Carmina

101쪽

non, inquit, est μονονου χέ' etsi sunt, qui alitePsentiunt. - In his suisse videtur Bero alitus, qui, nescio ubi, lianc dictionem perperam interpretatus est, teste Grammalico non Latiuo, Sod, quod mireris, Graeco. Nempe Phavorinus ita scribit in V.

ΙΙoc etiam pertinet ad

negationem deesso. Quod fieri nulla ratione pol CSt. Nam si Tibullus ita iii-telligi voluisset, non mo

repugnaret: Sin VeTO Itu, Iam modo non POSAum

Vulpius locum ita expli-Cair oΝon modo, inquit Poeta, Possum tenui victu Contentus esse, quod antea non Poterum: non

tantum Iongia itineribus

Valedicero, rem augendi caussa si Sceptis; Verum etiam in summa animi securitato indulgore otio, sedens aestato propter aquam sub arbore. HOC

si dicere Olebat Tibullus, ecquid Caussae fuisse di-

scriberet, Non modo iam possum Z Sed friget sentcritia, Meque Poetae taIri eleganti cotivolii l. Quid multa Τ Vitium hic locus procul dubio contraxit graVissimum, quo induci se passus est IIeynius, ut

Versus 25 - S.. aliunde illatos osse cori tonderCl. Libri tamen couscutiunt, si discedas ab Excerpti

Scalig. Uuippe ego iam

Possum substituentibus quae mora est iu terpolatiO - et a Codd. Ashew. et Guel rb. qui exhibent, Iam modo nunc Possum. Cuiusmodi locum forsitan ob oculos habebat Benti eius, ita scribons ad Toroni. Phorin. II. S. 9. -Sed vide an Parasito minimo stulto Mit somnolento id conve-Miδt, ut F. mox io. tam

102쪽

LIBER LE L E G. I. Cito immemor sit nominis, quod hic, id est, mO-

raverat, Stilphcinis. G i-yotus quid conatus sit, vides. Exstat enim ita medio contextu editionis VOssianae: Iam mosio, iam Possum - quam Tit,ulli esso scripturum, CPns f P-tasse Credam, ion hodie. Nam adverbium modo, sic temere inculcatum, non nisi otiosum est OPR-GODis complementum. Equidein, qui similiter spri Pserit, neminem reperio

Praeter Sidonium Apol-

lla Mocant, et ad

Ulpia poscunt Te fora, donabis quos

libertate Uuirites. Quo tamen exemplo fru-Stru sit, qui confirmari credat lectionem Guyeti. Ut nunc est, desideratur aliquid. quo repotita Pri

tim aliquid excidisse post

haeC Verha credas. Quod quum parum sit probabile, nunc in enm Rententiam inclino, ut om nomhuius versus duritiona, omnem orationis insolen

tiam tolli posse putem

hac verborum traiectionerram Possum modo non contentus Misera

Ait Tibullus, posse Senu Contentum vivere

parvo; sed non absoluto, quandoquidem, ut scribit IV. 1. I 83. deside; ium

Hoc ad universum Elogias argumentum, totamquo Tibulli vitam relatum unice probabat Schaeserus, in cuius contubernio dimidium sero meu Sis Sua vissime transegi Lipsiae, nunc ipsum valedicturus viro optimo, meisque mihi oculis cariori. Vel sietamen malim Versum ita interpungere zLam possum, modo nora

ut adverbia iam et modo

de diverso tempore Su maritur, Parim autom T feratur simul ad conten- tua et ad omere, sicut .apud Propertium III. S. 39

Contentus niseis semper Mectabere cucula.

103쪽

Sed Canis aestivos ortus vitare sub umbra Arboris, ad rivos praetereuntis aquae.

