장음표시 사용
231쪽
aliis promittat olim, ex his adductis iam satis eluceret. Itaque ad Lectiones criticas, quas ex Iosephi Iscani de Belga Trojano carmen, item ad Iul. Exuperantium de Belgo Cis. dedit, porro, quae ad loca varia Ioannis C lani de instit iis caenobiorum, ad carmen Marii Victorini de Fratribus Ma cabaeis, ad aliud de laude virginitatis, Alcimi Aviti, non contemnenda proposuit; ad haeci igitur, & similia, Lectores. ut in ipso libro melius, quam in excerpto, perspiciant, remittimus; eas enim Lectiones adiiste, neminem poenitebit.
IIS PROVINCIALE FRISIAE ORIENTALIS,
una cum jure stagnorum es piscinarum, ad Mem antia quissimorum Codicum manuscriptorum editum. Addita est vireso Germanica hodiernae dialecti, cum notis historico-
eriticis, s Indicibus locupletissimis, opera es studio MAII HIAE DE MICHT, A U. D.
Aurici, apud Hermannum Tapperum, IT 46, 4. Alph. 7 Plag. s. Quam solliciti olim fuerint in custodiendis conservandisque patriae suae legibus atque institutis Germani, vel ex eo intelligitur, quod introducti onem Iuris Romani atque Canonici admodum indigne tulerint, &, ne peregrinae leges iuris Germanici luminibus ossicerent, tanto studio providerint. Loquuntur hane maiorum nostrorum curam, quam plurimae iurium provincialium ac statutorum compilationes, non alia de causa in scripturam redactae, quam ut O livionis tenebris ereptae, prae iuribus peregrinis autoritatem illibatam in foro obtinerent. Exemplo itaque civium incitati Frisiae orientalis incolae, paterna instituta diligenter literis mandarunt, tandemque a Comite Metardo I ab lutum
232쪽
MENfIS APRILIS A. MDCCXLVIIL uiue
iuris Frisici eo us, publica autoritate consectum,& ex institutis, consuetudinibus, legibusque patriis, haustuin, imp
trarunt. Praeclarum hoc Themidos Germanicae monumentum, quod & hodie ad causas dirimendas in consilium adhibere, solent Frisi, nunquam hactenus typis inscriptum, in curia provinciali Frisca latuit. Unde egregiam eruditis operam navasse dicendus est Cl. de muri quando illud iam primus evulgavit, doctissimisque animadvertionibus instruxit. Cum autem, observante Cais, Iureconsulto, in I. r D. M o. I. illotis, quod aiunt, manibus ad legum explicationem accedant, qui non de historia earum prius sunt solliciti, originem juris Frisici orientalis studiose Cl. Editor edisserit. Narrati nem de legibus, ab antiquissimo Rege, Frisone dicto, & ex
India oriundo, huic genti datis, inter fabulas relegandam esse, constituit. Frisos tamen, ad exemplum reliquorum Germa. Inorum, antiquissimis iam temporibus institutis atque legibus non scriptis usos esse, contendit, illudque vel ex notissimo Cimbrieo bello palam fieri, statuit. Mores Germanorum, T. quos Tacitus descripsit, maximam partem in iure Frisco deprehendi, observat, multisque exemplis confirmat; qua
etiam occasione multis argumentis contra quosdam viros eruditos comprobare annititur, testamenti factionem Germanis M. fuisse incognitam, Tariti vero libellum optimam antiqui iuris Frisci notitiam suppeditare, concedit. De jure Romano nihil Tutati aevo apud Frisios in usu fuisse, urget. Leges 3 3 Salicas inter fontes iuris Frisci numerandas esse, contendit, 33 idemque de legibus Anglo - Saxonicis asseverat. Qua ratio- 43. ne Frisi sub Francorum dominationem pervenerint, eXp nit. Ab eo tempore Frisios Francis tributarios factos esse, 44. servitia militaria illis prautitisse, & legibus eorum vixisse,
narrat. Carolum M. vero, aut Carolum Marte m, iura Fri- Q.
