장음표시 사용
91쪽
SOse christi cantantur. Alioquin se alieni ordinis usurpatores fuerimus, nec nostri officii, quod pos posuimus, nec alieni, quod usurpavimus, meritum obtinebimus, sed tanquam capite deorsum posito pedibus erectis Aymeocorum incessum imitabiamur. Idem epist. So, monet Fulconem Beluacensium Epist pum, ut mundanam superbiam non armis mundanae mantiae. sed armis Chrisianae misitiae superare laboret. 29. Extat in Syntagmate tractatuum, de Imperiali /jurisdictione, quod Simon Schardius edidit, adversus Paschalem secundum Cleri Leodiensis Epistola, postquam is Roberto Flandriae Comiti mandas et, ut Leodienses Episcopo suo Henrici Imp. partes tuenti obsequentes armis persequeretur. In ea graviter insultant Paschali, quod ab Antecessorum sanctitate prorsus recedat, & bella magis, quam sacra sectetur altaria. Inter alia sic scribunt : auis Pontificum Romanorum suis unquam decretis authorizaυit, ut debeat Pontifex godio belli in peccantes uti Z Gregorius primus hujus nominis Papa, quid omnec ante se Papae juper hoc sense nt, quid omnes post se sentire debeant, ostensi. Hoc exempoomnes a Gregorio primo contenti utebantur so gladio spirituati, inque ad uisimum Gregorium, i. e. ad Hudebrandum, qui primus se)suo exemplo alios pontisces contra Imperatorer accinxit gladio besti. caeci ag. 3o. Sub eodem Paschali II. habitum fuit Concilium Pictaviense, cujus in Canonibus decretum fuit, ut Clerici arma portantes excommunicentur. Refertur id in collectio. ne Gregorii IX. c. clerici a. X. de vir. Fhones. clericor. Cumisque canon iste generalis sit, atque nullam omnino contineat exceptionem, ita eum intelligendum esse recte ait Franciscus Florens in dispertat. ad d. cap. ut nec justa quidem ex causa etiam in bello Clericis arma tractare liceat. Et quomodo ergo excusati erunt Episcopi, qui hoc seculo tot bella excitarunt, aut excitata armis & militibus suis foverunt.
92쪽
exeunte Ieculo ciu ecimo inmens in. cum eos privilegio tantum elericali exuit & quidem non prius, quam tertio a Praelatis suis admoniti fuerint. cap. cx de riment. excommubi comparat eos matronis in veste meretricali deprehensic emadmodum igitur non decet matronam habitus meretricius, sic neque Clericum lorica, aut galea. Matronas enim olim a prostibulis ac meretricibus vestitu fuisse distinctas, ex historia utraque c& Romana constat. Vid. LUD ad annal Tacit, lib. a. Desider. Herald. ad. Tertu amo t. cap. 6. Imo vero uti hac ratione matrona Opponitur meretriei & prostibulo, & inter se illae adversis faciebus atque nominibus pugnant, sic clericus militi, ex sententia ipsius Pontificis. g. 32. Cirea haec tempora multum valuit in Ecelesia autoritas Petri Blesensis, Bathoniensis in Anglia Archi-Dia coni & apud Cantuariensem Archi- Epistopum Cancellarii. qui mulia cum παρρησία, qua in s arguendis quorumlibet mortalium vitiis utitur, inter alios etiam Robertum Cameia raeensem Episcopum acriter perstringit, quod rebus see laribus sese implicet, & sanguinaria magis tractet negocia, quam ea quae ministerium Ecclesiasticu ' concernunt. In ter alia haec eius m ensi. a. sunt Verba trai opinio- - minis enormiter gravat, quod causσsanguinis agis, quiam Ercosiarum sollicitudine negociis secularibus te totum occipia. inυnfiis. Veruntamen tui professis ordinis nee de ne res secus curas, nec saevis iam gladii materiasis admitti . - me es rota, qua vomeris ince samer, dum publieo F Lai eis' actionibuι ambitiose te ingerens Christi Sacramenta profanas: esectus in Pontificem sanguim sensa conscientia exerces gradu potestatem. Si accepι- ministerium Christi, si gum Christi non detrectas, permane in ea vocatione. in qua vocatus es, d
