장음표시 사용
201쪽
scopus Basitiensis 21O RERUM GERMANI cARuri
ac diligetia quoru facile princeps Ioannes Robenius. Quod si quis
siue uiridarium D. Petri cotempletur tum amplu, tum ob arboru copiam elegantissimii,cuius pars olim humadis ludaeis seruihi, seu po, rem duo oppida colungentem,& ad prospectu in amnem cduenienter accdmoda tu, facile fatebitur etiam euamoenissimis urbibus ceratare posse Basileam. Si uero salubris coeli dotem expenda proculdubio palmam dabit. Igit qui talem ciuitatem Smλειαν, hoc est regina uel regiam domu ludens uocarit, n5 multu aberrabit. Absurdior est illoru opinio qui a Basilisco hic reperto nomen traxisse uolun i, pros
Pterea quod uidet n5nunquam appingi basili seu qui insignia urbis teneat.Nam no c5siderant hoc fuisse solenne pleris in ciuitati b. ut insignia assiingerent ad suum quaeqt nomen in propria lingua alludentes. Sic florem praesert Florentia,Colmaria clavam, Schathusia aries rem. Id quod hodie passim fit ab rjs qui natalibus restituuntur a Caessare,dum imagines siue insignia affingunt quae Princeps approbet. Sic inuenimus nuper in antiquis pissituris Oli uerium illum quo familiariter usus est Carolus Magnus, pro insignibus habuisse puellam
quae olivae ramusculum in manu serret uelut ab oliva serenda nomehaberet. Magis serendi sunt quia Basilio quodam Romano duce coditam 8c appellatam comemorant. Nam in antiquis codicibus ubi per i scribitur Basilia, n6 per e quemadmoduetia indicat liber Prouinciaru Sc urbium Graiarum, Poeninaru ac Gallicaru, quem uel ob hoc liquet no esse uetusti autoris, quod ciuitatem Basiliensiu inter ciuitates Maximae Sequanoru receseaticuius nec Ptolemaeus, nec Antoninus Aug. in Itinerario suo secerint mentionem ut quae tum Augustae Rauricae fuerit annumerata, cuius erat traiectus & pars. Sed crescebat Basilea, ac ab habitatorib. in dies magis atm magis frequentabatur, Augusta Vindonissaq; evanescebant, quas tamen liber ille inter castra recenset,hoc est oppida minuta, veru no liquet quo tem pore sit coscriptus.Et in sulciuntur etiam antiquis interdum recens
ita dum libri describuntur. Itaq; Basileae primum episcopum praeses disse tradunt Pantulum eum quem historia divae Ursuis narrat cum illa uirginum sodalitate Romam prosedium,& redeuntes Agrippis nam v iq; fuisse prosequutum ibio una cum illo puellarum examine ab inimicis Christianae religionis trucidatum. Id quoniam sine testis
moni js dicitur,quibus resea ari no liceat,nescio an apud omneis fisdem mereatur. Verisimile est hunc Pantulue Vesentione Basileam destinatum,ut nouae ecclesiae praeesset. Quanquam apud R auricam
quom nihil dubito suisse Christianos aliquos. Siquidem GalliaruProuinciae citius Christianismum sunt amplexae. Caeterum quem admodum
202쪽
admodum prophana potestas apud Sequanos & Vesoritionem eis rat, cui Raurici Helvetinq; parebant, hasebant enim Praeside & Ducem de quo supra disseruimus, ita etiam ecclesiastica autoritas illic primatum obtinuit. Mallem ego dicere Rauricensi u episcopum suisisse Pantulu, si modo eo tempore Roma prosecta est Vrsula, quod illius historia indicat, nasutioribus paria satisfaciens. Neo enim putant, ut de alης taceamus, Francos Sc Alemannos facile pasturos suisisse, ut aduerso Rheno opera equorum usae Basileam nauigarent, quum illi in ripam Gallicam seinper oculos intentos haberent praesdae gratia. Quod si dicamus iam ad Christum suis te conuersas istas
