Metaphysica ad usum scholae accommodata; authore Antonio Seguy ... Tomus primus secundus

발행: 1758년

분량: 464페이지

출처: archive.org

분류: 철학

61쪽

46 M et T A pHYsICAM facilior ; sicque vitetur laboriosa idearum simplicium enumeratio. Si quis igitur ideas illas simplices enumeraret, pro secto clarius rem definiendam explicaret, quam si genere ureretur. Atqui definitio ideo fit, ut rei essentia explicetur. Ergo in definitionibus uti genere proximo ne

cesse non est.

Utrum essentia rerum contingentium snt. immutabiles Praesens quaestio non de attributis rerum primariis soldira , sed etiam de secundariis aut proprietatibus instituitur. 1 v. De rebus conringentibus agitur; ideoque si earum essentiae immutabiles dicantur, independentes & necessariar ', id certε non intelligitur de rebus illis ratione existentiae consideratis , aut de n cessitate absoluta ; possunt enim de non existentibus fieri existentes, & vicisi imsed de necessitate hypotetica, ex hypo re si quod existant. λMulrae' variorum corporum quali tates quae necessariae iudicantur, non ab intima corporum constitutione sola, sed ab aere aut igne , aliisque causis externis saepe oriuntur. Fieri ergo posset per miraculum , ut servata corporis intima constitutione , tollerentur qualitates ilire.

3'. Quardam , imo plurima corpora

62쪽

GENERALIS. 47

ideo quibusdam donantur qualitatibus,

quia ex multis diversisque corporibus Concrescunt varie unitis, & inter se dispositis. Possunt proprietates illae desinere, M essentiae mutari , non modo diversa unione & dispositione earumdem partium , sed etiam quarumdam detractione, aliarumque additione. Ex quo etiam intelligitur essentias omisnes quae ex multis poclivis a se invicem independentibus , sed socialibus conflan- Iur, quorumdam detractione , vel ali rum accessione mutari similiter posse ; insuper eorum positivorum conjunctionem actualem , non secus ac existentiam a Deo omnino dependere.

V. Essentiae unico nomine significatae, ita saepe per genus & differentiam definiuntur, ut genetis aut differentiae nomina possint diversis rebus convenire. Eg. gr: Homo vulgo definitur animal rationale. Vox animal significat corpus quibusdam sensibus externis, Vivati motuque spontaneo praeditum. Haec autem reperiri Iossunt in corporibus omnino: diversis. amvero posset Deus efficere corpus animalis a nostro diversum , animumque humano absimilem; totum quod exi eorum unione coalesceret , esset aui mal rationale , esset homo a nobis penitus diver,

siis. Quid inde Essentiam hominis nonati

63쪽

8 M tW Α Ρ H Y s I C Analem mutaret Deus. Idem de aliis simialibus dicendum. Itaque essentia alia nominalis, alia realis. Elientia nominalis illud est quod nomine quodam significamus. Sic essentia nominalis auri est corpus colore flavo , certa quadam gravitate, ductilitate, aliisque praeditum qualitatibus. Essentia realis

est intima constitutio ex qua caeterae rei proprietates dimanant. Ex. gr. Tres ansuli , totidemque latera , sunt essentia realis trianguli. 1'. Si quis postularet an Deus facere

possit, ut res quodam nomine de ignara , cquae certis quibusdam attributis est entialibus constare supponitur, eadem existat cum aliis tamen, attributis ; ejusmodi quaestio nugatoria esset & ridicula. Idem -enim esset ac si quaeseretur, utrum idem .possit simul esse Sc non esse. Hoc certe 1ensu essentiae rerum sunt immutabiles. His praenotatis.

PROPOSITIO.

Essentve rerum sunt immutabiles. Probatur. Nam quae possibilia sunt aut secum invicem sociabilia , nunquam possunt sese excludere ; quae revera sese, e cludunt, nunquam fieri possunt sociabilia ; sic circulus non potest esse quadratus. Quae

sese necessario exigunt . 'minqu am possiunt sese

64쪽

GENERALIS. non exigere : sic extensio realis nunquam

potest esse indivisibilis. Atqui aliud nihil

intelligitur, cum essentiae rerum dicuntur immutabiles , independentes, & necessariae. Ergo tales reipsa sunt.

