장음표시 사용
621쪽
eontradictoria. Minor probatur : quia si discas esse aequales habes contra te argumenta iam facta . Si dicas non esse aequales: habes alia iam iterum repetita . Res p. primo. Transmisa maiori r negando minorem, dico praedictas multitudines non esse aequales. Ratio est quia haec propositio: multitudo Dncategoromatice in ita
secundum id omne quod dicit de potentia non est aequalis huic vel illi ι est propositio
negativa, adeo e etiam de sit lecto non supponente pote it concedi , cum propositio .
negativa ad sui veritatem non exigat con- .
stantialia subiecti. Quod si inseras : ergo estinaequalis alteri multitudini et negatur coi sequentia : quia inaequale non dicitur nisi de eo quod est aut esse potest . Haec propositio : Petrus est inaequalis Antichristo petit dari Petrum comparabilem cum Antichristo. Haee alia propositio : Chimera non est qualii Antichristo non petit dari Chime-
- . Resp. seeundo. Neg. suppositum maioris: quod videlicet sit aeceptibilis ulla multitudo Syncategorematice infinita secundia omnia quae dicit in potentia, & quod in huius modi multitudine seri possit ulla acceptio, postquam non sit alia, & alia tactibilis. Igitur post quamlibet acceptionem finitam fieri potest alia & alia acceptio item finita.Quod.
si urgeas post omnem non remanere vllam respondeo post oninem distributive aecertana emanere aliam & aliam: post omnem collective acceptam,negando suppositum. Obijcitur secundo. Inter omnes collectio
nos finitas pussibilium nulla est quae non stpossi
622쪽
possibilis: ergo omnes collectiones finitae sunt simul possibiles; ergo est possibile infinitum categorematicum . Probatur prima
consequentia : quia possibilitas unius collectionis non pugnat cum possibilitate ullius alterius, ergo si omnes sunt seorsim possibiles, omnes sunt simul possibiles; sed s nulla est quae non si possibilis omnes sunt seorsim possibiles, ergo si nulla est quae non si possibilis; omnes sunt simul possibiles . Confiniatur: quia quotiescunque plura sunt singillatim postibilia & unum alteri non opponitur, toties illa sunt possibilia simili sed huiusnaodi sunt vel homines , vel
Angeli possibiles, ergo sunt possibiles simulti omnes Angeli & omnes homines. Explicatur maior. Sessio & negatio scissionis si e seorsim possibiles. Est non es circa idem sunt seorsim possibilia r quia tamen & sesi onegationi sessionis,& est opponitur i i non snon possimi poni simul. Non sede Petro de Paulo : nam & Petrus est possibilis,& Paulus est 'ossibilis . nee luter Petrum & Pa tum datur vlla oppositio ; erunt igitur non solum seorsim, sed etiam simultaneu possibiales. Probatur iam minor: quia nullus eTAngelis possibilibus dicit ullam repugnantiam cum ullo alio,nec ullus ex hominibus:& se de caeteris. Poterunt igitur non solum seorsim & distrabutive, sed simul di collecti-ue poni omnes Angeli & omnes collectiones finitae hominum & Angelorum possibilium. Quod autem hae sivi infinitae patet ex dactis; cum post quamlibet acceptionem finitam si ut aliae & aliae non tot quin plures.
Resp Laruam huius argumenti facile de-
623쪽
eollectio eum vi la alia eollectione pugnet sed ex eo quod hic terminus : Omne possibileri alii similes, puta et Omnes homines pos Uires. omnes Angeli possibiles . Si li omnes supponat collective ι sint de subiecto non supponente , quaecunque tandem propositio sat in qua pro subiecto ponantur , ut patet ex dictis. Repugnantia igitur est in ipsameeeollectione omnium .
