장음표시 사용
401쪽
Qujnta. Fulminatur Anathenaa contra
omnes & singulos qui di eunt dari in Christo
duas subsistentias: unam se ilicet verbi, alteram humanitatis: hoc autem fuImen est inane cum torqueri nequeat nisi contra demetes , si subsistentia nihil superaddat ut dictu
est. Dieere enim quod cum vnione Humanitatis ad Verbum, remanet humanitas diu iasa a Verbo magis est dementis quam Haeretiis ei. Immo nequit esse nisi non intelligentis terminos . eum sit contradictio in terminis. Sexta. Dicunt communiter Theologi subsistentiam Verbi supplere in Christo seu potius in humanitate defectum subsistentiae propriae, ergo si subsistentia creata seeundum id quod superaddit naturae , consistit in negatione; subsistentia Verbi Diuini supplet defectiun negationis. Cola sequentia eli cui-den . Scd est absurdum dicere quod verbum diuinum suppleat desectum negansonis , ergo , C e. Minor sit bumapta probatur quia verbum Diuinum contradictorie opponitur tali iacgationi: sed unum contradictori imnequit supplere defectum alterius. creo Verbum Diuinum supplere nequit pro subsistentia creata. Minor probatur: quia dicere quod unum contradictorium suppleat pro altero siue gerat vices alterius, est dicere quod lux in aere suppleat pro tenebris , seu
gerat vices tenebrarum, quod videtur ineptum ex terminis. His non obstantibus.
Standum est sententis secundo loco relatae: pro qua Aduersatij citant Motum , &cum Scoto citare possent D. Thomam qnena tamen cirant pro opposita. Sed de hoe non elidiu controuertendum. Sufficit legere D.
402쪽
Di put. s. s. Thomam in quaestionibus displitatis quaest. I i. & in quellione de unione Verbi Inca
nati art. secundo : ubi non aliam reddit rationem cur humana natura eum tota stia
sngularitate in Christo non sit persona ; nisi quia non existit separata ab alio: ergo lecu cum Doctorem Angelicum ratio perso-nt habetur in natura humana singulari perhoe quod diuisa sit ab omni alio, cum qrio
Probatur autem haec nostra Concluso primo ex Mysterio Incarnationis: quia videlicet haee sentctia cl ari ssime explicat quo modo Uerbum diuinum alimpserit natura, non vero personam humanat . implicat enim naturam humanam unione sibi intrinseca unitam Verbo diuino habere negationem unionis intrinsecae aa ulteriorem subitantiam. Habere inquam hanc negationem in se-su composisvnionis; ergo per huiusmodi
negationem clarissime explicatur ratio sub-ssientiae, supposita litatis , personalitatis, create. Immo Doctores oppositi ex hoc capite impugnant nostram sententiam quia qui illam tenetit nequeunt incidere in haeresim Nestorianam. Est enim euidens eandem naturam non posse simul habere & non habere unionem intrinsecam ad aliud , & eonsequenter non posse retinere suam subsistentiam simul eum subsistentia aliena. An autem euidens sit modum illum substantialem seu suodlibet aliud posititium esse essentialiter incompossibilem vel cum alio modo, vel cualia substantia : me remitto. Probatur seeundo. Ex definitione personae apud Boetium. Persona est rationalit
403쪽
naturae indiuidua substantia. In dividuum autem iuxta definitionem D. Thoniae est inditiistim in se, diuisum E αocunque alio , ergo indiuidua substantia naturae rationalis est substantia naturae rationalis indiuisa in se, di diuisa a quaeunque at ia; erro per hoc quod sit substantia naturae rationalis in se indivisa,& diuisa a quacunq. alia, est persona. Quod autem diuisio a quocunq. alio
non habeatur suffieienter per negationem V nionis eum alio, sine fundamento a seritur. Esse enim diuisum ab alio , & non osse uni tum cum alio, sunt formaliter idem. Hinc verbum Diuinum a sumens Humanitem singularem & cum illa constituens unum Christum, assumpsit quidem naturam humanam singularem , non tamen petio nasi ; immo recte dieitur assiuni si senaturam,& consumpsisse personam : implicat enim remanere rationem cum qua esset persona, simul cum corradictorio talis rationis: & consequenter implicat naturam hane
singularem sua personalitate seu , &fimulvmri alteri substantiae cum qua faciat
Aduertendum est autem hie euul D. Thoma locis citatis & alibi per rationalem naturam intelligi omnem naturam intellectitiam, non autem solum illam quae est diseur. sua : aliter personae diuinae non est et personae; vade aliqui definitionem Boetianani emendare volentes personam definiuerunt:
intellamuae natura indiuiduam substantiam.
