장음표시 사용
31쪽
me autem ut oecurrat , non es in hominis potesate.
cet: Multa Dcusfacit in homine bona, quae non facit homo; Nulla sero facit homo, γα non facit Deus, ut faciat homo. VI. Serm. 36. c. S. n. 7. to I. in idem sic recidit: et fit
a te, ipse facit inre, numquom si a te, quod non ussarit in te, sed aliquando facit in re, quod non At te nunquam a tem aliquid sit a te, Monfacit in te.
VII. L. i. ad Simpl. qu. a. n. IO. O. 6 docet, quod cum
piae illustrationes , assectiones sint actus animae indoliberati, Min potestate nostra non sint, selus Deus pnestat, ut per illas voluerimus , idest, posse bene agere, semper beate vivere. Aliter Deus aestat, τWiamus aliter prout quod eoiser mus , ut velimus enim , dissum ese voluit, di nostrum, Iuum vocando, nostrum quendo quis autem voluerimus,solus α-
sat, ides, Ust bene agere , semper beat vivere.
Ergo ex S. Augustino interiores viserum suasiones a Deo immisse, praevenientes fidem voluntatem credendi, sunt quidem in Dei, non autem in hominis potestate; quia nemo habet in potestate, quid ei veniat in mentem nemo enim habet in potestate tali luperno vise mentem suam attingi, quo ejus voluntas moveatur ad fidem; siquidem quo superno viso ad bonum alliciente voluntas nostra tangatur, nulla potestas est. Nec est in hominis potestate, ut occurrat aliquid, quod delectet, invitet animum, per quod voluntas moveri possit ad supernum amorem boni: Hinc illustratio mentis, boni cupiditas, benedictio dulcedinis animam praevenientes, de quibus S. Doctori a contra duas Epist. Pelag., 9 quaedam sunt ex iis, quae Deus facit in homine bona, quae physice quidem, sed non minraliter facit homo, ex desectu electionis atque deliberarionis, quam praeveniunt,a antevertunt. Hae de causa ex Augustino: Deus dicitur aliquando facere in homine, quod non fit esective videlicet, deliberate ab homine sicuti propter praeve nientem gratiam indeliberatam, solus Deus praestat, ex S. re posse hominem bene agere, semper beate vivereri ac
proinde ex S. Augustino actus hujusmodi tum qui ad intelle-
32쪽
ctum, tum qui ad voluntatem pertinent sunt actus animae indeliberati.
De Gratia Naturae Innocentis IN IV. ARTICULOS DISTRIBUTA.
Dei venientis gratiae natura universim , generatim consideratae S. Augustini mentem in superiori quaestione aperuimus Nunc autem S. Doctoris investiganda sententia est de gratia naturi innocentis Acatholici enim, qui in disputatione de gratia, pro statu natura lapsae , Calvino favent, in argumento de gratia naturae innocentis , Pelagio consentiunt. De gratia ergo naturae innocentis sive in Angelo isive in homines, quatuor ex S. Augustino sunt distutienda. Primo . Utrum ex S. Augustino Gratia suerit necessaria naturae innocentia Secundo Utrum ex S. Augustino iturae innocenti indebita fuerit gratia Tertio. Utrum ex S. Au gustino Naturae innocentis gratia, praeter habitualem suerit etiam gratia aestuali. inarto. Utrum ex S. Augustino Donum integritatis in primo homine fuerit donum habitualis gratiae t
. ARTICULUS LUtrum ex S. Augustino Gratia fuerit necessaria
Videtur, quod ex S. Augustino gratia non fuerit necessaria naturae in nucenti. Siquidem Lo ab de Corr. , e Grai. c. Io. n. 27. o. In de Sanetis . Angelis in statu justitia perseverantibus dicitur: et ri utem per imm liberum arbitrium in veritatestiterunt. Pari S II.
