장음표시 사용
531쪽
Dubium hie suit, an nepotium hoe hoe ea su perieulum suscIpere, adeo. esset venditio, quia res alii pro certo que casum omnem praestare, non vi pretio vendenda traditur; an vero lo- dominii, s quia aceipiens liberatur sicaris, conductio operae, quia ope. rem incorruptam reddit μ οῦ quod veram de re vendenda vel locasse. vel rum non esse. diximus. si dominus conduxisse partes videntur. Ne igitureavillandi occasio detur, ICti ad io. nem quidem praescriptis verbis dederunt, sed cum qualitate aestimatoriae. Cujus effectus est, ut si bonae fidei contra. ctus, aeque, ac ille, quibus similis est ρ . n. q. Quaeri solet , an per hunc
contractum aestimatorium transferatur
dominium in eum , qui rem vendendam aestimato accepit , ad eum effectum, ut periculum rei in accipientem transeat 8 Recte id negat Ulpia. nus q . Sane, is, qui alii rem dat ut
pro certo pretio eam vendat, non habet animum transserendi dominii ante.
quam vendita, re tradita sit. Hinc ac. cipiens liberatur si rem ipsam, etiam corruptam, sine ejus dolo, & culpa ) restituit r quod verum non esset si is dominus iactus suisset, adeoque
Certum igitur eli, per solam aesti. mationem periculum in accipientem
Neque obseat assertum ejusdem Ulpiani , aestimanonem periculum eius face. re, quisuscepit. Res p. Diserte loquitur
de casu , ubi quis suscepit se praesitu.
rum climationem. duo casu omnino verum est, re aestimato data omne periculum praefandum ab eo, qmi aesim tionem se praestaturum recepit: quae s univerba ejusdem Ulpiani r . At bene notandum est, accipientem
iactus esset ) sed ex pacto, quia ultro
aestimationem praestandam suscepit V . Atque hae ratione antinomia inter duas has ejusdem Ulpiani leses, quae adeo juris interpretes vexavit, sponte sua evanescit. n. s. Permutatio est, quando res
cujuscunque generis datur, ut pro alia accipiens vicissim det rem aliam, sive ejuciem, sive diversi generis π .Hie iterum dubium fuit , anne sievera emtio venditio 3 , adeoque conintractus nominatus. Verum, cum I. e casu non constaret, quis sit emtor, quis venditor: Σ. quaenam merx, quod pretium .' 3. emtio nudo contentu conis
sistat: permutatio a datione in ei piat, &c. ideo receptum tandem est, hinc
non esse venditionem, utpote quae pecuniam numeratam requirit, & nudo consensu constat, sed contractum in nominatum et . Quia tamen permutatio
ante inventam pecuniam numeratam
ab emtione venὸitione non differebat: ea autem inventa , vera venditio non esset: actio naturalis de praeseriptis ve bis inde data est , cum qualitate de re. rum permutatione. Cujus effectus est, ut imitetve naturam ejus contractus, i. e. reseratur inter negotia bonae fidei a . At merito quaeritur, quomodo pero mutat o differat ab articulo do ut
rum rerum permutationem esse ipsam T it 2 emtio s. g. i. υ Cons L. t o. g. 6 ior. dor.
H L i. or. q. a. ff. L. 6. C. de reta permul. Σὶ Lib. i. de re r. permutat.
532쪽
s 16 Dissertatio Prooem. XII. Lib. V. Cip. III.
