De Christiano et politico decurione tractatus legendus non solum a consiliariis qui communitates regunt, & omnibus in foro versantibus, ad pulcras quæstiones decidendas, verum etiam à bonarum artium studiosissimis. ... Auctore D. Io. Petro Ala patrit

발행: 1613년

분량: 340페이지

출처: archive.org

분류:

141쪽

de honor: non continuand. 1 o. Montau in l. mine g. item impulberes. ff. de reg. iur. Nati. in cons. 38. verum etiam statutis Ciuitatum, ut illi, qui uno biennio fuerunt in Magistratu, non possint confirmari , sed vacare debeant per quinquennium , ut apud nos legitur in volumine n stri iuris municipalis; quod interuallum quinquennale, quomodo sit intelligendum, videatur Crau. cons. ψ 9. nu. 9. Cogitauerunt profecto maiores nostri, primo biennio, facile posse officialem, multorum sibi ciuium amicitias adiuta Eere. quarum respectus, plurimum officere solet iustitie exercendae, sed magna est aliquando auaritia,& ambitio non nullorum,qui, ut altero biennio confirmari possinc, o nnium Decurionum animos omnibus artibus sibi conciliare student, saepe deducitur in consultationem, propositae questionis argumentum . in qua, illud credant mihi saepe experto, in publicis consiliis neminem reperiri, qui, improbas Magi m aluum actiones in publicos uagestu ubi Decursones sententias di ni, commemorare audeat, quan do scilicet contingat agi de illis confirmandis ; uerentur enim illum olfendere,qui futuro biennio, possitio Consiliarios Criminalem aut citi item iurisdr-ctionem exercere, ii su certe compertu est, omnes

ea facile dicere, quibus placere posSint . non e

go se decipi patiatur Christianus Decurio, blancla oratione cuiusuis qui sententiam dicat. haec namq; publica incommoda, qtiae in Magistratibus obeundis, ab officialibus priuatae gratiae cupidis in dies contiungunt,eo grauiora,& periculosiora

142쪽

. - Decurione. toflosiora sunt, quo magis occulta, & nomine prudentiae honestata:quod enim viatis officialis, ausedus gratiae a primario Ciue ineundae, non subiiciat torture aliquem eius famulum, qui turpissimum facinus posset vere manifestare, qvis Decurio, nisi in foro versatus poterit cognoscere 3 quis consiliarius audebit in consilio commemorare λ quod Index causarum ciuilium ut amico gratificetur, protrahat causam , ut aliquam parte impatiente tedij forensis,uel immoderatiS CXpe sis afflictam inducat ad iniquam transactionem, quis obij cere ausus fuerit Θ id ergo erit tutissim sic'nsiliti,ut seruetur statuta Patrie,quae, liteiusmodi malis occurratur, summa prudentia maiorum edita suerunt, nec unquam immutanda, aut dispensanda forent, nisi ob euidentissimam utilitatem,&publici boni maxillium augmentum, veluti si de eo officiali ageretur, qui, nullum haberet Parem Virtute , & bonitate, si enim perniciosis exemplis, leges Patriae non custodiantur, is pepermittit Deus, publicorum peccatorum iustissimus vindex, ut Ciuitati praesint improbissimi

Magistratus,qui,delicta relinquant ina punita,uel ciuium facultates intuitis sententiis auferat a veris dominis,uel iustis petitoribus non adiudicer; tanti igitur interesse putant legislatores nostri ad Civitatem bene gubernandam, di ad publica

Ciuium utilitatem non confirmari officiales ultra tempus legitimum, ut maior pars Decurionunon suffic at,sed requiratur omnium concursu S ε&vno contradicente non possint confi: mari g. Si vero uer. nullo reluctante. Auth. de defensor

143쪽

i os De Chri iano, O Politico Ciuitat. Iacob. de Sancto Georg. in l. iuri gentium. S. final. nu. I is depac. Vincent. Franci decisa nu. a I. pari. I. Sigismond. Loifred. cons. I nu. II. Nati. in cons 38. infin. ubi alios alle gant Lancestot. de Decurio, nu. o. in q. Limit. Crauet t. in . . cons. 4Fς. in fin. Vincent. Franc. decis. 264. An autem iure communi, officiales

qui gessit unum officium in aliqua ciuitate, possit in eadem,ad aliud promoueri. videatur Bal. in I. non dubium vers. sed Petr. addit alia membra. C. de legibus. Si Decurio iussus uenire ad Consilium sub poenapecuniaria, venerit Consilio inchoato, aueuitet poenam.