93쪽
mittasque Liscis populi principalum. Certe Phil pus de M. Dico Canonicus Carnotensis jugum Domini Abiciens, siciu scis, ad arma se transtuhit: cumque magnis popusis nuper praeesset in praesio , guta stercussus interiit; Lex enim coesestis VI, -- gula divini judicii, quod exitus hujus vitae infe5ces habebit, qui mundanae dominationis obcentu Christi Muitiam dere vult. Mors Philippi)Hiorum plurimum deterrere te poIest, Fc. Hactenus Ble sensis, stylo quidem liberiore, quam ferre poterat Episcopus Cameracensis, prudenter tamen, & omnino secundum sententiam veteris Ecclesiae. 33. Tempore Innocentii III. qui exeunte seculo duodecimo sedem Romanam tenuit, silmiles prodierunt constitutiones. Et maxime illustris est ea, quae habetur cap. x de paen. his verbis: auia tam Sacerdotes , qui gubernant naUes ad pugnam, quam qui personaster exercent conssctum, θ'
hi, qui assios incitam ad pugnandum, omnes enor ter peccant Ide rigore canonico eos credisus deponendos Nisi totus fauior, voluit Innocentius, Papa caeteroquin supra omnes mortales ambitiosus & superbus & ad omnia scelera pro praemia is datis veI promissis cereus & proclivis, uti eum describin Matthaeus Parisius ad ann. rars. pristinam Clericorum disciplinam restaurare, eosque a bellicis cogitationibus prorsus avertere. Et quod probe notandum, non eos tantum peccare ait, qui ipsi pugnae intersunt, sed &, qui solummo gubernant, h. e. armant, instruunt & mittunt naves ad pugnam, sed & eos, qui alios incitant ad pugnandum. Et videtur hinc, non placuisse Pontifici, quod docuerint no nulli , non licere quidem Episcopis ipsis pugnam inire, ammatamque exercere militiam, sed licere tamen incitare &adhortari Principes ad pugnam, & ad fortiter gerendum opus, quorum mentionem feci supra cap.Lg. 34. Excipit tamen ipse cruciatam, uti vocant, sive expeditionem in Terram sanctam, quam tum temporis multo
94쪽
multo studio omnibus princitibus Christianis suscipiendam suaserat, forte ideo, ut ipse anterea quasi vacua in aula dominaretur, & fimbrias potestatE suae impune dilataret, quod aliquorum Pontificum artificiosum in talibus expeditionibus
fuit inventum. Circa cruciatam igitur cum devoto ultra- marino a Clericis nuncupato quaesitus fuisset Innocentius c. p. X. de vot. N vot. redempl. fatetur, clericatus ossicium inhabilem quem reddere ad pugnandum, & per votum habi-
Iem non fieri, nec igitur cogi debere ad votum prosequendum. Admittit aurem redemptionem votitum, quando necessitas exigit vel utilitas persuadet. Caeterum persolvi a Clerico nuncupatum votum debere, quando ipse vel consilio strenuus vel ossicio praedicationis instructus, aut magnatum est
obsequio deputatus, vel usque adeo dives fuerit de potens, ut sumptibus suis alere possit milites, tum enim obligari ait tam ricum non ad pugnandum, sed ad alia munia in bello obeunda. Joh. Bapt. Vivian. in rat. ad h. s. g. 31. Dixerat in priori constitutione Innoeentius,pee- eare clericum, qui alios incitat pugnandum, sed hic excipit cruciatam, in qua admittit, ut clericus consilio bellico intersit, & ut ipse quoque, si possit, milites conscribat. Et hoc propter votum, si quod nuncupatum est..Extra talem easum nec votum quidem belli causa susceptum Clericum obligabit, quia, tum res redit ad casum prioris constitutionis, qua dicuntur peccare clerici, qui alios. incitant ad pugnandum. Quid autem sentiendum sit de expeditiooibus istis, quae fiunt in terram sanctam, videri potest apud GA. b.