emptionem venditionem, adeoque con- emtioni , immo a quibusdam protractum nominatum , statuerunt , . ipla emtione venditione haberetur i , Sane, Sabinus , & Cassius etiam in
alia re, extra pecuniam numeratam,
pretium consistere posse , existima. runt e . At Proculus , aliique , permutationem rerum propriam esse contractus speciem , a υenditione diverissam, crediderunt . ' ac rationes di L ferentiae plurimas allegaverunt e . Vulgo autem notum est, apud Romanos , quoties incertum esset quale negotium sit , civilem incerti acti nem dari, i. e. praescriptis verbis : atque eandem Imperatores hoc quoque casu dederunt g . Cum vero permutatio vicina esset proprium nomen huic negotio imp iuerunt . , & uti in contractu aestimatorio dederunt actionem as malo. riam praescriptis verbis i . ita in eon tractu permutatorio actisnem Permutatoriam de praeseriptis verbis dari vo
Haee igitur actio sequitur naturam actionis emti venditi u , indeque est bonae fidei . . Differt ergo permu/atio ab arti eui do ut des, quod illa proprium nomen habeat, & speciale actionis nomen ;& quod actio , quae ex hoc negotio oritur, sit 'bonae fides
do addi solent eautiones, ut eo magis
Cautio autem illa fit vel adjectione rei religiose, id est iureiurando ' vel datione rei, quod fit per pignus , &bpotbecam : vel interventu personae extraneae, quae vel ut princi lis accedit, ut eorrei, vel ut minus principalis , quo pertinent Moy Jores , obsiser, er guarantae. De guarantis in libro septimo speetali capite agemus.
vetb. ibi r quia non placer . permutatιοπ- rerum emtronem esse, dubiram mn est,
CDLXU. Omnes hae accessiones valent ex dispositione eorum, qui jus paciscendi habent: is enim, qui jur mento fidem datam confirmat , qui securitatis causa pignus tradit , qui obligationem alterius in se recipit , vel in solidum , vel. fide jubendo pro alio, vel mandando ut solvat, velo silem se dando , vel guarantiam prinmittendo de jure suo disponit. illudque voluntate sua in alium transfert, adeoque alteri trinuere hoc jus, quod alienum est, tenetur. Quod in hingulis speciebus plenius demonstrabimus .
533쪽
De Iurejurando. CDLXVI. GROTIUS ab omni aevo, & apud omnes gentes, magnam vim jurisjurandi fuisse, asserit d : unde perjurium monstrosum peccatum dicitur q
q. CDLXVII. Iusjurandum qui-b utilam dicitur quasi Iovis jurandum; fiam jus a Iove dici, sunt qui asserunt. Rectius videtur dici, quasi ius, quia jurandum , id est jurando confirmandum e st.
q. CDLXVIII. Ius iurandum esta ssertio religiosa ad id, quod vel promittitur, vel asseritur, confirmandum,dhibita r . Fieri ergo illa assertio potest, non tantum per Deum, sed di per quamvis aliam rem, quae nobis sancta est , :etiam per creaturas, &c. M , non per deastros ε : et si recipi ab alio , cui Idola sacra sunt , tale juramentum possit - , quia Deus etiam talia punire solet V . CDLXIX. Cauito autem haec in eo consistit. quod jurans deterreri soleat a violatione fidei datae, per mala , quae in calum per jurii sequi solent. Ita enim I. is, qui per Deum jurat,s idem autem est si per coelum, per terram, per templum , quis juret; quia intelligitur is, qui in coelo habitat , ρὶ L. I. cap. δῖ. g. r. q) ibid. g. io.
qui terram creavit, & qui in templo adoratur ) eum vindie em vult esse perfidiae. Simili ratione a. is, qui per principem jurat x , ejus vindictam in casum perjurii implorat: merito igitur perjurus non tantum qua violator fidei , sed praeterea quod rem sancti Lsmam , Deum scilietet, & Principem, testem perfidiae suae adhibuerit, poenam metuere debet. Ita 3. qui per salutem suam, vel liberorum suorum , per lapides , per pice torrentes atraque laligi. ne ripas, jurat, in casum violatae fidei optat, ut male sibi, suisque si, Deumque, qui fidei praesidet, executorem horum malorum precatur. Denique, & q. qui per amicos, per memoriam majorum, &c. jurat, itidem mali aliquid sibi imprecatur, nimirum , ut boni viri male de eo sentiant: sed& fidem violando nos amicos, & majores parum in pretio habere, declaramus I quae res in foro soli , speciatim in civitate, insignem effectum
nere omnes res religiosas adhibuisse videtur; adeoque formula haec verum juramentum continet et . q. CD LXXI. Juramentum non est execratio μ , nec votum , quod co ban vocatur b .