Dices: a distributivo ad eollectilium bona est consequentia, ergo si sngula distribu tiue sint possibilia: sunt post bilia omnia
collective . Maior probatur. Est bona bare consequentia : Petrus est Sanctus, & Paul usest Sanctus, Andreas est Sanctus, & se de cereris: ergo omnes Apostoli sinit Saucti. Li 'bona inquam consequentia etiamsi li Omnsilsupponat coi Iective . Nonnisi quia a distri- butiuo valet ad collectivum, ergo, &c. valebit igitur eodem modo : &' Angelus B est
possibilis, & Angelus A est possibilis & sede eae tetis; ergo omnes Angeli sunt possibi les, etiamsi ii omnes accipiatur collective. Res p. primo. Rogando an valeat hoc argumentum. Et Petrus est unus homo,& Paulus eli unus homo & Andreas est unus homo - & sic de caeteris, orgo omnes Apostoli sunt unus homo, etiamsi li Omnes supponae collective. Item an valeat hoc aliud : ct haec particula huius montis est quid modicum, re
hac alia particul est quid modicum , & sie
de caeteris, ergo omnes istae particulae sunt quid modicum,etiamsi ii omnes sonet collective. Quae si valent habes & omnes Apostolos collective acceptos esse unum hominem,ti uiuatom Olimpum immo totum Vniuei. sum
624쪽
Di sun 8. SAU. 3. sum esse quid modicum , ita ut non sit amplius mirum , posse illud Pancratij viribus
Resp. secundo. Negando maiorem . Ad probationem die prs dictas illationes esse bo
nas ratione materiae, non autem ratione sor
mae ut patet ex alijs, quae cum cadoni forma in alia materia ponunt salsuri . Adverte ta- mea discrimen inter hane illationem. & Petrus est unus homo,& Paulus est unus homo, di se de caeteris, ergo omnes Apostoli etiam collective accepti sunt unus honio: & hanc
aliam: & Angelus A est possibilis, & Angcsus 2 est possibilis , & sic de caeteris, ergo omnes Angeli etiam collective aecepti sunt possibiles. In prima salsitas consequentis non habetur ex hoe quod omnes Apostoli nequeant in unam collectionem uniri: sed ex hoc quod ipsa collectio quamuis possibilis & realis nequeat sustinere praedicat una quod conuenit singulis in ipsa contentis. collectio enim plurium entium per se non est ens per se,ut pat/πsed aggregatum per a cidens. In secunda autem falsitas habetur ex hoc quod collectio omnium possibilium sit Chimeriaaut patet ex dictis. Ratio cur in aliquibus recte inseras a distributivo ad eollectivum ratione materiae, in alijs non: est quia in aliquibus feri potest enumeratio adaequata, in aliis non: in Apostolis fieri potest ; quia post duodecim non habes alios quos enumeres: Secus inpossibilibus in quibus post quamlibet enumerationem , fune alia & alia enumeranda. Immo in iis ipsis in quibus fit enumeratio adaequata, no valet Iro omni Fraedicato, ut visum est supra.
625쪽
quod signum est consequentiam a distribu aluo ail collectivam nunquam esse formalem .
Obijeitur seeundo. Non datur infinitum
ea tegorematicum, ergo datur infinitum eat inarematicum. Probatur haec mirabilis eon
sequentia: quia si non dantur infiniti Angeli, dantur insnitae negationes Angelorum; ergo si non datur infinitrim reriam, datur infinitum negationum . Probatur antee, quia quot possent existere Angeli & non existunt, tot dantur negationes Angelorum . sed ponsent existere fingeli non tot quin plures, &non existunt; ergo dantur non tot quin plures negationes Angelorum. Vbi nota quod Angeli qui possent esse , & non sunt, sunt possibiles: negationes autem non sunt possibiles sed ex illenies. Maior probatur et quia snguli Angeli singulis negationibus excluduntur, ergo, &c. Antecedens probatur:quia
quilibet ex Angelis qui possimi existere M
non existunt, potest coexistere negationi cuiuslibet alterius; ergo nullus Angelus exeluditur per negationem ullius alterius. Patet
conseqtientia: est enim impossibile quidlibet coexistere exclusuo sui. Hoc argumentum nullam vim habet eoorianos qui de negationibus sentimus, ut oportet. Navi neque dantur res nequa negationes rerum, quamuis ex duabus propositionibus contradictorijs necessario alterutra vera sit, aIterutra falsa. Diximus autem, ubi de negationibus, necessario dari rem vel negationem rei, in ratione veri, non autem
in ratione rei. Qusd nihil aliud est nisi neces ario rςm ecto vel non esse. Λd argume
626쪽
