장음표시 사용
341쪽
3 24 Dissertario Proam. XII. Lib. I. Cap. IV.
sacvitatem concessisse , motumque in- que hactenus jus Deo ex prohibiti didisse , corpora jungendi .' ex hoe
secto creationis evidentissime apparet , eum voluisse ut homines coriapora jungant , adeoque matrimonialie ita esse. At ex hac ipsa Creatoris actione quoque apparet, omnem aliam conjuncti nem hominum, quae non sit inter ma. rem, & sceminam , voluntati a sentis repugnare e adeoque conjunctionem cum eodem siexu esse prohibitam . Atisque ex hae prohibitione jus Deo quaestum est, quod creatura violare absque injuria nequit. XLIV. Secundo, ad factu mereationis quoque pertinent MOTUS, &
INSTINCTUS IN HOMINE ANATURA CONDITI . Certi me
igitur voluntas creatoris ex eo appa
ret quae itidem sunt verba Pa. rentis quando consittiit aliquod sud tim inter homines ad aliquid agendum , vel non agendum , me. Adeolaitur Deus bos adlus feri voluit , vel noluit, ut ne omitterent, vel facerent , vehementissimum motum indiderit , qui non tantum in bominibus apparet , Iediis brutis . Ita enim ex eo . quod Deus duplicem sexum produxit, eique instin. aum indidit corpora jungendi. sequitur necessario , eum conjunctionem maris, & sceminae approbare ς ade
que hominem licidi agere, eique jus
ita agendi ex voluntate Creatoris quae situm esse . Econtrario Deus motus
indidit generi humano, qui eos alienos reddunt a concubitu cum brutis, cum eodem sexu , cum parentibus ,
& liberis, ae aliis sanguine proxime
junctis: ex hoe naturae motu apparet, Deum noluisse hos actus peragi, at o d. f. Lit. e. ne quaesitum esse , quod homines ei
tribuere, id est ab actibus ejusmodi
abstinere debent. n. I. Hie modus probandi volunt a. tem divinam maximam in demonstran. dis naturae praeceptis habet utilitatem. Quoties enim homines universim a verissantur actum antequam eum peragunt,
vel quando illum admisere abhorrent, eerti stimum id indietum est, actus tales repugnare voluntati divinae: quia, si Deus actus illos fieri voluisset , talem repugnantiam toti generi non in .didisset. Unde necessario insertur, omnia crimina, seu talia facta quibus jus alterius violatur, prohibita natura esse . Sane , Apostolus , gentibus
enormitatem criminum, quae commitis
tere solebant, demonstraturus provocat ad eorum conseientiam , i. e. ad motux illos naturales, & horrorem, qui crimina comitari solet, ac ex cognitione
voluntatis , & prohibitionis divinae ritur . Is enim , qui maleficii sibi conscius est , se ipsum accidat , quia intelligit , jus Dei laedi , dum contra ejus prohibitionem agit, & Deum vindicaturum injuriam sibi illa tam . Insigne exemplum exstat in Caino , qui iratre occiso citra legem seriptam, sola conscientia convictus vindictam tum Dei, tum hominum metuebar. n. 2. Equidem opponi solet, multos dari homines , qui aversionem illam non sentiunt; di experientiam teis stari , gentes quasdam pronas esse ad Sodomiam, quae tum cum brutis, tum eum eodem sexu committitur. Addunt, apud Persas conjugia inter parentes, σ
gyptios nuptias inter fratres , di sorores , usitatas fuisse e immo inter I u. daeo S
342쪽
De δε it a naturali in genere . 7 32s
daeos matrἰmon um cum fratris vidua ce- nem, repugnare voluntati divinae, in.