CDLXXII. Iurare igitur licitum est , etiam Christianis ς riusiurandum enim est e ultus divini species . , quia
534쪽
s 18 Dissertatis Pinam. XII. Lib. V. Cap. LII. Sect. I.
quia Deus testis veritatis , & vindex ergo infantes, nec furiosi , nec sum. perjurii imploratur e ' Neque obstat me ebrii m .essatum Servatoris: Confabulatio instra ε. CDLXXVI. Iuramentum me. sit: Immo , Immo : Non , non ' quod stari debet juxta mentem ejus , cui ultra es , est a malo f . Nam nova promittitur, non juxta reservationem ratione dubio huic satisfeci in jure
meo controverso g . Sed & praeterea loquitur Servator de confabulationi
bus , & de quotidiano sermone : ibi
enim cum citra necessitatem adhibeatur nomen Dei, omnino prohibitum est, jurato quid asserere : secus ergo si de eonfirmatione promissi, vel assertionis judicialis, agitur ε .
Nee temere, nec sine necessitate iura. mento uti debet quisquam , sed tum demum, quando id vel a superiore , veluti iudice, vel ab alio deseratur . Nam Isido. rus ait sent. ιι Mo : Non es e tra Dei prae. ceptum 1urare, sed dum iurandi issum faciam: ra , periurat erimen inciarrinivis. Et D. Au. sustinus ιιb. de Mendacio : Diso vobis, nomyurar omnino, ne, scilicet rurando ad facis, talem jurandi veniatur , de facilitare ad consuetuisinem, de consuetudine .in periurium
CDLXXIII. Omne juramentum est vel promissorium, vel assertorium . De hoc infra , ubi probationis jura explicabimus, agemus. IC DLXXIV. Prom lserium est , quando quid promittitur adjecta mentione rei religiosae ε . CDLXXV. Jurare , id est prona issa jurato confirmare , possunt Omnes , qui consentire possunt i . Non mentalem Jurantis v r & servari debet etiam praedoni φ , perj o p , tyranno ε , hosti r ' nec poenae nomine
ipsis jus hoc auferri potest x . CDLXXVII. Essectus jurisju
randi est, ut jurans obligetur ad implendum id, quod jurato promisit a retii r. promissio jurata vi , metuque sit extocta μ : 2. jurans dolo inductus sit ad promittendum : modo dolus non inducat errorem, qui consensum impedit ν ' vel promissio ex turpi, seu injusta causa facta sit ae :non si ipsa promissio sit turpis
aut injusta 3 . v. I. Hinc jam apparet ratio , cur juramentum Gabaonitis Praestitum validum fuerit , etsi videatur I. iniuis sum, a. ex errore praesti Fum , & g. dolo elicitum et . Nam iniusti m non fuit : tum quia Gabaonitae ab hoste extrema metuentes saluti suae contulebant, & vitam sibi salvam stipulabanatur ' quod negotium intuitu Gabaonitarum licitum fuit : tum quia ipse Deus praeceperat Israelitis, ut supplicibus, & veniam deprecantibus , ac pacem, & religionem amplectentibus,
parcerent d . Cur ergo Israelitae eos servos secerunt o d. f. ir. f) Matth. V. 37. υ d.'. 2. h) Grol. e. ir. g. 21. kὶ L ut. comp. p. 1 6. Grot L a. e. R. g. 2. m Laut.
