장음표시 사용
61쪽
liberali manu opima Ecclesiis dedit bona , non tam pietatis studio, quam ex arcano quodam politico ob utilitatem Reip. existimans nimirum Episcopos sanctius Observaturos fidem promissam, ac praeterea, si res ita postularer, excommunicationum fulmine maximas adversus rebelles addituros vires, tum & ope laudorum datorum auxilia missuros. ω- rotis Magnuae, inquit Gulielmus Malmesburiensis, pro contundent a gentium Agarum id est, Germanorum ferocia -mnes ρene serras Eccle is contulerat; consiliosissime perpendens,niage sacri ordinis homines tam facio, quam Laicos fidelisarem domini rejicere. Praetereas Laici rebestarent, isios posse excommunicationis auctorstate fae potentia severitate compesiere.
s. 2. Hanc Regis Caroli liberalitatem imitati sunt ejus successores, tum & alii in illustri loco & dignitate atque
fortuna constituti. Sed, quod ex Petro Damiani observat Petrus de Marca de concorae sacerdos. Imp. hb. y. cap N. num. a. tum praecipue ea liberalitas viguit, quando Episcopi in eorum gratiam, qui liberales erant erga Ecclesias de rigore antiquae poenitentiae remittebant, pro modo liberalitatis. Quae res cum disciplinae Ecclesiasticae valde esset adversa, insuper etiam hoc operata est, ut jura majestatis politicae in tantum imminuerentur, quantum inValesceret inde monarchia Ecesesiastica.
g. 3. Confibum Caroli Magni, inquit Marcus Antonius
de Dominis lib. L de Rep. Eccos cap. L num. II. a quo mari mam partem dominiorum habent Ecuessae. non tam fuis disianum cs ex pura pietate prodiens , quam humanum ex humana prudentiae dictamine proficiscens. Ideoque tandem res male cessι ipsis concestoribus. - - a ui tot Ducatus ac pene regna, tot provinciaae, tot civitates s capesta Episcopis, praesertim Romano , donarunt, quo sibi νmperium essera tutiuου, non modo haeci a latifundia ac dominia prorsus amisierunt, sed insuper hos suos beneficiarios tot hostes in caput ipsorum constrantes sine experti, quorum ab i s Imperatoribus adeo evectorum Uribus
62쪽
artibus i um Imperium tandem non modo conquassatu est, sed pene abotitum. . Tanta potestate cum eminere coepissent Episc pi, facile potuerunt deinceps extra suae vocationis circulos evagari, & armis, quae sibi parum convenire hactenus crediderunt, adsuefieri. Sed ipso tamen hoc seculo nono tam protervis esse nondum licuit, quanquam forete fuerint, qui
id sibi dedecori esse haud quaquam putaverint, quorum audacia per canones & epistolas Pontificum repressa illico fuisit. Sic enim definitum est in Concilio Meldensi habito
anno DCCCXLV. can. 37. recensente Gratiano c. quicunqueas. q. g. Is/cunque ex coro videntur esse, arma miluaria non
fumant, nec armati incedant, sed professionis suae vocabulum religiosis moribus cae religiose habitu praebeant. quod si contempserint, tanquam sacrorum canonum contem oras j Ecclesia- sim autoritatis profanatores, proprii gradus amissione mus n-tur, quia non possunt simul Deo s secuso militare. g. s. Decreta hujus Concilii cum in sparnaco villa Ecclesiae Rhemensis ad relegendum Karolo Ludovici Filio Imperatori oblata fuissent, noluit ille universa & singula recipere, quod ipse non per omnia cum Episcopis sentiret. Istud tamen, quod modo ex Gratiani compilatione adduxi, & recepit, & confirmavit, atque inter capitula sua sub. num. D. reposuit. Et sic igitur etiam Imperatoria autoritate Clerici arma sumere prohibentur , qui sumere olim, quod supra dixi, ab Iuliano Apostata inviti cogebantur. M. S. 6. s Inter Capitula Karoli & Ludovici Impp. hb. M. 6b num M. similis habetur constitutio: Si quis Episcopus,pre 6 er aut diaconus vis subdiaconus ad bellam processerit fae arma bestica indutus fuerit ad bestigerandum, ab omni ossicio deponatur, in tantum, us nec LaIcam communionem habeat. Sic enim
Clerici propter admissum delictum ordine suo moti ad statum Laicum redigebantur , ut essent quidem & manerent
63쪽