Quaesio 42. Apud nos , solent Pi stores nostri pr ceptis

poenalibus iubere Decurionibus ut veniat ad Consiliti, &quamquam, nulla unquam fuerit exacta poena, puto tamen, in uniuersum ad alios qui, suorum ordinum sunt Obseruantiores, pertinere posse istius questionis veram cognitione, quam proponit Albertc. in l. diuus, nu. I 2. uer.&bene facit ista lex, is de in integ restitui & definiti it ut Consiliarius non possit conden nari,quado venerit priusquam aliquid decerneretur. quia res adhuc dicitur integra, neq; potest de contemptu insimulari, nam ex eo quod sequitur, praesumitur qualis fuerit animus praeceden S, ut in indiuiduo de Episcopo veniente ad Consilium incoeptum

144쪽

Decurione. roscceptum , scriptum reliquit Archidiae. in cap. si Γpiscopus, i 8. Distinctio,ia idem Λlbertc. quest.

aa I. Part. a. Statilior. Au ad excusandos Decuriones , qui non venerunt,

fusciat completum fuisse numerum legitimum ad Consilia capienda. Quaestio Ex Superiore questione occa fionem sumo .i stam proponendi, in qua illud me quandoque fluctuare faciebat, quod, quando lex paenalis fuit promulgata ad certum finem, non committitur psna ex actu,qui eiusmodi fini minime adue latur. Abb. in cap. quoniam contra, nu. I. ubi FClin. nu. II. de probatio. Berta Eol. cons. crimina II . nu. p. lib. I. quod eriam verum est in foro conscientiae Curi. iun in cons. ia. col. 3. vers sed quod fortius,Tiraq; in tractat. cessante cantanti. Is. Atqui, lex ciuilis,&municipalis, illum tantum fine respicere videntur, ne publicae deliberationes absentia Decurionum retardentur, ergo sufficere videtur,si adsit legitimus eorum numerus,qui negotia communitatis tractare possit, atq; definire. Contrariam tamen opinionem in specie proposita amplexus fuit, Io. de Plat. in l. in filijs , Ver. pone ergo quod Potestas fecit conuocare Antianos, uel consiliarios, sub certa pena ,& venerunt duae partes,virum illi qui non venerunt, excusentur a pena, quia sine eis, legitime factum est , &completum quod fieri debebat: Dic quod non,

145쪽

i Io De Christiano , Tolitico 'itia licet illorum praesentia non fuerit necessa-xia,cum essent alij in: sufficienti numero, tamen

paena non remittitur, C. de Decurion. quae conclusio confirmari, potest,ex eo quod , ea est mens

legis,ut non solum publica negotia perficiamur, sed etiam, ut quantum fieri potest humana pri dentia bene cosultetur. quod ut efficiatur, ordo Decurionum debet esse repletu S l. i. st de Decur. quia, unius sententia , saepe aliorum opiniones mutantur, ut suo loco comprobabo, de quo publico interesse agit etiam Los. detur. Vni. par. I. cap 3. nu. a I. quam rationem significauit Illustr. Cardinat. Paleot. in tractat. de Consuli. sacri Concistorij pari. s. quaest 8. ubi grauissimorum audiorum testimonio confirmat, antiquoS Senatores fuisse diligentissimos. cum in Senatu vocabantur, quorum sedulitas , ratione morali tantum excitata, maximum Christianis Decurionibus stimulum admouere debet. qui, iureiurando Omnipotenti Deo, peccatorum uindici iusto, Grecte tactorum remuneratori pijssimo, operam sua, et fidem obstrinxerunt,quamobrem non excusantur hac ratione Illustr. Cardinales a Conci storio, quod multi alii conuenerint Paleot. ubi supra,quod ergo lex ciuilis uel municipalis, certo nonnunquam numero Consiliariorum contenta sit, non ad eum sensum detorqueri debet, ut arbitratu suo, sine iusta causa possint Decuriones a Consilio abstinere: praesertim quia,quod legitimus numerus conuenerit,bono potiuS Cue -

ui,quam prouist rationi adscribendum est, qua rum enim fuit in istis Decurionibus,quorum negligen-