bert Voet. rom. I. dis . theolog. pag. stas. s. 36. Facit huc, quod seculo XII. Alexander III. & Innocentius III. effusionem sanguinis tam alienam esse voluiserint a Clerico, ut illum ab omni judicio, tum & executione criminali prorsus excluderent. Constitutiones haben-
95쪽
tur. c. F. s P. X. ne cor. veI monach. In ultima hac diserte
prohibentur Clerici ruptariis vel ballistariis, aut ejusmodi ' Viris sanguinum praeponi, h. e. uti Bartholomaeus Ugolinus dest c. sc. c. U. 3. Io. n. r.explicar, prohibentur esse praefecti militum. Pro rΠptariis Antonius Dadinus Alleserra ad hanc Innocentia consi tutionem legere mavult: ΓΠtiari Π. quod rutae olim dictae fuerint turmae equestres, quibus praefici Clericos Innocentius noluerit. Quicquid hujus sit, tamen istud certum est, in genere morum creditum adhuc tum fuisse, in uno subjecto uniri clericum & militem non debere
g. 37. Imo vero, ut Clericos ab omni sanguinis effusione puros custodiret Innocentius, in eadem constitutione etiam Chirurgiae artem , quatenus adustionem vel incisionem inducit, ab eis exerceri prohibuit. Valetudinix tuendae aut restituendae causa fieri solent adustiones & incisiones ejusmodi, qui finis neque illicitus est, neque inhum nus 3 & tamen ideo prohibentur Clerici eas faeere, quia dolorem in corpore humano causantur & sanguinem eliciunt. Quanto magis ergo prohibendi erunt Clerici armis hostilibus sanguinem effundere, & vel acie instructa, vel excursionibus, vel velitatione confligere- g. 38. Nec profecto ad privilegium suum, ex quo inviolabiles esse volunt, provocare possunt Clerici illi, qui
bello concertare non erubescunt- Constitutum est jure Canonico noviori, ut excommunicationis ipso jure incumrat sententiam, quisquis Clericum percusserit, aut in vincula conjecerit, c. s. X. de δε- exco . c. v. X. eod. Ex communicatus igitur erit integer exercitus, qui bellicosum Episcopum vicerit, aut captivum duxerit, praesertim cum sententia excommunicationis etiam in adjutores extendatur,
96쪽
quod jactitant, privilegio , indignos se faciant, c. m. x de sentent. excomm. Alioquin si tam sancti & inviolabiles esse deberent ejusmodi milites, ut adversias eos in gcie stantes nulIo modo pugnare , nec in eos manus injicere liceret, certa & perpetua penes Episcopum aut Clericum milites educentem erit victoria. Sed ista philosophemata periva-deri hactenus potuerunt hostium nulli. g. 39. Oppido memorabile est, quod Belluacensi Episcopo anno post Christum natum MCXCVII. contigisse scribit Gulielmus Neubrigensis tib. s. rer. A l. cap. aa. his Ver bis : Besiuacens s Episcopus homo ferocis animi propinquitate regia inclytus, audiens Mihacum oppugnari , sumpsis prope armis, non suis, i. e. miluia secularis non I rituans, cum ar-- . mala multitudine contra hostis audacter egressus, s fortiter cum eis congressus, bellicosus magis Pontifex , quam rugi us apparuit, sed fortunam non recte eulpavis. Nam judicio Dex victus, captus vinctus eum quibusdam alzis nobilibus, Regi Arisorum, cui tam in Orientiai expeditione'Alemannicis vim- . A culis constituto, quam regresso ad propria , supra moinum infe- sus exiiserat, gratissimum munus oblatum est. Cumque o- magi vinritas servaretur, duo, ut dicitur, ex familiaribus Ckricis ejus supplises ad Regem venerunt, posuiantes gratiam, ut Abi deerat domino suo in vinciais ministrare. Euibus illi , vos, inquit. Iudicate in re me eae dominum' vestrum: Ut eni-
decenti honore servabar ; superveniens autem idem Dominus: vester vespere, cujus rei gratia venerit, s apud Imperatorem
97쪽
nocte quid egerit, expertus sum mane. Aggravata es enim super me manus Imperatoris, tantoque mox oneratus sum ferro , M squantum asinus vel equus vix ferre posset. Juste ergo diser- Inire , qualem dominus vester halere cusodiam debeas apud me. qui talem mihi fecit apud detentorem meum. Cisrici vero ad haec non habentes quod dicerem, frustrati abierunt. Bellicosis Altaque Pontifex servabatur in vinculis es Iractabatur ab hostibus mitius forte, quam meruerat, sed plane durius, quam Episcopum decebat. Interpellaruit autem per suos Romanum Pon- timcem , ut Ecclesiastici vigoris instantia liberaretur de mandis detentoris. Idem vero summus Pontifex prudenter cons derans, squod Rex Anglorum Episcopum non praedicamem sed praestantem cepisset, F rigidum magis hosem, quam pacificum Praesulem te- neret in vinculis, ut vinctum relaxaret, isti molesus esse nota- bii, sed interpelianti sapienter fae discrete respondit, improperans, quod secularem militiam Ecclesiasticae pratus,set, es pro bacuo. pastorali lanceam, pro mitra gaseam, pro alba loricam , fae ecly
peum pro sola sumpsisset, s gladium ferreum pro gladio sis tus , quod es verbum Dei &c.
