장음표시 사용
81쪽
et Grypluanae. At idem Scaliger in commentario ad ed. 16oo. eandem illam animadversionem iteravit quidem, sed addidit etiam- aliquid. scribens: Haec
tameti vera ost lectio, quam nunc publicamus, Met quam Priare editione non ussequebamur. Hic prior editio Hora Potest esse Prima a. 1577. neo secvi da a. 1582. in quibus est Mestia, non quercus, nisi verba illa exu ema referenda simul sunt ad lectiouem versus sequentis So9. cum illo cohaerentis, quem ille profecto longe aliter interpretatus est in ed. 16oo. quam in edd. 1577. et 1582. Manet tamen vel sic suspicio editionis prioris, quum etiam Io. Auratus carmen, iam primae editioni R. Io77. praefixum, inscripserit itar ἡμCatullum, IIbullum et Propertium a G. Maligero,
iuvene nobili, Verona Oriundo, nuper emendatos. εSc ger natus 154o. at inuin tum agebat trigesimum s p Limum, in quo Retalis gradu constitutos iuOenea appellare non solet consuetudo liodierna. Utcunque tamen iit, illud in oculos incurrit, lectiones Scaligeri, margini Planti uiatiae adscriptas, si a Caim. XXII. II. ot Carm. XL. 15. discedas, potuisse trausscribi e Νolis in Varronem, Variantes contra, quaD Ultro e fragmenio libri Cuinc. adscriptae sunt G plaiauae, non potuisse innotoscore Aulon. Gryphio a. nisi est erutrum ponamus, aut illum idem Cui ucii fragmentum in manibus habuisse, aut editionem Scaligeri, anno I 5 5. priorem. Caeterum Properito etiam cum Scholiis Canteri, sicutGrypti iano adscriptae sunt duobus locis lectio-- nes Scaligeri r Ι. 5.16. osculaque admota sumere, et arma nurnu. Mavgg. , caliger tarda legit. - At Scaliges in contextu trium oditio uum habet et arana, in commentariis scribit: Putavi olim adolescetis legendum, sumere tarda. I. 2O. 27. Car Pere Palmia. Margg. Scali
ser plumis legit. At hic in irout cxtu habet palmis, in eommentariis Dihil ad locum. BPoukliusius lectionem prum is Livineio, Livineius ipse Scaligero tribuit.
Inter editiones Scalig. 1582 et 16OO. Nonnullae naia novis sormae prodiere, quae Vel omittuntur Vel COnfunduntuP ab Ucynio. Hic Plautinianam Aut v. 153 . et eiusdem anni Lugdunensem in Batavis unam ear denaque essct censet. Illam ipso in manibus habuit, hanc Santelatus, qui scribit in Collectulicis:
82쪽
CATVLLVs, Tibullus, Propertivs- Teidae I 38 . memoratur in Catalogo Ian. Brouhhusit n. p. 56. Porro idem: exemplar BPoia usianuin Liim. Batav. apud Raphelen g. anui I 587. nunc ipse possideo res hanc editionem, iudicio vivi docti castigatam, secutus
est Douga filius: CATVLLVs, Tibullus, Ρropertius, Iampridem viri docti iudicio castigati, et Nunc denuo reo uiti ac να-riis Leotionibus et Notis illustrati a Iano Douqa Filio. Accessit Pervigilium Veneris. - Lugduni Bat. Ex officina Plantiniana apud Franc. Rapheten una. Μ.D.XCII., facio Omnium emendatissimam editionem appellat Nie. Heinsius ad Uirgii. Aen. VII. 1IO. Η etita est a. 16o5. fundus autem editio superior 1569. HEYN. Dousa ipse in prooemio scribit: si Editionem sequuti s sum, quae minima illa ac manuaria forma ante aliquot a tumshic excusa, et iudicio viri docti castigata est, ad lioc exemplum. tantum si quae ess2nt lectionDs, quae spU-ciem recti prae se ferrent, aut de quibus quis in utramque partem arbitrari posset, ad oram PONOPO Hon neglexi. Loquitur de editione Leidensi a. I 587. supra memorata. In huc igitur editione reperietur lectio, receptu a Dousa, cuius ego sontem indagaro non potui II.