lebrari potuisse : Resp. Non hic quae- deque Deum prohibuisse Sodomiam .stio est de quorundam hominum mo. crimen Onaniticum , castrationem . tibus, sed de motibus toti humano ge- die. Ex hac igitur prohibitione jus neri inditis . Omnes gentes Sodomiam Deo quaestum est , quod homines vio. pro crimine habent , si proinde quidam lare, id est amis illos absque injuria
motus tales sentiunt, id ex corruptio. admittere, non possunt. ne humana, & vitio naturae est. O in XLVI. stiario, voluntas Creat
time ICti Romani in quovis anima- ris quoque probatur ex MEDII NE-lium genere distinxerunt inter actus , CESSITATE. Quoties enim ex facIoqui ex natura generis procedunt, &inin ereationis, ex motibus natura toti huister eos, qui contra naturam generis , mano generi inditis, ex Ine creatio-
id est eontra consuetudinem omnium nis, &c. apparet, Creatorem jus alicui animalium ejusdem generis fiunt, hos suum esse, voluisse , inde necessario te. enim a vitio esse, concludunt ι . quitur, omnia illa licita esse , si nequi. h. XLV. Tertio voluntas Creatoris bus fuis ille obtineri , & potentia a praecipue probatur ex FINE ACTIO. Deo concessa in actum deduci non po. NIS . Merito PARENS a existima. test. Contradictio enim est , , Deum vit, hune demonstrandi juris natura- aliquid egisse, & quidem ad certum Llis modum optimum , & certissimum nem, & tamen negasse media, quae adesse. Qui enim agit , & quidem ad finem illum obtinendum sunt necessa. certum finem , necessario vult illum ria. Sane, sublatis mediis , tolleretur finem, quem sibi propositum habuit. omne jus, quod ex actione Creatoris, Finis enim juxta doctrinam Philos k ex agentis fine introductum apparet: phorum est ipsa intentio , ac volun- adeoque frustra egisset Creator, quodias agentis . cum ejus persectione pugnat M. Hinc Atque ex hocsne universum jus na- notissima Philosophorum regula est :turae per necessarias consequentias de- cui vult finem, et uir ei iam media' ea- duci potest . Exemplo rem illustrabi. que regulare in jure naturali, di Ro. mus. Ex iacto creationis constat , mano. insignem illum habet. Deum duplicem creasse sexum, & utri- ui proinde mediis illis ad obtinenque facultatem concessisse corpora jun. dum finem necessariis utitur , juregendi: huius facti finis unicus est erο- agit, id est juxta voluntatem Crea-Pagatis generis humani, ex hoc fine igi- toris, adeoque jus ita habendi , vel tur necessario sequitur, homines pro. agendi ei quaesitum est. pagando genas suum licite agere , id Bene autem observavit PARENS, est Deo approbante, adeoque hactenus hoc tantum verum esse si medium eis jus ita agendi quaesitum esse . illud sit natura necessarium , non fiΑt ex eodem sine merito insertur, vitio agentis fit necessarium, vel somnes alios conjunctionis modos, qui cum praejudicio tertii conjuncta est vel impediunt, vel tollunt illum L necessitas κ .f. XLVII.
343쪽
XLVII. Quinto, jus cuique suum ratione naturali. Cum enim univers esse, probatur ex NATURA IPSIUS lis effectus supponat causam universi sANCTISSIΜI CREATORIS . lem, talis communionis caula vix uru oties enim aliquid convenit cum persectione Dei, id necessario voluit; adeoque quoties facultates quasdam hominibus concedit , inprimis si con-eedit ad certum finem , permista linsis videtur, ut agant : quia alias frustra illas facultates concessisset ' quod
eum pessectione ejus pugnat E contrario, si ex facto creationis, ejusque fine apparet , Deum facultates illas restrinxisse , adeoque actus quosdam prohibuisse, ex eadem ratione inde insertur, jus & Deo, & aliis hominibuς ex hac prohibitione quassi.
tum esse . Sane , frusra voluntatem
suam declarasset , si cuique hominum liberum esset contra iacultates illas prohibitas agendi.
