장음표시 사용
41쪽
ope litterareum communicatoriarim connubio.
proponunt. Lutherani fidem laam non in Simone habent colloca. tam , neque illum salutis admittunt sponsorem , sed solum, quem pie devenerantur, Christum Filium DeL Ergone erunt Simoniani ΘNemo nostrum ad Simonem: in salutis negotio ablegatur, sed ad Christum omnis salutis adducitur fontem. Statuisne, illos Simonianus esse dicendos 3 Nunquam id dixerimi Non opus est, ut huic crimina. tioni ulterius inhiem, quam cum Pondere iam iam enervavit, quem supra adduxi, SI RIClVS r . Nisii me retinerent modestiae Iimites, parem calculum GOTTlo summo cum VeritatiS argumento repo nerem, ipsique ad oculum demonstrarem, Romanam eccleIiam bonorum operum aeque ac fidei verae & salutaris esse prorsus impa. tientem. aecunque enim religio omnia stetera numerata pecuniae summa expiat, ad proprias sitissectiones in fraudem satisfactionis a Christo praestitae adigit . & hominem peccatorem ad S. Mariae, alio. rumque sanctorum merita, interpellationes, & suffragia ablegat, illa est ecclesiae fideique Apostolicae e diametro adversa. Si hoc eno dare vellem argumentum, & rei addere testimonia, patesceret, Romanam ecclesiam omnium haeresium laborare colluvie, quod evicit
JURIEVS s). Sermonem GOTTIVS ulterius in CERINTHIA NOS & EBIONITAS transfert, adseritque t : ciminibus. Ebion Christum putrum hominem dixeruus hoc idem apud vos Sociniani
sentiunt; sed in eoeteris non cinveniunt
g. XVII. Movet nune GOTTIVS CERINTHIANORUM & EBIO
NUTARUM camarinas, quibus Protellantes conspurcare satagit.
CERINTHUM de divinitate Jesu sinistre sensisse, Christumque nudum hominem fuisse, cum impudentia debuccinasse, testis est St. IRENAEVS u . Eiusdem furfuris fuisse EBlONEM, cuius natales complures, telle S. Ven. JO. LAVR. MOS HEMIO, x voeant in dubium, rei vadem se praestat THEODORETVS y . Lubentee cum Gottio facio, illique suffragor, CERINTHUM & EBIONEM Christo bellum scripsisse, & cornua sua minacia eius divinitati ostemo disse.
42쪽
disse. Habet me consentientem, SOCINIANOS hoc sparsum hae. reticorum venenum cum voluptate ligurire, & Christum pro Deo ascititio habere; sed haec tela Lutheranos non feriundi in tuto sunt Lutheranorum res, neque illis cum SOClNIANIS hoc in articulo intercedit commercium. Quos dixi Lumerant Socinianos in suam familiam nunquam admiserunt, neque illos in Augustanae Consessionis sociorum adsciverunt numerum. Quicquid itaque somnient, effutiant & delirent SOCINIANI, in Articulo de Christo, tantum abest, ut pie tantur Achivi, ut potius Protestantes hoc careant naevo. Res igitur nostra non agitur, sed Romanensium, quorum paries proximus ardet, si SOCINIANOS appellas. Id sane nobis nullo modo imputari potest. Tam temere a nobis non agitur, ut Romanensibus imputemus, illos doctrinam de Christo habere pro fabula, neque resurrectionem, neque denique poenas & praemia sperare futura, quia nonnulli Christi in terra i si Diis placet 3 vicarii hos errores rei Christianae exitiales foverunt et . Tam ficulneis &proletariis Lutherani non pugnant argumentis. Ast quid in argumento plano &sole clariore haesito P . id fluctuot Introvertendam esse video GOTTII rationem, qua nobis aegre facere nervum in