in Ecclesia , non tamen sub alio schemate quam Laici. atque adeo Ecclesiasticus Laicae communioni deputatus gradu suo perpetuo excidebat, &ex Clerico fiebat Laicus, ita ut inter Laicos deinde ad communionem admitteretur. Quae communio diversa erat a communione Clericorum , non quoad communicata, sed quoad locum & formam communicandi. Vid. Gabr. Albaspinaeus L. r. ob ψ. Richard. Montacui. orig. EccLρart. a. n. O. Sed nec tali quidem communione digni judicati sunt Clerici , qui ad bellum processe
s. 7. Eodem hoc seculo vixit Leo IV. Papa, ex aedificata, quam Romanae urbi veteri novam addidit, Urbe Leonina celebris. Is in homilia de cura pastorali, quae habetur in Regia Conciliorum editione tom. ar. pag. 17I. Clericos sui temporis his alloquitur verbis: Nusius vestrum arma ferat in seditione, quia arma vestra spiritualia debent esse. Deseditione quidem loquitur,sed addita ratione generali, quae Omnem armorum secularium usum quovis tempore & loco Clericis prohibet. Et haec ratio a primis Ecclesiae initiis ad haec usque tempora saepe a patribus repetita & inculcata fuit; quam etiam in Meldensi Concilio adductam modo audiui
mus: quia non possunt 'ul Deo cs secuis militare. . I. Sed quod in aliis reprehendit Leo, id sibi non esse illicitum putauit, si quidem Vera sunt, quae de eo refert B. Platina in ejus vita. Verba sunt talia: At vero dum . his rebus ut sanctissimum Virum decebat, quam di gentissime
va res, nunciareturque Saracenos cum magna classe diripienda Urbis causa adventare, s Neapo Danos ac caeteros idius ora maritimae paulo post ipsi urbi auxido futuros , ipse satim cum
quanta potuit manu Osiam proficiscitur z eoque omnes auxiliares copias convocat, cum hostibus DIMICATURUS, si copiam pugnandi fecissent. Suos autem sanctis in Pontifex ad communionem primo adhortarus , ubi id ob equentissime feci sensi
64쪽
CApvΥ IX. 3sent, orationem ad Deum his verbis habuit. -- μυ- rim facto Agno crucis pugnandi copiam fecit, qui ua Macriter pugnam inmere, ac si victoriam oenam bi propositam viderent,&e. De hae Leonis expeditione conferri possunt, quae scripsit ipse ad Ludovicum Imperatorem apud Gratianum e. iagitur G. q. δ. Utrum Pontifex ipse in praelium iverit, & armis decertaverit, ex Platinae verbis dubium est; potius tamen est, ut statuamus, excitatorem eum fuisse, non bellatorem 3 impulsorem, non militem, uti ab aliis etiam factum
g. 9. Diserte hoe dicitur in vetustis Pontificalibus,& quidem, pridie quam conflictum fuerat cum hostibus,distetiisse Pontificem, atque sic neque spectatorem quidem pugnae fuisse. Verba in opere Conciliorum Regio rom. an pag. 13 . ita se habent: tauos scit. principes Neapolitanorum, Amalphitanorum, & Cajetanorum benigne in palatio Lateranensi scipiens Pontifex) causam pro qua venιrant, inquirit. AB autem se ob aliud non venise testati sum, nisi, ut superius legitur exaratum. tauorum piuου Apostolicus creduis
lus verbis cum magno exercituet armorum procinctu mox civia
Diem msiam properavit, omnesque cum gaudio fuscepit. Illi autem videntes summum Pontificem, omnes osculari coeperum pedes ejus. Summus autem praesii missam in Ecclesia B. Aureaeeobrau ιι, omnibusque corpus dominicum tradidit. - - me vero altera, po quam praedictus reversus es a jam praedicta e
visure , g celeratorum sociisve participes sicit Agareni buxta tuus maris Hostiensis mastis cum navibus apparuerunt. P fati autem homines super isios facientes impetum omnes superavere orationibus Apostolorum S ui praesulis. g. Io. Post Leonem Nicolaus I. negat, Clerico armo. rum exercitium & bella convenire, maximeque distinctos esse ait milites seculi, & milites Ecclesiae. Verba ejus refert Gratianus c. clericum C dis. so. istiusmodi: Gericum, qui ρο- IH 3 ganum
65쪽
ganim occiderit, non oportet ad gradum maiorem provehi: qui car re etiam debet acquisito. homicida enim est. Nam cum discreti sim milues seculi a militibus Ecclesiae , convenit militibus Ecclesiae mihiare secuso, per quod ad essessionem se vinis necesse si pervenire. ' Videbatur excusari posse Clericus, qui aduersus paganum Ecclesiae hostem juratum armis utitur, eumque in justo bello & praelio occidit ; sed negat pontifex, excusatum eum esse, cum ei plane non conveniat tale bellum inire, per quod ad effusionem sanguinis procedere Oporteat.