Essentiae rerum contingentium non sunt aliquid positivum lc reale ab aeterno existens. Probatur. Essentiae illae ab aeterno non

existunt , sed dumtaxat possibiles sunt. Alioquὲn omnia possibilia ab .aeterno exitaterent. Atqui quod non existit , in se nihil est. Ergo e stentiae illae in se nihil sunt.

Obj. x q. Essentiae rerum contingentium habent ab aeterno proprietates reales

positivas- Ergo sunt quid reale positi

vum ab G terno.

Nego ans. Nam in seipsis nihil sunt. Ergo &C. Instabis. Essentiae rerum sunt ab aeterno cognoscibiles. Atqui cognoscibilitas est proprietas realis & positiva. Ergo &c. Nego min. Nam I'. cognoscibilitas est mera. relatio. Ergo non est proprietas po- stiva rei superaddita. a': Ad cognoscibilitatem rei satis est repraesentari posse quid res esset, si existeret. Atqui id repraesentari potest, quamvis res in se nihil sit, & cognoscatur rem

65쪽

in se nondum esse aliquid reale & positivum. Ergo cognoscibilitas non est proprietas realis in re existens. Obj. cum Mallebranchio. Essentiae re tum ab aererno sunt ipsae ideae divinae,

sunt perfectiones Dei extra ipsum participabiles. Atqui ideae divinae, perfectionesque divinae sunt aliquid reale & positivum etiam existens. Ergo &c. Quidam Philosophi, authore Malle- branchio , aliud nihil concipiunt & lo quuntur nisi ideas aeternas , perfectiones Dei participabiles, portiones Divinitatis , emanationesque. Sed in hae sermonis magnificentia qua delectantur, auresque audientium implent , Verba sunt, vocesque canorae, praetereaque nihil: quod

ut ostendam.

Nego maj Nam I'. essentiae rerum ab aeterno sunt dumtaxat objecta idearum divinarum ; atqui objectum ideae non est ipsa idea. Alioquin mundus materialis re ipsa extensus & divisibilis, qui a me cognoscitur , esset idea mea. Quod absurdum est. Ergo &c. 20. Essentiae rerum non sunt perfecti nes Dei. Deus enim non est extensus Scdivisibilis. Ergo &c. Quare hoc solo sensu improprio quidem dici potest essentias rerum esse per

fectiones Dei extra ipsum participabilς ,

66쪽

Deique emanationes, quod Deus potentiam habeat infinitam , qua res conti gentes de non existentibus fiant existentes ; nisi quis in absurdam Spinosae sententiam velit descendere. Dices. Essentiae rerum sunt necessariae. Ergo sunt ideae aut perfectiones divinae. iDg. ans. Sunt necessariae necess1tare hy-Potetica & convenientiae. Conc ans. Necessitate absoluta & existentiae. Nego ans. Responsio patet ex praecedente proposi

De Subsantia.

Sic in nobis efformatur rei substantialis idea. Sensu intimo experimur multas in animo nostro sensationes , ideas, caeteras. ue affectiones alias nasci, alias interire,um interea animus idem permanet. Ex quo mente concipimus affectiones illas. nisi in animo inessent & reciperentur,

Omnino non extituras: animum vero noLtrum posse solum & sine alio in quo recipiatur , existere. Similiter videmus cerae varias advenire figuras , rotunditatem, quadraturam , easque evanescere, dum interim eadem cera perseverat. Inde fit ut intelligamus figuras , carierasque omnes cerae affectiones nihil futuras esse , nisi in cera inessent; ceram vero posse sola de sine alio cui inhaereat, existere.

67쪽

1 META pHYsICA Itaque res substantialis ea est quae potest sola, & sine alio in quo recipiatur, existere , e contra res modalis. Errat igitur Lockius , cum asserit lib. 2. c. 23. Temsubstantialem aliud nihil esse nisi collectionem cogitationum vel qualitatum ra-

II ne nobis Ignota unItarum , quas Ideo

solum in quodam subjecto fingamus existere, quod non possimus imaginari, qui fieri possit ut per so subsistant. Collectio enim vel unio, sive cogita tionum mentis, sive qualitatum & figurarum corporis earum essentiam non m lat. Ergo cum certum si singulas non

posse existere, nisi in re quadam altera inissint; idem de earum collectione dice

