장음표시 사용
71쪽
C Apuae X. sent, Episcopi, ad comitia & eonventus publicos admissi in
commune de rebus Rem p. concernentibus consultarunt, suisque suffragiis belli & pacis negocia vel promoverunt, vel
insufflarunt. Neque his consultationibus contenti aliqui, ipsi etiam arma movere, vires iungere, foedera ferire, praeliis interesse, manus conserere & sanguinein vel hostium vel proprium profundere haud fuerunt veriti. Et qui poterant aliter, qui integros populos sub cura non tantum spirituali, sed etiam regimine & tutela civili subditos habebant 3 Ex
quo tamen hoc deinceps malum emersit in Ecclesia, ut licet titulum Episcoporum retinuerint; & hunc veluti fundamentum totius potestatis territorialis sancte coluerint, reliquisque titulis omnibus praemiserint , munere tamen Episcopi, ut olim, non amplius fungerentur, sed νti principes seculares territoriis praeessent, & regimini politico magis, quam Ecclesiastico animum intenderent. g. 7. Oui Reginonis Prumiensis Chronicon continuavit, sub historia hujus seculi decimi refert, Fridericum ArchiepiscopumMonguntinensem & Rudhardum EpiscopumStras- burgensem cum Gisalberto&Henrico fratre Ottonis Magni adversus Ottonem conspirasse, copias secum duxisse, obsidionibus interfuisse, & bellicae adeo rei gnaviter studuisse. Frideri cum in sancta religione strenuum fuisse& valde laudabilem ait, sed in hoc reprehensibilem, quod sicubi vel unus Regis inimicus emerserit, ipse se statim secundum apposuerit. Nihil hoc miror, si verum est, quod referunt alii Fri-dericum hunc simul Lotharingiae Ducem fuisse. Et quanis quam talis non fuerit, sola tamen Archiepiscopatus& dignitatis territorialis, quae ei competebat, praestantia animum addere potuit, ut Ecclesiastici muneris oblitus ea magis cura ret , quae secularis erant potestatis. 8. De Ottone II. refert Lambertus SchasDaburgensis anno DCCCCLXXXIL valde periculosum eum praelium
72쪽
cisum fuisse Henricum Augustensis Ecclesiae Episcopum eum aliis plurimis Episcopis. Hos in militiam ivisse cum otione, praelioque interfuisse dubium non est, at infelici successu, &satius fuisset, domi unumquemque Eeclesiae suae incubasse, & exemplo pristinorum Episcoporum precibus &lacrymis a Deo victoriam exorasse. Has enim vera & genuina Episcoporum aliorumque Clericorum omnium arma olim fuisse supra diximus. Ideo enim & Romulus sacerdotes immunes esse voluit ab officiis militaribus, quod Remp. religione tutius defendi existimarer, quam armis aut gladiis. . ut notat Dionys Halic. lib. a. antiq. Rom. g. 9. Sed vero bellica haec, nova plane fuit Eeclesiae facies, veteribus incognita & fere abominabilis atque monstrosa. Et ipsimet hujus Meuli scriptores combinationem& conjunctionem ecclesiasticae & secularis potestatis in una persona, dum noviter factim observant, ut excusari possit, i celesiae Veteris Testamenti instituta referunt: Munonem, impiit mittichindus Monachus Corbejensis, Pontifico summi H Ducis magni et dimus incium gerentem, ac addit excusationis loco, ne quis eum culpabilem super hoc dixerit, cum Samuelem sanctum alios Mures sacerdotes pariter legamin judicenio. Sed profecto excusari ex Iudaeorum Synagoga nullo modo potest haec novi Testamenti Ecelesiae forma. Arma Ecclesiae carnalia non sunt, neque alium gladium a Deo accepit, quam spiritualem, verbum scit. Dei,& armaturam istam, quam describit Paulus Apostolus Eph. VI. Imo totum Ecclesiae Christianae πολίτευμα non est in terris, sed in coelo. Agit ergo in terris Ecclesia non ut municeps sed ut inquilina. Inquilinis autem imperium non debetur. Altinos plane mores postulat officium Regis, alios officium pastoris, quale in Novo Testamento describitur. Nec comis