Porro ex eadem natura perfectonii Creatoris sequitur . Deum velle ab ho. minibus eoli ' cultus enim est persectionis aestimatio. Cultus ergo est jus Deo quaesitum. Quod insta plenius demonstrabimus. XLVIII Sexto, jus aliquod cuique suum esse, probatur ex COMMU
SENSU. Quoties enim omnes homines ubique, & omni tempore verbis , vel lactis declarant, jus cuique quaesitum esse, ij pr vero habetur, etiam
Ia alia videri potest , praeter sensum ipsum, communis qui dicitur γ . E contrario si apud omnes gentes actus quidam pro vitiosis habentur , inde concludendum est, actus illos repugnare rationi , adeoque en prohibitos,& ex hac prohibitione jus Deo, &hominibus quaestum esse. Ex hoc igitur consensu gentium
constat, I. conninctionem maris , &keminae tantum licitam esse , quatenus individuam vitae consuetudinem eontinet ' adeoque omnes alios coniunctionis modos improbari: 2. unum. quemque rem nullius Oecupando sibi Proprietatem tequirere , & nefas esse res occupatas illi auferre : 3. omnia
crimina quia jus alterius laedunt, pro hibita esse, & violantes illa jura ad
Hunc autem prohandi modum salutem admittimus si promissio, vel prohibitio naturae dubia , & obscurior
est , & ob imbecillitatem humanam plene probari nequit ut in lege de
incestu : non vero si in contrarium certa si naturae ratio; hoc enim casu vatio praesertur usui communi gentium. Polytheismus igitur gravissimum critimen est. etsi apud omnes sere gentes hie eultus sit recept . CA
344쪽
De Justria naturalis in genere
Ubi exissentia Legis naturalis demonstraetur , oe regula generalis, seu praemit muniversale Iustitae naturalis proponitur.
XLIX. LX praunissis probandic juris naturalis modis facile demonstrari potest , existere legem , jussum, δέ. praeceptum naturae , ejusque auctoris. Quando enim ex actione Crearoris , ex motibus a natura in hominibus cocis ditis, ex Me creationis , ex medii necessitate , ex natura , essentia entis
perfectissmi , ac denique ex consensu gentium apparet , Deum voluisse tum sibi, tum aliis jus aliquod suum , pro rium , & quaesitum esse inde nece1-ario sequitur , creaturas ratione Praeditas hoc jus Deo, vel cuique alii quae. situm violare , eique , cui concessum est , auferre non posse , sed eas jus illud tribuere debere et , cui Deus id
quaesitum esse voluit. ΗOmo enim nullam a se habet
agendi iacultatem, sed a solo Creat re, qui suum cuique dedit , & quid suum cuique esse voluit, definivit, atque hos cuique sui juris fines, ac te minos fixit. Creatura igitur ultra fines a Creatore ipsi assignatos nihil agere potest,& extra ius suum omnis agendi s cultas cessat, quia Creator id ius non ipsius, sed alterius esse voluit. Si pr inde Creatura excedit , & transi hos fines , si ultra jus suum agit , & jus aliis assignatum turbat , inde sequitur immota necessitas rem in pristinum statum restituendi, id est obligatio jursuum euique tribuendi.