ntra consequentiam. Ad probationein; nega antecedens, & patet ad reliqua . - i Q ij ad itiunt negationes obiectivas sutie in tr lici ela se, & inter se discordes Αlij negationes obiectivas ponunt in aliquo extra Deum. Alinia deeretis Dei. Primi di-
eunt negationes esse non tot quin plures &infinitas Synea tegorematiee, nec aliter aeceptibiles ouam per collectiones finitas , sicut & de illorum terminis dicitur. Secundi inter sic dissentiunt , alij tot decreta ponit ut quot sunt termini negati ; & de ijs decretis ita philosophantiit sicut alii de aliis negationibus obiecti uis ; ea videt ieet este aecep tibilia seeundum collectiones finitas in i finitum, scut&sunt aeceptibiles termini eorundem. Alij unico decreto ea omnia excludunt quae non sunt eu με. θλ pzm:. Ad ars ualentum in oppofitum facilis est respo, fio, videlicet decretum A esse exclustium eo-
Irin quae non sunt; pqn suturum idem deere. Ium, ii ex ius quae noti sunt aliqua sint. adeoq.s ponas existere Angelum snon autem Anis gelum B ponis eb ipso decretum quo ex eluis dat ut Angelus , non autem, Angelus A. Inimo faeile est intelligere unieum deeretsi,uo & ponantur,quaecunq; umQuam sunt, raexcludantur quicunque non iant, eum esse possnr. Et eonsequenter nulla res coexistet
negationi sui ; eum per ipsam hypotincta, pol quam res ponitur , excludatur quodlibet
decretum exesusilium ipsius. Adde deereta huiusmodi esse volitiva &.nolitiva harum
M illarum ferum pro hii di illis disserentiis
temporis. Puta eri in feo deeietum exclu-
627쪽
suum Antichristi n6 simpliciter & absolute sed pro hae differentia temporis; & illud idem est voliti inim Antichristi simplieiter Mabsolute non tamen pro hae: sed pro alia
differentia temporis. Hare dicta sint ad intellisentiam decretorum, qui quamuis putc mus male adduei pro negationibus & priuationibus: eertum est tamen dari in Deo, eqnihil sit in natura nisi ipso volente, nihil nosit ex ijs quae esse possunt, nisi ipso vel no-
sente , vel non volente. Responsiones dissentientiu a nobis argumento proposito non satisfaciunt. Nam termini negati intantum non saeiunt unam collectione ni,adeo l. unum infiniis , inquatum implicat eos simul poni: seu inquanta quacunq. terminorum collectione intellecta potest di intelligi & poni alia di alia in infinitum a sed horum terminorum eaeishms
de facto negationes: tot enim reipsa nega. tiones sunt in natura , quot desunt termina. qui esse possent di non sunt: quemadmoduieitur si pes impossibile ponerentur omnes illi termini,reipsa daretur infinitum : ita cade facto ponantur & sint in natura distinctae
inter se negationes omnium terminorumavere ponitur in natura infirmum eategoreismaticum negation . Hoc valet non contra omnes sed eontra aliquos. Qui enim vno actu voluntatis diuinae omnia excludunt. Hac ratiocinatione non seriuntur. r Obijertur tertio. Deus potest laeere quidquid potest faeere. Faeiat ergo. Possibili enim in acti. posito miltu sequitur absurdum.
628쪽
, Di put. 8. uaest. sumpta. Quia nullum finitum est quidquid
potest Deus facere : ergo quidquid Deus potest sacere, est quid infinitum , ergo si faciat quidquid potest facere, faciet infinitum. Rursus: non repugnat Deuro facere quidquid potest saeere: nullum finitum est quidquid Deus potest facere ergo non repugnati Deum saeere quid , quod non sit finitum. Hoc autem est infinitum ; ergo idem quod
Ad lice argumentum inuenies qui se respondeant. Deus potest facere quidquid potest facere, eo modo quo potest facere: co cedo ; alio moἀo quam potest facere : nego. Ad postulatum : faciat ergo idem dicunt: faciat modo quo potest: i do;modo suo non potest : neoo postulatum. Modum autem se eapli eant. Deus potest facere quidquid potest facere non collective . sed distributive. Exemplificant in diebus aeternitatis. Omnes inquiunt , dies arxernitatis potest Deus facere : implicat tamen quod faciat omnes illos simul. Ratio est quia sunt essentialiter se cessui, adeoq. esse omnes dies &esse simul .icit pugnantia. . Haec explicatio non facit ad rem. PrImo qyia etiam quae sueeessiua sunt faciunt unam collectionein. Duodecim enim dies sunt una & vera collectio dierum , & tamen tam
implicat esse simul duodecim dies quam
esse simul omnes dies e ternitatis futurae.