535쪽
De Obligatione Persei De. s I9
ni si pactum licitum fuit 3 Resp. illaeque ex sua promissone jurata labium quia Deus dicto loco eos , qui ditis , ae3ue , ac alii privati , tenen. ultro se dedebant, non aliter salvos tur etsi actio cum effectu institui esse voluit, nisi sub lege servitutis . : contra Principem non possit ) d , tum quia ipsis nil nisi vitam salvam Deoque violatae fidei poenas olim da-
promiserunt. turi sunt . Quatenus vero beneficia
Neque error hic talis suit, qui con- juris civilis , quibus vis juramento- sensum impediret: non enim in perso- rum infringitur, Principi prosint, alina, sed saltem in qualitate personae bi examinavimus e . erratum fuit. Accedit, quod ipsi juran. β. DCLXXX. Poena perjurii pe tes dubitaverint , & nihilominus in sonalis est , adeoque ad haeredes non enere vitam salvam promiserint. Illi transit . Etsi Deus poenas aliquando agitur ipsi causa erroris fuerunt: sacile ad posteros extendat f . Hoc jure enim interrogando Deum , certiorari posteri Sauli luerunt perjurium parende conditione personarum potuissent . tis 8 .
Sed Sc, quod maximum est, per hune CDLXXXI. Prestitisse autem, errorem laesi non sunt , nec jus ali- eoque jusjurandum implevisse luid quod ipsis ablatum est; adeoque nul- tur, I. si praestatio impossibilis est , Ia fuit revocandi causa. & per jurantem non stat . : a. si Denique nec dolus malus hic sub. alter remittit ε : 3. si superior pr fuit; dictum enim est, factum Gabam pler utilitatem publicam promitte nitarum nihil injusti continere : de tem dispensat : quod relaxatio juris- sua salute , & de incolumitate vitae jurandi dicitur k . Idque Principera
agebatur ; ipsi pacem poscebant, quo ratione suorum juramentorum antece-catu ipse Deus parcendum esse victis, denter sacere posse , ait Grotius i , statuit. Hinc jure Romano subi actim non eonsequenter. ne de dolo negotia dolo contracta re- CDLXXXII. De interpreta- scindunt ) non habetur pro dolo , si tione jurisjurandi Grotius varias sup- aliud agitur, aliud simulatur: scut fa- peditat resulas m , quas in genere ciunt qui per ejusmodi dissimulationem non agnoicimus . Veras interpreta-aesemiano , oe tuentur veι Da , veι tionum regulas suppeditabimus infra
CDLXXVIII. Si jurans violat juratam promissionem , actio datur er SECTIO II. ditori contra jurantem , ut fidem juratam impleat i Deo autem , ejus- De Pignoribus. que vicariis , jus puniendi perjuros competit. q. CDLXXXIII. DE pignoribus , CDLXXIV. Eadem obligatio eorumque jure, egimus supra f. 3ob. tiam ad summas potestates pertinet: seq. Ubi simul demonstravimus , jure
536쪽
naturae per contractum pigneratilium est: hinc enim locupletior fieret cuni nullum jus in re , sed solam obliga- alterius jactura q . tionem personae, constitui. CDLXXXVIII. Causa huj correalis obligationis est ex consenia
vel credendi, vel debendi. Correi ere. dendi sunt, cum id specialiter agitur is , ut pluribus o eadem res ρ , ex eadem causa, q , & quidem singulis in soli dum, debeatur e . Correi debendi sunt plures personae δ , quae uni eandem rem , ex eadem causa re , Sc quidem singuli in soli. dum, debent V . CDLXXXU. Etsi autem plures hie sint obligationes , unum tamen saltem est debitum : unde unus er ditorum reliquis nocet η & unus reliquos liberat γ . q. CDLXXXVI. Quaeri solet , an se reus eorreo Deeedit , per confusionem tollatur obligatio I & recte id negatur: Quoties enim duae sunt obligationes prin. cipries, Scaevola ait, alteram alteri potius adjici ad actionem , quam confusi
CDLXXXVII. Porro quaeri solet, an correus debendi, qui DIυit DILdum , a correis partem repetere possi 'Resp. a correis non potest repetere , quia suum debitum solvit: nisi I. A. eii sint: a. actiones ei cedantur : vel 3. ab eo repetatur, qui accepit pecu niam , adeoque cujus negotium gestumia , adeoque hactenus ex jure natuis
rati ; prout enim partes de suo jure disponunt , ita ius est . Iure R
mano ex nudo tali consensu nael actio dabatur , quia causa non suta est intuitu correi, qui vel nihil , vel saltem partem accepit: hine tunc de. mum cum effectu correus obligatur , si verba solennia accedunt , & cororeus contra correos agit actione ex stipulatu.