404쪽
Soluuntur proposita pro prima sententia. Conciliorum definitionibus nostra sententia impugnatur ; quamuis reipse nullo argumento firmetur solidius quam definitionibus Conciliorum: sed quia etiam dum negamus, verbis utimur positi uis; propterea Aduersarij putant nullam esse vocem cui non respondeat ex parte obiecti aliquid positivum. Vt igitur videas cui faueant concilia; nostrae;an alienae sententiae: scie-da est eausa quae in Concilijs circa subflitentiam agebatur. Inter haereti s male sentietes circa Mysterium Incarnationis suit Nestorius , qui asserebat in Christo dari duas personas, humanam unam , & alteram diuinam. Ut autem hane in Christo personarum dualitatem teneret dieebat unionem qua Verbum diuinum humanitatem assumpsit, sibique eopulauit,non esse unionem physicam,qua uidelieet Humanitas assumereluxa Uerbo ad constituendum cum ipso unum per se stans, sed esse unionem mere affect tua,
qua Filius Dei singulari illi Humanitatis pocialiter assisteret, illam in omnibus &
per omnia amantissime dirigeret, Sc cum illa faceret unum, eo modo , quo plurium amicorum dicitur esse cor via Km & anima una. Contra hunc errorem Concilia fulminarunt ea anathemata,quq Aduersarij inaniter contorquent con tra veritatem a nobis assertam. Haec firmiter tene quae inferius per verba exercita Conciliorum referentur, & clipeum
405쪽
habes & hastam quo tuam sententiam tuearis , alienam conficias. Ad primana igitur rationem partis aduersae transmitte antecedens; & nega consequentiam. Ad disparitatem delibandum est aliquid circa Mysterium Trinitatis, in quo
natura immultiplicata, multiplicantur supposta siue hypostases, suae persona '. Tenen dum autem est hic quod a Concilijs & Patribus ponitur ut axioma. Omnia in diuiniss ni unum , ubi non obstat oppositionis relatio, hoc est tota & unica ratio multiplicandi seu distinguendi in Diuinis, est habitudo producentis ad productum , e con uerso. Ita datur distinctio inter Patrem , dc Filium . hoe es Pater & Filius sunt duae personae quia inter Patrem di Filium datur habitudo generantis & geniti: datur distin .ctio inter Flium Zc Spiritum Sanctum : quia inter Filii m & Spiritum Sanctum datur habitudo Spirantis es Spirati. Hii e D. Thomas Sc cum eo alii infiniti docent quod ii Spiritus Sanctus non proce deret a Filio , non distingueretur ab ipso, adeoq. non daretur Mysterium Trinitatis, ex desectu tertiae Personae : quia in diuinis omnia sunt unum ubi non obstat oppositionis relaaio : sed in tali hipothesi inter Filiu& Spiritum Sanctum non daretur oppo filionis relatio ; ergo inter Filium l& Spiritum Sanctum non daretur distinctio : adeoq. Fr-lius & Spiritus Sanctus non essent di ' Persones. Obiter nota & tibi proderit' in tem
pore opportuno praedictum principium: omnia in diuinis, tuc. este axioma ctia in apud
Patres G Mos, unde per illudaccte in pn P
406쪽
uantur ii Graci , qui nc gant Spiritum Sanctes in procedere a Filio nolentes canere cum
Telesia Latina: qui ex Patre Filioque pro .cedit ; cum tameni retinere velint MysteriuTrinitatis. Rursus hare oppositionis relatio fundatur in generatione activa Patris, & passiua Filis. In spiratione activa Patris N Filij , &passiua Spiritus Sancti. Ex quibus se breuiter. Personae conssiluuntur in diuinis per id formaliter per quod datur distinctio in diuinis; sed per id formaliter datur distinctio per quod datur oppositio , ergo Persons costituuntur per id per quod datur oppositio sed id pet quod datur oppositio usi aliquid