Adeoque si aliquid habemus , quod alterius est e illud tenemur restituere et , cujus est , quia illi soli concessa
est facultas circa rem illam , non nobis. Eadem ratio quoque obtinet , si jus aliquod, quod alterius est , turl-mus, laedimus, & violamus; nam reparare illam injuriam , i. e. jus suum
cuique tribuere, tenemur. Summa enim est injuria, extra jussuum agere; eaque in Creatorem reis dundat . Sane , Creatum interverteret factum oratoris I turbaret motus natu
rates toti generi inditos; tolleret fuem a Creatore sibi propositum; impediret media ad obtinendum finem Moessari vim inferret perfectioni divinae ; nam contradictionem involveret , Creat rem jus suum cuique dedisse, & quid suum cuique esse voluit definivisse , & tamen aliis fas esse jus illud turistandi, & violandi : frustra Deus ceristos sines juris cuique assignasset , si aliis mutare illos fines, id est jus cutique ex decreto divino assignatum . tollere liceret ; in Deum autem nec contradictio cadit, nec is aliquid is stra facit: praeterea species eultus est, Mon repugnare voluntati divinae ς non ergo colit Deum qui jura a Deo aliis concessa , & assignata violat ; denique homo contrarium aliquid statu rei communi gentium consensui, ade qua conclusis rationis . Omnes enim gentes in eo conveniunt, jus alterius violare nefas esse. Non potest igitur non hoc excessu
essendi lummus legislator , qui non magis
345쪽
masis permittere potest sibi non parem, quam nolle coli: deficeret enim homo a suo Creatore, & auctori suo rebellis fieret . Atque has rationes prolixe exposuit PARENS in tuis Positionibus e . Existit igitur Lex naturae, i. e. jussus, & praeceptum auctoris naturae per rationem declaratum , quod humano generi necessitatem imponit aliquid agendi, vel omittendi : quod proban
L. Cum vero jura alia qua sita sint Deo in homines , alia hominibus inter se, in sequentibus speciatim domonstrabimus, I. quaenam sint jura , quae naturali ratione Deo in homines
Competunt, adeoque a creatura ratione
praedita ei tribuenda sunt; & 2. quaenam sint illa jura , quae cuique bomianum ex voluntate divina competunt , adeoque ab aliis hominibus ei tribui necessario debent. LI. Ex priemissis non tantum constat, existere legem naturae, id estiuisiim , & praeceptum auctoris natu. : sed & sacile inde eruitur , qua nam si regula generalis juris natura ,
quam improprie admodum in princi
pium juris naturae cognoscendi appellare solenta Regula juris naturae unica vera, &adaequata, adeoque praeceptum genera
te juris naturae est, IUS SUUM CUIQUE TRIBUERE. Ad hane enim reo gulam omnia , & singula naturae jura
ultimo referri, ac per necesiuiam con
sequentiam i e deduci possunt ne . LII. Primo enim jura naturae , quae inter Deum , & homines obtinent, eo reiciri possitnt . Diximus
et Diis procem. X. f. li . h. et seq.seq. et g. io..ir . b. er e. αχὶ Add. Differt. procem. I. c. a. Sect. 4. Diff. X. c. t. Dissert. XI. c. 3. f. I. seq. g. 17.
enim, jura quaedam Deo naturali mistione sua esse, & ex ipsa ejus natura, atque essentia sequi, ac in cultu praecipue conlistere. Haec igitur jura Cre tori propria homo ei tribuere , id est
SecunM ex eadem regula omnia jura, quae inter hominex obtinent, n cessario inferuntur . . Certum enim est , Deum cuique hominum jus aliis quod concessisse , vel ex hominum statu, Vel in res terrae , vel ex obligarioue persona ' quod jus naturali r tione cuique quaesitum , ei ab alii hominibus tribui debet . Nullum autem praeceptum naturale inter homi nes luperest, quod ad haec jura reseseri non possit; ut ex . ipso tractatu ap.
