Metaphysica ad usum scholae accommodata; authore Antonio Seguy ... Tomus primus secundus

81쪽

M gτA pMYs Ic AVermis, equi, & salmonis esse similem γ. Secundo loco sit metallum , quod genus est respectu auri, argenti, ferri, &c. Metalli nomine significatur corpus quod cOlore , gravitate . malleabilitate , ius bili late indeterminatis donetur ; quoniam his qualitatibus inter se conveniunt aurum, argentum , ferrum &c. Atqui meralium hoc sensu intellectum non est quid reale , positivum simile in auro , argento,&c. & ab eorum attributis disterentialia bus distinctum. Si enim ita se res habe tera cum essentia generis- existere debeat in individuis existentibus, existeret compus praedictis qualitatibus in determinatis donarum. At certe nihil existit cujus qualitates non sint determinatae. Praeterei species a genero in hoc solo discreparent .

quod ptard ictae qualitates in speciebus os

. . . arae, in genere autem inde

terminatae. Verum species generi differentiam addit, ut aiust, non solam determinationem. Ergo dcc. Reliqua praetermitto genera; interea tamen observetur I naturam spiritus genericam in Deo , Angelis , animisque humanis similem ideo fingi , quia cum

aliam non habeamus spiritus notionem , nisi quam ex reflexione in animum nostrum haurimus ; spiritus alios cogitare

non possiimus; quin illis tribuamus quae

82쪽

in nobis jam novimus, Non alio nititur fundamento natura spiritus generica in omnibus similis; cujus existentiam & re

litatem nulla ratione certa novimus.

2'. Possianus equidem multas qualitates aut functiones , quas in omnibus, sive ejusdem, sive variarum classium entibus deprehendimus, una idea complecti, eaLque per cogitationem a rebus ipsis pra seindere, quo sensu abstrahentium non

erit mendacium : at si ex illis qualitatibus aut functionibus imperfecte similibus, cogitemus qualitatum subjectum aut functionum principium in illis entibus reipsa simile ; quod abstractione separemus aqualitatibus aut functionibus, imo & ab attributis differentialibus distinctum concipiamus; ejusmodi abstractiones sunt fictiones mentis, & arbitrariae suppossitiones. Horum enim subjectorum aut principiorum realitatem certo non percipimus, ideamque habere volumus magis , quam habemus. Jam vero generibus signincantur qualitatum subjecta , aut functionum principia. Ergo pleraque genera merae sunt mentis fictiones, aut arbitrariae suppositiones.

De Universalibus jam disputarum est'; deinceps de Individuo dicendum. Quoniam

83쪽

es META pHYs Ie Αopposita juxta se posita elucescunt magis. Prius tamen expendendum est quid sit

unitas. De Unitate Entis. .

. Subtilissῖme pro more suo, & copiosi

11 me de unitate entis disserit Suareet. diso. . sect. I. TI . Res una non constituitur per aliquid positivum, sive cogitatione , sive independenter a cogitatione ab ipsa re distinctum. Tum quia id positivum esset unum, & pr inde requireretur alterum positivum quo ipsum fieret unum, & sic in infinitum. Quod absurdum est. Tum quia abstrahendo a quolibet positivo quod vel cogitaretur superadditum, res in 1e concipitur una. Ergo. Res igitur constituitur una per meram neoationem , scilicet per ne alionem divitionis in se. Itaque res una estres indivisa in se, id est quae in se non

dividitur in alias quae tales sint , qualis ipsa est. Sic Petrus est res una, quia in se non dividitur in multas res quae tales sint, qualis ipse est, id est in multos Petros. Unum alii definiunt id quod est indivisum in se, & divisum a quolibet alio.

Verum ad unitatem proprie dictam non requiritur divisio a quolibet alio. Nam I '. ut res sit una, sufficit ut una sit ex multis. ao. Digitus est unus, etiamsi a

84쪽

GENERALIS. 6'

corpore non sit divisus. 3'. Deus esset unus, etsi extra ipsum quaelibet altera res tinpossibilis supponeretur. Nec tamen dici posset ab aliis divisus ; quoniam alia nulla

essent.

Unum & unicum in eo differunt quod unicum negat consortium alterius I unum vero consortium illud non negat. Sic Deuν non modo unus est , sed unicus ; quilibet

vero homo unus est , non unicus.

