장음표시 사용
221쪽
secundum seriem Regum, a Stephano I inde, coniectura se. penumero usus, enarrat. Prima editio est A. i 643ς 4, Auis gustae Vindelicorum, apud Chrsopb. metum, vivo etiam tune Autore facta. Altera A. ira a multis accessionibus, veluti Diff. de vetustissima Rmaiorum gente, aliisque, locupletata, Tyrna viae prodiit. Hic autem longe melior instructiorque iste Commentarius emittitur, quod Cel. Beliar, ex gentilitio
Remaiorum tabulario exemplum primae editionis, annotationibus, ab ipso Autore copiose adscriptis, auctum, nactus , comparare cum commentario & conferre potuit. V. Mortiui Scbmeuzelii, Transitu. ini, P. P. Valensis, de Clenoriis regni Hungarici mistema , ab iplo Autore nune denuo reiseensitum, secundis curis auctum, emendatumque. Quod aquanquam maximam partem e Re aii Commentario haustum est, neque adeo eleganter Politeque conscriptum; quoniam tamen luculentius atque enucleatius Rrmio, ac, propter rationem viamque tractandi, commodius lectoribus, eflectum est, hac Collectione non indignum, aut alienum, vitum
fuit. Ul. Hi rivi eoronationis Maria Theresiae in Reginam metaria, Autore psemo Tor ost, V. C. Iaurini A. II 4
edita. In duos Libros descripta est. Primo inaugurationem ipsam enarrat, altero documentis ad XXX lU res ipsas conis firmat. UIl. Historia Hungarica, in compendium misia, e Diaplomatibus & MStis hausta, atque emendata a Re ais, Cum consilium cepisset, suum de Corona Hungariae Comment rium recognoscendi. Inscribitur: Monarchiae Hungaria omturiae. Primum vulgata est hortante Franc so Comite de Nadasae, Iudice Curiae Regiae, Francos. ad Moenum A. 1669fol. cura Cassaris Iove seni, Abbatis Eusersthalensis, regni Hungariae Historici, sed parum curate, miramque diligenter, tractata. Mascule de eo metuisti labore iudicavit in Praefati ne sua Cel. Britas; nisi quod nobis quidem videtur, ex MSto doctissimi viri, inimica manus, quaedam, quae forte ad Palatum non erant, sustulisse. Haee nostra coniectura eo confirmatur , quod antecedentia cum consequentibus non semper cohaerent, adeoque intermedia sublata fuisse, necessario credendum Diuitiaco by Cooste
222쪽
credendum est. Sed ita sunt homines nonnulli, longo usu adeo depravati, ut Herculi clavam citius, quam iis vulga-etarum opinionum farraginem, extorqueas. VIII. GO. Ionis recini Catalogus Paluinorum s Desicum Curia Regra, a Cl. Schisa tuero ad nostra usque tempora deductus, a Belio a tem, Uiro Cel. multis locis auctus, atque emendatus. Teis is Duelint opella est, quam elaboratiorem multo, atque
insgniorem, inprimis quod ad Iudices Curiae Regiae attinet,
odere parat illustrissimus Baro, Caresus a DPer , Vir summae dignitatis, literarum amans, eruditionis, humanitatis, omnisque elegantiae, laude conspicuus; cui partui, nostri di iterarum causa, propitiam Lucinam precamur. index, bc a interi huic Volamini annexus, cum Priore , de quo paulo an rea iussicium fecimus, plane convenit. 4n quibus omnibus, satis apparet, quantum pretii statuendum sit huic Collectioni. In universum nos quidem ita sentimus, prae nobisque ferimus andinerum di Belium, Cel. viros, omnibus Collectorum Editorumque ossiciis cumulate satisfecisse. Neque vero bibliopola ullis sumtibus p percit, quibus Scriptores hi ornati atque decorati prodire pollent. Adiecit enim etiam Mappas quasdam geographicas , ad intelligendam Historiam eam necessarias; & maximam, quae dicitur, nitidissimamque Chartam, literasque eleis cantissimas, adhiberi curavit. Quibus suae rebus omnibus essectum est, ut iactare se hoc opere, & posteritati ostentare, Historia Hungarica possit, & ut res literaria magno se heis neficio obstrictam debeat Obligatamque profiteri. Sperare
nos iubet bibliopolae, Viri honestissimi, destinatio D.
mos plures; de quibus ut autem prodeant, vehementer optamus,ὶ suo tempore ingenue iudicabimus.