pactum, quo quis obligationem ait rius, in majorem creditoris securitatem , in fidem suam recipit ; adeoque quando quis alterius obligationi, idem. quod ille debet , promittendo , accedit e . CCXC. Ex hoc pacto naturali ratione oritur obligatio, quia quilibet de jure suo disponere potest e si proinde ita disponit, ut alterius debitum in se recipere velit, ex hoc promisso jus in creditorem transfert , quod ei
f. CD XCI. Iure Romano , quia sne ulla causa fide jussor pasto suo se obligat, nulla inde dabatur actio, nisi stipulatio pacto accesserit : atque hinc
537쪽
hine non valet nisi tanquam verbo. integra dissertatione illustravit Forian-rum obligatio.
CD XCII. Fidejussor accedere potest cuique obligationi , etiam quae ex crimine oritur at non ad eum effectum ut morte puniri possit , sed ut creditor agere possit ad id , quod interest . . ) Fidejussor si sciente domino fidejustit, repetere solutum P test actione mandati s , alias , negotiorum gestorum amone L .
f. CDXCIII. Similis fidejussori est
I. mandator, quando nudo pacto quis alii mandat . ; ut a. consituens ,ruando quis constituit nudo pacto ,
e suum, vel alterius debitum soluturum i ; 3. afrmator. qui creditorem, cui ego pecuniam credere nolui, id neum affirmat 4 .
rum sunt OBSIDES , qui, nimirum, pro suo, vel alieno debito, carceri se
f. CDXCV. Si quis pro securit te sui debiti carceri se tradit , obsagium dicitur . Iure naturae valet ta.
te pactum , quo quis ad carcerem se creditori suo obligat , in casu nonsactae solutionis quia debitor de sua libertate, adeoque de suo jure disponit . Atque hic cavendi modus h dieque in Hollatia obtinet , & Germanice vocatur das Einiager ; quod Sam de Coecesi Int r. ad Grat. nus de obfugio.
q. CDXCV I. Si quis pro alieno debito se obsidem dat , i. e. carceri se tradit, distinguendum est , an se det
privato, an Principi: an extraneae civitati , an hosti. Privatus se privato obsidem dare pro alieno debito potest, quia de sua libertate, adeoque de suo jure, disponit i : at hic modus cavendi, propter abusum, in imperio Romano prohibutus est m .
Privatus priueipi suo se dare potest obsidem, v. g. pro reo criminis ' v lia exempla obveniunt in historia Damonis , & Pythiae, & passim η . Hoc illicitum non est naturali raritione , quia obses de sua libertate , adeoque de suo jure disponit. Si privatus obsidem se dat extraneae civitati, U. g. pro securitate foederis, inter duas ei vitates pacti, uti in foedere inter Gallos, & protestantes Germanos, obsides dati sunt Christophorus Dux Megalopolitanus , & Lan
gravius Philippus junior valet tale pactum , quia de suo jure obses disponit. Denique si civitas hosti fidem dat.& cautionis loco cives quosdam obsides offert, hoc quoque pactum jure
CDXCVIL Quis vero effectus est hujus negotii λ Resp. obsides ta diu in carcere retineri possunt, donec fides data impleta, & ei, cui data est, latisfactum sit. V v v Si.
538쪽
set et Dissertatio Proam. XII.
Si is, qui obsides dedit, nolit fidem datam implere, vel ei contrariis
um aliquid iaciat, quaeritur, an is, eui obsides dantur, jus in vitam ob. sdum atquirat, ita ut interficere eos possit 8 Diximus. obsides dari HApri. vato, vel magistratui, vel alienae elis vitati, vel ho sti. In primo casu certum est, creditori nullum jus aequiri invitam obsidis: tum quia obses non est dominus vitae suae ; adeoque de ea disponere nequiti tum quia debitor hominem suo jure vita privare non potest.
eivitatis fidem dantis: indeque in hos invitos quoque jus est saeviendi , tat quam in hostes, s civitas fidem se. fellerit. Quod itidem infra plenius
eodem modo, quo fideiussio . Praeterea morte Obs dis.' cum enim omnisseeuritas hic consistat in detentione peris 1onae, necessario sequitur, eam cessare exstincta persona.
