Metaphysica ad usum scholae accommodata; authore Antonio Seguy ... Tomus primus secundus

91쪽

M 'TA PHYSIC A mentis abstractionem : atqui certe non

abstrahitur a differentiis accidentalibus , cum nullae sint, nummique supponantur ad sensum silmiles. Ergo fit universalis, quod ab ipsa natura singularitas abstra hitur. Respondeo ideam illam fieri universalem , eo quod a loco , tempore , caeteritaque adjunctis accidentalibus abstrahitur, non vero ab ipsa singularitate. Haec enim idea repraesentat nummum ut unum; ergo

ni singularem. Quae quidem responsio e proxime superiori lucidior fit. Quaro Lockius non alia ratione explicat quo pacto idea ex singulari fit universa Iis , nisi quod ab aluinis temporis, loci, &c. abstrahitur. Hinc eadem idea singularis simul est& universalis. Repraesentat enim num naum aureum ut unum simul, atque ut

aliis similem. Quatenus exhibet nummum ut unum, sinsularis est : unum quippe Scindividuum idem sunt : quatenus eum repraesentat ut aliis similem, universalis est. Non enim alia ratione idea fit ex singulari universalis, nisi quia repraesentat aliquid multis commune, id est in multis simile. Quo sensu dixi ejusmodi id ex repraesentari individuum specificum Nun mus enim individuum est quatenus est,inus I species vero, quatenus aliis similis.

92쪽

GENERALIS. TT

Obj. 3'. Natura givina est universalis. Ergo res quaelibet existens aut possibilis, per se ipsam non est individua. i Q. Haec objectio ex mysterio petita Philosophis solvenda non est, utpote qui de solis rebus naturalibus disputent, in quibus natura quaelibet tot uplex est, quΟ-tuplex persona vel suppositum, atque in singulis una. 29. N. ans. Natura enim divina est non modo una , de in se indivisa, sed ita unica, ut multiplicari nullatenus possit. Ergo singularis est de individua r cui tamen non repugnat, quod communicabilis sit tribus personis ; quia communicatur eis, non ut superius inferiori, sed ut

natura personalitatibus , in Dibus ipsa neque abi ipsis, neque I se ipsa dividitur. Ita Suareet, disp. s. siet. 1. Obj. v. Existere singularium est. Ergo existentia est principium formale individuationiS.I'. Argumentum retorquet Dagoumerius. Operari singularium est. Ergo operatio est principium formale individuationis. a Q. Miror quosdam esse Philosophox qui tantam fidem vulgaribus adhibeant axiomatibus, quorum multa falsi sunt: quod de praedicto axiomate facile ostenditur. Nulla et is est natura . sive exis-

93쪽

78 M ET A PHYSIC Areris , sive re ipsa possibilis, quae sis generalis ; omnes singulares sund ex diei s. Ergo tam posse existere quam existetου singularium est. Proindeque &c-

tiae nihil superaddit reale dc posuiuum, ut probatum est, quo J etiam fatentur adversarii ; & ratione sui solius considerata , nihil est praeter nomen abstraditim. Ergo quaelibet res per se ipsam sin hilaris est Mindividua V-

1'. Illud ititelligendum est de possibi

litate affectionum oppositarum umultanea , non successiva, ut patet. Idem enim individuum oppositas affectiones haberct potest successive. 2 . N. an s. Prius enim concipitur res esse unam & unam , ita ut una non possidfieri altera ; 3c ideo solum intelligitur possibiles simul esse affectiones oppositas, Ergo res ante concipiuntur individua distrin cha, quam concipiatur affectionum si-rnui oppositarum possibilitas. Quaeres quod sit principium indicati-Vum quo unum individuum ab altero se

cernitus.

Resp. esse quasdam differentias accia

94쪽

G E N i R A L I S. Istdentales; sic Alexandrum a Cicerone se cernimus , quod hunc nobis exhibemuqui Oratorum Latinorum principem I illum vero ut bellatorem magnanimum, orbis fere universi, maxime Persarum , Dariique viatorem. I as autem differentias versu sequente exprimunt et Forma , figura , locus , sirps, nome. , pMria,

tempus.

