장음표시 사용
81쪽
risdictionem temporalem, quam habet in suis terris , non es dubium quin habra idem jus besti, quod habent alii supremi Reges S temporales domini, quantum ad rationem justitiae specta &e. Repetendum vero hic est zquod supra ostendi, creditum fuisse antiquitus, potestatem temporalem & spiritua- Iem in uno subjecto combinari non posse , atque docuita eventum, plane suffocatum & extinctum fuisse munus pastorale & Episcopale, postquam potestas temporalis ei suis peraddita fuit. 8. Secundo, dicit, statuendum es, Pontificem ex υ
pontificalis dignitatis habere non se um gladium stiniuissem, sed
etiam aliquo modo temporalcm, quia potesas spiritualis, nisi haberet aliquo modo conjunctam potestatem temporalem esset ineffleax es infirma &c. Sed enim falsum hoc est, inessicaeem &infirmam esse potestatem spiritualem sine potestate temporali. Differunt hae potestates formis & subjectis adaequatis, quibus quaeque forma ex instituto divino proprie & principaliter competit. Neque altera ab aliera ullo contactu
causarum dependet, sive quoad substantiam suam, sive quoad exercitium, & utriusque exercitium seorsim vigere posse primitiva Apostolorum Ecclesia ostendit. Et sussiciat hie repetere verba Nicolai I. Pontificis ex Gratiani compilatione, c. cum ad verum dist. 91. Fc. quoniam aes. ro. g. 9. Tenio , inquit, salueudum es, ah ter fabere Pon iificem , ut Pontifex es, spiritualem giatum N abier tempora-ώm nam spirituum habet per se s directe, temporalem autem solum indirecte, id es , ratione Piritualis N quantum ad istius finem conveniens est. Et ideo δείus se habet a Deo immedia te spirituati m gladium. AE temporalis gladius per se es direct in Imperatore es temporalibus Regibus seu Principibus inteni stir , non per dimanationem a Pontifice , sed per alios iiivos svias, per quas illa potestas isse comparari vel hereditaris fuγὰ obtineri consuevit. Nam potestas illa suprema quam indirectὸ his I
82쪽
x in temporalibus non aufert propria jura ahorum Principum , ireqvie ras seus directis dominiis N potestare pr g. ro. Videat hic Caetanus, ne in se conciset sociennes suos, Viros in regno Pontificio magnae autoritatis, qui defendunt, Romanum Episcopum habere jure divino directam & plenissimam potestatem in universum orbem terrarum, tum in rebus Ecclesiasticis, tum politicis,& posse de utrisque nulla differentia disponere. Hanc opinionem tuentur Λlexander Carerius de potes. Rom. Pont. l. a. cap.s.seq. Τ hOrnas Bogius de jur. Eccles M. a. cap. ra. seq. Abr. BZovius de Pontis Rom. e. r. s in s. & alii, quos citant magno numero. Nos vero Episcopo Rom. nullam omnino concedimus potestatem secularem in ordine ad spiritualia. Potestas Episcopi, ut formaliter mere spiritualis est, ita formaliter merespirituales effectus producit, & circa spiritualia hominis bona versatur, nec opus est Ecclesiae, ut spirituales hi effectus producantur , Vi externa & potestate α,αγκα pini. Totam istam distinctionem absurditatis convincit Petrus Molineus de monarch . temp. Pontis Rom. cap. 6. Barclaj. de pol. Pap. c. Ia. μου. g. II. Dum ergo Caetanus Damiani verba, inter regnum s sacerdotium propria distinidiuntur ossicia ci accipit de os ficiis per se &directe utrique dignitati convenientibus, vereor, ne non conveniat haec explicatio menti & intentioni autoris. Ut probet Damianus, non decere Pontificem Ro. manum bella gerere, distincta esse ait officia Regis & iace dotis. At quomodo distincta erunt, si misceri inter se pos. sunt, si licet sacerdoti bellum gerere, licet indirecte & per consequentiam. Stupidus erit, qui non videat, rem eodem recidere, sive directa sive indirecta potestas Pontis eis dicatur, dummodo judicium, ubi, quando, & quatenus haec potestas
83쪽
