장음표시 사용
111쪽
o PARADOXA sanis ac civilibus obtinuisse. Et vero etiam ipsim et Rabbini, imo& nuperi Assyriacae scripturae acerrimi quiqi vindices, idipsum ex eo uno pridem collegerunt. Qua de re ne quis dubitet, adseram verba ipsusmet Buxtorsit, quae Di sertatione de Et Duo tireris scripsit. Et at ipsi Heressendeant. Ajaut Hi duplicem Iudaeos olim habuise scripturam: sacram S profanam e vel externam S interram: vel publicam sta communem, πprivatam vessingularem, prout a pessare libuerit. Ita fuisse scripti tabuli Legis,tiiram item Legua Mose, qui in Area,vel ad latus arcae fuit reconditus ars repesivi. Et hanc scriptura eam fuisse, qua hodieque etiam in usu, cs Assyriaca a Matur. Hac communi videlicet)scripta fuisse exemplaria reliqua Legis, qua piis vati quilitet fili iis sitim S suorum usumsutilant. Tam etiam is
commisi usu, in negotiis civilitus quiluzulet, commerciis, contractilin, monetis Sc. Disse a uitam. Et hanc oppectant scripturam Graicam, Trans Lavialem,quam volunt eandem esse cum Samaritana. Haec Bux
torsius ex Judaeorum sententia , quam ipsemet quoque omnibu viribus propugnat. Quin imo etiam Oas mullium , utut illum λι- α & implobus Assyriacae scripturae zelus in furorem egerint, idem fateri evidentia rei coegit. Adducam & illius nonnulla huc satientia verba : saltim ne, more suo, pergat ealumniis mihi este molestus. Scriptara, inquit Vindiciarum ρ. , dicta Hel a, a populo miraeo, is quo usus ejus communior π vulgatior in terra Canao Eri estinuit, tam in exemplaritas Legis privato tantum inui destinatu, quam praecipue is commerciis S cadendis moratu : inde jam a rem re trahami Proselyti in ex Cananaeos: unde etiam Iudaeis Rabbinis se
qui0ris aevi, non tamen ipsis ThalmudicisJ Politicu 2 Croisiudici suevit: dicta item Lilox ah sive Lilaκica, quod incolis Lilani laxe esset familiati stima. Eadem de civili usu characterum illorum iam docuerat pag. M. Alios addere hic haud est necessum, prae sertim quoniam de ipse Hottingerus agnovit usum istum civilem
112쪽
poribus Esdram praecedentibus. Quid ab Esdrae usque aetate obtinuerit, videtur denuo incertum. Et vero :ta piaerumque solent accipi ea quae de mutatione literarum facta per Esdram Hieronymus & Thais udici prodiderunt, quasi ex illo instituto Assyriacae literae in usum quoque prosanum sint receptae non minus atque in sacrum. Verum enimvero etiam per Esdram non mutasse vetustissimum usum Samaritanarum literarum ad usus civiles, liquido ostendunt quotquot etiamnum supersunt nummi genuini Ebraeorum. Sunt enim omnes illi sub Idasmo naeis demum & deinceps consecti,&nihilominus omnes Samaritanis literis inscripti. Fuerunt autem nummi id genus in usu ad remis usque Romanum excidium. Id quod probabi mus versaturi circa Paradoxum Quartum & Quintum. Cum in nummis autem hoc fuerit observatum, per est verisimile, ob tinuisse quoque in aliis civilium rerum scriptis. Ac proinde haud erraveris sortasse, si & Pilatum dicas usum iis characteri' bus suisse in Sacrae erucis titulo, non autem Afriis, quod vulgo existimatur. Atque ita recepto tunc temporis sensu narra e rint Evangelistae , Ebraice esse scriptum id quod ςharacteribus Samaritanis suit exaratum. Certe non nisi aliquid mere civile fuit illa tituli facta jussu Pilati scriptio. Nec vero ex eo, quod
Salvator noster Matthaei v. II faciat menti opem ri' ἰω- fas est
colligere, quasi απλας omne Ioth tunc fuerat minuta figura adeoque non amplius obtinuerit operosum illud Joth Samari tanum in gente illa. Quod tamen de Grotius . nuri, hinc suspi catus est ad vel ba illa Evangelii. Diserte enim Salvatori se mo est de Lege, quae tunc non nisi Assyriacis literis suit scripta, adeoque Asyriacum Joth illud exiguum habuit non Samarit num. Fortassis quoque Salvator respexit tam Graecanicum. WToti sane populo Judaico, atque adeo & Salvatori, Graecam linguam pene familiarior em fuisse quam Ebraeam, non tortassis diis.cile probatu iuerit. Quicquid vero hujus sit, non potest argu