146쪽

gligentiam, coarguo, repr*hea do, res coni mu- Des Ciuitatis, non fuissent consultate. Sufficit e go maior pars illorium qui conuenerunt i quod maior st. ad municipat. sed , quod non omnes conuenire debeant, hos lex, Ilon vicit, Jmo causam iusta in requirit. Decurio gratiosus apud aliquem magnum virum excafari post, si taceat, aut minus recte loquatur,ne eius Noluntatem ossendat, apud quem di .caι , 'posse auctoritate sua alia ne otia ciuitatis adiuuare . Quasio AEq.

V Tis m, tanta sedulitate, ac diligentia, co

narentur quidam Decuriones exequi quae Spiritu Ssanctus in eorum animos, inuisibili influxu assidue instillat,quanta, nituntur,priuatas suas a flectiones, specie publici boni contegexernihil enim esset, quod in confutandis quibusdaleuibos Decurionum excusationibus tantopere laborassient scriptores, qui, piraecepta Reipub. gemrendae tradiderunt: inter quas, haec,quam prOPO sui, paulo occultior est,eoq; periculosior, qua no-o ullos uti aliquando audiui. Cum enim gratia sorerent alicuius officialis Regii, contra cuius voluntatem aliquid necessario pii blicae utilitatis causa ,esset tractandum,& deliberandum, uel uocati, non ueniebant in Consilium, vel sententiam minime dicebant, aut contra quam re vera se litirent,ad illius voluntatem se accommodabant,ea rarione se excusantes valde ad Civitatem pertinere, illius officialis erga se beneuolentiam cun-

147쪽

Iia De Christiano, ct Tolitica

seruari, ut,& patriae, & amicis, in alijs rebus visi esse possent: quae excusatio, quemadmodum non prodest Consiliarijs non venientibus, qui, tum natura publici muneris., tum religione iuramenti conuenire tenebantur, ita non iuuat tacente S, nec male consulentes, pertinet enim ad

ossiciu Decurionis, dicere quod sentit, ne vitiosi silentii, coram Deo reus efficiatur, quod silentiuacerrime reprehendit in Cosiliariis Luc. de Pen. in l. vnic. Q si curialis relicta ciuitate,col a quamobrem, non potest sine maxima culpa tacere, aut contra quam sentiat, loqui: quia , non sunt committenda mala,ut eueniant bona,D. Thom. a. a q. I 3. art 7 &est vulgata propositio, quam confirmat Martin. de Aries in tractat. de superstit. n n. 7 I. praeterea, illud malum culpae,&quod in casu proposito committit Consiliarius, & id damnum quod Ciuitati infert est , praesens atq; certum, at illud bonum, quod sibi pollicetur,futurum est, & omnino dubium quas equidem rationes latissime, ac doctissime explicauit, inmmili specie Cardinat. Paleot. pari. 3. qu. g. ad quem te reiicio. An ea de causa possint Chriiuni Decuriones ab*nere a Decurionatu exercendo, quod νideant se non posse iuuare ciuitalcm corruptam.

Quaestio q V lde utilis est ac necessaria praesentis quaestionis explanatio ad sedandam conscien-

148쪽

Decurione. II 3s tiam Decurionum, qui, isdio publicorum nego- η tiorum affecti penitus vellent illis se subtrahereri quare praemitto , Decurio natum inter munera personalia contineri, quae, potest Ciuitas inuitis Ciuibus demandare .l. in filiis C de Decur. lib. I O

i Σ . l. munus proprie str de verbor. significat. quiat Ciuitas habet suos Ciues in potestate ,&subie-: ctione. sicut pater filios, & eius potestas dicituri quodammodo sacra,vt pulcherrime ratiocinatur: Luc. de Penn. in d. l. in filiis. de quo imperio: Cia uitatis in Cives agit L C. in l. a. ff. de iust &tur. s Soc. in cons. 3 s. in fin. lib. I. quin imo, potestas a Patriae in Cives, aliquo nomine dicitur maior , quam Patris in filios. Modit. in S. Plebiscitum Dubitat. 26. instit. de iure natur. 8e ista lex Ciui Iis iusta,&facta ad bonum publicum obligat Ci-