restas exercenda sit, penes solum Pontificem maneat et dum. modo liceat, quandocunque velit, armis uti. Quo sane casu distincta amplius dici nequeunt regnum & sacerdotium. s. n. Pergit Caccanus: intimo statuendum es, quamvis Pontifex ex vi sua potestatis, gladium habeat macerialem modo jam expiscato, nθn tamen debere uti AD perseimum, nec per Ec-eosiasticas personas extra propriam defensionem in casu extremamoce sitatis, sed per principes seculare , quibus praecipere pores,ueisiis iis suam defensionem aut ,siam vιuictam utamur, quanis necesse fuerit. s. ut vero constet, quousque defensio& justa vindicta extendatur sic ait porro : Unde quando provocant
Pontifices) etiam ad bellum aggressivum , fere semper habet
rationem defensionis r quia nimirum injuria .Eccclesiae continue perseverat e dum vel isseus bona injuste detinentur, via et obedientia debisa denegatur, vel aliud detrimentum Christianae rellia oni fit. Ad besium autem pure vindicativum raro aut nunquam pro vocant, non quia ab habente supremam potesatem non possit in-daci, sed quia non es ita necessarium, neque adeo consens eum pietati.man etudini Ecclesiastica. c. s. I3. Sed ἀσυτατα mihi haec videntur, minimeque inter se cohaerere. Si enim bellum aggressivunerationem habet defensionis, ex eo quia injuria perseverat, etiam bellum pure vindicativum rationem habebit defensionis, quia vindicta semper praesupponit injuriam aliquam praecedentem: Sed vero hoc fortasse dicere voluit Caetanus Pontificem non debere bellum pure offensivum alicui inferre. Et de hoc quidem dubium nullum est, cum nec Principi id liceat,&bella quae absque causa suscipiuntur, pro ferinis merito habeantur. De bello igitur defensi vo quaestio est, & neque
hoe quidem ab Episcopis olim debellatum fuisse, hactenus
84쪽
g. r . Tandem concludit Damiani hyperaspistes, Damianum nunquam de jure Ecclesia ad beEum indicendum his mois disjustis es honestis dubitasse, nec de hac re quidquam in Meepistola tractasse, sed solum de fasti cae de abisu atiquo , F e
eessu, qui eo tempore ab aliquibus praetitis in hoc negotio committebatur. Unde si quidquam in hac parte excesserat, esse eum errorem in facto non in doctrina, s reprehendere eum potius tircum sanitu, quam sub antiam facti, nimirum, quod i in tigrionem nimia faciktate, es cum rigore vel saevitia, ac denique quod in propria persona Ecclesia corum flat, s hoc deniaque sub schemate reprehendere Leonem M. quod in persona Meo Iatus exercitum conrea Non annos, quamvis actualem LAB congressum non intraveritis. Conferat jam benevolus Lector ipsa Damiani verba, & videat atque judicet, num talem patiantur interpretationem. Dicit Caetanus, a Damiano non improbari hellum aggressivum a Pontifice Romano aut alio Episcopo indictum, si id fiat propter injuriam Ecclesiae illatam aut obedientiam denegatam, sed id semper habere rationem defensionis. At clara sunt Damiani verba: Nam plerique mox , ut eis vis infertur injuriae ad indicereri protinus bella prosiliunt, armatorum cuneos in mini, sicque hostes suos acrius forte, quam is uerant ulciscuntur. Non hoc tantum reprehendit Damianus quod vindicta offensionem excedat, sed principaliter illud, quod propter illatam injuriam protinus exercitus conscribantur & bella ab Episcopis inferantur. g. 16. Quod vero de Leonis facto addit Caetanus, comitatum eum tantum fuisse exercitum, congressum ipsum non intrasse, id ex Baronio habet, sub anno Io U. n. N. sed sine suffragio historicorum. Contra Norumannos exorcitum motas, ait Hermannus Contractus. Lambertus Schasthabvr-
85쪽
CAPUT gensis: Leo papa pro se ius contra Nos, manus contulit cum eis prope Beneventum signa. Conradus Urspergensis et Post hae Apostoneus Romam rediit, multis cum diversarum provinciarum militibus, imperiali praeceptione amicorum subventione comitantibus , post pascha exercitum ducens in Apuliam contra Normannos, istius terrae quondam advenas, sed tune pusssionum soticarum invaseres, s Romani Imperii hostes pugna os insim a utrobique caede peracta papa cum paucis fugiens abs que vjctoria regreditur. Certum hinc fit, Leonem interfuisse & praefui sie bello, ut supremum principem, etsi manuvipse forte non conseruerit, quippe quod nec reges, qui bella gerunt, nec belli duces semper faciunt. s. 17. Atque haec occasione verborum Petri Damiani annotanda fuerunt , prolixiora ea quidem, & praeter institutum , non tamen aliena. Ex quibus patet, non omnibus placuis e factum Pontificis Romani, non certe Damiano, Viro, Bellaxmini judicio, valde sancto & devoto, cujus, ut Baronius notat ad ann. ros. tanta aestimatio in Ecclesia Dei erat, ut quae ipse facienda moneret, tanquam oracula divina pii quique perciperent. Aucta est Leonis improbitas ex eo, quod Normannorum Ducem infimis precibus pacem petentem audire noluerit, gratiamque omnem
