장음표시 사용
51쪽
nio, eum Victor III. in Cassinati coenobio diem obijs et, anno M L xxxviij. Episcopos qui convcnerant admonuisse Romanos Clericos, Laicosque, itemq; Appulos,& Campanos Antistites, ut certo tempore Terracinae adessent, ada . . nouum Pontificem creandum,qui vero adesse non possent, literis, aut nunc ijs iudicium suum exponerent. Itaque
aduenisse eo Cardinales, di Episcopos,&Abbates ex v rijs regionibus. at vero cx Romana urbe Ioannem Portu ensem Episcopum omnium clericorum. Benedictum vero Urbis Praefectum omnium laicorum sententiam per literas attulisse: quibus quidem comitijs Vibanus Secundus Poneti sex est renunciatus . Quare haec adhuc erat eligendi Pontificis ratio, Fuitq; usque ad Alexandrum Terti Lm , qui Pontificatum inijt, anno M C LIX. gcssitque uno,&viginti annis icrepore foedi schismatis. quare ut piimum ex magno calamitatum concursu, quibus Ecclesia laborabat , respirare potuit, his ipsis incommodis admonitus, Concilium I ateranon se aduocauit, in quo trecenti Ep, scopi, alij que complures praelati, astu eiunt. In eo igitur Pe . . Concilio decretum condidit, quo totum eligendi ius in elere Cardinales translatum cst, clero reliquo, S populo, atq; etiam Imperatore excluso: neque hoc solum ut Cardina, Ics soli, sed etiam ut duae tertiae partes Cardinalium requirerentur. ex qua 'mula primus omnium Lucius Tertius creatus, cuius electionis diploma vidisse se testatur Onus,ubi peri- phrius. Idemque deinde confirmatum est a Gregorio X.
.iuri . . in Concilio Lugdunensi anno M cclxxx iiij. itemque a
Clemente V. magis corroboratum. Quae quidem sol mu-2ς ἴς la adhuc in usucst , semperque his totis quingentis annis ... eae durauit, quod satis magnum potest esse argumentum, huc esse optimum, di commodissimum modum, quando nunquam amplius variatum videmus, ex quo semel est rec plus , cum priores onanes modi instabiles fuerint, nec diu in ullo perseueratum. Quod etiam alio argumento con
52쪽
& viginti schismata inueniantur, his deinde iam quinque
Rculis vix tria extitere . atque ex his tribus unum tantum Vrbani Sexti Cardinalium culpa. Nam alia duo, alteru, quod tempore Ioannis xxij. extitit, ab Imperatore Ludo- uico excitatum est, alterum quod tempore Eugenij Quarti a Concilio Basilienti. Quare non ratio solum, sed ipsa quoque experientia satis demonstrauit, nullam meliorem comino dioremve sormam excogitari potuisse. I Iaec igitur de eligendi potestate. Nam quid deinde in eligendo sp ctandum, quid leruandum lit, de eo, ut ante dixi, suo loco separatim agemus.
De tertio Cardinalium Ocio, quod en assinere. Pontifici Cap. VI.
tertium munus,quod consistit in consilijs Pontifiei dandis, cuius etiam muneris explicanda est origo. Nam antea quidem per annos circiter octingentos. , hoc faciebant Pontifices, ut adgrauiora negocia consultanda cogerenuconcilia, quae vocabant nationalia , id est Italicorum Eptiscoporum, quibus tamen concilijs etiam Presbyteri Car dinales intererant, ut apparet in Synodo Gregorii, quae Lib e. 38 est inter eius Epistolas. In ea enim post EPiscoporum nomina,vrbanorum etiam Presbyterorum nomina leguntur. Sed cum auctis Ecclesiae opibus,& insuper accessione temporalis principatus, ecepisset Pontifex in singulos dies egere consiliariis, ct adiutoribus , nec possent tam saepe ν euocari Episcopi, concilia illa paulatim omissa sunt, res tota redacta ad Senatum Cardinalium . Atque hoc sane multo commodius. Primum enim hi magis in promptu ,& ad manum, deinde etiam, ut necesse est, cum in his negoths assidue versentur, magis eorum statum norunt.,
53쪽
quod ad consilium dandum magnopere confert, postremollia Episcoporum euocatio non fieri poterat sine magno,
di crebro suarum diocessim detrimento. Hae igitur sunt partes Cardinalium, hoc officium, ut quoniam unius hois minis mens, & consilium, nullo modo tantae moli sustinendae par esse potest, addantur aliqui , qui in tantI, tamque laborioso, & dissicili opere Pontificem adiuuent, di subleuent. Itaque non potest melius describi hoc eorum ossi c. simu me cium, quam descriptum cst in sacro quodam canone, ubi 'μ ' appellantur principales assessores, consiliarij, &in exequutione principales ossicij cooperatores. Quod et iamia
'μς -*i- voluit S. Bernardus, cum eos vocat Pontificis collaterales, &coadiutores ; Quod si ita est, facile apparet illud sequi, ut quam late patet Summi Pontificis cura, tam etialate patere oporteat Cardinalium pro sua parte, studium, ac vigilantiam. Quare, Frater illustrissime, quandoquidem cum periona, a dignitate, Caidinalis onus,& officia, pariter sustines, haud quaquam satis putare debes, si Romanae Curiae negocia tractes, si in controitersijs ad sign, turam relatis iudicium inrerponas tuum, si huic, aut illi amico beneficium aliquod, vel honorem aliquem cures, etiam si iuste, ac pie id facias. Hoc entia parum admo.