Φ. LIII. Hinc iussus natura est , qui jus Deo, vel cuique hominum quaestum tribuit ; in usus , qui jusillud turbat , vel aufert . Homo liciis te, adeoque iure, & justo titulo agere, vel habere dicitur , qui intra Mnes juris sibi natura quaesiti agit: inlicite autem , & iniuria , si facultates alterius turbat , adeoque in jus ali num involat, id est jus suum cuique
Hoc generale praeceptum non tantum ratione naturali, sed & communi gentium consensu probatur . Sane , ipsa justitiae definitio ejus veritatem indiugitat. Ea enim definitur constans, a que perpetua voluntas ius suum cuique
Hinc etiam inter tria praecepta generalia quorum unum reliqua com
plectitur ) idem ULPIANUS ponit,
Iuum cuique tribuere d . Sane, CICE
346쪽
m uestria naturali in genere. 329
CERO iuris principia investigaturus, ne res in privatas possessiones transii a lege ejus exordium deducit, & post. se, ita pergit: ex quo, quia suum eti-
quam legem rationem esse naturae in- jusque m , eornm , qua natura fuere sitam dixit , addit , eamlem rem grae- communis, quo cuique obtigis, id qu feo nomine a quibusdam a Dum cuique que reneat I ex quo se quis sebi appetet, tribuendo appellatam esse censeri e . Et violabis ius ει manae societatis p . A li-
cum alibi societatem humani generis, bi ait, justitiae primum munus esse ,
ejusque utilitatem commendasset , ita aliis non nocere q . Hinc Icii Roma- pergri, quae animi sectio suum cuique ni natura aequum esse , a junt, nemitribuens, atque banc , quam dico, δε- nem cum alterius injuria fieri debere cietatem conjunctionis humanae munifre, locupletiorem φ . Denique ipse Gro-
aeque tuens, jussilia Eieitur f . SE. tius fatetur, totam justitiam in alte. NEC A ait, hoe justitiae convenire , ni abstinentia positam esse s . Dum euique reddere a . MACROBIUS LIV. Praeter hoc ytis naturae tradit, iustitiam servare tuique quod non datur aliud jus universale, quod suimi est . . ARISTOTELES justi- omnes homines obliget: adeoque nec tiam in eo ab aliis virtutibus, Ius gentiam secundarium i , nee Ius parat , quod illa sola alienum bonum divintim postivum uir versale M . Fle. esse videatur, quia ad altertim spectat . raque enim praecepta , quae his jurium Et alibi l ait, justitia es virius, per speciebus tribui solent, vel pi ne non quam quae sunt sua sηgtiti habent , in- sunt praecepta, vel ad ipsum jus na-justitia, pre quam alienum halent. JU- turae pertinent Mu .
STINUS tradit, justitiam esse absti. Iura forensa , & eeremonialia solis
nentiam alieni, eamque Scythas ma- Judaeis data sunt, & partim adventu gis naturam , quam Graecos sapie n. Messiae, param sublata repubIi ea Hetiam docuisse ι . PORPHYRIUSim braeorum desierunt; indeque nec Chri-justitiam in eo sitam esse, ait, ut ab- stianos , nedum reliquum humanum
noeentibus u . IULIANUS cum pri- LV. Meri o hic quaeritur , an mam legem constituisset de Deo cois leges eiviles obligationem quandam Iulendo, alteram de justitia subjunxit e re naturali inserant λ vel quod idem Lex altera, m ipsa sua natura sancta, est , an in conscientia obligena 8 Recte atque divina, ea es, quae semper, m id plerumque affirmari solet, quia ju- ubique alienis absinere jubet . . CI. ra civilia nituntur consensu civium , CERO postquam asseruit, nulla priis adeoque fide data. Illi enim, qui in
vata natura esse, sed veteri occupatio. civitatem coeunt, sese arbitrio civita- m. de Cocceii Inre. ad Grol. T l tis
347쪽
ygo Dissertatio Prooem. XII. Lib. I. Cap. VI
tu submittunt , simulque promittunt, Atque ex hac ratione Ius Romanti mse decretis, statutis , & legibus civi- quoque , quatenus receptum est , iuratis parituros . Ex hoc paelo igitur conscientia nos obliξat ' de cujus ori singuli tenentur, & hactenus obligatio gine, & partibus , in Digestorum ii est ex jure naturae. Dris agitur.
eeptum, ac legem naturae, ejusque auctoris, per rationem humano generi deo
curatam, ut jus suum cuique id est tum Deo, tum hominibus , naturali ratione quaestum ) tribuat, idque metu Parnae.