sea constituisse, negat, cum plurima hoc in jure compareant, horum Principum aetate recentiora. Antiquas potius Frisi rum leges, a Ioanne Heres , Eriderico Undenbrogis, S brando Siccama, & recentissime ab ili. Gannero, evulgatas,
hoc temPoris tractu, quo Francis parebant Frisii, consectas
233쪽
esse, contendit, eas iussu Haroldi. Daniae Regis, uti ou Pag. 6 a. go creditur, datas esse, negans. Ex legibus quoque Saxo num, Anglorum, Warinorum, aliarumque septentrionis gentium, multa ad iuris Frisci illustrationem hauriri posIe, Ota69. servat. De Capitularibus etiam Regum Francorum e rudite Ta. disputat, eaque etiam ad Frisios pertinuisse, eosque strinxiste, multaque adeo ex illis in ius Frisi um migrasse, monet. Statum iuris Germanici, qualis post exstinctam Carolingorum stirpem fuerit, depingit, atque constitutiones Otronum , murici II, Conravi II, reliquorumque Henricorum de Fridericorum, 8 s. inter fontes iuris Frisici reserendas esse, contendit. De iure etiam imperiali s diser Rechi , quod Ill. Senchenbergitis CO pori Iuris seudalis inseruit, disputat, eius Originem ad tempora Conradi II reserri posse, negat, sed, illud ex constitu-so. tionibus imperii, & Capitularibus Regum Francorum, Frideriei 9 a. II tempore, a privato quodam compilatum esse, contendit. 96. Iura Frisiae domestica deinceps recenset, quae saltem tempore 98. Friderici II, Imperatoris, consecta esse, existimat. Comm ni consensu integrae nationis Frisicae, sub directione tamen
missi imperialis, ea iura fuisse condita, & primum Latine in
literas relata, conjicit. I 'empore interregni Frisos avi-IO3. tam fere libertatem recuperasse, nos docet. Democraticus
ab eo tempore status apud Frisos obtinuit, & de eausis, ad integram nationem pertinentibus, in comitiis, sub dio habitis, IO8. consultum est. Praecipuas leges, in eiusmodi comitiis condia II 3 ieq- tas, Cl. Editor recenset, &, quaenam ex illis iuri huic pro vii Ias seq. eiali fuerint insertae, indicat, de iuribuq etiam Frisiae in scri-133 ieq-pturam redactis abunde & accurate disputans. Comes Frisae, Metardus I, de immutando, & ad formam reipublicae sui temporis adaptando, jure Frisico serio cogitavit, idque consitum A. I s i s, praevio ordinum provinciae consensu, & 9s opera Jureconlultorum usus, persecit. Codicem illum Erizardi neutiquam in illa forma, in qua confectus est, hodienum prostare,Cl. Editor urget, cum vallia huic juri addiderit Sibrandus Eddens, iudex provincialis, post tempora E araei clarus,
di insuper Codices hujus Juris manv cripti, quotquot supeΓ-
234쪽
MENIIS APRILIS A. MDCCXLVΠI. at
lant, omnes, in ordine & numero Capitum, inter se dis- ferant. Ius vero EMardinum, Per quamplurima addita-Pag. 196. menta, quae illi iudices provinciales subinde attexuerunt, ex Iure Romano nonnunquam hausta, vehementer incertum evasisse; & varias in Ddiciis turbas excitasse, idem docet. Cautum ideo est communi ordinum Frisiae orientalis is 8. Consensu, ut exemplar huius iuris, in curia provinciali suprema reconditum, quod quidem ceteris aeeuratius, & ab additamentis magis immune, habebatur, typis exscriptum, publicaretur, versio Theotisca secundum hodiernam dialectum adderetur, voces Obmletae explicarentur, indicibus denique necessariis editio instrueretur. Provinciam hane Cl. Editor in se suscepit, qui, superatis, quae ipsi hoc in negotio remoram obiiciebant, impedimentis, illud lectarihus tandem integrum exhibuit. Et, quamvis Codex supra memoratus, ad cuius quippe normam praesens editio emcta est, pro authentico habeatur, eum tamen omni vitio neutiquam carere, Cl. Editor pronuntiat, unde illos errores, & inde nais scentes obscuritates, ope aliorum Codicum is emendavit, quos