tendit. Uterque SOCINUS, &LAELlVS, & qui ex hac vipera
prodiit FAUS TUS, Romanae eccletiae sunt alumni, & neutiquam Protestantibus, nedum Luthermis adscribendi. Non ex nostro, sed Romanae ecclesiae nido latebrisque hi prosilierunt veritatis divinae hostes longe infestissimi perditissimique. quis enim, bone Deus, ignorat, LAELIUM SOCINUM, nobilem Senensem, virum natalium splendore clarum D sanguine & affinitate multis Italiae ducibus coniunctum . ut fusius tradunt LUBINlECIUS a 3, SANDIVS b ,
DU PINIVS e , ex Italia fuisse oriundum. Arridet illorum, quibus non contingit adire Corinthum, & e fontibus bibere, suble
Varea vid. Dan. Chamieri Panstrat. CathoL Tom. II. Lib. XVI. Cap. XVI. de Reseribus Anti- Christi p. 3so. seq.a vid. in Histoi. Resorin. Pol On. p. 39. eb ) vid. H. Biblioth. Anti-Socinian. S. Anti- Trin. p. I g. m. e vid. 6. Histor. Ecclesiast. Saec XVI. Part. V. p. 4a .d vid. o. Decas Dissertat. de Pseudo-Theologue Socinianae oma, methodo, A . propressit. β. VIl. se l. p. a. 1
43쪽
oste litterarum comminicatorim um connubio. I
natales: inquit, viro celeberrima urbs Hetruriae suae. Giantis antiqua nobilitas di cognationum splendor ultra privatι hominis fortem illustris. Patra straeter gemititia decora accesserat e mat Hosanguine Samettorum nobilitas: quae gens apud FHrenetinos ea fuctu-dam potentia hyoruit, ut expulsus Senis Piandulphus Petruccius Pauli Salvetii Boti autar auxitio re opibus restitutam patriam, principatum suism mox debui rit. Z' beneficio obstrictus Senensis ipsi ebvitatis ius contulit, θ' ut patriam cum Senis commutaret, persuasit. Hic Paullus Camillae pater fuit, quae Mariano iuniori nupta, A -xaudiust Laelii Socino rum mutes, Fausi fuit avia. Mater, ne iusti mutam quidem spem suscepta: patre Burgem Petruccio Senensis quondam reipublicae prinooe , matre Victoria, Piscolominea genita. ae cump s et Aodreae Piscolominei Custillionis re Piscariae dominiflua, Pii II, I L. Pontificum neptis, Poannis ordinalis Pico' Aminei, ducum Amal itanorum, Marchionumque Catistrant, Comitumque Calani, multorumque aliorum Italiae IN ocerum soror aut confiinoa , nupsit in domum Petrue iam, quae tunc Senensis principatus foretunam tenuit. Sed burgesius, Pandu M patri succedens, Vmox vertentibus fatis pulos , non diu dignitati fuit superstes. Successit tamen ipse in regimine patriae Raphael, Grinalis Petruces. us , atque illius reipub licae gubernacula aliquandiu tenuit. Sed quid sollicitus sum de illultri SOCINI prosapia, quam verbosius tradit BAELIUS g). Salva nunc res est. Utrumque SOCINVM sibi
Vindicat Italia,adcoque etiam Romana ecclesia. Neuter horum Luthera.
norum amplexus est fidem, sed LAZLlUS, ubi Germaniam per. agravit, Tiguri obiit. FAUSTUS autem, infelix LAELIl heres, acceptoq a patruele suo errores omnium pelli mos, in ipsa Italia, in aula Ducis Florentini, in Helvetia, in Transylvania & Polonia dis e. minavit inter ipsos Rumanen seq. En, par nubile fratrum Romanae ecclesiae prorsus donandum i Si GOTTl VS de Sininianorum litigat erroribus, frivole nobis inurit labem, & transverso SOCINIANORVM errores perlustravit oculo.
