet, intus oriri licet; ita, ventriculus gravatus, intestina vento tumida, dyspnoea, sanguis e corde dissicile exiens, vel e cerebro dissicile revertens, et alia hujusmodi multa, somnia horrenda, imo incubum ipsum, inferunt. Res externae attamen somnia quoque gignunt. Juveni dormienti contigit, pro-Xima hieme, audire musicen nocturnam. Melos erat dulcissimum, uti postea comperit; sed illi sonus omnino discors videbatur. Credebat se flumini adstare, apud cujus ripam viridem multi ruricolae convenerant, quorum alii sub umbra arborum considebant, alii, indocto tibicine miserum
h) Hoc exemplum quoque addidi, amore obscaenorum minime adductus; sed, quia audiores aliter ac debent, id vulgo eXPlicant. Sic loquuntur: Puellam imaginationi somniantis oblatam amplecti Vult, partibusque voluntati obedientibus, res peragitur. Quin hae partes imaginationi vigilis mirum in modum obtemperent, nemo in scias ibit; utrum tamen res ita sese, inter somnum, habeat, necne, parum Constat. HOC mihi veri videtur similius ; sensus a partibus rigentibus ortus, imaginationem incendit, ouae scenam Conspectae vel speratae similem pingit, donec partes, quam maXime distentae, demum solvantur. Hoc frequentissime fieri credo, etsi interdum somnium ab imaginatione oriri forsan possit. VJ Vide hoc elegantissime ilici ratum a M. de Tormey; Chois las Memoires de Berlin, tom. iii. p. lO6,
388쪽
serum disperdente carmen, saltabant. Silentio subito facis, expergefactus somnium mirabatur, donec instrumenta iterum canentia, ejus originem monstrarent. Vox nota etiam somnium interdum ciet. In disputationibus Halteri, historia est mariti, qui queritur calliditatem UXOriS, quae hoc modo omnia arcana ei somnianti elicere solebat: At quidam praetor militaris insignissimum huj usmodi exemplum praebet. Vir adhuc vivit, nulla fraudis vel erroris suspicio; multa enim rem testantur, multi perspicaces observabant, uti vir fide dignissimus me certiorem fecit. Praetorem in tabulato navis interdiu dormientem socius, cui mos cognitus erat, sic allocutus est: Bene natas, sed in periculo versaris. Festinare melius erit.' Festinabor respondebat dormiens, cujus vultus aqua inspergebatur. Socius mox addidit, Num vides istud monstrum immane, te, dente horrendo, cito petiturum 8 Quin te sub undis ς mergis 8' Illico surgens, ni amici circumstantes continuissent, se praecipitem projecisset. Iidem alias eundem descriptione praelii luserunt. Num ς vides acies instructas, et arma utrinque fulgentia i' Video,' respondebat somnians, nonnihil motus. En tuam legionem sociosque tuos. In prima acie statis,
pugna non erit vobis incruenta. ' Ut videtur non respondebat magis magisque commotus. Sono tormentorum imitato, gemitus quasi vulneratorum audiebantur. Ecquid accidit 8' dormiens quaerebat. Amicus tuus, qui prope adstitit, Cruento vulnere accepto, animam e ς flavit.' Sonus similis iterum audiebatur, territoque roganti, Qised nunc Θ' respondebatur, Magna est undique strages, et socius, qui proximus itetit, occiditur.' Certe curram. palliduS ora, linguamque tremens, dixit. Siste
gradum; an non mors honesta turpi vita melior esti'Colloquium rumpebatur novis sonis. Ecquid nunc 'majore terrore perculsus, rogabat. Eheu f eheu i vox ς se bilis respondebat, vir omnibus carus, tibi quidem ca- risiimus, jam cecidit, et ecce cruore respersus ante pe-ε des volvitur.' Mehercule nunc curram. magna voce exclamavit; e lectoque exiliens, per tentorium vel cubiculum aliquoties, priusquam experge fieret, discurrebat.
Ex his similibusque, quidam tribuunt somnia sensui imperfecto, in statu, somnum inter ac vigilias, quasi medio, ibique subsistunt; quos alii egredi annitentes, multaS Opiniones protulerunt. Quia eventus interdum somnio respondit, et quia tenebrae semper superstitioni fuerunt ami
389쪽
DE SOMNO. ea Η, plerique barbari somnia diis tribuerunt, ejusque plae ita inde petiverunt. Praelia, supplicia extrema, rerumque momenta summarum somniiS vetulae, quam vatem vel fatidicam nominariant, Vertebamur, licet opinionem ejusdem vigilis plebecula ipsa sprevisset
Laxter eruditus cuncta somnia, levia ac ridicula, haud minus quam gravia, angeli S attribuit. Opinionem plene excutere non meum est, nec hoc necessarium habeo ; tot enim postulatis nititur, ut proprio ponder ruat.