dum est, nimisque restrictum. Igitur vestra cogitatio totum terrarum orbem complecti debet, ipsamque Ecesesia: uniuersam quomodo liaereses adeo iam diffusae profiigentur, quomodo prouinciae a recta fide alienatae ad sanitate reuoccntur . que sit ratio retinendi Gallia, quae Angliam restituendi, quae iuuandi Germaniam, aliasque similes regiones. Atque ut hae, quae iam aliae omnino, aliae ex parte magna lunt corruptae, curandum est, ut sanentur, sic quae sanae sunt, ne corrumpantur, tum probi&Episcopis legendis, tum prauis moribus euellendis, tum denique occurrendo omnibus incommodis, quae quotidie incidunt ,&quasi malum gramen in Domini vinea assidue suboriuntur. Haec boni, di strenui Cardinalis esie debent studia.
54쪽
hae cogitationes , ut omnes suas curas ad Ecclesiam rese rat, & in Ecclisia cc umat, ut omnem suam mentem, cidiligentiam, & industriam ad hoc unum excitet. itaque
recte S. Bernardus in Epistola quadam ad omnes Cardi- ηρ 'nates qua eos hortatur, ut A ballatali puIlulantem haer sim excindant. Agite, inquit, pro loco, quem tenetis, pro dignitate, qua polletis, pro potestate , quam accepistis. quibus verbis aptissime indicar, hoc esse Cardinalium promium, ut excubent pro bono communi, ut in continua
quadam vigilia sint aduersus haereses, & aduersus omnia vitia, atque ob hanc causam datam eis esse dignitatem, &potestatem , qua pollent. Quare nisi eam huc referant, nisi ea ad hunc finem viantur, eiusmodi quidem dignitas, ac potestas nihil erit aliud, quam gladius vagina reconditus, aut ut est in Evangelio, talentum a seruo nequam in terra defossum; qua culpa tenebris exterioribus, fietu, dostridore dentium aeterno vindicata est. Ex quo quidem . manifeste agnoscis quantopere ab officio discessurus sis, non solum ii desidiae, & ignauiae, oblectamentisque te tra das, sed etiam si ita te cum vno aliquo Principe, aut Rege, aut cum ciuitate aliqua colIigaueris, eorumque priuatis commodis ita studueris, ut de totius populi Christiani utilitate nil cogites, Nam ii priuatorum commoda a publicis orbis Christiani utilitatibus abori hent; nimirum bono, di constanti Cardinali negligenda sunt. neque com- imittendum ut cuiusquam Principis gratia, siue auctoritaς Caid in alitiam eripiat libertatem. Ac nescio an tibi prscipue id de liberatum, fixuinque esse. oporteat. Me
ministi enim profecto, quod obliuisci non potes, quam amplis verbis Gregorius xiiij. tibi atque Illustiissimo College tuo Aquauiuar insignia Cardinatatus impertiens, de
honorem iptum, quo vos decorabat, ornarit, & tanti muneris commendauerit, dignitatem. Mementote, inquit,
vos a nobis nullius rogatu, scd Ecclesiae solius respectu, in Patres legi: ac proinde inino munere gςrendo ad Ecclesiam
55쪽
siam istam respectum habere oportere. Et sane cum Suerosancta hac Romana Ecclesia cui puni4 omnium nratersit,de aeque omnes ut filios amplectatur,oportet ipsos etiahuius Ecclesiae ministros hunc eundem affectum induere, ut se homines communes existiment , vereq; omnium pa tres ac tutores: nec solum ita sentiant, sed etiam factis ostendant, ac prae se serant, nec ulli aut homini, aut loco tantum tribuant , ut non multo plus Ecclesiae Catholicae,