I. I3. Eundem Leonem inter antiquos Historicos adhuc alius perstringit his verbis, quae leguntur apud Fr. Iuretum ad Ivonis epist 3o. Isti primus Romanorum Ponssi cum aB. Petro ad se inque cum manu armata in besium processit. adii quamvis sinctim fuerit, Us pio όoc animo egerit, tamen quia id ejus non erat ossicii, neque hoc usi permissum fuerat a Domino, qui pati venerat, suosque ut ab asiis magis paterentur, quam
W ahos persequerent r, praemonuerat, ideo exercitus sui mustitudo caesa es, ipso prospiciente. Non enim Dominus disci sis
86쪽
suis, neque idem Aposiosi fuis successoribus praeceperunt , ut curis secularibus velut Principes secuti materiali giadio Dei populum tuerentur , sed verbo doctrinae monerent re piae conversati-oms exempo insiluerent.
g. 19. Vestigium hujus Leonis insistens Gregorius VII. hoc eodem seculo XI. a sede & Urbe pulsus lib. I. epist. r.
undique auxiliares copias collegit, ut restitui posset. Hic est ille Gregorius, qui, ut ait mattramus Episcopus Naum- burgensis, vel quicunque autor est apologetici operis de unitate Ecclesiae ex Fuldensi Bibliotheca ab utrico Hutieno in lucem editi, cum aliquando os suum aperuit, Ecclesiam divisit, propheticam osiam in tantum accendit, ut per septendecim F eo amplius annos ubique sint in regno Romani Imperii
Ea syeditiones Musarum ae monasteriorum incendiareri- fructiones , s uisit Episcopus adversus Episeopum, clerus adversus corum, popuIus adversus populum, immo sinus adversis patrem, F pater adversus fidum es frater adversus fratrem. g ro. His Coriphaeis non meliores esse poterant Episcopi alii, de quorum cruentis concertationibus antequam huc specialia annotem , operae precium erit in eorum mores inquirere, & quam facile illis fuerit ex ingenti fastu, quotum intumescebant, in pugnas & bella exardescere, levi penicillo delineare. Faciam autem id verbis supra laudati
Petri Damiani, ex opusculo II. quod contra munerum cupiditatem scripsit, ubi cap. 6. sic infit. Porro autem qui ejusmodi sunt, non ad hoc conqueruntur inopiam, us indigenitam naturae necestatum sis emacusis fusciant, sed ut turritae dapibus lances Indica pigmenta redoleant, ut in crystallinis vasculis adusterata mella vina flavescant. Ad hoc certe ditari cupium, ut quocunque deveniunt, praesto cubicusum operosis mirabili-ur lex is coninarum phaseris induant, sicque parietes domus ab oculia intuentium tanquam Kepeliendum cadaver obvolvant. Mox L a etiam
87쪽
etiam tapetis prodigiosas imagines praeferentibus sediΓa st nune, peripetasmata laquearibus ne quid occiduum de batur,
tr. Et post pauca: Hoc ergo modo, cum sobrietas soleas commendare Pontisices, effusis nunc opibus faciti sunt he uones. Regatis ita cie purpura, quia uuis'sor es, vilipendisse , pallia mero Hoersis fucata nitoribuό ad subhmis sociis depusantur ornatum. Et cum domestici murices nostris addectibus sordeant,
transmarinorum p ges, quia magno precis coemuntur, obsectam. Taedet caetera vataitatis a texere, non ridenda, sed gemenda ridicus . Fastidium es tot ambitionis ac prodigiosae υeoniae dinumerare portenta, papal sic infulu, gemmis micantibus, aureisque bracteolis per divers loca corruptas. Imperiasis equos, qui dum pernices gressuου arcuatis cervicibuπ gomerans, se oris sui manus soris innexu, indomita ferocitate fatigant. Omitto a Mos enormibus adhibitos margaritiae. P tereo vi , non jam auro gemmisque conspicu , sed sepultaU. Nunquam certe Didisse me memini poni cales bacuos ram continuo radiantismet assi nitore coniectos . sicut erant, qui ab Eseuiano vique Tranensi gestabantur Episcopis, G.