g. ii. Sub eadem distinctione can. r. aliam ejus Nicolai sententiam refert Gratianussiis verbis: De his corico pro quibus consuluisti, scilicet qui se defendendo paganum occiderunt , si postea per poenitentiam emendati possint ad gradumpri-
sinum redire , aut ad altiorem conscendere, Scito nos nustam occasionem dare, nec usiam eis tribuere ficentiam quemnbes hominum quo bes modo occidendi. Veruntamen si contigerit, ueclericus racerdotatis ordinis saltem paganum occiderit, mustum
Abi consubi , si ab ossicio sacerdotali recesserit, saliusque es illi in hac vita domino sub inferiori habitu irreprehense si re famm
ori, quam alta indebile appetendo damnabiliter in profundum inferni demergi. g. 12. Tria hic observo : Primo, ne quidem per modum defensionis tum licuisse Clerico hostem occidere, quo pertinent verba: nec ulum eis tribuere licentiam quemn ι όominum M OL IB ET MODO Occidendi. Secundo, Clericum, qui taliter hominem occiderit, abstinere debere ab ossicio Sacerdotali, idque si non fecerit, aut ad altiora adspiraverit, periculum subesse, ne id vergat in dispendium salutis aeternae: & sic non indecens tantum habitum fuisse, sed exitiosum etiam , si quis Clericus bellicam secutus militiam hominem occiderit. Tertio , restringi hoc a Pontifice Nicolao ad Clericos ordinis Sacerdotalis, hoc est eos, qui in. specie
66쪽
specie i. α' ιὰ dicebantur, ut erant Episcopi, Presbyteri &Diaconi. De illis, qui , & Clerici speciali signisi catu
dicebantur, nihil addit. Et probabile est, hos tales tam severe ab armorum usu prohibitos non fuisse. f g. 13. Extat adhuc alia ejusdem Nicolai sententia, relata itidem a Gratiano e. reprehens iis M. q. I. Cum enim Synodum indixisset Nicolaus, & Episcopi nonnulli a Caro- Io Rege excusarentur, quod insignem adversus piratas cum exercitu praestarent operam , indigne id tulit Nicolaus, &ad Carolum his verbis scripsit: Represensibio vagri consis esse, quod subintuosi, dicendo, majorem partem omnium Epi
porum die noctuque cum abis fidelibus tuis contra piratas mar limos inυgilare, ob idque Episcopi impediantur venire, cum mi-Iuum Christi fit Chrso servire: militum vero seculi, seculo, secundum quod Friptum est: Nemo mihians Deo imphcat se n goriis secularibuέ. Euod si secuti moles secutiri miθtiae su- deni, quid ad Episcopos s multra Christi, nis ut vicem orat onibus' g. 14. Verba haec postquam attentius legisset Gratianus, & vidisset, reprehendi ex illis posse factum Leonis Iv.