Nunc mihi nunc sumo Deteris proferte Falernum Consulis, et Chio 4oloite Mincia cudo. Claudit saeculum editio Scaligerit eicia et nitima cum commentario multis locis Petractato, iii Bibliopolio Com- melini uno R. 16OO. Haec ovilio xepetita est hoc titulor CATULLI, Til lli, PropertΙ noνα editis. Iosephus Scaliger Iul. Caesaris F. reconsuit etc. Excudebat Iacobus Stoer. M. DC II. 12. De hac editione Heynius scribile rivera est repelitio editionis 16oo. in so illa Charta, qua Lugdunenses eo tempore utebantur. His verbis adductus odi- tox Bipontinus post Stoer inculcavit Lugduni. Sed ii men urbis a titulo abest. Νec Siserius, quod Seiana, Lugduni, neque vero, quod mihi excidit in Analecti ai ad i. 1 o. 63. Parisiis Chalcogi upiliam ex PCuit, sed Go- Hevae. Prodiit tamen eodem anno Lugduni editio, quum
83쪽
CATVLLI. Tibulli, Properia nosci editio. Iose-plius Scaligor Iul. Caesaris F. recensuit etc. Lugduia, Anthon. de Haro. M.DCVII. 12.IIoc exeriti'luiu exstat in bibliotheca Rostoclitensi. Eadem est huius atque supcrioris editionis cha1 ta, idem litterariam charactor, eaedem signaturue. At oditio Sto sexti uuum idemque insigno in Donte habet atque iii sum uitio coiitra Anthonii in Ponte aliud insigne habet. in sine idem quod Stocriana. Subest aliqua Daus, similis illi, qua editas est eodem amiO Hagae simul Comitum et Londini Horatius Cilningamii, nulla re alia. Disi insignibus nominibusque librariorum di exsus. Habeo anto Oculos utriusque editionis exempla. Melioris notae videtur esse, nec tamen est eiusdem anni oditio Lugdunensis haec: CAT vLLI 'I'ibvlli PropertΙ opera quae eri stant om nia, ad vetustiss. cod. Bibliothocae Iac. Grassera fideliter odit Quibus accesseruiit Collieu Galli fragmenta. Lugduni MDCUIl. 12. Non valde antiquum fuisse Codicem. quo in celebrioribus Grilliae et Angliae Bibliothecis meliorem Prehendere potuisse Negat Grassevus, statim in oculos incurrit. Nam apud Catullum Carm. L 9. in contextu liabebat POutatii commentum: Qualecunque quidem, ora Per Viro m. Atque adeo Avantii interpolationem Curm. XII. I. Inter coenam Asiui, manu ainistra, quam vereor, ne intulerit in conte, tum suo Marte Gras aevus. In I'ibullo nullam ego memoratu diguam lectionem cluprehendi, futiles o ct utrario haud paucita, ut IV. IS. I. I, ulla tuum titulis stibilucet pro nobis. uua est prosessio editoris. Caeterum Grassovus iii titulo l3Osuit Pr era,
in libro ipso Propertii, sicut Valerii Catulli, Albia Tibulli : Scaligor ubiquei productum; coula a quam socii Beut- Ieius, qui tu fronto habet Terentii, in recessu Terenti. Malui ego sequi consuetudinem hodie usit alani, quam vellianc inconstantiam vel illam etiam ConstaIitiani. Reliquas linius et sequontis novi EdiliOtios recor sero eo minus attinet, quo accuratius eas perceu fuit ΙΙeyuius.