33쪽
II. L. de Praedest. SS.4 13. n. 3I. t Io docet , quod me rit Adam innocentis erant humana ac proinde gratia illis necessaria non erat: Humana hic merita contieescant quae se
rierunt per Adam , ct regnet quae regna Dei gratia per I sum Christum Dominum nos m. VERA S. DOCTORIS SENTENTIA. Dicendum , quod ex S. Augustino Gratia fuerit necessaria naturae innocenti id autem ex appositis S. Doctoris sententiis ita con hcitur. I. . de Corr. ωGrat. c. r. n. a. o. o. docet, quod
neque Angelus, neque homo sine adjutorio divino perseverare poterant in statu innocentiae , ac proinde utrique naturae innocenti gratia ad perseverandum fuit necellaria: Si autem hoe adjutorium vel Angelo vel Homini, cum primum factisunt, defui et quoniam non talia natura facta erat, usfine divino adjutorio poste manere si seueri, non utique fiseu*deeriri sent. Hutorium quine defuisset sine quo manere πω possent. II. In Enchir. c. Io 6. n. 28. to 6 docet Adamo innocenti gratiam Dei necessarium sulisse , ad meritum comparandum & ad retinendam iustitiam: Quamvis hegratia, nec tunc ut Ium meritum esse potui ei quia et peccatum insolo libero ambitrio erat constitutum; non tamen 1Uitiae retinendae sinci bat liberum arbitrium , nisi participatione immutabilis boni divinum adjutorium praeberetur . Homo in paradiso ad se καμdendum , relinquendo juintiam , idoneus erat per voluntatem ut autem ab re meretur ita iustitiae , parum erat se e , nisi ille , qui eumfecerat, adjusaret. III. In Enchiri cap. Io7. n. 28. o. 6. Eadem confirm2this verbis: Si erg' factus es homo rectus , ut remanere in ea rectitudine posset , non ne adjutoris disim , suo fleris 'semus arbitrio. IV. Serm. 26. c. a. n. a. o. S. statuit, quod primus homo innocens sine Deo gratia sua illum regente, stare omnino non poterat: reatur es primur homo in natura ne culpi, in no
34쪽
rora fine vitis Creatur es restat nonse ferit rectum. N se autem irae fecerit, notum est Cadens a manu Auli fractus es; regebat enim eum se, qui feerat. Disit deserere a ρ factus est. Permisit Deus tamquam diems: Deferat me , inmeniisse, O miseria sua obet , quia nihil res ne me.
V. L. a. de Gen. contra Manich. c. I. n. a. t I. gens
de persuasitone facta a diabolo primis parentibus hoc idem aD firmat per haec verba Fuid his intelligitur, ni re asin esse, ut Iob Deo esse nolunt; sed in se potessato potius e Domino, ut legem ejus non observarent , uast invidentis sibi , ne se ipsi regerent, non nigrates illius Interno lumine ZVI. . de Nat. Grat cap. 48. n. 36. o. o. Pelagium remdarguens asserit homini sano integro necessarium suisse Dei adjutorium ad non peccandum, quemadmodum lumen est necessarium sanis oculis ad videndum .mare enim habet: Si de integra, ct sana hominis natura loqueretur , quam modo χ ο habemus, ne e rejNduerat Tuod non reare nos mison tummodo sit, quamvis mecare nostrum esset, Nam di tum esset adjutorium mi, tanquam lumensanis oculis , quo adjuti vim deant, spraebere volensibus. VII. L. II de Gen. ad Lit cap. . n. 6. to 3 definit, quod primus homo poterat non consentire suadenti, sed nonnisi adjuvante Deo gratia sua , quae proinde ad non consentiendum diabolo uerat proris necessaria sic enim habet: Non mihi videtur magnae laudis futurum fuisse hominem, si optem eam et bene vivere, quia nemo male pipere suaderet , cum in natura pose, in teste haberet velle non eo mi ire suadenti, Adjuvante Iamen illa , qui superbi resimi , humilibuiautem aurariam.
