장음표시 사용
411쪽
iam a Regibus Francicis cuses per universum imperium Imperator jussit valere. Theodubcrtum, Francorum Regem, varia contra paganos evulgatie edicti, Rev. Autor Oh- servat. Pestem, quae Germaniam A. C. s. i assiixit, deseribit. Ostro - Gothi post captum Vitigerem a Iustiniano
desecerunt, propriosque sibi Principes elegerunt, cum quibus diverso marte a ducibus Justiniani pugnatum est. Eodem tempore Stavi imperium Romanum invaserunt, quos Rev. Autor pro iisdem cum antiquis Quadis, Silesiae quondam incolis, habet. De antibus, Stavorum sociis, pariter, ac Mavis ipsis, ex Procopio hac occasione disputat, eorumque instituta, nec non res contra Romanos gestas, de Iustiniani ducum, Germani. ac Rustici, fortitudinem, qui terras imperii Romani ab eorum intuitibus praestiterunt immune , edisseriti Bellorum deniqua contin Ostro - Gothos de Lombardos gestorum historiam persequitur , societatem Longobardorum, cum Rege Austrasiae Theodebaldo initam, simul describens. Theodebaldo mortuo, Thuringi & Saxones, Austrasiae huc usque tributarii, ulterius in fide non mansuri, bellum contra illud regnum valde cruentum moverunt, & Chlorarius, Austrate Rex, pacem ab illis petere eoactus est. Summam autoritatem Episcopos sub Regibus Merovingicis obtinuisse, omniumque consiliorum in aula regia suisse participes, Rev. Autor observat. Reges Franciae , & inprimis Austrasiae, omnes gentes sibi subjectas
secundum leges earum peculiares judicasse, nos docet. Post mortem Chlorarii, Avares , Hunnorum portio, Bavariam invaserunt, qua oecasione de Hunnis data opera Rev. 'Autor disputat. Longobardorum irruptionem in Italiam itidem enarra , istiusque gentis originem & sata accurate
exponit, primas ejus sedes inter Albim & Viatium fuisse observans. Motus intestinos regni Francici operose describit. Circa finem Seculi sexti Stavos hodiernam Bohemiam cum vicinis provinciis occupasse, observat, S debellis, ab Avaribus, qui iidem ciun hodiernis Tartaris esse videntur, & Maris contra Imperatorem Tiberium gestis,
412쪽
MENSIS IULII A. MDCCXLVIII. ; a
nec non de pace, cum illis inita, ct imperio Romano valde contumeliose, disputat. Societatem, cum Francis ab Impe- Pag II 3. ratoribus RomΣnis initam, & bellum, contra Longobardos sub finem Seculi sexti gestum, commemorat. Quid contra Avares & Slavos gesserit Imperator Mauritius, exponi erius itidem Prineipis tristissimum vitae finem describit. De S. Columbumst, deque monasterio, quod is in Alsatia fundavit, nonnulla affert. Qua ratione Chlotarius II universam Franciam, exstincto Austrasiae & Burgundiae regno, in suam platestatem redegerit, distincte exponit, ejusque modum justitiae administrandae edisserit. Εum tamen Principem minus diligentem in conservandis iuribus suis suisse,& Longobardis potissimum tributum debitum remisille, concedit. Res gestas sequentium Franciae Regum exponit, Codicem legum, a Dagoberto compilatum, describens. De Bulgaris etiam, quorum pars, cum in Pannonia ab infestibus Avarum minus tuta esset, juxta Franciae fines consedit, nonnulla affert, Bulgariam magnam juxta paludem Maeotidem fuisse sitam, nos docens. Exponendo tamen res sub singulis Franeiae Regibus gestas, istos quidem Reges voluptatibus
unice fuisse deditos, & dumisat Calendis Martii & Maji in