De Subsentior. Res subsistens intelligi potest per oppositionem ad accidentia rerumque a sectiones, quae rebus ita insunt, & ab itilis sustentantur, ut sola & seorsim a subjecto existere non queant. Quo sensu res subsistens est res seu natura substantialis, est substantia. Res subsistens intelligi etiam potest per oppositionem ad partem , quae per totum aliqua ratione subsistit δc sustentatur; sic digitus meus quadam ratione

per corpus totum sustentatur. Res autem

hoc sensu subsistens est natura substantialis completa, suique juris, & ita suarum operationum principium, ut ipsi soli non alteri tribuantur quaecumque ab ipsa prinficiscuntur. Si natura subitantialis com pleta sit rationis particeps , appellaetur λ

95쪽

vero si rationis expers, ut bos, appellatur si nositum g dicitur enim persona Pe . tri , non dicitur persona bovis aut templi , sed suppositum. Utrumque communi nomine suffylentia vocatur. Quo sensu ut accipiatur , nunc Philosophos inter deTheologos convenit : sed vocem hanc olim fuisse aequivocam patet ex Hieronimo ad Damasum S. Pontificem scribente , ex quo quaerobat an tres in Deo subsistentias, aut hypostases liceret dicere;

Viritus ne tres naturas, tresque substantias admittere videretur.

Discrimen esse substantiam inter de subsistentiam perspicuum est & apertum.

Nam Petri digitus, pes, caput, caeterseque partes corporis ungulae sunt substa tiae. Multae igitur in Petro sunt substantiae singulares ; unica tamen persona. Cujus ex discriminis ignoratione graviss1mae ol1m exortae sunt haereses de mysteriis Sanctissimae Trinitatis, S Incarnationis Verbi divini. Scilicet catholica fides docet in Deo unicam esse naturam substantialem, tres vero personas , se ilhypostases in Christo autem duas esse naturas , divinam, & humanam ἴ unam

vero personam.

Porro in hisce duobus fidei dogmatibus graviter lapsi sunt antiqui haeretici, Sabelliani, Arriani, Nestoriani, & Euty-

96쪽

chiani; quibus omnibus certissima videbatur haec propositio; natura & persona sunt unum & idem , solisque vocibus differunt. Ex quo veluti principio oppositas

inferebant conclusiones. Sic enim contra trinitatem personarum

ratiocinabantur Sabelliani. Natura substantialis & subsistentia suntnnum & idem; atqui fides docet unicam esse naturam divinam; ergo unica est persona divina. E contrario sic Arriani. Natura sub stantialis & subsistentia sunt unum lcidem; atqui de fide est tres esse personas divinas ; ergo tres sunt naturae di

vinae

Sic Nestoriani contra mysterium Incarnationis.

Natura substantialis 3c subsistentia sunt unum Sc idem; atqui fide constat duas esse in Christo naturas, humanam & di vinam Verbi naturam ; ergo duae sunt iis Christo personae. Sic denique Eutychiani ex opposito natura substantialis & subsistentia suntianum Sc idem ; atqui unica est in Christo persona , quod fide notum est ue ergo unica

97쪽

inter & subsistentiam aliquod discrimere

intercedere.

Quaeritur jam quid sit illud quo sub

santia singularis constituitur persona aut simpositum. Docet Scotus i A esse solummodo negationem unioni& cum altera natura perquam perficiatur , Sua ς autem, cum aliis multis, asserit id esse modum quem-gam positivum naturae singulari si1peradditum , quo natura haec incommunicabit s Iteri constituitur. Dagoumerius, cum

muItis post: ipsum piisso sopbis, id appollis subsantiae sngularis totalitatem , qua 'ex eo oritur, quod 1lteri naturae non Communicetur tanquam pars sed illant totalitatem vult esse ens positivum. Quid semienduin sit, exponent sequenteS pr positiones.