positiuum ; ergo Personae constituuntur per aliquid positivum. Minor subsumpta proba tur quia oppositio inier Patrem & Filium habetur per generationem huius quidem Pan suam , illius autem activan . Inter Filium di Spiritum Sanctum per spirationem tum activam tum passiuam,quae sunt aliquid po
At vero in creatis subsistentia, suppostalitas, personalitas non habetur per oppositionem unius ad at rerum intra eandem naturaria. Ne que enim ideo Philippus distinguitur ab Alexandro quia unus habet rationem Patris, alter ratione filii. Et iam si enim disparate se haberent S sinu ulla relatione producentis ad productum adhuc vere &realiter distinguerentur sicut illitii guuetur Alexander ta Ephestio. Praeterea Natura Diuina est essentiat i ter una natura singu laris in. tribus personis : scd implicat hanc esse , ut cui Mio est, tres personas, per nPgationem
407쪽
vitionis intrinsecae ad ulteriorem su bstantia; ergo per aliquid aliud debet esse tres personae: & consequenter per terminos positivos. Min. prob. quia non est potior ratio cur nesgatio unionis intrinsecet faciat illam tres, quam duas, aut Viram, aut centum personas. Certe natura singularis creata sit una persona per negationem Vnionis intrinsecae cum ulla alia substantia . Cur igitur natura diuina per negationem huiusmodi siet tres person tAd secundam. Cone. ma. nega min. Adeonfirmationem distingue et vltimum complementum postiuum : nega , negativum reoncede. Idem die de citerni ino.Nega etiam
subsistentiam secundum id quod dicit supra
naturam esse persectionem , cui aperte contradicit illud proloquium : Verbum Diuianum assumpsit in homine omne quod ereauit. cum certum sit non a sumpsise subsistentiam, supposita litatam aut personalitatem.
De periectione in qua constituunt subsissentiam satis incohaerenter philosophantur nonnulli. Aiunt enim personat itates diuinas per se forntiliter non esse persectiones; ne videt ieet aliqua persectio si in Patre, quae non si in Filio; cum tamen per illas personalitates forni aliter subsistat natura diuina. AD sume igitur quod dant & sie ratice inare. Paternitas, Fit latio , &e. non dicunt ullam persectionem supra naturam; sed Paternitas& Filiatio sunt subsistentiae diuinae, ergo subsistentiae diuinae non dicunt ullam persectionem. Rursus : subsilientia diuina habet persectissimam lationcm subus en trae ; ergo perfeciti si uia ratio subsilentiae non dicit per
408쪽
miliare est Aduersarijs huic & similibus,
argumentis respondere sic. Stibsistentia increata non superaddit perfectionem, quia ipia superadditur onitri perfectioni . Natura enim diuina est omnis persectio . Implicat. autem interminis omni perfectioni aliquam persectionem superaddi. At vero subsistein aereata superueniens naturae creatae non superuenit omni perfectioni nulla enim creatura est omnis perfectio . Hic putant o di, xisse mirabilia . Haec responsio non stat. Nam omni per fectioni nequit superaddi ulla perfecti omni periectioni potest si, peraddi stili sistetitia: erso subsistentia non est ulla persectio. Verbum agitur diuinum ut docet S. Thomas dum non ai sumpsit subsistentiam non pra-pterca non assumpsit omnem perfectionciri quam creauit in homine , quia homo subsistit in se, non per persectionem superadditam natuis lingulari, sed per hoc quod separatim