Qui dividunt animam in varias partes, vel qui plures animas hominibus singulis largiuntur, iis placet, phantasiam somniantis vigilare, dum anima animalis et rationalis dormiunt, Rc. Cum hoc ne quidem ulla ex parte intellino, quousque iis qui intelligant rem explicare possit, dicere non audeo. Theoriae mechanicae hic quoque deficiunt.
Unicum exemplum ab opere jam p. 397.) citato proferam.
M. de Forme y omnem sensum cuidam motui nervorum, quem Gallice nominat ebrantemen tr tribuit. Ρars interior nervorum autem hunc motum facile admittit; itaque ebrantemens' somnum quoque comitamur, et inde somnia. Sententiam facundissime illustrat, multisque exemplis firmare conatur ; at nihilo secius, non modo nil explicat, sed naturae videtur aliena so. Quibus placet somnia ab imperfecta cerebri excitatione pendere, eorum duplex est ordo. Alii enim, partes diversas cerebri ac cerebelli, diversis usibus destinant, ita ut una pars sensui, altera motui, tertia cogitationi, &c. inferviat. Hisce omnibus simul rite excitatis, homo sentit, membra movet, judicioque utitur ; una seorsim excitata, vel sensui, vel motui, vel cogitationi, soli sit aptus. Equibus tamen disiectionibus, vel experimentis, haec d scriptio depromatur penitus ignoro. Alii autem, usque eo quo priores, progredi minime ausi, opinionem sic illustrant. Homo alias sat sanus, quod ad
unam rem solummodo delirat. DIomo mente captus, alia recte intelligit, alia nequaquam. Ita, cui cranium frangebatur, ille audivit medicos consultantes, verborumque sanu S meminit, nunquam tamen in memoriam venit de se ipso consultari. Eodem modo somnians, quaedam recte, plura tamen prave, dijudicat. Mendicula quae se reginami omniat, jure poscit ornamenta aurea, splendidam aulam, et satellites multos ; cui tamen cogitationes tam apte Co-b aereant, ea nunquam certe raro) meminit, Vanam imaginem, o Vide hanc rem luculentissime tra tam a Gregorio Cel. con
speet. med. theor. P. 62. et seq.
390쪽
ginem, se, adhuc mendiculam, ludere. Cum igitur omnis Cogitatio ex cerebri excitatione pendet, cumque idem homo alias cogitationes bene, alias prave, alias non omnino prosequi potest, nonne convenit dicere, hujus cerebri parte S varias varie e se excitatas Θ Hanc formam loquendi in medio relinquam; eam rejicere vel admittere peneS quem que sit. Quaestionem multum agitatam hic breviter proponam, Nomines semper somniant, necne Z Qui somnia esse perpetua contendunt, in hanc fere sententiam loquuntur. Ea est natura animi, quae eum perpetuo cogitare cogit. Quod erat expectandum a priore, id experientia probat; quacunque enim hora hominem excitemus, somnium, Vel conscientiam somnii, narrat. Praeterea, multae cogitatione Smenti semet offerunt, ita ordinatae uti conscii simus eas antea fuisse percepta S, adeo tamen obscurae, Ut tempori S meminisse nequeamus; haec omnia autem somnia fuerunt.
Oblivio somniorum, his judicibus, hanc opinionem, ob
causas postea memorandas, minime subruit. Loche, quem longum discipulorum sequitur agmen, Contra hanc opinionem acriter invehitur. De futilitate cogitandi sine memoria, vis acer nec infacundus, more suo inculto, multa disserit. Argumenta cuncta ex natura animae ducta, per se parum firma, facile prosternit, remque huc perducit: Homo nec somniare sine conscientia, nec Conscius esse sine memoria, potest. Nulla memoria somnii igitur, nullum adfuisse indicat. Opinionem huic contra riam assirmare nolo, quia probare nequeo ; sed vix dubitari potest, quin hic auctor sagacissimus ultra legem opus
tetenderit. Namque multarum rerum in dies sumus conscii, quas mox postea in mentem revocare vires superat.
At, licet memoria distincta absit, conscii sumus . nos revera cogitasse; post somnum, Contra, nec cogitasse nec sensisse videmur. Nonne hoc absentiam somniorum plene probat Z vix quidem. Homo vigil inter reverte, in obtutu eodem manet defixus; roga repente, Quid reputas te-ς cum Θ' et respondebit Nihil equidem .' Num liceret alia firmare, hunc nec sensiste nec cogitasse Z hoc disputantibus utrinque displicet. Sed quid Loche diceret de iis qui
loquuntur, qui canunt, resque multas, dormientes, peragunt, quarum omnium memoria perit Z tot historiis jam prolatis, novas adjicere sere pudet; sed meliorem modum hanc rem illustrandi non novi.
Vir a septimo mense aetatis oculis captus s , conviciis vulgi, i) Dr Blackloch.