Ad primum ergo dicendum: Quod ex S. Augustino S. Angeli in veritate Iteterunt per Iiberum quidem arbitrium , sed quod a Deo Conditore acceperunt, ornatum videlicet, ad-3utorio sumesenti, quo poterant; adjutorio necessario, sine quo non poterant manere si vellent, ut dicitur eodem lib. de
35쪽
fuerunt merita hunaana videlicet hominis ab humana origine justi, in quo Deus simul, naturam condidit is largitus est gratiam. Cum igitur gratia congenita fuerit simul cum homine, merita inde proficistentia dicuntur ab Augustino humana; non quod Adam innocenti non fuerit ad merendum gratia necessaria, cum ex S. Aug. in Enchir. c. Io6. n. 28. o. 6. Sine gratia nee tune ullum meritum in potuisset.
CONNEXA SENTENTIARUM SERIES. a Si Disinum aquistium vel Angelo vel homini, eum primum factioni defuisse , non utique se eulpa reidisseri Adjutorium quippe defuisset , is quo manere nonpossent . b
Adam enim sis Dei gratia salutem quam accepit , eustodire non poterat. cxSiquidem retinendae justitiae non sibi fusciebat liberum Adami arbitrium, ni partieistatione immutabilis boni divinum adjutorium praeberetur minimmo ne ullum, ritum esse tune potuisset siue gratia. d Si enim factu uis primus homo rectus , ut manere quidem in ea rectitudine posset non tame lae adjutorio disino. eLHabebat quidem tam natura posse, ct in potestate velle non onsentire suadenti A juvante tamen illo, uisuperbis resisti , humilibus autem dat
gratiam. Persuasum illisuit, ut sub Deo se nollet, sed
in sua potesate potiuisis Domino , ut legem e , non observaret, qua invidentisssbi, nest i e regeret non indigens illius interno lumine, gyTune cadens a manusigui fractures, regebat enim eum ipse , uiscerat. Voluit deserere suo factus es. Permiss Deus tanquam dicens: Deserat mei inveniatse ,
miseri fudprobet quia nihil tes siue me: h Licet enim
integra, ,sna hominis natura tune essti, adhue tamen a tutorium Dei ct tune necessarium erat, tanquam lumensanti oculis, quo adjuti videant Hactenus evS. Augustino.
' ad Lit. c. q. n. 6. o. 3. f L a. de Genes contr. Manich.
36쪽
ARTICULUS I. Utrum ex S. Augustino Naturae Innorem indebita fuerit Gratia Z Videtur, quod ex S. Augustino gratia non fuerit indebita noturae innocenti. Siquidem I. π b. de Corr. Grat cap. II. n. 32. to Io ham habet de is aeterna selicitate naturae innocenti mparata Futura erat homini, fleutfacta est Angelis Sanctis merces meriti; Num autem perseeeatum perdito bono merito, in his qui liberantur, factum es donum gratia, qua merces meriti futura
II. L. Ia de Qu. Dei c. r. n. 3. to. 7. Cum vitium oculorum dicitur caecitas, id ostenditur, quod ad naturam oeulorumperetinet visus. Et eum litium aurium dicitur surditas, ad earum naturampertinere demonstratu auditus. Ita eum vitium creaturae Angelicae dicitur, quod non adhaeret Dei, hine apertissemὰ declaratur, ejus turae, ut Deo adhaereat, convenire.