CORN VALERII VONCX LECTIONUM LAI Laiarurn Libri duo p in quibus plurimi Scriptores Latini,
maxime Christiani, emendantur atque ligustran-3ur, alia item nonnulla obse sintur. C e 3 Traiecti
223쪽
Traieci Uiltorum, apud Herm. seseling, II 4s, 8 mai.
Ρergit Autor Clarissimus lucem Scriptoribus priscis affuniadere ; &, cum ante duos, sive quod excurrit, annos, cria rictim ejus, quod in his Actis laudavimus, Specimen cum doctorum approbatione virorum exceptum esset, felici omnino omine Observationes emisit hasce in Scriptores varios, Christianos praesertim, eosque inprimis, qui cum in paucorum manthus, tum nondum satis a librariorum mendis liberati, erant: in quibus idem ingenium alacre, lectionem
eandem diffusam, deprehendimus, iudicium subtile idem
acutum, elegans, quod in Specimine critico commendaviamus, & nobilissimum Autorem apud quemvis bonum a aequum non potest non commendabilem enicere. Ita etiam comparatae sunt hae Lectiones, ut, de Corini meditantem editione, unde praeclara multa ineruditum orbem redund hunt, scut de reliquis, quae de Martiano Capesta, oe M ibii Commentario in Topica Ciceronis, cogitat, excitandum i de Nostrum arbitremur. Incipit autem a Sulpicio Severo, eleganti veteris Ecclesiae scriptore, eumque saepius emendat derat. x-4. illustrat. Locus est mox a principio Hist. Sacr. Lib. I Cap. rhuius tenoris: Visum autein mihi es non absurdum, cum usque ad Chrisi crucem, mos strumque actus, per sacram HL soriam cucurrissem, etiam mMesa ιonvertere, excidium Hi νομοθmae, vexationes mstuli Christiani, dec. Verba ne sana sint, emeete videntur viris doctis illa etiam po ge . Rescribebat Giselinus, ut opitularetur scriptori, cohynectere. Vir acutus, Dan. Arcerius, in margine exemplaris sui, quod communicaverat cum Nostro Cel. Messeongius, adiecerat contexere. Ipse Autor, smul legerar. malebat converrere, quod vidit postea iam occupalle D. Dan. van Hoven in Veris s Vero . pag. 3, 6. Sed mutavit etiam suam senistentiam: aegre enim Verbo cucurrissem respondere το con verrere, recte sentit. Praeterea, vocem converrere nil aliud
esse, quam multa & varia, sine cura discriminis, in unum
conducere, ex Gessio Probat Pras. Au. pag. I, quod
224쪽
MENfIs APRILIS A. MDCCXLVIII. ao
voeabulum ad metaphoram ab itinere sumtam cunde mea rissem scripsis Sulpicius, minime quadrat. In quo nos Plane consentientes habet. Igitur ita cupit legir Vmum autem
mihi es n. s. - - - cucurrissem, etiam in mylaesa convertere.