In seeundo ea su res magis dubia est. Ille, qui pro reo criminis cavet , causa est quod dimittatur, eoque imis punitatem consequatur e adeoque vi. detur morte puniri posse, At verius est, Principem non debere obsidem talem accipere: si vero accipit, non debet eum morte puniri ,
quia uti dictum est , obses disponit de jure, & re , quae non est in ejus po
Equidem Dionysius in exemplo Damonis, & Pythiae , paravit mortem
obsidi, in ea iam si alter non reveristeretur .' at tyrannus is fuit, cujus actus de jure naturae testimonium non faciunt.
Tertio , er quarto casu, omnino juxvitae, & necis aequiritur et , cui dati sunt obs des , si dantes violant fidem datam . Rationem diversitatis explica. bimus infra, ubi ex professo de ob-sdibus hosti datis agemus. Praeterea in his duobus cas bus ,s aliud est in prioribus in etiam inviti obsides dari possunt, si sunt membra De Conritisne, Modo, γ Die. CDXCIX. HACTENUS egimus de ea utionibus, quae alterius obligationi accedunt se euritatis causa. Sed praeterea pactis adjici possunt condi. tio, dies, & modus. 4. D. Conditio est oratio, quae quidluspendit in futurum eventum inceristum an si exstiturus p . Eaque est vel potestati , quae pendet a nostro arbitrio ε .' vel casuriis, quae a casa, vel arbitrio tertiit vel mixta, quae a casu, 3c nostro, vel nostro, 8d tertii arbitrio r . Deinde est vel suspensiv.r, vel resolutiva g. DI. Conditiones igitur non sunt, T. quae non ex oratione, sed tacite,& ex natura rei insunt i : 2. quae nihil. suspendunt in futurum eventum, ut impossibiles, necessariae . & tu es .
h. DII. Effectus eonditionis es obligatio implendi fi existit u , Potestativa etiam per aequi pollens impleri potest, si in forma speeifica impleri ne . Q 6 4. g. O. U. o.
I. 23. num. 2. Lib. 3. cap. zo. g. 76. Lib. I. cap. I p. g. I Grol. Lib. 4. cap. 1st. S. I & Lib. a. cap. II. g. S. n. a. L a. c. I s. g. 17. Laut. paΕ. I Q. st.
539쪽
quit. Si dubia si conditio , non sit
interpretatio contra eum , qui elocutus est: sed nihil actum videtur π . . DIII. Conditio verum jus tribuit, sed eventuale. Atque hinc est, quod spes debitum iri sit vera mera,
3e vendi possit ; & quod liberi jus
suum eventuale suecedendi transferant ad haeredes suos. Quae transmissio , primogenito praemortuo, in regnis summam utilitatem habet . )Conditio impossibilis vitiat negotium ν , non vero si turpis si e : in praesens , & praeteritum collata nilii Isuspendit o , uti nec necessaria b .
g. D U. Dies est tempus quod sit exstiturum , sed quando ς si enim incertum
tem Venit antequam .dies rit . : intelliguntur autem regulariter dies naturalas, non civiles f .
DU. Modus est causa finalis, pr pter quam aliquid fit, vel praestatur :uti si promitto alicui Ioo ut monumentum exstruat ε , haec obligatio pura est at non secuto modo adjecto, condic solutum potest ε .
