Modus orandi Deum. By Desiderius Erasmus

61쪽

PER DE s. ERAs M. 3luid nos optemus, aut commone

at quid secerimus, aut nostro cla- ore discat quid desideremus, quietius novit corda nostra, quam os ipsi, aut mentes etiam angeliae. Sed hic est arcanae scripturae

nos , ut hominibus humano mo-

e loquatur. Aod rogari vult, si ostra causa vult, ipsi potius o ado discimus quid nobis sit opus, tuam ille Denique si quandongelorum ministerio utitur, nonc utitur, quasi squam illis mini-ptris egeat, sed sic rectius intelli imas, quantopere curae simus aeo, qui nobis angelos suos cu- atores, protectores addiderit. it angeli fruuntur charitate sua una perlatis ad Deum votis noris, Dei dona vicissim ad nos fetunt. Ad haec iuxta scripturarum dioma ignorare dicitur Dominus, uod non approbat. Sic non au-lit preces illorum, qui non sicut portet petunt. Rursum innote-unt illorum petitiones , qui sic

rant, ut mereantur audiri. Pro

62쪽

1 MOD ORANDI Eu Minde Paulus praemisit, ut nihil so liciti sitis sed in omni oratione, t

obsecratione, cum gratiarum a Pi ctione, petitiones vestiae innote- : scant apud Dominum. Non au-at

diuntur liciti, qui praesidio coe ita testi dissisi, fidunt humanis opi-

bas aut ingeniis. Non orant nec dit obsecrant, qui non orant instanter. in Non orant cum gratiarum actio-dine , qui quoniam quod accipiunt, et suis asscribunt meritis , potius vi quam benignitati divinae: non tri-it buunt gloriam Deo, non innote scunt illorum preces apud De ui Mat. i qui cu Phari is stat in angulis pl.tearum, sub praetextu prolix precationis devorant domos vi-iet duarum. Iam si cui videtur impos la sibile, ut homo nunquam cesset ablaorando, quod apud Lucam prae-t cipit Dominus, aut sine intermis irsione precetur, quod docet Apo-lvstolus, aut intelligat totam piorum: vitam esse iugem ac perpetuam Ο-

rationem, donec contingat sum i

mum illud bonum, quod semel l

63쪽

picias. ERAs M. f ridepti, desinamus torqueri desi-D. derio, aut putet hic esse tropum, qui dicitur hyperboli, ut accipiat

eam in destinenter orat qui fre- quenter, Linstanter orat, nec de-- finita precibus, donec quod petie inpetraverit. Sic dictum est Clama, ne cesses , exalta ut tuba vo-zem tuam. Nec interrumpitur de precati, etiam si remittatur ad tempus illa mentis intentio, nisi ponatur eius desiderium , quam petimus. Superest ut ostendamus qui consistant quividebantur inter se pugnare pugnant enim in speciem: Nolite multum loqui. Et: Si - a: ne intermisitione orate. Cuius quς- stionis noda forsitan sic expedierit aliquis, ut respondeat, non interdici nobis prolixiorem in preci- bus affectum, sed loquacitatem. Verum huic protinus respondebitur , Christum non solum orasse prolixius , verum etiam eundem sermonem ter repetisse. Idem Luca cap. 6 pernoctat in oratione

64쪽

16 Moo. ORANDI Eu Mprobabile est non potuit esse breviloqua Proinde cum Dominus . Matth. 6. docet discipulos suos, ii in orando multa loqui in nihil a liud docet, qua ne credant Deum inani verborustrepitu flecti , en eande subinde flagitantium Nai Grael cis est sιλι s Ora αίολογῶ

aut callis dicitur, qui voces easdem frequenter iterat sine causa, vel loquacitatis, vel naturae, vel consuetudinis vitio. Alioqui iuxta praecepta rhetorum nonnunquam laudis est iterare verba , quemadmodum&Christus in cruce clamavit Deus meus meus meus non erat illa α Eoae,sis, sed ardens ac vehemens af ectus orantis. Non est loquax deprecatio, quam diu respo- de affectui. Non est battologia

quoties ardor animi veluti sana m a subinde maior emicans, exprimit easdem voces , alioqui deprehendes in omnibus Ps imis fanctam quandam ac pene perpetuam Psal. 6. attologiam Comine ne in furo-

ctum

re tuo arguas me.

65쪽

1 a. E R A M. 17ium inculcat, neque in ira tua orti pias me. Miserere mei Deus Psa. 16.ecundum magnam misericordi m tuam: id iterat Et secundum nultitudinem miserationum tua-um dele iniquitatem meam. Huas versiculi clausulam recinit in roximo Amplius lava me ab inis uitate mea , in peccato meon unda me. Nec hoc satis affectui eois Averte faciem tam a pecca-is' meis, iamnes iniquitatesneas dele Cor mundum crea in ne Deus,& spiritum rectum inno a in visceribus meis. Eandem bat ologiam animadvertere licebit in 'araeceptis veteris Testamenti, at

me adeo inir ceptis Christi, prς- rertim apud Ioannem. Iloties literat eandem, dum illis infigere ludet charitatem mutuam, fidu- iam in ipso precandi instan-ltiam Non est haec ethnicorum ibattologia, sed vel affectus pii ve-ihementia , vel studium inculcandi , cuius non meminisse pernicies ellet. Itaque Dominus O Vat. c.