publicum prodiisse, observat, majoribus domus omnia imperii negotia fuisse demandata, ex vero judicans. Dignitates porro & munera, in horum Regum aulis introducta, nec non praecipua ministrorum regni officia, describit. De Frisia etiam ample disputat, cum gravissima bella Francos inter & Frisios gesta fuerint, ejusque regionis incolas &fines curiose lectoribus commonstrat. SaxoneS, tunc temporis, ex variis tribubus, inter se conjunctis, S a concilio deputatorum gubernatis, constitisse, ac regno Austrastae
tributarios fuisse, nos docet, & hac occasione belli, inter Francos & Saxones gesti, historiam texit. Ejus autem belli tempore quamplurimos ad Christianam religionem suisse perductos, ex Bonifacit Epistolis observat, de cujus adeo Apostoli vita varia notatu digna profert in medium, eumque, diu Episcopalem dignitatem gessisse, antequam
413쪽
26 r. certo loco praeficeretur, narrat. Merita Francorum erga Romanam sedem extollit, in orientis vero Imperatorem Leonem, ex nostra sententia, valde iniquus est. Illum 27O. certe Principem temerario. prorsus ausu excommunicationis fulmine percussit Pontifex, cum superstitiosum, qui imaginibus exhibebatur, cultum reprobans, recte & laudabiliter egisse dicendus sit. A Stephano, Pontifice, Pipinum
Franeorum Regem declaratum, & inauguratum, a Per-jurii etiam erimine absolutum fuisse, Rev. Autor narrat. H-3o8.. pinur autem, gratum erga Pontificem animum vissieta declaraturus, eum contra Longobardorum insultus fortiter
defendit. Exarchatus hoc pacto Longobardis eripiebatur,. &, quamvis optimo jure ad Imperatores Orientis pertineret, qui etiam, missis ad Pipinum legatis, & oblatis conditionibus aequissimis, illum terrae tractum repetiverunt, Pirinus tamen, superstitione temporum istorum prudenter usurus, Pontifici Romano illam regionem donavit, instrumento donationis ad sepulcrum Petri solenniter deposito. Omnia, quae ad istius donationis historiam spectant, accurate, &πραγρο Τικωῖ Rev. Autor e*ponit, cujus hac in re candor non satis laudari potest, quando, Pontifices ante eam donationem nihil omnino juris in istas terras habuisse, pronuntiat. Quando Caroli M. res gestas edisserere Autor instituir, statum istius temporis plurimorum Europae regnorum prae-332. mittit, cum historia Caroli insignem eum illis astinitatem habere ipsi videatur. Cum de anno, quo iste Princeps natus est, valde inter Ristoricos disceptatum fuerit, Rev. Autor, anno 7 a natum suisse Carolu-, praeeunte istius Principis 334 epitaphio, constituit. Rus res gestis, ordine temporum
servato, enarrat. Romam introeunti elaves & vexillum 3 7. urbis suiste oblata, concedit. Codicem Canonum in compensationem donationis Exarchatus, a Carolo confirmatae, ipsi
obtulisia Pontifieem, narrat, levem hane liberalitatem salse 34 - ridens. Coronam serream describit. Quales leges Longo-3lo, bardis dederit Carolus, nos docet. Pontifices Romanos a Carolo M. fuisse confirmatos, concedit, sed hoc duntaxat intium Diuitiaco by Corale
414쪽