De Interpretatione Pactorum I tibi vera interpretationum principia exponuntur ἀDVI. T N conventionibus omnis I obligatio oritur eX placito, & coosensu duorum in eandem rem . Adeoque ante omnia de placito illo, Si de illo consensu tu eandem rem , constare debet. D VII. Si igitur disponentes disserunt circa mentem conventionis ; dc verba, vel lacta alter hoc sensu , aluter alio explicet : quaeritur , quaenam interpretandi norma jure naturali obtineat 3 Resp. Adhibenda sunt ea media , quae ratio naturalis suppeditat ad intelligendam disponentium voluntatem, 3c quae alibi explicavimus.
ir. I. Quoad verba, si dubia sunt, regula generalis I. est, ut is sensus valeat , quem contrahens scit alterum intelligere: id enim vere inter utrum que actum est . Si proinde ego sciens alterius intentionem alio sensu verba centractus accipio, fallaciam committo ; non est idem utriusque placitum, sed unius alterius decipiendi animo propositum n. a. II. Si uterque in bona fide est, Sc alter nescit , verba alio sentu ab altero accipi , pro eo fit interpretatio, qui verba adhibuit juxta usum communem communis autem etiam
est sensus arti proprius i . in Cum
540쪽
s 24 Dissert. Proaem. XII. Lib. V. Cap. IV.
enim uerba valeant ulu , is, qui usum quia deficit duorum in idem placitum illum communem scit vel scire deis consensus. bet, ex usu illo obligatur. n. g. III. Si partes aliquid promittunt ad eertum finem, tunc ita interis pretatio fit, ut omnia ea promissa censeantur, sine quibus pactum exitum habere nequit: idque ex medii nece L state I qui enim vult finem . vult etiam media . Ex his jam apparet, I . eum, cui abire datum est, non & redire; abi. rus enim, ex communi loquendi usu, reditum non infert m : at 2. cui ire datum est, ei etiam redire; finis enim pacti est, ut tuto ad locum domicilii reverti possit . 3. Si partes paciscuntur, ne quis locus muris cingatur, alio modo cingi nequit ο : nam ea intentione prohibitio illa intervenit , ne ex loco munito alteri paciscentium injuria inferri possit . 4. Qui commeatum hosti concedit, etiam comitisus dedisse videtur, si commeare absque comitibus contra dignitatem esset :adeoque securitas hic ex medii necessitate sequitur . Non autem sub eo commeatu intelligi potest simi. lia; ex dignitate enim personae est ,
ire eum comitibus , non vero cum
uxore . Se liberis p . Sic qui s. commeatum dat pro certo militum numero, non excludit summos duces :nam generali, & communi usu voce militum etiam offficiales continentur g
D VIII. Extra has interpretandi regulas omnis dispositio dubia manet, adeoque nulla inde oritur obligatio ;
Hine I. ex natura. δc proprietate vocis nulla interpretatio fieri potest quia uti dictum est, verba non valent ex sua natura, sed ex usu. Sed & 2. non valet interpretatio ex
eo, quod alter paciscentium verba illa alio, & particulari sensu sumere soleat: quia in ejus potestate non est, sensum
verborum communem mutare , nisi
alter id sciverit. Neque 3. eludere obligationem paciscens potest, sub praetextu, quod in pactis non verba, sed ratio, & finis
quem sibi pro lubitu fingunt ὶ conis
siderari debeant, di quod cessante hoc fine cesset obligatio . Quo pretextu Galli foedus illud. quod vulgo 'alte de parrage vocari solet , Ut Olarunt :causati . mentem laederis fuisse con seriandi tranquillitatem publicam, quae sues flente isdere salva esse non potuisset, quasi per violationem Rederis non major turbatio tranquillitatis publicae secutura esset ς quod & experientia cum internecione sere Gallorum docuit. q. DIX. Hi ne econtrario iacile conis
stat , perfidiam insignem fuisse , I . quod Locri , qui promiserunt; se pactis statuis
roS, quandiu terrae huis inmerent, c. ita Fumeris gestarent, postea terramealceamentis injectam, & aliorum capita humeris imposita , abjicientes, putarent; fide se nunc liberatos esse e ra. Quod Boeoti urbem reddere polliciti . eam eversam reddiderint i : 3 Quod Mahumedes. Euboea capta, eum dis.