66쪽

s MOD ORANDI DE IMsimpliciter dixit, nolite mulium loqui sed adiecit, sicut ethnici, putanten in quod in multiloqui

suo exaudiantur. Nolite ergo assimulari eis. Habent hanc battoligiam etiamnum veteres poetarui hymni, quos in deor una suora laudem composuerunt, in quibus Mnonnunquam unus Deus quadraginta diversis nominibus inclama tur , ut ex tam multis , unum saltem agnoscat. Talis erat orati

prophetarum , quos legimus i clamasse nomen Baal a mane usque ad vesperam nihil aliud dicettes, quam Baal exaudi nos. Et ii dem a meridie maioribus etiam clamoribus fatigare coeperunt Deum suum. Nec defuerunt haeretici, quos Psallianos sive Euchitas appellant, quidum, quod Do minus dixerat nunquam ab orando cessandum, 'uod Paulus iubet, ut sine intermissione oremus, perperam acciperent, totos dies nihil alvid quam repetebant sal mos ac preculas in hoc concer

tantes

67쪽

psc mas. ERAs M. 9cantes , ut qui quam plurimum ilialmorum evolvitet, is videre- Etur caeteris sanctior. Et tamen ne i mic quidem pri stiterunt, quod iuxta orammaticum sensum sonat, nunquam cessandum ab orando

ita sine intermissione orate. Cineve cibus ac potus, certe vel so- mnus, certe vel tu iliis, sternutatio aut oscitatio interrupebat illorum preces. Verum hac de re fortasse plura cum locus admonebit nos

de modo precandi nonnulla disserere. Ut igitur quod polliciti sumus breviter absolvamus: primum considerandum est , quis sit is quem oramus, 'uis litis qui orat. Si cui cum Caesare sic loquendum , quanta solicitudine sese componit, ne quid sit in cultu, incorpore aut in verbis quod Caesaris offendat oculos Et tamen hic homini cum homi-

ne res est , mortali cum mortalli.

4 Proinde qui parat adire thron uiri divina maiestatis, qua in ps quo- que tremunt angelicae potestares, quanto

68쪽

quanto studio par est ut seipsucomponat, ne quid sit quod offendat oculos Dei. Regi non loqueris, nisi flexis in terram genibus,& Deo loqueris erectus , non dico corpore , sed arrogantia , sed fiducia tui. Hominem regem non audes appellare, nisi pura veste pexo capillitio loto corpore ac fortas sis etiam unct ne quid offendat pedor, de Dominum appellas tot modis inquinata conscientia Multis apud principes mundi dicturis , pudor ac reverentia sublimitatis, licet humanae, vocem simul ac mentem adimit, ou scitas ac velut aliud agens loque ris Deo tuo Deo clamas Ex auia Psal. Orationem meam, auribus per .cipe verba oris mei, nec ipse percipis interim qua loqueris Ne quid interim loquar de istis, qui lingua

sonantes sacras preces, oculis lasciviunt, animo versant obscoena. Caeterum ne quem aborando deterreat Dei considerata maiestas,

illud secum cogitet, eundem nulla

69쪽

e maiorem esse , quam misericor ita charitate erga genus huma-aum. Accedis ad conditorem, sed dem redemptor est. Adis Dominum omnium, sed idem pater est psi fidentium. Adis iudicem, sed eum, qui filium unicum tradidit in mortem , ut omnes servaret, tondemnaret neminem. Adis tu se lum, sed interim tempus datum st misericordiae. Et quoniam iu-lus cst , non potest fallere promissis, promisit autem per filium, e nihil ne staturum iis, qui cum fi luci a petunt in nomine filii. Inte-im te ipsum contemplare pre-

ator Homunculus accedis ad solum Dei. Deo nihil cogitari po- est sublimius , homine vero quidbiectius 3 qui et iasi pius sit,in in-

ioces apud homines, tame omniuio minii puritas, impuritas est, si 4 divinam puritatem conferatur.

4 Uid igitur hic faciet homo ' Eri. at sese oportet in altum, ut cum aio qui in coelis habitat, imo quiupra coelos omnes est, atque adeo

70쪽

ut melius dicam , qui sublimitatem omnem qu dici verbis, aut animo concipi queat, transcendit, loqui possiit. Et nova quadam ratione sit, ut quo magis sese deiece rit, hoc Deo fiat vicinior Procul Luc. ii aberat a Deo Pharisaeus ille, qui proximus propitiatorio commemorabat sua beneficia, ac caeteros homines prae se fastidiebat. Publicanus , qui procul stans orabat, propius ad Deum accedebat. Excelsus enim est dominus, humi ilia respicit, alta vero a longe co ignoscit fastidit fastidiosos δε re spicit in deprecatione humilium , non spernit precem illorum. Vis audire, quam res sit sublimis, hominis sese deiicientis deprecatio ξ- , Docet hoc sapiens ille Sirach

ratio, inquit, humiliant Isese, nu

bes penetrabit donec propinquet, non consolabitur:& non uendet donec altissimus respiciat.

Est xhodie videre quosdam superbos deprecatores , qui cum siue laici, tam qn opibus aut stemmatis suis