장음표시 사용
111쪽
ita restituimus: moesi pus mentia Disina nisi mavis unia ) probra ol eonemini immorintitus m
idem tintilatis domvinatriari, pro rettia Mero ad arentutis , tili osi nil, Deos alios citiis nnitiri, o Inri. Ubi duo animadvertenda sunt: alterum quod φαικμενα vocet Philodemus stibaliantias, quao hasnatia cadunt, non autem ea, . quae vulgo dicuntur φων um, videlicet rea in stilatantiis a tiranfra ratiorum quod Deos aliis naturis aptatos, uti modo legimus apud Plutarchum , censuerit Chrysippus morti
Lin. sto. και mori μεν Dδωρ κ. x. 3. Quod Chrysippo totam hane περ exm tribuerimus, praeter eius nomen superius a Philodemo memoratum, evineunt etiam veterum Seriptorum testimonia. Etenim haee legimus in Laertio : ὁ μεισοι Xμαι ros, διαμ σιρον παλιν, το κοαμ τερον os αιΘερρο ετ σανrtis, ε κω προθον Βερνχnc τὸν σον ικ- εὐσπερ χευώρηαε, αι λα η - εν αεμ , και δια σων rinis rανα- , t aia ς σιὼν , δια δε συγ aia os ins ἱξιν. Chrysippus aurem motis ci se dissici na in eoclam purissimvim dixit, ne tigiarissiamum cie Aeria, quem e itim primum adserunt esso Deum, aenauialter, et Oetati in stim per ea, qua stirit in Gene , ae per eunetia animantia , os stantias I por Ierram autem ipsam, secun m halitam. L VII. segm. 158. Audiatur etiam Tullius: Liam Oero CA si tis .... mn m Deum dicit ssae .... nem praeterea , ει etim , qtiem antea disi , Gathara , tum ea, quaa nciliaria suerene, ciltia manatoni ; tis et aquam , et urerim , et viem , actim , Iuniam , aidem , tini ratωtemtia rerum , qtia omnia eontinerentar, visque Rominea vitiam eoa , qui immoriati rem ossent consoqtitili. Idem quariis tittit nai ria esse otim , qtiem Rominea Iosem a Deliarent; qtiique aer per maria manaret etimeasa Neptunum , terramqtia eram essa, grana Ceres in otiar, similiqua ratione pars quilur Mo Atida reliquoriam moram. Dis ML Deo tim L. I. c. 13. Bane doctrinam inter Stoieorum Restimontias m rito enumerat Plutarchus T. 1l. p. acta. et seq. Paris. Isia. Porro istam Deorum turbam ναυνωs, seuatilatantita, quaa carnuntur , adcommodari dicit, quia pro rerum sensibus nostris subiectarum varietate varia Deorum nomina a Poetis conseia suo more Chr3sippus explicabat.
Ihia moro ιυν-α x. , Quod Stoici mos tum animantibus, tum plantis, tum lapidibus adtribuerint, non unus est Philodemus, qui iesietur. Illi enim innumeros snxerunt Deos, singulis Diuusque naturis ad commodatos: i inmo ad singulas naturas ingeniem ipsorum turbam pertinere opinati sunt. Consule, si libet, Sext. Empiri L. IX. ως m. M. Cicer. De Nat. Beor. L. I. e. 15. S. Aug. m Cis. Dei L. IV. e. 8.Lin. a I. πων e, suo J. ertimus I Fidum, quia varia I idum genera, praecipue pretiosa, ut notum est, Oreus dicebantur, et Iopides inter Deos fuisse rotatos nuper demonstraximus Fragm. 15. Tuti. VIII. p. 26. Ibid. να,ασσα δε Λ. λ. ). Ad illud redit, quod pridem statuerat Fragm. a. rib. I. Dei notionem ab
citientim ipsa altam. Laert. L. X. segm. iu 3. et ID. Baste Philodemus ad chrysippum resutandum ingerit, qui in alia omnia abibat. I ide Plutarchum Da Sto e. Rem an m. 1L p. IMI. et seq. Paris.162.