113쪽
mento illo vel vero fimile fieti, tunc temporis ad civilia negotia
Samaritanas literas antiquo more non fuisse usurpatas. y
In sacri tamen argumenti chartis omnibus jam tum fortasi ceptae sunt adhiberi literae Assyriae a Pharisaeis aliisque Scribis. Ela enim ex Esdrae instituto Codices sacri scriberentur literis illis,
quoniam tamen ejusdem auctoritatis esse suas saltim Pharisaei, quorum tunc erat praecipua in vulgo existimatio & nu, merus oppido magnus,venditarent, vellentq; supra omne vulgus multum eminere, quin & Samaritana omnia ceu protina vilipem
derent, haud sane abs mile est vero, non erubuisse, illos codicibus sacris scribendis quas consecratos cha racteres su is quoq; scriptio nibus adhibere. Non alio sane praetextu etia sequentium tempo rum Rabbinos tale quid ausos haud injuria dixeris. Husdem certe cum priscis illis Pharisaeis fuerunt & nunc quoq; sunt illi indolis. Pauca tamen scripto docuisse Pharisaeos illos veteres, plaeraque autem ore duntaxat tradidisse atq; ita propagasse doctrinam, verisi mile laciunt illa, quae de Thalinudis consectione memorant ipsi mei Iudaei: necessitatem videlicet suisse impositam Nic δ scripto comprchendendi, nec nisi schedulis aliquot Rabbinum Jehudam in conscienda Mi Ichna suisse adiutum, reliqua omnia ore duntaxat suisse hactenus propagata. Ut ut vero illa sese ha beant, certum est, hodie nihil reperiri quod ante excidium illud gentis Assyriacis literis si scriptum, praeter solum sacrum c dicem veteris Testamenti & tortassis ejus Thargum .'Quum
vero etiam, nisi salior, satis est a nobis demonstratum, ad civi- ilem usum solos Samaritanos characteres fuisse adhibitos, non est quod ulterius in hoc argumento nunc occupemur. Progrediendum nune est ad demonstrationem secundi nostri Postulati: nec Auream scilicet nec Argenteam monetam signa tam fuisse Israelitis in usu ante captivitatem Babylonicam. D monstrabimus autem simul etiam hoc: ejus gentis propriam nul
lam fuisse monetam usque ad Simonem Aasmonaeum Ethinar-
114쪽
cham &Summum sacerdotem. Primum demonstro illo unico: quia videlicet ab Abrahami usq; aetate in perpetuo more suit Populo isti, nummos aureos &argenteos in usum commerciorum ponderare, non autem απλως numerare. Enimvero re te pridem docuit sapientissimus ut naturalium ita & civilium rerum arbiter Aristoteles .homines initio permutationem instituisse, inde num m o uti cepisse. τοιδνὰ πιωτον ἀπλῶς e&θει ριεγε Θει - τος
ε οβ χαγκτ ρ ε θη- 1μειον. Initio rudim ct simplicivi usurpasse nummum, magnitudine Spondere definitum: po, remo autem es charactetem impressum .us literarentur homines a mensuratione. Charaei renim inditus est quantitatu iudicium. Ubicunque igitur ponderatio obtinuit ibi nummus non fuit signatus. Haud me in Ut, ponderationem interdum & institui solere, & necessariam csse circa nummos signatos. Verum solet hoc fieri circa num. mos alienae reipublicae: quoniam illis nummis non est per signum fides facta tuae civitati. Sed, ubi quidem respublica be noest constituta, signum dat firmam, civibus quidem, fidem: neGfas est amplius dubitare , sed oportet omnino publico signo cre dere. Multo maxime non permittitur impune,ut quis in regno nummum signatum Regis ipsius mei vocet in dubium. Jam vo ro in libris Veteris quidem Testamenti memorantur frequenteremptionis & venditionis argento vel aut eo nummo instituti con
t uctus. sed qui omnes interventu ponderationis fuerint saeti. Antiquissimus eorum est quo Abraham ab Ephron Hethita emit
agrum. Genςseos autem cap. xxm, i 6 scribitur: olerit igitur astraham i Ephrom S appenaei Abraham ipsi Ephron a gentum, quod dixeras in auribus Oiorum Heth quadringintos Siclos argenti transe tu per mereatores. in Ebraeo enim est Ceyeph sive argentum non argentes: ut liquido appareat non fuisse argenteos Siclos signatos, Exodi xx II. i 7 agitur de dote violatae puellae a stupra bore dandar Venetum opsen et juxta dotem virginum. I Parat ponatu. xxa, a