gentes quae transistent pridem in Gallias, adhuc uix credat aliquis homines assietos militiae potuiste prorsus ab iniuriis manus abstiariere. Ostenduntur adhuc Basileae gradus quibus ad templum ascenderit quod a D. Martino nunc cognominant,tum, ut uidetur, si nGepiscopale, certe primariti, & fortassis unicum. Nam Burgum quod hodie uocant, ubi ardes episcopalis extrudia cernitur,nihil aliud suisit quam locus praesidio recipiendo idoneus ad tuendum traiectum. Doli Pantulum Basiliensis sedes multis seculis uacauit usq; ad tempora Caroli Magni aut circiter. Nam catalogus episcoporum Basiliensium primum recenset Uualamum qui tanto interuallo Pantulumst subsecu tus. Ιξgo meo fretus iudicio malim dicere Basiliensem traselum in Uetantinae ecclesiae dioecesi siue administratione suis te, dos
nec iuxta senetionem quae in uolumine legum Francicaru extat, in
hunc sensum, Singulae ciuitates suos episcopos habento, proprium episcopum acceperit. Sic olim Argentoratensis ecclesia sus Me, diomatricensi suit. Sed iam satis de Basilca disputatum est. Nos hic,
ut in caeteris,ingenue nostrana opinionem aperuimus, in nullius certe praeiudicium, liberum esto cui* sentire quod libet. uid enim stultiusquam de iis rebus Divole digladiari,quae n5 certis testim
ni js, sed solis conteisturis nituntur. Verum nos ad Rauricos nostros reuertamur, quandoquidem magis nobis animus est antiquitatem
excutere quam noua stilo persequi. Raurici suerui sub Praeside Prouinciae Maximae Sequanorum, quemadmodum & Helueti j. Doscet id nos uolumen De magistratibus Romanis 8c liber Pro uino clarum ac urbium Gallicanarum modo citatus a nobis, qui sic ha/het, Prouincia, Maxima Sequanorum, Ciuitas Metrop. Vesonotiensium, Ciuitas Equestrium, id est Nouidunus, Ciuitas Eluetiorum, id est Auenticum, Ciuitas Basiliensium, Castrum Vindonis. sense, Castrum Ebrudunense, Castrum Argentariense Castrum Rauracense. Erat autem Praeses Maximae Sequanorum sub dispo/
203쪽
sitione uiri speetabilis Uicish septem Prouinciarum. Sed S uirussalustrem Praesedium praetorio Galliarum haec Maximae Sequanorudioecesis aonoscebat. Habebat praeterea Ducem militarem uiru spes istabilem sub cuius dispositione Batavi enses milites erant apud Olis nonem qui locus subductus aliquantulum est a traiectu Basiliensi, ne pueris quidem ignotus.Proinde etiamnu Basiliensis ecclesia Vessentiensi tanquam metropolitanae subiecta est,euidentissimo argus mento,pertinuisse quondam Rauricos ad Sequanorum ditionem. Hoc postremo obseruandum,Rauricos nunc pro gente ipsa, nune pro loco usurpari. Posteriores enim Mediomatricos dixerunt pro Diuoduro Mediomatricorum,Treviros pro Augusta Trevirorui Parisios pro Lutetia Parisiorum,Morinos pro Taruana Morinos rum.Et sic de aliqs.
OLinonem hodie Basilienses uocant Hole. nam amant aspirationes Germani. Protenditur uersus uicum Alisthulleriu. Ibi nosolum nomismata Romana reperiuntur, sed& sepulchra ae sarcos phagi. Vulgi commentum est illic habitasse regem. Olinonis supra plus semel meminimuS.
PTolemaeus inter oppida Sequanoru ponit Dittasiu. Cogitana dum an Hasenburgu Sequanorum arx Tulingis proxima hinc nomen habeat sic dieia,quasi Tasenburg. Siquidem Germani non desinunt externas uoces torquere donec detortae significent sibi ali quid. Vidi insignia aliquando Comitum Hasenburgensitu, qui nucsunt extincti,nec leporem habebant. Est in eo tractu uicus quoque Tachsseiden non abludens a Dittasio.