Lin. s8. σ/ωττ υνα ση κ. λ. Ilariolando potius haec supplevimus, quam Iogendo. sensus quidem , et residua et menta hariolat ni favere videntur 1 verbum autona σιδεαπα-να modo legimus lin. 4 : etera , quae sequuntur, ex Epicuri Epistola ad Menoeceum excerpsimus. ni enim Iesitur : σω Θεον , κν MΘαρτον, και μακαμον - , - Λωνη σου Θειυ νον s ιπιγρα Di Notim esse anamal immoreriti,ae Miarum stitia , alatii eommunia dis Deo die vi intelligentis. Laert. L. X. segni. I 25.
115쪽
Sol, et Luna spectantur, Sol, et Lunaro ipsa sint: quemadmodum in una eudemque adparentia plures varii e lores incidunt; uti quum ipsissimum sit speculum, eiusque repraesentatio; speculum quidem proraus parvum ,
repraesentatio vom magna adparet.
Ili hae autom ipsa re id dicimus, aliuando non omnem disiantiam divicia dam esso por numerum; quoniam
ad aliud quidem illo, ad aliud vero
haec refertur. Habout profecto Astra extinctionem, et incensionem; nos autem colorem etiam singulorum Astro rum animadvertimus; et re Demanimadvertuntur colores adparentiae, quia, scilicet, simul utrumque eonsideramus. Atquo ex parto dicendum est, nos do ea dom distantia n lionem Omnino imporiae tam habere. Quamobre in Deos Astris nec circumpositos, nee insertos dicere Oportet: neque enim consentaneum est putare Deos in materiam esso proiectos, utirpeium non Pst dicors eos proiectos esse in haseo res adeo parvas: sed oportet collocaro in regione, quae superior est, taOn in ea , quae inte media est. Quare admittendum non est complieationes vel maximo fieri harum rerum, quae separandae sunt; ae Dotis una eum Astris in orbem
agi, hisque subiici di sed quum ali
quis eorum, quantum voluerit, Au- perne , vel inferno discesserit, intermedium spatium praetergressus; alios ante , vel retro considentes , locumque interpositum reliquit Quando igitur ipsorum ne timor, uti in aliis, cAP. xx.
qui concutiuntur, ipsi Deo obvoniat. Cur D. o-
on pnim terreri utiquo Deum Pro
aliqua re dixit Apollodorus; atque Ostim longe abesso ab iis , quae apud nos generandi, ac dissolvendi
vim hahent, no his commixtus ab immortalitato adsequenda impediatur. Deum enim ab iis, quae inter se colliduntur, impedimoniis longe lacessero oportet. Pro eadem Butem distantia ad ea, quao communi'ter generantur, si dissolvuntur in natura, nullum Deorum reverientem
116쪽
Lin. I. et seqq. aπι πω νω κ. x ). Ut totum hoe operis caput, qua ieetum, qua restitutum, facilius intelligatur , tantisper lectorem detineamus, oportet. Primo quidem illorum opinionem Philodemus memorat, qui in Coriis in t L Rehons rogiones mi, sertim qua ad otim sortinentium: atque pro Epicurea impietato ilios contemnit, quod ex oHIs ae inciti in eam abierint sententiam, cui non m o merae, et