is ues in foro conscientiae. D. Thom. I. 2. quaest. 96..i Artic. '& ideo Ciues non possunt iure eommunir: Ciuitatem in ius vocare sine venia, ratione maxis mae reuerentiae quam debent illi , uti communii parenti Angel. in I. generaliter. F de in ius vocando Grammat. cons. Cluili. Ao. Ascan. Gement. de patria potestat. Effectu. 3. nu 1 3. quod cum ita sit,uidetur dicendum,contra legem iustii tiar & charitatis facturum kre Decurionem, qui, ob administratione rerum publicarum, quam, Ciuitas, in eum suo iure viens contulit, & ipse

suscepit, sine causa legitima se abdicaret, iuxta doctrinam D. Thom. proxime adductam, & obii id teneretur ad damna resarcienda ipsi Comin ii nitati, quod non solum procedit in eo, qui rec

149쪽

sat Decurionatum, sed & multo magis alia munera sibi iniuncta Io. de Plat. in l. Sironensium,

Q de Decur. neq. ex eo iustam excusationem sumere poterit, quod Senecae priceptis moralibus informatus sapiens in lib. de vita beata, cap. 3Ο. minime debeat ad Reinpub. corruptam accedere,neq; insuperuacuum niti, quod equidem adigumentum latius pertrastauit Auctor quaest. P Iiticar. lib. I. quaest. 7. in A. Argum. huiusmodi

enim Philosophorum institutiones,a lege Civili,&Christiana pietate abhorrentes , minime adducendς sunt, ad Christiani Decurionis consci tiam gubernandam. quod meum est suscepti operis,primum, , & praecipuum institutum. quand quidem in maxima mihi videtur ignoratione rerum, & sui ipsius nimia fidentia versari, qui, sine maximo Diuinae gratiae adiument' putet, se, suo consilio, & opera labenxem Communitatem tueri posse atq; sustentare. non igitur tam cito abiiciat hastas,& putet se nihil profuturum; sed ria re nautici gubernatoris obliquo ductu nitatur , tit,si non possit quod bonum est persuadere, munus saltem proponat malum, ut maius evitetur: ad maximam, S certam spem animo errectus, suam aliquando operam, Reipub. utilem, & fructuosam esse futuram, id quod grauissime ac sapientissime admonuit Thom Morus,de Vtopia, lib. I. &ex Theolog. Driedo, lib. s. de libertat.

150쪽

Decurione. M

a rip. inquit, melius esse tolerare Tirannidεa ad aliquod tempus, quam ea depulsa grauioria bus se malis implicare, quae disputatio meliusi illustrabitur,cum,infra suo loco docuem,qua ratione possit ac debeat Christianus Decurio, ni-ο mium illum atq; immoderatum zelum , publicili boni tuendi,&lificandi intra rationis limis tes continere; quo,se impelli sentit, ad Reip. gu-3 bernacula dimittenda , & cum etiam planum a fecerodege conscientiae eum adstringi,ad sententiam libere dicendam , licet communi aliorume opinioni aduersetur. in quam sententiam ut sine iis ulla dubitatione deueniam,me cogit uis & sunt-a ma, religio iuramenti, quod unusquisq; Decurioie Praestare cogitur, cum in possessionem Decurionatus inducitur, seruiendi scilicet Reipub. & in

ii Omnes Congregationes uentitandi, ad quas, pu- a blica auctoritate conuocatus fuerit,hoc enim iuri ramentum,quod adimpleri, & seruari potest,sinent salutis aeternae detrimento,non video, qua rati u ne possit euitari. vulg. cap. cum cotingat, de ius Tetur. una me tamen , particularis ratio aliti quando multum inquietavit cum uideam ordi-iu nem Decurionum,minime curare, aut sollicitumi esse huius iuramenti, exactam exigere Obserua

tionem,ab his, qui, uel cooptati non suscipiunt mimus, uel cum illud aliquantum temporis ges-s serint, sua sponte postea abiiciunt, ad quom des sensionem urget Theologica conclusio,quod quati do pars, cui, fuit praestitum iuramentum non cu- .is rat de illius adimplemento, neq; id exigit Deucit Thom. a. a. quast. 29. artic. s. cum permultis Ha

SEARCH

MENU NAVIGATION