CAmbetis quam Antoninus Aug. indicans iter a Mediolano per AlpesPoeninas Magunciacum,post Augustam Rauricos
ru proximo loco ponit, pagus est ad nemus Rauricom situs qua ad Rhenu vergit cotra tergu montis Sufenhardi adhuc ueterem nome laturam etiam apud Alemannos seruans.nam Caemps appellaturi Estoe Cambetis maior ac minor.Illa cis rhenana,haec trans Rhenum sita iraesidioru loca suerunt aduersum Germanos. Supra maiorem Cambeten & in ipso uico mira uestigia muroru subterraneoru apparent. Videt autem sic dicta, si modo 1Romanis inditum nomen estiquod illic Campi Raurici incipiant se pandere, quos Alemanni nosui incolae, die Hari appellarunt propterea quod steriliores sint. Sed tamen no ignoramus Cambodunu,& similes appellationes. Ii cami
204쪽
sypiusq; ad montem Brisiacu porrigunt,a Sungauis Raurico tantu nemore dirempti.Quid autem uetatCampos Rauricos Sc sylvam Rauricam dicere eo modo quo Marcellinus Rauricos montes uocauit Tametsi Caesar Sequanicos potius appellasset, positurus etiam Basileain Sequanis quoru uocabuluin fungauos detortu ab Alemananis uideri queat. Sunt enim Sungaui,Sequani Campestres, siue exateriores.Nam interiores Sequani montana loca ac ualles incolunt. Vnde Sequanoru invia dixit Ausonius. Inter Cambeten & Argenis tuariam ponit Antoninus Aug. Stabula, ac in Rauricis siue potius campis istis Sequanicis alicubi Arialbimiu Sc Vruncos, hauddubie Mauricorii siue Sequanoru inserioru loca: tamen quia no semper re Stum iter sequitur,sed oppidoru comemorationis gratia a regia ui stipe declinat,dissicile sit,isita ut plera alia certo indicare.
On possum tamen omittere quin de Arialbimio dicam conie, IN cturam mea. Id videi mihi esse exiguus ille uicus,qui in Sequa,
nicis campis rectia contra traiectu Nouoburgensem iacet, proxime pastu qui ab Othomaro nomen possidet. Illic enim tantii uetustatis indicioru reperire est, utrio liceat patu infigere terrae quin aliquid occurrat. Porrigebatur autem usin ad publicam illam in campis ut, am quam altam uocant. Nam agri illi ruinas tegunt, ubi subsidens quom terra sarcophagos lapideos saepe demonstrat. Alicubi in Antonini itinerario legitur Artalbinnum. Alemanni Pantaenbeimum appellarunt. t
Montem Brisiacu uocat Antoninus Aug. oppidu quod hodie
Brisacu appellamus. Is autem nullas transrhenanas urbes commemorat in Itinerario suo, sed tantu Prouincialeis, puta Rauricas, Germanicas Germaniae primae & secundae, Rhaeticas Sc Pannoniacas,&aliarii Prouinciaru Romanis subieetiru. Vnde & titulus libello fastus, itinerariu prouinciaris omnium.Quare uel hoc argumens to liquet alueu Rheni hic mutatu, qui ab altera parte quondam prae tercurrerit oppidu quia adhuc in Gallica ripa staret. Cuius rei indisciu est adhuc eius loci humilitas per quem olim Rhenus fluxit.Hinc inundate fluuio no secus ac stagnu quodda siue lacus, aquis repleri solet.Prgierca aliquatenus Basiliesi episcopo obnoxius est etiamnuMos Brisiacus, propter nescio qua annua pesitatiuncula.Naquado olim Gallis dubio procul accesebat hoc est Rauricoru siueSequanoru inserioru tractui,cui dubiu esse possit, ad Basilicsem olim dioeceo
sim id oppidu pertinuisse.Luitpradus Ticinesis,a sub Henrico Ger
205쪽
maniarum rege uixit & huius filio Othone primo Montem Brisia, eum Allatiae tribuit & insulam Rheni sitisse docet, quanquam uocabulu quod prouinciae est,per errorem oppido assignat, ut homo Italus & in Germania quidem uersiatus sed nescius linguae. Sic em striis bit libro quarto.Est,inquit,in Alsatiae partibus castellu Brisecgausue patrio uocabulo nuncupatu.quod & Rhenus in modum insulae cingens, & naturalis ipsa loci asperitas munit. Haec ille. Ergo Monisten Brisiacum Rhenus illinc circvdedit.Proinde ualidissimu haud,