vulgus, sed universum hominum genus savebant, ipsamque ptieritim, et inter morna imraginationes amandandam stultissime adfrmat. Quod autem eadem sententia Stoicis praecipue, quos Noster pungit, placuerit, nemo inscias ibit; quandoquidem Gorinthos ... ι- a sum mtin m assa D tim dieit . . . tum tinimum, e vitiissimum altis tindigne coctimVtiatim , et ex remtim omniti ei ensem , ratus eo Laum tird rom, qui aether nominetur, cortis, iam D. tim itidiens. Cie. Mo ML Mori L. I. n. 5'. Immo ipse Stoicorum Pater Zeno inquit; ου νει, ' πεφιγ tia, i, i παν ἱδρυται tim Getam Oxtramaeircumferentia, in quo se m ringol ρυδειν tilia est Disinum. Laert L. VI l. sosm. 338. Quare Scipio, doetore scilicet Panaetio stoicissans, aiebat: orbis eo Lari titiimtia, qui ritiquos compLetitur, grammias ιρεε Deus circ na, et contin na ea fama. Ge. Somn. Ae s. niam. s. Ad titios Noster deinde transit, qui circa tesseram rerum minimo eon, inrisensitim opinosioni a so Dei cibo n/; eosdemque stoicos indicat, qui Terram modo Donna, uti narrat Laertius L. II. soam. 35 . modo maeni tanιmtitia O nuvim, uti refert
Plutarchus D eis in Disa Ltinna pax. D28. Paris. 1624., modo principium generalionia mundi, utis imus apud Stobaeum Eclog. Pri . C. XLV. eske autumatiant. Quin etiam Staiei in ipsis distantiis signandis errasso Philodemo direbantur. Epieueris enim Asirortim distantia non ea erat, quae videbatur,aed utique maior, quam adparere . De Sole enim emit Lucretius: Niam stititia ex utilita etimuis innea tamino possunt Adiisero, vii enhiatim manibus istam DraFOrem , Iliti ipsa inuroraliti niAia cis eo ore Iibant Flammarum , nihilo vid vectom est eon rnelior ignis, etc. Lib. V. v. 56 - o. Luna paritor ah eo dieitur, til est orta sxtremis enmqtio notara. vers. 583. Apud eumdem etiam Sidera
Nam si μου moxnimuinom, d Irantios ratione, amisia i , miam mesos pro cm eo rem e cilia enimmiaior distiantici rad 1ane Ioria mυ titio m 9 iandram n Mommo tior ntilia viat. Laert. Lib. X. secl. 91. Quem Epicuri locum, ubi distrantina quaestio eum eo , Sideram eonnectitur , uti et verba ibidem adposita, πυρα απωνματ θ ωμεμινα, ignea qui Ion a voeliant , Philodemum hete ob oculos hah isso nullus dubito. Is itaque Stoicos taxat, quod Torram Dei sui membrum ponentes, ut ipsam cUmmembris adeo dissilis unum eorpus esseere, iacilius in aliorum animos indurerent, distantiam Solis, Lunae,ae Siderum, quae cor . iaetir, et Detilos hiatis ianimesti, ab imis di haniue s Vido Plistareti. Da Fraeis in Orb. Ltin. pag. 9u8. Piaris 16a4.) adeo imminuohant, ui eum adparente eonfunderent. Ubi recte dieit Eos confundere comomines nartima , quia dialantiam adparentem a vera non distinguebant, seu, ut loquitur Philodemus, in ead- diariantiri , in qua MI ea Ltina voe antrar, Aoum et Lunam re imo
aeaas censebant. Maec autem omnia idcirco tanta eonteratione inponit, ut Deos a Coelo, atque a Terra extorresiti sua Into tin inri omnino releget. Vide Adnot. in Fraxm. Tah. III. p. Io. Lin. I. et seqq. επι δε σαυτω ae. χ. l. Dia an iram soriasso do i non secundum ntimorem emo de Diendam : videliret eam non crescere vel imminui pro num se . seu mensura corporis, quod in ea visitur.