At, si quid nobis iuboleat, addi quoque ita necessario deberet
me, hoc modo: etiam in sto geWa me convertere. Latini enim dicunt conuertere se, vel avimum in in aliquid, aut asatiquid, ut ipse Cl. Voncst e C remne adducit, convertere se in fiam. Atqui, sic duae excidiiIent voces, necesse sit, me deis, quod sublestum est, &, eas textui tamen ingerere, aliquantulum audaciae fuerit. Interiin vel absque emendatione rapimus ρῆσιν. Nam Sulpicius verbo convertere innuit e Graeco in Latinum, in verbo autem cucurrissem intelligit co . vertendo. Qua ratione Omnia molliter atque optime videntur fluere. Ad alia pergimus. Su*rctus eodem Libro I Cap. Pag. I S,s I. r ita scribit: Rex. Brius, portis adyultans, minitari em. 16.cidium, deditionem imperare, Ezechram frustra Deo eon dere, se Dei nutu potius arma Iumres1Ρ, - - - V eabulum suppressi se omnem hic sensum lupprimere, Inte pretes non inepte statuunt: plerique etiam reponunt sumsisse. Sed coniecturae huic assensum denegat Pan mum Lib. cit. v. sta, cupitque legi suscepisse; mallemus tamen prius, sum-Ase. Utrumque vero Autori nostro illiplicet. Ille emendat rSe Dei nutu potius arva Da presse. Admodum sane ing triose. Nam sua est Ezechia, ἀπὶ τῶ bus, quomodo Moptimi quique loquuntur, Autores vero hujus aetatis quam maxime. Posset etiam ad Regem Assyrium referri, qui arva Iudaeorum, quo erat fastu & tumore, sua vocet. Ac ista
primum firmatur emendatio ex Regum Lib. IV CU. II v. u; deinde, quoties arma & arva inter se permilceantur, Col. Bur-
mannus uocet ad Raticii Itineri Lib. I v. II, cujus Rutilii duo Ioca hic obiter atque ως ἐν παροδψ tentat Hontatus, & alium eorrigit, quae s qui cupiunt, ad ipsum librum eos remittimus. Libro II Cap. ι haec leguntur: Moxime itaque Danielis IT,I1.
egregiam perseverantiam, s in absistionem Susanna inviso
225쪽
eonfido, ceteraque ab eo gesta fialae stersequemur. Iam istolam in varia abeunt interpretes. Sigonius iubet emendari, is absolutionem Susan divinum consilium Drusus M in e pungit; quod etiam Arcerio visum est. Vosιus autem Sisaiamiam sequitur. Sed vidit Vir Cl. mutatione nulla opus essis. Ait enim Severus Sulpicius, persecururum se esse Davietis perinseverantiam, & ab eo resa , divino consilio in absolutionem Susan , ceteraque, quae perpetravit. Praeterea insolens non est ullo modo, scribere: gerere aliquid in a cujus abfiri elonem; veluti dicitur fieri in utilitatem, sterniciem, riteritis.
Aut, si quid esset omnino immutandum, legi posset: re inde
absolutionem Susanaae div. cons cuius generis Correctio nee contorta, & non improbabilis. foret. Ceterum ad historiam Susantis consori meretur Alcimus Avitus Lib. VI Poemari Gve de Iaude Virginis. v. Πν seq. eandemque Νico . Fresistinus eleganti Comoedia executus est, quae in iner. eius poeticis apparet Parte II. Porro Capite XV in Lib. II Sulpicii duabus distinctis vocibus habetur aute captivitatis scit. mala , pro quo Noster uno verbo antecaptivitatis scribendum censet; non aliter ao Lib. I cap. postgesa; & apud Terentium, sem. per lenitas, aut, ut in Disiebis Catonis, se ematientia. Quod nobis non displicet. Excitat praeterea suffragantem Doctiss. Arezenium, ad Lis. I Dist. I , & Cl. Cannegieterum Reso. B--εινκ. pag. r s. siquidem, illum, observavimus subinde, seruptores producere instituto, qui de aliquo argumento data opera exposuerunt, veluti de ori avi o Consantini, item in Priscistiano, eae sectatoribus ejus, atque nonnunquam alios. Iam plura in sequentibus annotat ad Vitam Martini, ae Dies eo, Sulpicii, post diligentem Hieron mi in Prato operam. In Praefatione vitae Murtivi , 3 ex edit. Curici habetur : quia nec magnam tuarum unquam scientiam contigissem. Deficie vox sarum in Trajectinorum altero Codice, eamque nec in MStis inveniri multis, Barabius refert, ideo legens: quia
nec magnam unquam Rhetorum scientiam c. Nobis quidem admodum videtur durum, pro rerum legere Metorum; at riniatas Disitigod by Corale
226쪽
MENfIS APRILIS A. MDCCXLVIII. Ios
mulius emendationem arripit, & ita iubet: quia nec magnam Sophistarum unquam, aut Rhetorum, scientiam coni. adis dens, Sophisas de Rhetoras conjungi g. r F. de Excusat. tui. & alibi. Quod a vero non quidem alienum est; sed, lo- eo biarum & rerum substituere Sophistarum & Rhetorum, contorta valde correctio, ac eo minus vero similis, habetur, quod vocabulum istarum a multis abest Codicibus. Per scientiam enim isarum rerum, seu nude rerum, intelligit Sulpicius veluti e contextu claret, in facultatem, ornate, et absque soloe.