dubie fuit Romanorum munimentum, hinc aduersus Alemannos Rauricorum siue Sequanorum ac Tribonorum prouincias assidue propugnantium.Montem Brisiacum obsedit olim Otho Germaniarum rex, postea Augustus, eius nominis primus quu Eberhardus Comes illum occupasset,& Ellatiam ac circumiacentes regiones nouo Principi fauentes,hostiliter uexaret. Is cospirauerat contra Othonem Henrico patri in regno succedentem,cum Henrico iuniore res
gis fratre,& Gisleberto Lotharingorum Duce. Memorabilis in ea obsidione uox Othonis audita est. Nam quum Riderici Magunciacensis Archiepiscopi consilio, destituissent illum episcopi complus
res& principes, Comes quidam in ea expeditione militans, ratus se nactum opportunitatem etiam quiduis a rege impetrandi cui hoc rerum statu non uideretur negligendus, subornat qui Lauresheis mensis monaster a prouentus, id est in dioecesi Vangionu circa m5stanam trans Rhenum uiam tum opulentissimum, ipsum expetere nuncient. Otho statim rem sentiens, mentem meam illi, inquit, cosram ipse exponam. Id quum precatores homini renunciassent, stastim ad regem aduolat, putans negocium ex animi sententia successsurum. Hic pius ac magnanimus princeps, audiente turba astanstium, Obedire magis, inquit, deo oportet qu1m hominibus. Doscet autem Christi doctrina, quod sanctum est, non esse dandu caonibus. Id quod sane facerem, si quae sacerdotibus 8c pauperum alio moniae dicata sunt, tibi homini prophano largirer. Proinde quans do prorsus iniqua est haec petitio tua, scias nihil unquam ex me tibi
sperandum. Inuitum retinere nolo. Si libet, ad desertores transi.
His uerbis pudefactus Comes, ad pedes regis prouolutus est, & iis
licitae postulationis ueniam orauit. Othonibus semper negocium
fuit cum Monte Brisiaco. Siquidem quum Otho huius nominis quarius, qui Philippo Caeseri successit, illic ageret, SI aulici per do' mos singulas, ut fit, a ciuibus hospitio recepti, intemperantius se gererent, quod huic hominum generi non est insolitum, oppidani
inito consilio suos quisque hospites domi per insidias trucidant.. Qui
206쪽
Qui essugerant extra aedes uiso periculo una cum ipso Caesare ex oppido sunt proturbati. Poterant Brisiacenses uideri iura hospitii see, isse nisi filiarum & uxorum pudicitia bonis uiris uita propria chaaxior esset Hoc annotatu reperi in Chronicis monaster' Senoniens sis. Seruat Mons Brisiacus inclytorum illorum martvrum Geruasti& Prothasin reliquias eo perlatas e Mediolano, quu pridericus A, Hobarbus ex Italia domitis Insubribus uictor rediret. Arcem Brisia Censem in cuius area Maximilianus Aug. elegantis Iimam domum Proximis annis extruendam cyrauit,licreiholdus Zarigensis, Dux Cisiuranae Burgundiae in qua tam Friburgum quam Lerna ce assen. tur,aedificauit, quemadmodum epigramma docet saxo incisum. Porro Montem Brisiacum esse uocandum no Brisecum, docet Bristoasuorum appellatio, de quibus mox dicet. Olim Montem Brisiacum Haret ungi possidebant. Uuencestalis Caesar, ni fallor, Caroli quarti F. Montem Brisiacu, Schishusiu,Nouum burgii ac Rinfeldia oppio da libera atq; ad reonu Germanicu siue imperium Romanum pertisnentia, Austriaco Duci pro mutuo impia pecunia pignori dedit.
DArs Alemannorum qitu Germaniam transrhenariam occupasa I set, uicinam Monti Brisiaco terram, Brisigauiam appellauit. Ipsa Erisigaui dicti .H in Seniores &Iuniores diuisi, sub Romanis sios nis meruerunt, quemadmodum indicat liber Praesecturarum o, manarum. Nam inter sexaginta quinque Auxilia Palatina num earantur&Brisigaui quum Seniores tum Iuniores. Intra Italiam sub utro Spectabili Comite Italiae Brisigaui iuniores militabant. Senio, res uero sub Comite Hispaniae intra Hispanias. Et Iunioribus quide caput humanum hispida barba ac capillitio per floccos sursum uerso praeditum,insignium uice fuit. Senioribus, circulares lineae colorisbus distinctae.