Ipse scilicet, isti mox diremus, Soli mensuram unius pedis i bi hat, et eum Magistro suo eum pediatim adpellabat. Negat igitur tribuendum os e talom podram num omm Solis magnitudini, quantus eius intervallo tribuebatur; s quidem sto μεν - τονδε, - δε επι -δ, vidolicet num ma rad His tintιam moliendrim reclua Hori, soci tau moxnim innom Astrortim inda in iandam mn Melis trana rei ipsi videbatur Fortasse Polius Geometriam exosus, supputationes ad investigandam Astrorum distatiliam a Mathematicis institutas omnino Philodemus heie reiicit; perindo ae si Stoleis dieati Oos Aritis ninmitti dinem , qtivisi decem e F inmensi , refortia ; hiate m m n me Opalmo , et Oohia quia i motis vires Deciis nego ago creesere. Cicer. Aera mim L. IV. ius. Neque enim mirum est, si Nostor Geometriam contemnat; quum illum h
el mutitis in reprehωnirinclis diari tinis. Sext. Empie. Ado. Ira Λ. L. I. n. I. et seq. Quin etiam Epieurus tale suis sectatoribus adversus Geometriam odium instillavit, ut Poynontia, qui momus Miare malistis sit Aa citetmr, ia .... Epicuro timontion mrtim G mis riam osse franam erodiiserit. Cicor. Academia. L. IV. n. I . Quare Augustinus, qtisa Goometriens , inqtiit, L e ros I mra Mogistro euro , otiι inae otiiι p contra quas iDo mutitim po tinneiter , ni/al eartim , qtinnitim rarhitror, I IIImna istaser lat. Lib. Da miti . G H Cap. IV. Et revora salsum non sui se Angustinum prohant illa Ciceronis verba: qtia , si hia hinci quoi ossent, indirisset Epistima, eoris non ineor' Ua μι. Deor. L. II. n. 48. Praesertim vero ipsam sectam eos numaros sprevisis, qui ad investigandam Astrorum ci
atrantiam , uti hele dieit Philodemus, proponuntur, ex alio Tullii Deo euidentius eoiligimus: an tu
117쪽
Solis , et Lianaa, eavit rerumque Si rtim fori masa ae per incensionem, et per extinctio m , tim Atiimmovi heris eireumstantia. Laert. L. A. segni. si . Vide Cassendum in h. l. Lin. I 5. et seqq. Κα δια σαμνυ ασιαν x. λ. o. Audae ier, sed non temere haee restituimus; novimus enim illa Lucretii verba ruatia Φίων constat disino praedita aenati sotion stti id m n queiant inlatiων Maa animata , ere. Lib. V. vers. a M. et seq. Et is alibi cecinit: na forta rearia seras, or Sotim, ol motam, nare, Sidam, Lunam,
Ibid. v. 115. et smq. Adde Cieoronem , qui Epicureum inducit dicentem: non masa ae intesti ore, ς lis ait ista Desti8iaia , et rotan a mus. Ouna Oora Orici rethuimr isti rotiando D p s, til oraceurimu conlomti Δων, etii par ntilia ne eostiliari qtiidem possis p In quia non Oideo , tihiniam mons constans, at ωitra Baasa possit institor . Do Nat. Mortim L. I. n. O. Uhi Stoicorum reiicitiar doctrina, qua Nundo , eiusquE partibus Deos eiretimpositos , ef in nos quasi animam corpori tradebant.. Lin. 18. πη Vectum satis opportunum huc inierimus, ipso Epicuro duce mi, qui ad Solem
Lin. I9. --ως ωΦω sua dis ). Quod rea istas tino pama dieantur Astra, mirum videri non d het, si mentem advertamus ad ridieulam Epi reorum de Astrorum magnitudine opinionem. Putabant enim Solem, quem Astrorum maximum sat an iur, esse sero pμ iam. Audiatur ipso Epicurus in Epistola ad Pythoclem : o Moram N,ιου πι, και πων λωπ- Α--n κασα pu σοι προε ω s τοικήτων εστιν , ψώκονς α νεσαι. με nitricio Sotis , vir istiquorem Sitiorem , nostra quitiem existimoriona , lania est, quantaia rares. Laert. L. X. amm. 93. Quaro Cieero si istium solem ex Epicuri sententia adpellat, subii; recinium anim Maa nael , quonem in stir, OH potira cluι mniorem, citie minoram. M EA. L. I. n. uo. eie. Et alibi: mrai ςtiidem sol qtiari pediatis υi tur est. Aeod. L. IV. n. 8a. Plutarchus pariter, ubi de Solis magnitudine agit, sic habet : Eπικωρα Ψήλια Ψω, 'Mans γινσαι, η mutas μεις , τὶ ελαττων. ictima tan m Sotim assa lal , qtinnitia adparet, ratia mula maiorem. atii minoram. Da P Ineu Philoa. L. II. α ui. Hane vero absurdissimam mensuram quam caeteroquin excusare conatur Gassendus,
De MeMorologia Epistiri. Tom. I. p. 4oo. et seqq. m. I 655. eius sectatoribus admodum placuisse probat Meretius :
o nimio Solis maior Heri , n e minor ardor Esse potest, nostris Dram sensibus essa indestir, era.