PROPOSITIO L

In rebus creatis substantia singuIaxis non constituitur persona vel suppositum per modum positivum ipsi superadditum, sed per solam negationem unionis cum altera natura, qua peTficiatur. Pbr. In eo consistit subsistentia quo solo concepto substantia singularis concipitur persona vel suppositum, quo Verqnon iconcepto , non concipitur persona

vel suppositum , atqui talis ea negatio

98쪽

G Ε N p R A LI s. 8 3 unionis cum altera natur . Hoc ipso, namque subsistentia concipitur, quo substantia singularis est sui juris, suarum opera tionum principium, completa. Atqui concepta sola non unione cum altera natura, tum substantia singularis concipitur sui juris δc completa ; hac verbunionis negatione non concepta substantia singularis non concipitur sui juris, a-TUmque operationum principium. Nam si Petrus alteri naturae non uniatur; ipsi Certe non alteri tribui possunt quae ab ipso proficiscuntur operationes. Tunc enim ipse vere dicitur ambulare, loqui, bene vel male agere. Si vero uniretur naturae per quam perficeretur, ex. gr. naturae divinar , tum non ipse Petrus, sed Deus diceretur ambulare , loqui. Hinc quia manus unitur alteri, δί est pars Perri; non ipsa manus, sed Petrus dicitur percutere. Ergo &c. Et vero in confesso eth unam aquaegi tiam a sumine separatam , hoc ipso

fieri subsistentem subsistentia propria; si

mille aquae guttae fuerint separatae, mille statim exurgant novae subsistentiar. si vero eaedem aquae guttae in flumen conjiciantur ; novae illae subsisten trae pereunt, Scunica remanet fluminis subsistentia. Quae Prosecto demonstrant substantiam singularem non constitui subsistem erri permo in

99쪽

x8 META PHYSICA dum quemdam positivum ipsi superadditum, sed per solam negationem unionis cum a Itera natura qua perficiatur. Quis enim cogitare poterit sola se par tione guttarum a flumine , totidem in illis naici modos positivos ipsis superacs. ditos qui unione guttarum , aut secum invicem, aut cum flumine annihilarentur λὰ Ergo &c.

Verbo dicam hoc ipso quoJ natura

sngularis unitur alteri tanquam toti vel Comparti, per alteram aliqua ratione subsistit Jc sustentatur. Chm vero alteri non

unitur, per se ipsam subsistit. Ergo &c. Quare substantia singultiris creata per se ipsam est persona , cum per se ipsi

si operationum suarumi principium, se que juris I negatio vero unionis cum a tera natura est conditio ad id requisita. Quam bene cum Mysterio Incarnati nis congruit nostra sententia i Fide enim certum est unicam in Christo personam esse duas vero naturas. Atqui id ex sententia nostra sponte sequit . Natura

quippe humana personae Verbi di υ iniunitur, qua perficitur, & dirigitur. Ue bum autem divinum per illam unionem nec perficitur, nec dirigitur. Ergo unica manet persona Uerbi divini. . Sequitur etiam Deum ipsum dicendum esse passum , mortuum. Nam ex miomate

Di iti su

100쪽

denominationes sun t personarum S suppositorum. Atqui persona naturm humatae in Christo est persona divina Verbi. Ergo Sc . 3'. Sequitur Virginem Mariam dicendam esse Dei-param. Etenim mater est dicitur personae, non solius na urie mater. Atqui persona natutae humanae in

Christo est persona divina. Ergo &c. Hinc '. nulli substantiae creatae essentialis est propria personali ras. Quaelibet enim substantia cieata potest uniri alteri

Naturae per quam perficiatur. Hinc sq. quamvis natura humana in Christo propria careat personalitate, nulla tamen caret perfectione, nulloque poss-tivo ad hominis naturam requisiito. Personalitas enim propria solam negationem unionis cum altera natura substantiae singulari superaddit; si tamen negatio sit peraddita dici pollit. Obi. i'. duplex est in Christo natura,

mpe humana , & divina r atqui unica: si hi natura , si humanitas: per unionem cum Verbo divino propria careret personalitate : nam ex eo quod corpus nostrum animo ciniatur, unica exurgit natura, quse

est humanitas. Ergo similiter ex unione humanitatis cum Verbo divino deberet unica in Christo natura conflari. N. min. ad cujus probationem transeat ans. neg. cqm. Ratio discriminis est