T T Oc Elsatiae superioris oppidum hodie Henricus Cesar eius nobLI minis quartus hac occasione euastauit. Primum inter aulae Crosareae ministros,& ciues ipsos nescio ob quale iniuriarum genus nata turba fit utrin* magnus cGcursus. Nec deest Cssar suis. Sed quii ciues multitudine praeualerent hospites isti fuga sibi cosulere coacti sunt.Non pauci in ea coflictatiuncula ceciderunt. In terim sarcinas ®ia scrinia plebs intercipit in quibus Caesareus cultus seruabaturi Hanc praedam non ante restituerunt, quam impunitatem & iniurigiaeniam sibi impetrasse uiderentur. Sed ulturus Caesar illorum res hellionem, exercitu contracto nec opinanteis obruit, & oppido
207쪽
potitus caedibus 8c incendio cucta deformauit. Adhuc apparent ruinar 8c areae uacuae multis locis ut demirer eam iactura tanto arui spascio nondum resarciri potuisse. Huius oppidi calamitas nihil uicinae
HOrburgu hodie est quae fuit olim Argentuaria uicus non masgnus Et flumini imminens,& sacello diuae uirginis uulgo notus. Ibi pontem adhuc habet amnis,ucteris traiectus argumentu. Ad hanc sortem uastationib. Alemannoru recidit. Hii primu more suo primore uocis antiquae syllaba retenta Arburgu dixere siue potius Argeburgu. Id addito spiritu posteris in Horburgu uersum est, oris ginationem ignorantibus. Fuit in Comitatus olim insignis, qui post eius familiae interitu ad Comitem Uultieliber esem haereditatio iu/re peruenit. Argentuariam nobilem reddidit Gratiani Aug. uicto, ria quam illic de Alemannis reportauit, caesis ipsoru xxx. millibus, modico suoru sanguine.Castri Argentariensis meminit liber ciuitas tum Gallicarum in Maxima Sequanorum. Vnde adhuc Basiliens
sem Episcopum & Vesontionem Metropolim agnoscit huius prospago Colmaria.
EXci diu Argentuariae nobis Colmariam peperit Alemannoruopus non multis passibus distantem,& paululu ab Ello flumi, ne subductam. Hanc suspicor priinu Colmarinsam suisse dictam. de
qua re supra memini. Collegi u canonicoru D. Martini illic, Priora, Ius, ut uocant, quondam fuit Benedictinoru, ad Monasteriu uallis D. Gregorri pertinens ut alter ibidem qui D. Petri dicitur, ad Paterni acum. Institu tricem memorant Bertham reginam ad cuius iurisdistionem nonnulla ex parte spectarit olim Colmaria. Vnde magni ii, linc Constantiensi Praepositurae prouentus,quos et ecclesiae haec nobilissima matrona donauit.Coenobia habet, Minoritaru,spaciosissismum: Praedicatoru, amplum Sc opulentu: Augustinianom,exiguis. Monialium item titulo Sub tit is, maximii,& alteru divae Catherins dicatu aliquanto minus. Colmariam muro cinxit Vuolphelinus Caesareus apud Hagenotam Praefectus imperante Friderico Aug. eius nominis secudo testimonio Chronicoris Senoniensium,quum ante
uicus sui t mediocris.Habuit insipitem in literis uirum patru mes moria Sebastianu Murrhonem,& huius filiu eodem nomine qui iuuenis perihi.Habuit etiam Apellem suu Martinu illum qui ob singularem pingendi gratiam Belli cosnomen meruit,& huius germanos fratres duos Paulu atq; Georgiuaurifices aeque praestantes. Homiones aiunt
208쪽
nes aiunt illic ter mille & quingentos numerari qui singulis annis ad sacram Eucharistiae mensam accedant, uulῖus Communicanicis appellat. Unde ciuitatis modus colligi potest.