quidem sigillatim adducit, & describit. De iure tamen st, a rugnorum & piicinarum vom Telch-und Θbb Rechte , quod appendicis loco in plerisque Codicibus iuri provinciali additur, & in hac etiam editione comparet, nihil hic Cl. Editor affert, commodiori occasioni eam deseriptionem reservans. Int grum vero ius provinciale in tres Libros descriptum est,& singuli Libri in sua Capita. Praemissa est Comitis Erizaraei Praefatio, in qua, quid quilibet Liber pertractet, e plicatur. Notae Cl. Editoris ipsi textui subiectae sunt, &, quamvis longiores interdum, ad explicationem tamen textus utramque paginam faciunt. Ius piscinarum & stagnorum n vem Capitibus absolvitur, docte, ut cetera, a Cl. Editore tu lustratum, cui profecto multas grates debent rerum Germanicarum studios, cum Iuris huius editio ad illuminandam patriae nostrae iurisprudentiam, & indagandas linguae Theotiscae origines, haud parum conserat.
235쪽
ms NOVA ACTA ERUDITORUMD. TRAIANUS, SEU DE LEGIBUS TIM-
Lipsita, apud Ioannem Wendierum, 1747, 3.
Plag. IN 'Cum inter omnes ex veterum monumentis, rerumque g. starum memoria, satis constet, Principes, ut quisque e rum fuerit sapientia, doctrina, bonisque moribus, maxime praeditus, ita aequissimas leges saluberrimasque constitutiones in rem publicam induxisse; nemini sane mirum videbitur, si is, qui inter Romanos Imperatores optimi cognomentum meruit, Trajanus inter alias virtutes hanc quoque laudem ad posteros transtulit, ut optimis legibus fundasse rem Romanam praedicaretur. Quam ob causam egregiam sane atque m Timopere laudabilem operam posuit Cl. Bachrus, eum Trajani Constitutionibus pro sua, qua maxime poller, doctrinae atque elegantiae copia magnam lucem affundere laboravit. Qua in re versatus est ita, ut nos ipsi dubii haereamus in definie do, utrum magim Diano de reperto legum suarum interprete, an ciarissi Autori de opportuna tractationis materie. gratui xi debeamus. Eam enim viam ingressius est Cl. Baebius, quam omnes ante eum ICti, quibus vera Iurisprudentia curidia dique fuit, ambularunt, ut Historiam cum legum scientia cummaxime coniungerent. Quod vin Ium quam vim ad imtelligendos Iuris libros afferat, non solum eleganter, sed etiam docte, commonstravit in Praefatione Autor, quam quidem l tam . quod nemo ex nostra sententia ea de re serio dubitare possit, taciti relinquimus, hoc tantum allaturi, quod in ea de rescriptis Trajani commentatus est. Cum enim ex loco Iulii piroiani Macr. Cum s posset colligi, Imperatorem nunquam Iibellis respondisse; Cl. Bacbrus non sine ratione contendit, hunc locum ad praesentes tantum pertinere, quoniam inhumanum videretur, civibus adeundi potestatem circumscribere,
atque praesentibus supplicandi necessitatem libellis imponere. Sequitur Praefationem vita Trojani, tanta verborum elegantia,
236쪽
MENSIS APRILIS A. MDCCXLm. ais
eerumque copia descripta, ut, neminem sere, arbitremur, quem, legisse eam, poenitere possit, nisi quis, Autorem Plus, quam ratio propositi serret, oratorem egisse, dicere velit ; quod Tamen. tantum abest, ut reprehendatur, ut aliis , di describendis vitis laborant, luculentissuno exemplo esse possit. Ipsa tractatio in quaruον partes diaributa est, quarum prima Leges, Scia, Edicta Troam, secundum ordinemeemporis proponit; alma ea, quibus certus annus assignari haud potest, complectitur; tertia de rescriptis se demetis nis-- agit, quam quarta de statu Iuris civilis sub nommo excipit. Nos, instituti nostri de brevitatis bene memores,dabimus unum alterumque ex illis specimen, ex quo, quem in explicandis legibus modum adhibeat Autor, Linores possint cognoscere. atque simul iudicare, quid de ipsa elegantissima tractationestatuere debeant. Primum locum occupet non incognitum P.g. 4 r.
