장음표시 사용
241쪽
De priuat. σ negat. 227 nebras secundum id, quod bignificanresso liquid, recte quidem dicitur, si id intelligitur quod intelligimus nos, videlicet hanc vocem leuebrg non supponere qui lcm pro vitare; significare autem vel subiectum , vel forma exclusam a subiecto, vel utrumq. sed tunc de re sgnificata inepte dicitur, quod non sit aliquid: sicut Sc inepte illud idem di-ccretur , si pro re significata aceiperetur u luntas Dei , quod nec venit, nec venire potvit in mentem Augustini. Denique ulterius probabitur haec nostra. conclusio argumentorum solutione.
Osijc. i. si priliationes, & negationes nihil sura ι sequitur inter priuationemia pientior, & prui a tumem auditus non dari ullam differentia: conc est absurdum; ergore anteo. Sequela Laai. probatur qui in ram
ignorantia, quam surditas nihil est ; inter nihil, & nihil non datur vlla disterentia; ergo inter ignorantiam, Sc surditatem non datur vlla differcntia. Probatur autem minor: quia si inter it norantiam, &' surditatem nota datur dister tia, olla inrisum non ulb aliud, quam esse ignorantem , nec es1e ignorantem. cii aliud, quam e sie surcilinia Hoc aut in docere est i oram is . Res p. ne udo se clam mai. Nam , ut docet D. Thomas facunda secunda: qu*st. 87. art. a. carporcr omnis desectus, seu priuat io
242쪽
situm: differunt enirn excitas, di surditas se cundum differentiam visus,& auditus. Idem die de quibiislibet aliis huiusmodi. Ad probationem dic vivim nihil ab alio nihilo non disterre secundum id pro quo supponunt,
quia nec vivim, nec alterum, nec virum' sa
mul est aliquid: iuxta illud : Zero cum Perosae it Zero disterunt tamen secudum id, quod significant , hoc est secundum formam , setirem, per ordinem ad quam concipiuntur.
Obi je. z. Quod est aliquod bonum cst aliquid : aliqua negatio est aliquod bo in; ergo aliqua negatio est aliquid. Mai. cstcu i duias. Min. probatur per illud Christi Donii ni dictum de Iuda : Melitis illi rat si natus non fuisset homo ille: quo et scio probatur non solum futuram suille aliquid boni negationem Iudae ; sed etiam , futuram sa ille aliquid melius, quam ipsemet Iudas. Unde
roboratur argumentum. Iudas, seu ex ista;
tia Iud e est aliquid boni: negatio existentiae Iudae est melior existentia Iude , ergo a fortiori negatio existentiae Iudae est aliquid boni. Mai. est euidens: quis enim neget hominem, etiam malum .ese aliquid boni Imrimo iis, qui, mirantur homines malos sustine ri a Deo respondet Augustinus, mirandum potius esse quod sustinear bonos equos, qua quod suci ineat malos homines. cum CPritim it , inquit , hominem malum esse quid melius, quam . equum bonum. Mim est Euangelica. Cons. Est euidens: quod in im est melius
Vsp. quod hoe dictum Christi Domininui lii p l iciter explicatur, multi S non explicatur, sed magis impi; ca ur. Res tamen
243쪽
De potent. ta' exi . 22sest satis facilis: unde omisiis aliorum cxplicationibus , sit nostra haec. Iudas existens est aliquid boni cum magno malo: est enim aliquid boni in genere boni physici cum magno malo in genere mali moralis. Loquitur enim Christus de Iuda , ut proditore. Si autem Iudas non existat, non existit neque illud bonum in genere boni physici, neque illud malum in genere mali i oralis. Suppone autem hic pro certo Inalum morale in sua malitia vincere ex toto genere bonitate tu genere boni physici : unde si omne bonii in gene re. physico coparetur cum leuissimo malo in genere morali, illius bonitas superabitur ab
huius malitia; hoc eque certum est , ac certum est: omnes asinos non esse tantum boni, .