E Ucebum, Graece ελκηβον, Ptolemaeus Tribonorum oppidum
esse dicit ponens id supra Argentoratum. Ego stetisse suspicor inter Selestadium&Ebers heimum, quod sic appellatum con icio, quasi Ebs heimum .id deinde uulgus in Ebersheimum suo more detorsit, quod apri domicilium significat. Atq; statim commenti sunt quidam illic Sigebertum Dagoberti regis filium excussum de equo quem inusitata occurrentis apri species terruerat. non quod inficier id factum sed an in isto loco laetium sit, hoc uero dubiu apud me est. nec enim quibuslibet historiis fidem habeo. Possibile est etiam Elcehensium partem ad superiorem Elli fluminis ripam commigrasse ushi Selestadium hodie conditum videmus. nec huius rei desunt argumenta, quorum prscipuum est quod in antiquis diplomatis pleruo scribitur Siecistat, in quibusdam etiam quae apud ditiam Fidem mi, hi inspicere contigit, Selcestat. In sigillo ciuitatis c in Σ mutatum est Sleetestat Usqueadeo prodest ueterem scripturam seruare, etiam si
non intelligas. S autein literam Alemannicae linguae proprietas adisiecit solita locorum nominibus articulum Te praeponere. Sed sunt qui nequaquam in Romanam uetustatem inquirentes, credere mas
lint a portu fluminis Elii dieitam, quod nostrate lingua, area illa pro Portu ubi res nauibus imponendae siue e nauibus eduelae deponuntur,Ladhosappelletur. unde datum initium oppido uolunt. Asieristionem suam hoc argumento confirmant, quoa Carolus Magnus in diplomate quodam laic in comitiis regni perscripto Selatistatum uocet. Porrd si quis Elcebum ab Ello fluuio & Cebo riuo dictum autumet ut est ueri simile Ebersheimensi coenobio faciet uicinum, a quo no ita procul abest Cebi scaturigo. Vultus Campsum uocat. Hinc illae fabule natae. Stetisse templum illic Mercurio lacrum, in quod Iulius Caesar aliquando sit ingressus litaturus deo, Nolitentu insulam appellatam. Ac D. Maternum apostolum Germaniarum prouinciarum estigies superstitionis ethnicae sublatas illinc in nescio quam uoraginem ab aci iussisse.Nec prorsus de nihilo est ea fama. Vidimus enim ipsi uestigia antiquitatis illic in nemorum collibus quos uulsgus a paganis adhuc cognominat. Deni* quando dubium no est, uicinum Elli fluminis tractu a dominante pago inter Ellum & Cenipsum sito Elces denominatu rursus opinant quidam nihil aliud esse Slecestat,quam Elces Tad hoc est,Elcebi tractum. nam Tadi Ale
209쪽
manni Franci* tractum siue territorium uocarunt. Vnde Mandat circa Rufacum & Vuisse taburgum quasi dicas nobilium clientu lo,
cum . quod non ulli mandatum quidam munus datum interpretans ItinerariJAn tur. De quo supra mentionem secimus. Arbitror autem in Antonia,
ton. i no Itinerario Helueto pro Elcebo passim legi,quod aliquis transpossitis literis fortasse scripsisset Et ueco. nam v pro b nonunquam a seris bis ponitur.
AB Elcebo,quo gloriari possumus, Elces uernaculuregionisnqmen deductum est,aut ab hoc ille uocatus. Quod primo tantuet tractui qui circa Ellum fluuiu est, tributu suit, deinde toti regioni,' ueteri Tribonorum nomenclatura abolita. Nam Alsiatiae uocabulurecens est aetate Caroli Magni aut circiter natum, in cuius priuileis piariis diplomatis quibus Lebrahense coenobium exornat, scimus Alsatiensis pagi mentionem sectam. Multos Alsas nouimus in alijs regionibus,sed de hoc nostro fluuio nihil nobis c5stat. Vernaculus sermo uocat Illu & prouinciam Elses. quorum utrumo magis allus dit ad Eliu & Elcebum siue Elces quam uel Alsa uel Alsiatia. ut omittam quod Elsas a posteriori interpretant quasi Alsae sedem, id quodn5 satis scio an illi uoluerint signi ficare, qui primu uocabulo sunt usi. Argentoratensis tractius appellatur in uolumine de Prsset iuris Romanis, Comiti Argentoratensi subiecitus. Alsatiae nulla mentio. Huius fines hodie multo sunt ampliores quam olim. nam etiam partem Basiliensis dioeceseos coplectitur nobilibus uineis insigne,quas Probus Aug. Gallis&Pannon is habere permisit.