tur sic: Vultus luce Gartor renitebat, cum membra cetera ne
tenuis quidem macula fuscaret. In aliis etiam , re in Ego taη- tum artubus non pu endis, septennis quo mmodo pueri 'gratia uidebatur. Haec depravata esse, atque sensu carere, videntur. Itaque Autor tentabat: Id aliis saur, id in aliis, etiam. Sed in isio tantum artubus non pudendis sept. q. Interpretatur autem hoc modo: Quod de vultu clariori, & omnis maculae toto corpore absentia, relatum erat, id Martinus commune eum aliis habebat Sanctis; illud vero ipsi peculiare erat, quod in membris pueri defuncti, septennis gratiu artubus non pudendis videbatur. Artus studendi pueri septennis dicuntur, quod illa aetate pudoris vera causa non obtinet; aut, quod
reapse in septennis pueri gratia, quae in Martini Membris videbatur, τοὶ αιtita prorsus deficiebant, iudicium castinioniae sancti viri, & perpetuum ab eo custoditae virginitatis. At earinc ius est modestia, ut judicare de hac interpretatione sua alios sinat; qua nobis data venia utentes, existiniamus, nimis esse decurtatum, si legatur: id alios etiam, sive id in ali s e iam ; nec stilo reliquo Sulpicii convenire; dein, durum aliquando, quod reliqui Sancti subintelligi iubentur: erat enim in reliquis etiam Sanctis gratia; porro, non commoda loquendi formula enuntiari, re in ilis scit. puero) septennis pueri graua videbatur. Progreditur Autor ad Minucii Felicis Octavium, eximiae libellum utilitatis, sed nondum a naevis omnibus, Criticorum opera, per sanatum. Cap. VIII, Cum Abd ridem, ait, Protagoram Athenienses viri conjuste potius, quom
227쪽
profane, de divinitate disputantem, - - finibus expalerint. Hie flagitare antecedentia Minucii, Vonckius putat, ut legatur, non consiuite potius, quam profane; nam saepe , addit, per sequentem syllabam con vocabulum non in aliis locis e cidisse, v. c. I. D. de Legibus haberi: ex bis, quae forte uno eas, accidere possunt, jura constituuntur, ubi legendum esset, jura non constituuntur. Similiter ex Martiani Lib. Ide Nupri Philol. pag. a, & Suetonii Tiberi Cap. 7, idem adstruit. At nos in bonis observavimus scriptoribus, inprimis Cicerone & Livio, το non subinde haud adjici, quamvis necessario subintelligatur: ipse preterea Minucii locus vix indiget eiusmodi medela ; nam consulte opponitur τω profane, id est, non consulte. Sensus est: Quamvis Protagoras ita de Diis loqueretur, ut consulte potius, quam inconsiderate, de ipsis videretur verba facere, finibus tamen eum expulerunt. Ut adeo ne transpositione quidem, quam cupit Vir doctus, opus sit, hoc modo : profane potius, quam confiate, de divinia 6ι. tate disputant. Iam post Minucium, de Asthelmi, sive Ade mi, Poematibus quaedam decerpuntur. Eius Monachi de tam de virginitate carmen, non plebeiae eruditionis, immo lim
tioris, quam quis putet, ingenii, est, nisi quod ex opinioni-hus ac barbarie seculi sui, i septimo florebat, in multa traxit.