86쪽
Dt Qit;as allus fulvo sibi congerat auro, Et teneat culti iugera multa soli,
ELEGIA i. Ed. princeps R. 147 2. inscriptionem libri primicum argumerito Elegiae primae coniungit itai Albii Tibulli eq. RO. Poetae. Cl. Liber Ρrimus quod spretis divitiis et militia Deliam amet et amori serviat. Nempe nulla Elegia in
hac editione ab avera numero , sed unaquaeque praemissa inscriptione vel brevi carminis argumento distinguitur. Euudem Op
Reg. Lop. R. 1481. et eiusdem antii Vicetilina. Harum inmun Editionum variciates, notatae iam aBrouUinsio etHeynio, satis demonstrant, neutrum eXPressam esse ad priuci-Pcm omnium, quum Nos Comparatam exhibemus adcuralisSime. 1 - DIVITIAS ALIUs JHuno lociun laudat Diomedes graminaticus libr. VI. c. de Poematis geue-
87쪽
xibus p. 431. Piit soli. tibi Primus Versus initio ita legitur: Disitias alius fulos sibi conserat auro. Nempe in V. C. Diomedis, teste ΙΙeinsio, vitiose OXaratiun Orat, sibi conserat. Hinc Pulachius de Couiectura secit conferat. obstat huic lectioni consuetudo, quae, ut Gellius scribit XII.
15. Cum omni tun domina Terum, tum muta imu VCPhorum est. Ovid. Epist. 22j. PurPura nempe mihi, Pretiosaque texta dabuntur: Cougusto tuo auri POndore vipes ero.
Tilmilum ob oculos habuit Claudianus ΙΙ. in Rus.154. Ouid nunc disitiae, quia fulvi Dasta motalli Congeries, quia purpureis Hy ita columnis Atria, prolataeνe iuνanetid sidera moles pSed Claudiutius Scrat Outiae sanitatem corrupit, atria vel palatia substituens iugoris. Νa111 Tibullus , vetustissimoriam
Ubi manca laret sententia, si cum Botii leto medium
versum eiiceres. Prorsus autem a Vero aberrat idem vir doctissimas, corrigens r
Cod. Paris. et Ed. Pr. 1672. iugera magna. Ita alii quoquo libri scripti sediti que. Audiamus Santcui imi, de hoc loco disputantum ad Bulbvin P. Io29. - 1 res mei Cum utiquorum 1 oli tuis, magna; quod significat multa, Sive. quiae cum multa si ut, magnum rogionis spalium OCCuparat. Aci Diomedem autem l. b. p. 43 i. sine quod provocatltroukhusius, multa defen-dCns, Sciendum, antiquas cuiliones servare: OElegiacst carmen compositum hexametro Versu Pentametro lue, ad invicem positis, ut τDiuitias alius Dion sibi congerat auVO,
88쪽
Ee teneat culti iugera magna soli. Certe magnus in iis, quae Poridore, menSura, Nume- To Constant, Iann raro nil
Vim του multus prope aC- couit, ut - Virgilius I. A D. 148. magnum PDΡulum dixit frequentem, ma-
I ibullus II. 6. 22. magnum Locrius appellat, quod Pro-Perticis 11Ι. I. 22. duplex, Ovidias Rem. 174. mia tram. Poterat Santonius EX Emplis illi, magis ad rem pertineat tibias, tima GraeCorum tum Latinorum, V. c. Theocriti XXIV. 1O6.
ρου ρ α ις. Horat. I. Sem. 6. 4. Olim qui magnis legionibus imperitarunt. Nam , quod Wahesiel lius subs litui t, rvionibus, spe ciosio illud quidem est,
nec tamen Certum. Versus Sallu nius in Acilii Glabrionis tabvia apud Atilium Fortunatianvin D. 268O. Fundit, jugae, PTO-aternit maximas Ie-- gi OHOS. Sed μεγαλαι αρουραι, quas dicit Theocritus, Γ
L E L E G. I. mensis campis. quos a multo it ere nCCurato distinguit Tibullius II. S.
Ut mulio innumeram iugere PaScat O Mem. Similiter III. S. 5. Aut ut multa mei renos arent iugera tauri, Et magnas messes terra benigna daret. Horatius, qui magna scribere Polorat, tamen mumta praetulit, sententiam, quam supra illustra Vi Drais, ita DXprimens Epod. XV. 19
Sis pecore et multa dives tellures licebit, Tibique rictolussuat.
Quae vero idem vocat inmetata Scytharum Getarumque iugera III. Carm. 24. 12. laudante V assio, ea tantum hinc distant.
Quantum Hypanis Veneto dissidet Eridano. Totum paene Tibulli vorsum suum 1ccit Ovidius ΙΙΙ.