115쪽
ubi agitur de contractu D. vidis Regis cum Arnone scribitur Dedit David si orno pro eo loco Siclos auri non aureos ut vertit Pagninus ponderesexcentos, Ipse Rex emptor est & tamen appendit aurum. Quod utique non fuisset opus, si aureus num mus signatus suisset tunc in usu. Achabo porro Rege r Reg. XX, D Propheta dicit: talentum argenti appendes. Esaiae praeterea Lu, cum dixisset Propheta, omnes sitientes venire adaseas, ου vos quibus non ea argentum venite, emite sit cemediter verite, emite absque argento, absque pretio vinum lac, subjungit pag. a: quare o penditis argentum ire non panem Notum autem est Prophetam vixisse Hiskia Rege. Cumprimis memirabilis est contractus initus inter Ieremiam Prophetam & patruelem ipsus super agello quodam, qui describitur Ieremia cap. xxxII. Initus autem ille est an o decimo Sedecise Regis de Nebuchadnezaris decimo octavo , ut habetur initio capitis: quem annum proxime antecedere annum captivitatis, ostendimus in Adversariis Chronologicis. Diserte autem scribitur p. 9. Emi itaque agrum ab Hanameel filio patrui mei sir appodi ei argentum, septem Siclos S decem argenti. p. IO. D appendi argentumis statera. Non adseram huc quod legitur Esdrae rix, et a6. 29 de appensione argenti &auri, ut nec quod habetur Es. xi vi, 6: non enim ibi agitur de moneta. Sed & ex iis quae produxi li- , quido apparet, id quod asseruimus: usque ad captivitatem Baby lonicam nummos appendi solere, non numerari. Constat porro, ab illa captivitate ad Simonem usque per annos quadringentos quinquaginta & quod exciarrit, Israelitas non habuisse sui juris tempublicam, sed degisse sub dominatu. Babyloniorum, Persarum,& Macedonum. Hinc vero consequens est, tanto temporis intervallo defuisse i psis facultatem propriam monetam cudendi, atque adeo non sua sed allorum nummis suisse usos. Non enim monetam cudere ses solet dine
nisi iis qui sui sunt juris. Utque nonnullis hoc sorte indultum
116쪽
ng x PMM IS ERRAEORVM cap. n. st interdum Judaeis tamen hoc suisse negatum argumento est id quod in Maccabaeorum historia legimus, singularis beneficii lo eo monetam cudendi potestatem suisse Simoni concessam. Ac proinde etiam alterum illud quod demonstraturos nos pro anismus iam evictum est. Roborabimus hane nostram disputationem testimoniis
trium praestantium auctorum , etsi non omni exparte idem n biseum diserte suerint professi. Alter est Ariaemontanus , alter vaserus, tertius Waltonus. Ille in suo Ephron ita loquitur. SEX EL nomen trahit a versio SAXA L quod poderare Latio dicere possumus, sit SEX EL ipsum pondus etiam non is Minne iure pretari. Fuit enim antiqui rima etiam S qui ima mouetae expens ritu qua nihil fraudis aut detrimenti accipi poterat, quaudoquidem sta. tera certissima defectus S incrementi ea indicatrix. Atque hoc modo oppensum argentum, tames non stoatum fuerit, neque cusum, nasiam omnino fraudem admittit. IEud scimus, non tantum olim tu i o rima moneta inventa tempore, sed posterioribus etiam longe porro Ieculis,
cum nummorum cusorum frequens ulis usus esset, argentum etiam 2 aurum non cusum is commercia fuisse receptum, quod vel ex Graeco nomine α μω ab Hebraeis etiam usu pato, manifeste arguitur. De quo legimus in libro Misua re tract. de decima secauda cop. . N trarii. de Gediath. s. Waseri haec verba sunt l. 2. cap. 3: Pecuniam veteres mirari Chaldaei atoue S i. non ut nos, numerabant discrete, sed ponderauut ,seu librisant: hoe ea ex pondere eius summam cessuetant,vit nos ex numero. Reliqua ejus adjicere non est necessum. Wal. tonus de Siclo agens ait: Moneta argentea ponderari olim solebat. Quantumvis autem haec jam clara sint, duo tamen, priusquam argumentum hoc deseramus, nonnihil adhuc illustrabimus. Primum eorum est , quod non videatur commode potuisse ab Israelitis commercia institui, si caruerint signatis nummis.