Dicendum , quod ex S. Augustino Gratia suerit indebita natura innocenti subjecta enim S. Doctoris testimonia, quod fuit propositum sic demonstrant. I. L I3. Conses. c. 3. n. . to I docet , quod natura An gelica, sicut non promeruit vitam quae posset illuminari, ita non promeruit lucem qua fuit illuminat, adeoqueis vitam ωbeatam vitam , Dei adhaesionem habuit ex gratia Dei sibi indebita. Audiatur S. Doctor Fuod autem in primis conmilaribus dixisi: Fiat lux, ct facta es lux, non incongruenterbo intelligo in erratura spiritalia quia jam erat qualiscum' que
37쪽
ue sita, quam illuminares sed Aut non te promerueram ut esset talis vita, gus illuminari posset, e nee eum jam esset
promeruit te, ut i minaretur, uti quodcumque vivit, quod beate ι, nos deberet nisi gratiae tuae, conversa per commutationem meliorem ad ii, guod neque in medius , neque in deterius mutari potes. II. In Psal. o. serin. 2. n. S. to assicinat, Sanctos Ang los Deo, non sibi debere naturam, vitam justitiam, beatitatem ac proinde gratiam, quam acceperunt , suisse illis indebitam: In altis ea lisunt, in altis Angri sunt, Sedes Dominationes, Principatus , Potestates. Tibi debent quod sunt
tibi debent quod, ατ tibi deben quod juste visunt, tibi
debent quod beate visunt. III. L. a. de Civ. Dei cap. o. n. a. to. 7. definit Deum
simul cum natura gratiam Angelis largitum esse , neque ais ius homines, sed etiam ad Sanctos Angelos pertinere, quod caritas Dei diffusa sit in eis per Spiritum sanctum, qui datus est eis Gratia autem caritas diffuse in eordibus nostris, ea ratione qua gratia est, eadem ratione est indebita quod est axioma dogmaticum apud S. Doctorem frequentissimum mine L. I. contra duas Epist. Pelag. Cap. 9. n. 37. o. I inquit: Si reddatur debita gratia, non donetur Inisbita gratia jam non esinat a Sed jam audiatur S. Ductor loco supracitato licde Angelis a Deo conditis disserens uis fuerat nisi ille
qui eos cum bona voluntate, ides, eum amore eas , quo illi adhaererent, creavit . ul eis condens naturam, di largiem gratiam ... Hi autem qui eum soni errati sens , tamen mali suus aut minorem aeceperunt amoris ditis gratiata
quam illi , qui in eadem suerunt; in rei uetoni qua uter errati δεα , si mri, wluntate rudensibus, si ampliaradjut , ad eam beatitudinis plenitudinem, unde se numquam casuros certi mi Aerent, perveneruu . . . Confitendum es Vi tar eum debita laude Creatoris, non is solo sanctos homines pertinere, verum etiam de Suinis Angelis posse diei, quod earlias eis Uas in eis per Spiritu anctum, qui datus es eis.
IV. . de Core. Grat cap. LI. n. 31 to. o. accurate res
38쪽
tractans discrimen inter gratiam hominis innocentis , tratiam hominis lapsi, nullatenus in eo illud constituit, quod gratia hominis innocentis fuerit illi debita, gratia autem hominis lapsi, ipsi fuerit indebita quinimo, dum gratiam hominis innocentis gratiam nominat magnam gratiam , illi suisse indebitam tacite affirmat Totum ergo discrimen utriusque gratiar in eo constituit, quod gratia hominis innocentis suerit
gratia pacis sanitatis gratia autem hominis lapsi sit gratia medicinalis iugnae, quod palam et legenti. Sic ergo habet Fuid ergost Adam non habuit Dei atum Z Immo vero habuit magnam, sed dis rem σαU. Epist. 8c ad Paul. cap. II. n. 37. O. s. tuetur quod ea gratia, quae est necessaria naturae corruptae ad reparandam salutem perditam, erat necessaria naturae integrae, ad consere vandam salutem acceptam. Cum autem gratia, quae est necessaria naturae corruptae ad reparandam salutem perditam, sit gratia indebita naturae corruptae consequens est, ut gratia quae erat necessaria naturae integra ad conservandam salutem , acceptam, uerit gratia indebita naturae integrat Matura enim
humani, etiamsi in tua integritate , in qua condita es prem neret, uias modos imam Creatore suo non adjuvant serparet Cum tuu stne Dei gratia sistem non posset custodire quain aecepit , quomodo me Dei gratia potes reparare quam peredidit