idest uniuersali deferant, quam vel laterum, & vitae suae oppositu tueri debent. Quo nomine magnopere Alphonium illum Borgiam, postea Calixtum Tertium, laudatum accepimus, qui cum, ut Aragonensis, Alphonso Regi subditus esset, nunquam tamen illius gratia se inclinari, aut flecti passus est, quo non debebat. Quin etiam cum is aliquando instaret, & urgeret, ut ad Ba ense Concilium, quod sine Pontificis auctoritate fiebat, sese conserret, libere ac sortiter recusauit: immo vero Regi ipse persuasit, ut Neapolitanum bellum, quod ille aduersus Ecclesiae diagnitatem gerebat, omitteret. Quare hoc idem ab omnibus Cardinalibus faciendum est.& si quam habent cum Principibus propriam, ac peculiarem coniunctionem, eam sane conseruare, & colere debent, sed ideo, ut illos ipsos Principes facilius retinere possint coniunctos cum publica causa, non ut ipsi a publica causa ob illorum gratiam, respectumq; desciscant.
Cardinales ex vi natus obligatos esse adpe
sectιonem . . CV. VI I. CCEDIMVS nunc ad id quod vere
in Cardinali dici potest fundamentum omnium officiorum; quoniam hoc sumdamento iacto, facile deinde apparebit. quas in eo virtutes, aut quales, & quo gradu esse oporteat. Hoc autem quod
56쪽
ppello se amentum in hoc eonsistit, quod ipse status
Cardinalis obligationem inducit persectionis. Itaquα non ei sufficere debet, ut virtuti studeat quoquo modo, aut eius quadam sit mediocritate, contentus, sed requiri. tur virilis quaedam consumata, & omnibus partibus ac numeris absoluta. Denique ut verbo uno dicam requiritur, ut omnino perfectus sit , ct nisi persectus sit, non est, quod esse debet. Quod sane vereor, ne aliauibus sorten Ouum, ac mirum, aut etiam nimis durum, rigidumque Videatur. Sic enim iam eunt lcmpora, iamque aliam omnino Erma induerunt ab ea qpς esse deberet, &quam Christus esse vellet, sed res tam certa est, ut non recusem quin nulla mihi fides habeatur,si non eam tam apertis rationibus , tam euidentibus testimonijs doctissimorum hominum comprobaro, ut quem uis etiam tergiversantem, inuitumque conuincant. Intelligendum est igitur triplici plane persona indutum esse Cardinalem, primum Chrisiani hominis, deinde clerici, postremo quae propria, ac praecipua est, Cardinalis. Sed de Christiani quidem obligatione, quoniam generalis est, nihil hic dicendum puto,
nisi hoc unum, Euangelicam legem, quam Dauid merito Psal. ia. immaculatam appellat, & castam, puramque tanquam a gentum septies purgatum, ita in omni genere perfectam Psexi esse, ut nihil labis admittat, quod nihil est aliud, quam excludere omnia vitia, omnes requirere virtutes . Quid enim amplius dici potest otiosum quodlibet verbum prohibeat, & ita prohibet, ut non sine sua poena, ac supplicio Mate truabiturum minetur. Igitur quicumque hanc legem pro- sessus est, hoc professus est, se ex illius prςceptis esse victurum, nec ab illis io modo discessurum; in quibus quidem seruandis, quaedam est sita perfectio. Hoc ergo est Christianum esse, hoc baptismuin suscipere, nimirum, ut ait S. Leo, renunciare Diabolo, & in nouitatem e vetustate transire, & terreni hominis imagine deposita coelestem forma y'' suscipere, in eoque interuenire quandam speciem mortis, di quandam similitudinem relurrectionis, ut homo susceptus
57쪽
ptus a Christo, Christumque hiseipiens, non sit idem post
baptismum, qui suerat ante baptismum Quo etiam per te orati tinet illa Cypriani exhortatio. Conversemur quasi Dei. ' templa, ut Deum in nobis constet habitate nec degeneret actus noster a spiritu, ut qui coelestes,& spirituales esse coepimus, non nisi spi tituali a , & coelestia cogitemus. Sem de Jdemque alio loco. Considerandum est, inquit, fratre. - Ei lectillimi identidem cogitandum, renunciasse no mundo, & tanquam hospites,&peregrinos hic interim degere. Quae cum ita sint, non debent existimare homines hanc perlectioni obligationem, quae in Deo periectu iamando, Deique praeceptis, quae tantam perfectionem continent, persecte exequendis posita est, solis esse viris religiosis iniunctam. Est enim omnibus iniuriista, etiam laicis, atque ijs, qui in 'culo vivunt, di inter mundi strepitus. quoniam o innes ab eodem Deo geniti , & omnes eodem Christi sanguine redempti, idem omnes praemium, eandemque gloriam expectant ἱ denique omnes etiam, Π diximus, hoc in suscipiendo baptismate promiterunt. εQuod si haec tam magna est obligatio omnium Chi illi