g. 22. Tantum in luxum cum effunderentur passim Episcopi, mirum non est, eos etiam talia san e affectasse, quae prorsus aliena ab eorum statu & conditione olim credita fuerunt. Hinc enim etiam armis adsuefacti non quietam amplius & tranquillam cum pietate & charitate egerunt vitam nec precibus amplius & sacris meditationibus vacarunt, sed prout vel ambitione, vel iracundia, vel simili animi morbo ducti fuerant, exitialia saepe bella excitarunt, & integris instructi exercitibus in mutuam saepe perniciem, maximis studiis , sumptibus, atque periculis fata sua traxeruntiag. 23. Qai cum Hildebrando sive Gregorio VII. Papa 'fecerunt Epitcopi, amarulentis ac sanguinolentis consiliis
88쪽
eoncordiam Ecclesiasticam & salutem rei Christianae pessi- . me evertetunt. Eos describit mattramus Numburgensis Aco ante euato , quod fuerint corporum pariter X animarum homicidiar corporum quidem, quoniam ipsi u pote Viri sangω-xum es dolusi, usi sunt manibus sibi obsequentium ad necem pia-rimorum: animarum aut m, quoniam occiderunt, quotquos δε-
paraυerunt ab uni au Catholicae Ecclesiae et quoniam filii hominum , dentes eorum arma caesagittae , , clingua eorum gladius acutus, quales merito dicuntur nagoga Satanae. Sc. g. 2 In sequentibus mentionem facit eorum, qui Rudolpho adversus Henricum III. Imperatorem adhaete- . rant, & quis praelii anno MLXXVIII. commissi, cui scit. ipsi interesse non duxerant piaculo, tandem fuerit exitus, breviter recenset: Rtulo bin Rex, inquit, fugatus es, es Si fridus Mogumina Ecia ae Archi- scopus in fuga capras cae vix de suspendio δε rarus atque dimi us es. Mecesinus quoque Parthenopontanae h. e. Magdaburgens Ecclesiae Archi - scopus in fuga occisus est: es t eri erus Merseburg sis Euossa E - 'scopus morsem vix evadens, nudus omnino dimissis es: es id serius Wormaciensis Ecclesiae Epi opus captus est, es Regi Henrico ob tus simia fae Her annus magni Ducis patruus, unus sic de principibus, in quibus non es song 11. De Burchardo Halberstadensi Episcopo refert idem Waliramus, quod cum ex infimo loco ab Henrico Imperatore evectus fuisset, ei hane gratiam retulerit, quod diu- . turnum & grave in eum Saxonum, Thuringorum atque Suevorum bellum concitarit , sed quae res hunc tandem eventum habuit, ut post tredecim expeditiones, quibus adversus Imperatorem stetit ipse, in seditione tandem a popularibus suis excitata occideretur. Meminitque Iohannes Aventinus Lb. s. annal. universos Episcopos, principes, faces & an- tesignanos belli civilis, quo septendecim annos Resp. attrita
fuerat, uno anno extinctos esse. - '
89쪽
g. 26. Memorabilis est pugna, quam anno MLXIII. Gostariae in ipso templo propter sessionein excitasse Hecelonem Episcopum Hildesheimensem & Wideradum Abbatem Fuldensem scribit Lambertus Schata aburgensis his verbis: Rex t Pentecosen Gosiaria celebravit. Ibi dum ad vespertina-ὰm Synaxin Rex Episcopi convenissent, rursus de positione se ari Episcopalium tumultus exoritur, non fortuita, ut prius conversione, paulo ante enim similem sed repentinum tumultum contigisse scripserat) sed praemeditate diu machina-ιione. Nam Episcopus reti heimensis acceptae prius contumeliae memor, Ecberium Comitem cum expeditis militibus retro AG tare occuluerat. Hi audito tumultuantium camerariorum frepitu ordius advolant, Fuldensium asios pugnis, alios fustibus caedunt , prostemunt, s de sacrario Eccissae inopinato pericuis alia tonitos facio proturbant. Evibus istico ad arma conclamantiabus , Fuluenses quibus arana in promptu erant facto grege Ecue-ssiam irrumpunt, in medio chori psalgentiumque forarum manus