illud Trojani beneficium, de his, qui se ipsi deferant, Educto quodam promulgatum, ec, ut Autori contra miseetii 4 a. sententiam videtur, ab Edicto de poenis delatorum cliversum. Cum enim ex Lege Iulia de caducis, institutisque primorum 43. Imperatorum, maxima delatoribus praemia constituta essent, iisque ad ad emungendas civium opes invitarentur isti, ut ita dicamus, canes; iapienti sane consilio edixit Troanur, ut, 44 qui ipsi, antequam causa ad aerarium deserretur, profiterentur, se caduca possidere, partem fisto inferrem, panem 4s. sibi retinerent; ad quam professionem admittebantur omnes, quibus alioqui deserendi potestas interdicta erat, ut sceminae, impuberes, atque minores, tervus, cui legatum relictum erat, 46. non dominus eius, item haeres eius, qui, quod capere ex legibus non poterat, cepit, si modo hic se deserendi animum habuit, atque morte praeventus est Caduca autem ab 47. Augusto de sequentibus Imperatoribus in aerarium, ab Antoni Caracalia ad fistum, redacta fuisse, veterum Autorum testimoniis comprobat. Sed quid bonis, quae delator haud possi- 44. debat, factum est 3 Neque hac in tausa dimMia parte excidebat, si res, quae iam ad aerarium pervenerat, ipsi vel palam, vel tacite, erat relicta. Cujus rei differentiam in eo p Q.
237쪽
suit Autor, quod fideicommissa, palam relicta, in ipsis tabulis
testamenti. eontinerenrur, tacita vero a secreta conventione,
stipulat one, & chirographo, originem ducerent, quod variis exemplis ex uuintiliani Inst. Orat. IX, a, 7 , dc I. y pr. D. MDre Asia, commonstrat, uti etiam magna cum veri specie conis tendit, eiusmodi fideicommissa tacita, primo SCto Planciano, Pag. 33. non vero L. Iulia Papia, fuisse prohibita & sublata. Iam v ro haud levis suboritur dubitatio, cum quaeritur, quomodo fideleommissa, palam relicta, ad fiscum pervenerint; quam Cl. Autor ita solvit, ut existimet, quaedam ex eo genere ini fraudem fieri legis. Nempe, si quis incapaci quid reliquit sub specie debiti, & haeres illius fraudis particeps est; alia
.eontra species est, cum is, cui fideicommissum relictum est, post mortem testatoris ante apertas tabulas fit incapax, qui-
hus modis fideicommissum insertur fisco , & inde dimidias s. post redditur ei, qui se ipsum detulit. Quae de Praefecti
aerarii cognitione de caducis disputavit, apud ipsum lega tur, uti etiam ea, quae de SCto Hadriani ad hoc Edictum do-. 9. cte commentatus est; si modo addiderimus, Autori videri, 59. Edictum Traj-i ad praeteritum quoque tempus per inuisse, propterea quod edicto adjecta esset cla ulula: transacta, sin. nitave, rasu firmoque sunto, quae, si inveniatur, fgnificet, legem P terita quoque respicere. Inter varias Iuris quaesti
. 62. nes magna eum cura tractata est ea, quae de eo agit, an, d
64. tracta quarta Falcidia, praemium Troani totius assis, vesdodrantis. dimidia sit, quod ultimum rescripsit Antoninas Pius, non Caracaba, uti recte vidit Autor in I. I D. M L. Falciae quo tamen rescripto SCtum Plancianum, ex quo G duciario quarta detracta eripiebatur, & ceteris legatariis com ferebatur, haud imminutum est, cum illud rescriptum eo pertineat, quando testator haereditatem omnem, nullo legato oneratam, fiduciario relinquit, quo in loco per se SCtum cessat, & quarta ad aerarium redigitur, cui tamen post Cars 66. cadam fiscus Principis successit. Tandem Cl. Bachius, eos, qui pro indignis haberentur, a praemio Tradiani esse exclusori
238쪽