Praeterea potere potest Aduersarius ut Deus faciat uidquid facere potest non in genere successsuprum, sed in genere permanentium. Puta . faciat Deus quidquid facere potest iu sqnero Angelorum vel in genere musca-
629쪽
rvm. Hoc non erit finitum; ergo in sinitum Hie nequit diei repugnantiana esse ut Angeius coexistat Angelo,adeoq. non' posse seri simul. Vides igitur explieationem horu terminorum : collective & distributive non
recte fieri quando per ii distributive idem intelli fas quod per ii successitie. Resp. igitur distinguendo : Deus potest
facere quidquid potest sacere , si ii quid tita
supponat collective: nega suppositum,si distributive: concede, Sc tune sensus est ex ij; omnibus quae possunt fieri a Deo , nihil esse quod non possit seri a Deo : quamuis nec
ullus numerus nec ulla collectio siue rerum successuarum, siue rerum permanentium , sic totus numerus & tota collectio quam Deuα
possit laeere. Quandoquidem facta qualibet collectione quarumlibet rerum potest Deus aliam dc aliam facere.Haec responso tam e pro permanentibus quam pro succcsiuis veeonstat. Ad postulatum : faciat, da quod petit Aduersarius, Ad argumentum dic quod quidquid Deus potest facere nec eli finitum nee infinitum sed finitum in infinitum , hoe est infinitum Syncategorematice. Adeoque quodlibet fecerit nu quam fecerit quidquid potest tacere, sed semper aliud, & aliud re manebit factibile. Hoeelarissime intelligersi repetas ea, quae dicta sunt, & explicatα
per numeros. Si enim dicatur tibi:cogitare Potes omnem numerum, quem cogitare potes. Cogita ergo. Vel hic numerus est finitus, vel infinitus. Si infinitus habetur intentum. Si finitus eo ipso non est omnis num rus, quem cogitare potes. Vides vel Aduerissarium accipere ly omnem distributive, dc
630쪽
ii hil dicere. Vel eollective,& errare in supposito. Quomodo erret in supposito dictuni est satis. Quomodo nihil dicat patet ex te minorum explicatione. Si enim aeeipiat distributive nihil aliud petit, nisi ex omnibus
numeri quos cogit re potes, nullum esse quem cogitare non possis, siue quemlibet ex numeris a te excogitabit ibiis,esse a te exeogitabilem. Obijcitur quarto. Numerus maior omni
numero finito est infinitus: est possibilia
numerus maior omni finito 1 ergo est posisibilis numerus infinitus. Maior videtur no--ta ex terminis. Probatur tamen ulterius. Si numerus maior omni sinito non est infinitui est finitus. sed implicat quod numerus maior omni finito sit finitus - ergo implicat quod numerus maior omni finito no sit infi-Mitus. Maior est euidens: omne . n.quod est, Scno est infinitum, finiturn est. Minor probatur
quia eo ipso quod finitus est non est maior omni finito, quandoquide no est maior seipso. Valet hoe argumentum etia in quantitate continua. Est possibilis longitudo maior omni finita : huiusinodi longitudo est infinita; ergo possibilis est longitudo infinita. Minor eodem argumento probatur quo probata est maior priin i sy Ilogismi. Probatur' iam minor eiusdem primi syllogismi et quia
quocunq. numero assignato vel assignabili potest dari maior: sed omnis numerus finitus est assignabilis ι ergo potest dari num rus maior ovan i finito. Resp. primo hoc argumentum solui per probationem minoris, in qua tollitur aequi- noratio huius syncategorematis: omni. Ce