Unum aliud per se dc proprie dictum , aliud per accidens N improprie dictum. Unum proprie dictum est res omnis sive simplex sive composita quae multarisen complectitur a se invicem divisa : hcontrario unum per accidens sive improprie dictum. Sic exercitus, silua , quaelibet congeries rerum separatarum. Haec autem dicuntur unum m9raliter , id est secundum communem hominum aestimationem , non quod reipsa sint unum , sed quod a i aliquid unum tendant & ordinentur. Ex quibus perspicuum est unitatem similitudinis, specificam , sen*ricam , unitates esse improprie dictas. Quid sit individuum PΙndividuum aut singulare universali opponitur. Nulla autem res sive existens live re ipsa possibilis est universalis ; ut

probatum est ubi de universalibus. Ex quo

85쪽

o METAPHYsICA Claret rem omnem sive existentem sivere ipsa possibilem individuam esse singularem.

Individuum definitur id quod in se in divisum est s vulgo additur , & divisum a

quolibet alio; sed perperam haec addun-ἐur , ut patet ex praecedente quaestione. Quaeritur quid ut illud quo res contati tuitur individuum; id appellatur, gradus numericus, individuatio , forma aut principium formale individuationis , ab ullis differentia numerica. Sed minus accurate , ut advertit Dagoumerius ς nummi enim duo aurei perfecte similes sunt i dividua , nec ulla inter eos differentia reperitur. Vocatur etiam haecceitas , in Lentulo lentuleitas, in Petro petreitas &C. quae nomina ipsi Ciceroni non fuerunt improbata. Quae hic movetur dissicultas , inquit Dagoumerius , meo quidem judicio, i superabilis est. Nec mirum s vult enim laudatus Philosophus id quo res individua constituitur , esse aliquid reale & positi 'vum essentiae superadditum & ab ipsa in dependenter a cogitatione nostra distinc tum. In quo assignando & explicando insudat multum , frustraque laborat g cum nihil sit. Cceteri vero Philosophi gradum numeri cum sola cogitatione ab essentia distinctum asserunt. Contra.

Diuitia

86쪽

. GENERALIS.

PROPOSITIO.

Principium formale individuationis, ut loquuntur , non est aliquid reale & posi- rivum essentiae rei superadditum , & ab ipsa re etiam cogitatione distinctum. Pbr. iv. si res constituitur individua per aliquid reale & positivum essentiae superadditum , ille modus positivus cum ipse individuus esset , altero indigeret modo positivo quo ipse individuus cons. ritueretur ; ille secundus modus alterum postularet, sicque in infinitum. Atqui illud absurdum est. Ergo &c. Hinc res quaelibet existens aut vere possibilis per se ipsam individua est & singularis. Quare individuatio in se nihil est.

Pbr. I9. ex propositionis probatione.

ΣQ. In dividuum illud: solum dicitur quod est unum proprie dictum : individuum enim sicut & unum id definitunquod est in se indivisum. Atqui, res quaelibet sive existens sive reipsa possibilis est per se ipsam una est enim indivisa in se.

Ergo &c. Et vero res ante concipitur una , &

proinde individua, quam ullus modus ei advenire cogitetur ; imo si cogitatione resa qualibet forma separetur , semper in suuna Concipitur. Ergo individuatio non est forma quae vel cogitatione ab essentia roidistinguatur

87쪽

alba nisi per albedinem , non est rotunda nisi per rotunditatem, non est amans, nisi per amorem. Ergo nec est individua nisi per formam individuantem. Nego consequentiam. Ratio discriminis est quod amor sit modus animo superadditus , ex quo fit ut animus concipi possit existens aut possibilis sine amoris actu. Res vero quaelibet concipi non potest existens aut possibilis, quin concipiatur una , seu quoa idem est individua. Ergo &c.