I. δ eod. commonstrat. Egregiam sane, nec satis laudandam, velam impendit explicationi SCti Rubriam atque Dasimi ni, quibus tantam lucem attulit, ut non possit non omnium, qui recte sapiunt, assensum laudesque exspectare. Quae enim de iis disputavit Autor, facile se commendant omnibus, tum iquod nova sunt, tum quod a vero proxime recedunt. Nos, rejectis vulgaribus, praecipua tantum delibabimus. Praeposta Pag. I Oa. curata fideicommissariae libertatis, ut ita dicamus, historia,
. SCtum Rubra anum ad eos tantum, qui ex causa fit leicom- IO4. .
missi rogati manumittere deberent, atque latitarent, vel certe venire contemnerent, pertinuisse, ex L ac g. Ω & L 36 D. M FLdeis. bareae inprimis essicit: quo in loco notionem τῶ latitare Ios. accurate definit, exemplisque idoneis comprobat, semper hoc fraudationis causa fieri, & male agere inpianum in L f. D. Gib. ex caus tu pus eat. qui Claraonem praeter ra- tionem confutet. Neque obest L ar m. D. M Fideis. Iibere. 3 og. ex qua Rubrianum locum habet & tum, cum emtor servi fulei- commisiarii latitet, quoniam facile intelligitur, huic sub condi. tione manumissionis servum esse venditum. Quoties vero ser- roh. vus ex SCto Rubriam manumittitur. Ordinus libertus redditur, de to haeredi jure patronatus adeo, ut eum nec alio iure, V. c. ex SCto Claudiano, recuperare possit L Π g. I b. t. Cum V x Id. xo SCtum Rubrianum heredum dolum malum & fraudes coer- x xx. ceret, eosque libertorum operis privaret, Dasumianum limredibus, qui ex iusta causa abessent, prospexit, voluitque, se ivos fideicommissarios perinde haberi, ac si ex causa fideicommissi essent manumissi, quod erat Caput primum Scii; cum aD 133 rerum ad alios,qui fideicommissi libertatem praestare deberent,
v. c. successbres, emtoresque, directum esset, qui, . ex quacunque tandem causa abessent, libertum servabant. Et primo II 4. quidem Autor constituit lectionem in L 1I g. σ b. t. eam, ut scribat: ut quemcunque Iidei commissam libertatem ex quacunque causa debere strenuntiamin Derit, cae eum, resve, abesse contigerit, quoniam vulgaris scriptura nullum fere
sensum habet, SCtum Rubria ια, & hujus Cap. I, ioblit, cum ex lectione vulgari sequeretur, etiam ex injusta
239쪽
causa absentiae iura patronatus manere, atque 'terea verba, quacunque ex causa, Plerumque, uti in L ar g. μου. fideicommissae libertati, non vero absentiae, coniunguntur, neque hoc in loco in absentiae causam anquiritur L υ eod. quae sane lecti . II 6. prorsus contemnenda haud videtur. Dissert igitur Dasu a- num a Rabriano in eo, quod in hoc, qui adesse nolunt, in fra dem libertatis libertum amittunt, in illo, qui iusta ex cause absunt, habentur, ac si ex causa fideicommissi servum manumisissent, quemadmodum hoc servos tantum haereditarios, III. Iunci anum vero non haereditarios , complectitur. Praeterea
recepta Merulii Observ. VI, a , conjectura in I. υ D. eod. qua pro: ei libertas servatur, legit, ei libertas servatur. probabili ratione totam legem ad alterum Dasimiani caput refert, tum quod is, qui libertatem praestare de et, non Iaa. haeredis loco est, neque absentiae causa disquiritur, in quo tamen merussit partes, qui hanc legem Scio Iunciano tribuit, re-I 4. linquit. Lex Vectibiaici quibus prematur dissicultatibus,
omnes norunt. Cl. Autor putat, Vectio Libuo, cuius no- is s. men in MSto Contis legitur, Cossi. sussecto inceret anni oriuginem debere, atque in senatu, ut nunc moris erat, leges ferre, esse perlatam a Trallano, tum quod Hadrianus L a C.