LVII. CAUSA iuris naturalis, ejusque auctor , est Deus . Is enim solas imperium in genus humanum , utpote creaturam suam, habet ; adeoque ibius creaturae suae rationali legem praescribere , eique necessitatem agendi, vel non agendi imponere potest. Negato Igitur Deo nullum potest concipi imperium , nullus superior , adeoque nulla lex , nullumque praeceptum. Unde constat , prineipia illa interna quae GROTIUS in nobis existere , & hominibus necessitatem agendi , vel non agendi imponere , ait, etsi detur , Deum non esse is in pro causa juris naturalis haberi non posse; adeoque Ius Deiais, Scyus naturae laxius, eo sensu mera esse fig
aliquid jussisse , atque praecepisse; cum
enim jus naturae necessitatem imp objecto, edita Iur;s naturalis. nat agendi , vel non agendi , sici te constat , necessitatem illam concipi non posse absque justa Dei : deficiente enim praecepto , res arbitrio hominum relicta esset , eoque omnis necustas , adeoque omnis ratio legis ,
LIX. Cum omne jus, omnisque lex, supponat publicat ouem, perquam innotescat eis , quos obligare debet , jus naturae quoque talem publicati nem toti humano generi sectam reis quirit . Diximus autem , h. 43. in Deum notitiam hujus iuris animis lici. minum inscripsisse , rationem eis Ian. giendo, cujus ope homo ratiocinari , id est ex justis rationis conclusionibus iussum, & praeceptum Creatoris, seu legem naturae cognoscere possit . Νeque enim alium publicandi modum dari, probavimus sup. 4r.ὶ Hinc ratio naturalis lex quaedam tacita di
Unde apparet , r. ius naturae ex tria innata cognosci non posse , nisi quatenus idea illa ex iustis rationi x conclusionibus nobis innotescit ae
348쪽
De Dotitia naturalis in genere. 3 3I
gnoscendi iura naturae quod ΡΑ. RENS late probavit Q in . Indeque notandus est SELDENUS - , qui septem praecepta Noachica ad demon. strandum jus naturae adhibet, causatus, rationem corruptam esse , adeoque sine revelatione vix de ratione prohibitionis inter homines constare posse.
q. LX. Ex eo autem , quod ν 1 o sola est medium indagandae legis , necessario sequitur , jus naturae aete nis rationibus conflare ; tum quia justae rationis conclusiones semper eaedem , adeoque aeternae sunt tum quia Deus , qui per rationem nobis semel legem suam declaravit , immutabilis est.
Hinc f a J frustra quaeritur, an in
statu innocentiae exstiturum fuisset jus naturae P quia certum est , conclusi nes rationis semper easdem esse . Sane , etiam in statu innocentiae jussus Dei exstiturus sui stet ; tum intuitu Dei, ut colatur ' tum intuitu hominum , ut jus suum cuique tribuatur rat transgressio nulla legum futura suilias et , adeoque nec poena , quia homines ultro leges divinas obserυaturi suis
Ex his f b J apparet, impiam esse
doctrinam eorum , qui ignorari posse jura natur.e , existimant , eoque feliciorem esse conditionem eorum , statuunt , qui nesciunt haec praecepta , quam eorum , quibus cognita est Creatoris voluntas se . Impia, inquam, haec est doctrina : cum enim ex ratione constet , quaedam jura Deo , &hominibus naturali ratione quaesita eL se, eaque ab aliis turbari non debere , quomodo , quaeso , asseri potest , cet. Diste r. procem. X. pos. IV. det
ratione praedito haec Incognita
esse λ Anne eonclusiones rationis eae dem sunt inter omnes λ,Anne omnibus innotescit , Deum esse, eumque colendum esse λ Anne ratio naturalis nos docet, jus suum cuique tribuendum esse Τ.