Illum Scriptorem, ob metri neglectam rationem, Casim Bam thius Lib. XIII Advers. Cap. ι , & ad Statii Thebaid. Lib. VN. VI, suo merito, non Poetam, sed Missimum versificat rem, nominat. Ab imperitis autem librariis scede inquinatum, D. Friae. Gron ius, ex MSto Oxoniensi, & suopte ingenio, innumeris in locis emendavit, Obsem. ad Scri'. Gcles Conf. θλgen Epist. Petri Burmanni Tom. II pag. Tyssi Ipse ne ius medicas similiter manus, nec infelici successu, as movit. Versae a8 legitur apud Althelmum: Versibus infandis nonum quem dicere dignor. Pro nonum quem reponit Noster non unquam. Idque ipsium haud dubie Hanc ius voluit, quem Jac. Bonagius Tom. IAntiq. LM. par in nota MSta legisse resert non nunquam,
quod hic nihili tamen est. In hac enim Critices Parte Parum se esse
228쪽
MENSIS APRI LIS A. MDCCXLVIII. '
se esse versatum, pluribus argumentis palam fecit Basenuius, vir alioquin rerum ecclesiasticarum peritissimus. Vers vo Pag. 64.haee habentur: Do Idilus ut dulcis frondenti vertice palmae
Traritur ex Acco, praestabit stipite proles. Imitatur hoc loco Virgilium Lib. II Georg. veg Π, Π, Altheiamus, ubi similiter legis truditur ex Auco, quem versum hu-stra fuit aggressus emendare Iul. Ponteaerea apud Cel. Gesen rum GPect. Scriptori rei rum stag. I, dum iubet: truditis
ex ficto, ut ficto si ἀρυωως dictum prosecto. Nam uulgatum
de AEthelmus , dc verba Virgilii, quae praecesserunt, caudis bis sectis, tuentur. Neque enim Virgitius a vitio ταυτολογίας excusaretur, si tam brevi intervallo absque causa his
eadem dedisset. Siere sipite est solo trunco, frondibus dicacumine destituto, de qua feci notione vide Salmasitim ad ,
Caritiain. in Maximin. Cap. s. Porro, Varietatis causa, im- TA.
miscet quaedam Vir Cl. inter Althelmi explanationes, ad Θ-priani libellum de idolarum varietate, e quibus exemplum similiter unum addamus. Legitur pag. Da ed. Minucii G nov. ita: Νam re immolabant Minas, ae dies fesos Zando b nore celebrabant. Hic sublesta sunt Autori verba dando honore. Primo itaque intuitu legendum credebat tanto honore. postea malebat indicendo, seu dicendo, honore, conjectaram corroborans loco Metilii AEneid. I v. 6s: Simul Divum templis indicit honorem. Sed, ex nostra sententia, dare hoc loco idem est, quod indicere, veluti a probatissimis Autoribus accipitur, Ovidio, Horatio, Claudiano, ipso Cicerone de Virgilio, quorum tamen loca adscribere, hic longius foret. Et haec sussciant de primo Lectionum Latinarum specimine. Principia fecundi ducit Optatus Milevit anus, cuius nonnulla 98. loca e libello de Suismate Donatistarum emendantur atque xriguntur. Et ibi quidem Vonckius ad verba Lib. I Capitis r : jam omnes haeretici coeperant murmurare, longum primo panegyricum, nec sine sale, instituit, de 'Aιρετι--ποιοις, flosculos inspergens varios, de acerbam satiram, qualem homines aphilosophi non lubenter audiunt; qua finita, 99 sca.