conserunt, rem N non fustibus sed gladiis gerunt. Pugna atrox committitur, atque per totam Ecclesiam pro hymnis se e litis spiritualibus vociferatio adhortantium, Hugatus morien nitim exauditur. Super altaria Dei tristes jugulantur hostia,
pas que per Eccl iam sanguinu cμrrunt flumina , non segati, ut quondam, religione, sed hostili crudelitate profusa. Episcopus Hildesheimensis capto editiori loco tanquam mi uari quodam classico ,suos ut fortiter praeliarentur hortabatur, s ne Arireligione ab armis terrerentur , autoritalis promissionis titulum obtendebat. Multi utrinque vulnerati, musti occise syn inter quos praecipu/ crant Regmbodo Agnifer Eutiensis)B otiberio Comiti carisiimus miles. Rex inter haec vociferans es
Db obtentu Regia missatis populum ad rans, surdis obviam
narrare videbatur. T dem monitui a suis , ut vitae propriae . pugna excerins ra, vixque inter constipatam arctitis
90쪽
multitudinem eluctatus in palatium se recepit. Hildesse enses , quι instructi praemeditatique ad pugnam venerant iuperiores inciuntur. Futienses, utpote quos inermes inopinatosque nubito exoriae seiutionis procesia contraxerat, fusi fugatique atque de Ecclesia expulsi sunt, s c. g. 27. Plura exempla non addam , quanquam ex historia ejus seculi plura afferri possent, ex qua scit. constat, non pacificos amplius & patientes, sed militares plane & turbulentos atque irritabiles fuisse animos Episcoporum. Nec quisquam fere tum fuit, qui quantum Ecclesiae nitori per sanguinarios ejusmodi & bellicos apparatus, perque cruentas concertationes, & iteratas clades decederet, digne animadverterit. Ut quis manibus promptus erat, ut opibus instructus, ut armis potens, ita ferocienti animo indulgere & militem conscribere, atque cum quovis Vel Imperatore vel principe pugnam inire non ducebat piaculo. g. 23. Inventi tamen sunt identidem, quibus isti Episcoporum mores notati & reprehensi fuerunt. Hermanni Contracti & Petri Damiani testimonia adduximus iupra, uterque fuit ex nobili prosapia, ille nobilissimi cujusdam Comitis filius, alter nobilis Ravennas, atque sic ad arma natus, uterque tamen monachus. Vixit eodem seculo Ivo Carnotensis Episcopus, homo eruditus &in jure canonico, quale, tum fuit, versatissimus, qui gladium materialem&spiritualem ab invicem ita distinguit, ut uni homini tribuere utrumque tantum non pro monstro habeat. Sic enim ait, epist. a47. Euomodo Ecclesia judicare debet fundendum sangvinem allanum quae a primo ortu suo jussa es fundere sanguinem proprium Z Faciant haec cincti judices, qui ad malorum vindictam gladium materialem portant, non qui contra nequitias diris sesbadio spiritus pugnant, ut cum unumquodque membrum Eccle- sa oscium non usurpaveris alienum, laudes mereatur, qua θ--