Instabis Iv. nainra humana Petri in se sumpta est natura communis omnibus hominibus. Ergo non singularis & individua. Dg. ans. Est natura communis, id est similis in Petro & Paulo. C. ans. secus. Neg. ans. & cqm. Jam vero non alio sensu natura humana in Petro & Paulo dicitur communis ; nisi quia est similis. Prius autem est naturam esse unam in Petro ,-unam in Paulo , quam esse similem. Si sit una in Petro, & una in Paulo, est in utroque individua. Ergo natura humana Petri in se sumpta singularis est& individua.. Certe non est eo sensu communis, quod ipsa Petri natura in se sumpta fieri possit natura Pauli, vel Paulo communicari ;iuvera quippe distinguuntur. Atqui tam

repugnat

88쪽

GENERALIS. 73

repugnat ex iis quae revera distinguunturonum heri posse alterum , quam eae quae sese excludunt fieri posse coexistentia MConvenientia. Ergo &c. Instabis 2'. natura humana Petri ut sic, id est quatenus humanitas , est natura. specifica. Ergo non singularis. N. conseq. Nam species merum est opus mentis , nihilque positivum ela reale naturae singulari superaddit. Naturam

enim esse specificam, seu cujusdam speciei, est ipsam posse propter suam cum natura distincta similitudinem per eamdem ideam repraesentari. Atqui, hoc posito , natura specifica nihil positivum superaddit naturae singulari ; imo est ipsa natura singularis , quae per seipsam est una , distincta ab altera , umilis ; ideoque

potest per eamdem ideam repraesentari. Ergo &c. Quare natura specifica non est natura quaedam universalis, vel ab individuis in seipsa abstrahens; sed indivia duum specificum debet appellari.

Ins. 3'. Natura humana universim est natura praescindens ab individuis, ad cujus similitudinem Deus individua efficit. Ergo individuatio aliquid superaddit naturae humanae ut sic seu in se sumptae. N. aris. Natura enim, sive humana sive altera quaelibet generatim sumpta. non est natura quaedam praescindens ab

89쪽

M E T Λ PHYSICA individuis, ad cujus similitudinem eia formentur individua , ut probatum est ubi de universali in esse. Et vero chimaerica esst natura praescindens ab individuis, si ipsa individua est: singularis. Atqui natura humana qu Msupponeretur velut quoddana exemplar , coram intellectu divino posita, cujus arisimilitudinem singuli homines efficerentur, quin ipsa periret aut imminueretur ,

ejusmodi natura ipsa esset individua μsingularis. Esset enim in se una , in se in divisa , singulis ab hominibus distincta , ab illis divisa , utpote qui extra illareiecticerentur , imo & incommunicabilis et

ipsa enim eadem in se maneret, nec tranc

ferretur ad singulos homines ; sed naturae distinctae & similes extra ipsun producerentur. ETO nulla natura tam esset iudi-Vidua & singularis. Obj. ι'. Idea ex singulari fit per abstractionem universalis. Atqui fi cri non posset per abstractionem universalis, nisi fingularitas seu individuatio esset aliqvid LItem cogitatione superaddituna, xque rq Ustinctum. Ergo &c.Dg. maj. Ide ex singulari fit universalis per abstractionem a differentiis accidentalibus. C. Por abstractionem ab ipsa singularit te. N. maj.

90쪽

sufficit ut repraesentet in re singulari aliquid quod sit commune , id est sutile in multis. Atqui ad hoc non requiriturtit abstrati v ab ipsa singularitate vel uni- qate. Unitas enim npn impedit similitudinem. Emo Sc.

Ex. gr. Ex idea Ciceronis qux singularis est, nilomaatur idea universalis hominis, s praescindantur differentiae accidentales quibus Cicero a cφς is a sinibus ducrepat ; eaqpe sola exhibeantur quae in Cicerone caeterisquo hominibus suntlia sitiat. id autem inon est abstrahere ipsam singularitatem , haec enim idea naturam hominis ut unam repraesentat ; dc proindε ut individuam.

Hinc Purchotius, parte I. Log. c. 3. I lpam universalem vocat s , inquit, quae

singularis quidem in se est, millia tamene hibere potest singulpri , quod omniabus singularibus sit communis. Tand Emidea ex lingulari fit universalis , quia in

re singulari attenditur ad essentiam, pa-xum curatur de unitate; & hoc sensu alia quo modo ab unitate abstrahitur, qua vis certum sit essentiam per te ipsam esse unam, & exhiberi unam. Ergo idea haec individuum specificum repra sentat. Dices. Sint prae oculis nummi duo a

rei perfecte similes. Idea unius ex illis nummis fit ex singulari universalis per