quantum boni est vel minimus homo Ex his mani sellum est, quod existente Iu cla proditore, tantum mali habes in scelere, .ut bonitas i pniis Iudae in genere boni physici nullo nis do compenset illud malum, adeo l. plus incomparabiliter mali habes, quam boni. Rursus illud malum in genero: moris itida non existente non habetur; malum enim huiusmodi non habetur , nisi existetiae sit biecto, cui debetur bonum oppositum, & coderia a tali bono sponto, & libere recedente.. Melius est autem non existere illud subiectum cum tanto malo, hoc est cum pricatione talis boni, quam existere: hoc est minus malum est non inistere Iudam, quam dari cum Iuda priuationem boni, in qua co-sllit illud malum , propter quod . dicitur: Melius et erat si natus non fuisset homo
244쪽
RIosimul eum malo, quam omnino nsi esse,quia omnino non esse est minus malum, quam enis ςum ςulpa: quamuis nec non esse,nec ncin sie citro culpa dicat ullum bonum : sed minus malum in comparatione maioris nometri boni non sempi obtinuit: unde si aegrotari eqm amiςum eonvenias putana illum pesto
labor re, & audias illum non p esto, sed leu i febri quia torque.i: Iartaris quasi de bon
amici, licis'. di sine scrupulo: melius est illum febri teneri, quam peste. Quam reis iacci iebris bona sit, nec pestis. Eodem modo In filius est te non esse, quam esse cum etalpa'. 'nia ten0n existente deficit quidem aliquid
honi, sed in genere phy sico , S quidem indebiti : te autem existente cum culpὴ , hoCest sine iustitia, deficit magnum bonum in genere moris, & quidem debitum eo i pici quod sis: teneris enim onu bolans. Ex his patet ad argumentum In sorua
Cpncede maiorem , nega minorem. AH pro
bationem distingue: meli or est negario 2X aintia: Iucta quomodocunxq. quam existentia Iudae:nega ; negatio existentiae lacta cum. culpa, quam existentia. uerum subdistingueo
melius ut minus malum,quam esset malum negatio existentiar: concede, alio modo : nem .ga. Minus malunt est non, exillare Iudam, qaiam non existere cum existςntia. Iucta in
sticiam debitam Iudae. Hyae doctrina conso-m t omnino. doctrinae Augustini , ubi agens
de malo etiam in genere moris minus Ina luna respecta maioris appellat melius Puta melius ei te mentiri ut prosis , quam ut no ceas: cum tamen certissimum sit, & ipsi Au-.g istino indubitatum semper mal esse mes
245쪽
De tritiac re negat. 23 rtiri. Huiusmodi comparationes inter mala, 8c mala , siue in eodem , siue in diuerso genere habes satis frequentes in eiusdem Augiistini Enchiridio. Saepissime enim ubi dici pollet: hoc est minus malum, illud deterius: hahcs hoc est melius, illud deterius. Ex quo vides non valere : hoc est melius, ergo est
Ph i losophus etiam in Iibris die CoeIo docti aliquid diei de subiecto comparative, quod tamen dici nequeat ablalute; v. goecie dixeris: Aer est grauior igne: aquae est leuior terra : quamuis nec recte dixeris: Aec est gravis,aqua est leuis: Elcmentorum enitriduo grauia sunt terra, & aqua ; duo leuia, ignis, & aer. Obiicitur tertio. Ista propositio : datur
minc negatio Antichristi: est vera. Item si media nocte dixeris: nunc sunt tenebrae, dixeris verum rergo D nu c existit negatro Anti- .ebristi , Ac media nocte existimi tenebrae Consequentia probatur , quia hae'c propositio datur nunc negatio Anticluisti, & aliae sint i es affirmant existere negarionem Anti risii, & alias negationes , & priuationes rerum, quat negantur ; ergo si stant vere de-b ni huiusnrodi negationeς, di priuationes existere. Probatur secundum antecedens,quia prie dictae negationes affirmant aliquid exi flere per quod sint ver voco hic negation 2s propositioncs negativas non iii si negationes, au t priuationes obice tuas, cssio alia firmant exii ere negationes & priuationes obiecti uas. Hoc vitii im argumentum probat etiam has propositiones: non existit Λntichristis: non est lux, veras esse per aliquid'