g. o. Ex his vero, quae hactenus diximus, patet, multum deferbuisse pristinam, quibus Clerici olim mores suos commendabant, devotionem, maximeque mutatum effestatum Episcopalem. Gradu olim movebatur, &ad communionem Laicam amandabatur, quin & post obitum publi- ea commemoratione indignus judicabatur, quicunque ex Clericis bellica secutus fuerat signa. Sed seculo XIII. Honorius III. Pontifex abstinere tantum jubet ministerio altaris, qui in conflictu cum infidelibus aliquem ex hostibus interia fecerat. c. pen. X. de homiciae Sic igitur sensim remissior fatacta est disciplina Ecclesiastica. . 41. Hodie subtiliter admodum & operose disputatur, an& quatenus Clericus arma induens irregularitatem
98쪽
incurrat. Quam thesim in genere quidem assirmare solent Canonistae, ut tamen praeviam requirant trinam eommonitionem ex P. a X. de sent. excomm. sed exceptiones mox addunt, quibus omnis illico tollitur irregularitas. Si ex ἡ cessitate, a junt, publica militiae nomen dederit, si pro aris& focis dimicandum sit, non ea vis est contractae irregularitatis, ut beneficio aut alio munere Ecclesiastiuo Clericum exuat, quamvis ad nova tendentem procul arceat, donec pontificio rescripto restitutus sit. Vid. Bengetis & Pingonius de benes. Eccles rit. G. vis. hones. Ckr. s. L cac. s. n. I NJoh. GutierreZ canon. quo. ΔΑ a cap. 6. num. I seq.
g. s. Utrum conveniat haec doctrina disciplinae publieae olim introductae, ex supra dictis patet. Nec frustra dubitatum aliquando fuit in Gallia, utrum valere debeat dispensatio pontificis, qua Clericos milites in pristinum statum & privilegia restituerat, referente Ioh. Paponio tib. Atii. si arres. 7. Nos vero jubemur & cogimur credere, etiamsi tota repugnet Ecclesia antiquior, posse papam ex Episeopis suis quandocunque milites facere, neque tum excidere Episcopum dignitate & privilegiis suis, & manere in statu suo, etsi quamplurimos ipse manu sua interfecerit,quia seiI Papa ith voluit, & circa ossicium Clericale dispensavit. Vid. Didae. Covarruvias ad Carm. si furiosus pari. a.' g. s. m. a. Michael Ferro Manrrique de diss concorae uir. fon
g. 43. Caeterum, ut pro licitis haberentur arma Cleriacorum, non dubito, maximam partem prouenisse ex obligatione laudati, postquam scit. vel dare vel accipere studa coepit Ecclesia, aut in ea Clerici. Quia enim laudorum se vitia ex primaeva sua natura militaria sunt & equestria, pro
pter quae scit. ipsi etiam vasallit milites appellantur, simuIatque beneficia istiusmodi in Ecclesiam aut persolum Eccle-
99쪽
siasticam collata aut jure successionis a talibus acquisita fuerunt, dubium mihi non est, maximas illico di sputationes ex- . ortas fuisse, an & quatenus subsisteret ista laudorum translatio.