Romanorum magistratus multis annis post Christu natu in Cis,
rhenanis prouincijs manserunt usep ad tempora Valentiniani terti j qui Theodosio Iuniori successi siquando tum Franci tum Ales manni, ceu supra diximus,labascente iam Occidentis imperio Rhe, num transeuntes non iteru depellendi,quod saepe prius acciderat,illas occuparunt. Erat tum haud dubie non ditione sotu,sed & sermo. ne Romanensis ex magna parte Cisrhenana Gallia, praesertim Tria boni, quos iam olim e Germania transgressios in Galliam Strabo docet, Tribochos eos uocans. Quo minus miror Alemannorum genatem omnis cultus expertem & subagrestem ex Elcebo pro barbarie sua Ebs heimum siue Stecestadium, ex Argentorato Stror alburgu, Bromatium ex Brocomago, ex Argentuaria Arsurgum, e Saleotione
210쪽
tione Selizam secis e. Caeterum arbitror Elcebum ipsum Sc caeteros
tractus Argentoratensis uicos, ut Hellum,& alios quorum nomina uel mutata sunt uel interciderunt, ab Alemannis misere uexatos,
quum sub Constantio Aug. 8 Iuliano Caesare hanc primae Germas niae prouinciam hostiliter incursarunt. Nam quid non igni serroq; depopulatos esse credis Alemannos,quos in campis Argentoratcnsibus Iulianus Caesar innumeros cum paucis militibus sudit An noputas rursum Elcebum dc in quid in Argentoratensi tractu floruit, ab Alemannis illis, digresso Caesare, solo odio Romani nominis cui haec regio deuota erat, funditus euersium Quanqua uero misera ista Cisrhenanae Germaniae oppida ab Alemannis saepe sunt excisa, sed tamen semper Romanoru quibus parebant beneficio resarta. Nusquam illa grauius laesa puto quam post rcinis temporibus siti, Theodosio Iuniore,& Valentiniano eius nominis tertio, qua do collabente funditus Occidetis imperio deessent qui Prouincialeis aut armis tuerentur, aut sumptibus subleuarent in reparadis munimentis que Auitia Alemannorum destruxisset,A hq multo crudelius grassarentur propter acceptas sub Iuliano Gratiano is popularium suorum clades. Ad haec nihil magis oderant Alemanni quam oppida quae sis ne magno detrimento non poterant expugnare, & in hiis praesidia Romanorum erant ad prohibendas illorum liberas incursiones di, sposita. Sed & reculas ac fortunas suas infelices Cisrhenani oppidis committebant. quae res admodii Alcmanos urebat, sola praedandi causa toties in Gallia trasgrestas. plane em patiebant olim Cisrhenani propter Gallias ab Alcmanis quod tot annis propterMediolanuab omni b. propemodii rationi b. tuleriit Insubres. Quinetia territos ria deuictarum gentiu habitabant Alemani, ipsa oppida uelut circudata retibus arbusta declinantes,ut scribit Ammianus Marcellinus. Amabant enim in liberis campis consistere, quo melius congregari postent ingruentibus Romanis,& facilius elabi. Inclusi muris & uallis obsidionis mala serre coguntur,nec in sua potestate pugnam hasbent ad loci defensionem adstricti. Proinde circa singula sere oppida Alemanni pagos codiderunt oppidis no restitutis, ut apud Elcesu, Ebersheimum, Antiquam uillam, Rurnarium,S Slec in adium Iuxota Argentoratum, inaniushosen,no procul ab eo loco ubi hodie se, cellum D. Galli uisitur se monacharia coenobiolum citra Cariusia, Apud Argentuariam, Colmariam Sc Denheimum. Proxime Hellu, Benialdium,& uicos alios. Porro non debet hoc oppidis quibusdaadimere uetustatem, quod non ubiq; Romanorum inscriptiones occurrunt, Sc antiquorum aedificioruin murorumq; insignia uestiso a gia. Nam