73쪽
62CApvT X. mode igitur potest, nec decore ab uno homine utrumque sustineri. Imo vero, quod SynesiuA dixisse supra retuli,
g. 11. Faciunt huc verba Gelasii Papae ex libro vincu-o anathematis, quae sua secit Nicolaus epist. ad Michaesim Imperatorem I. relata ex parte Gratiano c. cum ad verum iusis1. Fuerint haec ante adventum Christi, ut quidam figurature adhuc tamen in carnalibin actionibus constituti pariter Reges existerent, cae pariter Sacerdotes, quod sanctum Mesrhisedech fuisse sacra prodii historia. -- Ma cum ad verum ventum est, . eundem Regem atque Pontoscem Hirassi nec Imperator Pontificis nomen imposuit, nec Pontifex regale fastigium vindicavit. Ruamvis enim membra V N, i. e. veri Regis atque Pontifico secundum participationem naturae magnifico utrumque in sera
generositate sumes e dicanιur, ut simul rega e genuου es facerdotale subsistant; attamen Christus memor fragistratis humanae, quo suorum sisti congrueret, dispensatisne magnifica temperans sic actionibus propriis dignitatibusque distinctis, o cia musatis utriusque diserevis, suos volens medicinati h mi ate famari; non humana superbia rursus intercipi, ut s Grisimni Imperatores pro aeterna vita Pontificibus indigerent, fae Pontifices pro temporalium cursu rerum Imperialibus dispositioni aeuterentur. Conf. Renat. Choppin. l. 3. descr. potit. iit. s. num. ia. Guil Barclaj. de pol. Pap. cap. a. s. n. Crediderunt Imperatores, beatiorem fore & sanctiorem statum Ecclesiae, & ipsos etiain Episcopos Ecclesiae regendae aptiores futuros, sicubi potestas civilis & Ecclesiastica in una Episcopi persona concurrerent. Hoc yonderans ouo secundus, inquit Cardinalis Nicolaus de Cusa de concorrica hoc bb. 3: c. a7. credidit perpe uis temporibus imperio sub eiis pacem dari pse, si temporalia dominia tam Romanae Echisiae , quam abis adstungerentur cum certi servitii observatione,
74쪽
guam reverentiam exaltandam credidit, quando sanctis i mpiscopi magna poteruia abis principibus intermiscerentar &c. Sed in utroque contrarium evenisse docuit eventus. Laumdat Reges Galliae Stephanus Leodiensis Abbas in hisor. vit. Modoridi Trevirensis Episcopi, quod plurimas Ecclesias diversis regiis ornamentis, tum etiam praediis & regalibus suis, castris iscit. & comitatibus, teloniis, monetis & bannis cum jure ciuitatum concessis magnifice extulerint. Inde est, inquit , quod nusquam gentium aquasis potentiae pontifices inmeniri queam, vel quod parum a regio comitatu s opulentia disserant. Sed addit mox: quos cerae beatos dicerem , si pro hac potentia sanctius viverent. s. 13. Conquestus jam olim fuit Socrates, Episcopatus quosdam suis temporibus extra sacerdotii fines egressos, &ἐπὶ δυναςείαν esse delapsos. Conquestus est apud Issidorum Pelusiotam Hierax, lenitatis &mansuetudinis dignitatem in tyrannidem transiisse. Conquestus de Episcoporum ambitione Nazianzenus, & propterea, si non Episcopatum certe civitatum jus perpetuum in retinenda Episcopali dignitatemuratum voluit. Sed illi omnes experti non fuerunt, quae seculo hoc decimo & seqv entibus inter Episcopos invaluerunt, Clericorum ιτρατηγίας & apparatus bellicos.; a quibus illi Bo tempore tam alieni fuerunt, ut nec cogitari aut concipi tale quid posse persuasum haberent. I . Monitus fuerat ab Africanis Patribus Coelestinus I. Papa circa annum CCCCXXIII. Nolite concedere, ne fumoseum typhum secuti in Ecclesiam Chrisi, qua lucem smplicitatis es humilitatis diem Deum videre cupientibus praefert, videamur inducere. Et ab Oecumenico Concilio Ephesino Patriarcha Antiochenus: ut ne sanctorum patrum canones pra- . tereantur, neque Hub specie administrationis rerum sacrarum potentia secularis typhus irrepat, sensimque impruden*s fibertatem eam amittamus, quam nobis proprio ranguine Dominus