tuitu ditionis, non muneris sacri, factum esse, lectoribus persuadere conatur. Jus autem nominandi Episcopos, quod Carolo & suecessoribus competiit, in nuda commendatione,& voto negativo, constitisse, tradit. At enim vero, Carorum Pag. 3 s 3. indistincte jus Pontificis constituendi habuisse, vel ex Can. aa D. 6 apud Gratianum apparet, cujus loci αυΘεHώαν quamvis in dubium vocarint nonnulli, egregie tamen liteonsutati sunt a viris doctis, quos citat Conringius de Consti- utione Episcoporum Germania 3. G. Regum vero Francorum consensum in constitutione Episcoporum absolute necessarium suisse, ne quidem Baronius Tomi. VII Annal. a A. Πρedit. Autlve . pag. 4n negare ausus est. Carolum M artis scr1bendi ignarum fuisse, Rev. Autor negat, locum Eginhardi, ad quem vulgo provocant, de characteribus, qui in quibusdam manuscriptis istius aevi occurrunt, clegantioribus illis, S a vulgari scriptura diversis, capiens. LudoPicum, Aqui- q. o. tantae Regem, solenni ritu a patre equitem fuisse creatum, nos docet, ab eoque tempore dignitatem equestrem fuisse apud Germanos & Franeos introductam, contendit. Varia notatu digna de equestri dignitate Rev. Autor hie in medium proseri. Sola nimirum nativitate eam acquiri potuisse, negat, imo, ante annum vicesimum primum aetatis
impletum, & edita sortitudinis specimina, neminem ad hanc dignitatem adspirasse, nos docet. Militis insuper &Equitis nomen idem denotasse, statuit. De Concilio Francosuriano, & controversia, clara imaginum cultum exorta, admodum fuse, quamvis non omnino accurate, Autor disputat. Libros Carolinos Carolo M duntaxaI nuncupatos fuisse, statuit. Carolum M. & sequentes Imperatores dominium 423. eminetns in urbem Romam habuisse, & constanter exercuisse, candide prosterur. Coronationem Caroli imperiesem, Romae 43 I. peractam, describit. Nicephorum, Orientis Imperatorem,
Caroli dignitatem imperialem, & dominium ejus supremum in Italiam, agnovisse, observat. Neapolin Vero, Siciliam, . tractum Uenerum, & Dalmatiam, imperio ejus non suisse subjestas, contendit. De nuptiis Caroli cum Imperatrice
415쪽
Pag. 4 l. Irene tentatis disputat. Fines Imperii Caroliri constituit. so3. Originem capitulorum, quae Chrodegando, Episcopo Metensi, debetur, exponit, & Ludovicum I huic instituto quavis ratione favisse, ac reguIam Canonicorum generalem, ex des 27. cretis Conciliorum desumtam, per Amalarium, Ecclesiae Metensis Diaςonum, compilari curasse, Rev. Autor nos docet. Ludovicum jus circa sacra, dominium in urbem Romam, ac inspectionem in Pontificem, constanter exercuisse, quamplurima exempla, inprimis vero Capitulare Romanis prae- F6. scriptum, declarant. Suecorum Rex ab Imperatore petiit, ut Episcopos & Presbyteros in Sueetam, populi in religione. Christiana instituendi causa, mitteret. Annuit hisce periris Ludovicus, Anscharium quendam caput societatis horum Presbyterorum constituens. Hae autem Oeeasione Ausech rium istum primum Hamburgensem Episeopum fuisse comstitutum, ut nascenti in Suecia ecclesiae vicinus esset, Min s I. Autor observat . Seditionem, contra Ludovicum exortam, ejusque occasionem, fata, & finem, eleganter & accurate exponit, Pontificis Gregorii IV nefandos contra Imperatorem conatus, ac sites, quas hac occasione eum Discopis Geml98. maniae iste Pontifex agitavit, simul describens. Generatim in Clerieos illius temporis vehementer invehitur, nec de eorum horrenda erga Ludovicum impietate quidquam dissimulat, quamvis, Rabanum, Abbalcm Fuldensem, ab his se viribus immunem mansisse, & peculiarem librum in favorem Im peratoris composuisse, non negeti Perperam vero statui si I. illum