supra adductum, conciliare ea conatus & distinctione interposita utrique suam autoritatem vindicare. Ecce, inquit, quod Nicolaus Papa prohibet Episcopos seculari mi otia occupari: nec etiam contra maritimos piratas permittit eos ad pugnam acced re. Euomodo ergo Leo Papa adversuου Saracenos urbem egreditur, S ut eos procia a litore an at, populum undique convocat , suorum injurias praesemianire vindicat, a que cum Gregorio milites ad arma inmitat ' Sed notandum est , quosdam Episcopos Levitica tantum portione esse contentos: qui , cur in Dei sorte tantum numerantur, sic ipsum Deum se ummodo in hereditatem accipiunt. dicentes: Dominus pars hereditatis meae. His nihil est commune cum princnpibus secuti , quia temporalia penuus abiciunt, ne eorum occa sone legibin Imperatorum obnoxii teneantur. Talibus nulla occasio relinquitur occupationis cu-
67쪽
scularis militiae, quia cum de decimis s primitiis visam, tanquam sibi summi Regis in omni regno a serrenis exactionubias heri sint, ita, ut dicere valeant, Venis Princeps hujus mundi, es in nobis non habet quidquam. Porro asii sum, qui non con-ibnii decimis s primitiis eae praedia es viatis es caste a s ei-mitates possident, ex quibus Cafari debent tributa, nisi Imperiati benignitate immuniratem ab hujusmodi promeruerint. auribus a Domino dicitur et Reddite quae sunt Caesaris Cafari, es quae sunt Dei, Deo. Ei F idem Apostosus I Reddite omnibus d sua , cui tributum, tributum: cui vectigac vectigal. g. 11. Videtur huic distinctioni Gratianus ipse in praesenti materia non multum tribuisse ι idcirco de bello interia rogatus, de tributo respondet, de quo nulla hactenus lata quaestio. Hoc tamen fortasse intendit dicere, Episcopis castella & civitates habentibus vitio verti non debere, si bella ducant, si armis feriant, si cum hostibus pugnent. Ratio est, quia propugnari atque defendi civitates & castella aliter non possunt, quam armis, quae defensio ad eum spectat, qui civitatis est dominus. Et sic igitur, quod probrosum antea fuit Episcopo, quod exitiosum, quodque in dispendium salutis aeternae vergere creditum fuit, licitum deinceps& salutiferum factum est, postquam in castella, civitates &provincias dominium acceperunt Episcopi. At vero Clericos oliin, qui magistratum agere affectarunt, depositos fuisse, ex canone Apostolico 83. ostendi cap. r. addita eadem
ratione, qua hic bifidam quasi Episcopi personam excusat Gratianus, Caesari scit. reddi debere, quae sunt Caesaris, &Deo, quae sunt Dei. g. 16. Circa finem hujus seculi anno scit. DCCCXCV. habitum est Concilium Triburiense provinciale, & in eo
sub cap. a . tale factum est decretum: Semei in clero deputati nee ad mili iam , nec ad a quam veniam dignitarem mundanam , uti in Sunodo GascedonensisMutum es cap. 7. ne tales
68쪽
- γω sint , sicut S. Isidoruι dixis esse, semicles hyppocentauris, qui
nee equi nec fomines , sed quasi brusa animalia kbersare ae δε- siderio suo feruntur. Concilii Chalcedonensis sententiam adduxi supra cap. . Isidori autem comparatio oppido et gans est, de hoc ostendit, exeunte seculo nono pro monstro adhuc habitum fuisse clericum, qui dignitatem assumpserit secularem. I. U. In eodem Concilio actum fuit de Clerieo, qui
in bello occubuit, quales ei decernendae essent exequrae. Verba refert Gratianus c. quicunque 23. q. 8. hunc in modum : icunque Gericus aut in besio, aut in rixa aut ingem risium ludis mortuus fuerit, neque in obiatione, neque in orat one pro eo postuletur ,sed in manus incidas judicis, sepultura ramen non privetur. Introduxit stil. Ecclesia oblationes & orationes pro mortuis, quae in sano sensu & genuino usu publicae erant celebrationes, applicationes & obsignationes promissionum divinarum de remissione peccatorum, requie& salute pie defunctorum, erant institutiones & exhortationes viventium, erant consolationes, de confirmationes lugentium, & erant declarationes piarum affectionum animi erga defunctos. Chemnit. in examine concia. Triae pari. 3. v. tit. de putat. cap. s. Tali oratione privari inter poenas habebatur & censuras Ecclesiasticas, comparaturque in ca
none allegato Clericus bello occisus & in gentilium Iudis
mores recensentur. g. DEcimum seculum eiusmodi fuit, ut eo nullum aut indoctius aut infelicius extiterit, fatente ipso Bellarmino
69쪽
c M. de Rom. Pontis . ra. Cardinalis Baronius ejus historiam explicaturus haec praemittit verba : En incipit annus Redemptoris nongente ψ , quo F novum inchoatur secusum, quod sit asperitate ac boni fritilare ferreum , malique exundantis deformitate plumbeum, atque inopia scriptorum appetiari consuevit obscurum , faec. Mores Episcoporum totius
Cleri pessiini erant, & omni foeditate inquinati, sedes ipsa Romana corruptissima & plane monstrosa, atque abombnanda.