Ast enim vero praevii leo, quid mihi GOTTII defensores sorte respondere possent: GOTTIO nimirum disceptationem esse F cum
44쪽
et De stabili primitivae Mosesiae eum JOANNE 'CLERICO, quod titulus ipse indicaret, qui ita est
constructus: Liber adora sus Poannem Claricum, Reformatae, ut aiunt, religionis hominem. Acquiescerem, neque Lutheranae religionis defendendae in me susciperem caussam, sed CLERICI amicis hanc relinquerem provinciam, nisi GOTTl 'S Lutheranorum simul aggressus esset circulos, a quibus haec GOTTII tela, frivole & satis astute emissa, caute sunt repellenda. Diserte enim purpuratus pater Reformatos & Luthera nos socio nexu coniungit, ct in quavis haeresi, qua nos commaculat, addit Verba : hoc vos cum Luthero re Calvino negatis. Excitabo denuo, quae nostros corymbos concernunt verba: Grinibus di Ebion Cissum purum hominem diverunt; hoc idem apud vos Sociniani sentiunt, sed in ceto is vov covDevium. h). Si igitur RomanentPs haec Gottii verba in aliam interpretentur sententiam, & Luthera nos ab hac macula absolvant, satius egerint. Moneo itaque I 1 inio, GOTTIO planius fuisse scribendum,& de Lutheranis pariter ac Reformatis mitius sentiendum. Secundo urgeo, a particulari ad universale non Valere coosequentiam. Si JO. CLERICUS Socinianismi naevos aluit, & illos novi, quam concinnavit, Testamenti invexit translationi, inde non sequitur, omnes Reformatos, &questis assuit, Luthera nos, hanc erroneam se. vere persuasionem, & errores rei Christianae adprime noxio p. De his, quae tota ecclesia vel Reformata, Vel Lutherana, unanimi con. sensu, in doctrinae recepit corpus, capitibuS tanto Viro erat disputandum. Etenim ecclesiae cuiusdam doctrinae non ex privati hominis scripto, & arbitrio, sed ex totius ecclesiae articulis in Symbolum receptis sunt diiudicandae & decidendae. Quod reliquum est, GOTI lo non succenseo, quod calamum suum adversus CLE. RICI Socinianismum direxit, quo in opere iam ante GOTTIUM oecupatus fuit PHILIPPUS MESNARDVS i , qui integris decem sectionibus CLERICl Testamentum oppido dilucidavit, & effata, - quibus abusus est saepius dictus CLERlCVS, sacra, enixe vindica.vit, quem ducem secutus esse videtur GO'lVS, licet MESNAR.
DI nomen, nescio, quam ob caussam, tacendo praeterierit. Quam . concertationem meam non facio, ratus, nostram rem solummodo esse agendam, ne teIa praeVisa nobis noceant. g. XIX.
45쪽
ope Et re reum eommunicatoriarum eoumbis. MI. XIX. Prolabitur GOTΤIVS porro ad GNOSTICOS & MARCIONITAS, ct his fidiculis Lutheranos vellicat k : Non esse admittendas traditiones, Gnostisi, Marcionitae ν' alii asseruerunt , hoe boos asseritis, sed in aliis ab eis dissentitis. Erumpit iterum , si vel maxime id celare velis, GOTTII mendacium. Utrique ecclesiae
lorum traditiones scriptas non prorsus repudiarunt, sed quod ipsis ad palatum videbatur, ex evangeliis & epistolis retinuerunt, repudiatis & damnatis ceteris. Praeterea varia mentiti sunt spuria scri. pta. Proinde hoc fulmen nos non ferit. Nos traditiones divinas apostolicasque accepimus, quibus constanter inhaeremus, spurias vero 6 supposititias, quas Romanenses cum eXcitatis haereticis fin. gunt, traditiones humanas merito reiicimuS. Q iem griphum, meo
quidem iudicio, iam dudum seliciter dissolvit IRENAEUS, qui non negat, fidem, quam fovebant Christiani, accepisse ab apostolis ecclesiam Christianam. De his Apostolorum traditionibus in codice sacro comprehensis haec tradit IRENAEVS l) t Tantae igitur osten-flones et sint, non oportet adtac quaerere spud alios veritatem, quam facile est ab ecclesia sumere; cum apostoli, quas in d sitorium
dives, plerisme in eam contulerint omnia, quae flut veritatis: Uti omnis, quicunque velit, su*at ex ea potum vitae: mee es enim vitae introitus: omnes autem reliqui Jut stresqlatrones. Propter quod evita e quidem opol tet Agos, quae aurem sunt ece si ., eum summa diluentia dilucre, di apprehendere veritatis odisti,nem. Haec in suum usum convertit MASSVETUS, veritatem tra- ditionum apostolicarum inde demonstraturus. RENATO vero
MASSUETO a ven. SALOMONE DEYLINGlo m ad frivolam