Rabani muri librum a Stephano Rultigio T. i Mifice laneorum esse evulgatum Ihi enim exstat Rabani nostri liber de Compuro, opus arithmeticum, quod huc pIane non pertinet. Liber contra, de reverentia filiorum erga paremex, Rem Amore citatus, a Balvetio ad Calcem operum Petri demrea T. I est editus. Ludovicum denique satis pium, illustribusque virtutibus exornatum, fuisse, eoncedit; c ju tamen facilitatem norm quam terminos prudentiae exci. sin , multisque malis occasionem praebuisse, observat. Cum nonnulla argumenta, historiam & antiquitates patriae nostrae tangentia, Paulo Diuitigod by Gorale
416쪽
paulo longiorem disquisitionem desiderarent, neque eorum pertractatione filum narrationis suae Rev.Autor interrumpere vellet, ilIa quidem peculiaribus commentationibus, ad calcem libri rejectis, illustravito Ita in prima illarum Dissertatio. nu, de statu obsidum atque servorum apud veteres Ger manos agita obsides adeo accurate describit. Iustitiae regulis adversari, ut obsides in casu pacti violati trucidentur,
vestigiis Grotii & P endo i insistens , contendit. Obsides, a Rege Childeberto Regi Austrasiae A. s 3 3 pignoris loco transmissos, libertatis duntaxat, non vitae, periculum incurrisse, statuiti Servos Germanorum duplicis sibisse generis, observat. Alii nimirum domino ipsi serviebant, cum contra alii
terras quasdam domini duntaxat coleren . certamque pecuniae summam annuatim domino solvere tenerentur, &,residuum si quid esset, ipsi retinerent Cum hae ultima servorum cIasle hodiernos glebae adscriptos homines Rev. Auto comparato De manunis onibus itidem per denarium, nec non de illis,. quae in Ecclesiis peragi solebant, erudite disputata Ius patronatus denique. quod manumissori in libertum competebat, describito Altera Dissertario. de Lega Burgundionum, a Gundebaldo, qui sub initium sexti Seculi huie genti imperitavit, datae, ejusque peculiari eapite, quod,
prout ex Corpore Turis Germanici angiqui, recentissime a Petro Georgischio edito,discimus, in titulo legis quadragesimo quinto concinetur, agit. Capitis istius ipsa verba, in Gallicam tamen linguam conversa, Rev. Autor exhibet, ex quibus intelligimus, de judicio Dei per duellum caput hoc praecepisseis
solenne quondam suit Germanis, lites pec certamina componere. Cum autem Burgundiones Romanorum potium instituta sectarentur, causasque dubias peT jusjurandum dirimerent, iniqua ea res visa est Gundebaddo, qui, ne periuriis ansa praeberetur, ad desiderium alterutrius paristis rem duelIo committendam jussita Multas nationes, &sgillatim Alemannos & Bavaros, eam legem recepisse, ReVAutor nos docet. Apud Francos tamen, Ludovisi Pii rem pore. nondum eam fuisse introductam, ex Agon o mon-
417쪽
strat. Formam dein ejusmodi eertaminum sollicite de scribit, deque diffidationibus ac meri ido disputat. ges denique, contra duella extrajudicialia a variis imperii Prin-eipibus latas, adducit, de quo tamen argumento a Cl. amero . nostro in libro de Furibus ae praerogativis nobilitatis avitae Cap. V g. 4 multo sufius, elegantius, & accuratius, disputatum est. De insequentibus hujus operis Voluminibus propediem dicemus,
COLUTHI RAPTIS HELENAE RECENSUIT
ad sidem Codicum intorum, ae uarias sectiones re Notas adjecit, IO. DANIEL A LENΝEP. Accedunt ejusdem Animaduersionum Libri tus.