s. a. Sic enim Baronius s. g. Suae tunc facies sanctae E clesiae Romana' quam foedissima, cum Romae dominarentur po remissimae aeque ac sordidisssimae meretrices, quarum arbitrio mutarentur sedes, darentur Episcopi cs quod auditu horrendum si andum es, in ruderentur in fidem Petri earum Amasi Pse dopontifices, qui non sint, nisi ad consignanda tanta Iempora in Catalogo Romanorum Pontificum scrip i. Et paulo post: Dommiebat tunc plane asto ut apparet sopore Christus in navi, cum hisce stantibus va dis veni s radiis ipsa fluctibus operaretur. Dormiebat, inquam , qui ista non videre iussi Mans , sineret sic
siseri, dum non exsurgerra vindex. Et quod deterius videbatur, deerant, qui Dominum Ac dormientem clamoribus excitarent
discipuli, pertentibus omnibus. uas nam reris delectos ab fisce monstris presbyteros fae Diaconos Carrinases fuse putandum: cum nisia tam natura insitum sit, quam unumquemque sibi similem generare. sc. g. 3. In tanta seculi barbarie & perverso plane Ecclesiae statu mirum non est , si reperti fuerint Episcopi & Sacerdotes alii, qui armatam militiam, bellaque contra rationem ordinis sui sequerentur Mirum dictu est, inquit Marcus Antonius Sabellicus Ennead. p. hb. a. quantum per id tempus degeneratum sit a veterum Pont cum pietate. An Jo δε--gυine pontι cum decus auxerunt; hi auctum caedibus es rapinis
prophanarum: donariis tin tempta duarum, hi sacrilegiis exue
70쪽
runt: hi magis aridus rem bonam ambire, tali ob tam cunctan.
ιers verecunde adire e ut di ciosis judicare, plus moderatiaonis N innocentiae in illis fueris, an in iis, qui postea secuti sum, impudentiae s temeritaris. . Accedebat hoc seculo immensa Episcopis ex regimine civili, quod una cum potestate Ecclesiastica exercebant, autoritas, & ex civili potestate armorum usus. Possidebant Episcopi non praedia solum & villas, sed oppida etiam , splendidas Vibes, arces, munimenta, integros comitatus, Principatus & Ducatus. Sic enim refert Theodoricus de Niem de otione primo, quod pene omnibus cathedralibus Ecclesiis in Italia, Gallia & Germania, Burgundia& Lotharingia constitutis multas civitates, castra , Oppida, villas & malia alia dominia temporalia, jura & jurisdictiones donaverit , & omnibus illis Ecclesiis propria insignia perpetuo deputaverit. Archi-Episcopos quoque & Episcopos ducatibus & Comitatibus & baroniis communi verit, quibus nobiles & potentes vasallos subjecerit, ut semper essent ad resistendum etiam manu forti paganis & haereticis in opportuno tempore fortiores.
g. s. Ipsi saepe Reguli, Duces, Comites & Barones, quique ex nobilissimis potentissimisque familiis orti, aut qui in palatio educati devitae aulicae adsveti erant, Ecclesiis gubernandis praeficiebantur. Brunonis exemplum hoc seculo notissimum est, qui cum otionis Imperatoris frater esset, & Episcopus Coloniensis, Lotharingiae Ducatum a fratre accepit, atque sic unus ipse &Ecclesiasticum munus &seculare imperium gessit. Tractum id deinceps facile est in exemplum, & ex eo tempore vel principes Episcopalibus vel Episcopi principatibus investiti fuerunt, ut scit. paganis & haereticis manu armata resistere possent, si quod ab ipsis immineret periculum. .