Ibid. v. 5 et seq. De stollis deniquo eamdem, quam do Sole, pronuneiat sententiam: Sciro Leel perquam pauxitio soasa minorea as Oel oxima motores pare . hrasiqua. Ihi a v. o. et seq. Quare etiam omnibus Epieureis ipsissimam opinionem perspicue tribuit Senera, his verbis: iam , quam toto orδε ι 'rarum mniorem prohat riatis , aclea n atra ale contraxis, tiι Scipiantes Oiri Epicurei ) po iam easo e londerint otia L Nas. L. I. e. 5. Cleomedes denique sie scribit: Epistisei, οι utii fuertim iuitis Metrio res H, erantum ossa Sotim, quantias ad arae, Mntinetrarent Meseor. L. II. r. I. Quae riuum ita se haheant, iure meritoque illud, mortiis comis σιώκαus , ad sidera reserendum duximus.
quia Philodemo vel ipse Sol pae ulus videbatur. Prae oeulis utique habemus Lueretii vena:
Otia rationannmtas tua utieat trantiam Ses miti re timon pLib. V. v. 592. et seq. Vide, quae disputavimus, Τ. II. pag. 35. Lin. 6. et seqq. ειπεν ὀ Α- ραπις ). Plures suisso huius nominἱs seriptores, suse probant Seipio Tettus De Asol cioris, Romno i 555, ei Ioannes Ionsius Da Seripe. Nise Phil. L. II. Q. I . Eorum etiam catalogum ad duos supra quadraginta produxit Narlesius BihI. Gmac. L. III. e. α'. in voL Iv. p. um. et seqq. nam mi IV85. Quum vero ex hiseo lucubration vi di, mus Apollodorum Ephillum fuisse Stoicum, σω Κν υσυ πιον autem fuisse Epicureum I ad alterutrum spectare adlatam a Philodemo semen-
118쪽
tiam non temere autumam ras. si Epicureum consomus, ubinam hane protulerit, divinare non possumus :is enim prapter Epietiri Viram a Laertio L. X. segna. u. laudatam. λνερ met innix σν εγραψε ριβλα, Θ dAngentia , et clo a litis, e naeri sit Ootamines. nid. segna. 25 Si vero Stoicum remiar, Mon modo ei ras, et Φυσικυ, sed etiam Et ταγωγην in σα δγγ-- , sive Σι--γην τ- δημωrian, quae a Laertio memorantur L. VII. segna. Iou. Is5. Igu, quaeque deperdita sunt, perlegenda essent; ae praecipue ea Paraprae manibus habenda esset, quae φυσιολογικα E σαγα ni inseribitur a Suida in V. -- Poterat enim huiusmodi sententia, quam eiicit Philodemus , in quolibet horum operum extare. Iam porro si e Stoici lanio ipsa excidisset, ab N. Epie reo Seripiore liliantissimo adripienda lorat; nam saepe ab innumeris Stoicorum Roνυ nantiis , et sententiis in infinitum varianiitius testimonia suis opinionibus faventia desumebant adversarii. Quod si in aliquo leurei Philosophi libro oecurrissot, mirum haud esse dehet, quod Philodemus eam adlegaverit ; quippe qui Epieuri, Hermarchi , Metrodori, aliorumque eiusdem Scelao Auctorum lora passim in medio ponit. Quisquis autem eius Auetor fuerit, sententia ita intelligi polost, tit Deum in inter ninn abimet ; atque ita Epi Dreo homini conveniet. Possumus autem ipsam benignius si interpretari , ut Deus metu, Et matericis natura solutus dieatur; atque hoe sensu ad Stoicorum Seholam utique pertinebit.