Leovardiae, ex ossicina Gu. Coulon, I 747, 8 mri.' Alph. I plag. I. Veteres Graecos mortalium fuisse saepientissimos, S ingenii maxime excitati & sublimis, nemo est, qui nesciat. Sed, ut omnia sera vices obeunt, successit florentissimis artihus mera barbaries, & Graecia, Homeri quondam parens, Coluthos, aliosque ejus farinae, contemtu magis & commiseratione, quam lectu, dignos, jejunos Poetas edidit. Nestieerte alii rei credimus hunc, cujus novam editionem annuntiamus, scriptorem inservire, quam ut nos immanem,
quam passi sumus, veterum librorum jacturam aequiore animo ferre astaeiaciat, suspicantes haud absque re, multos ita communi illo naufragio periisse, & tenebris. quas merebantur , jacere sepultos, Colutheo similes, pauperis & claudi ingenii abortus. Neque non intelligebat praeclarus juvenis, harum chartatum editor, sui herois pretium. Sed modestia, seis praeter rem dissa viribus, ossiciebat, ne majoribus, quibus certe par fuerat, animum applicaret. Voluerat olim una cum Colutho Trubiodori Excidium Trojae dare. Sed deinceps, a Merritio praeventus, illum solum dedit, ad quem Ornandum, praeter praeclara, quae suum ipsi sugge-xebat ingenium, praesidia, alii quoque praeclari viri, Dor-
418쪽
villius, Rala aenaerius, ct Reimarus, suas symbolas contulerant. Quos inter loco primo dictus ipsi eollationem duorum Codicum Parisiensium, totidemque Florentinorum, obtulit alter autem unius Leidensis, seu Vosfiant; Re arus tandem sui Codicis, qui olim Eliae Pulschii, deinceps B. Fabricii, fuit. Sed parum secit utcunque splendidus ille apparatus ad expurgandum Coluthum. Quod sie solet contingere. Omnes enim, ut probabile fit, Codices recentissimi ab uno vitioso
sonte emanarunt. Veteres editiones a Nob. Raevero, ditis.
Bibliothecae possessore, habuit. Plurimum Editori prosuit, quod afferebat, sella ingenium criticum, cujus ope desperatis saepe locis dextram scitamque medicinam fecit. Quod allatis aliquot exemplis declarabimus. Utemur autem hae in re solita nostra libertate, &, quandoquidem ex instituti nostri ratione attingere omnia non licet, ea, quae sors offeret, delibabimus, laudantes, quae laudem, notantes, quae virgulam, mereri videbuntur, & ita serente casu Coluctum tractantes, quem ceteroqui magni non facimus, ut partes quoque nostras ad pingendam & inerustandam ruinosam hane pergulam conseramus. Septem sere plagulas implet Carmen Graecum, magno & splendido charactere excusem, cum Latina versione, notulisque subjectis, in quibus praeter varias lectiones tam Codicum, quam editionum, Autoris, S passim quoque Ch Do illii, conjecturae Proponuntur. Quibus ulteriore demonstratione & vindiciis opus est, ea in finem rejecta, & in tres Animadversionum
Libros, de quibus postea, digesta sunt, ut discipulum
Hala maerii, & imitatorem editoris Ammonii, ex hae distributione agnoscas. Latinam versionem prorsus noVam concinnavit, elegantem, sed liberiorem, neque id malo consilio. Sed videamus ordine singula. Perse io legebatur olim ινα πόν ν ομῶ ημ γκαν ορινη sensu plano & eommodo. Noster autem, praefatus, mirari se, interpretes eo sermone prorsus non offensos, qui nullo modo commodum sensum tundat, non in notis tantummodo conjecturam suam τίνα πού ομῆ- - ομνεν, commend vit, sed etiam in ipsum
419쪽
textum intulit, humani aliquid hac in re procul omni duabio pastus. Editores, si quierunt, secuturi proscriptam
veterem lectionem denuo deduci in patriam curabunt. V. aσ pro ην conjecit κα γ' Sed praestat Domni avi m αεθ' ἀρ-iam. Nobis incidit - γονίη:, quae vox eodem formata est modulo atque πανσπερμία. Magi OS motus concitarunt P. II & sequentes. Neque id mirum in libro, in quo vix pedem absque offensione promoveas. Narraverat Autor, advenisse Deos omnes ad celebrandas Pelei eum Thetide nuptias; inter alios Dianam, Martem, Rixam, & Bacchum. Sed, ut res intellisi possit, & aequum aptumque ferri judicium, apponendus est locus integer:
is in Eridem vero contemtia halera
'Neque Chiron, nequc Peleus, veritus est. Aureis utrinquo quatiens eaput capillis Bacchus Zybro comam dissundendam dedit. At Eris &e. -
subjungit, eum versuum ordinem a Colatia prosectum non fuisti; & binos de Baecho versiculos, quandoquidem inceptum de Uxa sermonem rumpant, transponendos esse sive post v. an sue post v. D. Posterius hoc suadet etiam' Cel. Dortasse, &-metri causa pro βοτρυς jubet rescribi.