hanc levemque commentationem ita responsum est, ut adversarii hiscere nondum fuerint ausi. Aequi nunc rei arbitri ticile intelligent, verum esse, quod poeta canit: in foveam merulis intentus decidit aucepsi ' ' . Sacrificia missatica, & orationes pro defunctis male a Romanensibus celebrari, nos non demum AERIVS, sed iam dudum apostoli F a Jesu
46쪽
De stabili primitivae Ecclesiae
Jella in suis edocuerant scriptis. Gratis proinde scribit GOTIIVS n): AERIVS orationes di sacrificia pro mortuis vobiscum explosit&e. UIGlLANTlUM nunc S JOVIANUM producit in metitum, de quibus ita sentit purpuratus quondam GOTTlUS O : VIGI.LANTI US sanctorum reliquiis virginitati detraxit. Vtreique in his consentisis sed non illi υobis in ceteris. Agerem
tias prolixe iamiam sub examen vocarim, horum omitto errores, ne cramben apponam multoties recoctam. Procul haec sunt a Lu-
theranis GOTTII fulmina. Neque AERII, neque VIGILANTII,
ne ue denique JOVIANI sententiae nobis excutiunt pudorem. Sa.crificia missatica non AERII, sed Scripturae sacrae auctoritate retundimus; reliquiarum cultum merito, tanquam officium cultui religioso noxium extrudimus, & St. HIERONYMI aestum, quo VIGI LANT I subvertit mentem, oppido improbamus. Virginitatem denique magni aestimamus, PAVLLl adiuti effato t. Cor. VII. v. 3 . 38. At vitam, quae aetate JOVIANI clanculum in ecclesiam chri Rianam irrepsit, votivam, cum opinione meriti S conditionis vitae sociae prorsus anteferendae, sine .rubore explodimus. Demonstravit
GO PIVS, nostram confessionem Augustanam r) se non legisse. alias magis sobrium, de IoVinianorum & Lutheranorum in hoc argumento Voctrina, protulisset iudicium. Et ne quid cavillationis desit, adsieii GOTTIUS EVNOMIANOS s quorum labe nos conspuris eat his verbis: Docuit vobiscum Tummius, homini fidem habenti hemeria non ebesse, sed male de Trinitate cum Arianis sentiebat , quod
vos saltem omnes asserere erubescitis. Sufficere fidem ad salutem, tametsi homo peccata committat, & in iis perseveret, neque Lut . rus, neque eius discipuli per somnium cogitarunt. Nota est in vut a gus nostra de poenitentia consessio, quae contritionem habet antece. dentem , iustum videlicet S non fucatum de peccatis agnitis dolorem, quum deinceps sequitur fides in Christum. Praestolamur porro ab homine ius incato signa ct fructus in vitae sanctitate conspicuos. Si
haec altius pensitasset GOTTIUS, & Augustanam confessionem de iustificatione t) S poenitentia u) vel sugitivo perlustrasset oculo, haec
nonna vid. I e. p. III. Ο vid. l. e. p. I 87. ' . - .p vid. Exercitation- Anti-Trotrabeae Tom. I. Pari. I. Exercitat. X. p. 's. seq., qὶ vid. l. e. r vid. Abus Art. VI. de Vot. Monachor. a i vid. l. e. o. 387. t vid. M. IV. de Justificat. u vid. M. AII. de poenitent.
47쪽
ose litterarum commvnuutorti reum contrubio.
non scripssset. Discuterem has criminationes verbosius, nisi ad illas 'a Theologis gravissimis, e quibus eminent B. MARTlNUS CHLA.
dissime esset responsum. Redeo nunc, unde sum digressus, eccleasiae christianae unitatem, vinculumquς per litteras communicatorias firmatum prolixius expositurus.
Quo fidei unitas inter Christianos diversis in regionum locis comis morantes adservaretur, nullum medium his ipsis, de quibus agere constitutum est, litteris fuit melius praestantiusque. Circa ipsam
harum litterarum notionem, earumque usum, monendum est, illas litteras appellari a patribus primitivae ecclesiae ecessasticas , forma. tas & eanonicas. Ecclesiasticae dictae sunt, quia in eccletiae potissimum usum Vergebant; canoricae, quia Vim canonis ecclenastici
habebant, & admittendi, repudiandique homines suspectae fidei potestate erant instructae; formatae, quia, qua formam internam e sagaciorum virorum sententia certis notis & characteribus, de qua formam externam crucis signo, & deinceps fgillo episcopali erant ornatae, quod diversum harum litterarum momen non praeterierunt
BRIClVS h) & ITTIGIVS i annotarunt. Nonnulli vero ex hoe
auctorum albo primis tantum, quod tractamus, argumentum attigerunt digitis, ut ceperim consilsum, totum hoc caput admodum sa.