Ast observandum, commercia levia & rara non exigere sgnata tum
117쪽
tum nummum, ad magna autem demum & frequentia pex esse utilem. Hinc sane olim plurimi populi sola permutatione
mercium sunt usi; alii admodum sero nummos signaverunt. Rpud Romanos ipsos constat, primum Servium Tullium ars fgnasse , argentum palato ante primum bellum Punicum. aurum longe serius, charactere notatum esse. Jam vero Israelitis olim hau a fuerunt cum aliis populis multa commercia ut Praecla te monuit, prudentiam Legislatoris etiam hoc nomi te commendans Iosephus l. a contra Appionem: inter sese itidem rara suerunt & levia , quoniam abunde unicuivis pene suit divina soli lincunditate devitae necessariis prospectum; ut desectus sa-cile potuerint suppleti simplici permutatione, aut appenso a
gento, aut sortassis& aereis nummis. Nec enim ullo constat ar gumento, etiam aereos omnes ei siuata fuisse, perinde atque ar. genteos vel aureos. N usquam sane leguntur etiam aerei appeti, si, nec tamen verisimile est, aereos omnino defuisse etiam ante
Babylonicam deportationem. Alterum est, quod videatur, Iudae proditori fuisse appensos nummos, quo tempore tamen signati nummi fuerunt in com muni. usu. Verum perperam quidam interpretati sunt illud Matth. 26, s ιι δ ε σου αιτύ τυα is Ἐργυροα: dicitur enim ibi nihil aliud. quam illud pretium tunc fuisse constitutum. Non datos statim tunc illos argenteos, ex Marci pariter Sc Lucae sacris narationibus sane paret. ille enim cap. XI v. i I scribit: - ἐπι1γγείλωτοα tu γουνο, ExpoPiciti sunt ei pecuniam se daturos. Lucas inis, F. su uΘιν μυον δῶ, M pam sunt pecuniam iEι se daturos. Post
Perpetratum videlicet proditionis scelus Judae argentei illi promissi sunt demum soluti.
118쪽
reliqua omnia probe constituenda. Ut proinde ino sienso quas pede liceat nunc progredi. Quapropter sne mora PAR ADOXUM quoque TERTIUM justis argumentis muniemus.
I. Igitur Ebraeorum qui seruntur nummorum alii Assyriis alii Samaritanis literis inscribuntur. De priore genere jam disputabimus. Et vero quicunque literas Assyrias non ab Esdra demum in usum traductas contendunt. illi omni opera nistuntur persuadere. pridem . sorente republica antiqua, cudi litos cum literis illis etiam nummos nonnullos ; ut habeant scilicet quod opponant adversariis, solos Siclos Samaritanis literis inscriptos in vetusta illa tempora reserentibus. Ego in quam propendeam sententiam, de Assyriatum literarum antiquitate, jngenue jam proposui in medium , capitibus proximis, alteri illi
nummorum generi longe item recentiores natales esse, docebimus. Atque ita nihil eorum. quae hinc inde de nummorum utriusque sortis vetustate asseruntur. me habet sollicitum: nihilominus tamen persto in Paradoxo Tertio: Nuctam nummum chariacie-NIM AH rio. vel hodie receptu Ellaicu, notatum, esse bome notae aret multum ve Iustum. Illud me asserere faciunt duo argumentorum genera. Prim in communi demonstrat , nullos ejusmodi nummos ab Israelitis olim suille cudi solitos, atque ita nec eos qui nunc circumseruntur genuinos esse sed euictos. . Alterum speciatim singulos ejus sortis nummos. quotquot hodie sunt in manibus salsitatis convincit.