Neutro nobis opus esse videtur. Quis enim evincat, recentem Graeculum, absurdum Homeri compilatorem, aut calluisse metri leges, aut iis alligari voluisse Z Pluralis certe βοτρυς ob Praecedens ματεμε necessario requiritur. Qui vero judicio: ie junctam a Ρoeta divellunt Bacchi & Rixa συμι-, quae duoNumina sere semper ομαρτῆM Ο μκτοις πεδαις συγκz- χαλκευντιμ, ut ait AEschylus, verem ne docti illi viri ocellum Colimbo, quem fere unum habet, ut Siculo Cyclopi G seis Diqitifod by Coral
420쪽
ser, eruant. Est eerte fictio Bacchi eum Rixa nuptias celebratum euntis. Compotationibus rixae, ut umbra corpori, adhaerent. Praeterea volebat Noster επινειασάμενος,
quod nemo facile probabit. Post v. 47 debuerant asteri seieollocari. Deest enim versus saltem unus, nisi plures; cujus haec olim, ut probabile est, sententia fuit: re manu arripiebat Rixa pulverem, quo caput conspergebat, currebatque uti mphata, neque attrahebat 'um, vel vestem, ut pudicae, modesteque ambulantes, sceminae solent, sed snebat pendere, currebatque επήγου Mαργωσα. Unde apparet, neque Μολπον ερυξε sollicitandum fuisse. V. Og pro εφεδρήωρνῖοι malit Noster υποδρήσσον7οι. Sed vulgata recte habet, eumque notat, qui alteri a tergo star, vel sedet, aut ei abeunti is ἀπεσονι succedit inhoi . Quemadmodum hic Mercurius a Iovis tergo tanquam minister sedebat. Patet enim ex ipso carmine, Deos in hoc convivio non accubuisse, sed sedisse antiquo more. Vitium latet in τεὰν, pro quo Ois scribendum, utpote. Reddit nempe rationem, quare δε-piter Mercurium vocarit. Vers ετ σεμερον ἀγλι. as διακώ- νουσι s vel Ax ov-ιὶ προσώπων sic reddit: Hodie venustatem meam dijudicabunt. Atqui debuerat: Hodie venustas meae formae me debet a ceteris disi uere, διάκρύον ποι- , praeserendam
efiicere. Turbavit versus π, ubi Venus ait: Habeo κές ον οθεις:γιλον Τος εuiis εμον σι ρον ελουσαι πι-άκις eanusm ηM E Θνησκουσι .- ας. Merito nempe illud εμῆς ἐριον inficetum, ideoque suspeelium, visum suit. Noster Φιλοτη li μεμιγμειον, aut φιλόπι17Mς ονησιμον, conjicit. Cel. Do ille ἰή ς ἀον volebat. Nisi Poetae permittendum est suum ψυχFoit α Θυρμα, crederemus, aptissimam mutationem esse φίλιτύος ἐφησιμονοπον una syllaba ei esserendum, ut apud Euripid. Androm. v. usa, in sagittam is noris immissam, vel quam immittere potest. & solet. Certe, οψος aptius hic elle, quam, persuadent non tantum id, quod' de arcu prae- cedit, sed & sequentia, ι λ;-ι. dolent, & θνησκουσι, moriuntur. Quae verba magis vulneri, a sagitta inflicto,