x vid. H. Dissertat. Theol. Anti-Pontifie. de Haeresibus antiquis salso nobis impu.tatis , habit. V itebem IIII. y vid. Dissertat. qua reli pio Lutherana ab imputato eum haereticis IV. priorum O. eulorum conseram vindicatur. Εdit. Rostochii Iri I. . et vid. Orion. Ecclesiastic. Vol. I. Book Il. Chap. IV. Sest V. p. 97. . vid. H. Notit. Ecclesiast. Saee. II. Differt. Vu. p. 3 I. h) vid. H. Theseur. Ecclesiast. Tom. II. ad Pse. συ τικος 3 p. Mys. e) vid. Q Analin. Saer. Pari. II. excurs LXXXI p. Is I. 4ὶ vid. n. Annal. Ecelesiast. ad ann. Christi I a. s. v. p. eo vid. H. Lib. de antiqv. epistol. Εeclesiast genere Mediol. - Ι61 3. f) vid. Lenre Ecclesiastique Tom. II. . . . .
48쪽
s De sabili primitivae Ecclesiae
lebrosum. dissitum, & hiulcum, enixius pertractandi. Laudatis auctoribus quoque adiiciendus est JOANNES BARTHOLDVS NIEMEIERVS k , qui hoc litterarum formatarum genus, prout tulit instituti ratio, perfunctorie exposuit. Penit ius autem has lit. teras canonicas consideraturi , ad tres potissimum elasses referri posse omnes ecclesiasticas epistolas, statuimus
Ingens propemodum est harum litterarum formatarum & ea. nonicarum, quas in compendio exhibuit FERRARIVS l supra laudatus, numerus, sed commode omnes illae species ex ordine BING. HAMI ad tres referri potant eluses. Prima harum litterarum Dr- matarum classis BINGHAMIO est litterarum commendatitiarum seu συ ιτα , quibuS melioris sortis homines ornati sunt, ut maiori studio, & honoris obsequio ab exteris reciperentur, de quibus tamen litteris commendatitiis, si conciliorum LAODICENI, CARTHA
GINENSIS, ANTIOCHENI, & AGATHENSIS perlustramus
canones, non leVidenses occurrunt griphi, suo loco a nobis enixius investigandi & rescindendi. Secunda clastis nobis cum laudato BING. HAMIO m est litterarum communieatoriarum , quae appellantur εἰρηνική, pacificae, & communicatoriae & formatae. Sub hoc nomine omnes intelligimus litteras Bnodicas, en clicas , seu circulares, quibus vel tota, Vel quaedam ecclesiae de re aliqua scitu necessaria, Certiores erant reddendae. Quorsum spectant litterae de die Paschatis celebrandi, de ieiuniis, de tacto quodam singulari, quod nosse intererat totius ecclesiae, ut vel laetandi vel condolendi inde caperet argumentum. Quem in censum potissimum venit epistola circularis a Smyrnensibus, de St. POLYCARPI, huius ec. etesiae praesialis longe gravissimi, ct constantissimi, martyrio adoris nata n . Quod arctistimum totius ecclesiae christianae vinculum per litteras formatas adservandum indicat OPTATVS Mi LEUITANUS his verbis: Cum quo videlicet Damas Romanae sedis praesul nobis totus cirris commetreio formatarum in una communi nis
49쪽
ope litterarum eommunicato ram um connubis. nis societate concordat o). Porro hoc nomine Veniunt litterae euem
1n nicatoriae, pacificae, quae Christiani, peregre proficiscenti bus ab episcopo in fidei tesseram subministrabantur, ut in ficiei cum . mercium libere reciperentur. Nullum discrimen has inter litteras nummisatorias seu pacificas esse constituendum, sed unam eandemque rem diversis his nominibus exprimi arbitratur CABASSU.TIVS p), cui hoc in momento suffragium nostrum haud denega mus. Illi enim, qui litteris communicatoriis eraat donati, pace cum ecclesia fruebantur, neque ulla lapsorum laborabant macula, sed sine omni periculo in Christianorum recipiendi erant familiam. Toriam harum litterarum elassem conitituunt litterae clericae, ad quas rest. res litteras concestorias , commuΠicctorias , diruissorias, ct alias coni. plures, quae ad clerum potillimum spuctant, & quarum cliversia n,
mina recenset FERRAR S. Protraxit MATTH. I ARRO VA NUS q tria ex amplaria Epiitolarum formatarum graeca, haetenus
inedita, e latebris, quae nobis usum epistolarum commendatitiarum S dimissoriarum satis apte exponunt. Solebant enim ecclesiae praesules litteris synodicis de rebus in synodis sub incudem missis, & re. liquis excitatis litteris, vel de auspicio sui muneris, vel dimissione
episcoporum, aut aliorum clericorum, aut aliis negotiis exteris signi. ficare rem gestam, ut vel sacro ossicio initiatos, vel rude donatos clericos ad alias ecclesias emigrantes, in circulos suos admitterent,
vel illos, si litteris destituerentur dimitariis, Prorsus eliminarent. Huc merito referes Episcoporum, immo & Romanorum praesulum epistolas, quibus, poli electionem, impuratori, & reliquis episcopis, fidei, ductrinaeque, quam asserVarent, rationem reddere solebant. Si vero quidam episcopus suspectae Videbatur fidei, litterarum com. mercium abstulerunt, ct fidei tesseram cum ipso alendam confregerunt purioris doctrinae doctores ct episcopi. Iudicatu proinde haud dissi.