75쪽
nastὸν 'sius Christus, omnium hominum liberator, Largitus est. Cur Coelestinus Papa in eum, quem dixi, modum admoneretur, causa non alia erat, quam quod ipse & ejus Antecessores Bonifacius & Zosimus jus extremae provocationis etiam ex Africanis provinciis sibi vindicassent, quem conatum propterea fumosum seculi typhum appellant, quods eularem principatum & superioritatem imitaretur. Plus est, sed Ecclesiastico homini minus decorum, bella gerere, quam jus extremae provocationis sibi vindicare. Et quid judicaturos ergo fuisse credamus patres Africanos, si armatos vidissent in Europa Episcopos. g. Is. Caeterum istam potestatis secularis & Eeelesiasticae conjunctionem & utriusque exercitium, quatenus ab uno homine fieri possit, cum attentius perpendisset Claudius Espencaeus, Theologus Parisiensis, digress f. a. cap. Latque secum reputasset, divelli a se invicem talia regimina amplius non posse, potentioribus plerisque omnibus in Episcopatus evectis, in haec tandem erumpit verba: Simus sane domini temporades simul. irituales, Abbates atque Baro
nes, Episopi, Archiepiscopi, Comites, Du es, Principes, Reges denique siquidem Dominin vosueris ) principum beneficio
urniare. Nihil enim vetat alus jus civitatis avt provinciae dominum creari, si idoneus reperiatur, Episcopi I nihil irem cogit rasem facultates suas aut patrimoniam relinquere, quasi retinens Episcopatu fungi nequeat. Commendant Vociterranus
scopos eosdem atque principes: commendo cae ego, modo ne arismorum , quam sacrorum sudiosiores continenter Italiam lesio vexaruerint , subactis besio aliis atque aliis locis in eis o sepulchri contentis. - - Sed sint haec per me here omnia Eccos siti es e ex haereditate e Principum oberalitate merum imperium habeant, omnemque jurisdiectionem e i , e eorum nominae alii exerceam, sed Fωndum, ea ne gubernatio a spiria tua i
76쪽
D mus quam urg me &c . f. 16. Observat insuper Marcus Antonius de Dominis lib. L de Rep. Eccses cap. δ. n. to. s s*q. Ecclesiam Christi gravissima pallam fuisse damna, postquam temporali regimine conspicuam se reddideris, laudatque Iohannis Gersonis Cancellarii Parisiensis sententiam statuentis, multo usilius fuisse Ecclesiae principatus ejusmodi temporgles nuh- quam habuisse, nimium studium in multiplicatione & conis servatione bonorum temporalium & jurisdictionum in Eeclesia non exiguam caustam fuisse suae desolationis tam in spiritualibus quam temporalibus ; ex dominiis istis nata in Romana Ecclesia fuisse schismata, & hinc odia, atque rancores, & cruentas saepe disceptationes. Tandem concludit, principatus terrenos, qui sine gladio materiali teneri non possunt, Ecclesiasticos ita dedecere, ut sit pene monstrum, . si terrena dominia voluerint simul cum Sacerdotio retine. ro. Si principes esse velint terreni, inquit, abdicens se sacerdo- sis, quia utraque totum requirit hominem, s as era tua' est Δου externa es, astera nunc post G sum ιου s HG- Δου , altera summa mitur man Gudine, astera δε m. rigore sira I astera servit suo gregi, astera imperat: astera humi Parem requirit, astera dominatum, F silendorem: astera indiget opiburimi libus, praesidiis, astera vacua curis debet esse externis,m verbo p ii instare expedite. Euidpsura Z temporalis summopere impedis stiris iam, ut propterea s Christus s. sok ssancti ει insuevere prohibeant, ne ministra Res a Iemporahbus distineant,r impedimentis. Similia ante annos plus quam trecen-