existat ab alio . Unde non est imaginandum Verbum diuinum naturam humanamas Iumens, minorem perfectionem, maiori perfectione compensaste, sicut aiunt qui di eunt abstulisse seu consumpsisse subsilientiam creatam, quae est parua perfectio , sed loco illius dedi se naturae sit bsistentialia increata, que est perfectio summa. Vere enim Verbum diuinum non abstulit humane naturi ullam perfectionem, sed contulit infinitam . Ad illud de ego dic quod omnis homo, tinnao omnis creatura de se sentiens ut sentire debet in Domino die et eum Ahpus mortu Domine es et i es , ego scim qui non fum a '
409쪽
maximo ego creato, fateri quod consistat saltem partialiter in aliquo negativo .Hanc autem Augustini orationem ut veralia & propriam omnes commendant. Quomodo igitur aliqui nolunt per vlluui non ede, in sit νesse constitui lAduerte autem discrimen inter duas has propositiones . Haec substantia consitiaiturrit esse substantiis per negationem : & : haec substantia constituitur in esse totius sαὐ-gantiae, seu substantiae totalis eurotiusfαι- stantiae, quaesii in hoc si 'sito, per negatiυ-nem. De prima nihil hic pronunciamus. Se sundam die imus veram . Certum est enim
aliquid posse deficere a ratione totius , non per hoc quod aliquid ipsi detrahatur : sed per hoc quod aliquid i pii addatur. Habet exemplum, quo nullum aliud lucidi i , in 'luce ipsa. Vera est lice propositio : tuae sotiae es tota lux que est in hac schola. Hanc propositione falsificabis si candela in hae seliola
aecenderis: per hoc enim quod preterlucena solis sit aliqua alia lux in hae selio x ia lux solis no est tota lux quo sit in hae seliosa lux igitur illa solis ex tota qtig esset in hac scholaeuasit non tota:no amittedo aliquid delato, sed pereoniimctionem sui cum alteraetcrat igitur tota lux huius scholae per se ipsi& negatione eoniunctionis cuna altera luce. Idem dic proportionaliter de natura immana unita Verbo. Considera illam diuisam a Verbo, de in illa habes totam substantiam qitae sit in illo homnine e considera eandem unitam Verbo & cum c e natura & Ue bosat unum, quod est Dei: s N IIorno n Q
410쪽
ci Mna procedere a Filio nolentes canere cui Telesia Latina: qui ex Patre Filioque pro .cedit. ; cum tamem retinere velint Mysteriua rinitatis.
Rursus hare oppositionis relatio fundatur in generatione activa Patris, & passiua Filis. In spiratione activa Patris & Filij , de passiua Spiritus Sancti. Ex quibus sic breuiter. Personae constituuntur in diuinis per id
fornialiter per quod datur distinctio in diuinis ; sed per id formaliter datur distinctio per quod datur oppositio , ergo Persons costituuntur per id per quod datur oppositio sed id per quod datur oppositio uil aliquid
positiuum ; ergo Personae constituuntur per aliquid positiuuin. Minor subsumpta proba tur quia oppositio inter Patrem & Filium habetur per generationem huius quidem pansuam , illius autem activam. Inter Filium di Spiritum Sanctu in per spirationem tum activam tum passiuam,quae iunt aliquid po,
At vero in creatis subsistentia, supposta litas, personalitas non habetur per Oppositionem unius ad alterum intra eandem naturalia. Ne que enim ideo Philippus distinguitur ab Alexandro qtia a unus habet rationem Patris, alter rationc si iij. Etiamsi enim disparate se haberent & sine ulla relatione producentis ad productum adhuc vere &realiter disti riguere utiir sicut dril gulatur Alexander Z: Ephestio. Praeterea Natura Diuina est esentialiter una natura singularis in tribus personis : scd implicat lianc esse , vincetu uio est, tres pulsonas, per nPgationem