229쪽
Optisti verbis haereticos eximit, & ita legit: jam omnes ceteri
caeperant murmurare. Quomodo enim haeretici huc arcessantur, obicurum est. Put 3 laal Grovovius in Scristi. Eceses Cap. as, legendum esse omnes erecti c. m. qua ratione eX Uno etiam Codice Dupinius edidit; Autoris vero emendatio foris sitan praeserenda videtur. Ll, III ορ. y haec Verba oc-Io6. currunt: uuid de levitate s furore laborauri tantis pauperibus impedire δ Forte tantus, ait Noster, pro tantis; qualis nimirum Donatus sibi videbatur; nam de eo hic agit. Nisi, quae verisimilior conjectura est, tantis di erit Optatus pro tot serat enim ingens pauperum numerus. Ita etiam loquuntur non posterioris saltem aevi seriptores, sed ipsi subinde antiqui & aurei seculi. Vid. Broti husum ad Prosteri. Lib. II Heg. us. Eam sententiam Autore Corino, Iscavis, Pseudo-Diab, 4. ulterius comprobat, & bone tuetur. Nunc in Seducit Casemine Pasibali quaedam, post virorum doctorum labores, Persequitur. Mox ab initio legitur in Prologo vers. 3: . Nec quaeras opus hic codicis artificis. Qui locus hic codici, quaesumus p Poeta est in perpetua a convivio metaphora, unde, Vocabulum codicis quomodo huc pertineat, non perspicitur. Id damus omnino Viro docto haud inviti. Interim Irim ius absque mora, sic enim loquitur,) reponere iubet: Νec quaeras opus his ovebis artificis; post excogitatam autem hanc emendationem, Sedulium graviter accusat, quod accuratiorem syllabae rationem non habuit: prima enim in ovebis producitur. Quas emendatio in on
chis Sedulii certa scriptura esset, & non 'ne ii conjectura quaeda mi Quod fgnificat, nimium fidere suis viribus, d Orinaequel magisque sui cum pace illius dicamus niteret Autoris Clarissimi rectum iudicium, si a formulis quorundam Criticorum nonnullis abstinuisset, qui fastuosus quidem loquuntur , quam ipsi apud animum cogitant. Nam quare ἐ- δωμο αν ubi vis suam, liberalitatem in concedendo, ν, ευήματα, commendat & praedicat Z Atqui ista omnia lectoribus doctis ex se patebunt, nec praecone, Autore ipso, indi Mnt. Dissilired by Orale
230쪽
xi indigent. Sed iuventuti forsitan tribuendum est, quod aetas relinquit maturior. Post hanc operam, in Poemate Guntlye-Pag. ri occupatur, quod sub titulo Ligurim, de Friderici Borba--sse hellis Italicis tractat: cuius publicandi specimen, post vigelii & Ritters si editiones, Cl. Nithosius dedit. Legitur in Lib. I vers. Io:
Pro speciosa locis scribendum, recte censer, spatiosa locis, quomodo pariter peccatum fuit Lib. II vers. 33σ:
Parva quidem, sed tuta novo speciosaque muro nam iterum debet Dacio que muro. Contra, vocem neciosa, quae bis ejecta e Gunibero, reddendam Corino esse, in sequen- Ia 6.tibus evincit. Lib. III v. par habetur: Dra vetusta feram,
pro quo feram, corrigi Withinus in Decim. Guntheri pag. prjubet jura vet. teram. Sed seram hoc loco, ut saepius, significat areferam, atque adeo longe est melius. Patet id everbis 'iderici, ubi legato populi Romani respondet, v. g. Et quid notius formula, omnia fert aetas, seu, ut Graeci dicunt, αιων φέρει πάντα. 8 Similiter JCti furtam a freκdo, id est, auserenuo, deducunt; & infinita alia. Ad finem Capitis de is a. pretio ac fide Gumberiani operis paucula adjicit, neque colore, ait, destituta esse, quae in Parergis Gottingensibus Tom. I Lib. III pag. Is seq. disputantur, ubi, suppostitium esse Gun-νberi poema, & seriori adscribendum aetati, evincitur. Non audet Vir Cl. , post diliensum maximorum virorum, aliquid decernere. Illud adstruit iure merito, Guntheri nunquam eam esse autoritatem, ut ad vocis alicuius dubiam latinitatem adstruendam idonea ex eo hauriri probatio queat, ubi alia praesertim testimonia deficiunt. Non invenustum etiam 1 33. carmen Severi sancti, sive Evaeelelchi, exstat de boum mortious, cui naevos aliquot eximit. Inter alia nobis placuit lectio, dum pro verbis Endeuicti, ν. ii, quis mentes geminae consona tinculo, reponit levi immutatione: quis mentis gemis cons. t. quae melior est certe, quam Rev. Heumanni, quis
frontes geminae. Denique plura decerpere hine inde poGsemus, ni elegans Autoris ingenium, & quam praesara in