o vid Biblioth. P. P. M. Tom. IV. Lib. II. P. 347. Edit. Lugdunens. Vitium procul dubio Librarii est, observante GVIL, CAVEO, quod legitur Sirieius, quocum OPTATUS Miletitanus in Numidia Episcopus, praetendit Ecelesiae
communionem. Floruit enim optatus Mileuitanus circa annum CCCLXVIII. Damasio Ecclesiae Romanae clavum, A Valerue impelli fasces tenentibus. Siti- eius autem nonnisi regnante Theodosio circa annum CCCLXXXIV. Eeelesilam Romanam gubemo it. Aliena itaque manu additum est nomen SlRlCll, di x ctius legitur Damasus, vid. H. Histor. Litter. ad See. IV. p. a 4 .pa vid. Notit. Ecclesin. Saee. Il. Dissertat. VII.- p. 32.
50쪽
48 De stabili primitisae Melesiae dissicile est, quid CYPRIANUS r his sibi velit verbis: Cumquepost
haec omnia, nec loci mei honore motus, nec 'a auct&ritate ,
praesentia fractus, instinctu suo quietem fratrum ire ans, proripuerit se eum plurimis , ducem se fatalonis , seditionis principem temerario furore contestans, in quo quidem gratulor plurimos fratres ab hac audacia recessisse , di vobis aequissere malvife , ut cum ecclesia matre remanerem, di stipendia erus B piscopo dispensante perciperent, quod quidem es celei os pro certo sicio cum pace facturos, di cito ab
ea ore temerario recus tros; interim cum felici mus comminatus fit, nou communicaturos m monte secum , qui nobis obtemperassent , ides, qui bis communicarent , accipiat sementium , quam prior dixit , ut absentum se a nobis sciat. Posteriori verbo : Abstemtum se esse a nobis, indicat CYPRIANVS, iamdudum amicitiam &commercium cum Felici mo illlo Novati sect atore fuisse interruptum, licet communi omnium suffragio ex ecclesia non m fuerit pulsus. Nulla quoque postrema verba: non commvVicaturos in monte secum; laborant nassa, sed exponunt, Novatum , Fellas inque cum suis asseclis in montem abiisse, ae se hac ratione ab ecclesia separasse. Hic Ditem scrupulus dissiculter discutitur, utrum per montem intel ligendus sit elatior in ipsa urbe locus, qui, teste STRABONE, BYR. SA dictus est Carthagine, an vero fuerit urbs Carthagini vicina. nomine montis insignita 8 Utraque sententia teste RiGAl TIO s n. clamentis non destituitur , praesertim, quum postea DONATIS. TAE sive ab hac urbe, sive a conventibus montanis, MUN I EN.
SES fuerint appellati. Sed revertamur. Pubemus harum littera. rum formatarum ordo nostriim non attingit scopum. Sed de litteris communicatoriis & commendatitiis, quae alendae inter ecclesias ct fideles unioni is primi; in serviebant, in his pagellis agere constitutum est. Haud leve fuit, quod ex hoc litteiarum genere ad Priamovendam confirmandamque ecclesiae unis nem Pro manavit, e. 'moluinentum, quod nunc prolixius explicabimus.
Si prioris generis litteras ct ntemplamur communicato Vas. rum in epit toti . Paulliniς ι Sensimus vestigia. Eximium huius a r. gumenti in Epishola ad Coh si cap. lx . m. Is DCcurrit documentum, qu d ita fluit: Sasitate Laodicens: s atres V XImplan