77쪽
inter capita accusationis, quorum ille reus postulatus fuit, extitisse etiam hoc, quod ense accinctus, galea & lorica indutus fuisset. Cumque deinceps ad concilium citaretur, ut ab objectis criminibus se purgaret, idem refert Luttbrandus, pharetratum eum in campestria abiisse. Habitum fuithoe concilium anno DCCCCLXIII. in praesentia otionis Imp. quod etfi pessime a Baronio, Francisco Longo a Coriolano& aliis perstringatur, eo quod contra Pontificem coactum fuerit, abusus tamen seculi istius & perversos mores Pontificis abunde notatos & ut notorios negare hactenus potuit nemo. Caeterum in hoc substitit Iohannes Papa, quod galeatum & loricatum se praebuit ἱ in acie ipse non stetit, nec praelio dimicavit, quod a succestare post seculi decursum aliquando tentatum deinceps audiemus.
. LIActa alea, &Episcopis nunc passim arma tractantibus, id
seculo undecimo non putavit a se alienum Sedes Romana. Anno namque MLIII. primus Romanorum Pontificum Leo IX. minus laudabili ad posteritatem exemplo bellum movere coepit, atque contra Normannos in Apulia tum Calabria atque Sicilia imperium auspicantes exercitum nebulonum potius quam militum duxit. Sed illi in Marrucinis ad urbem Theate cum ingentibus instructi copiis occurrissent, memorabili praelio commisso, victis Germanis Pontiis
78쪽
ficem ipsum ceperunt teriti scit . quod ab eo L
mox dimis uni, con restitueremur, quippe a qua per eScommunicationem paulo ante separati fuerant. s. r. Hermannus Contractus in Chronico, cum mentionem belli hujus fecisset, talem addit Normannos occulto Dei judicio, sive quia tantum Sacerdotem fliri alis potiuae, quam pro caducis rebus carnalis pugna decebat, sive quod nefarios homines quam multos ad se ob impunitatem scelerum quae ex indulentiis multi promissis re suo ab at) vel quaesum avarum consuentes contra itidem sessos expugnandos, sive divina justitia alias, quas ipse novit ob causas muros poctentequamvis nimis cruentam adeptos esse victoriam. Ecce, agno
vit Hermannus, hujus ejusdem seculi scriptor & Leonis coaetaneus, non decere Episcopum & summum Pontificem pugnam carnalem, & hanc cladis hujus primam & praecipuam posuit causam. g. 3. Liberius adhuc factum hoc Pontificis perstringit ejusdem seculi scriptor Petrus Damiani Cardinalis OstiensisAb. ψ. epist. p. quae est ad Oldericum Episcopum Firmanum. loperae erit precium, integra hic adscribere verba, ut quae eo ipso tempore de Episcopis loricatis & galeatis ejus fuerit sententia, clarius eluceat. Sed cum inter catera maia, in quit , quae nouris temporibus emergunt, i M quoque Eccossas Golenti homines insolenter opprimant, ac praedia ves quaelibra bona sacri juris invadant, nonnullos movet, uisum Ecclesiarum Rectores expetere vindictam debeant, ut malis maci more δε larium reddant. Nam plerique mox , ut eis vis infertur injuriae, ad indicenda protinus Asia prosiount, armatorum cuneos
instruunt, sicque hostes suos acrius forte, quam laesi fuerant, ulciscuntur. Euod mih mane satis videtur ab urdum, αι ip sdomini Sacerdotes attentent, quod turbo vularibus prohibetur, quod verbis impugnam, operibus asseram.