Multas autem existere res substantiales, reveri distinctas, & a se Invicem diversas , in dubium revocare potest nemo qui homo sit. Sic corpora sic homines sunt totidem res substantiales , contingentes quidem & creatae. Deus verb res est substantialis necessaria atque increata. - EX eo autem quod res substantialis in se recipiat quasdam modificationes, quarum est veluti substratum, seu subjectum ;hinc Philosophi expenderunt quid sit haec ratio substrati seu Iiibjecti in se ratione sui solius considerata , quam statim ΠΩ mine abstracto kbstantiam a subsante ap-

68쪽

GENERALI s. 6 3pellaverunt: quod etiam nomen sepius usurpatur pro eo quod in re praecipuum est. Substantia in abstracho vulgo definiturens per se existens, id est existens independenter ab alio cui inhaereat. Alii dicunt, substantia est ens existens propria existentia. Accidens vero definitur ens ix

alio , id est in subjecto existens.

Duo in substantia admittuntur attria

buta positiva , nempε ens, & per se existens, aut existentia propria; quae terminis abstractis, appellantur entitas & pem bellas. Entitas est: genus , persestas Verbdifferentia. Quare substantia ratione sui solius spectata est natura quaedam positiva, & in se completa, utpote quae suo constet genere, suaque disterentia. Dago umerius cum Scotistis asserit in variis rerum substantialium speciebus substantiam esse naturam quamdam positi

vam ratione sui solius similem , & ab a tributis specierutra differentialibus reipsa distinctam ; idebque vult varias rerum substantialium species ex duobus efformati scilicet ex illa substantiae essentia. .& ex attributo quodam differentiali, quod substantiae reipsa sit superadditum. Ex. gr. supponamus, quod falso existimant quia dam Philosophi, attributum constitutia vum 8c disserentiale spiritus esse faculta

tem cogitandi, materiae Vero, extensionem

69쪽

34 Ma ΤΛ PHYSICA realem : juxta Dagoumerii sententIam , spiritus ex duobus conflatur, ex substan tiae natura tanquam genere, & ex cogitandi facultate tanquam disterentia, quae est generi superaddita , dc ab ipso reipsa distincta. Materia autem coalescit ea substantiae essentia ratione sui solius ubique simili, Jc ex reali extensione quae generi superadditur , & ab ipso revera distinguitur. In hoc solo Thomistae a Sc tistis distrepant, quod contendant subia tantiae naturam ab attributis differentialibus sola cogitatione nostra, non reipS, distingui. Quae opinio ut refelleretur, fortasse

fatis esset, si Philosophos illos ad propriam remitteremus conscientiam. Qui iaquis enim , inquit Lockius , lib. 2. de intellectu humano, c. 23. se ipse interrogabit, ut expendat, quaenam ipsi affulgeat cognitio substantiae in se & ratione sui solius confideratae , videbit aliam nullam sibi affulgere substantiae notionem, nisi su strati nescio cujusdam omnino ignoti. Si quis autem ab illo quaereret, quid in ses1t ejusmodi substratum . non minus e set impeditus quam Indus quidam, qui cum dixisset terram elephante sustineri, quaerenti quo sustentaretur elephas ; re posuit, testudine : sed cum urgeretur ,

ut diceret quo pacto ipsa testudo susti

70쪽

neretur, respondit, aliqua re, quam non cognoscebat. In hoc autem casu , sicut in

aliis, in quibus voces adhibemus omni idea clara δc distincta destitutas ; loquimur ut infantuli, qui bene se respondisse gloriantur, cum ab illis quaeritur , quid sit tale corpus ipsis ignotum, modo rCpΟ-nane esse aliquam rem. Hoc enim responsum, sive ab infantibus, sive a viris allatum , clari significat rem de qua agitutipsis omnino ignotam esse. . Ex quibus concludit Lockius nullam beri ideam substantiae in se, & ratione sui solius consideratae ; hancque praetensam cognitionem esse tantummodo sup positionem quamdam , mentisque fictionem omnino; arbitrariam.

Certum quidem est, ut jam dixi, mustas existere res substantiales , homines, Corpora, DC. easque esse subjectum quorumdam modorum. An verb illud substratum sit natura quaedam positiva in spiritu & corpore similis , cui ex uni parte superaddatur spiritaluas, ex altera materialitas , seu haec attributa per quae spiritus 8c materia constituuntur, atque

inter se differunt ; id profecto nulla idea

Contendo e contra spiritalitatem per seipsam quatenus est attributum spiritus eonstitutivum & differentiale . esse sub-

SEARCH

MENU NAVIGATION