Ille ego, ait, qui modo

non Contentus eram PRY-Vo, iam possum vivere ΡΩΓUO Contentus. Quod mihi longe praesereridum videtur. Nam ita lito versus, ut tota laaec Elegia, opponitur loco querulocnDiniuis in Messalam v. 182 - I91. malui ius haud dubie et eo tompore SCH-pti, quo nondum ParVocontentus erat Tibullus, v x pueriliam PgI ESSUS. Posuit igitur nunc modo Pro nuper Vel paullo an

in ambiguitatem incideret, quam Verba tantum non dio sensu poneret, quam quo Vulgo sumuntur II.

u6. 59. Illa meis tantum non umquam desit ocellis. u6. LoΝGAE J Ed. R. 147 2. longe, lioc est, longae. Νam pro ae haec

Editio sempor habet et vel etiam e simpliciter. Vide,

xivum.

qua' atinotarimus infra ad I. u. 52. 27. SED CANIA AESTIVOS ORTUA VITARE J Ed- a. 147 2. hortus. Hanc lectioncm ne dignam quidem liabuit, qnam Com- mea uinarot, Cyllenius, qui, quamvis in contextu 1, 1d. Venet. 1491. 95. exstet ortus, tamen in Commentario bis profert, aestiGOs

lauduntur IV. 1. 65. do Cimmeriis:

dente ines apparuit

ortu.

Ubi pauci libri habent ae-

εtu, quod arripuit Vossius, invito Tibaelo, qui ibidem scribit similiter vis 157. Quippe ubi non iam

quam Titan superingerit OrtuS. Malo etiam Benueius ad Horat. I. Sem. 6. 126. corrigit aestiGOs ictus. Nam maximus ut splendor, ita etiam aestus tribuitur Caniculae orienti. Homer. II. e. έ.

104쪽

LIBERI. E L E G. I.

Hitrio Iocum imitatur Apolloilius Rhod. IV. 1228. υσείην δ' ἐπὶ κρατὶ

Vido Comment. de O pliei ArgoII. P. OO. Archilochus apud Plutarch. III. Symp. T. II. p. 658.

ταυανει,

Heynio ad Virgil. VIII.

Aeli. 589. - Vitare aestivos ortus dictum est, ut apud Homer. Il. 7r. 2IS.

Τιας άνεμων ἀλεείνειν. Ubi Heynius, μνα vi vox ultima posita Pro arcenS,NOII eottana. Atqui eodem sensti Latini ponurit Miatare. Lucretius V. 954. Ea frutices inter Condebant squalida

membra, Verbera ventorum vitare imbresque coacti.

iam Homerus. D. v. 715. Ellipedocles V. 4OI. ανe-

μον μενος. Alii βίας. 23. AD RIVos J IIaec lectio Domini adlua C suspecta fuit, nisi Bumanno, Corrigenti risum vel ripam. Illud placuit Vos-Sio, CreorOm Ortum Esse statuenti e superioris Ver-Sus voce aest os. Cuius generis emendat iones saepe protulit, V. C. I. 4. II.

utrumque bene habet, sed

105쪽

TIBULLI

Nec tamen interdum pudeat tenuisse bio

Aut stimulo tardos increpuisse boves. Non agnamve sinu pigeat fetumve Capellae

Desertum, oblita matre, reserre domum.

At Vos exiguo pecori, furesque lupiqus, Parcite: de magno est praeda petenda

V. 3I. laetumve. 34. Omittitur est. rioos praeserendum est propter librorum Corasensum. Lucretius II. 29. Attamen inter se PVO-

atrati in gramine molia

Propter aquae AVum, sub ramis arboris altae, Non magnis victus iu-

BIDENTEM J Cod.

34. DE MAGNO EST Verbum est aberat a quihusdam Statia iis et ab uno G eo, sed ego non ausim delere. Saepe noster sic solet, et quidem in penuicinimeri. Tamon valde Placet scriptura unius Helusiani, de magno Praeda petenda gregs est. BRoUΚΗ. Cod. Paris. de magno est. Ed. R. 147 2. - de magno Praeda petenda grege est. Praestat haud dubie. Verbum in finem versus Teiicere, quam prorsus eii- Core, quod, ubicunque fieri per metium Potuit, ossius fecit, sic Censens

Non tibi barba nitet, non tibi culta coma

est.

Ibid. V. 52. Qui prior meo est cam

cere missua equus.