Iugeraque inculti pau-Ca tenere soli. Albinovan. II. 56. Paucaque pomosi iu
Accedit. quod in V. C. Diomedis, teste Helusio,
89쪽
Quem Iabor assiduus vicino tensat hoste. Μartia cui somnos classica pulsa fugerit:
V. 3. adsiduus, si, quoi. item legitur, multa, non magna. Quare non dubitanisum, quin Tibullus scripserit rEt teneat eusti iugera
multa soli. S. QUEM LABDR ASSI- 'ΠUsJ Hanc scripturum exprimunt Cod. Paris. et . Ecf. a. 147 2. N iunquam adsiduus. Sententiam ipsam v. 5 - 4. egregie illustrat Homerus u. n. 97 - 1OI.Aευρ ἐς τους φυλακες
Eiusmodi labor, qui sem Per instat, saepe de im-PTOViso venit, recto dici potest militem terrere. Hinc metus, terror, labor Promiscue de bello frequentantur. Vide Hesnsium et Bia1nhonium ad Velleium II. 28. Nec tamen mirum est, viIos
doctissimos in hoc loco osseudisse. Mus avius malebat exerceat; Vulpii amicus torreat; Heynius: Quem clamor subitus sicino terreat hoste
Parum probabiliteri Vi-do Saulentum Bibliotii. Crit. T. I. P. III. p. 66. Quod mihi nuper Oxcidit
Commentum, etsi mitius nunc placet, tamen, quOniam lacus in vitii suspicionem semel adductus est, Iuc apponam: Labor militem vulgo non terrers dicitur, sed potius terere, favere etc. Statim succurrit ille apudΗ0ratiun miles gravis armis I. Serm. I. 5. multo iam fractus membra labore; - Ci qconvenit cum Ulysse, annis minime gravi, apud Homerum Od. o. 136. Ουδε τι ἡβης Λευεται, ἀλλὰ κακοῖσι συνέήρηκται 'ολέεσσιν. Avienus: Voserae attritus quondam per Pro lis miles. Hoc frequentat Livius, V. C. VI. 8. cohortatus milites, ne tamquam
90쪽
LIBERI. Ε L E G. I. re Iovinquo a e ter Tent - Oppidum CFit. Ibid. E. 27. Latinis, Nemnicis , Praenestinis iam intentari arma, cistum magis quam hostium odio, χιt in armis terant plebem , nec respirare in urbet aut per otium libertatis meminisse ainane. Quae Vorhi terere poto-Stas e Maeco fonte fluxit. Herodotus UI 12. OVIω
ο ουσε. Apud Theocritum I. 65. occurrit αλlτρυτος id est, qui marino Vitae genere detritus iam ac retorridus est; ut scribit Gellius XV. So. Sed huc in primis pertinet Μi
157. AUt vero Latine gravia ot molesta labo riosa dicuntur, sic etiam a Graecis monente Va chenario ad Theocrit. Adon. 7. 'A δ' ὐδυς ωτρυτος. Deteret inpalidos et
via longa pedes, Tibull. I. s. 16.) Ad hanc igitur
normam scribi Potuisso a Tit,ullo putabam: Quem labor assiduus sicino deterat hoste. Sed praestat reccptam 1e
Quaere loci faciem, Scythicique incommoda caeli, Et quam vicino terrear hoste, roga. Horalius I. Carm. 26.5. quis sub Arcto Rex gessi e molliatUT OVas, Quid Toridaten terreat, unice Securus. 4. MARTIA CUI SOMNO CLΛSSICA PULSA FUGENT JVossius h. I. roposuit quoι
nomen in mira versuturvarietate. Nam II. I. 8O. et ΙΙ. 2. 6. recurrit cui;
mox II. 5. 6. 18. denuo insertur quot. Rursus Messal. 184 - 86. Cui.
Quo teneam Multua mutantem Ρrotea nodo ΤPraestat in his carminibus retiuere cui, Praeeunte in primis Ed. a. 147 2., ne cogamur otiam reponere quoius vci quiuae, uod utrum qu exhibentuo Codicos apud Broukhiasium IV. 12. 4. Vide Cassiodor. p. 229. Cod. Paris. item se ex cui ha-