norum, quanto deinde maior erit clericorum, qui ad hoc ipsum segregati sunt, ut peculiarem Deo serviant seruitu
tem, quiq; ideo sunt instituti,ut hominum peccata come-ΕΣMeh. . dant, ut inter vestibulum , di aliare plorantes diuina iram placent , ut populos a vitiis i euocent , erudiant ad virtutem. Accedit etiam sinnicta cum Deo coniunctio, quam
asstri status ipse, de quo recte S. Gregorius, eos mystice Bethel vocati, id est domum Dei. Quid enim inquit, B thel, nisi viros officio sacri altaris deputatos significat, quia dum spiritualibus stud ijs inli rent veluti domestici Dei omnipotentis familiares sunt. Atque idem alibi illud
. rast ς ri afferens ex leuitico, quo prohibetur, ne ullus, qui maculam habeat, ad Dei accedat ministerium, interpretatur etiam, quae illς sint maculae, quas scriptura commemorat.
Coecus quippe est, inquit , qui supernae contemplationis lumen ignorat. Claudus, qui quidem quo Pergere de
58쪽
beat, aspicit, sed per infirmitatem mentis, vitς viam per secte non valet tenere, quam videt. Fracto etiam pede, vel manu est, qui viam Dei pergere omnino non valet . Gibbus vero, quem terrenae solicitudinis pondus deprimit, ne unquam ad superna respiciat, sed solis ijs, quae in infimis calcantur, intendat. Igitur si ab ijs omnibus viiijs 'abesse debent omnes, qui se se Ecclesiasticae vitae deuoue runt, facile apparet quanta eorum omnium debeat esse perfectio. Omnium dixi, ne quis hoc de solis praelatis dici arbitretur. Et si enim de ipsis pci cipue dicuntur, tamen quicunque se diuinis altaribus consecrarunt, quicunque mysteriorum illorum sanctitatem tractant, omnes plane sanctos, integros, & impollutos esse oportet. Quamobre ecte S. Hieronymus. Non solum, inquit, Episcopi, Presbyteri, & Diaconi debent magnopere prouidere, ut cunctum populum, cui praesident, conuersatione, feruore, ac
scientia 'praecedant, verum, & inserior gradus. S. eXOrci--
stet, lectores, ςditui, & omnes omnino qui domui Dei ser- --- Q Auiunt: quia vehementer Ecclesiam Christi destruit, me- liores laicos esse, quam clericos. Igitur si aedituus quiuis, i&quiuis vulgaris clericus, quia ex Dei familia est, hanc debet perfectionem sectari', tacile est hinc argumentari, quid a Cardinalibus exigatur. Etenim Pret lati omnes,aut qui maius aliquod negocium in Ecclesia gerunt, ij sunt,ut ait S.Gregorius, qui vi Noe arcam in undis, ita dum ad x, n ora sermam vitae populis praesunt, Sanctam Ecclesiam in ten- ''tationum fluctibus regunt. Ipsi etiam, ut idem S.Grego- 9 mores. rius alibi, orbem portant, quia tantorum pondera unus- μ'
quisque sustinere compellitur, quantis in hoc mundo principatur. Quod si veterem illum cierum coinderemus,ud est a Christo institutus, ab Apostolis excultus, atque primis illis seculis in Dei Ecclesia viguit, plane videbimus quid de hoc ordine cogitandum sit, & quam alte suspicere debeat, qui ita se instruere velit, ne ab huius status praestantia, &persectione degeneret. Quis enim illis tempo-
59쪽
ribus sertior quae in Deum charitas Θ quis animus, quae a Iacritas ad martyrium subeundum Z quis deinde Zelus in proximorum salute procuranda, pro qua nullis laboribus, nullis paxebant periculis ὸ Denique quantus contemptus
rerum omnium terrenarum, honoris, diuitiarum, commo