246쪽
Resp. totum hunc discursum penitus abire in nihilum per doctrinam Philosophi partim adductam alibi, partit' huc adducendam. Dictum est alibi. Eo quod res est, authon eost propositio vera, vel falsa dicitur, quod principium omnibus habentibus intellectum est euidens. Est autem etiam euidens quod non esse rem , non est sormaliter esse aliam rem incompossibilem cum ipsa. Put non esis Antichrimini non est formaliter esso aliam rem incompos ibilem cum Antichristo. Demonstratur hoc. Quia Deo nuta
Iam rem faciente Verum est: non est Anti
christus; salsum est est alia res incopos I biliseum Antichristo : igitus non esse Vitalia rem tion est formaliter, imo nec conicq en ista
esse aliam rem incompos ibi em cum ipsa Est igitur verum non est Antichristus, per hoc praepise, quod non si Antichristus adeoque habes iam unde sit vera negatio , se pr positio nQgatiua circa existentiam Anti-ς risti. Idem dic de caeteris huiusmodi. H e responsio est citatu conclusionis probatio. Ad alias propositiones, quae videntur affirmarius iam di ctum est. Idem enim est p. da:ur negatio Antichristi, & dantur tenebrs, ac , non datur Antichristus, & , non datur Hii X. Vt tamen ad praedictas propositiones breuiter respondeas : distingue: datur. negatio Anticlitasti , datatur tenebrae, in est. rei: nego in ecte ver concedo Non dantur in es-iu rei i quia non est liquid quod sit negatio, aut priuatio. Dantam in esis veri , quia vervin est, non esse Antichristum . non esie
247쪽
De Irisat. σ negat. Σῖ, Iucem. Huc facit quod habes apud D. Tho-
rnam l. parte quast. 68. art. 2. ad secundum.
do nulla priuat io est ρns. Alio modo diciturens, quo igni at veritate propositionis, quae in copo si ne consistit, cuius nota est hoc veν- ιιι est: π hoc est ens. quo re 'ond. ad qu.estione an es. Et sic caeci mῖ dicimus e se in loesto Vides secundum Do torem Angelicum quid respondeas huic argumento caecitaS vere est in oculo Petri. Surditas in aure Pauli, & sic de caeteris, ergo & caecitas ,& surdiras, &alia huiusmodi sunt aliquid. Proba tur consequentia , quia nec Petrus per seipsum est sua caecitas, nee Paulus per seipsam sua surditas: Ergo & caecitas Petri cis aliquid supra Petrum, & surditas Pauli est aliquid iupra Paulum. Concedit D,Thomas
antecedens, di negat consequentiam, vel distinguit consequens: caecitas, & surditas suista liquid in ratione : rei: negat, in ratiotio
veri concedit. Petrus non est caecus per aliquid quod habeat, sed per hoc quod non habeat aliquid, quo sit videns. Non est igitur caecus per aliqv d sibi superadditum, sed per , aliquid quod ipsi desit, siue potius per hoc, quod aliquid ips desit, quod est esse cicunx
non per habitum, sed per desectum. Dices: debet dari aliquid distinctu a Petro quod sit caecitas Petri:hoe non potest esse nisi formalis priuatio potetiet visiuq in Petro, r-go debet dari formalis priuatio potetis visi-uae. Sed haec sormalis priuatio nequit ne nisi vel aliqua forma incopossibilis cum potetia
248쪽
visiva intrinseca subiecto, vel aliqua volun
tas Dei remotioris a Petro potentiam visiva, ergo illa caecitas Petri consistit formali tecvel in serma recepta in Petro incompossibi li cum potentia visiva, vel in aliqua voluntate Dei remouente a Petro potentiam visi- uam. Propterea aliqui vocant caecitatem formalem vel qualitates receptas in organo impeditiuas visus; vel decretum Dei remo- tiuum visus a Petro . Resp. quod neque praedicta forma intrinseca organo, neque decretum Dei sormaliter excaecant Petrum. Et potius dicerem cicum videre quam voluntatem Dei esse sormalem . ecitatem coeci. Voluntas Dei & excineat &facit videntem Petrum in genere causae effi- cientis non autem in genere causae formalis. Facit videntem dando potentiam videndi, facit caecum illam eandem non dando: tam . autem non est ratio formalis qua sit excus;