g. 44. Neque adhuc cessat ista in scholis disputatio, quae de tribus his quaestionibus inprimis instituitur: 1 utrum . laudum concedi possit Clerico 2. Utrum Clericus in laudo jam constituto succedere possiti & 3. Utrum, qui Du- dum semel adeptus est, si Clericias fiat, retinere illud queat
Vid. Hermann. Vultej. de 'M. Lb. t. c.st. n. v. Potissima ratio dubitandi est ista, quia miles Christi non debet esse miles seculi, a. Eal. Et observat Franciscus Duarenus inconνυυ. Hud. cap. g. in . in laudationes. quae Clericis fiunt, introductas esse corruptis jam moribus Ecclesiasticis, corrupta jam .diseiplina Ecclesiastica, & hoc jure nos uti contra veteres Caisnones, contra ipsum jus Longobardicum. g. 41. In eandem sententiam transit Udatricus Zalius de suae pari. s. n. 7t. quando ait: Ego in hoc nihiI firmo shoe iamen scio, quod textus sudases expresse volum, quod qui Coricus incitur, hoc uso sudum amittat e quods rasionem habet e Nemo enim misitans Deo secularibus me negociis imp5eet. Attamen quia communi opinione obtentum es, quod Cori-eus sudum capere pos , quodUjus Canonicum admittere via detur, calamum reprimst. Hoc tamen ex Divi muronymi verbiae
dico, Clericum esse de sorte Domini, qui divinis inciis es con-ι pluitoni deditus ab omni secularium Me tu semotis esse d)brat victumve situ contentus, uis ipse Dominum p deae, is ab ipso domino podeatur. - Certe. bus sudorum jusj ejomnino ex Chrisiana sinceritate causum es, ne Co- 'ritus seudis implicetur. Verba ita se habent: E jure s moriabus receptum es, vasaltam Caericas se miluiae dedican rem Dudum amittere. Scriptum es enim in divinis eloquiis : Mio,
100쪽
te satisfacere posse videtur communis ista pone frigidas u- ιιθ, quam Praepositus circumfert, quod per fui tutum salum Gericus serviat: quia tale quiddam pos et videri , ac florem uisiam excuse , si per sub tutum furetur. Certe quod Corico prohibitum esus subsiliuio prohiberi intesti iuri Se distatarent alii: mei propositi non es quicquam , quod sacris literis adversari post scribere. g. 46. Vidit Zasius & agnovit, tum jus Canonicum,
tum mores seculi a doctrina sacrarum literarum abiisse, atque in hoc eis adversari. De substituto vero , per quem Clerico servitia praestare liceat, quod nonnulli & plerique omnes hodie ad temperandos canones & leges duriores afferunt, nec congruum satis videtur, uti notat Zasius , nec perpetuum. Clerici enim ipsi, qui lauda accipiebant, juramentum fidelitatis praestare tenebantur, uti docet Petrus de Marea de concorae sacerae N imp. bb. δ. cap. N. F aI. nec videtur tum substitutus admissus. Iuramenti enim formula non de substituto concepta erat, sed de ipso Vasallo, qui laudum accipiebat. In antiqua collectione III. apud Antonium Augustinum c. r. de orae cognit. refertur Abbatem de Ferentino Nobilibus quibusdam viris praestito juramento promisisse, quod eos contra omnes homines, exceptis Rom. Pomtifice Imperatore , ac Legatis ipsorum ad rei nendum, quod sane habebant in castris, visiis re bonis aliis F recuperandum e fraude s mo mento, si eorum Miquid amusorem, ariis re vestet. Iuramentum hoc fidelitatis non praestitit substitutus, cui id alias injungendum suisset, sed ipse Abbas,& quidem de integritate animi sui, quod sine fraude & malo ingenio assistere velit , quod praestare non potest, si per
substitutum serviat, cum de ejus fide nunquam adeo certus esse queat. Et certe recentius inVentum est, a primaeva . N Audi