rium Adae collatum iterum appellat Dei gratiam; ac proinde
donum ipsi indebitum Neest mergo Deus esse solui Hesua
gratia , quam re ui in ejus δε- arbitrio. VII. de Ciri Dei cap. 7. o. divina adjutoria Adamo divinitus subministrata , ipsi necessaria, ad recte vivendum, is habendam fiduciam de Divino Adjutorici gratiae Divinae beneficia nominata adeoque Dei dona indebita Adamo Si erat insiturus , ulside adjutoriose deret bonur homo , malum Angelum vinceret in autem Creatorem , atque Adjutorem Deumsuperbissi placendo desereret , inceretur: Meritum bonum habens is adjut dirinitus voluntate rem,
39쪽
malum sero , in deferente Deum voluntate pervers , quia
i uis fidere de adjutomici, non quidem posset siue adjutorio
Dei. Nee tamen ideo ab hi divise gratiae beneficiis, Abi a-eendo; recedere non habebat inpotesate. Ad primum ergo dicendum, quod ex S. Doctore: Beatitudo merna futura erat homini iΠΠOcenti merces meriti , quae in homine lapso est donum gratiae quia in homine lapsio maximum praecedit demeritum ad aeternam beatitudinem. In homine autem innocente nullum omnino praecesserat ad eamdem demeritum adeoque beatitudo multo majus donum gnitiarest in homine lapso , quam fuisset in homine innocentes licuti multo minus est meritum hominis lapsi quam hominis innocentis, propter maximum demeritum gratiae in homine lapso, quod nullum erat in homine innocente Loquitur ergo S. Doctor insensu comparativo. Ceterum in sensu absoluto , etiam in homine innocente aeterna beatitudo fuisset donum gratiae quia suisset ex merito emanante ex gratia sibi indebita, ut dicitur l. I . de Civ. Dei cap. 27 to. 7. Meritum bonum habens in adjutdaeivinitur voluntate recta benes iis divinaegratiae. Ad secundum dicendum, quod e S. Doctore: Adhaerere Deo adhaesione superna , convenit natura: Angelica non sibi rellime, sed quatenus elevatae per gratiam sibi indebitam , ut asseritur l. II. Cons. c. 3. n. q. o. I. Tuod conversa ad B num incommutabile beate visit, non debet nis ratiae tuae.
CONNEXA SENTENTIARUM SERIES. 4' Creatura spiritalis sicut non Deum promeruerat , si esu ialis sit quae illuminari posset bis ne cum jam esset
promeruit Deum, ut illuminaretur: in quodcumque vivit , quod consersa ad Bonum incommutabile beatὰ ivit, non δε-
beat nisi aliae Dei. b Deo igitur Sancti Angeli debent quia fune meo debent quod visunt , Deo deserni quod juste visunt,
Deo debent quod beate vivunt . c Sigmdem cum amore ea so quo illi adhaererent eos creavit, simul eis condens naturam,
largiens gratiam pode que m ad Iolossanctos homines per
40쪽
sisere verum etiam de fanctis Angelis dici posse , quod caritar Dei di se s in eis per Spiritum anesum, in datus es eis. dyriam etiam in sam innocentiae habuit Des gratiam, magnam gratiam, sta nos, disparem in eo dumtaxat , quod in illo fuerit sanitatis eis, in nisi es mediemalis pugnae; et uidem ne Dei gratias utem non terat euso dire, quam accepit, Acuti hemigratia non terat repara re, quamperdidis Nee imum ergo Deus esse soluit e fua gratia fghin meritum bonum haberet is adjuta DisIm,s voluntate recta, his disinae iratiae beneficias hyGratia autem si reddatur debita, non donetur indebita, gratia jam voces
gratia Hactenus ex S. Augustino. a Lib. I. Cons cia. r. 4. tom. I. ω In Pal. o. Serm. a.
Utrum ex S. Au fiso Naturae Innocentis gratia , prxter habitualem fuerit etiamgratia actualisi Dicendum quod ex S. Augustino Natum Innoeentis gratia, praeter habitualem, suit etiam gratia actualis. Siquidem I ' Ra 3 in Ioan mm. . o. doeet, quod Lucifer a Dei filio illuminante omnes, qui illuminari possum litum matus lucebat Lucifer, si mane oriebatur oecidit et Unde Luefert AP via illuminatus lueebat Unde autem tenebro sui factus Fussa in veritate nonfletu Ergo ille anes Luciferum, aue omnem illuminatum Si uidem ante omnem illuminatum sit necesse es, quo illuminantur omnes, qui illuminaripsu UIC I3. Cons. c. a. n. scio. i. asserit quod vita Angelse cata-