Sane, ipse Apostolus in demonstratione legis naturalis provocat ad comscientiam hominum, & Omnem excusationis, & ignorantiae voluntatis divinae, viam gentibus praecludit. Vidisdictis pro aeni. IO. 7. Iit. e. LXI. Denique ex praemissis eo stat , mutari jus naturae non posse . Sane , in hominum arbitrio non est , a legibus naturae cedere, quia ex praecepto, & jussit Dei ortae 1lint, quem
jussum creatura violare nequit. Immo nec Deus mutare jus semel statutum potest : cum enim ex justis rationis conclusionibus praecepta naturae 1 equa tur, constat, Deum nihil his cones sionibus, quas semel in hominibus exiis stere voluit, contrarium statuere posisse; mutatio enim impersectionem i fert, quae in Deum cadere non potest. Atque hine permittere Deus non potest hominibus mutuas caedes , su in , adulteria , &e. indeque nunquam
jubere potest, ut homo tuo jure alium
At cum jus hoc naturae saltem i, ter homines obtineat, δc illi inter se legibus.Dei obligentur , iacile con stat , Deum ipsum legibus hominibus datis non obligari , adeoque Deum
suo jure qua Creator, & dominus
hominibus quaedam , quae ne invueem agerent prohibuit, injungere posise . Ita jure suo mandavit Abrahamo, ut filium immolaret ; Israelitis ,
349쪽
γ32 Dissertatio Prosem. XII. Lib. I. Cap. VI.
vasa auferrent aegyptiis , ut Ca- go est, 4. Principem
nanaeos, qui eis nullam intulerunt in.juriam, delerent, &c. Homines enim
tunc alios laedunt, non suo jure, sed jure Dei: adeoque hic nulla est mutatio juris naturalis , sed Deus suo jure utitur , & creaturam , in cujus actiones, vitam, & bona, absolutum jus, & imperium ipsi comperit , per instrumenta, id est per homines destruit, & pro lubitu de rebus terrae disponit. anquam experientia doceat , Deum non nisi ex justis caulis jus it.
Iud absolutum in suam creaturam e Xerincere , hominibusque bona , & vitam auferre : nimirum , vel ob peccata . quo pertinent bella commemorata 'vel in sui gloriam , quo pertinet exeminplum Iobi vel.ob debitum , quo reserenda est ablatio vasorum fgyptiis
Hinc facilis est deciso quaestionis, an Priscus dispensare de abibus iure naturae probibitis possit 8 Quod merito
negamus e quia I. nemo de legibus
dii pensare potest , nisi is , qui leges
statuit; Princeps autem leges natura.
les non. statuit. Sane 2. Principes ipsis objecti sunt legibus naturat ' immo ideo constituti sunt , ut jura a Deo
statuta inter homines exequantur : non autem exequuntur, qui licentiam contra leges eundi permittunt. 3. Posita tali licentia Princeps permittere homicidia, adulteria, raptus , incestu ,&c. posset: eodem enim jure , quo deer,minibus peractis dii pensat , eodem iure peragenda quoque permittere posi et . quia haea permissio eventua leni dispeciationem continet . Certum e
jure statuistas remittere, nec dispensare posse de actibus naturali ratione prohibitis ἀHine nec Papa homicidium , vel inis cestum permittere , aut de commisso
dispensare potest, sed actus nullus, de
Equidem acriter discoptata fuit hamquaestio in Anglia temporibus. ΗΕ - Η Io I VIII. qui Catharinam Arra-Soniam , quam dispensante Ρapa duxerat , post matrimonium octodecini. annorum ideo dimisit , quod fratris vidua esset; causatus, Papam de gradibus Levit. XVIII. prohibitis dispen
sare non potuisse; quam rationem responsis Theologorum , Univert: tatum
Consiliis . & totius Cleri Anglicani
E contrario Catharinae defensbres iacultatem dispensandi Papae omnino competere sustinebant ; partim moralitatem prohibitionis negantes ς partim provocantes ad estatum Servato. ris, qui facultatem remittendi peccata Petro , ejusque succetaribus tonis cessit Quod ad priorem rationem attinet,. in si a moralitatem hujus prohibitionis satis demonstrabimus . Pos ire ratio sabula illa nititur de vicariatu Papae. quae dudum explosa est ' e . Sed Ressatum illud non ad dispensationes
criminum s ipsis satentibus Romanae
Ecclesiae asseclis j pertinet , Verum se ad remigionem peccatorum praevia poenitentia ' quam facultatem Servator omnibus, quos milit, dedit.
ei Conte Pan in disp. de sun d. in te . iit. iuri M. tit. g. g. tr.