ditarum, cum etiam plerique, ut de Cypriano accepimus, paternas omnes possessiones, & quicquid habebant venderent, ac pauperibus distribuerent. ipsi vero ut plurima in paupertate, & summa rerum omnium inopia traherent vitam e Itaque non illi ordinem hunc, ut gradum ad am hi tionem , aut ad opes augendas suscipiebant, sed quod vere est, tanquam Dei militiam, & obsequium, ut se totos eius numini consecrarent. Itaque si verum fateri velimus, nos jue ipsos sine assentatione respicere, adeo nos defi xisse a prisca illa cleri mula repei lemus, ut vix eius maneant vlla vestigia. Quam iacturam, & quam plagam ,
4 in lib. iam tum suo tempore defiebat Gregorius, eamque in SDRU muele expressam putabat, in quo quoniam nouum Sacer
dotium designatum est, eum sacra Scriptura eum tenuisse commemorat, hoc putat indicari dum Ecclesia per decurrentium temporum spatia ducitur, in nonnullis Sacerdotibus conuersationis pulchritudinem veterascere. Quasi enim, inquit, iuuenis erat Samuel, quando Sacerdotum ordo sol is coelestibus de syder ijs inhians, dum nulla terre na quaereret, quo efficacius superna praedicare poterat, eo ad ea nihilominus verbis, & exemplis subditorum animos accendebar, valebat enim robore, & iuuenili pulchritudine radiabat, dum vim coelestis verbi in splendore ostenderet sanctae conuersationis, quia quicquid validum loquendo poterat medicare, nitebatur etiam sublimiter vivendo ostendere. Sed iamdiu est, quod Samuel senuit. Multa enim tempora elapsa sunt,eκ quibus multi Sacerdotes amorem s*culi sequuntur, quorum virtute depelli gaudia mundi ob aliorum cordibus debuerunt. Haec & alia mul
ea ibidem Gregorius; quibus hoc unum ad ij ciendum V,
60쪽
detur, hanc perfecti mis formam, ab omnibus clericis exisgi, quos ut ait S. Hieronymus nomen ipsum admonet eos zεὶ de sorte domini esse, & Dominum eorum esse seriem, in propterea nihil extra Dominum habere debeant. Verum si haec perfectio omnibus necessaria est, qui clericos se profitentur, certe multo magis ijs, qui in clero ipso eminem a& quo magis eminent, eo magis debent omni virtutis Ia de praecellere, quoniam & communes cum at MausM hvbent, & proprias. b Μ ΗΛ. i. fix I-i Videamus nunc tertium gradum huius obligationis,ita proprium Cardinalibus, ut nullis alijs conueni tu: Quod ixe plenius intelligatur νquoniam magnum in ea montentum positum est, videtur res paulo altius repetendaώ Eter,nim aliud est persectio, alluc vero perfectionis statu . . Persectio in diligendo Deo consistit, quam ob causan charitas ae B. Paulo persectionis vinculum appellatur, Ca i. aci queratio est quia unaquaeque res tum perfecta dici- tur, cum siqum attingit finem; Finis quippe est consum,mata rei perfectio .at charitas cum Deo colungit,qui finis
est nosteriquoniam qui manet in Ch/ritate,In Deo manet, r. με.& Deus in eo Verum perfectionis status,jpectari debet, non tam ex eo, quod intus in anima agitur respectu Dei, quam quod fit exterius respectu Ecelesiae. Requiritur enim ut hic status cum obligatione ineatur, atque haec ipsa obligatio cuni aliqua solemnitate, eaque huiusmodi,vx perpetuam habeat firmitatem. Itaque in perfectionis sta- . tu esse aliquis dicitur , non ex eo. quod perfecte Deu
diligat sed si se obligarit ad aliqua perfectionis ossicia Fieri enim potest , ut quispiam ei se obliget, quod postea
non praestet, alius vero id praestet, cui se non obligauit: ve duo illi quos Dominus narrat apud Matthaeum, quorum alter iussus Q patre in vineam ire, respondit impigre . Eo domine, nec tamen ivit, alter prius quidem ire, recus uit, postea paruit. Hoc igitur posito, facile est discerne re, quinam in statu persectionis censeri debeant; in pris