de Sem reip. manumis eam ad provincias prorogavit, tum quod prior commodis & honoribus municipiorum mirificer 36. favit, quo in loco Cl. μω retii opinionem reiicit, qui ex loco Vanovis de L. L. Lib. VII in M. cum tamen is de Iibextate iuris gentium agat, contendere studuit, hanc legem iam ante Trallanum obtinuisse, quo in loco quibus quasi gradibus ad plenam libertatem pervenerint reip. servi, perspicue s iis atque secundum temporis ordinem explicat. Animus: quidem erat, unum adhue exemplum ex Rescriptis Lectoribus nostris proponere, sed, quoniam positi nos scriptionis nostrae cancelli admonent, consitum relinquimu', quemadm
dum de quarta parte, qua optime sub Trabano Iuris formam adumbratam dedit, quod in compendium mitti vix potest, dicere supersedemus. Ceterum nihil magis optamus, quam ut
Doctiss. Autor, quam sbi hoc elegantissimo libello peperit gloriam, edendo opusculo de Plinii legatione Pontica, tan-
240쪽
MENfIS APRILIS A. MDCCXL I. ara
quam altera huius tractationis parte, amplificet atque canin
cipue partes corporis humani, exquisita cura delineat continentur, Fasciculus primus; maphragma, M talia Dinalis, Vagina Vieri, omentum,' Cranii Bois.
sceningae, typis Abrahami vandenhoech, Acad. Typographi, 3743, sol. mai.
Nihil est, quod Anatomen magis perficiat, quam leones
partium corporis humani, ad vivum delineatae, & aeriincisae, quibus vena de nexu, seu, & proportione, partium
idea excitatur. Licet enim minime credamus, anatomicam
cognitionem ex solis iconibus hauriendam esse, sed potius persuasum nobis habeamus, Anatomicum in ipsa corporum dinsectione versari debere; tamen in iconibus curate delineatis repetitio & comparatio cum dissectis partibus vel a dissect ribus ipsis, vel a discentibus, cum fructu suscipitur. Inter plures alias, hoc seculo exhibitas, icones anatomicas, eae, qua ire theatro anatomico Gettingensi elaborantur, omnino excerulunt. Insignis enim peritia in rebus anatomicis, quae illustrem Halierum ornat, maximo & indefesso studio in dies augetur, di in usus publicos convertitur. Separatiin iam exhibuerat aliquas leones, quas typographus aliis addidit, & in unum fasciculum coegit. De singuIis vςro quaedam seillatim exponenda erunt. Tabula prima Diaphragmatis leonem sistit. Dederat olim longe imperfectiorem ex cadavere, Basileae dissecto, sed, cum ipsi Autori non ubique placeret, icones aliquot veriores elaborari curavit, & ex iis optimam elegit, quae diaphragma a sacie inseriori conspiciendum praebuit,cum adhaerentibu cartilaginibus costirum, & vertebris lumborum. Descriptio addita eo accuratior est, quod Albini, Sent i,dx Coπ-peri, delineationes & descriptiones optimas cum suis Haserua comparaverit. Altera Tabula icones aliquot medullae spinalis ex. insania i