Vereor, ne quis in posterum , hac fretus auctoritate, V. c. apud Proet Pert. Ι. 3. 2ά. edat: Disitirco by Corale

106쪽

Hic ego pastoremque meum lustrare quoti

Et placidam soIeo spargere lacte Palem.

V. 56. Palen.

Dicite, quo Pori

clausa puella mea. V. 26.

Et licet Eleis, illa

futura mea.

Sed verbum est frequentari in sine pentametri, docet etiam Quintilianus, sic scribens IX. 4. 365. Et quidem optime est 3μbi iunctus anapaestuS, ut

qui sit pentametri inis leve praesidium cst. Narravnaloephe facit, ut ullimae vllabae pro utia Sonent. Nequ' tamen Opus est, imitari Broulesvisium, quum syllabae, in Voculem brevem desinentes, longe sint frequentiores in 1ine pentametri, quam existimasse videtin' Hor- Inannus Metr. p. 165. Caetorum Heyisius scribiti Post hunc verSUm aliqua intercidisse nullus dubito. Reliqua boue cohaerent usque ad fiI1em Elegiae. -- Ego, quam is quaerens, nullum T revixe possum lacuniae Vestigium. 56. PALΕΜJ Palen, Si

ut in quibusdam libris

legitur statianis, editorum nemo in ordinem recepit, praeter V Ossium. Exstat tamen, nisi fallor, in Ed. a. 147 2. Atqui

graeCas terminationes non

nisi in graecis nominibus Sor, are soloni optimi au-Ctores. Quare, ubi Baia 'us quoque Palen scripsit CarnI. I. P. II p., SaΠ- leuius breviter sed docto P. 1789. Graecam, inquit, Iormam huius υocis equidem ignoro. Editur qui tum hodie etiam in Oiud. IV. Fast. 746. Siloicolam tepido la-

, cte precare Palen. Sod IIcinsius in Commontario sine ullo varietatis

indicio legit Palem. Simile mendum iisntiam video a Dori nemine Virgil. Ecl. I. 62. Aue Ararin Parthus bibet aut Germania TigriII. Satis constat e Charisii Ru notatioue p. 69., Virgilium scripsisso Ararisn et Tigrim, sicut Irim et Parim; quod confimant ve sum hunc citantes Gram-

107쪽

Adsilis, Divi, neu Vos de Paupere mora SuDona nec e puris spernite fictilibus.

matici Priscianus P. 989. et Maximus victorinuου P.

1962.57 - 4O. ADSITIS, DI-vi J Cocl. Paris. AsAttiR. Sic infra II. I. 81. Sancte, veni dapibias festis. Hic comparundus ost locus Classicus Hom. Od.

de reposuit e libris Sintianis et suis. Dona domen8α et o fictilibus di-Cuntur, sicut apud Toxentium Erm. III. u. II. dona a Phaedria; Properi. III. 7. 14. spolia ex illo. IV. IO. II. spolia ex humeria. - Scalliger ex infmae Metustatιa CD-dice assumpsit e par sis fotilibus Pro purra. Sed recte BroiikIiusius, Noa Issu'm Parνα essent illa Vaba referebat, sud qua Messerat Pura. De vasis ctilibus, quibus ΡΓO SHuplici tale prisca diis libaro votores Latini solebant,

idem Diadia congessit scriptorum loca. Addam aliquot Graecortam EX mPl R. I' ratosthenes in Epi stola ad Hegeloveni Lacedaemonium aliud Athen. XI. p. 482.

rodoti V. 38. p. 416. de

πι,ειν. Ubi vide Ualchenarium. Sed hic mos paullatim iu desuetudinem venit. Laudat Broukli sius Cicer. IV. in eo.

21. domus erat ante Gaium praetorem nulla

paulio locupletior, qua in 'domo haec non essent, Et

iam si praeterea nihil es-εet argenti ', patella grandis cum sigillis ac simulacris Deorum s Paιero,

108쪽

Fictilia antiquus primum sibi fecit agrostis Pocula, de facili composuitque luto.