79쪽
I. 4. Et post pauea : Vita mine , quam Sasiator noster gessit in carne, non minus quam praeacatio Gangetica nobis escae proposita tenenda sinea disci mae. Sicut ergo se cuncta mundi furentis ob iacula non per districti examinis uisionem, sed per invictam superamis inconcisse patientiae majestatem: ita docet mundi rabiem potiis aequanimiter ferre, quam vel arma corripere, veI Menti iasionibus respondere, praesertim cum inrerregnum'sacerdotium propria cujusque distingvantur incia, ni F Rex armis utatur secuse, is sacerdos accingatur gladio striritus, qui est verbum Dei. Plane quis non videat, quam sis inhonesia confuso, ut quod agendum Ecclesia denegat, impudenter ipsa committat, es eum aliis praedices patientiam in foederabilem, i a contra innocentes accendatur in iram' - - ει revera qua fronte qua libertatis audacia Sacerdos qui det indissidentium confoederatione desides, cum i e fus iasoribus non remissionis indulgeat veniam, sed os ratur implacabititer advindictam ' S ergo pro fide , qua universalis vivit Rc anusquam ferrea corripi arma conceditur: quomodo pro terrenis ac iransitoriis Eccissa facultatibus loricatae acies in gladios δε-
g. s. Refert deinde exemplum de Abbate quodam Gallo , qui cum comitatum suum inermem adversus hostem armatum eduxisset, incruentam recepit victoriam, hostem. que ad omne obsequium sola sua sanctitate & integritate commovit. Tandem ad Leonis exemplum his verbis ro- spondet: in hac siquis obiciat, se scis usibus Leonem se frequenter imphcuisse Pontificem verumtamen sanc um esse. Dico, quod sentio, quoniam nec Petrus ob hoc Apostos cum oti nes principatum , quia negaυu, nec David idcirco prophetia meretur diaraculum, quia torum ahenι vira ιnvasses cum mala uel bona promtruis considerentur habentium . sed ex proprio debeant qua iaratibus judicari. Numquid hoc logitur DeI egisse veI hieris docuisse
80쪽
es feri ate perpessus Z Num Amis rabesiam . Euclesiam erudeliter infimibus iniusti Z Num sanctorum quispiam traditur m 'exisse Pontificam 'stitu Euclesia i cujuscunque mgocii leges dirimam fori vuscredualla edicta consisti it ne quod gerendum es in mistina bus M i judicum, vel ex sententia debes prodire pontificum, in no umvertatur Nprobrium congressione besiorum. v g. 6. Hoc fuit tum Cardinalis Ostiensis judicium, simcerum certe & sine fuco, sed ex quo suas saepe inter Ponti-i.ficios patitur censuras. Bellarmini in M. de scripst Eec verba haec sunt: In Psola ad Firmi Episcopum tiberius, .
quam par esset, vide in auctor reprehendere sanctum Leonem nonum propser bestum contra Norahmannnos: neque enim Agic tum est summo Pontifici armis defendere civitas , in quas δε- . minium temporale habes. de quire vide ι-- LI. Carae Binon. ad annum Domini rog3. Quod, si jam evolvatur Baronius, errore lapsium dicit Damianum, & errore quidem tali, cui eatholica dogmata penitus adversantur, quibus haeresis e rore notantur Omnes, qui ab Ecclesia Romana , cathedra Petri, e duobus alterum gladium auferunt nec nisi spiritualem concedunt. g. Haud paulo modestior erga Damianum est, qui notas ad eum addidit, Constantinus Caeranus, Syracusanus, Monachus Cassinensis, cujus hare sunt verba: Iuc pars fu epistola aιtense legenda es, ne quis via oecasionem errandi semmae , via auctorem in doctrina aberrasse existimes. Ut ergo eum excuset & defendat, veram & Catholicam doctrinam praemittendam esse monet. Nos audiemus. Primo, ait,
iuendum es, hic esse sermonem de principe Eccclesiastico, M sas est, seu de Pontifice ut tonifex est nam s consideretur, m δε- minus tem ratis es per proprium fae directum dominium eae, Κ 3 rudia