350쪽
villationibus, lilsisque doctrinis oppus nare
ausi sint Pseud Resormati , aliique impii Haeretiei Romanam Ecclesiam , Romanumisque Pontificem Christi vicarium , ae legitimum petri successorem ; de quo eum non sit hic locus agendi , et veritatem contra omnes fallacias demonstrandi , sat erit tantum admonere, ab Haeretico auth re dieri esse , quaecunque de hae re dicta
Caeterum , hic notandum est , papam non ex hac ratione pro validi. tate matrimonii pronunciasse , 'uod dispensare sibi de incestu morali li-eeat sed quod matrimonium cum defuncto fratre nunquam suerit conium matu in , juramento id confirmante Catharina. Ex qua ratione Ρetrus quoque Portugalliae rex Alphon si fra. tris uxorem eo adhuc vivente duxit. Quo casu dispensationi omnino locus este potest. LXIII. Hinc porro eonstat, principem jus tertio quaesitum auferre non posse; quia aeterna lex , quae Princires quoque obligat , haec est , ut justuum cuique tribuatur.
Excipe si illi , quibus jus quaesi
tum est, consentiant . Consentire autem videntur qui in civitatem coeunt, di rerum suarum arbitrium in unum conserunt . Hoe itur casu jus ci
De Iusit a naturalis in genere. 33I
stum est : nam de jure Deo quaesito nemo dispensare , nec consensu subditorum, potest a .
turae sunt omnes creaturae ratione
utentes ἔ adeoque & summae potestates: cum enim solae creaturae ratione praedi tae intelligant praecepta sui Creatoris, etiam solae inde obligantur. Hinc praecepta juris naturae non perintinent ad bruta. Immo nec furiosi . aut infames in Ioges naturae , ad esse ctum poenae, peccare possunt.
turae est ius, quod vel Deo, vel cuique hominum , naturali ratione quaestum est; cum enim lex naturae conis sistat in jure suo cuique tribuendo , necessario supponi debet, ius aliis nais tura quaesitum esse , quod eis tribui
turae est, I. quod ei, cui jus aliquod naturali ratione quaestum apparet, s cultas competat de jure illo intra fines concessae a natura facultatis dispo nendi, illudque defendendi , sive per judicia , sive per bellum : a. quod ne mo facultates aliis conccsas ulla raistione turbare, sed cuique jura quaesita
tribuere teneatur. Cum enim Creatorvium tolli potest, si rei publicae salus, praecise voluerit, ut situm cuique tri vel utilitas id requirit. Hi ne Civitas buatur, non potest non ratione homi- hosti id po- num necessitas oriri ut tribuant; quia
stulanti dedere potest, si alitre civitas servari nequit . Ex hac ratione cives corpore , & bonis suis civitatem deis sendere tenentur: Si ex eadem ratione contradictio e II, Deum aliquid jubere, & rem tamen arbitrio hominum relictam esse. LXV II. Merito autem definitioni certis quibusdam casibus libertas emenis addimus, homines jure naturali obligaridi, vendendi, nubendi 8cc. tolli potest. sub comminatione paenae r si enim homini At hoc verum tantum est in illis iussum illum transgredienti nihil me- iuribus , quae a contensu dependent ς tuendum esset , revera omnis obliga- secus igitur si Deo quoque jus quae- tio ejus arbitrio relinqueretur nec