Etsi autem statuminando Paradoxo meo sufficiat, posterius H a
119쪽
argumentorum genus, etiam alterum tamen nunc in medium adferemus: quoniam simul cavet, ne quidam ejus fortis impo sterum forte producti, hactenus autem ignoti nummi, cuiquam specie veri imponant, aut sacessant molestiam. Ratiocinatio autem mea illa communis gemina eum sit, prima haec est. Ebraei aut Samaritani characteres. non Assyrii, ab Abrahami aevo ad excidium usque Israeliticae gentis Roma num, fuerunt ad civilia quaevis negotia expedienda usurpati, ergo etiam adhibiti sunt ad monetam si quae fuerit signata. Ex consequenti, nummi illi Assyriis literis inscripti non sunt publica auctoritate consecti, sed post excidium denique cura nonnullorum privata, atque ita mentiuntur priscum aevum,di malae sunt notae. Secu da est. Israelitae olim usque ad Sim nem blasmonaeum non signaverunt nummum aliquem sue ar genteum sue aureum 3 qui ergo alterutrius horum metallorum hodie ostentantur, etiamsi Assyriis fuerint characteribus ins niti, saltim ante illud aevum consebi non sunt,&si qui velint antiqui ores videri sunt mali commatis & supposititii. triusque ratiocinationis meae principium. sive antecedens, ut in Logicis loquimur, nisi fallor .abunde jam demonstravimus: consequentia autem liquida est; ideoque nee de cones usione potest dubitari. Fortastis tamen quis dixerit, ad civilem quidemulum non fuisse olim nummum signari, aut aliis quam Samaris ranis literis inscribi solitum, & hoc duntaxat me vicisse: attamen in sacris aliud observatum.& haec habuisse suam singularem ino notam, eamq; Assyriacis vel sacris fuisse literis signatam. Verum enimvero omne hoc mere esse commentitium , etiam me non monente liquidum est,& Capite decimo clarissime probabitur. . Nunc hoc unum duntaxat moneo; neminem sortassis sive Iudaeorum sive Christianorum ante Athanasium Kircherum . pro-titera ausum. Siclos Assyriis literis insgnitos sacris solum usibus inservasse, nec id ab illo fuisse probatum ulla ratione sed tantum
120쪽
modo assertum. Certe hoc nunc quidem satis est, tantisper donee promissa subsequantur. Communes igitur quidem ratiocinationes bene se habent. Nunc in specie magis, ut vulgo loquimur, ad singulos hujus sortis nummos progrediemur. Ostendemus videlicet, etiamsi sorte aberraverimus in propositi sillis eommunibus. & quamvis nihil illorum quae Capite praecedente agitavimus esset cognitum, nihilominus Paradoxum nostrum firmo pede consistere: fmgu los enim illos nummos qui hactenus innotuerunt supposititios esse, etiam aliis indiciis reddam manifestum. Initium examinis laciemus ab iis nummis qui ab Hottingero sunt memorati. Illum nulli eorum quos conspexerat ausum sidere, magnum tamen quid sibi persuasisse de solo illo nummo qui Salomonis habet radiatum caput. haud obscurum est vel ex iis quae in Epistola mihi reposuit. Non faciunt enim quidem contra me qua addit 3 nondum satis hactentia prolata eoram ita sententia, qui quadratu miraeorum literis ultimam a udicant antiquitatem: non enim de ego cum illis sentio, sed potius cum Hotti'' .gero, etsi haud probem, vetustissimos He aeorum codices i scriptiones Sc. Eunde fatis id docere, cum nihil horum non sit longe re centius Esdrae aevo i saltim tamen Salomonicus ille nummus ex ipsius sententia Paradoxum meum subruit. Adduximus jam praecedente capite Viri optimi & integerrimi varia dicta: quae luculenter demonstrant, reliquis id genus nummis parum, huic uni autem multum fidei illum tribuisse. Nos autem jam tum demonstravimus, etiam illum nummum Salomonium suppositi.
tiam esse, & ne quidem a Judato homine sed aliquo Christianum se prosesio, contra Christi tamen sanctam regulam, confictam
Fecit porro depingi quidem Vir incomparabilis Tab. vi
loco primo nummum , in cujus una parte litetis Assyriacis te. gitur et Sistus Pacido, abscendi, is thesauro Zioris in ade sancta: iis . . H 3