quam non est ratio sormalis qua sit videns. Quod si quaeras quid sit ratio formalis quasi caecus i iam dictum est non esse caeeu per hoc quod sit aliquid , sed per hoc quod non sit aliquid in ipso. Si igitur quaeris rationem
formalem caecitatis in esse rei: nego suppositum: si in esse veri: respondeo quia non habet potentiam visivam. Si ulterius quaeratur iquid sit non habere, interroga quid sit habere, & responsioni quae dabitur adde partici
Iam non:nec aliud respondeas nisi forte mutandii, sit sermo c latino in italicum , vel aliqitem alium prout sors feret. R duerte autem hic nos de priuationibus docui secundu quod dicunt de non esse. Non enim dubitamus denominationes priuatiuM
249쪽
ponere aliquid in natura ; cum ponant subicctuni & in subiecto aptitudinem ad forina quae per huiusmodi denominationes excluditur, puta denominatio caeci ponit in natura animal cum adtitudine ad potentiam visi-uam, idem dic de caeteris. Non tamen idem dices circa denominationes pure negati uas. Haec enini propositio : non dattir Antichristus . aut huic aequi ualens distur negatio Austiichristi nihil ponit, ut patet ex dictis . Ad argumentum m forma distingue : Petrus per aliqsida se distinctiim, &e. distinctione cntis ab ente : nego : distinctione non entis ab cute omitto. Caecitas Petri non superaddit aliquid Petro sed aliquid tollit a
Petro, adeoque caecus est, non per aliquod
esse, sed per aliquod non esse, scii per desecta
alicuius esse. Dices: ergo Petrus per seipsum praeei se est eaeeus. Probatur consequentia quia ad hoc ut Petrus sit caecus nihil debet superaddi Petro ; ergo Petrus per seipsum praeei se sustinet denominationem caeci. Probatur consequentia comparaudo hanc denominationem homo cum hoc hac alia denominatione albus reipuctu eiusdem Petri. Denominatio hominis in tantun conuenit Petro praecise secundum se accepto, inquantuni non habsit ullo hominem per aliquid sibi superadditum: denominatio autem albi, in tantum non conuenit Petro Deundum se praecise accepto, istquantum conuenit illi per aliquid ipsi superaddi tum : sed denominatio caeci conuenit Petro sine ulla re superaddita, non autem Ppraliquid superaddit, ergo ita Petrus est per seipsum praecise caecus , Νcut est per se ipso opraecise homo. ' Res p.
250쪽
Res p. negando consequentiam . Ad probationem nee o maiorem. Denominatio hominis nec ponit nec excludit: seu potius nihil dicit aut ponendo aut excludendo supra rationem Petri, ideoque dicitur praecisiua etiam dum dicitur de Petro ut patet ex alibi dictis: denominatio autem caeci non est praeci sitia sed exclusua , adeoque ita nihil ponit in Petro ut excludat a Petro id quod secundum se est debitum Petro . Petrus secundum se & secundum rationum hominis praescindita vidente &' caeco : aenominatio videntis ponit aliquid supra Petrum , debi tum Petro: denominatio caeci tollit a Petro illud idem , videlicet potentiam visuam.
Idem hoc argumentum sed aliter personatum se ob ijci posset. Obi jeitur itaque quarto. Ista propositio: κοn desitur Antichristus per seipsam praecise est indifferens ut sit vera vel salsa ; orgo per aliquid a se distinctum debet determinari ad rationem verae vel falsae : si Antichristus est per existentiam Antichristi contrahitur ad rationem salsae: si autem Antichristus non
est, contrahitur ad rationem verae per non esse Antichristi; ergo non e se Antichristi est aliquid. Probatur haec ultima consequentia quia si noa esse Antichristi nihil sit, hete propositio per nihil contrahitur ad rationem
verae: ii inlicat autem in terminis propositionem indifferentem ad verum Sc salsum determinari ad verum potius quam ad falsum, & per nihil determinari ad verum potius quam ad falsum. Confirmatur per hancillationem quae videtur innegabilis: nihil determinat hanc propositionc ad verum po- ,