των ἐγάργα ιρε οἰκία, Getieis Dero et argenteis Ucis a repleta erat domus. Hanc emoradationem, sic Satis certam, ita corali P- viant Soholiastes ad Aristopl1. ACliari . V. S. et Suidas in v. φαροακοσιο

ρε. Μiror Stephanum, qui utrumque Soptironis lo-Cum ob oculos habebat in Indice Thes. GP. Ling. sub Vocibus οργαψω et μαρμαίρω, Hl

Psse locum. Quod milii certe fit probabile. cogitanti, nullius scriptoris verba magis Perturbassem ammaticos, quam S pha OniS. 59. FICTILIA POCULA JUis infra I. IO. 7. Substituuntur lignea pocula et nec belloverunt, Faginus adstabat quum scyphus ante Myes. SOd lutinsive argillam primam fuisse maioriam, e qua O-Pela conficero terataret rudis artium Rei RS, CUI stans est aliorum opinio.

Hinc ipsi Vulcano apud

Hesiodum Opp. 6O. tribuitur . ars non fabrilis, sed figlina, γά ν υδει φυ- ρειν. Qui locus non Oh- versabatur esselingio de A1istobulo p. 155. Hao via inclaruit Promet11C IS, dictus ob hoc a Phaedro IV. Fab. 14. S.

auctor Vulgi fctilia, Qui, simia ostendit ad

109쪽

Non ego divitias patrum fri ictuSqUE TC-.quiro, Quos tulit antiquo condita moSSis . . Parva seges Satis est; satis eSt, Tequiescere lecto Si licet, et solito membra IoVare toro.

sortunam, frangi

tur.

Quo nihil dici fingique

Potest clegantius. 45 - 44. PARVA REGES SATIS EST J EAc. Pocchi cum paucis libris, Farυα satis me δεα eSt. Sed parνa segea OPPO nitur fructibus, Ouos tulist antiquo condita messiS aMO. Sequitur, requiescere lecto - et solito membra lepare toro. Qua eiusdem Sententiae amplificatione niliit Ositatius est classicis auctoribus, in primis Homero,

Vide Cominent. de Orph. Argon. P. 57. Vertim FI uterius, hanc priscae simplici latis ubertatem Pu

Tiam advortous, pro lecto reposuit tecto; probauto Brouhiuisio, otiosam enim esse lecti vocem, quum sequatur toror alius le- Dare mutavit in ruerre, quoniam praecessit requiescere lecto, quod parum differt a locutione, mem- νMa Ieseare toro. Sic veteres scriptorcs interpo-Ιantur. Nihil recepta le-Ctione verius est, nihil sanius. Horatius II. Ep. I. 159. Agricolae prisci, fortes Parvoque beati, Condita post frumenta, Iovantes tempore festo Corinis et ipsum an mum spe finis du-rα ferentem, Cum sociis operum Pueria et coniuge AdaTellurem porco, Siloanum lacte piabant,

110쪽

quam iuvat immites ventos audire cubantem, Et dominam lenero detinuisse sinu l

Aut gelidas hibernus aquas quam fuderit

Sec um Somnos, imbre iuvante, sequii

Ovidius Bem. Am. 265. Nocta fatigatum so

mniaa, non cura

Puellae Excipit et pingui membra quiete le

64. SI LICET J Cod. Paris. et Ed. a. 147 2. Milicet.

Alii libri, in his Cod.

Paris., continuisse. Et ita est in Edd. a. 1472. Venet. 169I. 95. Cyl lenius tamen in Commentario non nisi detinuisse habet. Quam lectionem confirmant Codd. Palat. Co Vin. Μonac. Vossiani duo, Ashew. Excerpt. Colot.

et Virgilius IV. Aen. 84. Aut gremio Ascanium, genitoris imagina

capta, Detinet, infandum si jallere possit iam

rema

a. 147 2.

Aut gelidas hybernus aquaa cinu fuderie

Auster.

mpe cum Pro quum omni hus illa habet locis,

En ego quum tenebris

tota Magor anxiua urbe.

Edd. veterem igne, quod primus eiecit Scaliger, Praeeunte tamen ΜuΓcto. Nam etsi utramque Ιectionem ferri Posbe Putabat Mureliis, tBmen,

quod in libris quibusdam invenerat, imbre iuνante,